Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UWŁ

Sygnatura akt

XII K 24/22

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, można wypełnić część 3–8 formularza

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1. Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim

26 kwietnia 2002 r.

II K 672/01

2.

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim - częściowo zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 25 listopada 2004 roku, sygn. akt II Ka 545/04

6 kwietnia 2004 r.

II K 46/03

3.

Sąd Rejonowy w Siedlcach

18 lipca 2007 r.

II K 196/07

4.

Sąd Okręgowy w Warszawie z dnia 20 lipca 2011 r., sygn. akt XVIII K 88/11 - częściowo zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2012 roku w sprawie o sygn. akt II AKa 35/12

20 lipca 2011 r.

XVIII K 88/11

5.

Sąd Okręgowy w Warszawie

23 września 2015 roku

XII K 177/13

6.

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim

20 kwietnia 2017 r.

II K 474/16

7.

Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli w Warszawie z dnia 2 czerwca 2017 roku w sprawie o sygn. akt IV K 386/12 - utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2018 roku, sygn. akt IX Ka 1245/17

2 czerwca 2017 r.

IV K 386/12

8.

Sąd Rejonowy dla Warszawy – Woli w Warszawie

25 lutego 2020 roku

III K 1453/19

1.2. Inne fakty

1.2.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Dotychczasowe zachowanie skazanego i jego postawa podczas odbywania kary pozbawienia wolności.

opinia o skazanym

k.96-120, 131-140, t.I

Wielokrotna karalność

karta karna

k.9-12, 53-54, t.I

1.2.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.Ocena Dowodów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1.

Wyroki, dane o karalności i opinia o skazanym

Dokumenty pochodziły od uprawnionych podmiotów, przyjęły właściwą formę, ich rzetelność nie była kwestionowana w toku procesu, żadna ze stron nie zgłaszała zastrzeżeń co do ich treści, ani też Sąd nie powziął wątpliwości co do ich autentyczności.

0.1.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

0.2.(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

1.

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim z dnia 20 kwietnia 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 474/16

kara 1 roku ograniczenia wolności, polegająca na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 godzin w stosunku miesięcznym.

2.

Sąd Rejonowy dla Warszawy – Woli w Warszawie z dnia 2 czerwca 2017 roku w sprawie o sygn. akt IV K 386/12, utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2018 roku, sygn. akt IX Ka 1245/17

a) kara 5 miesięcy pozbawienia wolności,

b) kara 4 miesięcy pozbawienia wolności,

c) kara 7 miesięcy pozbawienia wolności.

- kara łączna 1 roku pozbawienia wolności.

3.

Sąd Rejonowy dla Warszawy – Woli w Warszawie z dnia 25 lutego 2020 roku w sprawie o sygn. akt III K 1453/19

kara 1 roku pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Wydając wyrok łączny w niniejszej sprawie, Sąd orzekał na podstawie przepisów Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie należy stosować przedmiotowe przepisy, gdyż są one względniejsze dla skazanego (art. 4 § 1 k.k. - jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy). Stosownie do treści art. 85 k.k. obowiązującego do dnia 1 lipca 2015 r. jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Art. 86 § 1 k.k. stanowił, że Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 540 stawek dziennych grzywny, 18 miesięcy ograniczenia wolności albo 15 lat pozbawienia wolności, kara łączna grzywny określonej w art. 71 § 1 nie może przekraczać 180 stawek dziennych - jeżeli jest ona związana z zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności oraz nie może przekraczać 90 stawek dziennych - jeżeli jest ona związana z zawieszeniem wykonania kary ograniczenia wolności. W przypadku skazanego P. S. ze względu na daty popełnienia poszczególnych przestępstw, węzłem kary łącznej pozbawienia wolności mogły być zatem objęte kary orzeczone w sprawach Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 20 kwietnia 2017 r., sygn. akt II K 474/16, Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli w Warszawie z dnia 2 czerwca 2017 r., sygn. akt IV K 386/12 oraz Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli w Warszawie z dnia 25 lutego 2020 r., sygn. akt III K 1453/19. Co prawda, czyn, za który orzeczono karę w sprawie Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 20 kwietnia 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 474/16 został popełniony w okresie od dnia 28 lutego 2013 roku do dnia 22 lutego 2016 (a zatem po dniu 1 lipca 2015 r.), tym niemniej zdaniem sądu wymierzona za ten czyn kara mogła być objęta węzłem kary łącznej. W tym zakresie sąd kierował się poglądem wyrażonym w komentarzu pod red. J. Majewskiego zgodnie z którym „ zakres stanów faktycznych, w których o tym, według jakiego stanu prawnego należy orzekać w przedmiocie kary łącznej, rozstrzygać będzie intertemporalna norma kolizyjna zawarta w art. 4 § 1, jest wbrew pozorom duży. Przepisy rozdziału IX w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 r. mogą niekiedy znaleźć zastosowanie również do łączenia takiego zbioru kar, z których wszystkie zostały orzeczone już po 30 czerwca 2015 r. Nieprzekraczalną granicę dla stosowania przepisów dotychczasowych wyznaczają dopiero stany faktyczne, w których wszystkie przestępstwa, za które wymierzono kary podlegające łączeniu, zostały popełnione po wejściu w życie noweli z dnia 20 lutego 2015 r. (vide: J. Majewski [w:] Komentarz do niektórych przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw [w:] Kodeks karny. Komentarz do zmian 2015, Warszawa 2015, art. 19.).

