Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 marca 2017r.

Sąd Okręgowy w Warszawie w XVIII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Alina Sobczak-Barańska

Protokolant: sekr. sądowy Radosław Łaszkiewicz, sekr. sądowy Agata Bandura, sekr. sądowy Agata Kosman, sekr. sądowy Michał Sadaj, protokolant Magdalena Okulus-Buda

przy udziale prokuratora: Doroty Olszewskiej, Agnieszki Korczewskiej, Marcina Kołodziejczyka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 27 kwietnia 2015 r., 18 maja 2015 r., 27 maja 2015 r., 22 października 2015 r., 24 listopada 2015 r., 11 stycznia 2016 r., 25 stycznia 2016 r., 16 lutego 2016 r., 24 lutego 2016 r., 25 maja 2016 r., 9 czerwca 2016 r., 2 września 2016 r., 4 października 2016 r., 24 października 2016 r., 13 stycznia 2017 r., 17 stycznia 2017 r., 15 lutego 2017r. i 23 lutego 2017r.

sprawy

1.  R. J. , syna H. i M. z domu P.,

urodzonego (...) w B.

oskarżonego o to, że

I.  w okresie od 8 grudnia 2008 r. do dnia 16 listopada 2010 r. w W., w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, będąc funkcjonariuszem Centralnego Biura Antykorupcyjnego, nie dopełnił obowiązków wynikających z uregulowań zawartych w art. 7, 8, 46 ust. 4 ustawy o ochronie informacji niejawnych z dnia 5 sierpnia 2010 r. (Dz. U. nr 182 z dnia 1 października 2010 r., poz. 1228) w ten sposób, iż wiedząc, że chronione są bez względu na upływ czasu dane mogące doprowadzić do identyfikacji funkcjonariuszy uprawnionych do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz, że informacje niejawne, którym nadano określoną klauzulę tajności muszą być przetwarzane w warunkach uniemożliwiających ich nieuprawnione ujawnienie, zgodnie z przepisami określającymi wymagania dotyczące kancelarii tajnych, wytworzył, a następnie przechowywał, także po zakończeniu służby w CBA, pliki tekstowe zawierające w swojej treści informacje niejawne o klauzuli „ściśle tajne” na nie posiadającym wymaganego certyfikatu bezpieczeństwa urządzeniu w postaci dysku twardego marki T. (...) stanowiącego jego własność, działając w ten sposób na szkodę polskiej służby specjalnej,

tj. o czyn z art. 231 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.,

II.  w okresie od 16 września 2012 r. do 3 grudnia 2012 r., daty dziennej bliżej nieustalonej, w W., działając wspólnie i w porozumieniu z C. B. i A. K. (3), ujawnił wbrew przepisom ustawy osobom nieuprawnionym – dziennikarzom „(...)” M. B. (1) i D. T. oraz Gazety (...) W. C. – regulowane stosownymi zarządzeniami informacje niejawne o klauzuli „ściśle tajne” i „tajne” dotyczące m.in. czynności operacyjno-rozpoznawczych wykonywanych przez funkcjonariuszy Centralnego Biura Antykorupcyjnego, wytwarzania i posługiwania się tzw. dokumentami legalizacyjnymi i udostępnił fotografie obrazujące funkcjonariuszy CBA w trakcie prowadzonych czynności operacyjno-rozpoznawczych, jak również dokumenty uniemożliwiające ustalenie danych identyfikujących funkcjonariusza oraz wbrew przyjętemu na siebie pisemnemu zobowiązaniu informacje, z którymi zapoznał się w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych w CBA,

tj. o czyn z art. 265 § 1 k.k. i art. 266 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

2.  C. B. , syna S. i J. z domu J.,

urodzonego (...) w C.

oskarżonego o to, że

III.  w okresie od 29 września 2008 r. do dnia 30 marca 2012 r. w W., w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, będąc funkcjonariuszem Centralnego Biura Antykorupcyjnego, nie dopełnił obowiązków wynikających z uregulowań zawartych w art. 7, 8, 46 ust. 4 ustawy o ochronie informacji niejawnych z dnia 5 sierpnia 2010 r. (Dz. U. nr 182 z dnia 1 października 2010 r., poz. 1228) w ten sposób, iż wiedząc, że chronione są bez względu na upływ czasu dane mogące doprowadzić do identyfikacji funkcjonariuszy uprawnionych do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz, że informacje niejawne, którym nadano określoną klauzulę tajności muszą być przetwarzane w warunkach uniemożliwiających ich nieuprawnione ujawnienie, zgodnie z przepisami określającymi wymagania dotyczące kancelarii tajnych, kilkukrotnie wytworzył, a następnie przechowywał, także po zakończeniu służby w CBA, pliki tekstowe zawierające w swojej treści informacje niejawne o klauzuli „ściśle tajne” i „tajne” na nie posiadającym wymaganego certyfikatu bezpieczeństwa urządzeniu w postaci pendrivu marki K. (...) w obudowie koloru czarnego stanowiącego jego własność oraz ręczne zapiski tekstowe w formie, m.in. protokołów zdawczo-odbiorczych, spisów środków rzeczowych i wyposażenia lokalów mieszkalnych nabytych z funduszu operacyjnego CBA zawierające w swojej treści informacje niejawne o klauzuli „ściśle tajne” ujęte na kartkach nie posiadającego żadnych zabezpieczeń zeszytu formatu A4 w twardej okładce koloru brązowego, działając w ten sposób na szkodę polskiej służby specjalnej,

tj.o czyn z art. 231 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. ,

IV.  w okresie od 16 września 2012 r. do 3 grudnia 2012 r., daty dziennej bliżej nieustalonej, w W., działając wspólnie i w porozumieniu z R. J. i A. K. (3), ujawnił wbrew przepisom ustawy osobom nieuprawnionym – dziennikarzom „(...)” M. B. (1) i D. T. oraz Gazety (...) W. C. – regulowane stosownymi zarządzeniami informacje niejawne o klauzuli „ściśle tajne” i „tajne” dotyczące, m.in. czynności operacyjno-rozpoznawczych wykonywanych przez funkcjonariuszy Centralnego Biura Antykorupcyjnego, wytwarzania i posługiwania się, tzw. dokumentami legalizacyjnymi i udostępnił fotografie obrazujące funkcjonariuszy CBA w trakcie prowadzonych czynności operacyjno-rozpoznawczych, jak również dokumenty uniemożliwiające ustalenie danych identyfikujących funkcjonariusza oraz wbrew przyjętemu na siebie pisemnemu zobowiązaniu informacje, z którymi zapoznał się w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych w CBA,

tj. o czyn z art. 265 § 1 k.k. i art. 266 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

3.  A. K. (3) , syna A. i D. z domu D., urodzonego (...) w W.

oskarżonego o to, że

V.  w okresie od 16 września 2012 r. do 3 grudnia 2012 r., daty dziennej bliżej nieustalonej, w W., działając wspólnie i w porozumieniu z C. B. i R. J., będąc funkcjonariuszem Centralnego Biura Antykorupcyjnego, nie dopełnił obowiązków, poprzez ujawnienie wbrew przepisom ustawy osobom nieuprawnionym – dziennikarzom „(...)” M. B. (1) i D. T. oraz Gazety (...) W. C. – regulowanych stosownymi zarządzeniami informacji niejawnych o klauzuli „ściśle tajne” i „tajne” dotyczących m.in. czynności operacyjno- rozpoznawczych wykonywanych przez funkcjonariuszy Centralnego Biura Antykorupcyjnego, wytwarzania i posługiwania się tzw. dokumentami legalizacyjnymi i udostępnienie fotografii obrazujących funkcjonariuszy CBA w trakcie prowadzonych czynności operacyjno-rozpoznawczych, jak również dokumentów uniemożliwiających ustalenie danych identyfikujących funkcjonariusza oraz wbrew przyjętemu na siebie pisemnemu zobowiązaniu informacji, z którymi zapoznał się w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych, działając w ten sposób na szkodę polskiej służby specjalnej,

tj. o czyn z art. 231 § 1 k.k. i art. 265 § 1 k.k. i art. 266 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

1.  oskarżonego R. J. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt I, modyfikując opis czynu w ten sposób, że w miejsce zapisu „ art. 46 ust. 4” wpisuje „ art. 46 pkt 4” i przyjmując, że czyn ten wyczerpuje dyspozycję występku z art. 231§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., na podstawie art. 231§1 k.k. wymierza mu karę 1 ( jednego) roku pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 41§1 k.k. w związku ze skazaniem w pkt 1 orzeka wobec oskarżonego R. J. zakaz wykonywania zawodu funkcjonariusza powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego na okres 1( jednego) roku;

3.  oskarżonego R. J. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt II, eliminując z opisu czynu osobę oskarżonego A. K. (3) i przyjmując, że czyn ten wyczerpuje dyspozycję występku z art. 265§1 k.k. i art. 266§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k., na podstawie art. 265§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierza mu karę 2 ( dwóch) lat pozbawienia wolności;

4.  na podstawie art. 41§1 k.k. w związku ze skazaniem w pkt 3 orzeka wobec oskarżonego R. J. zakaz wykonywania zawodu funkcjonariusza powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego na okres 1( jednego) roku;

5.  na podstawie art. 85 i art. 86§1 k.k. oraz art. 90§2 k.k. [ w wersji obowiązującej do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy-Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U. 2015.396)] w zw. z art. 4§1 k.k. łączy oskarżonemu R. J. kary pozbawienia wolności wymierzone w pkt 1 i 3 oraz zakazy orzeczone w pkt 2 i 4 i wymierza mu karę łączną 2 ( dwóch) lat pozbawienia wolności oraz środek karny w postaci zakazu wykonywania zawodu funkcjonariusza powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego na okres 2 ( dwóch) lat;

6.  na podstawie art. 69§1 k.k. i art. 70§1 pkt 1 k.k. [ w wersji obowiązującej do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy-Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U. 2015.396)] w zw. z art. 4§1 k.k. warunkowo zawiesza oskarżonemu R. J. wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności na okres 5 ( pięciu) lat próby;

7.  na podstawie art. 71§1 k.k. [w wersji obowiązującej do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy-Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U. 2015.396) ] w zw. z art. 4§1 k.k. orzeka wobec oskarżonego R. J. karę grzywny w wymiarze 100( stu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 50,-zł ( pięćdziesiąt złotych);

8.  oskarżonego C. B. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt III, modyfikując opis czynu w ten sposób, że w miejsce zapisu „ art. 46 ust. 4” wpisuje „ art. 46 pkt 4” i przyjmując, że czyn ten wyczerpuje dyspozycję występku z art. 231§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., na podstawie art. 231§1 k.k. wymierza mu karę 1 ( jednego) roku pozbawienia wolności;

9.  na podstawie art. 41§1 k.k. w związku ze skazaniem w pkt 8 orzeka wobec oskarżonego C. B. zakaz wykonywania zawodu funkcjonariusza powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego na okres 1( jednego) roku;

10.  oskarżonego C. B. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt IV, eliminując z opisu czynu osobę oskarżonego A. K. (3) i przyjmując, że czyn ten wyczerpuje dyspozycję występku z art. 265§1 k.k. i art. 266§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k., na podstawie art. 265§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierza mu karę 2 ( dwóch) lat pozbawienia wolności;

