Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XX Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący:	SSO Agnieszka Baran
Protokolant:	Hanna Nowicka

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2014 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. sp.k. w W.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w W.

o zapłatę

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego (...) sp. z o.o. w W. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. sp.k. w W. kwotę 59 040 zł (pięćdziesiąt dziewięć tysięcy czterdzieści złotych) wraz z ustawowymi odsetkami:

a)  od kwoty 36 900 zł od dnia 22 lipca 2012 roku do dnia zapłaty,

b)  od kwoty 22 140 zł od dnia 4 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty,

2.  w pozostałej części powództwo oddala,

3.  zasądza od pozwanego (...) sp. z o.o. w W. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. sp.k. w W. kwotę 2 621,36 zł (dwa tysiące sześćset dwadzieścia jeden 36/100 złotych) tytułem stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu,

4.  zasądza na rzecz Skarbu Państwa – kasa Sadu Okręgowego w Warszawie tytułem brakującej opłaty od pozwu: od powoda (...) sp. z o.o. sp. k. w W. kwotę 697,44 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem 44/100 złotych) oraz od pozwanego (...) sp. z o.o. w W. kwotę 2 208,56 zł (dwa tysiące dwieście osiem 56/100 złotych).

SSO Agnieszka Baran

Sygn. akt XX GC 243/13

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w W. (dalej jako: powód ) wniósł pozew o zapłatę kwoty 77.490 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości 23 % przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (dalej jako: pozwany).

Powód wskazał, że dochodzona kwota stanowi jego należność z tytułu zawartej przez strony umowy z dnia 16 kwietnia 2012 r. oraz zamówienia z dnia 12 czerwca 2012 r. (pozew k. 3-8).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 08 listopada 2012 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XX Wydział Gospodarczy zasądził od pozwanego (...) sp. z o.o. w W. na rzecz powoda kwotę 77.490 zł wraz z odsetkami, zgodnie z żądaniem pozwu (nakaz zapłaty k. 61).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o jego uchylenie i oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego. Wskazał, że żądanie zapłaty kwoty 27.675 zł jest bezpodstawne z uwagi na okoliczność, że stanowi roszczenie o zapłatę kary umownej od opóźnienia w spełnieniu świadczenia w kwocie 46.125 zł. Ponadto podniósł, że roszczenie w części, tj. w kwocie 3.690 zł dotyczy umowy zawartej z inną osobą – A. B. (1) prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą N. A. B. (1) (sprzeciw od nakazu zapłaty k. 198 -199).

Sąd, ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 kwietnia 2012 r. (...) sp. z o.o. sp. k. w W. zawarła umowę z (...) sp. z o.o. w W. o numerze KRS (...). Umowa dotyczyła ekspozycji materiału reklamowego na oświetlonej powierzchni reklamowej znajdującej się na budynku położonym przy ul . (...) w K. w okresie od 01 czerwca 2012 do dnia 30 czerwca 2012 r. Spółka (...) sp. z o.o. zobowiązała się do przekazania A. wydrukowaną siatkę zawierającą wizualizację reklamy. Reklama miała zostać wykonana zgodnie z tymi materiałami oraz oświetlona przez cały okres trwania umowy. Spółka (...) zobowiązała się do poinformowania do dnia 25 czerwca 2012 r. czy odbierze reklamę, w przypadku braku takiej informacji reklama ta zostanie zutylizowana, a koszty utylizacji zostaną nałożone na spółkę (...). W § 3 przewidziano, że koszt powyższej usługi reklamowej wynosi 37.500 zł powiększony o podatek VAT. Umowa przewidywała, że faktura VAT zostanie wystawiona w pierwszym dniu ekspozycji reklamy i płatna będzie w terminie 21 po zakończeniu ekspozycji. W § 3 ust. 4 przyjęto, że za każdy dzień opóźnienia w zapłacie wynagrodzenia spółka (...) zapłaci A. za ekspozycję powierzchni reklamowej po cenie katalogowej, co w łącznej kwocie daje 60.000 zł + należny podatek VAT oraz odsetki ustawowe w podwójnej wysokości. Niezależnie od naliczenia zastrzeżonych odsetek A. ma prawo do natychmiastowego zdemontowania reklamy co pozostaje bez wpływu na obowiązek zapłaty przez klienta wynagrodzenia za usługę, o której mowa w § 1 umowy, w pełnej wysokości tj. kwoty 60.000 zł/netto + należny podatek VAT. Zgodnie z § 4 umowa została zawarta na czas oznaczony od dnia jej podpisania do dnia 30 czerwca 2012 r. Natomiast ekspozycja reklamy będzie miała miejsce w terminie od dnia 01 czerwca 2012 roku do dnia 30 czerwca 2012 r. (umowa z dnia 16 kwietnia 2012 r. k. 24 – 28)

