Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 maja 2016 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Alicja Fronczyk

Protokolant: Monika Śpionek

po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2016 roku w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa E. B. (1), E. B. (2), G. B., A. B. (1)

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą
w W.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki E. B. (1) kwotę 60 000 zł (sześćdziesiąt tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 marca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 3 000 zł (trzy tysiące złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

II.  Znosi pomiędzy powódką E. B. (1) a pozwanym (...) S.A. w W. koszty zastępstwa procesowego;

III.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki E. B. (2) kwotę 50 000 zł (pięćdziesiąt tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 marca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 4 959,23 zł (cztery tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dziewięć złotych dwadzieścia trzy grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda G. B. kwotę 30 000 zł (trzydzieści tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 marca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2 886 zł (dwa tysiące osiemset osiemdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

V.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki A. B. (1) kwotę 30 000 zł (trzydzieści tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 marca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2 886 zł (dwa tysiące osiemset osiemdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

VI.  W pozostałym zakresie powództwo oddala;

VII.  Nakazuje pobrać z kwoty zasądzonej na rzecz powódki E. B. (1) kwotę 30,55 zł (trzydzieści złotych pięćdziesiąt pięć groszy) na rzecz Skarbu Państwa (Kasy Sądu Okręgowego w Warszawie) tytułem uiszczenia kosztów sądowych w części nieobciążającej przeciwnika;

VIII.  Nakazuje pobrać z kwoty zasądzonej na rzecz powoda G. B. kwotę 103,27 zł (sto trzy złote dwadzieścia siedem groszy) na rzecz Skarbu Państwa (Kasy Sądu Okręgowego w Warszawie) tytułem uiszczenia kosztów sądowych w części nieobciążającej przeciwnika;

IX.  Nakazuje pobrać z kwoty zasądzonej na rzecz powódki A. B. (1) kwotę 103,27 zł (sto trzy złote dwadzieścia siedem groszy) na rzecz Skarbu Państwa (Kasy Sądu Okręgowego w Warszawie) tytułem uiszczenia kosztów sądowych w części nieobciążającej przeciwnika;

X.  Nakazuje pobrać od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa (Kasy Sądu Okręgowego w Warszawie) kwotę 1 282,54 zł (tysiąc dwieście osiemdziesiąt dwa złote pięćdziesiąt cztery grosze) tytułem uiszczenia kosztów sądowych w części nieobciążającej przeciwników;

sygn. akt I C 420/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 6 marca 2015 roku skierowanym przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. powodowie E. B. (1), E. B. (2), G. B. oraz A. B. (1) domagali się zasądzenia:

- na rzecz E. B. (1) kwoty 120 000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w wyniku śmierci męża wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 marca 2015 roku do dnia zapłaty;

- na rzecz E. B. (2) kwoty 76 000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w wyniku śmierci ojca wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 marca 2015 roku do dnia zapłaty;

- na rzecz G. B. kwoty 76 000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w wyniku śmierci ojca wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 marca 2015 roku do dnia zapłaty;

- na rzecz A. B. (1) kwoty 76 000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w wyniku śmierci ojca wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 marca 2015 roku do dnia zapłaty.

Każdy z powodów wniósł również o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (k. 4 – 5).