11.  na podstawie art. 41§1 k.k. w związku ze skazaniem w pkt 10 orzeka wobec oskarżonego C. B. zakaz wykonywania zawodu funkcjonariusza powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego na okres 1( jednego) roku;

12.  na podstawie art. 85 i art. 86§1 k.k. oraz art. 90§2 k.k. [ w wersji obowiązującej do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy-Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U. 2015.396)] w zw. z art. 4§1 k.k. łączy oskarżonemu C. B. kary pozbawienia wolności wymierzone w pkt 8 i 10 oraz zakazy orzeczone w pkt 9 i 11 i wymierza mu karę łączną 2 ( dwóch) lat pozbawienia wolności oraz środek karny w postaci zakazu wykonywania zawodu funkcjonariusza powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego na okres 2 ( dwóch) lat;

13.  na podstawie art. 69§1 k.k. i art. 70§1 pkt 1 k.k. [w wersji obowiązującej do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy-Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U. 2015.396)] w zw. z art. 4§1 k.k. warunkowo zawiesza oskarżonemu C. B. wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności na okres 5 ( pięciu) lat próby;

14.  na podstawie art. 71§1 k.k. [w wersji obowiązującej do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy-Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U. 2015.396)] w zw. z art. 4§1 k.k. orzeka wobec oskarżonego C. B. karę grzywny w wymiarze 120 ( sto dwadzieścia) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 50,-zł ( pięćdziesiąt złotych);

15.  na podstawie art. 63§1 k.k. zalicza oskarżonym R. J. oraz C. B. na poczet orzeczonych wobec nich kar grzywny okresy ich rzeczywistego pozbawienia wolności z tytułu zatrzymania od dnia 18 grudnia 2013r. do dnia 19 grudnia 2013r., przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny dwóm dziennym stawkom grzywny;

16.  oskarżonego A. K. (3) uniewinnia od popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt V, tj. występku z art. 231 § 1 k.k. i art. 265 § 1 k.k. i art. 266 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k, a kosztami procesu w tym zakresie obciąża Skarb Państwa;

17.  na podstawie § 80 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 grudnia 2015r.-Regulamin urzędowania sądów powszechnych ( Dz.U. 2015.2316) pozostawia w aktach sprawy- aktach niejawnych dowody rzeczowe wskazane w postanowieniu z dnia 6 listopada 2014r. Drz. 131-134/14, k.1181-1182;

18.  zasądza na rzecz Skarbu Państwa przypadające na rzecz oskarżonych koszty sądowe, i tak:

a)  od oskarżonego J. w kwocie 1.466,00 zł ( jeden tysiąc czterysta sześćdziesiąt sześć złotych 00/100);

b)  od oskarżonego B. w kwocie 2.031, 82 zł ( dwa tysiące trzydzieści jeden złotych 82/100)

przy czym koszty te zawierają opłaty od orzeczonych kar pozbawienia wolności i grzywien.

Sygnatura akt XVIII K. 244/14

UZASADNIENIE

Prokurator Okręgowy w L. postanowieniem z dnia 17 stycznia 2013r. wszczął śledztwo w sprawie zaistniałego w okresie od 1 października 2012r. do 3 grudnia 2012r. daty dziennej bliżej nieustalonej, w W., przekroczenia uprawnień przez pełniącego funkcję publiczną funkcjonariusza Centralnego Biura Antykorupcyjnego poprzez ujawnienie dziennikarzom Gazety (...) informacji niejawnych o klauzuli „ ściśle tajne” i inne oraz wbrew przyjętemu na siebie pisemnemu zobowiązaniu informacji, z którymi zapoznał się on w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych i działaniu w ten sposób na szkodę interesu publicznego, to jest o czyn określony w art. 231§1 k.k. i art. 265§1 k.k. i art. 266§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. Podstawą do wszczęcia śledztwa były dwa niejawne zawiadomienia Szefa Centralnego Antykorupcyjnego P. W. z nadaną klauzulą „ ściśle tajne” z dnia 30 listopada 2012r. i 3 grudnia 2012r. oraz kserokopie artykułów prasowych, które ukazały się w Gazecie (...) w dniach 30 listopada 2012r., 1 i 2 grudnia 2012r. 1

Postanowieniem z dnia 18 stycznia 2013r. prokurator Prokuratury Rejonowej W.

Śródmieście połączył postępowanie dotyczące ujawnienia wbrew przepisom ustawy informacji niejawnych dotyczących czynności operacyjno-rozpoznawczych wykonywanych przez funkcjonariuszy Centralnego Biura Antykorupcyjnego w bliżej nieustalonym czasie nie później niż 30 listopada 2012r. zainicjowane zawiadomieniami o przestępstwie złożonymi przez byłego funkcjonariusza (...) T. K..2 Zawiadomienia te kierowane były pierwotnie do Prokuratora Generalnego i odnosiły się do treści cytowanych artykułów prasowych.3

W dniu 30 listopada 2012r. w ogólnopolskim wydaniu Gazety (...) oraz portalu „ (...).” ukazał się artykuł autorstwa W. C., M. B. (1) oraz D. T. ( dwoje ostatnich z portalu „(...)”) pod tytułem „ Za kulisami (...) z podtytułem „(...)”. Artykuł dzielił się na trzy części. W dniu 30 listopada 2012r. ukazała się część pierwsza pod tytułem „ (...)” [ (...) W (...), CZ.1]. W dniu 1 grudnia 2012r. opublikowano drugą część artykułu pod tytułem (...)Lubił błyszczeć, chętnie pozował do zdjęć. Inni „przykrywkowcy” też [ (...) W (...), CZ.2]. Ostatnia część artykułu ukazała się w dniu 2 grudnia 2012r. i nosiła tytuł „ Dlaczego W. M. stała się ofiarą (...)?-Nie ona była celem, ale środowisko (...)[ (...) W (...), CZ.3]4 Wszystkie artykuły opatrzone były fotografiami oraz kolażami ze zmontowanych fotografii.

Oskarżony R. J. pełnił służbę w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym w okresie od dnia 7 marca 2007r. do 16 listopada 2010r. na stanowisku agenta; pełnił również stanowisko kierownicze w IV Wydziale Departamentu Operacyjno-Śledczego ( wcześniej Zarządu Operacyjno- Śledczego), m.in. naczelnika tego wydziału. Jego zakres obowiązków i odpowiedzialności funkcjonariusza podpisany w dniu 14 czerwca 2007r. obejmował m.in. prowadzenie legalizacyjnych przedsięwzięć operacyjnych na potrzeby realizowanych spraw, udział w czynnościach maskująco-legalizacyjnych realizowanych przez Wydział IV (...). Do jego zadań należało czuwanie nad prawidłowym przebiegiem realizowanych czynności, a także przebiegiem szkoleń. Oskarżony ponosił także odpowiedzialność materialną za środki rzeczowe i prawidłowość dokumentacji. 5

Oskarżony A. K. (3) pełnił służbę w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym w okresie od dnia 8 lipca 2007r. do 31 stycznia 2013r. na stanowisku agenta specjalnego. Jego zakres obowiązków z dnia 18 listopada 2010r. obejmował m. in. prowadzenie dokumentacji dotyczącej pracy operacyjnej, obsługę zaplecza logistyczno-technicznego działań realizowanych w Wydziale IV oraz brał udział w pewnych operacjach. Ponosił także odpowiedzialność za powierzone mienie znajdujące się w dyspozycji (...) oraz odpowiedzialność merytoryczną i dyscyplinarną w zakresie realizacji powierzonych zadań. Do dnia 1 października 2009r. oskarżony miał w zakresie swoich obowiązków prowadzenie dokumentacji służbowej, obsługę operacyjno-logistyczną zaplecza technicznego działań realizowanych przez IV Wydział, prowadzenie rejestrów i ewidencji. Po 1 października 2009 r. do dnia 31 maja 2010r. do podstawowych zadań A. K. (3) należało prowadzenie rejestrów i ewidencji, prowadzenie dokumentacji służbowej dotyczącej organizacji pracy, obsługa zaplecza organizacyjno-logistycznego działań wykonywanych w ramach kombinacji operacyjnych, w tym legend funkcjonariuszy. Nadto oskarżony zajmował się wytwarzaniem dokumentów legalizacyjnych.6

Oskarżony C. B. pełnił służbę w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym w okresie od dnia 1 czerwca 2008r. do 30 marca 2012r. na stanowisku agenta specjalnego. Został zwolniony ze służby na podstawie art. 64 ust.2 pkt 5 ustawy o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym z uwagi na wniesienie przeciw niemu oskarżenia o umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego. Jego zakres obowiązków z dnia 18 listopada 2010r. obejmował m. in. prowadzenie dokumentacji dotyczącej organizacji pracy operacyjnej, rejestracja dokumentów w ramach prowadzonych procedur, a nadto należyte ewidencjonowanie, przechowywanie i archiwizowanie posiadanej dokumentacji, jak również obsługa zaplecza logistyczno- technicznego działań realizowanych przez Wydział IV i udział w działaniach wykonywanych w ramach metod pracy operacyjnej. Ponosił odpowiedzialność za powierzone mienie znajdujące się w dyspozycji (...) i odpowiedzialność merytoryczną i dyscyplinarną w zakresie realizacji wykonywanych zadań.7

Wszyscy oskarżeni: R. J., C. B. i A. K. (3) złożyli, odpowiednio w dniach 7 marca 2007r., 8 lipca 2007r. i 2 czerwca 2008r. stosownie do brzmienia art. 266§1 k.k. pisemne zobowiązanie do nieujawniania lub wykorzystania informacji, z którymi zapoznali się w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym. Jednocześnie zostali pouczeni o treści art. 28 ust.1 ustawy z dnia 9 czerwca 2006r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, z której wynika, że jedynie za zgodą Szefa (...) czynny oraz były funkcjonariusz (...) może udzielać informacji niejawnej określonej osobie lub instytucji. 8

Oskarżony R. J. w okresie między 8 grudnia 2008r. a 16 listopada 2010r. w W. jako funkcjonariusz Centralnego Biura Antykorupcyjnego wytworzył, a następnie przechowywał, także po zakończeniu służby w (...) pliki tekstowe zawierające w swojej treści informacje niejawne o klauzuli „ ściśle tajne” na nieposiadającym wymaganego certyfikatu bezpieczeństwa urządzeniu w postaci dysku twardego marki (...) stanowiącego jego własność.

Oskarżony C. B. w okresie między 29 września 2008r. a 30 marca 2012r. w W. kilkakrotnie wytworzył, a następnie przechowywał, także po zakończeniu służby w (...) pliki tekstowe zawierające w swojej treści informacje niejawne o klauzuli „ ściśle tajne” i „ tajne” na nieposiadającym wymaganego certyfikatu bezpieczeństwa urządzeniu w postaci pendrive’a marki K. (...) w obudowie koloru czarnego stanowiącego jego własność oraz ręczne zapiski tekstowe w formie m.in. protokołów zdawczo-odbiorczych, spisów środków rzeczowych i wyposażenia lokali mieszkalnych nabytych z funduszu operacyjnego (...) zawierające w swojej treści informacje niejawne o klauzuli „ściśle tajne” ujęte na kartkach nieposiadających żadnych zabezpieczeń zeszytu formatu A4 w twardej okładce koloru brązowego.