W dniu 12 czerwca 2012 r. powodowi zostało złożone zamówienie, które dotyczyło montażu i demontażu siatki reklamy znajdującej się w K. przy ul. (...) o powierzchni 230 m ^{( 2 )}w kwocie 3.690 zł. W dokumencie jako zamawiającego określono : N. A. B. (1) z siedzibą w W. przy ul. (...), wpisaną do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, prowadzonego przez Sąd Rejonowy m. st. Warszawy XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (...), posiadającą numer identyfikacji podatkowej NIP: (...), REGON: (...), reprezentowaną przez A. B. (1). Dokument ten został podpisany przez A. B. (1). (zamówienie z dnia 12 czerwca 2012 r. k. 32)

(...) sp. z o.o. z siedzibą w W. posiada numer KRS: (...). Zarząd spółki składa się z dwóch członków zarządu S. N. i A. B. (2). Podmiot ten jest reprezentowany przez dwóch członków zarządu łącznie. (odpis z KRS pozwanego k. 200 – 201)

Spółka (...) sp. z o.o. sp. k. wykonała usługę na rzecz (...) sp. z o.o. poprzez zamieszczenie reklamy na budynku znajdującym się w K. przy ul. (...). W ostatnim, tygodniu czerwca, z uwagi na złożone powodowi (wskazane wyżej zamówienie z dnia 12 czerwca 2012 roku) reklama zamówiona przez pozwanego nie była eksponowana (wydruki zdjęć k. 33 i 34, przesłuchanie stron k. 253-255).

Na poczet wykonanej usługi w dniu 14 czerwca 2012 r., powód wystawił na rzecz pozwanej spółki fakturę VAT o nr (...) na kwotę 3.690 zł tytułem dodatkowego montażu w K.. Następnie w dniu 01 lipca 2012 r. powód wystawił fakturę na rzecz pozwanego o nr (...) na kwotę 46.125 zł za ekspozycję siatki na ul. (...) w K. – dokument ten został doręczony pozwanemu. Następnie w dniu 31 sierpnia 2012 r. powód wystawił na rzecz pozwanej spółki fakturę VAT opiewającą na kwotę 27.657 zł. Faktura ta została wystawiona na podstawie 3 ust. 4 zwartej przez strony umowy. (faktury k. 35,37,39, dowód wysłania faktury pozwanemu k. 38).

Pismami z dnia 20 września 2012 r. i z dnia 09 października 2012 r. spółka (...) wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 49.815 zł wraz z umownymi odsetkami. W piśmie z dnia 09 października 2012 r. wezwała również do wpłaty kwoty 27.675 zł wraz z umownymi odsetkami liczonymi od dnia 22 września. (pisma k. 41 – 42, k. 47 – 49)

Powyższy stan faktyczny został ustalony przez Sąd Okręgowy na podstawie wyżej powołanych dokumentów. Strony nie kwestionowały autentyczności tych dokumentów, ani ich treści (w tym zgodności złożonych odpisów z istniejącymi oryginałami), a wobec tego nie budziły również wątpliwości Sądu.

Sąd Okręgowy dopuścił dowód z przesłuchania stron na okoliczność zawarcia umowy z pozwanym, zakresu usług objętych umową, wykonywania umowy przez powoda, wezwań pozwanego do zaprzestania ekspozycji oraz podjętych przez strony czynności mających na celu ugodowe zakończenie postępowania. W pozostałym zakresie wnioski o przesłuchanie stron postępowania podlegały oddaleniu, jako nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. W ocenie Sądu, w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy przesłuchanie przedstawicieli stron zasługuje na uwzględnienie. Dotyczy to wykonywania usługi przez powoda na rzecz pozwanego w okresie od początku czerwca 2012 roku do ostatniego tygodnia tego roku.

W ocenie Sądu nie zasługuje na uwzględnienie przesłuchanie przedstawiciela pozwanej spółki w zakresie, w którym dotyczyło zgłaszanych powodowi reklamacji dotyczących nieprawidłowego oświetlenia spornej ekspozycji reklamowej. Okoliczność ta nie znajduje potwierdzenia w pozostałym (poza przesłuchaniem przedstawiciela pozwanej spółki) materiale dowodowym. Samo zaś przesłuchanie trony uznać należy za dowód o słabej mocy dowodowej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo jedynie częściowo zasługuje na uwzględnienie.