W uzasadnieniu pozwu powodowie wskazali, że w dniu 2 lipca 2014 roku w miejscowości G. doszło do wypadku drogowego, w którym zginął A. B. (2), mąż E. B. (1), ojciec E. B. (2), G. B. i A. B. (1). Sprawca zdarzenia kierujący W. S. poniósł śmierć na miejscu. Prokuratura Rejonowa w Piotrkowie Trybunalskim postanowieniem z dnia 14 listopada 2014 r. umorzyła śledztwo w sprawie wypadku na podstawie art. 17 §1 pkt 5 k.p.k. (postanowienie o umorzeniu postępowania przez Prokuraturę Rejonową w Piotrkowie Trybunalskim sygn. akt 2 Ds. 988/14, k. 38). W wyniku wypadku powodowie utracili najbliższego członka rodziny, co spowodowało zerwanie więzi rodzinnej, a tym samym naruszenie ich dobra osobistego. Na skutek śmierci ojca i męża powodowie doznali cierpień psychicznych. Powódka E. B. (1) na skutek traumatycznego przeżycia pogrążyła się w żałobie i apatii, ma nieracjonalne poczucie winy za śmierć męża, utraciła chęć do życia, cierpi na brak łaknienia, nie radzi sobie z obowiązkami w zakresie prowadzenia gospodarstwa domowego jakimi w wyniku śmierci męża została obarczona, obawia się o sytuację finansową rodziny. Wieloletnia więź powódki E. B. (1) z mężem była tak silna, iż powrót do stanu psychicznego sprzed wypadku jest w ocenie powódki E. B. (1) praktycznie niemożliwy (k. 6 – 8). Powódka E. B. (2) na skutek śmierci ojca doznała cierpienia psychicznego z uwagi na utratę wsparcia jakie uzyskiwała od ojca i utratę możliwości czerpania z doświadczeń ojca, które z uwagi na młody wiek powódki były dla niej niezwykle cenne. Na skutek tak dotkliwej straty powódka E. B. (2) straciła chęć do życia i pogrążyła się w smutku (k. 8-9). Powód G. B. na skutek śmierci ojca pogrążył się w traumie i żałobie a nie mogąc pogodzić się z utratą ojca zrezygnował z wszelkich aktywności (k. 9-10). Powódka A. B. (1) po śmierci ojca czuje się osamotniona, pogrążyła się w zmęczeniu, obojętności i apatii, cierpi na zaburzenia snu (k. 10).

Na rozprawie w dniu 11 września 2015 r. pozwany - (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powodów kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany zakwestionował wysokość dochodzonego przez powodów zadośćuczynienia (k. 178).

W dalszym toku postepowania stanowisko stron nie uległo zmianie.

Sąd Okręgowy ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 2 lipca 2014 roku w miejscowości G. na drodze nr (...) doszło do wypadku, w którym poszkodowany został A. B. (2) – kierujący samochodem ciężarowym marki I. o numerze rejestracyjnym (...) z przyczepą nr rej (...). Sprawca zdarzenia – W. S. kierujący samochodem ciężarowym marki R. (...) nr rej (...) z naczepą nr rej (...) z nieustalonych przyczyn zjechał na przeciwny pas ruchu gdzie otarł się o nadjeżdżający z przeciwka samochód ciężarowy marki S. nr rej (...) z naczepą nr rej (...) kierowany przez M. K., a następnie zderzył się czołowo z samochodem I. kierowanym prze poszkodowanego A. B. (2), co spowodowało wypadek, w następstwie którego sprawca wypadku - W. S. oraz poszkodowany - A. B. (2) ponieśli śmierć na miejscu. Prokuratura Rejonowa w Piotrkowie Trybunalskim postanowieniem z dnia 14 listopada 2014 r. umorzyła śledztwo w sprawie wypadku w skutek zgonu sprawcy na podstawie art. 17 §1 pkt 5 k.p.k. (niesporne, dowód: postanowienie o umorzeniu postępowania przez Prokuraturę Rejonową w Piotrkowie Trybunalskim sygn. akt 2 Ds. 988/14 k. 38).

Poszkodowany, zmarły tragicznie A. B. (2) w chwili śmierci był w kwiecie wieku, miał 54 lata był aktywny zawodowo, pracował w (...) na stanowisku - kierowca magazynier, zarabiał około 1800 zł brutto miesięcznie. Był głową rodziny, dawał rodzinie poczucie bezpieczeństwa i wsparcie, opiekował się rodziną a dla dzieci był autorytetem. ( dowód: zeznania świadka D. S. protokół (...):04:12 – 00:16:27 k. 179-180, zeznania świadka P. P. protokół (...):16:27 – 00:26:10 k. 180-182, przesłuchanie powódki E. B. (1) w charakterze strony protokół (...):03:28 – 00:08:44 k. 270 – 271, przesłuchanie powódki E. B. (2) w charakterze strony protokół (...):09:32 – 00:19:26 k. 271 – 272).

