Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UWŁ

Sygnatura akt

VIII K 183/20

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.1.1.

nakazowy Sądu Rejonowego w Ciechanowie

10 kwietnia 2001 roku

II K 121/01

1.1.2.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie

Sąd Okręgowy w Płocku

17 listopada 2000 roku

08 czerwca 2001 roku

II K 893/98

II Ka 339/01

1.1.3.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie

27 listopada 2001 roku

II K 523/01

1.1.4.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie

11 grudnia 2001 roku

II K 832/01

1.1.5.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie

04 sierpnia 2003 roku

II K 253/00

1.1.6.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie

Sąd Okręgowy w Płocku

14 lipca 2003 roku

19 grudnia 2003 roku

II K 345/02

V Ka 1029/03

1.1.7.

łączny Sądu Rejonowego w Ciechanowie

Sąd Okręgowy w Płocku

30 września 2004 roku

09 marca 2005 roku

II K 459/03

V Ka 87/05

1.1.8.

łączny Sądu Rejonowego w Ciechanowie

16 września 2005 roku

II K 382/04

1.1.9.

Sąd Rejonowy w Płońsku

28 stycznia 2009 roku

II K 156/08

1.1.10.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie

Sąd Okręgowy w Płocku

04 listopada 2008 roku

25 lutego 2009 roku

II K 54/08

V Ka 64/09

1.1.11.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie

17 marca 2009 roku

II K 68/09

1.1.12.

Sąd Okręgowy w Płocku

Sąd Apelacyjny w Warszawie

29 grudnia 2008 roku

20 kwietnia 2009 roku

II K 92/08

II AKa 90/09

1.1.13.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie

31 grudnia 2009 roku

II K 527/09

1.1.14.

łączny Sądu Okręgowego w Płocku

Sąd Apelacyjny w Łodzi

11 stycznia 2011 roku

12 maja 2011 roku

II K 129/10

II AKa 73/11

1.1.15.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie

23 sierpnia 2016 roku

II K 521/16

1.1.16.

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim

03 listopada 2016 roku

II K 1267/15

1.1.17.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie

24 listopada 2016 roku

II K 323/16

1.1.18.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie

Sąd Okręgowy w Płocku

17 listopada 2016 roku

14 lutego 2017 roku

II K 612/16

V Ka 36/17

1.1.19.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie

Sąd Okręgowy w Płocku

13 grudnia 2016 roku

15 marca 2017 roku

II K 716/16

V Ka 110/17

1.1.20.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie

Sąd Okręgowy w Płocku

19 grudnia 2016 roku

29 marca 2017 roku

II K 376/16

V Ka 153/17

1.1.21.

Sąd Rejonowy w Toruniu

13 kwietnia 2017 roku

II K 1789/16

1.1.22.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie

Sąd Okręgowy w Płocku

23 stycznia 2017 roku

19 maja 2017 roku

II K 637/16

V Ka 287/17

1.1.23.

Sąd Rejonowy w Przasnyszu

18 maja 2017 roku

II K 899/16

1.1.24.

Sąd Okręgowy w Warszawie

Sąd Apelacyjny w Warszawie

13 maja 2016 roku

11 sierpnia 2017 roku

VIII K 92/12

II AKa 232/17

1.1.25.

Sąd Rejonowy w Pułtusku

27 września 2017 roku

II K 487/17

1.1.26.

łączny Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim

Sąd Okręgowy w Siedlcach

23 marca 2017 roku

27 października 2017 roku

II K 1266/16

II Ka 531/17

1.1.27.

łączny Sądu Okręgowego w Warszawie

Sąd Apelacyjny w Warszawie

26 września 2018 roku

20 grudnia 2018 roku

XII K 26/18

II AKa 427/18

1.1.28.

Sąd Rejonowy w Płońsku

Sąd Okręgowy w Płocku

31 marca 2020 roku

31 lipca 2020 roku

II K 620/16

V Ka 334/20

0.1.1.2. Inne fakty

1.2.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.1.

P. Z. został skazany za czyn popełniony w nocy 20 listopada 2000 roku z art. 278 §3 k.k. na karę 12 miesięcy ograniczenia wolności w wymiarze 20 godzin
w stosunku miesięcznym za czyn z art. 278 §1 k.k.

Postanowieniem z dnia 01 października 2001 roku w sprawie II Ko 791/01 karę ograniczenia wolności zamieniono na zastępczą karę pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy.

Powyższą zastępczą karę pozbawienia wolności skazany odbywał od dnia 08 listopada 2001 roku do dnia 03 grudnia 2001 roku oraz od dnia 14 maja 2002 roku do dnia 20 października 2002 roku.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

nakaz karny

T. I, k. 61-61v

T. I, k. 62

T. I, k. 63

informacja o pobytach i orzeczeniach

T. I, k. 163v, 164, 190

1.2.1.2.

P. Z. został skazany za czyn popełniony:

a) w dniu 16 listopada 1998 roku z art. 280 §1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności;

b) w dniu 20 stycznia 1999 roku z art. 278 §1 k.k. w zw. z art. 275 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

c) w dniu 28 stycznia 1999 roku z art. 278 §1 k.k. w zw. z art. 275 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

d) w dniu 12 lutego 1999 roku z art. 278 §1 k.k. w zw. z art. 275 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 k.k., art. 86 §1 k.k. orzeczono karę łączną 3 lat pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres od dnia 16 listopada 1998 roku do dnia
12 stycznia 1999 roku oraz od dnia 15 lutego 1999 roku do dnia 28 września 1999 roku.

Powyższą karę pozbawienia wolności skazany odbył w ramach wyroku łącznego opisanego w punkcie 1.2.1.7.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 64-66v

T. I, k. 67

1.2.1.3.

P. Z. został skazany za czyn popełniony w dniu 11 kwietnia 2001 roku z art. 270 §1 k.k.
na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na okres próby lat 3.

Postanowieniem z dnia 08 września 2004 roku w sprawie o sygn. akt II Ko 301/04 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności.

Powyższą karę pozbawienia wolności skazany odbył w ramach wyroku łącznego opisanego w punkcie 1.2.1.8.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 69-69

1.2.1.4.

P. Z. został skazany za czyn popełniony w dniu 21 września 2001 roku z art. 279 §1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności w zawieszeniu na okres próby lat 4. Zaliczono okres tymczasowego aresztowania od dnia 21 września 2001 oku do dnia 08 listopada 2001 roku.

Postanowieniem z dnia 29 września 2004 roku w sprawie II Ko 406/04 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności.

Powyższą karę pozbawienia wolności skazany odbył w ramach wyroku łącznego opisanego w punkcie 1.2.1.8.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 70-71

T. I, k. 72

1.2.1.5.

P. Z. został skazany za czyn popełniony w nocy z 29 lutego na 01 marca 2000 roku z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 279 §1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności. Zaliczono okres tymczasowego aresztowania od dnia 01 marca 2000 roku do dnia 28 kwietnia 2000 roku.

Powyższą karę pozbawienia wolności skazany odbył w ramach wyroku łącznego opisanego w punkcie 1.2.1.7.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 73-74

1.2.1.6.

P. Z. został skazany za czyn popełniony w dniu 07 stycznia 2002 roku z art. 278 §1 k.k. i art. 275 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 30 stawek dziennych po 10 złotych każda.

Powyższą karę pozbawienia wolności skazany odbywał od dnia 26 stycznia 2004 roku do dnia 26 stycznia 2005 roku, natomiast karę grzywny w formie zastępczej kary pozbawienia wolności od dnia 08 marca 2005 roku do dnia 23 marca 2005 roku.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. i, k. 75-76

T. I, k. 77

informacja o pobytach i orzeczeniach

T. I, k. 163v-164, 190-190v

1.2.1.7.

P. Z. został skazany wyrokiem łącznym obejmującym wyroki Sądu Rejonowego w Ciechanowie z dnia 17 listopada 2000 roku sygn. akt II K 893/98 (opisany w punkcie 1.2.1.2.) i Sądu Rejonowego w Ciechanowie z dnia 04 sierpnia 2003 roku sygn. akt II K 253/00 (opisany w punkcie 1.2.1.5.); na karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okresy od dnia 16 listopada 1998 roku do dnia 12 stycznia 1999 roku, od dnia 15 lutego 2007 roku do dnia 28 września 1999 roku, od dnia 01 marca 2000 roku do dnia 28 kwietnia 2000 roku oraz od dnia
20 października 2002 roku do dnia 26 stycznia 2004 roku.