( w dalszej części uzasadnienie odnośnie do tego przestępstwa jest niejawne z uwagi na oparcie ustaleń faktycznych na niejawnym materiale dowodowym opatrzonym klauzulą „ ściśle tajne” )

Oskarżeni R. J., C. B. oraz A. K. (3) utrzymywali ze sobą kontakty pozasłużbowe, zarówno telefoniczne, jak i osobiste. Liczba wykonanych połączeń telefonicznych między nimi sięga kilkudziesięciu. Oskarżony B. ( telefon nr (...)) pięćdziesiąt razy próbował łączyć się z oskarżonym R. J. ( telefon nr (...)), dwadzieścia jeden razy połączył się głosowo, a ponadto wysłał dwadzieścia siedem krótkich wiadomości tekstowych. Pomiędzy C. B. a A. K. (3) ( telefon nr (...)) zarejestrowano czterdzieści połączeń.

Zarejestrowane połączenia i logowania w stacjach (...) pozwoliły na ustalenie, że C. B. przebywał w W. w okresie od 16 do 20 września 2012r., 1-3 października 2012r., 22-24 października 2012r. , zaś R. J. w okresie od 16 do 20 września 2012r., 1-3 października 2012r., 4-5 listopada 2012r., 13 listopada 2012r. , 19-20 listopada 2012r. i 3 grudnia 2012r. Ponadto częste logowanie się telefonów obu tych oskarżonych ( także w godzinach wieczornych i porannych następnego dnia) w stacji (...) zlokalizowanej w W. przy ul. (...) wskazuje na to, że zatrzymali się w mieszkaniu oskarżonego K. przy ul. (...) Mieszkanie to oskarżony K. oddał do użytkowania pozostałym oskarżonym, ponieważ często przyjeżdżali w różnych sprawach do W. i nie chcieli wydawać pieniędzy na hotele. Sam K. zamieszkiwał u swojej konkubiny. Oskarżeni J. i B. opiekowali się tym mieszkaniem, płacili wszelkie należności, zaś ostatecznie oskarżony J. zorganizował sprzedaż tego lokalu R. K..

Bilingi telefoniczne wskazują też na to, że numer (...) należący do oskarżonego J. podczas połączenia telefonicznego w dniu 17 września 2012r. o godzinie 16.19 logował się w stacji (...) zlokalizowanej w W. przy ul. (...), która jest stacją najbliższą dla siedziby (...) SA, właściciela Gazety (...) oraz portalu (...) z siedzibą w W. przy ul. (...) ( około 250 m od wejścia do budynku (...) SA).10

W dniach 31 października 2012r. i 23 listopada 2012r. z oskarżonym J. rozmawiał inny funkcjonariusz (...) A. K. (4). Nie podał on jednak szczegółów prowadzonych rozmów, gdyż ich nie pamiętał. Chodziło o sprawy prywatne. Podał jedynie, że odejście oskarżonego J. ze służby wynikało ze stanu zdrowia i ubieganiem się o stanowisko wójta, ale było to powszechnie wiadome.11

W dniu 17 września 2012r. rozmowę z oskarżonym J. przeprowadził jego przełożony M. B. (2). Ten ostatni dzwonił w celach służbowych. Nie doszło do prywatnego spotkania obu panów, o co w pewnym okresie zabiegał oskarżony J..12

Oskarżeni J. i B. porozumieli się z dziennikarzami Gazety (...) oraz portalu „(...)”, w szczególności W. C., M. B. (1) i D. T. i przekazali im szereg informacji oraz fotografii obrazujących funkcjonariuszy (...) w trakcie prowadzonych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Były tam zdjęcia wykonane przez oskarżonego J. oraz zdjęcia wykonane w trakcie prywatnych spotkań z udziałem funkcjonariuszy. Ponadto przekazane zostały informacje odnośnie czynności operacyjno-rozpoznawczych wykonywanych przez funkcjonariuszy Centralnego Biura Antykorupcyjnego, wytwarzania i posługiwania się tzw. dokumentami legalizacyjnymi oraz dokumenty uniemożliwiające ustalenie danych identyfikujących funkcjonariusza.

Opublikowany w dniu 30 listopada 2012r. w ogólnopolskim dzienniku Gazeta (...) artykuł „ Za kulisami (...) miał także swoją wersję na portalu internetowym (...) Część pierwsza tego artykułu nosiła tytuł „Za kulisami (...). Rewelacje byłego funkcjonariusza” oraz „ Jak się robi ‘przykrywkowca’ [ (...) W (...), CZ.1]. Z publikacji wynikało, że kilka tygodni wcześniej z redakcją skontaktował się mężczyzna, który podawał się za byłego funkcjonariusza (...), który pełnił służbę w latach 2007-2010r. Przekazał dziennikarzom informacje dotyczącego działalności Centralnego Biura Antykorupcyjnego, a w szczególności pracy tzw. „ funkcjonariuszy pod przykryciem” oraz wytwarzania i posługiwania się tzw. dokumentami legalizacyjnymi. Były wśród materiały objęte niejawnymi aktami prawa obowiązującymi w (...) o klauzuli „tajne” i „ściśle tajne”.

Kolejne części publikacji na portalu internetowym (...) i Gazecie (...) wydawanej w formie papierowej ukazały się w dniach 1 i 2 grudnia 2012r. i były zatytułowane, odpowiednio: „ (...)”- Lubił błyszczeć, chętnie pozował do zdjęć. Inni ‘przykrywkowcy’ też. [ (...) W (...), CZ.2] oraz „ Dlaczego W. M. stała się ofiarą agenta T.?-Nie ona była celem, ale środowisko (...) [ (...) W (...), cz. 3]. W formie wywiadu z wyżej wymienionym agentem przedstawiono różne aspekty pracy funkcjonariuszy pod przykryciem, dokonywane wydatki, kupione przedmioty ze środków pochodzących z funduszu operacyjnego, lokalizacji mieszkań konspiracyjnych, procedury postepowania ze środkami trwałymi, które także wynikają ze ściśle tajnych przepisów. Były także poruszane sprawy operacyjne prowadzone przez (...), gdzie rozmówca odnosił się do toku tychże spraw. Tematy wywiadu dotyczyły bezpośrednio lub pośrednio informacji objętych klauzulami tajności. 13Wymienione były konkretne marki ubrań, dodatków, samochodów i miejsca ich zakupu, wyposażenie mieszkań,

( w dalszej części uzasadnienie jest niejawne z uwagi na oparcie ustaleń faktycznych na niejawnym materiale dowodowym opatrzonym klauzulą „ ściśle tajne” )

W toku śledztwa w siedzibie (...) zabezpieczono dysk twardy H. (...) sn (...), dysk twardy T. (...) sn (...).A. komputera A. (...) sn (...) oraz dysk twardy (...) komputera (...) . Sporządzono kopie binarne i załączono je w charakterze załączników.

Dokonane oględziny płyty stanowiącej załącznik do protokołu oględzin A. (...) pozwoliły na ustalenie 45 plików graficznych w formacie JPG, które wiążą się z prowadzonym postępowaniem przygotowawczym. Dokumentują mianowicie towarzyskie spotkania funkcjonariuszy (...) we własnym gronie.17

Odtworzono także płytę stanowiącą załącznik do protokołu oględzin dysku twardego z komputera stacjonarnego (...): (...), na którym ujawniono fotografie, które zostały następnie wykorzystane w publikacji prasowej18.

Również odtworzono płytę DVD stanowiącą załącznik do protokołu oględzin komputera stacjonarnego M. nr seryjny (...) i ujawniono liczne pliki graficzne w formacie JPEG wykonane przy pomocy aparatu C. (...) wykonane podczas spotkania towarzyskiego funkcjonariuszy (...).

W dniu 2 listopada 2012r. oskarżony J. otrzymał kwotę 12.000,-zł na swój rachunek bankowy prowadzony w Banku (...) SA I Oddział w (...). Należność przekazała firma (...) SA z siedzibą w P. z tytułu transakcji, do której doszło w dniu 2 .11. 2012r. 21 Chodziło o nabycie na portalu (...) przez R. K. zegarka marki O. (...).22 Świadek K. potwierdził tę transakcję, choć przy pierwszym przesłuchaniu podał zupełnie inne okoliczności zakupu zegarka23. Mówił, że to była historia początkowa z jego nabyciem. Sąd dał wiarę zeznaniom tego złożonym na rozprawie i późniejszym z postępowania przygotowawczego24, albowiem świadek przy pierwszym przesłuchaniu złożył zeznania nieodnoszące się do przedmiotu sprawy, co następnie wytłumaczył. Dopiero późniejsze zeznania korelują z wyjaśnieniami oskarżonego i dowodami z dokumentów, 25 w szczególności historią rachunku (...), w którym nie ma przedmiotowej wpłaty.

Oskarżony B. miał rachunek ( wspólny z żoną) , na który wpływały m.in. jego świadczenia emerytalne27 prowadzony w Oddziale w D..

Oskarżony R. J. został zatrzymany w dniu 18 grudnia 2013r.28 W toku przeszukania jego lokalu mieszkalnego zabezpieczono m.in. laptop H. M., laptop (...), tablet (...) z kartą pamięci, telefon komórkowy N., dysk twardy w obudowie zewnętrznej T. Store, pendrive E. oraz dysk twardy (...) nr seryjny (...) zawierający kopię binarną dysku (...) nr (...) wraz z protokołem wykonania kopii binarnej nr (...). Dokonano oględzin zawartości dysku twardego m-ki S. (...) sn (...) z laptopa Samsung (...) sn (...) zabezpieczonego u oskarżonego (...), a następnie odtworzenia zawartości płyty DVD stanowiącej załącznik do protokołu oględzin dysku twardego31. Były tam liczne wizerunki T. K. oraz wzory weksli na nazwisko R. K. i inne dokumenty. Dokonano również oględzin zawartości kopii binarnej dysku twardego m-ki S. (...) s/n: (...) dostarczonej na dysku marki WD nr seryjny (...) oraz odtworzenia zawartości płyty DVD stanowiących załącznik do protokołu oględzin zawartości dysku twardego marki S. (...) s/n: (...) jednostki centralnej koloru czarnego bez s/n z naklejką (...). Znajduje się tam, oprócz licznych plików graficznych, plik zawierający wiadomości tekstowe o treści” na śniadanie godz. 8. 30 tvp2 ma być gwiazdor agent T.. Czym znowu się popisze. P..” Oraz „ Dzięki za info pozdro”, „ Ale numer ten to jedzie równo oglądaj pozdrawiam”. Widnieje przy nich data 14.12.2010r. Wiadomości te zostały nadane z numeru (...), który jak wiadomo należy do C. B.. Dokonano także odtworzenia płyty DVD stanowiącej załącznik do protokołu oględzin zawartości dysku twardego m-ki H. (...) Sn (...) oraz karty SIM nr (...) z laptopa H. m. (...) sn (...). Zawierała ona liczne zdjęcia T. K.. Dokonano również oględzin zawartości pamięci telefonu komórkowego N. (...), dwóch kart SIM 35, jak również zawartości pamięci tableta (...), karty SIM i karty pamięci (...). Również dokonano oględzin zawartości pendrive’a E. w obudowie koloru czarnego37

Dysk twardy w obudowie zewnętrznej T. nr seryjny (...) bez kabla USB został zwrócony oskarżonemu J. wraz z innymi przedmiotami w dniu 2 lipca 2014r. 38 Na podstawie postanowienia Prokuratora z dnia 30 września 2014r. zażądano wydania ponownie dysku T. (...) o numerze seryjnym jak wyżej39. Podczas czynności zatrzymania rzeczy w dniu 22 października 2014r. domownik oskarżonego J. wydał dobrowolnie wskazany dysk twardy.40 Następnie wskazany dysk został uznany za dowód rzeczowy41 i przechowywany w aktach niejawnych.

