Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie w XII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Wierciszewska-Chojnowska

Protokolant: stażysta Dominika Hara

przy udziale prokuratora Marii Syta

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2018 roku

sprawy S. W., urodzonego (...) w W., syna T. i J. z domu W.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 31 października 2014 roku w sprawie o sygn. akt XVIII K 100/14 utrzymanego w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2015 r. sygn. akt II AKa 60/15 za czyn z art. 119 § 1 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 257 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 13 lutego 2013 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie z dnia 10 lutego 2015 roku w sprawie o sygn. akt IV K 194/14 za czyn z art. 224 § 2 k.k. popełniony w dniu 22 lutego 2014 roku na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawieszono na okres próby 3 lat oraz na karę grzywny orzeczoną na podstawie art. 71 § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 3 k.k. w wymiarze 20 (dwadzieścia) stawek dziennych, przy ustaleniu stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych; na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 22 stycznia 2014 roku; prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2018 roku sygn. akt V Ko 815/18 zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności i na podstawie art. 63 § 1 k.k. na jej poczet zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 22 stycznia 2014 roku oraz na podstawie art. 71 § 2 k.k. okres 20 dni odpowiadający liczbie uiszczonych 20 stawek dziennych grzywny;

3.  Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie z dnia 12 grudnia 2017 roku w sprawie o sygn. akt IV K 585/17 za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 23 sierpnia 2017 roku na karę grzywny w wymierzę 40 (czterdziestu) stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych; na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej grzywny zaliczono skazanemu okres zatrzymania w dniu 23 sierpnia 2017 roku od godziny 17.05 do 19.15. z zaokrągleniem do pełnego dnia, przyjmując, że jeden dzień pozbawienia wolności równy jest dwóm stawkom dziennym grzywny, uznając karę grzywny za wykonaną w ilości dwóch stawek dziennych;

orzeka

1.  przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. łączy orzeczone w stosunku do skazanego kary jednostkowe pozbawienia wolności opisane powyżej wyrokami w pkt. 1 i 2 i wymierza skazanemu S. W. karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu miesięcy) pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt IV K 194/14 w dniu 22 stycznia 2014 r., okres 20 dni odpowiadający liczbie uiszczonych 20 stawek dziennych grzywny zaliczony uprzednio na podstawie art. 71 § 2 k.k. oraz okres od dnia 24 września 2018 r. do dnia 13 grudnia 2018 r. a nadto okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie XVIII K 100/14 od dnia 10 lipca 2015 r. do dnia 6 stycznia 2016 r.;

3.  w części nie objętej wyrokiem łącznym wyroki opisane w pkt. 1 i 2 podlegają odrębnemu wykonaniu;

4.  na podstawie art. 572 k.p.k. w pozostałym zakresie postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego umarza;

5.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego od kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt XII K 194/18

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2018 r. (k. 3) skazany S. W. złożył wniosek o wydanie wyroku łącznego, który sprecyzował na rozprawie w dniu 13 grudnia 2018 r. wnosząc o połączenie kar wymierzonych mu w sprawach o sygn. akt XVIII K i IV K 194/14 przy zastosowaniu poprzednio obowiązujących przepisów k.k. o karze łącznej. Na rozprawie w dniu 13 grudnia 2018 r. skazany wnosił o wymierzenie mu kary łącznej na zasadzie pełnej absorpcji.

Sąd Okręgowy na podstawie całokształtu materiału dowodowego, w tym aktualnych danych o karalności ustalił, co następuje:

W stosunku do skazanego S. W. w dniu 18 lipca 2012 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Żoliborza w Warszawie w sprawie o sygn. akt III K 107/12 wydał wyrok łączny. Przedmiotem rozpoznania były wówczas skazania zapadłe w stosunku do skazanego w sprawach:

- Sądu Rejonowego dla Warszawy Mokotowa w Warszawie o sygn. akt III K 331/97

- Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie o sygn. akt VII K 742/96

- Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie o sygn. akt II K 1677/03

- Sądu Rejonowego dla Warszawy Żoliborza w Warszawie o sygn. akt III K 346/08

- Sądu Rejonowego dla Warszawy Żoliborza w Warszawie o sygn. akt IV K 1235/07

- Sądu Rejonowego w Pruszkowie o sygn. akt II K 54/10

- Sądu Rejonowego dla Warszawy Żoliborza o sygn. akt III K 38/09.

Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 k.k. i art. 87 k.k. połączono kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności wymierzone skazanemu w sprawach o sygn. akt III K 364/08, IV K 1235/07, II K 54/10 i III K 38/09 i wymierzono skazanemu karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 572 k.p.k. w pozostałym zakresie umorzono postępowanie o wydanie wyroku łącznego.