Powyższą karę pozbawienia wolności skazany odbywał od dnia 25 kwietnia 2005 roku do dnia 13 kwietnia 2006 roku.

Postanowieniem Sądu Okręgowego we Włocławku z dnia 11 kwietnia 2006 roku warunkowo zwolniono skazanego z okresu próby do 11 kwietnia 2008 roku.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 78-79v

T. I, k. 80

informacja o pobytach i orzeczeniach

T. I, k. 163, 164v-165, 190v-191, 191v-192

1.2.1.8.

P. Z. został skazany wyrokiem łącznym obejmującym wyroki Sądu Rejonowego w Ciechanowie z dnia 27 listopada 2001 roku sygn. akt II K 523/01 (opisany w punkcie 1.2.1.3.) i Sądu Rejonowego w Ciechanowie z dnia 11 grudnia 2001 roku sygn. akt II K 832/01 (opisany w punkcie 1.2.1.4.), na karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okresy od dnia 21 września 2001 roku do dnia 08 listopada 2001 roku, od dnia 03 grudnia 2001 roku do dnia 11 grudnia 2001 roku, od dnia 26 stycznia 2005 roku do dnia 08 marca 2005 roku oraz od dnia 23 marca 2005 roku do dnia 25 kwietnia 2005 roku.

Postanowieniem Sądu Okręgowego we Włocławku z dnia 11 kwietnia 2006 roku warunkowo zwolniono skazanego z okresu próby do 11 kwietnia 2008 roku.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 81-82

informacja o pobytach i orzeczeniach

T. I, k. 163, 164, 190v, 191-91v

1.2.1.9.

P. Z. został skazany za czyn popełniony w nocy 10 października 2006 roku z art. 297 §1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Powyższą karę pozbawienia wolności skazany odbył w ramach wyroku łącznego opisanego w punkcie 1.2.1.14.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 83

1.2.1.10.

P. Z. został skazany za czyny:

a) popełnione w dniach 22 maja 2007 roku, 22 maja 2007 roku, 25 maja 2007 roku, 04 lipca 2007 roku z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. i art. 297 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. oraz w dnach 08 czerwca 2007 roku i 04 lipca 2007 roku z art. 286 §1 k.k. i art. 297 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. – przy zastosowaniu art. 91 §1 k.k. - na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

b) popełnione w dniach 23 maja 2007 roku, 09 lipca 2007 roku i w sierpniu 2007 roku z art. 286 §1 k.k. i art. 270 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. – przy zastosowaniu art. 91 §1 k.k. - na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 k.k., art. 86 §1 k.k. i art. 91 §2 k.k. orzeczono karę łączną 3 lat pozbawienia wolności.

Powyższą karę pozbawienia wolności skazany odbył w ramach wyroku łącznego opisanego w punkcie 1.2.1.14.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 84-86

T. I, k. 87-

1.2.1.11.

P. Z. został skazany za czyny:

a) popełniony w dniu 11 grudnia 2007r roku z art. 286 §1 k.k. i art. 297 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

b) popełniony w bliżej nieokreślonym dniu i miejscu w 2007 roku z art. 270 §1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 §1 k.k. orzeczono karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Powyższą karę pozbawienia wolności skazany odbył w ramach wyroku łącznego opisanego w punkcie 1.2.1.14.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 88-90

1.2.1.12.

P. Z. został skazany za czyny:

a) popełniony od dnia 23 grudnia 2007 roku do dnia 30 grudnia 2007 roku z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

b) popełniony od listopada 2006 roku do dnia 30 grudnia 2007 roku z art. 59 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 §1 k.k. orzeczono karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Zaliczono okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 05 grudnia 2007 roku do dnia 06 grudnia 2007 roku, od dnia 30 grudnia 2007 roku do dnia 21 października 2008 roku oraz od dnia 1 listopada 2008 roku.

Powyższą karę pozbawienia wolności skazany odbył w ramach wyroku łącznego opisanego w punkcie 1.2.1.14.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 91-104

T. I, k. 105-105v

informacja o pobytach i orzeczeniach

T. I, k. 160v

1.2.1.13.

P. Z. został skazany za czyny popełnione w dniu 28 grudnia 2007 roku z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. w zw. z art. 270 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. w zw. z art. 91 §1 k.k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Powyższą karę pozbawienia wolności skazany odbył w ramach wyroku łącznego opisanego w punkcie 1.2.1.14.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

1.2.1.14.

P. Z. został skazany wyrokiem łącznym obejmującym wyroki: Sądu Rejonowego w Ciechanowie z dnia 04 listopada 2008 roku w sprawie o sygn. akt II K 54/08 (opisany w punkcie 1.2.1.10.), Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 29 grudnia 2008 roku w sprawie o sygn. akt II K 92/08 (opisany w punkcie 1.2.1.12.), Sądu Rejonowego w Płońsku z dnia 28 stycznia 2009 roku w sprawie o sygn. akt II K 156/08 (opisany w punkcie 1.2.1.9.), Sądu Rejonowego w Ciechanowie z dnia 17 marca 2009 roku w sprawie o sygn. akt II K 68/09 (opisany w punkcie 1.2.1.11.) i Sądu Rejonowego w Ciechanowie z dnia 31 grudnia 2009 roku w sprawie o sygn. akt II K 527/09 (opisany w punkcie 1.2.1.13.) na karę łączną 7 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 05 grudnia 2007 roku do dnia 06 grudnia 2007 roku, w dniu 11 lipca 2007 roku oraz od dnia 30 grudnia 2007 roku do dnia 21 października 2008 roku, oznaczając początek odbywania kary na dzień 01 listopada 2008 roku.

Powyższą karę pozbawienia wolności skazany odbywał od dnia 30 grudnia 2007 roku do dnia 28 marca 2015 roku.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 106-107v

T. I, k. 108

informacja o pobytach i orzeczeniach

T. I, k. 162v, 189v

1.2.1.15.

P. Z. został skazany za czyny:

a) popełniony w dniu 14 marca 2016 roku z art. 310 §2 k.k. w zb. z art. 286 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności;

b) 3 x popełnione w dniu 14 marca 2016 roku z art. 288 §1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę po 6 miesięcy pozbawienia wolności za każdy z 3 czynów.

Na podstawie art. 85 §§1 i 2 k.k. i art. 86 §1 k.k. orzeczono karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Zaliczono okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 14 marca 2016 roku do dnia 19 maja 2016 roku przyjmując, że jeden dzień tymczasowego aresztowania równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Powyższa kara pozbawienia wolności została objęta wyrokiem łącznym opisanym w punkcie 1.2.1.26.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 109-109v

1.2.1.16.

P. Z. został skazany za czyn popełniony w dniu 21 kwietnia 2015 roku z art. 282 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. w brzmieniu przepisu obowiązującym przed 01 lipca 2015 roku w zw. z art. 4 §1 k.k. na karę 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres od dnia 19 maja 2015 roku do dnia 17 lipca 2015 roku.

Powyższa kara pozbawienia wolności została objęta wyrokiem łącznym opisanym w punkcie 1.2.1.26.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 110-145

1.2.1.17.

P. Z. został skazany za czyny:

a) popełnione w dniach 12 lutego 2016 roku, 05 lutego 2016 roku, 05 lutego 2016 roku, 12 lutego 2016 roku, 17 lutego 2016 roku, 12 marca 2016 roku, 20 maja 2016 roku, 30 maja 2016 roku, 04 czerwca 2016 roku i 07 czerwca 2016 roku z art. 278 §1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. – przy zastosowaniu art. 91 §1 k.k. - na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

b) popełniony w dniu 17 lutego 2016 roku z art. 288 §1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 §1 k.k., art. 86 §1 k.k. i art. 91 §2 k.k. orzeczono karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okresy od dnia 17 lutego 2016 roku godz. 09:00 do dnia 18 lutego 2016 roku godz. 15:38 oraz od dnia 20 maja 2016 roku godz. 21:10 do dnia 21 maja 2016 roku godz. 11:25, tj. 2 dni.