Oskarżony R. J. urodził się w (...)r. Jest żonaty i ma dwoje dzieci, które pozostają na jego utrzymaniu. Leczy się na różne choroby somatyczne i nerwicę42. Jest emerytem i utrzymuje się z emerytury. Pobiera świadczenie w wysokości około 7000 zł. Posiada majątek w postaci mieszkania własnościowego, działki rolnej i samochodu, rok produkcji 2010r. Ma orzeczenie o stopniu niepełnosprawności w stopniu lekkim.43

( dane osobowe w aktach niejawnych, tom IV)

Nie był dotychczas karany.44

Oskarżony A. K. (3) urodził się w (...)r. Jest kawalerem, nie ma dzieci, z zawodu jest architektem. Leczy się na choroby somatyczne, a także uczęszcza na terapię do Fundacji (...) w W..45 W czasie procesu poważnie chorował i był hospitalizowany. 46Utrzymuje się z oszczędności i prac dorywczych.

( dane osobowe w aktach niejawnych, tom IV)

Nie był dotychczas karany47.

Oskarżony C. B. urodził się w (...)r. Jest żonaty, ma dwoje dorosłych dzieci. Nie ma nikogo na utrzymaniu. Leczył się na choroby somatyczne, a także psychiatrycznie48. Jest emerytem, utrzymuje się z emerytury w kwocie 4800,-zł. Posiada mieszkanie spółdzielcze i samochód osobowy rocznik 2003r. Ma III grupę inwalidztwa.49

( dane osobowe w aktach niejawnych, tom IV)

Był karany za przestępstwo z art. 226 §1 k.k.50

Prokurator Okręgowy w Lublinie postanowieniem z dnia 23 czerwca 2014r. umorzył częściowo śledztwo w sprawie zaistniałego w okresie od 30 listopada 2012r. do 2 grudnia 2012r. w W. ujawnienia przez ustalonych dziennikarzy informacji niejawnych regulowanych zarządzeniami o klauzuli „ tajne” i „ ściśle tajne” w trzech kolejnych publikacjach prasowych ( wymienionych na wstępie), tj. o czyn z art. 265§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. wobec braku znamion czynu zabronionego ( art. 17§1 pkt 2 k.pk.)51

Oskarżony R. J. nie przyznał się do zarzuconego mu czynu podczas pierwszego przesłuchania w sprawie i złożył tylko lakoniczne wyjaśnienia, w których podał, że wie o zatrzymaniu oskarżonych B. i K., z którymi spotyka się towarzysko. Wiadomo mu o zawiadomienia szefa (...) i T. K. złożonych do organów ścigania.52 Nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów również po zmianie postanowienia o przedstawieniu zarzutów53.

Oskarżony A. K. (3) został zatrzymany w dniu 18 grudnia 2013r.54 Podczas przeszukania zajmowanych pomieszczeń mieszkalnych nie znaleziono rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie lub dowód innego przestępstwa.55 Przeszukanie innego mieszkania i samochodu doprowadziło do zabezpieczenia telefonów komórkowych N. (...) i H. (...) oraz dysku twardego (...), na który skopiowano dane zawarte na dysku twardym H. (...) GBz laptopa S. (...).56 Dokonano oględzin zawartości pamięci telefonu komórkowego N. (...) ( RM-497), karty SIM i karty pamięci micro (...). Dokonano również oględzin zawartości pamięci telefonu komórkowego HT Era G1 i karty pamięci (...) oraz odtworzenia zawartości płyty DVD stanowiącej załącznik do protokołu oględzin tego telefonu komórkowego59. Dokonano oględzin zawartości kopii binarnej dysku twardego m-ki H. (...) sn: (...) z laptopa S. (...) oraz odtworzenia zawartości płyty DVD stanowiącej załącznik do protokołu oględzin zawartości dysku twardego opisanego wyżej H. (...). Ujawniono tam m.in. kopię artykułu prasowego o T. K. oraz wspólne zdjęcia oskarżonych.

Oskarżony A. K. (3) nie przyznał się do zarzuconego mu czynu podczas pierwszego przesłuchania w sprawie i złożył tylko lakoniczne wyjaśnienia. Podał, że nie zna wymienionych w zarzucie dziennikarzy, ani nie wie, kto mógłby im przekazać informacje. (...) zdjęciowe opublikowane przy artykułach były dostępne dla dużej grupy osób, zwłaszcza z Wydziału IV. Dostęp do aparatu C. (...) miał praktycznie każdy. On nie był na stanie oskarżonego Oświadczył, że nie brał udziału w czynnościach, kiedy zdjęcie to zostało zrobione. Zajmował się dokumentami legalizacyjnymi. 62

Oskarżony C. B. został zatrzymany w dniu 18 grudnia 2013r.63 Podczas przeszukania zajmowanych pomieszczeń mieszkalnych zabezpieczono pendrive (...) 8 GB, laptop L., telefon (...) z karta SIM i kartą pamięci M. (...), dysk twardy WD SN (...) zawierający kopię binarną w formacie EnCASE oraz uszkodzony dysk twardy (...), kolejne dwa pendrive’y, luźne dokumenty dotyczące transakcji bankowych, zeszyt a4 w kratkę, protokoły zdawczo-odbiorcze i inne kartki z rozmaitymi zapiskami .64 Dokonano oględzin pamięci telefonu komórkowego S. G.-i9100 G. (...), karty SIM i karty pamięci (...). Dokonano oględzin pendrive’a P. (...) oraz pendrive’a K. Data T. 67

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, że wymienionych w treści zarzutu dziennikarzy nie zna i nie spotykał się z nimi. Nie prowadził z nimi żadnych rozmów telefonicznych. Nie ujawnił informacji o klauzuli „ ściśle tajne” i „tajne”. Nie otrzymał od nikogo zdjęć obrazujących funkcjonariuszy w trakcie wykonywania zadań służbowych ani dokumentów legalizacyjnych. Nie robił zdjęć funkcjonariuszom (...). Podał, że zadzwonił do niego funkcjonariusz K. i zarzucił mu, że wspólnie z R. J., który wykonał zdjęcia, zaniósł je do Gazety. Oskarżony zaprzeczył. Potem dzwonił do J., który powiedział mu, że był w pokoju i wtedy każdy robił zdjęcia. Zaprzeczył, by zaniósł jakieś zdjęcia do gazety. Również K. powiedział mu, że dzwonił K. z zarzutami. Usłyszał w telewizji, jak T. K. i były szef (...) M. K. (2) oskarżają o wyciek zdjęć starszego funkcjonariusza z problemem alkoholowym. Domyślił się, że chodzi o niego. Znalezione u niego rzeczy pochodzą z lokali konspiracyjnych. Zapakował je do worka i zaniósł do domu, po tym, jak został zwolniony dyscyplinarnie. Nikt tych przedmiotów nie czytał i nie oglądał. Posiadanie tych przedmiotów uznał za głupotę. Oświadczył, że kontaktował się z dziennikarzem śledczym z W.-M. R., ale kontakty te wkrótce uciął. Z T. K. miał dobre kontakty, lubili się. Zapewnił, że nie mści się na (...).

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów również po zmianie postanowienia o przedstawieniu zarzutów68

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonych J. i B. w takim zakresie, w jakim nie przyznają się do popełnienia zarzuconych mu czynów. Należy dodać, że na późniejszym etapie postepowania oskarżeni złożyli wyjaśnienia, ale zostały one omówione szeroko w niejawnej części uzasadnienia. Tutaj jedynie dodać należy, że wiarygodne są wyjaśnienia tych oskarżonych, kiedy podają, że załatwiali swoje rozmaite sprawy w różnych miejscach zlokalizowanych w okolicach ulicy (...). I tak, oskarżony B. był obecny w obiekcie BOR zlokalizowanym przy ul. (...) w W., gdzie miały swoją siedzibę ówczesne komisje lekarskie MSW przy BOR. Był na pewno tam w dniu 2 października 2012r. między godz. 9.40 a 11.4669. Tego dnia było też wydane orzeczenie Rejonowej Komisji Lekarskiej MSW odnośnie do stanu zdrowia i zdolności do służby oskarżonego70. Oskarżony B. bywał tam już wcześniej, co wynika z dat wcześniejszych orzeczeń. Również wyjaśnienia oskarżonego J. co do tego, że bywał w Wytwórni (...) przy ul. (...) w W. w okresie między 16 września a 3 grudnia 2012r. są wiarygodne71 Znajdują one potwierdzenie w zeznaniach świadka J. K. (...) ( prowadzającej Galerię (...)), która jako osoba obca dla oskarżonych i niezainteresowana wynikiem sprawy zasługuje na wiarę. Podkreślić raz jeszcze jednak wypada, że kilkugodzinna nawet obecność w różnych innych miejscach w okolicach redakcji Gazety (...) nie ekskulpuje oskarżonych i nie daje im alibi. Jedna czynność bowiem nie wyklucza drugiej, a więc wizyta w Wytwórni (...) czy na komisji lekarskiej nie usuwa czynności polegającej na kontakcie z dziennikarzami.

Dodać należy, że do podstawy dowodowej wyroku nie zostały włączone dowody w postaci oględzin terminarza służbowego za 2013r. 73 oraz przelewu z Banku (...), albowiem nie zawierały one informacji istotnych dla postępowania. Dowody wpłaty nie zostały w żaden sposób połączone z przedmiotem sprawy. To samo dotyczy oględzin zawartości dysku twardego marki S. (...) wymontowanego z laptopa (...), jak również oględzin kopii binarnej dysku twardego marki M. (...) wraz z protokołem odtworzenia zawartości płyty stanowiącej załącznik do protokołu oględzin zawartości kopii binarnej dysku twardego marki (...) oraz zawartości pendrive’a E. w obudowie koloru czarnego ze smyczą koloru pomarańczowego78. Również za nieistotny uznano dysk twardy (...)

