Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 21 lutego 2013r.

Sąd Okręgowy w Warszawie X Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Mariusz Jackowski (spr.)

Sędziowie: SO Arkadiusz Tomczak

SO Agnieszka Zakrzewska

Protokolant: protokolant sądowy stażysta Monika Parda

przy udziale Prokuratora Jolanty Pydyniak

po rozpoznaniu w sprawie W. S. i L. M.

na skutek

zażaleń obrońców oskarżonych

na postanowienie Sądu Rejonowego dla W. w W. z dnia 30 listopada 2012r.

w przedmiocie zasądzenia kosztów postępowania

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

postanawia

zmienić zaskarżone orzeczenie w pkt 2 w ten sposób, że zasądzić od oskarżonych W. S. i L. M. na rzecz oskarżyciela posiłkowego W. K. prowadzącego działalność pod firmą (...) kwoty po 2634, 50 (dwa tysiące sześćset trzydzieści cztery złote pięćdziesiąt groszy) tytułem poniesionych wydatków związanych z ustanowieniem w sprawie pełnomocnika, w pozostałej części utrzymać zaskarżone postanowienie w mocy.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 30 listopada 2012 r. Sąd Rejonowy dla W. w W. zasądził od oskarżonych na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) Sp. z o.o. w W. kwoty po 915 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych w związku z ustanowieniem pełnomocnika oraz na rzecz oskarżyciela posiłkowego W. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) kwoty po 2880,50 zl, tytułem zwrotu wydatków poniesionych w związku z ustanowieniem pełnomocnika.

Powyższe postanowienie zaskarżył obrońca oskarżonego W. S., zarzucając obrazę przepisów postępowania, tj. art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. oraz art. 424 k.p.k. Podnosząc powyższe skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od oskarżonego W. S. na rzecz oskarżycieli posiłkowych kosztów sądowych według stawek minimalnych.

Zażalenie na powyższe postanowienie w pkt 2 wniósł również obrońca oskarżonego L. M.. Skarżący orzeczeniu zarzucił obrazę prawa materialnego tj. art. 633 k.p.k. Podnosząc powyższe skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia w pkt 2 poprzez wykazanie prawidłowych wydatków poniesionych w związku z ustanowieniem pełnomocnika przez W. K. (1), którym powinien zostać obciążony oskarżony.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenia są częściowo zasadne.

Zgodnie z art. 627 k.p.k. w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza od skazanego koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego. Treść przytoczonego wyżej przepisu jest jednoznaczna i wskazuje, że w wypadku skazania oskarżycielowi posiłkowemu przysługuje zwrot "uzasadnionych wydatków", w tym jak w niniejszej sprawie zwrot kosztów ustanowienia w sprawie jednego pełnomocnika (art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k.). Nie ulega żadnej wątpliwości, że oskarżycielowi posiłkowemu przysługuje prawo udziału w postępowaniu sądowym w charakterze strony i może też korzystać z pomocy pełnomocnika, a zatem wydatki z tytułu udziału w sprawie pełnomocnika należą w myśl cytowanego wyżej przepisu do uzasadnionych wydatków strony która go ustanowiła.

Skoro przepis art. 627 k.p.k. stanowi, że od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego, to należy przyjąć, że chodzi o wydatki rzeczywiście poniesione, jeżeli mieszczą się one w granicy przewidzianej w stawkach dla takich wydatków, a więc między stawką minimalną a maksymalną określoną przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 czerwca 1992 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie w postępowaniu przed organami wymiaru sprawiedliwości. O ile oskarżyciele posiłkowi wysokości tych kosztów nie są w stanie lub nie chcą udokumentować, to wysokość kosztów ustala się w oparciu o zasadę § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, która stanowi, że podstawę zasądzenia opłaty za czynności adwokackie z tytułu zastępstwa prawnego stanowią stawki minimalne określone stosownymi przepisami (postanowienie SA w Katowicach z dnia 5 czerwca 2009 r., II AKa 61/09, KZS 2009/9/100). W niniejszej sprawie oskarżyciele posiłkowi przedstawili Sądowi zestawienie kosztów załączając do akt sprawy faktury.

Oskarżyciel posiłkowy (...) sp. z.o.o. w W. przedstawił fakturę na łączną kwotę 1830 zł. Słusznie zatem sąd rejonowy zasądził od oskarżonych kwoty po 915 zł na rzecz tego oskarżyciela posiłkowego. Wskazać także należy, iż powyższa kwota nie przekraczała sześciokrotności najniższego wynagrodzenia. W przypadku faktur przedłożonych przez oskarżyciela posiłkowego W. K. opiewających na łączną kwotę 5761 zł. należało zakwestionować wydatki poniesione przez tego oskarżyciela posiłkowego w związku z ustanowieniem pełnomocnika na potrzeby postępowania przed sądem II instancji. Sąd Okręgowy, bowiem w wyroku z dnia 20 czerwca 2012r. (k. 1509) zasądził już od oskarżonych na rzecz oskarżycieli posiłkowych kwoty po 420 zł. Pozostającą zatem kwotę 5269 zł. (po odliczeniu kwoty 492 zł) należało w częściach równych tj. po 2634,50 zł zasądzić od oskarżonych na rzecz oskarżyciela posiłkowego W. K..

Wobec powyższego, zasadnym było obciążenie oskarżonych kosztami zastępstwa procesowego poniesionymi przez oskarżycieli posiłkowych. Wysokość zasądzonych kwot zgodna jest z przedłożonymi przez oskarżycieli posiłkowych fakturami, oraz z Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Pełnomocnika działającego z wyboru łączy z klientem umowa określająca jego wynagrodzenie w granicach dopuszczalnej szerokiej autonomii i sąd nie powinien ingerować w sferę uprawnień stron tej umowy. Oskarżyciel posiłkowy winien wysokość tych kosztów udokumentować, a jeśli tego nie chce, lub nie jest w stanie uczynić, to wówczas wysokość kosztów ustala się w oparciu o zasadę § 2 ust. 2 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielanej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348) (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 22 czerwca 2011 r. II AKz 393/11).

Z tych względów orzeczono, jak na wstępie.