Powyższą karę pozbawienia wolności skazany odbywał od dnia 30 stycznia 2017 roku godz. 00:10 do dnia 27 maja 2018 roku godz. 00:10.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 112-113v

informacja o pobytach i orzeczeniach

T. I, k. 161-161v, 186-186v

wykaz wykonywanych kar i środków przymusu

T. I, k. 184

1.2.1.18.

P. Z. został skazany za czyn popełniony w dniu 06 września 2016 roku z art. 178a §1 k.k. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Powyższą karę pozbawienia wolności skazany odbywał od dnia 27 maja 2018 roku godz. 00:10 do dnia 26 lipca 2018 roku godz. 00:10.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 114

T. I, k. 115

informacja o pobytach i orzeczeniach

T. I, k. 161v, 186v

wykaz wykonywanych kar i środków przymusu

T. I, k. 184

1.2.1.19.

P. Z. został skazany za czyn popełniony w dniu 06 września 2016 roku z art. 178a §1 k.k. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 116-116v

T. I, k. 117

1.2.1.20.

P. Z. został skazany za czyny:

a) popełnione w dniach 27 lutego 2016 roku, 29 lutego 2016 roku i 01 marca 2016 roku z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 279 §1 k.k. w zw. z art. 64 §2 k.k. i dwóch z art. 279 §1 k.k. w zw. z art. 64 §2 k.k. – przy zastosowaniu art. 91 §1 k.k. - na karę 2 lat pozbawienia wolności;

b) popełniony w dniu 08 marca 2016 roku za czyn z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 §1 k.k. i art. 86 §1 k.k. orzeczono karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres zatrzymania w sprawie od dnia 08 marca 2016 roku godz. 07:20 do dnia 09 marca 2016 roku godz. 13:13.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 118-118v

T. I, k. 119

1.2.1.21.

P. Z. został skazany za czyn popełniony w dniu 29 czerwca 2016 roku z art. 278 §1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 120-120v

obliczenie kary

T. I, k. 121

1.2.1.22.

P. Z. został skazany za czyn popełniony w dniu 10 lipca 2016 roku z art. 278 §1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 122

T. I, k. 123

1.2.1.23.

P. Z. został skazany za czyn popełniony w dniu 09 sierpnia 2016 roku na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 124

1.2.1.24.

P. Z. został skazany za czyny:

a) popełniony w okresie od 01 lipca 2007 roku do 01 grudnia 2007 roku z art. 258 §1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

b) popełniony w okresie od 01 września 2007 roku do 01 grudnia 2007 roku z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym do dnia 09 grudnia 2011 roku w zw. z art. 4 §1 k.k. w zw. z art. 91 §1 k.k. w zw. z art. 65 §1 k.k. i w zw. z art. 64 §1 k.k. w zw. z art. 33 §§1 i 3 k.k. na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych po 30 zł każda.

Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 §1 k.k. w zw. z art. 4 §1 k.k. orzeczono karę łączną 3 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Postanowieniem z dnia 01 marca 2018 roku karę grzywny zamieniono na zastępczą karę pozbawienia wolności w wymiarze 100 dni, którą skazany będzie odbywał od dnia 10 marca 2029 roku a zakończy w dniu 18 czerwca 2029 roku.

informacja z systemu NOE-SAD

T. I, k. 34-36

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

pismo

T. I, k. 125

T. I, k. 126-144v

T. I, k. 145-147

obliczenie kary

T. I, k. 148

wykaz wykonywanych kar i środków przymusu

T. I, k. 184v

informacja o pobytach i orzeczeniach

T. I, k. 188

1.2.1.25.

P. Z. został skazany za czyn popełniony w dniu 09 maja 2016 roku z art. 278 §1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę 1 roku (12 miesięcy) ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. Zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 13 czerwca 2016 roku uznając karę ograniczenia wolności za wykonaną do wysokości 2 dni.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

T. I, k. 149-150

1.2.1.26.

P. Z. został skazany wyrokiem łącznym obejmującym wyroki: Sądu Rejonowego w Ciechanowie z dnia 23 sierpnia 2016 roku w sprawie II K 521/16 (opisanym w punkcie 1.2.1.15.) oraz Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 03 listopada 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 1267/15 (opisanym w punkcie 1.2.1.16.); na karę łączną 4 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 19 maja 2015 roku do 17 lipca 2015 roku, od dnia 19 października 2016 roku do dnia 22 marca 2017 roku i od dnia 14 marca 2016 roku do dnia 19 maja 2016 roku.

Powyższa kara łączna pozbawienia wolności została objęta wyrokiem łącznym opisanym w punkcie 1.2.1.27.

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

pismo

T. I, k. 151

T. I, k. 152-153

T. I, k. 154

T. I, k. 155

1.2.1.27.

P. Z. został skazany wyrokiem łącznym obejmującym wyroki: Sądu Rejonowego w Ciechanowie z dnia 13 grudnia 2016 roku w sprawie o sygn. akt II K 716/16 (opisanym w punkcie 1.2.1.19.), Sądu Rejonowego w Ciechanowie z dnia 19 grudnia 2016 roku w sprawie o sygn. akt II K 376/16 (opisanym w punkcie 1.2.1.20.), Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 13 kwietnia 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 1789/16 (opisanym w punkcie 1.2.1.21.), Sądu Rejonowego w Ciechanowie z dnia 23 stycznia 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 637/16 (opisanym w punkcie 1.2.1.22.), Sądu Rejonowego w Przasnyszu z dnia 18 maja 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 899/16 (opisanym w punkcie 1.2.1.23.), Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 maja 2016 roku w sprawie sygn. akt VIII K 92/12 (opisanym w punkcie 1.2.1.24.), Sądu Rejonowego w Pułtusku z dnia 27 września 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 487/17 (opisanym w punkcie 1.2.1.25.) i łączny Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 23 marca 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 1266/16 (opisanym w punkcie 1.2.1.26.) na karę łączną 10 lat pozbawienia wolności. Postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 01 kwietnia 2019 roku w sprawie o sygn. akt XII K 26/18 na poczet w/w kary zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności ze sprawy sygn. II K 376/16 od dnia 08 marca 2016 roku do dnia 09 marca 2016 roku; ze sprawy sygn. II K 1266/16 od dnia 19 maja 2015 roku do dnia 17 lipca 2015 roku, od dnia 19 października 2016 roku godz. 00:10 do dnia 22 marca 2017 roku godz. 00:10, od dnia 14 marca 2016 roku do dnia 19 maja 2016 roku; oraz ze sprawy sygn. II K 487/17 w dniu 13 czerwca 2016 roku uznając karę ograniczenia wolności za wykonaną w wymiarze 2 dni oraz okres odbywania kary pozbawienia wolności ze sprawy II K 716/16.

Powyższą karę pozbawienia wolności skazany odbywa od dnia 26 lipca 2018 roku godz. 00:10 a zakończy w dniu 03 grudnia 2027 roku godz. 00:10.

T. I, k. 11-22, 48-56

T. I, k. 23-23v, 57-57v

T. I, k. 24-25, 59-59v

T. I, k. 26-27, 60-60v

informacja z systemu NOE-SAD

T. I, k. 28-30

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

obliczenie kary

T. I, k. 59

informacja o pobytach i orzeczeniach

T. I, k. 161, 186v

wykaz wykonywanych kar i środków przymusu

T. I, k. 184v

1.2.1.28.

P. Z. został skazany za czyn popełniony w dniu 01 czerwca 2016 roku z art. 278 §1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 29 września 2016 roku godz. 08:45 do dnia 29 września 2016 roku godz. 10:25, tj. jeden dzień.

Powyższą karę pozbawienia wolności skazany będzie odbywał od dnia 03 grudnia 2027 roku godz. 00:10 a zakończy w dniu 01 grudnia 2028 roku godz. 00:10.

informacja z systemu NOE-SAD

T. I, k. 31-33

informacja o osobie z KRK

T. I, k. 40-46

pismo

T. I, k. 156

T. I, k. 168-168v

T. I, k. 169

obliczenie kary

T. I, k. 170

wykaz wykonywanych kar i środków przymusu

T. i, k. 185

informacja o pobytach i orzeczeniach

T. I, k. 186v-187

1.2.1.29.

Wnioskiem z dnia 12 listopada 2020 roku (data prezentaty) P. Z. wniósł o wydanie wobec niego wyroku łącznego poprzez połączenie wyroków objęty wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 11 stycznia 2011 roku sygn. akt II K 129/10 i wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 maja 2016 roku sygn. akt VIII K 92/12.