Już po wydaniu wyroku łącznego S. W. został ponownie prawomocnie skazany:

4.  wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 31 października 2014 roku w sprawie o sygn. akt XVIII K 100/14 utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2015 r. sygn. akt II AKa 60/15 za czyn z art. 119 § 1 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 257 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 13 lutego 2013 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

5.  Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie z dnia 10 lutego 2015 roku w sprawie o sygn. akt IV K 194/14 za czyn z art. 224 § 2 k.k. popełniony w dniu 22 lutego 2014 roku na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawieszono na okres próby 3 lat oraz na karę grzywny orzeczoną na podstawie art. 71 § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 3 k.k. w wymiarze 20 (dwadzieścia) stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych; na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 22 stycznia 2014 roku; prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2018 roku sygn. akt V Ko 815/18 zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności i na podstawie art. 63 § 1 k.k. na jej poczet zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 22 stycznia 2014 roku oraz na podstawie art. 71 § 2 k.k. okres 20 dni odpowiadający liczbie uiszczonych 20 stawek dziennych grzywny;

6.  Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie z dnia 12 grudnia 2017 roku w sprawie o sygn. akt IV K 585/17 za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 23 sierpnia 2017 roku na karę grzywny w wymiarze 40 (czterdziestu) stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych; na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej grzywny zaliczono skazanemu okres zatrzymania w dniu 23 sierpnia 2017 roku od godziny 17.05 do 19.15. z zaokrągleniem do pełnego dnia, przyjmując, że jeden dzień pozbawienia wolności równy jest dwóm stawkom dziennym grzywny, uznając karę grzywny za wykonaną w ilości dwóch stawek dziennych;

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności wskazać należy, że w stosunku do skazanego zachodzi potrzeba wydania kolejnego wyroku łącznego, albowiem już po wydaniu wyroku łącznego przez Sąd Rejonowy dla Warszawy Żoliborza w Warszawie w sprawie o sygn. akt III K 107/12 skazany dopuścił się popełnienia kolejnych przestępstw, opisanych powyżej w pkt. 1, 2 i 3. Daty popełnienia tych przestępstw wskazują, iż nie ma potrzeby rozwiązywania poprzednio orzeczonej wyrokiem łącznym kary łącznej pozbawienia wolności, albowiem przestępstwa te nie wchodzą do ustalonego w przedmiotowej sprawie realnego zbiegu przestępstw w rozumieniu art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. ( w tym zakresie uprzednio wydany wyrok łączny korzysta z przymiotu powagi rzeczy osądzonej).

Niewątpliwym również jest, że nowym wyrokiem łącznym można objąć tylko kary pozbawienia wolności wymierzone skazanemu w sprawach o sygn. akt XVIII K 100/14 i IV K 194/14, albowiem tylko te kary są karami tego samego rodzaju (w sprawie o sygn. akt IV K 585/17 skazanemu została wymierzona jako kara zasadnicza kara grzywny, której nie można połączyć z karą grzywny orzeczoną w sprawie o sygn. akt IV K 194/14, albowiem została ona wymierzona na podstawie art. 71 § 1 k.k. i wobec zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej pierwotnie z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, kara ta nie podlega wykonaniu zgodnie z treścią art. 71 § 2 k.k.).

Nadto, mając na uwadze daty czynów popełnionych przez skazanego w sprawach o sygn. akt XVIII K 100/14 i IV K 194/14, Sąd doszedł do przekonania, że wydając nowy wyrok łączny w przedmiotowej sprawie winien zastosować przepisy o karze łącznej w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. jako względniejsze dla skazanego. Z dniem 01 lipca 2015 r. weszła w życie nowela przepisów Kodeksu karnego, która zmieniła zasady łączenia kar. Ustawodawca odszedł od konstrukcji zbie­gu przestępstw na rzecz zasady łączenia kar podlegających wykonaniu (art. 85 § 2 k.k. po nowelizacji). Zastosowanie nowych przepisów skutkowałoby koniecznością umorzenia postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego, albowiem aktualnie wykonaniu podlega jedynie jedna kara tj. kara 1 roku pozbawienia wolności, orzeczona w stosunku do S. W. w sprawie o sygn. akt IV K 194/14.

Zgodnie z treścią art. 569 k.p.k. i art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym do 1 lipca 2015 r. wyrok łączny wydaje się tylko wtedy, jeżeli zostały spełnione warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby skazanej prawomocnie wyrokami różnych sądów tj. gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Zawarty w art. 85 k.k. zwrot „zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się zaś do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnych przestępstw (uchwała o mocy zasady prawnej SN z dnia 25.02.2005 r., I KZP 36/04, OSNKW 2005/2/13).