Powódka E. B. (1) ma obecnie (...) lat, z zawodu jest fryzjerką, nie pracuje zawodowo. Z mężem mieli trójkę dzieci - powodów. Byli bardzo dobrym małżeństwem, prowadzili aktywny tryb życia, chodzili na spacery i do kina, chodzili na obiady do restauracji, organizowali rodzinne grille, jeździli na rowerze, razem gotowali i sprzątali, tworzyli wesołą rodzinę. Przed śmiercią męża wyjeżdżali na wycieczki zagraniczne. Mieli wspólne plany, chcieli wyremontować dom na wsi. W chwili jego śmierci nie pracowała – zajmowała się domem. Po śmierci męża była w bardzo złym stanie psychofizycznym, nie chciała jeść, rozmawiać, wychodzić z domu. W wyniku śmierci męża „odechciało” jej się żyć. Stała się apatyczna, do chwili obecnej brakuje jej motywacji do działania. Ma stwierdzona depresję, przyjmuje leki. Po śmierci męża nie podjęła pracy, jest w domu, zajmuje się córką E. B. (2) a córka E. B. (2) zajmuje się nią. Boi się wsiąść do samochodu i przejechać choćby 5 km. Stała się innym człowiekiem. Otrzymuje rentę po mężu w wysokości 1 300 złotych. ( dowód: oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania k. 29 - 31, zeznania świadka D. S. protokół (...):04:12 – 00:16:27 k. 179-180, zeznania świadka P. P. protokół (...):16:27 – 00:26:10 k. 180-182, przesłuchanie powódki E. B. (1) w charakterze strony protokół (...):03:28 – 00:08:44 k. 270 – 271, przesłuchanie powódki E. B. (2) w charakterze strony protokół (...):09:32 – 00:19:26 k. 271 – 272).

Śmierć A. B. (2) wpłynęła negatywnie na jakość życia powódki E. B. (1) poprzez rozwinięcie się przedłużonej reakcji depresyjnej adaptacyjnej u powódki co stanowi długotrwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 5 % zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Powódka E. B. (1) odczuwa nieadekwatne poczucie winy związane z nieuchronieniem męża przed śmiercią, obawia się jazdy samochodem, w pesymistyczny sposób ocenia swoją przyszłość. Powódka powinna korzystać z profesjonalnej pomocy psychologicznej ( dowód: opinia sądowo – psychiatryczno – psychologiczna biegłej psychiatry I. T. i biegłej psycholog K. K. (1) k. 205-211).

Powódka E. B. (2) obecnie ma (...) lat, z zawodu chemik, obecnie jest bezrobotna, na stałe mieszka z matką. W chwili śmierci ojca miała (...) lat i odbywała studia w Ł.. Była na utrzymaniu ojca, który finansował jej studia i pobyt w Ł. w czasie studiów. Ona podejmowała w czasie studiów prace dorywcze. W czasie studiów odwiedzała rodziców raz na dwa tygodnie. Była bardzo związana z ojcem, który był dla niej wsparciem. Mieli wspólne plany. Po ukończeniu studiów liczyła na to, iż ojciec znajdzie jej pracę i pomoże jej w nauce do egzaminu na prawo jazdy. Po śmierci ojca, z przyczyn tak finansowych jak i psychicznych zrezygnowała z kontynuacji studiów i na stałe zamieszkała z matką. Po śmierci ojca boi się samochodów, wycofała się z życia towarzyskiego, straciła przyjaciół.

Otrzymuje co miesiąc kwotę 800 zł tytułem darowizny od brata powoda G. B.. ( dowód: oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania k. 29 - 31, przesłuchanie powódki E. B. (2) w charakterze strony protokół (...):09:32 – 00:19:26 k. 271 – 272).

Śmierć ojca spowodowała pogorszenie się sytuacji życiowej powódki E. B. (2). Okres żałoby ma charakter powikłany. U powódki powstała przedłużona reakcja adaptacyjna depresyjno-lękowa. Śmierć ojca spowodowała obniżenie aktywności życiowej. Powódka wymaga profesjonalnej pomocy psychologicznej ( dowód: opinia biegłej psycholog K. K. (1) k. 212-218).