Podczas rozprawy głównej w dniu 14 stycznia 2021 roku:

- Prokurator wniósł o połączenie: kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem SO w Warszawie o sygn. XIII K 26/18 i kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem SR w Płońsku o sygn. II 620/16 i orzeczenie kary łącznej 10 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności; nie uwzględnienie wniosku skazanego o połączenie kar wskazanych przez niego we wniosku o wydanie wyroku łącznego, ponieważ w tym zakresie brak jest podstaw do orzeczenia kary łącznej.

- Obrońca skazanego wniósł o uwzględnienie wniosku skazanego i orzeczenie kary łącznej z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji oraz zasądzanie nieopłaconych nawet w części kosztów pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postaci wynagrodzenia według norm przepisanych oraz zwrócenia uzasadnionego wydatku w kwocie 3,00 złotych tytułem opłaty za parkowanie samochodu przed siedzibą sądu na podstawie biletu kontrolnego, który znajduje się w samochodzie, o nr (...) w godz. 09:25 – 10:12, numer (...).

wniosek

T. I, k. 6-6v

protokół rozprawy głównej

T. I, k. 206-207

1.2.1.30.

P. Z. posiada wykształcenie zawodowe, zawód wyuczony w warunkach izolacji penitencjarnej malarz tapeciarz. Podejmuje działania związane z dalszym nauczaniem. Przed osadzeniem nie posiadał zatrudnienia, podejmował prace dorywcze w sektorze ogólnobudowlanym. Obecnie również nie jest zatrudniony. Skazany od 2014 roku jest rozwodnikiem, z którego to związku ma urodzoną w (...) roku córkę, nie jest zobowiązany alimentacyjnie. Skazany już jako nieletni był karany za kradzieże. Po śmierci rodziców jego zachowanie jeszcze się pogorszyło. Nawiązał kontakty z osobami ze środowiska przestępczego, dokonywał przestępstw, odbywał kary pozbawienia wolności. Po wyjściu z ZK w 2015 roku wsparcia udzieliła mu siostra, jednak skazany zaczął nadużywać alkoholu i nie przestrzegał porządku prawnego.

Obecnie w warunkach izolacji przebywa od 20 października 2016 roku, kiedy to został doprowadzony do odbywania kary pozbawienia wolności. Jego postawa i zachowanie oceniane jest jako poprawne. Byt dwukrotnie karany dyscyplinarnie a wielokrotnie nagradzany za dobre zachowanie. Nie identyfikuje się z podkulturą przestępczą, zgodnie układa relacje interpersonalne ze współosadzonymi. Prezentuje regulaminową postawę wobec przełożonych Deklaruje umiarkowanie krytyczną postawę wobec popełnionych przestępstw i dotychczasowego stylu życia. Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie programowanego oddziaływania, zadania IPO realizuje w stopniu umiarkowanym. W należytym stopniu dba o czystość i porządek w celi oraz o wygląd zewnętrzny. Dotychczas nie zrealizował świadczeń pieniężnych nałożonych przez Sąd w trybie art. 43a §1 k.k.

opinia

T. I, k. 157-158

opinia

T. I, k. 166-167

opinia

T. I, k. 184-185v

1.2.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.2.1.

2.  OCENA DOWODÓW

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1.29

Wniosek

Stanowisko skazanego stanowiło podstawę ustaleń stanu faktycznego. Niemniej w sprawie o wydanie wyroku łącznego sąd nie jest uprawniony do łączenia kar zgodnie ze wskazaniami skazanego, ani też takich, które w danej konfiguracji są dla niego najkorzystniejsze, ale powinien brać pod uwagę (odpowiednio do poprzednio obowiązujących materialnoprawnych regulacji art. 85 k.k.) grupy przestępstw pozostających w realnym zbiegu zamykanych kolejnymi wyrokami skazującymi. W związku z powyższym Sąd działał w tym przedmiocie z urzędu, niezależnie od wniosku skazanego.

Protokół rozprawy głównej

Stanowiska Prokuratora oraz Obrońcy, z przyczyn przytoczonych powyżej, stanowiły pośrednio podstawę ustaleń stanu faktycznego. W tym konkretnym przypadku Sąd podzielił merytoryczne zdanie Prokuratora, wywiedzione podczas rozprawy głównej w dniu 14 stycznia 2021 roku. Trafnie wskazał on bowiem, że brak jest podstaw aby połączyć kary orzeczone wyrokami wnioskowanymi przez skazanego i jego obrońcę.

1.2.1.1 - 1.2.1.30

informacje o osobie z KRK;

nakaz karny;

postanowienia;

informacje o pobytach i orzeczeniach;

wyroki;

wykazy wykonywanych kar i środków przymusu;

obliczenia kar;

informacje z systemu NOE-SAD;

pismo;

postanowienia;

opinie

Sąd ocenił jako wiarygodne pozostałe zgromadzone w sprawie: dokumenty, pismo, gdyż:

- zostały one sporządzone w sposób rzetelny i fachowy, przez osoby uprawione, posiadające odpowiednie kompetencje oraz zgodnie z obowiązującymi procedurami;

- ich autentyczności oraz prawdziwości treści w nich zawartych nie podważała żadna ze stron, jak również nie ujawniono w zgromadzonym materiale innych dowodów mogących dać podstawę do ich zakwestionowania.

0.1.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

0.2.(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

3.1.1.

Wyrok łączny Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 26 września 2018 roku wydany w sprawie sygn. akt XII K 26/18 (utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2018 roku wydany w sprawie sygn. akt II AKa 427/18).

Kara łączna pozbawienia wolności orzeczona wobec P. Z. w wymiarze 10 (dziesięciu) lat pozbawienia wolności (opisana w punkcie 1.2.1.27.).

3.1.2.

Wyrok Sądu Rejonowego w Płońsku z dnia 31 marca 2020 roku wydany w sprawie sygn. akt II K 620/16 (utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 31 lipca 2020 roku wydany w sprawie sygn. akt V Ka 334/20).

Kara jednostkowa pozbawienia wolności orzeczona wobec P. Z. w wymiarze 1 (jednego) roku pozbawienia wolności (opisana w punkcie 1.2.1.28.).

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Przechodząc do zasadniczej części rozważań stwierdzić należy, że Sąd Okręgowy był zobligowany zbadać czy wymierzone ustalonymi wyżej wyrokami kary jednostkowe i łączne za poszczególne przestępstwa mogły być objęte wyrokiem łącznym, a więc wchodzić w skład nowej kary łącznej, orzeczonej zgodnie z wymogami określonymi w rozdziale IX Kodeksu karnego.

Biorąc pod uwagę rozbieżność pomiędzy stanowiskami skazanego i Obrońcy a Prokuratora, słowem wstępu odnieść należy się do kwestii ustawy karnej, jaką Sąd Okręgowy zastosował w tej sprawie.

Oceniając możliwość wydania wyroku łącznego Sąd Okręgowy miał na uwadze treść art.19 ust. 1 ustawy nowelizującej lutowej z 2015 roku, zgodnie z którym przepisów rozdziału IX ustawy Kodeks karny, w brzmieniu nadanym w/w ustawą nowelizującą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie tej ostatniej ustawy (tzn. 01 lipca 2015 roku), chyba, że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu 01 lipca 2015 roku. Zatem w przypadku, gdy wszystkie kary podlegające łączeniu, zostały orzeczone prawomocnie przed 01 lipca 2015 roku, podstawą orzekania w wyroku łącznym kary łącznej będzie rozdział IX ustawy Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym przed 01 lipca 2015 roku - a jedynym przypadkiem zastosowania nowych zasad orzekania kary łącznej, obejmującej także kary prawomocnie orzeczone przed 01 lipca 2015 roku, jest sytuacja pozostawania ich w zbiegu z karą prawomocnie wymierzoną po 01 lipca 2015 roku i to nawet wtedy kiedy kary te – według zasad orzekania kary łącznej obowiązujących przed 01 lipca 2015 roku – nie mogłyby być podstawą orzekania kary łącznej (tak trafnie: post. Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 29 lipca 2015 roku, II AKz 410/15).