Mając jednak na uwadze okoliczność, że wyroki w trzech wymienionych powyżej sprawach uprawomocniły się odpowiednio w dniach 28 kwietnia 2016 r. (pkt 1), 8 stycznia 2018 r. (pkt 2) oraz 12 sierpnia 2020 r. (pkt 3), Sąd stosownie do art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19, badał sytuację P. S. również w oparciu o przepisy obowiązujące w brzmieniu po 24 czerwca 2020 r. Zgodnie z treścią aktualnie obowiązującego art. 85 k.k. jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. W tym miejscu zwrócić uwagę należy, że o ile zgodnie z obecnie obowiązującym art. 85 § 1 k.k., orzeczone kary pozbawienia wolności połączone zostałyby w tym samym układzie, co na zasadzie art. 85 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r., to jednak ustalenie wysokości kary łącznej pozbawienia wolności na podstawie obecnie obowiązującego art. 86 § 1 k.k. doprowadziłoby do konieczności podwyższenia dolnej granicy kary. Jak stanowi powyższy przepis w aktualnym brzmieniu, sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności. Jeżeli najwyższą z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa jest kara 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności, dolną granicę kary łącznej przyjmuje się w tej wysokości. Karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach. W konsekwencji niniejszego, dolna granica kary łącznej orzeczonej na podstawie przepisów obecnie obowiązujących byłaby wyższa, aniżeli w przypadku stosowania przepisów obowiązujących do 1 lipca 2015 r., co nie jest korzystne dla skazanego.

Niemożliwe było zastosowanie reżimu prawnego obowiązującego pomiędzy 1 lipca 2015 r. – 24 czerwca 2020 r., albowiem w przypadku skazanego P. S. jedyną niewykonaną w całości przez niego kara była kara orzeczona przez Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim z dnia 20 kwietnia 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 474/16, Sąd nie miał zatem możliwości wydania wyroku łącznego w oparciu o obowiązujące wówczas przepisy. Zastosowanie przepisów obowiązujących od 1 lipca 2015 r. do 24 czerwca 2020 r. musiałoby skutkować umorzeniem postępowania o wydanie wyroku łącznego.

1.WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Orzekając w przedmiocie wymiaru kary, Sąd kierował się treścią art. 86 § 1 k.k. oraz wszelkimi okolicznościami, które miały wpływ na jej ukształtowanie. W myśl obowiązującego do dnia 1 lipca 2015 r. art. 86 § 1 k.k., Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 15 lat pozbawienia wolności, karę ograniczenia wolności wymierza się w miesiącach i latach. Kara łączna grzywny określonej w art. 71 § 1 nie może przekraczać 270 stawek dziennych - jeżeli jest ona związana z zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności oraz nie może przekraczać 135 stawek dziennych - jeżeli jest ona związana z zawieszeniem wykonania kary ograniczenia wolności.

Sąd wymierzając P. S. karę zastosował zasadę asperacji (wymiar kary w granicach od jednostkowej kary najsurowszej do sumy kar jednostkowych), a zatem możliwe było wymierzenie kary pozbawienia wolności w przedziale 7 miesięcy – 2 lata i 10 miesięcy. Sąd wymierzył skazanemu karę 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, biorąc pod uwagę, że wymierzenie kary na zasadzie absorpcji może nastąpić tylko w sytuacji wyjątkowej. Zastosowanie jej może mieć zatem miejsce w wypadku, gdy skazany prezentuje postawę nie tyle poprawną, a wręcz wyróżniającą. Tymczasem spośród okoliczności, które negatywnie wpłynęły na wymiar kary łącznej, sąd uwzględnił wielokrotną karalność P. S. - co stanowi dostateczny argument, by uznać, że jest on osobą zdemoralizowaną i nie zasługuje na premiowanie w postaci zastosowania zasady absorpcji. Mimo powyższego, zdaniem Sądu nie zachodzą także przesłanki do kumulacji kar, o co wnioskował prokurator - szczególnie przez wzgląd na treść opinii ZK w S., która zawiera pewne pozytywne aspekty dotyczące zachowania skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej – dające wyraz chociażby w nagradzaniu osadzonego czy krytycznym stosunku do popełnionych przestępstw (vide: opinia - k. 96-120, 131-140, t.I). W ocenie Sądu, kara łączna w tym wymiarze jest adekwatna do ilości, rodzaju i charakteru popełnionych przez skazanego przestępstw oraz jego warunków osobistych. Spełnia też wymogi prewencji ogólnej i szczególnej oraz może zapewnić prawidłową resocjalizację skazanego.

1.Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Sąd na podstawie art. 577 k.pk. na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie IV K 386/12 (pkt 7) w okresie od dnia 26 czerwca 2021 roku do dnia 26 czerwca 2022 roku oraz w sprawie o sygn. akt III K 1453/19 (pkt 8) w okresie od dnia 6 czerwca 2013 roku do dnia 8 czerwca 2013 roku oraz od dnia 5 lutego 2016 roku do dnia 3 maja 2017 roku.

3.

Zgodnie z treścią art. 576 k.p.k., sąd orzekł, że wyroki, które zostały objęte niniejszym wyrokiem łącznym, w pozostałym zakresie podlegają odrębnemu wykonaniu.

4.

Stosownie do treści art. 572 k.p.k., sąd umorzył postępowanie w pozostałym zakresie.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. B. U. kwotę 216 (dwieście szesnaście złotych) powiększoną o należny podatek od towarów i usług, tytułem kosztów obrony skazanego wykonywanej z urzędu.

1.PODPIS

sędzia Agnieszka Wysokińska – Walczak