Poza sporem pozostaje w niniejszej sprawie okoliczność zwarcia przez strony postępowania umowy z dnia 16 kwietnia 2012 roku. Z umowy tej wynika, że zamówiona przez pozwaną spółkę usługa prezentacji reklamy miała być świadczona w okresie od 1 do 30 czerwca 2012 roku. Z przesłuchania przedstawicieli stron postępowania wynika, że reklama będąca przedmiotem wskazanej umowy były prezentowana przez powoda do 24 czerwca 2012 roku. Z przesłuchania przedstawicieli stron wynika bowiem jednoznacznie, że w ostatnim tygodniu czerwca na nośniku przy ul. (...) była prezentowana powierzchnia reklamowa na podstawie zamówienia z dnia 12 czerwca 2012 roku (ostatni tydzień czerwca 2012 roku zaczynał się 25 czerwca). Wskazać należy, że z samej treści uzasadnienia pozwu wynika, że w czasie trwania kampanii realizowanej przez powoda na rzecz pozwanej spółki na podstawie umowy z dnia 16 kwietnia 2012 roku, dokonana została zmiana layoutu, związana z demontażem dotychczasowej siatki reklamowej i zamontowaniem nowej.

Wobec powyższego, uznać należy, że zawarta przez strony postępowania umowa wykonywana była w okresie od dnia 1 czerwca 2012 roku do 24 czerwca 2012 roku, tj. przez 24 dni.

W oparciu o treść zawartej przez strony umowy oraz korespondujące z nią wyjaśnienia powoda, Sąd ustalił, że cena za wykonanie przedmiotowej usługi wynosiła 37.500 zł powiększona o podatek VAT i uwzględniała rabat, którego warunkiem było dokonanie terminowych wpłat. Poza sporem pozostaje w niniejszej sprawie okoliczność, że w okresie wskazanym w umowie ( 21 dni od daty zakończenia ekspozycji) pozwana spółka nie dokonała zapłaty wynagrodzenia w żadnej części. W konsekwencji, na podstawie § 3 ust. 4 umowy, cena za wykonanie usługi wynosi 60 000 zł netto, przy czym jest to cena za wskazany w umowie okres jej wykonania – od 1. do 30. czerwca 2012 roku. Zatem wynagrodzenie za jeden dzień wykonania umowy wynosi 2 000 zł (60 000 zł : 30 dni). Ponieważ – jak zostało to wyżej wyjaśnione – umowa była wykonywana przez powoda przez 24 dni, należne mu wynagrodzenie wynosi 48 000 zł netto, tj. 59 040 brutto.

W ocenie Sądu nie ma podstaw do przyjęcia – za pozwaną spółką – że kwota wynagrodzenia wskazanego w § 3 ust. 4 stanowi karę umowną. Przeczy temu sama treść wskazanego postanowienia umownego, w którym zostało wskazane, że wynagrodzenie w kwocie 60 000 zł netto jest ceną katalogową. Taki zapis oznacza – w ocenie Sądu – że powód udział pozwanej spółce rabatu, uzależnionego od terminowej zapłaty wynagrodzenia ( w obniżonej wysokości). W ocenie Sądu treść umowy w tym zakresie jest jednoznaczna, a przy jej interpretacji należy mieć na uwadze okoliczność, że zawierające ją podmioty są profesjonalistami w obrocie gospodarczym. Wskazana interpretacja § 3 ust. 4 umowy znajduje również potwierdzenie w przesłuchaniu przedstawiciela strony powodowej, który wskazał, że pozwanej spółce udzielono dużego rabatu, który polegał cofnięciu, gdy pozwana nie uiści wynagrodzenia w terminie. Z uwagi na powyższe zarzut pozwanego o naruszeniu przepisu art. 483 § 1 k.c. należało uznać za bezzasadny.