Zaznaczyć należy, że zdaniem Sądu Okręgowego przepis intertemporalny art. 19 ustawy nowelizującej lutowej z 2015 roku uzupełnia przewidziane w art. 4 §1 k.k. reguły kolizyjne, które odnoszą się również do kary łącznej, w tym orzekanej w wyroku łącznym ( wyr. Sądu Najwyższego z dnia 17 stycznia 2013 roku, II KK 84/12). Oznacza to, że w wypadku stosowania zasad orzekania kary łącznej, wprowadzonych ustawą nowelizującą lutową z 2015 roku (następnie skorygowanych ustawą nowelizacją marcową z 2016 roku), należy dokonać oceny, czy zastosowanie poprzednio obowiązujących przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego nie jest względniejsze dla skazanego (tzn. działa na jego korzyść), a w razie pozytywnej odpowiedzi zastosować poprzednio obowiązującą ustawę karną. Ustalenie, która z określonych wyżej konkurencyjnych ustaw jest dla sprawcy względniejsza, opiera się na następujących zasadach: przy porównywaniu ustaw „starej” i „nowej” nie jest istotne, która z tych ustaw jest względniejsza „w ogóle”, lecz która może być za taką uznana - w odniesieniu do wszystkich warunków określających odpowiedzialność sprawcy konkretnego przestępstwa. Ocena względności ustaw, dokonana w ramach stosowania art. 4 §1 k.k., nie może ograniczać się do prostego zestawienia wysokości sankcji zawartych w porównywanych przepisach, lecz wymaga analizy wszystkich skutków wynikających dla oskarżonego z zastosowania ustawy nowej albo obowiązującej poprzednio. Przy ocenie, która z ustaw jest względniejsza dla sprawcy, bierze się pod uwagę całą ustawę, a nie poszczególne jej przepisy. W każdym razie, należy stosować w całości tylko jedną z ustaw ze wszystkimi jej konsekwencjami. Nie jest możliwa kompilacja względniejszych przepisów z obu ustaw (por. wyr. Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 16 września 2015 roku, sygn. II Aka 148/15).

Stosując w prawidłowy sposób art. 4 §1 k.k. w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego, sąd winien rozważyć „względność” ustaw, przy porównaniu stanu normatywnego z daty orzekania w przedmiocie wydania wyroku łącznego, oraz stanu normatywnego z czasu popełnienia każdego z przestępstw wchodzących w skład zbiegu (por. wyr. Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2015 roku, sygn. IV KK 224/14, oraz z dnia 7 listopada 2014 roku, sygn. III KK 284/14).

Ponadto jak słusznie zważył Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15 czerwca 2016 roku w sprawie sygn. akt II AKa 85/16: „ Wskazany w art. 4 §1 k.k. nakaz uwzględniania ustawy poprzednio obowiązującej, jeżeli w dacie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, przestanie być aktualny dopiero wtedy, gdy wyrokiem łącznym będą obejmowane jedynie skazania za przestępstwa popełnione po 30 czerwca 2015 roku. (…) Sąd będąc zobowiązany do stosowania art. 4 §1 k.k., najpierw powinien dokonać hipotetycznego wymiaru kary łącznej w wyroku łącznym na podstawie starej i nowej ustawy, a następnie porównać uzyskany rezultat. Jeśli wypadnie in favorem ustawy starej, należy ją stosować. (…) Sąd musi mieć na uwadze, że stosowanie w całości prawa obowiązującego w czasie popełnienia przestępstwa lub w czasie orzekania zawarte w art. 4 §1 k.k. odnosi się do poszczególnych czynów, a nie do całości wyroku obejmującego różne czyny. (…) Należy zakaz retroaktywności przepisu karnego sprecyzować w kierunku zakazu wstecznego działania prawa surowszego (lex severior retro non agit) a prawo względniejsze dla sprawcy działa wstecz (lex mitior retro agit) (por. W. Wolter, Glosa do wyroku SN z dnia 13 stycznia 1970 r., VKRN 402/69, PiP 1971, nr 1, s. 1).

Mając na uwadze daty orzeczonych wobec P. Z. wyroków jak i kary nimi wymierzone trzeba stwierdzić, że w niniejszej sprawie potencjalne zastosowanie znajdą również przepisy nowelizujące kodek karny i kodeks postępowania karnego wprowadzone ustawą z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19. Zgodnie bowiem z art. 81. w/w ustawy przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej w art. 38, w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej w art. 38, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Oczywistym jest przy tym, że zasady oceny względności ustaw, przytoczone powyżej i wynikającej w bezpośredni sposób z art. 4 §1 k.k., będą miały zastosowanie również w kontekście tej nowelizacji. Niezależnie od powyższego zauważyć trzeba, że na mocy w/w przepisów został przywrócony realny zbieg przestępstw – tożsamy z tym ocenianym przez pryzmat zasad wymiaru kary łącznej sprzed 01 lipca 2015 roku. W związku z powyższym co do zasady systemy te (w zakresie zasad tworzenia zbiegów i nowej kary łącznej) winny być oceniane w łącznym wątku. Nie dotyczy tu już np. zasad wymiary kary łącznej, które to przepisy wraz z kolejnymi nowelizacjami (stany prawne: przed 30 czerwca 2015 roku, od 01 maja 2015 roku do 23 czerwca 2020 roku oraz od 24 czerwca 2020 roku) stają się coraz mniej „względnymi” dla skazanego.

Ponieważ w tej sprawie wyroki skazujące P. Z. i wyroki łączne z punktów 1.1.15. - 1.1.28. zapadły po 30 czerwca 2015 roku (ale również uprawomocniły się po 23 czerwca 2020 roku), a więc zgodnie z art. 81 ustawy nowelizującej z dnia 19 czerwca 2020 roku stosować należałoby "najnowszą" ustawę karną do orzekania kary łącznej; to Sąd Okręgowy - podzielając w całej rozciągłości przytoczony pogląd Sądu Apelacyjnego w Warszawie – zgodnie z art. 4 §1 k.k. dokonał hipotetycznego wymiaru kary łącznej w wyroku łącznym na podstawie „starej i najnowszej” oraz „nowej” ustawy, a następnie porównał uzyskany rezultat i doszedł do wniosku, że przepisami względniejszymi są te wprowadzone ustawą nowelizującą lutową z 2015 roku, a obowiązujące od 01 lipca 2015 roku do 23 czerwca 2020 roku, ze zmianami wprowadzonymi ustawą nowelizująca marcową z 2016 roku (która zgodnie z jej art. 28 weszła w życie z dniem 15 kwietnia 2016 roku).

Według tej ustawy karnej w wyroku łącznym połączeniu podlegały kary i kary łączne pozbawienia wolności za czyny, za które P. Z. został skazany prawomocnymi wyrokami:

a) łącznym Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 26 września 2018 roku wydanym w sprawie sygn. akt XII K 26/18 (utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2018 roku wydany w sprawie sygn. akt II AKa 427/18), w wymiarze 10 (dziesięciu) lat pozbawienia wolności (opisana w punkcie 1.2.1.27.);

b) Sądu Rejonowego w Płońsku z dnia 31 marca 2020 roku wydanym w sprawie sygn. akt II K 620/16 (utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 31 lipca 2020 roku wydanym w sprawie sygn. akt V Ka 334/20), w wymiarze 1 (jednego) roku pozbawienia wolności (opisana w punkcie 1.2.1.28.).

Poza zakresem rozważań pozostawały natomiast wskazane powyżej wyroki opisane w punktach 1.1.1. - 1.1.18., które zostały już wykonane i wyrok opisany w punkcie 1.1.24. w zakresie kary grzywny wykonywanej obecnie w zakresie zastępczej kary pozbawienia wolności, która w realiach przedmiotowej sprawy nie podlegała łączeniu.

W myśl zasady wyrażonej w art. 86 §1 k.k. (obowiązującym po 30 czerwca 2015 roku ale przed 24 czerwca 2020 roku) granice kary łącznej są wyznaczone od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do sumy tych kar, przy czym górna granica kary pozbawienia wolności nie może przekroczyć 20 lat.

Reasumując, przy przyjęciu dyrektyw wymiaru kary z art. 86 §1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym po 30 czerwca 2015 roku, ale przed 24 czerwca 2020 roku), Sąd Okręgowy dysponował możliwością wymierzenia kary łącznej pozbawienia wolności w granicach od 10 lat pozbawienia wolności do 11 lat pozbawienia wolności, ponieważ tyle wynosi suma wymierzonych kar i kar łącznych pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami z punktów: 1.1.27. i 1.1.28.