Powódka A. B. (1) obecnie ma (...) lata, z zawodu jest specjalistą od walidacji; w chwili śmierci ojca miała(...) lat. Miała bardzo bliską relacje z ojcem. Mimo iż pracowała za granicą mieli częsty kontakt – dzwoniła do ojca 3-4 razy w tygodniu a w odwiedziny przyjeżdżała 4 do 5 razy w roku. Ojciec służył jej poradą, dbał o rodzinę finansowo. Po śmierci ojca nie korzystała z pomocy psychologa. Korzystała ze zwolnienia lekarskiego. Osłabły jej relacje z otoczeniem. Otrzymuje co miesiąc kwotę 1800 zł tytułem wynagrodzenia. ( dowód: przesłuchanie powódki A. B. (1) w charakterze strony protokół (...):19:43 – 00:26:38 k. 273).

Nagła śmierć ojca spowodowała u powódki A. B. (1) wystąpienie niepowikłanej, ale silnej reakcji żałoby. Powódka odczuwa znaczny ból i cierpienie emocjonalne oraz spadek poczucia bezpieczeństwa. ( dowód: opinia biegłej psycholog K. K. (1) k. 212-218).

Powód G. B. obecnie ma (...) lata, z zawodu jest biologiem, obecnie jest kierownikiem laboratorium firmy farmaceutycznej; w chwili śmierci ojca miał (...) lata. Od 2010 r. pozostaje w związku małżeńskim, ma dwóch synów. W chwili śmierci ojca miał jednego syna. W związku ze śmiercią ojca odmówił przyjęcia intratnej posady w głównej siedzibie firmy nad morzem. Ojciec wykształcił w powodzie rodzinne wzorce, ojciec nauczył go majsterkować, był osobom do której zawsze można było zwrócić się o poradę. Po śmierci ojca powód G. B. starał się załatwić wszelkie formalności i podtrzymać na duchu matkę i siostry. Nadal pomaga matce, robi zakupy, pomaga załatwiać sprawunki. Po śmierci ojca nie ma już tak radosnej atmosfery w rodzinie. Pogorszyły się jego relacje z żoną, nie był nawet przy narodzinach drugiego dziecka. Otrzymuje co miesiąc kwotę 3000 zł tytułem wynagrodzenia. ( dowód: oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania k. 32-34, przesłuchanie powoda G. B. w charakterze strony protokół (...):27:12 – 00:38:28 k. 273-275).

Nagła śmierć ojca spowodowała u powoda G. B. wystąpienie reakcji żałoby o typowym przebiegu. Powód G. B. cierpiał zwłaszcza w pierwszym okresie po śmierci ojca. Śmierć ojca wymusiła na powodzie G. B. zmianę planów zawodowych oraz większe zaangażowane w pomoc matce i młodszej siostrze E. B. (2). ( dowód: opinia biegłej psycholog K. K. (1) k. 225-230).

W toku postępowania likwidacyjnego przed pozwanym ubezpieczycielem powódka E. B. (1) otrzymała kwotę 40 000 złotych, a powódka E. B. (2), powód G. B. i powódka A. B. (1) otrzymali kwotę po 30 000 złotych każdy tytułem zadośćuczynienia za cierpienia związane ze śmiercią A. B. (2). (niesporne, dowód: operat s. osobowej 276-281).

Aktualny stan psychiczny powodów oraz doznane przez nich cierpienia w związku ze śmiercią A. B. (2) zostały ustalone w oparciu o zeznania świadków D. S., P. P., przesłuchania powodó w charakterze strony oraz opinii biegłej specjalistki z zakresu psychologii K. K. (2) a w przypadku powódki E. B. (1) również biegłej specjalistki z zakresu psychiatrii I. T.. Sąd uznał sporządzone opinie za wiarygodny i pełnowartościowy materiał dowodowy.

Dowodom z zeznań wskazanych wyżej świadków oraz przesłuchania powodów w charakterze strony Sąd przydał walor wiarygodności w zakresie rodzaju i głębokości więzi, jaka łączyła powodów ze zmarłym oraz stopnia pogorszenia się ich sytuacji życiowej po śmierci członka rodziny, bowiem powyższe zeznania były spójne i logiczne, a także korelowały z opiniami biegłych.