Sąd dał wiarę protokołowi oględzin zawartości dysku twardego m-ki S. (...) z laptopa (...) oraz protokołowi odtworzenia zawartości płyty DVD R stanowiącej załącznik nr ½ 81 Dysk został profesjonalnie wymontowany i wykonano kopię binarną za pomocą odpowiedniego programu. Sumy kontrolne pierwotnej zawartości dysku i kopii zostały zweryfikowane. Nie ma więc powodów, by przyjmować, że doszło do jakichkolwiek zniekształceń dysku. Istotny dla sprawy jest list wysłany pocztą elektroniczną przez R. J. do C. B. w dniu 4 grudnia 2012r. Obszernie oskarżony J., który przyznaje się do wysłania tego e-maila, wyjaśniał w części niejawnej uzasadnienia i tam Sąd się do niego odnosi. W tej części należy wskazać, że przedmiotowy e-mail ( k. 1111) charakteryzuje kilka istotnych elementów. Po pierwsze: porozumienie, jakie łączy oskarżonych J. i B. ( „ wiemy dokładnie że ani ty ani ja nie mamy z tym nic wspólnego”, „ wiemy też obaj”- pisownia oryginalna ), wolę nieujawniania pewnych informacji ( „ trzeba się trzymać jednego”, „ nie trzeba będzie mieć złudzeń”), linię obrony ( „ zniesławienie, naruszenie dóbr osobistych i dobrego imienia”). Oskarżony J. utwierdza siebie i oskarżonego B. w mniemaniu, że można będzie uniknąć odpowiedzialności ( „ jego kancelaria będzie reprezentować, gdy zajdzie taka potrzeba [może nie]”. Poza tym zapewnia go, że został źle potraktowany. Jednocześnie podkreśla niechęć do funkcjonariusza K. ( „ sprawki T.”). Jednocześnie znamienna jest jedna kwestia. W wyjaśnieniach oskarżonego B. pojawia się wątek oskarżeń kierowanych wobec niego i to przez kolegów, i przez M. K. (2) w wywiadzie telewizyjnym. Ten ostatni miał uczynić go nawet kozłem ofiarnym. Nagle w rzeczonym mailu pojawia się wątek niejako wspólnej odpowiedzialności oskarżonego J. i oskarżonego B. („wiemy dokładnie że ani ty ani ja nie mamy z tym nic wspólnego). Wątek ten byłby nieuzasadniony, gdyby oskarżony J. nie wiedział o niczym i w procederze przekazywania informacji nie uczestniczył. To „ani ty, ani ja nie mamy z tym nic wspólnego” należy interpretować jako rodzaj zakłamywania rzeczywistości, działania na rzecz ukrycia swojej aktywności, a nie zapewnienie o niewinności. Demaskuje oskarżonego to stwierdzenie: „ trzeba się trzymać jednego”. Jest to nic innego, jak wezwanie kolegi do obstawania przy swojej wersji wypadków, a więc ustalanie linii obrony. Oskarżony J. nie podtrzymuje oskarżonego B. na duchu w świetle oskarżeń, nie pociesza, nie obmyśla pomocy dla kolegi, a utwierdza słabnącego psychicznie wspólnika ( „ Nie rozmawiaj z nimi. Widzisz jak cię potraktowali”). W ocenie Sądu tylko tak można zrozumieć istotę listu. Pamiętać należy, o czym oskarżony J. wyjaśniał w części niejawnej, w jakich okolicznościach pisał maila. Oskarżony nie miał czasu na precyzyjne i przemyślane wywody, które nie wskazywałyby na jego współudział w przestępczym porozumieniu. Kolokwialny język, liczne błędy stylistyczne i interpunkcyjne i pośpiech spowodowały, że oskarżony J. zrezygnował z naturalnej w takich okolicznościach samokontroli. Jego wyjaśnienia w tym zakresie omówione są w części niejawnej.

Sąd dopuścił dowód z opinii sądowo-psychiatrycznej odnośnie do oskarżonego A. K. (3). Biegli przeprowadzili jednorazowe badanie ambulatoryjne i nie stwierdzili objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Rozpoznali zaburzenia lękowo-depresyjne. Ten stan w zakresie czynu nie znosił i nie ograniczał jego zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Stwierdzili, że badany może brać udział w postępowaniu karnym, ale ze względu na skłonność do reakcji lękowe na sytuacje stresowe konieczna jest pomoc prawna. 82

Sąd dopuścił dowód z opinii sądowo-psychiatrycznej również odnośnie do oskarżonego C. B.. Biegli przeprowadzili jednorazowe badanie ambulatoryjne i nie stwierdzili objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Rozpoznali zaburzenia depresyjno-lękowe o etiologii nerwicowej. Ten stan w zakresie czynu nie znosił i nie ograniczał jego zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem83

Obie opinie biegłych lekarzy psychiatrów należy uznać za kompletne i wyczerpujące, zgodne z zakreśloną tezą dowodową i metodologicznie poprawne. Nie były one kwestionowane przez strony i w związku z tym zasługują na wiarę.

Na wiarę zasługują także dokumenty, których zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy i autentyczność nie była kwestionowana. Oskarżony J. wprawdzie podważał fakt posiadania dokumentów niejawnych w swoim komputerze, ale odnośnie do tej kwestii Sąd wypowiedział się w części niejawnej uzasadnienia. Na wiarę zasługuje także pismo (...) (...), które potwierdza fakt posiadania monitoringu obejmującego wejście do budynku przy ul. (...) w okresie od dnia 16 września 2012r. do dnia 3 grudnia 2012r. Obecnie nie ma możliwości dotarcia do nagrań z tego okresu, ponieważ są one automatycznie kasowane. Na wiarę zasługują też sporządzone wszystkie protokoły oględzin sprzętu elektronicznego zabezpieczonego u oskarżonych, albowiem wbrew sugestiom oskarżonego J. nie ma dowodów jakichkolwiek manipulacji przy sporządzaniu kopii binarnych dysków.

Jeśli chodzi o dowód rzeczowy w postaci książki autorstwa P. K. „ Agent T.-spowiedź”85, to Sąd uznaje go za generalnie nieprzydatny do sprawy. Publikacja ta była przedmiotem odrębnego postępowania i dokonano tam oceny prawnokarnej zawartych treści. Linia obrony oskarżonego J. ( a także oskarżonego B.) sprowadzała się do tego, że w książce tej ujawnione są informacje, które następnie pojawiły się w przedmiotowych artykułach, co miałoby wskazywać na to, że rzekomo tajne informacje zarzucone w niniejszym postępowaniu wcale tajne nie były, ponieważ już wcześniej zostały ujawnione. Oskarżeni nie wskazują jednak na szczegóły, w związku z tym nie wiadomo o które informacje im chodzi. Książka miała zupełnie inny cel niż publikacja będąca przedmiotem sprawy: przybliżała osobę T. K., jego życie osobiste, losy zawodowe. Skupiała się na nim jako „twarzy (...), która to służba specjalna często była wymieniana w mediach. Elementy służby funkcjonariuszy pod przykryciem były w niej ledwie zarysowane. Dość często pojawia się w książce, mającej również formę wywiadu z głównym bohaterem, stwierdzenie, że nie można o czymś mówić, że dana kwestia objęta jest tajemnicą. W tym zakresie różnica między książką a publikacją prasową jest znamienna. T. K. ma świadomość istnienia tajemnicy służbowej, nie mówiąc już o informacjach chronionych klauzulami „tajne” lub „ ściśle tajne” i stara się unikać tej tematyki. Reszta pochodzi od autora książki, który z zawodu jest dziennikarzem i korzysta z przysługującego mu warsztatu. Czytelnik treści zawarte w książce może odbierać jako publicystyczne, a więc przefiltrowane niejako przez osobiste poglądy autora. Przedmiotowe artykuły sprowadzają się natomiast do słów „ byłego agenta” , a więc pochodzą od osoby najlepiej poinformowanej, od „ źródła”. Nie ma więc jakiejkolwiek korelacji między tymi dowodami, nawet jeśli pojawia się w książce nazwa ulicy, przy której mieściło się mieszkanie konspiracyjne w W.. Książka ukazała się zresztą po raz pierwszy w 2010r., a więc między likwidacją mieszkania konspiracyjnego a likwidacją środków trwałych wywołanych publikacją przedmiotowych artykułów upłynęły prawie trzy lata. Nie mogło być więc tak, żeby nakładały się na siebie akcje naprawcze z obawy przed dekonspiracją.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka B. (...), który zajmował się wykonywaniem kopii binarnych dysków, wykonywaniem oględzin sprzętu komputerowego. Podał, że wykonana kopia binarna odzwierciedla w całości dane znajdujące się na nośniku. Używa się do tego celu programu EnCase. Świadek opisał procedurę sporządzania kopii binarnych, rodzaje tych kopii, możliwe błędy przy weryfikacji sum kontrolnych , sposoby zabezpieczenia dysku, czas trwania sporządzania kopii binarnych. Jego zeznania są wiarygodne, świadek jest profesjonalistą, specjalistą- informatykiem i opisał w swoich zeznaniach to, czym się na co dzień zajmuje. Jego zeznania nie były w żaden sposób kwestionowane. Jednocześnie zeznania świadka pozwoliły na wyjaśnienie tego, że zatrzymany u oskarżonego J. sprzęt komputerowy nie był poddany ingerencji ze strony innych osób. Nie ma żadnych przesłanek, by tak twierdzić. Zdarza się, że komputer dostarcza się bez żadnych zabezpieczeń, np. w postaci pudełka, worka. Nie wskazuje to samo przez się na ingerencję innych osób, czy rażące zaniedbania, które mogłyby podważać prawidłowość wykonania czynności. Nie ma zapisów w regulaminie dotyczących czasu, jaki powinien upłynąć między zatrzymaniem dysku a sporządzaniem kopii binarnej. Dlatego niezasadny jest argument, że wskutek błędów przy zabezpieczeniu dysku twardego ( zwłaszcza dysku T.), który był zabezpieczony i zwrócony, a następnie ponownie zabezpieczony, doszło do tego rodzaju błędów, które powodują konieczność eliminacji tego dowodu.

Oskarżeni przedłożyli na rozprawie w dniu 15 lutego 2017r. dokumenty, które miały wspierać ich wyjaśnienia złożone tego dnia. Odnośnie do tych wyjaśnień Sąd wypowiedział się obszernie w części niejawnej uzasadnienia. Jeśli chodzi o dokumenty, które nie mają i nie miały nigdy statusu informacji chronionych ustawą, należy stwierdzić, co następuje.

Obrońca oskarżonego J. wywodzi, przedkładając wydruki z Internetu, że dla przeciętnego obywatela nie ma żadnej różnicy między samochodem A. z silnikiem L. (...), a samochodem A. (...). 87W efekcie ujawnienie informacji o zakupie samochodu (...) nie mogło zaszkodzić służbie specjalnej. Należy wszak pamiętać, że publikacja, która jest przedmiotem niniejszej sprawy nie dociera jedynie do tzw. „ przeciętnych obywateli”. Istnieje prawdopodobieństwo, że informacja o posiadaniu takiego samochodu dotrze do osób, które będą wiedziały, jak z tej informacji zrobić użytek. Nie chodzi bowiem o rozpoznanie samochodu na ulicy, kiedy samochodów są setki, czy tysiące. Chodzi o informację o posiadaniu pojazdu, która w danych okolicznościach, w powiązaniu z innymi informacjami, doprowadzi do dekonspiracji jego użytkownika, a zatem funkcjonariusza służby specjalnej. Dlatego te dokumenty nie mają dla oskarżonego J. charakteru odciążającego.