Z zestawienia dat popełnionych przez P. Z. przestępstw i dat skazujących go za nie wyroków wynika jednoznacznie, że w przypadku przepisów obowiązujących przed 30 czerwca 2015 roku (ale również – jak wspomniano powyżej – obowiązujących w dniu 23 czerwca 2020 roku do chwili wydawania wyroku) tworzyłyby one cztery osobne grupy, pozostających w zbiegu realnym przestępstw, a przypisanych jemu prawomocnie opisanymi na wstępie wyrokami:

a) Pierwsza grupa obejmująca kary pozbawienia wolności z wyroków z punktów 1.1.2. i 1.1.5. (kara łączna pozbawienia wolności orzeczona i wykonana w całości w ramach wyroku łącznego z punktu 1.1.7.);

b) Druga grupa obejmująca kary pozbawienia wolności z wyroków z punktów 1.1.3. i 1.1.4. (kara łączna pozbawienia wolności orzeczona i wykonana w całości w ramach wyroku łącznego z punktu 1.1.8.);

c) Po rozwiązaniu kar łącznych orzeczonych w ramach wyroków łącznych z punktów 1.1.14., 1.1.26. i 1.1.27. - trzecia grupa obejmująca kary pozbawienia wolności z wyroków z punktów 1.1.9., 1.1.10., 1.1.11., 1.1.12., 1.1.13. (kar łączna pozbawienia wolności orzeczona i wykonana w całości w ramach wyroku łącznego z punktu 1.1.14.) i 1.1.24.;

d) Czwarta grupa obejmująca kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności z wyroków z punktów 1.1.25. i 1.1.28. (przy czym obowiązek połączenia tym kar wykluczył Trybunał Konstytucyjny swoim wyroku z dnia 11 czerwca 2019 roku sygn. P 20/17).

Po pominięciu pierwszych dwóch grup (z racji braku podstaw do ich rozwiązania), przy przyjęciu dyrektyw wymiaru kary z art. 86 §1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym po 30 czerwca 2015 roku), Sąd Okręgowy dysponował możliwością wymierzenia kary łącznej pozbawienia wolności w granicach od 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności do 15 lat i 11 miesięcy pozbawienia wolności, oraz (w przypadku zamiany i połączenia w ramach grupy czwartej) od 1 roku do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności - ponieważ tyle wynosi suma wymierzonych kar jednostkowych pozbawienia wolności orzeczonych w/w wyrokami. Dodatkowo pozostawałyby do wykonania odrębnie kary pozbawienia wolności z wyroków opisanych w punktach 1.1.15, 1.1.16, 1.1.17, 1.1.18, 1.1.19, 1.1.20, 1.1.21, 1.1.22, 1.1.23.

Tymczasem, jak już wskazano, gdyby – stosując nowe przepisy – Sąd zastosował tę najmniej korzystną zasadę, kara łączna mogłaby sięgnąć łącznie 11 lat pozbawienia wolności. Nie ukrywając, że zagadnienie względności ustawy jest wysoce złożone to wydaje się, iż kryterium wysokości możliwej do wymierzenia kary oraz kompleksowości nowej kary łącznej w pierwszej kolejności powinny decydować o wyborze ustawy nowej lub starej/najnowszej. Nie należy także zapominać, że w ramach przepisów obowiązujących po 30 czerwca 2015 roku ale przed 23 czerwca 2020 roku, łączeniu podlegały nie tylko kary jednostkowe, ale również kary łączne, które ze swojej natury kształtują się na niższym poziomie niż kary orzekane jednostkowo. Oczywiście Sąd dostrzegł, że zastosowanie ustawy " starej/najnowszej" potencjalnie umiejscawiałoby dolną granicę kary łącznej na niższym poziomie, niż stosowanie ustawy „nowej”. Jednakże przedstawione wyżej rozważania wskazują, że – z uwagi na kryteria związku przedmiotowego, podmiotowego i czasowego – w żadnym razie kara łączna nie mogłaby zostać wymierzona na zasadzie pełnej absorpcji (lub zbliżonej do niej). Oznacza to, biorąc pod uwagę sam globalny wymiar kary, że jednak ustawa w brzmieniu obowiązującym w dniu 23 czerwca 2020 roku winna być uznana za względniejszą dla sprawcy, gdyż pozwala na szersze zastosowanie instytucji kary łącznej. Ponadto stwierdzić należy, że przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności zastosowanie przepisów w/w ustawy było dla skazanego korzystniejsze (chociażby poprzez uwzględnienie kary łącznej z punktu 1.2.1.27. a nie kar jednostkowych z wyroków podlegających łączeniu z punktów 1.1.19., 1.1.20., 1.1.21., 1.1.22., 1.1.23., 1.1.24. i 1.1.26.).

4.  WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Stosownie do art. 86 §1 k.k. in principio (w brzmieniu obowiązującym po 30 czerwca 2015 roku ale przed 24 czerwca 2020 roku) sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę ograniczenia wolności wymierza się w miesiącach i latach. W przypadku łączenia kar grzywny sąd określa na nowo wysokość stawki dziennej, kierując się wskazaniami określonymi w art. 33 §3 k.k. Wysokość stawki dziennej nie może jednak przekraczać najwyższej ustalonej poprzednio (art. 86 §2 k.k.).

Jak już powyżej wskazano, łączeniu podległy aktualnie wykonywane lub oczekujące na wykonanie (wprowadzone do wykonania) kary:

a) łączna pozbawienia wolności orzeczona wobec P. Z. wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 26 września 2018 roku wydanym w sprawie sygn. akt XII K 26/18 (utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2018 roku wydanym w sprawie sygn. akt II AKa 427/18) w wymiarze 10 (dziesięciu) lat pozbawienia wolności (opisana w punkcie 1.2.1.27.).;

b) jednostkowa pozbawienia wolności orzeczona wobec P. Z. wyrokiem Sądu Rejonowego w Płońsku z dnia 31 marca 2020 roku wydanym w sprawie sygn. akt II K 620/16 (utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 31 lipca 2020 roku wydanym w sprawie sygn. akt V Ka 334/20) w wymiarze 1 (jednego) roku pozbawienia wolności (opisana w punkcie 1.2.1.28.).

Rozważając, w jakiej wysokości należy orzec karę łączną Sąd miał na względzie fakt, że nie posiada uprawnień do ponownego badania okoliczności, które legły u podstaw wymierzenia konkretnych kar jednostkowych podlegających łączeniu, te bowiem chronione są powagą rzeczy osądzonej. Zgodnie z ugruntowanym od lat orzecznictwem, obowiązkiem Sądu było natomiast zbadanie czy, a jeśli tak, to jak ścisły zachodzi związek podmiotowy i przedmiotowy pomiędzy poszczególnymi pozostającymi w ocenianym zbiegu przestępstwami oraz ustalić, jakie było zachowanie skazanego po wydaniu wyroków skazujących i czy zaistniały (co do skazanego) jakiekolwiek szczególne okoliczności, mogące mieć wpływ na wysokość orzekanej kary łącznej.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa nowelizująca z 2015 roku wprowadziła nowy przepis – art. 85a k.k. – w brzmieniu: orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Przepis ten ustanawia osobny, zamknięty katalog ogólnych dyrektyw wymiaru kary łącznej (odrębny od katalogu z art. 53 k.k.) składający się z dwóch dyrektyw: dyrektywy prewencji indywidualnej (szczególnej) oraz dyrektywy prewencji generalnej (ogólnej), a jednocześnie wyznacza, że pierwsza z nich ma być dyrektywą wiodącą. Jednakże ukonstytuowanie w art. 85a k.k. ogólnych dyrektyw wymiaru kary łącznej nie zdezaktualizowało dotychczasowej praktyki określania jej wysokości w zależności od oceny nasilenia związku przedmiotowego, podmiotowego i czasowego spajającego przestępstwa, za które wymierzono kary podlegające łączeniu, bowiem uzależnienie ukształtowania kary łącznej na zasadzie absorpcji, asperacji lub kumulacji od istnienia (lub braku istnienia) związku przedmiotowego, podmiotowego i czasowego przestępstw nie wynika wprost z żadnego z przepisów kodeksu karnego (wcześniej kodeksu karnego z 1969 roku), ale jest wyłącznie wynikiem dorobku doktryny i judykatury. Jak wskazują, to właśnie wymogi prewencji indywidualnej i generalnej przemawiają, by wymiar kary łącznej uzależniać od oceny nasilenia związku przedmiotowego, podmiotowego i czasowego spajającego konkretne przestępstwa. Sądy odwoławcze oraz Sąd Najwyższy wielokrotnie wskazywały, odnosząc się w pierwszej kolejności do analizy związku podmiotowego, przedmiotowego i czasowego czynów, że kara łączna to szczególna kara wymierzana niejako „na nowo” i jako taka stanowić musi syntetyczną całościową ocenę zachowań sprawcy, będąc właściwą, celową z punktu widzenia prewencyjnego, reakcją na popełnione czyny i jako taka nie może i nie powinna być postrzegana jako instytucja mająca działać na korzyść skazanego, ale jako instytucja gwarantująca racjonalną politykę karania w stosunku do sprawcy wielości – pozostających w realnym zbiegu – przestępstw ( np. wyrok SA w Gdańsku z dnia 24 kwietnia 2014 roku, II AKa 98/14; wyrok SA w Katowicach z dnia 29 września 2011 roku, II AKa 372/11).