Stan faktyczny nie był sporny między stronami w zakresie zaistnienia wypadku, w wyniku którego A. B. (2) poniósł śmierć oraz tego, że pozwany zakład ubezpieczeń ponosi odpowiedzialność jako ubezpieczyciel posiadacza pojazdu sprawcy tego zdarzenia.

Stan faktyczny Sąd oparł również na wskazanych wyżej dokumentach złożonych w aktach sprawy.

Tak ustalony stan faktyczny pozwolił na wydanie rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo podległo uwzględnieniu w części.

Wobec tego, że zasada odpowiedzialności cywilnej pozwanego – (...) S.A. z siedzibą w W. nie była w sporze kwestionowana, od razu należało przejść do oceny prawnej zgłoszonych przez powodów żądań pod kątem ich wysokości.

Roszczenie o zadośćuczynienie z tytułu śmierci osoby bliskiej znajduje swą podstawę prawną w treści obowiązującego w chwili zdarzenia art. 446 § 4 k.c., zgodnie z którym Sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Opisane w tym przepisie roszczenie przysługuje „najbliższym członkom rodziny zmarłego”. Przyjmuje się, że do grona tego zalicza się takie osoby, których sytuacja życiowa kształtowała się w pewnej zależności od zmarłego oraz istniał faktyczny stosunek bliskości ze zmarłym. Stopień pokrewieństwa ma natomiast znaczenie wtórne, choć samo pokrewieństwo musi wystąpić ( por. A. Rzetecka-Gil, Kodeks cywilny. Komentarz. Zobowiązania - część ogólna; LEX/el., 2011; nr 117241). W świetle ugruntowanego orzecznictwa, ustalenie kto w danym przypadku jest najbliższym członkiem rodziny należy do sądu orzekającego ( zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 września 1973 r., sygn. akt II CR 446/73, LEX nr 7301; także: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 grudnia 1969 r.; sygn. akt III PRN 77/69; OSNC 1970/9/160).

Zadośćuczynienie przewidziane w art. 446 § 4 k.c. służy rekompensacie krzywdy po śmierci osoby najbliższej i ma za zadanie złagodzić wywołane tym zdarzeniem cierpienia psychiczne, a także ma pomóc pokrzywdzonemu w dostosowaniu się do zmienionej sytuacji. Z treści powyższego przepisu wynika, że określenie wysokości należnego zadośćuczynienia ustawodawca pozostawił uznaniu sędziowskiemu, wskazując jedynie, że ma to być kwota odpowiednia do doznanej krzywdy. Użyte w art. 446 § 4 k.c. wyrażenie "odpowiednia suma" zawiera już w sobie pojęcie niemożności ścisłego ustalenia zadośćuczynienia ze względu na istotę krzywdy. Dlatego przy ustaleniu zadośćuczynienia nie stosuje się automatyzmu, a każda krzywda jest oceniana przez pryzmat konkretnych okoliczności sprawy. Należy podnieść, że w razie śmierci osoby bliskiej na rozmiar krzywdy mają przede wszystkim wpływ dramatyzm doznań osoby bliskiej, poczucie osamotnienia i pustki, cierpienia moralne i wstrząs psychiczny wywołany śmiercią tej osoby, rodzaj i intensywność więzi łączących pokrzywdzonych ze zmarłym, wystąpienie zaburzeń będących skutkiem tego odejścia (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 23 kwietnia 2013 r. V ACa 30/13, LEX nr 1313281). O wysokości zadośćuczynienia z art. 446 § 4 k.c. rozstrzyga stopień i nasilenie odczuwanej krzywdy oraz potrzeba zrekompensowania jej skutków. O odczuwanym poczuciu krzywdy decydują różne okoliczności, w tym przede wszystkim stopień bliskości i poziom oraz charakter relacji z osobą zmarłą. Decyduje o nim również osobista wrażliwość osoby pokrzywdzonej, która jest właściwa każdej z osób pokrzywdzonych i inna u każdej z nich ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 29 kwietnia 2013 r., V ACa 22/13, LEX nr 1321931). W literaturze i orzecznictwie wskazuje się, że na rozmiar krzywdy, o której mowa w art. 446 § 4 k.c., mają wpływ przede wszystkim: wstrząs psychiczny i cierpienia moralne wywołane śmiercią osoby bliskiej, poczucie osamotnienia i pustki po jej śmierci, rodzaj i intensywność więzi łączącej pokrzywdzonego ze zmarłym, rola w rodzinie pełniona przez osobę zmarłą, wystąpienie zaburzeń będących skutkiem śmierci osoby bliskiej, stopień, w jakim pokrzywdzony będzie umiał odnaleźć się w nowej rzeczywistości i zdolność do jej zaakceptowania, wiek pokrzywdzonego ( por. między innymi wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 czerwca 2011 r. III CSK 279/10, niepubl.) Dlatego Sąd ustalając wartość zadośćuczynienia powinien opierać się na obiektywnych i sprawdzalnych kryteriach, przy jednoczesnym uwzględnieniu indywidualnej sytuacji stron ( por. wyrok Sądu Najwyższego z 12 września 2002 r. IV CKN 1266/00, niepubl.). Należy także wskazać, że jednym z kryteriów określających „odpowiedniość” zadośćuczynienia jest jego kompensacyjny charakter – zadośćuczynienie musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość przy utrzymaniu jej w rozsądnych granicach.