Oskarżony J. przedłożył także inne dokumenty, które mają znaczenie dla przyjętej linii obrony.88 Sąd dał wiarę, że dysk T. kupiony został 29 maja 2012r. , jak wynika z informacji nadesłanych przez serwis (...). Nie ulega wątpliwości, że panowie J. i K. ustanowili fundację o nazwie Skansen (...) i że w związku z tym są ( albo też byli w tamtym okresie) w dobrej komitywie. Sąd dał wiarę także dokumentom, z których wynika, że w dniu 2.10.2012r. R. J. był wezwany na rozprawę w XIII Wydziale Ubezpieczeń Sądu Okręgowego w Warszawie oraz że ponosił opłaty za mieszkanie przy ul. (...) w W. należące wówczas do oskarżonego K.. Wszystkie te dokumenty są niesporne i nie budzą wątpliwości.

Oskarżony K. przedłożył z kolei plik dokumentów89, z których wynikało, że zakupy samochodów i innych środków trwałych wskazywały na szastanie przez (...) pieniędzmi, a także generalnie na rozrzutność funkcjonariusza T. K. oraz samego (...). Można byłoby skwitować te dokumenty krótkim stwierdzeniem, że nie dotyczą one sprawy, a zatem są bez znaczenia. Sąd jednak zastanawiał się, czy nie mamy do czynienia ze zjawiskiem tzw. whistleblowing , a jeśli tak, czy miałoby to wpływ na prawnokarną ocenę zachowania oskarżonych. Instytucja „ sygnalistów” ( najczęściej spotykane polskie tłumaczenie terminu „whistleblowing” ) dotyczy zjawiska spotykanego najczęściej w korporacjach i dotyczy specyficznej formy donosicielstwa. Chodzi o to, aby informować społeczeństwo o różnych nadużyciach, nieetycznych zachowaniach, wątpliwych osiągnięciach szkodzących społeczeństwu, pracownikom firmy, środowisku naturalnemu itp. Informacja ta oczywiście kłóci się z interesem samej korporacji i wiąże się z naruszeniem np. poufności transakcji. Oskarżony nie odwołuje się wprost do tego pojęcia, ale można wywnioskować, że chodzi mu właśnie o to, że działanie oskarżonych ( niezależnie od tego, że nie przyznają się do winy) miało na celu spowodowanie zmian w (...), wezwanie do oszczędzania, spowodowanie refleksji nad tym, czy ściganie przestępców nie odbywa się przy użyciu zbyt dużych i zbędnych wydatków. Jednak uważna lektura przedmiotowych artykułów nie daje podstaw do wyciągania takich wniosków. Gdyby istotnie chodziło o zasygnalizowanie nieprawidłowości, treść artykułu byłaby inna. Sąd stoi na stanowisku, że oskarżeni, ujawniając informacje chronione ustawą nie kierowali się tylko chęcią poprawy działania (...), wezwaniem do oszczędności budżetowych pieniędzy, ale przede wszystkim mieli na względzie chęć odarcia T. K. z niezasłużonej, ich zdaniem, sławy i dokuczenia mu albo wręcz wyśmiania. Sposób formułowania zarzutów w przedmiotowym artykule wskazuje na zamiar przedstawienia go jako osoby żądnej sławy, infantylnej, spełniającej swoje zachcianki, niekompetentnej, instrumentalnie traktującej swoich kolegów, a już zwłaszcza- skłonnej do przypisywania sobie zasług wypracowanych przez cały zespół ludzi. Przy okazji zarzuty kierowane są do całego ówczesnego kierownictwa (...), które na te „ fanaberie” funkcjonariusza zezwalało. Sąd podkreśla, że nie ma potrzeby wypowiadać się na temat tego, czy funkcjonariusz K. należycie wypełniał swoje zadania, czy jego wydatki były uzasadnione czy też nie, czy kierownictwo (...) prawidłowo realizowało zadania wynikające z gospodarowania przydzielonym budżetem, ponieważ nie jest to przedmiotem sprawy, zaś zarzuty stawiane oskarżonym nie odnoszą się do przestępstwa np. z art. 296§1 k.k. Jak wynika jednak z powyższych wywodów, ewentualnej chęci sygnalizacji nieprawidłowości w (...) czy zachowania konkretnego funkcjonariusza nie można traktować jako kontratypu uwalniającego od odpowiedzialności za zarzucone oskarżonym przestępstwa.

Dokumenty przedłożone przez C. B. 90 miały odnosić się w największym skrócie do jego właściwości i warunków osobistych. Nie były one zresztą przedmiotem kontrowersji. Oskarżony przez wiele lat wzorowo wypełniał swoje obowiązki, na co wskazuje opinia służbowa, odniósł obrażenia ciała w postaci złamania kostki przyśrodkowej podudzia lewego w wypadku przy pracy, co skutkowało długotrwałym zwolnieniem lekarskim i pogorszeniem ogólnego stanu zdrowia, jak wynika z załączonej dokumentacji lekarskiej. W ocenie Sądu dokumenty mają ograniczone znaczenie dla sprawy i jedynie mogą być uwzględnione przy wymiarze kary dla oskarżonego.

Sąd zważył, co następuje:

Analiza zebranego materiału dowodowego pozwala na przyjęcie, że oskarżeni J. i B. dopuścili się popełnienia zarzuconego im czynu z art. 231§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalił się pogląd, że dla przyjęcia, że sprawca dopuścił się czynu z art. 231 § 1 k.k., istotne znaczenie ma ustalenie zakresu i rodzaju (treści) uprawnień, które funkcjonariusz publiczny przekroczył, lub obowiązków, jakich nie dopełnił. Źródło obowiązków, których niewypełnienie stanowi warunek konieczny realizacji znamion omawianego przestępstwa, zależy od charakteru obowiązku i może mieć charakter ogólny, szczególny lub indywidualny. W przypadku pierwszego z nich, takim źródłem są najczęściej przepisy odnoszące się do wszystkich funkcjonariuszy lub poszczególnych ich kategorii. Obowiązki szczególne są regulowane na ogół przepisami dotyczącymi określonej kategorii funkcjonariuszy publicznych, a więc dotyczącymi działalności poszczególnych rodzajów służb i w porównaniu z ogólnymi są bardziej konkretnie określone (np. ustawa o Policji). Z kolei obowiązki indywidualne zawierają odpowiednie przepisy regulaminów, instrukcji, mogą nimi być również wydane przez uprawnione osoby polecenia służbowe wykonania określonych czynności. Pewne obowiązki funkcjonariuszy publicznych mogą wynikać z samej istoty urzędowania. Aby można było przypisać sprawcy popełnienie przestępstwa z art. 231 § 1 k.k., konieczne jest - obok strony przedmiotowej - także ustalenie strony podmiotowe odniesieniu do całości jego zachowania. Czynu tego można dokonać działając tylko umyślnie, zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym. A zatem funkcjonariusz publiczny musi obejmować swoim zamiarem zarówno przekroczenie uprawnień, czy też niedopełnienie obowiązków, jak i to, że działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego. Innymi słowy - niewykonanie konkretnego obowiązku przez funkcjonariusza publicznego może stanowić przestępstwo stypizowane w art. 231 § 1 k.k. wówczas, gdy funkcjonariusz ten w ramach czynności i kompetencji służbowych był rzeczywiście zobowiązany do jego wykonania oraz miał tego świadomość.91 Wyrażony w tym judykacie pogląd prawny zasługuje w pełni na aprobatę.

Nie ulega wątpliwości, że oskarżeni J. i B. byli funkcjonariuszami publicznymi w rozumieniu art. 115§13 k.k. Byli zobowiązani do przestrzegania przepisów ustawy z dnia 5 sierpnia 2010r. o ochronie informacji niejawnych ( Dz. U. Nr 182 z dnia 1 października 2010r. poz. 1228)92, w tym art. 7, 8 i 46 pkt 4 tej ustawy. Sąd jednocześnie skorygował w części dyspozytywnej wyroku zapis „ art. 46 ust. 4” ustawy o ochronie informacji niejawnych, ponieważ jest oczywiste, że chodzi o art. 46 pkt 4 tej ustawy. Artykuł 46 nie dzieli się na ustępy. W szczególności, zgodnie z wymienionymi przepisami chronione są bez względu na upływ czasu dane mogące prowadzić do identyfikacji funkcjonariuszy, osób udzielających pomocy funkcjonariuszom oraz informacje niejawne uzyskane od organów innych państw lub organizacji międzynarodowych( art. 7 ustawy). Artykuł 8 nakłada na funkcjonariuszy obowiązki dotyczące informacji niejawnych, którym nadano klauzule tajności. Mogą być one udostępnione wyłącznie osobie uprawnionej, zgodnie z przepisami ustawy dotyczącymi dostępu do określonej klauzuli tajności; muszą być przetwarzane w warunkach uniemożliwiających ich nieuprawnione ujawnienie, zgodnie z przepisami określającymi wymagania dotyczące kancelarii tajnych, bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych, obiegu materiałów i środków bezpieczeństwa fizycznego, odpowiednich do nadanej klauzuli tajności oraz muszą być chronione, odpowiednio do nadanej klauzuli tajności, z zastosowaniem środków bezpieczeństwa określonych w ustawie i przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie. Wreszcie zgodnie z art. 46 pkt 4 ustawy należy stosować wyposażenie i urządzenia służące ochronie informacji niejawnych z przyznanymi stosownymi certyfikatami. Oskarżony J. i B. wiedzieli, że bez względu na upływ czasu chronione są dane mogące doprowadzić do identyfikacji funkcjonariuszy uprawnionych do wykonywania czynności operacyjno- rozpoznawczych. Przeszli określone szkolenia w (...) i mieli w zakresie swoich obowiązków postepowanie z tego rodzaju materiałami. Mieli również świadomość, w jakich warunkach należy przetwarzać informacje niejawne. Tymczasem obaj przechowywali w swoich prywatnych mieszkaniach, także po zakończeniu służby dokumenty zawierające w swojej treści informacje niejawne o klauzuli „ ściśle tajne” i tajne”. Odnośnie do oskarżonego J. należy nadmienić, że chodzi o pliki tekstowe przechowywane na dysku twardym T. (...) stanowiącym jego własność, nieposiadającym wymaganego certyfikatu. Odnośnie do oskarżonego B. chodzi o pliki tekstowe o klauzuli „ ściśle tajne” i „ tajne” na nieposiadającym certyfikatu urządzeniu do przenoszenia danych ( tzw. „ pendrive”)marki K. (...) , jak również ręczne zapiski tekstowe, w tym protokoły zdawczo-odbiorcze, spisy środków rzeczowych i wyposażenia lokali mieszkalnych nabytych z funduszu operacyjnego (...) zawierającym informacje niejawne o klauzuli „ ściśle tajne” na kartkach nieposiadającego żadnych zabezpieczeń zeszytu formatu A4 w twardej okładce koloru brązowego. W przypadku obu oskarżonych działanie odbywało się na szkodę polskiej służby specjalnej. Przejawiało się to w ryzyku ujawnienia informacji niejawnych i doprowadzenia do dekonspiracji funkcjonariuszy i prowadzonych przez nich operacji. Podkreślić należy, że zgodnie z art. 6 ust.2 ustawy o ochronie informacji niejawnych informacje niejawne podlegają ochronie w sposób określony w ustawie do czasu zniesienia lub zmiany klauzuli tajności na zasadach określonych w ust. 3 z zastrzeżeniem ustępu 6. Zatem nie można wykazywać, że w konkretnym wypadku hipotetycznie informacje miały nadaną zbyt wysoką klauzulę tajności albo że klauzula była w ogóle zbyteczna. Gdyby tak było, funkcjonariusze mieli obowiązek postąpić zgodnie z ustawą w przedmiocie zmiany lub zniesienia klauzuli.