Dlatego, w ocenie Sądu Okręgowego, treść art. 85a k.k. jedynie potwierdza trafność dotychczasowych rozwiązań orzeczniczych, dotyczących zasad kształtowania kary łącznej. W rezultacie, w rozważaniach odnoszących się do wysokości wymierzonej skazanemu kary łącznej, uprawnione było odwołanie się do orzeczeń odnoszących się do obowiązującej przed 01 lipca 2015 roku regulacji zagadnienia kary łącznej (jakkolwiek operowały one pojęciem zbiegu realnego przywróconego 24 czerwca 2020 roku).

W orzecznictwie wskazuje się, że zasada absorpcji (najkorzystniejsza z możliwych) znajduje zastosowanie tylko w tych wypadkach, gdy zachodzi ścisły związek podmiotowy i przedmiotowy między pozostającymi w zbiegu przestępstwami, sprawiający, że granica pomiędzy zbiegiem pomijalnym i zbiegiem realnym nie jest wyraźnie zarysowana. Przez związek podmiotowo-przedmiotowy rozumie się głównie podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywację i czas popełnienia każdego z nich ( por. wyrok SA w Krakowie z dnia 2 lipca 1992 roku, sygn. II AKr 117/92). Charakter więzi zachodzących między pozostającymi w realnym zbiegu przestępstwami, objawiającej się zwartością czasową, ale i popełnieniem czynów powiązanych ze sobą wspólnym zamiarem czy ciągiem działań sprawcy sprawia, że przy tego typu sytuacjach zaciera się indywidualny charakter poszczególnych przestępstw, a ponownej oceny wymaga całe zjawisko, na które złożyły się wszystkie przypisane czyny. Dopiero taka sytuacja może prowadzić do zastosowania pełnej absorpcji (tak trafnie: SA w Gdańsku w wyroku z dnia 5 listopada 1998 roku, sygn. II AKa 260/98, podobnie: SA w Katowicach w wyroku z dnia 8 marca 2001 roku sygn. II AKa 59/01). Należy zauważyć, że zasadę absorpcji stosuje się, gdy przestępstwa objęte realnym zbiegiem w liczbie nie więcej niż dwa wskazują na bliską więź przedmiotową i podmiotową, są jednorodzajowe i popełnione zostały w bliskim związku czasowym i miejscowym, stanowiąc jeden zespół zachowań sprawcy, objęty jednym planem, mimo godzenia w różne dobra osobiste. Całkowitą absorpcję można zastosować albo wtedy, gdy wszystkie czyny wykazują bardzo bliską więź podmiotową i przedmiotową, albo orzeczone za niektóre z czynów kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też istnieją jakieś inne szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego (podobnie: SA we Wrocławiu w wyroku z dnia 14 marca 2012 roku, sygn. II AKa 51/12).

W realiach tej sprawy były to przestępstwa jedynie częściowo zbieżne rodzajowo: głównie przestępstwa przeciwko mieniu, ale także z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zostały popełnione w nieznacznych odstępach czasu, w różnych miejscach, na szkodę różnych pokrzywdzonych osób fizycznych i prawnych. Zatem czyny te nie cechowały się tak bliskim związkiem podmiotowym, przedmiotowych i czasowym, który ewentualnie uzasadniałby wymierzenie kary łącznej na zasadzie absorpcji (lub zbliżonej do niej) – o co wnioskował skazany i obrońca.

Popełnienie przestępstw podobnych, w bliskich odstępach czasu, uzasadnia znaczną absorpcję w wymiarze kary łącznej, ale dopuszczenie się ich na szkodę różnych pokrzywdzonych – odstąpienie od absorpcji pełnej na rzecz częściowej kumulacji, gdyż oznacza niekompletność kryteriów ścisłego związku przedmiotowego i podmiotowego zbiegających się realnie przestępstw (por. wyrok SA w Krakowie z dnia 7 marca 1991 roku, II AKr 15/91). Tak samo częściowa kumulacja jest uzasadniona w przypadku popełnienia przestępstw jednorodzajowych, nawet na szkodę tego samego pokrzywdzonego, ale w znacznych odstępach czasowych bądź bliższych czasowo, ale na szkodę różnych pokrzywdzonych. Gdyby nawet, biorąc pod uwagę „cały kryminalny dorobek” skazanego P. Z., dostrzec jego „specjalizację” w szeroko rozumianych przestępstwach gospodarczych – nie można przyjąć, że w tym przypadku podobieństwo popełnianych przestępstw stanowi okoliczność łagodzącą w sprawie, ponieważ - jak w tym przypadku - świadczy dobitnie o niepoprawności sprawcy i jego konsekwencji, czy wręcz premedytacji w dążeniu do łamania porządku prawnego oraz zupełnym lekceważeniu dobrodziejstwa wymiaru sprawiedliwości. Zdaniem Sądu, analiza zgromadzonych w sprawie opinii o skazanym z Aresztów Śledczych i Zakładów Karnych prowadzi do wniosku, że przyczynami wejścia przez podsądnego w konflikt z prawem była niewątpliwie chęć szybkiego i łatwego zysku, brak poszanowania dla norm prawnych i społecznych, brak nawyku uczciwej pracy, negatywny wpływ środowiska – czego efektem jest fakt, że w izolacji penitencjarnej przebywa po raz kolejny. Nie bez znaczenia pozostaje, że gdy w 2015 roku opuścił ZK i wsparcia udzieliła mu siostra, to zaczął nadużywać alkoholu i nie przestrzegał porządku prawnego. Podobnie po 13 kwietnia 2006 roku, gdy został warunkowo przedterminowo zwolniony. Dalej, że do samego odbycia kary ukrywał się przed organami ścigania a do ZK został doprowadzony. Obecnie nie deklaruje i nie identyfikuje się z podkulturą przestępczą, jednak deklaruje umiarkowanie krytyczną postawę wobec popełnionych przestępstw a nadto nie zrealizował świadczeń nałożonych przez Sąd w trybie art. 43a §1 k.k. i art. 46 §1 k.k. Powyższe stanowi dobitny wyraz braku jakiegokolwiek poszanowania przez skazanego porządku prawnego oraz uczynienia sobie z popełniania przestępstw sposobu na życie. Nie sposób przy tym jednak pominąć stosunkowo dobrej opinii o skazanym z ZK P. - odbywa karę w systemie programowego oddziaływania a jego zachowanie w warunkach izolacji jest oceniane jako poprawne.