W świetle powyższych rozważań Sąd uznał, że wszyscy powodowie wykazali istnienie tego rodzaju więzi ze zmarłym A. B. (2), co uzasadnia przyznanie im zadośćuczynienia z tytułu jej zerwania wskutek zdarzenia – tragicznego wypadku, za którego skutki pozwany ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność cywilną.

Powódka E. B. (1) była żoną zmarłego, E. B. (2), G. B. i A. B. (1) byli jego dziećmi. Powodowie oraz świadkowie przedstawili sytuację, która przekonała Sąd o istnieniu szczególnie silnej więzi rodzinnej pomiędzy małżonkami B. oraz A. B. (2) a jego dziećmi. Istniejące pomiędzy wskazanymi osobami więzi były wielopłaszczyznowe, bliskie i bardzo głębokie.

Przyjmując istnienie więzi, o której mowa w art. 446 § 4 k.c. pomiędzy powodami a zmarłym A. B. (2) oraz jej zerwania wskutek zdarzenia, za które pozwany ponosi odpowiedzialność - przejść należało do oceny zasadności zgłoszonych żądań pod kątem ich wysokości.

Pozwany ubezpieczyciel w toku likwidacji szkody uznał za usprawiedliwione i wypłacił zadośćuczynienie dla żony w kwocie 40 000 zł i dla dzieci zmarłego na poziomie po 30 000 złotych.

W ocenie Sądu kwota żądana przez powodów w pozwie jest wygórowana a odpowiednią kwotą zadośćuczynienia do doznanej krzywdy dla E. B. (1) jest kwota 100 000 złotych, co po uwzględnieniu wypłaconej części świadczenia w toku likwidacji szkody, daje zasądzoną w pkt I wyroku kwotę 60 000 złotych.

Sąd ustalił zadośćuczynienie dla córki zmarłego E. B. (2) w kwocie 80 000 złotych, co po uwzględnieniu wypłaconej części świadczenia w toku likwidacji szkody, daje zasądzone w pkt III wyroku kwoty 50 000 złotych.

Sąd ustalił zadośćuczynienie dla dzieci zmarłego G. B. i A. B. (1) w kwocie po 60 000 złotych, co po uwzględnieniu wypłaconej części świadczenia w toku likwidacji szkody, daje zasądzone w pkt IV i V wyroku kwoty 30 000 złotych.

Sąd oddalił powództwo w części, uznając, iż żądana przez powodów kwota zadośćuczynienia, w przypadku E. B. (1) na poziomie 160 000 złotych a w przypadku dzieci na poziomie 106 000 złotych jest nieadekwatna. Sąd po wszechstronnym rozważeniu skali cierpienia każdego z powodów, na tle aktualnego orzecznictwa uznał, iż żądane kwoty nie korelują z kwotami zazwyczaj zasądzanymi w podobnych sprawach.

Sąd ustalając wysokość zadośćuczynienia w takich kwotach oparł się na kryteriach obiektywnych, przy jednoczesnym uwzględnieniu indywidualnej sytuacji każdego z powodów.