Z tego względu Sąd przypisał oskarżonym J. i B. popełnienie czynów zarzuconych im odpowiednio w pkt I i III aktu oskarżenia, tj. występków z art. 231§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Daty przypisanych im czynów określone zostały w ten sposób, że data początkowa oznacza datę wytworzenia dokumentu, zaś data końcowa oznacza koniec służby w formacji. Podkreślić wypada, że w przypadku oskarżonego J. ujawniono plik tekstowy na dysku T., ale jest oczywiste, że wcześniej był on przechowywany na innym nośniku, ponieważ sam dysk T. został przez oskarżonego nabyty w kwietniu 2012r. Jednak należy zauważyć, że obaj oskarżeni przechowywali te dokumenty także po zakończeniu służby. Działali przy tym w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w rozumieniu art. 12 k.k. Oskarżeni byli poczytalni, świadomie nie przestrzegali obowiązujących przepisów. Jakkolwiek nie jest wykluczona wersja, że nie przywiązywali wagi do posiadania tych materiałów, to jednak w świetle strony podmiotowej przestępstwa oskarżeni działali umyślnie. Umyślność i to formie zamiaru bezpośredniego zachodziła bowiem na pewno w chwili zdeponowania materiałów ( ich zapisania) na dysku lub w mieszkaniu. Oskarżeni mieli świadomość, że przekraczają uprawnienia ( żaden z nich nie podniósł zresztą argumentu, że nie wiedział, iż nie wolno mu w takich warunkach przetwarzać materiałów niejawnych), jak również i to, że działają na szkodę służby specjalnej.

Jeśli chodzi o czyn II i IV aktu oskarżenia, Sąd przypisał oskarżonym J. i B. popełnienie przestępstwa z art. 265§1 k.k. i art. 266§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k. Z opisu czynu w części dyspozytywnej została wyeliminowana osoba A. K. (3). Odnośnie oceny prawnokarnej zarzuconego mu czynu Sąd wypowiedział się w niejawnej części uzasadnienia. Oskarżeni J. i B. wyczerpali dyspozycję tych przestępstw, ponieważ złożyli pisemne zobowiązania do nieujawniania lub wykorzystania informacji, z którymi zapoznali się w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych w (...). Mieli świadomość, iż udzielanie jakichkolwiek informacji mogło w ich przypadku nastąpić jedynie po uzyskaniu pisemnej zgody Szefa (...), także po zakończeniu służby w (...). Oskarżeni nawiązali kontakt z dziennikarzami Gazety (...) i portalu (...) i przekazali im informacje oraz materiał poglądowy w postaci fotografii i skanów dokumentów uzyskanych w toku służby. Nie ulega wątpliwości przy tym dla Sądu, że wszystkie te informacje objęte były reżimem ochrony informacji niejawnych. Oskarżeni mieli obowiązek znać tę ustawę i przestrzegać jej przepisów. Art. 1 ustawy o ochronie informacji niejawnych stanowi m. in., że informacje niejawne to takie informacje, których nieuprawnione ujawnienie spowodowałoby lub mogło spowodować szkody dla Rzeczypospolitej Polskiej albo byłoby z punktu widzenia jej interesów niekorzystne, także w trakcie ich opracowywania oraz niezależnie od formy i sposobu wyrażania. Artykuł 5 ustawy wprowadza klasyfikację informacji niejawnych. Klauzula „ ściśle tajne” obejmuje m.in. informacje, których ujawnienie spowoduje wyjątkowo poważną szkodę dla Rzeczypospolitej Polskiej poprzez to, że doprowadzi lub może doprowadzić do identyfikacji funkcjonariuszy, żołnierzy lub pracowników służb odpowiedzialnych za realizację zadań wywiadu lub kontrwywiadu, którzy wykonują czynności operacyjno-rozpoznawcze, jeżeli zagrozi to bezpieczeństwu wykonywanych czynności względnie zagrozi lub może zagrozić życiu lub zdrowiu funkcjonariuszy wykonujących czynności operacyjno-rozpoznawcze. Jeśli chodzi o klauzule „ tajne”, to nadaje się ją informacjom, których nieuprawnione ujawnienie spowoduje poważną szkodę dla Rzeczypospolitej Polskiej poprzez to, że utrudni wykonywanie czynności operacyjno-rozpoznawczych prowadzonych w celu zapewnienia bezpieczeństwa państwa lub ścigania sprawców zbrodni przez służby lub instytucje do tego uprawnione lub też w istotny sposób zakłóci funkcjonowanie organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości. O przyznaniu klauzuli decyduje więc ranga informacji i potencjalna szkoda, jaką jej ujawnienie mogłoby wywołać z punktu widzenia interesu publicznego. Autorom publikacji prasowych oskarżeni J. i B. przekazali informacje, z którymi zapoznali się w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych. Były to informacje objęte wewnętrznymi aktami prawnymi obowiązującymi w (...) o charakterze niejawnym, które określonym rodzajom informacji nadawały klauzule „ ściśle tajne” i „ tajne” ( np. w zakresie czynności operacyjno-rozpoznawczych, wytwarzania dokumentów legalizacyjnych i posługiwaniu się nimi. W ocenie Sądu zachowanie oskarżonych spowodowało utrudnienia w realizacji czynności operacyjno-rozpoznawczych ( opisane w części niejawnej uzasadnienia) oraz mogły doprowadzić do dekonspiracji funkcjonariuszy i przebiegu operacji specjalnych ( bliższe szczegóły w części niejawnej uzasadnienia).

Okresu, w którym oskarżeni działali nie można określić ściśle co do daty. Sąd przyjął, za aktem oskarżenia, że do wskazanego czynu mogło dojść w okresie od 16 września 2012r. ( wtedy następuje nasilenie kontaktów między oskarżonymi oraz częste ich wyjazdy do W.)do dnia 3 grudnia 2012r. ( zakończenie cyklu publikacji). Podkreślić należy, że z treści artykułu wynika, że były funkcjonariusz skontaktował się z dziennikarzami kilka tygodni przed publikacją pierwszego artykułu.

Oskarżeni J. i B. zostali zatem uznani za winnych popełnienia zarzuconych im czynów, zaś oskarżonego K. Sąd uniewinnił od popełnienia zarzuconego mu czynu, o czym więcej napisano w niejawnej części uzasadnienia. Oskarżeni J. i B. zostali uznani za winnych popełnienia zarzuconych im czynów, albowiem w sposób oczywisty nie dali posłuchu normie prawnej. Nie ulega wątpliwości przy tym, że czyny im przypisane cechuje wysoki stopień społecznej szkodliwości z uwagi na charakter naruszonego dobra, wielość przekazanych informacji niejawnych oraz ogromny rozgłos, jaki ich zachowanie wywołało ( po publikacji artykułów). Sąd uwzględnił jako okoliczności obciążające wyjątkowo niskie pobudki, jakimi oskarżeni się kierowali ( o czym była mowa już wyżej), w szczególności zaś fakt, że nie bacząc na konsekwencje, ciążące na nich obowiązki ochrony informacji niejawnych, nie wahali się ujawniać informacji szkodzących koledze ze służby. Jest to skrajna nielojalność, której nie sposób zrozumieć ani usprawiedliwić. Gdyby kolega funkcjonariusz dopuścił się np. jakiejś zbrodni i ujawnienie informacji prasie byłoby jedynym sposobem pociągnięcia go do odpowiedzialności można byłoby się zastanawiać nad zasadnością obranej drogi. W niniejszej sprawie takiego wytłumaczenia nie ma. Sąd uwzględnił przy wymiarze kary wszelkie dyrektywy wymiaru kary wymienione w art. 53 k.k. Jako okoliczność łagodzącą wziął pod uwagę w przypadku oskarżonego J. uprzednią niekaralność. Oskarżony B. w dacie wyrokowania był osobą karaną ( co jest okolicznością obciążającą), ale w czasie popełnienia przestępstwa wyrok skazujący za czyn z art. 226§1 k.k. wobec oskarżonego jeszcze nie zapadł.

Sąd wymierzył oskarżonym J. i B. za przestępstwa z art. 231§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. kary po 1 roku pozbawienia wolności, zaś za przestępstwa z art. 265§1 k.k. i art. 266§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. kary po 2 lata pozbawienia wolności. Kary te są w ocenie Sądu współmierne do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu oraz uwzględniają cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć wobec oskarżonych. Podkreślić należy, że oskarżeni nie są na pewno osobami zdemoralizowanymi, wymagającymi surowej represji. Na pewnym etapie swojego życia ( a są mężczyznami dojrzałymi, ukształtowanymi) pobłądzili, dali się ponieść negatywnym emocjom, zachowali się wysoce niewłaściwie w stosunku do dawnych kolegów ze służby, ale nie oznacza to, że nie zasługują na szansę poprawy. Dlatego też Sąd orzeczoną wobec nich karę łączną zawiesił warunkowo na okres 5 lat próby. Karę łączną orzeczono na podstawie art. 85 i 86§1 k.k. w wersji obowiązującej do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U. 2015. 396) w zw. z art. 4§1 k.k. Na podstawie art. 69§1 k.k. i art. 70§1 pkt 1 k.k. ( w wersji obowiązującej do czasu wejścia ustawy wskazanej wyżej) w zw. z art. 4§1 k.k. Sąd zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności. Nie ulega wątpliwości, że ustawa obowiązująca przed dniem 1 lipca 2015r. jest dla oskarżonych względniejsza, choćby tylko z tego powodu, że aktualnie karę pozbawienia wolności orzeczoną w tym wymiarze nie można byłoby warunkowo zawiesić. W ocenie Sądu warunkowe zawieszenie wykonania kary jest w przypadku oskarżonych właściwą reakcją karną, gdyż oskarżeni dają gwarancję, że nie dopuszczą się więcej żadnych przestępstw. Oskarżeni wprawdzie nie przyznawali się do winy i nie okazywali skruchy, ale przecież nie mają takiego obowiązku. Natomiast Sąd, obserwując oskarżonych, doszedł do wniosku, że wstydzą się tego, co zrobili i żałują swojego postępowania. Mają rodziny na utrzymaniu, są mądrzejsi o nabyte doświadczenia, wiodą stabilne życie. Byłoby ponadto niewyobrażalnie surowe orzeczenie kary bezwzględnej pozbawienia wolności wobec nich. Dla oskarżonych, którzy zajmowali się ściganiem przestępstw umieszczenie w zakładzie karnym byłoby znacznie dotkliwsze niż dla innych sprawców i bez przesady można stwierdzić, że wiązałoby się nawet z zagrożeniem życia i zdrowia. Kara łączna 2 lat pozbawienia wolności uwzględnia bliski związek przedmiotowy i podmiotowy przypisanych oskarżonym czynów. Należy zwrócić uwagę, że gdyby nie podejrzenie popełnienia przestępstwa z art. 265§1 k.k. nie doszłoby najprawdopodobniej do ujawnienia przestępstw z art. 231§1 k.k., gdyż nie było w tym względzie osobnego zawiadomienia.