Normy prawa karnego materialnego określają w sposób ogólny zasady orzekania kary łącznej. Nie zawierają one jednak nakazu kierowania się wyłącznie dyrektywą pełnej absorpcji w odniesieniu do każdego skazanego. Nie można także traktować instytucji wyroku łącznego i orzekanej w ramach niego kary, przez pryzmat nagradzania dorobku kryminalnego skazanych. Skoro z przepisów nie wynika obowiązek kształtowania wymiaru kary łącznej przy zastosowaniu tylko jednej dyrektywy, najbardziej korzystnej dla skazanego, to posłużenie się zasadą częściowego pochłaniania nie może stanowić jakiegokolwiek naruszenia prawa materialnego (por. wyrok SN z dnia 17 maja 2000 roku, IV KKN 39/99). Sąd Okręgowy podziela nadal aktualny pogląd wyrażony przez Sąd Apelacyjny w Krakowie, że: „Orzeczenie kary łącznej nie musi przynosić skazanemu korzyści, jest bowiem konsekwencją przesłanek jej wymiaru. Wymierzenie kary łącznej jest działaniem racjonalnym, polegającym na oznaczeniu kary odpowiedniej do stopnia związku przedmiotowo-podmiotowego między zbiegającymi się realnie przestępstwami.” [ wyr. z dnia 5 lutego 2008 roku Sądu Apelacyjnego w Krakowie, II AKa 8/08 KZS 2008/3/30, Prok. i Pr.- wkł. 2008/9/22].

Łącząc kary pozbawienia wolności, Sąd był uprawniony, jak już wskazano, do ukształtowania kary łącznej w granicach od 10 lat pozbawienia wolności do 11 lat pozbawienia wolności. W punkcie I. wyroku Sąd połączył:

- karę łączną pozbawienia wolności orzeczoną wobec P. Z. wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 26 września 2018 roku wydanym w sprawie sygn. akt XII K 26/18 (utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2018 roku wydanym w sprawie sygn. akt II AKa 427/18), w wymiarze 10 (dziesięciu) lat pozbawienia wolności (opisaną w punkcie 1.2.1.27.);

- karę pozbawienia wolności orzeczoną wobec P. Z. wyrokiem Sądu Rejonowego w Płońsku z dnia 31 marca 2020 roku wydanym w sprawie sygn. akt II K 620/16 (utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 31 lipca 2020 roku wydanym w sprawie sygn. akt V Ka 334/20), w wymiarze 1 (jednego) roku pozbawienia wolności (opisaną w punkcie 1.2.1.28.)

i orzekł wobec P. Z. karę łączną w wymiarze 10 (dziesięciu) lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, tj. nieznacznie bliżej górnej granicy powstałego przedziału na zasadzie asperacji.

Decydującymi kryteriami w przypadku P. Z. były:

+zachowanie poprawne, stosunkowo dobra opinia z ZK P.;

+ odbywanie kary w systemie programowego oddziaływania;

+ nieuczestniczenie w podkulturze przestępczej, nie identyfikowanie się z nią;

+ zbieżność rodzajowa czynów (głównie przeciwko mieniu, ale też z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii);

+ nieznaczne odstępy czasowe między poszczególnymi czynami, częściowo pokrywające się;

- deklarowana umiarkowanie krytyczna postawa wobec popełnionych przestępstw;

- fakt doprowadzenia do obecnie odbywanej kary;

- brak realizacji świadczeń nałożonych przez Sąd w trybie art. 43a §1 k.k. i art. 46 §1 k.k.;

- negatywna prognoza kryminologiczna – gdy w 2015 roku opuścił ZK i wsparcia udzieliła mu siostra, to zaczął nadużywać alkoholu i nie przestrzegał porządku prawnego. Podobnie po 13 kwietnia 2006 roku, gdy został warunkowo przedterminowo zwolniony;

- różne miejsca popełnienia przestępstw (głównie C. x 5, ale też T., pow. (...), N. i R.);

- różna tożsamości pokrzywdzonych;

co łącznie świadczy oraz absolutnym braku poszanowania dla porządku prawnego (w zakresie uprzednio orzekanych kar nie izolacyjnych, z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, popełniania kolejnych przestępstw jak i nieuiszczenia grzywien, kosztów postępowania i obowiązków naprawienia szkody - czego odzwierciedlenie można niewątpliwie dostrzec w późniejszych zarządzeniach wykonania kar jak i karach zastępczych). Zdaniem Sądu wszystko powyższe kształtuje negatywnie jego prognozę kryminologiczną.

Niezależnie od powyższego należy zauważyć, że opinia o skazanym wydana dla celów prowadzonego postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie wyroku łącznego ma znaczenie wyłącznie subsydiarne. Zachowanie skazanego w czasie wymierzania kary łącznej może mieć znaczenie dla jej wymiaru, ale okoliczności tej nie można nadawać nadmiernego znaczenia, przeważającego słuszność kary wynikającą ze stopnia związku zbiegających się przestępstw, bo ma ono jedynie funkcję subsydiarną (art. 571 §1 k.p.k.), tj. ma pomóc w określeniu celowości kary łącznej ( wyrok SA w Krakowie z dnia 22 listopada 2006 roku, II AKa 218/06).

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd orzekł karę łączną w wymiarze 10 (dziesięciu) lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, która w tym przypadku jawi się jako sprawiedliwa. Zdaniem Sądu, tak orzeczona kara łączna uwzględnia całokształt okoliczności przemawiających zarówno na niekorzyść, jak i na korzyść skazanego. Nadto, stanowić będzie prawidłową, syntetyczną, całościową ocenę zachowań sprawcy, będąc właściwą oraz celową – z punktu widzenia prewencyjnego – reakcją na popełnione przez niego czyny.

5.  WYMIAR ŚRODKA KARNEGO

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

Brak było podstaw do orzeczenia łącznego środka karnego w tym postępowaniu.

6.  INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU ŁĄCZNYM

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

W punkcie II. wyroku na podstawie art. 577 k.p.k. i art. 63 §1 k.k. na poczet orzeczonej wobec skazanego P. Z. w pkt. I kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności i odbywania kar pozbawienia wolności:

a) ze sprawy XII K 26/18 od dnia 19 maja 2015 roku godz. 06:05 do dnia 17 lipca 2015 roku godz. 16:40, od dnia 08 marca 2016 roku godz. 07:20 do dnia 09 marca 2016 roku godz. 13:13, od dnia 14 marca 2016 roku godz. 04:55 do dnia 19 maja 2016 roku godz. 15:28, w dniu 13 czerwca 2016 roku, od dnia 19 października 2016 roku godz. 00:10 do dnia 30 stycznia 2017 roku godz. 00:10 oraz od dnia 26 lipca 2018 roku godz. 00:10 do dnia 14 stycznia 2021;

b) ze sprawy II K 620/16 od dnia 29 września 2016 roku godz. 08:45 do dnia 29 września 2016 roku godz. 10:25, tj. jeden dzień;

i uznał karę łączną pozbawienia wolności w tej części za wykonaną.

III.

Ponadto, w myśl art. 572 k.p.k. jeżeli brak jest warunków do wydania wyroku łącznego, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania. W rozpatrywanym przypadku, z uwagi na negatywną przesłankę wymierzenia kary łącznej, Sąd umorzył postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego w pozostałym zakresie.

IV.

Jednocześnie w punkcie IV. Sąd zaznaczył, że w zakresie nie objętym orzeczeniem łącznym, wyroki objęte wyrokiem łącznym wskazanym w punkcie I. sentencji podlegają odrębnemu wykonaniu (dotyczy to zarówno orzeczonych kosztów postępowania, środków kompensacyjnych, jak i zasadniczych i zastępczych kar grzywny i pozbawienia wolności).

7.  KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V.

Ostatecznie, mając na uwadze ilość przeprowadzonych rozpraw oraz fakt, że skazany korzystał z pomocy obrońcy z urzędu - który to koszt nie został uiszczony w części ani w całości - Sąd na podstawie art. 618 §1 pkt. 11 oraz §2 k.p.k. w zw. z §2, §4 ust. 3 oraz §17 ust. 5 w zw. z §20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (T.j. Dz. U. z 2019 roku poz. 18) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. T. S. kwotę 147,60 (stu czterdziestu siedmiu 60/100) złotych, zawierającą kwotę należnego podatku od towarów i usług (VAT) obliczonego według stawki 23%, a dodatkowo kwotę 3,00 (trzech 00/100) złotych tytułem uzasadnionych wydatków.

VI

Uwzględniając sytuację podsądnego, który odbywa wieloletnią karę pozbawienia wolności oraz jego długotrwałą izolację, na podstawie art. 624 §1 k.p.k. w punkcie VI. wyroku Sąd zwolnił P. Z. od obowiązku uiszczenia kosztów postępowania w sprawie i przejął je na rzecz Skarbu Państwa.

7.  PODPIS

sędzia (del.) Marcin Kosowski