Największy wstrząs po śmierci A. B. (2) przeżyła jego żona, która cały czas nie może pogodzić się ze stratą męża, ma poczucie pustki. W oparciu o miarodajną w tym zakresie opinię biegłego psychiatry i biegłego psychologa uznać należy, że śmierć męża wpłynęła negatywnie na jakość jej życia, powódka cały czas cierpi i ma przedłużoną żałobę. Powódka nadal wraca myślami do ukochanego męża, kultywuje pamięć o nim, wspomina go. Powódkę spotkała ogromna trauma, straciła najbliższą osobę – męża z którym chciała dalej dzielić życie, a oboje w chwili jego śmierci byli w kwiecie wieku. Przeżywanie żałoby po mężu przez powódkę jest bardzo głębokie i indywidualnie wyjątkowe. Powódka nie ma radości z życia, nie potrafi odnaleźć się w nowej sytuacji bez męża, życie jej nie cieszy.

Powódka E. B. (2) również mocno przeżyła śmierć ojca. Była młodą osobą, była na studiach, otrzymywała od ojca olbrzymie wsparcie a straciła je w momencie, kiedy ojcowskie rady i mądrość życiowa byłyby dla niej szczególnie cenne. Przy czym matka nie była w stanie wypełnić luki po zmarłym, co więcej to matka potrzebowała pomocy córki.

G. B. również niezwykle mocno przeżył śmierć ojca. Syn był bowiem bardzo silnie związany z nim. To zmarły stanowił dla niego opokę i wzór, który starał się naśladować w życiu, ojciec wpoił mu rodzinne wzorce. Powód został brutalnie i nagle pozbawiony tego ojcowskiego autorytetu i wsparcia, na które liczył jeszcze w długiej perspektywie. Ma świadomość, że ojciec nie będzie uczestniczył już w ważnych dla niego chwilach, a nieobecność ta będzie mu towarzyszyła do końca życia. Pogorszyły się relacje powoda z jego własną rodziną, nie był nawet przy narodzinach swojego drugiego dziecka. Jego poczucie sprawiedliwości i odpowiedzialności względem matki i sióstr kazało mu poświęcić się przede wszystkich tej rodzinie.

Sąd nie stracił zatem z pola widzenia okoliczności związanych z postawą zmarłego A. B. (2) jako troskliwego ojca, dobrego męża, zabiegającego zarówno o dobra duchowe, jak i materialne, pielęgnującego domowe ognisko, dbającego o każdego członka rodziny w ten sam sposób. Wszystkie dzieci zmarłego czuły się wyjątkowo, wszystkie na swój sposób czuły się „oczkiem w głowie” ojca. Te cechy zmarłego powodowały, że jego strata była dla powodów tym większa i dotkliwsza. Powodowie nie mogą już liczyć na pomoc tak ważnej w ich życiu osoby - męża i ojca. Bez wątpliwości można zatem stwierdzić, że tragiczne zdarzenie, do którego doszło w dniu 2 lipca 2014 roku położyło się istotnym cieniem na życiu całej rodziny i spowodowało ranę emocjonalną, która wciąż się nie zabliźniła i z dużym prawdopodobieństwem nigdy się nie zabliźni zwłaszcza w przypadku żony – powódki E. B. (1) i córki – powódki E. B. (2), które zgodnie z opiniami biegłych potrzebują profesjonalnej pomocy psychologicznej.

Zdaniem Sądu ustalone kwoty są dla każdego z powodów adekwatne do doznanej przez nich krzywdy i o ile to możliwe w sytuacji śmierci bliskiej osoby, powinny złagodzić doznane przez nich cierpienia, wobec czego realizują założenia wynikające z art. 446 § 4 k.c. Sąd przyjął, że żądane przez powodów zadośćuczynienia są niewygórowane zważywszy szczególne okoliczności tej sprawy.

Zgodnie z żądaniem pozwu Sąd zasądził odsetki od dnia 17 marca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz od dnia 1 stycznia 2015 do dnia zapłaty, przy czym powodowie mogli żądać zasądzenia odsetek od daty zgłoszenia szkody tj. od 9 lipca 2014 r.

Sąd zniósł pomiędzy stronami koszty zastępstwa procesowego.