Sąd orzekł ( wobec oskarżonych J. i B.) również na podstawie art. 41§ 1 k.k., a potem na podstawie art. 90§2 k.k. środki karne w postaci zakazu wykonywania zawodu funkcjonariusza powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego na okres 1 roku i łączny środek karny tego samego rodzaju na okres 2 lat. Nie ulega wątpliwości, że oskarżeni nadużyli swoich stanowisk i swojego zawodu. Wykazali, że nie są do końca osobami godnymi zaufania. Przyjęli na siebie dobrowolnie zobowiązania, których nie dotrzymali, działając przy tym na szkodę interesu publicznego poprzez ujawnienie niejawnych informacji. Okres zakazu uwzględnia stopień szkodliwości czynu oraz fakt, że żaden z oskarżonych nie jest obecnie funkcjonariuszem publicznym, a więc zakaz może co najwyżej działać prewencyjnie.

Sąd wymierzył na podstawie art. 71§1 k.k. ( również w wersji obowiązującej do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U. 2015.396) w zw. z art. 4§1 k.k. kary grzywny oskarżonym J. i oskarżonemu B.. Sąd wymierzył oskarżonemu J. 100 stawek dziennych grzywny, zaś oskarżonemu B. 120 stawek dziennych. Liczba stawek dziennych odzwierciedla stopień bezprawia czynów oskarżonych, a dodatkowo uwzględnia okoliczność, że oskarżony B. był wcześniej karany. Wysokość stawki dziennej uwzględnia dochody i majątek oskarżonych oraz fakt, że mają rodziny na utrzymaniu. Oskarżeni nie są osobami zamożnymi, ale na pewno stać ich na zapłatę orzeczonych kar grzywny, choćby w ratach miesięcznych. Mają stałe dochody, zaś kara grzywna musi mieć swój substrat dolegliwości ekonomicznej. Na poczet orzeczonych kar grzywny Sąd zaliczył oskarżonym ( na podstawie art. 63§1 k.k. ) okres ich rzeczywistego pozbawienia wolności z tytułu zatrzymania od dnia 18 grudnia 2013r. do 19 grudnia 2013r. , przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny dwóm dziennym stawkom grzywny.

Na podstawie § 80 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 grudnia 2015r. Regulamin urzędowania sądów powszechnych ( Dz. U. 2015. 2316) Sąd orzekł o pozostawieniu w aktach sprawy ( aktach niejawnych) dowodów rzeczowych wskazanych w postanowieniu z dnia 6 listopada 2014r. Drz. 131-134/14, k. 1881-1182. Jest to materiał dowodowy przestępstwa i powinien dzielić los akt sprawy.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. , art. 627, art. 633 k.pk. oraz ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłaty od orzeczonych kar pozbawienia wolności w kwocie 1.466, 00 zł od oskarżonego J. i 2. 031, 82 zł od oskarżonego B.. Z tytułu opłaty od orzeczonych kar pozbawienia wolności obaj oskarżeni winni zapłacić po 300 zł z tytułu opłaty od kary pozbawienia wolności oraz 500,-zł opłaty od kary grzywny ( oskarżony J.) i 600,-zł ( oskarżony B.). Oskarżeni winni ponieść koszty świadków ( po 596 zł), doręczeń ( po 2 x 20 zł) , przechowywania dowodów rzeczowych (po 20,zł) , opłaty za dane o karalności ( po 30,-zł), a oskarżony B. także koszty biegłych psychiatrów ( 465 zł, tj. 2 x 232, 91 zł).

Koszty procesu w zakresie części uniewinniającej ponosi Skarb Państwa ( art. 632 pkt 2 k.p.k.).

1 Karta 1AB, tom 1

2 Karta 1 AD-AF, tom 1

3 K. 1-4, 5-16, 17-28

4 Kopie artykułów ze strony internetowej portalu gazeta.pl k. 1B-1Z, tom 1, fotografie i wydruki także na k. 56-62

5 Zakres obowiązków i odpowiedzialności k. 1153-1155

6 Zakres obowiązków i odpowiedzialności k. 428, pismo z informacją o dacie zwolnienia k. 540

7 Zakres obowiązków i odpowiedzialności k. 1156-1157

8 Oświadczenia na k. 71-73

9 Raport analityczny k. 963-972 z załącznikami k. 973-976, 1084-1089 z załącznikami k. 1090-1105

10 Notatka urzędowa z analizy bilingów k. 135-148 wraz z załącznikami k. 149-203, 204-419 ( tom II), 420-425 tom III, pisma operatorów : (...) k. 78-79, 454-455, (...) k. 80, 458-459, 521, (...) sp. z o.o. k. 83-85, 491-492, 519, 783-784, O. k. 85-86, wydruk k. 87-112, N., k. 456-457, (...) SA k. 460, O. k. 472-473. 484-485, 791-792, pismo (...) k. 486

11 Zeznania świadka K. k. 430-433 ujawnione na rozprawie

12 Zeznania świadka B. k. 526-529 ujawnione na rozprawie

13 Wydruki artykułów prasowych k. 1 B- 1 Z, tom I

14 Protokół oględzin k. 114

15 Protokół oględzin k.115

16 Protokół oględzin k. 116, dowód nr 9 k. 954, tom V akt jawnych

17 Protół oględzin k. 840-844 wraz z załącznikami k. 845-861

18 Protokół oględzin k. 863 wraz z załącznikiem k. 865

19 Protokół oględzin k. 882-884a wraz z załącznikami k. 885-898

20 Pismo k. 487 wraz z historią rachunku k. 488

21 pismo k. 524-525

22 Dokumentacja Grupy (...) k. 559-606

23 Protokół zeznań k. 647-650

24 Protokół zeznań k. 1107-1108

25 Protokól przesłuchania świadka k. 758-762

26 Historia rachunku bankowego k. 1044-1054

27 (...) SA k. 497 wraz z historią rachunku k.498-512, notatka k. 541, dokumentacja k. 532-539, protokół oględzin k. 530-531, historia rachunku k. 556

28 Protokół zatrzymania k. 629

29 Protokół przeszukania k. 633-638

30 Protokół oględzin k. 903

31 Protokół oględzin k. 904-905 z załącznikami k. 906-943, płyta k. 944

32 Protokół oględzin k. 945

33 Protokół oględzin k. 946-947 wraz z załącznikami k. 948-953

34 Protokół odtworzenia k. 982-982a wraz z załącznikami k. 983-989 i płytą CD oraz protokołem oględzin dysku twardego m-ki H. (...) k.990

35 Protokół oględzin k. 1018 oraz protokół odtworzenia zawartości płyty CD k. 1019-1021 i płytą CD

36 Protokół oględzin k. 1028, protokół odtworzenia zawartości 6 płyt z płytami k. 1029-1032

37 Protokół oględzin k. 1042 z płytą i notatką urzędową k. 1043

38 Pokwitowanie k. 1158

39 Postanowienie k. 1164

40 Protokół zatrzymania rzeczy k. 1165-1169

41 Postanowienie z dnia 6 listopada 2014r. k. 1181-1182

42 Dokumentacja medyczna k. 1616-1617

43 Orzeczenie k. 733, 734-735

44 Dane o karalności k. 746, 1778

45 Zaświadczenie k. 1508

46 Pismo (...) Szpitala (...) k. 1444 i załącznik z dokumentacją medyczną oskarżonego, zaświadczenie k. 1509, dokumentacja medyczna k. 1560

47 Dane o karalności k. 745, 1781

48 Dokumentacja medyczna odnośnie do osk. B. k. 1568

49 Orzeczenie k. 708-710

50 Dane o karalności k. 1145-1146, 1779-1780odpis wyroku z dnia 29.01.2014r. SR w K. k. 1665

51 Postanowienie k. 1025-1027

52 Protokół przesłuchania podejrzanego k. 640-642

53 Protokół przesłuchania podejrzanego k. 1139-1141, 1142-1144

54 Protokół zatrzymania k. 653

55 Protokół przeszukania k. 657-660

56 Protokół przeszukania k. 665-669, protokół wykonania kopii binarnej k. 670

57 Protokół oględzin k. 958, protokół odtworzenia zawartości płyty DVD stanowiącej załącznik do protokołu oględzin telefonu komórkowego N. (...) k. 959-961 z płytą k. 962

58 Protokół oględzin k. 980

59 Protokół odtworzenia zawartości płyty DVD k. 981—981a

60 Protokół oględzin k. 992

61 Protokół odtworzenia zawartości płyty DVD k. 993- wraz z załącznikami k. 994-1017 i dyskiem twardym oraz płytami

62 Protokół przesłuchania podejrzanego k. 675-678

63 Protokół zatrzymania k. 685

64 Protokół przeszukania k. 689-696, akta niejawne tom III z dowodami rzeczowymi, protokół wykonania kopii binarnej k. 697, protokół oględzin rzeczy zabezpieczonych u oskarżonego k. 753-757

65 Protokół oględzin k. 955 wraz z protokołem odtworzenia zawartości 5 płyt DVD stanowiących załącznik do protokołu oględzin k. 956-956a i płytą k. 957

66 Protokół oględzin k. 1059-1060

67 Protokół oględzin k. 1063 wraz z protokołem odtworzenia zawartości płyty stanowiącej załącznik do protokołu oględzin zawartości pendrive’a K. Data T. k. 1064

68 Protokół przesłuchania podejrzanego k. 1148-1150

69 Karta 1741 znajdująca się w dokumentacji k. 1739-1749

70 K. 1743-1745

71 Wyjaśnienia oskarżonego J. k. 1769

72 Zeznania świadka J. R. k. 1786-1788, 1792, k. 1790 – fotografie z wizerunkami córek okazane świadkowi

73 Protokół oględzin kalendarza- terminarza oskarżonego J. k. 1034 z załącznikiem k. 1035

74 Kopia wpłaty do Banku (...) S.A. k. 1038 i przelewu z banku (...) SA k. 1041

75 Protokół oględzin k. 1056 wraz z protokołem odtworzenia zawartości płyty DVD k. 1057-1058

76 Protokół oględzin k. 1065 z płytą

77 Protokół odtworzenia zawartości płyty k. 1066

78 Protokół oględzin k. 1067 z płytą i protokołem odtworzenia zawartości płyty k. 1068-1068a

79 Protokół oględzin k. 1182A oraz protokół odtworzenia zawartości płyt DVD-R k. 1182B

80 Protokół oględzin k. 1081 z płytami

81 Protokół odtworzenia płyty DVD-R stanowiącej załącznik ½ do protokołu oględzin dysku twardego Samsung 750 GB k. 1109 z załącznikami k. 1110-1111

82 Opinia sądowo-psychiatryczna odnośnie do osk. K. k. 1555-1559

83 Opinia sądowo-psychiatryczna odnośnie do osk. B. k. 1602

84 Pismo z dnia 20. 06. 2016r. k. 1715

85 Dowód rzeczowy k. 1725

86 Protokół przesłuchania świadka na rozprawie k. 1754

87 Plik dokumentów k. 1799

88 Plik dokumentów k. 1800

89 Plik dokumentów k. 1798

90 Plik dokumentów k. 1801

91 Tak w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 4 maja 2016r. LEX nr 2046083, Prok.i Pr.-wkł. 2016/9/6, KZS 2016/9/13, KZS 2016/7/31

92 Obecnie publikowany jest tekst jednolity pod poz. Dz.U.2016.1167 ze zm.