Jako bezzasadny należy również ocenić zarzut strony pozwanej dotyczący nienależytego wykonywania umowy przez powoda, tj. braku oświetlenia przedmiotowej powierzchni reklamowej. W toku postępowania w sprawie pozwana nie wykazała w ocenie Sądu, że miały miejsce takie nieprawidłowości w wykonaniu umowy przez powoda, ani też, że na takie nieprawidłowości zwracano uwagę powodowi w czasie obowiązywania zawartej przez strony umowy. Jedyny dowód dotyczący wskazanych okoliczności stanowiło przesłuchanie przedstawiciela pozwanej spółki. W ocenie Sądu jest to dowód niewystarczający dla ustalenia wskazanych okoliczności. Jako słabą ( w rozumieniu art. 233 § 1 k.p.c.) należy ocenić w niniejszej sprawie moc dowodową dowodu z przesłuchania przedstawiciela pozwanej spółki, w tym zakresie, w jakim przesłuchanie to nie znajduje potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie. W ocenie Sądu, strona pozwana nie wykazała również okoliczności, aby informowała powoda o konieczności wstrzymania ekspozycji reklamy (dotyczącej A. G.). Nie można też uznać, że problemy, które dotknęły pozwaną spółkę w związku z upadłością jej klienta stanowiły siłę wyższą, z uwagi na którą pozwana zwolniona byłaby z wykonania zawartej z powodem umowy.

Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził od pozwanej spółki na rzecz powoda kwotę 59 040 zł.

Wskazana kwota została zasądzona z odsetkami, ustalonymi w następujący sposób. Z uwzględnieniem udzielonego pozwanej spółce rabatu wynagrodzenie za jeden dzień wykonywania umowy wynosi 1 250 zł netto (37 500 zł : 30 dni). Mając na uwadze czas wykonywania umowy – 24 dni – wynagrodzenie z uwzględnieniem rabatu wynosi kwotę 30 000 zł netto – 36 900 zł brutto. Zgodnie z treścią § 3 ust. 2 umowy wynagrodzenie miało zostać uiszczone w terminie 21 dni po zakończeniu ekspozycji. Ponieważ ekspozycja miała być prezentowana do 30 czerwca 2012 roku – wynagrodzenie winno być uiszczone do dnia 21 lipca 2012 roku. Zatem od wskazanej kwoty 36 900 zł odsetki zostały zasądzone o0d dnia 22 lipca 2012 roku.

Od pozostałej części zasądzonej należności (22 140 zł) odsetki zostały zasądzone od dnia 4 stycznia 2013 roku, tj. od daty doręczenia pozwu pozwanej spółce. W ocenie Sądu, faktura dotycząca wynagrodzenia „katalogowego” nie została doręczona pozwanej spółce. Wynika to z przesłuchania przedstawiciela pozwanej spółki, a nadto znajduje potwierdzenie w dokumentacji załączonej do pozwu, na dokumencie doręczenia faktury nie ma potwierdzenia jej odbioru przez pozwaną spółkę (k. 40).

W pozostałym zakresie powództwo jako niezasadne zostało oddalone.

Powództwo podlegało oddaleniu w zakresie należności wynikającej z faktury VAT nr (...) na kwotę 3.690 zł wystawionej na poczet dodatkowego montażu, dotyczącego zamówienia z dnia 12 czerwca 2012 r. Jak wynika z treści przedmiotowego zamówienia (k. 32) zostało ono wystawione przez podmiot o nazwie (...) A. B. (1), a zatem nie przez pozwaną spółkę. Reprezentant pozwanego zaprzeczył podczas przesłuchania, aby jego spółka dokonywała tego zamówienia. Ponadto jak wynika z odpisu z KRS pozwanego oraz treści umowy pozwany posługuje się zupełnie innym numerem KRS niż podmiot oznaczony w niniejszym zamówieniu. Powód – jako profesjonalny podmiot uczestniczący w obrocie gospodarczym winien posiadać umiejętność rozróżniania podmiotów uczestniczących w obrocie i form prawnych prowadzonej przez nich działalności.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z treścią art. 100 k.p.c.. W przedmiotowej sprawie wartość przedmiotu sporu dotyczyła kwoty 77.490 zł. Powództwo zostało uwzględnione w zakresie kwoty 59.040 zł tj. w ok. 76%. Taką część kosztów procesu poniesionych przez powoda Sąd zasądził na jego rzecz po odjęciu 24% kwoty kosztów procesu poniesionych przez pozwaną spółkę. Orzekając w przedmiocie kosztów Sąd miał na uwadze poniesione przez powoda koszty w postaci opłaty od pozwu – 969 zł, wynagrodzenia pełnomocnika – 3600 zł oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa – 17 zł, a także koszty procesu poniesione przez pozwaną spółkę w postaci wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie 3600 zł.

Mając na uwadze wskazany wynik procesu, na Sąd Okręgowy nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2.208,56 zł zaś od powoda kwotę 697,44 zł tytułem nieuiszczonej części opłaty od pozwu, na mocy art. 130 ³ § 2 k.p.c..

SSO Agnieszka Baran