Analiza danych o karalności S. W. jednoznacznie wskazuje, że tym kolejnym pierwszym chronologicznie wyrokiem - w rozumieniu art. 85 k.k. w poprzednio obowiązującym brzmieniu - jest wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 31 października 2014 r. wydany w sprawie o sygn. akt XVIII K 100/14. Przed jego datą skazany popełnił:

- w dniu 13 lutego 2013 r. przestępstwo z art. 119 § 1 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 257 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

- w dniu 22 lutego 2014 r. przestępstwo z art. 224 § 2 k.k.

Zgodnie z treścią art. 86 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r.) sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając w przypadku kary pozbawienia wolności lat 15. A zatem w realiach niniejszej sprawy oznaczało to możliwość wymierzenia skazanemu kary łącznej w granicach od 1 roku pozbawienia wolności do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy wymierzył skazanemu S. W. karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy.

Wymierzając skazanemu tę karę łączną Sąd miał na uwadze przede wszystkim charakter i rodzaj związku przedmiotowego między popełnionymi przez skazanego przestępstwami, związek podmiotowy, jak również właściwości i warunki osobiste skazanego oraz jego zachowanie w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności. Przy ocenie charakteru związku przedmiotowego zbiegających się przestępstw Sąd brał pod uwagę bliskość czasową ich popełnienia bacząc, iż więź tego związku jest większa, gdy czyny popełniane są równocześnie lub bezpośrednio po sobie, osoby pokrzywdzonych (gdy wieloma przestępstwami pokrzywdzono tę samą osobę), rodzaj naruszonego dobra prawnego, sposób działania sprawcy. W aspekcie podmiotowym Sąd brał natomiast pod uwagę motywy, pobudki skazanego, rodzaj i formę winy.

Odnosząc powyższe kryteria do oceny zbiegających się w tym zakresie czynów popełnionych przez skazanego Sąd ustalił, iż czyny popełnione przez niego nie były rodzajowo tożsame, choć oba zostały popełnione z użyciem przemocy, ale godziły w różne dobra chronione prawem. Nie zostały one popełnione w tym samym czasie (pomiędzy nimi jest roczny odstęp czasowy). Zostały popełnione na szkodę różnych pokrzywdzonych. Dlatego też przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania zasady pełnej absorpcji, o co wnioskował skazany, uznając iż pomiędzy tymi czynami nie zachodzi tak ścisły związek podmiotowo-przedmiotowy, by przyjąć, iż przestępstwa te stanowiły jeden zespół zachowania się sprawcy. Pamiętać bowiem należy, że oparcie wymiaru kary łącznej na zasadzie absorpcji jest rozwiązaniem skrajnym i wymaga spełnienia określonych przesłanek, zwłaszcza stwierdzenia ścisłego związku podmiotowego i przedmiotowego pomiędzy popełnionymi przez skazanego przestępstwami.

Po stronie skazanego nie ujawniły się nadto inne takie okoliczności, które przemawiałyby za przyjęciem, że względy wychowawcze i zapobiegawcze przemawiają za wymierzeniem skazanemu kary łącznej na zasadach absorpcji, czy nawet tzw. częściowego pochłaniania. W tym zakresie Sąd miał na uwadze przede wszystkim okoliczności, iż w sprawie o sygn. akt IV K 194/14 skazanemu zarządzono wykonanie kary 1 roku pozbawienia wolności na podstawie art. 75 § 2 k.k., albowiem w okresie próby popełnił kolejne przestępstwo. Okoliczność ta dowodzi zatem, że skazany jest osobą zdemoralizowaną, nie daje gwarancji przestrzegania porządku prawnego. Nie mogło uwadze Sądu umknąć i to, że w stosunku do skazanego wydany zostaje kolejny już wyrok łączny. Jak wynika z danych o karalności S. W. został skazany 11 razy za różnego rodzaju przestępstwa, w tym przede wszystkim na kary o charakterze izolacyjnym. Przebywał w zakładach karnych. Z dostępnych wywiadów środowiskowych wynika, że przebywając na wolności nadużywał alkoholu, nie podejmował pracy zarobkowej. Również opinia o skazanym wydana do przedmiotowej sprawy przez Dyrektora ZK W. B. (k. 23) jest zaledwie przeciętna. Z treści przedmiotowej opinii datowanej na dzień 19.10.2018 r. wynika, że

skazany karę pozbawienia wolności odbywa w systemie zwykłym, nie był ani karany dyscyplinarnie, ani nagradzany. Nie uczestniczył w programach resocjalizacyjnych i nie był nimi zainteresowany, a wobec popełnionego czynu prezentuje bezkrytyczny stosunek. Całokształt powyżej ujawnionych okoliczności wskazuje zatem, że tak naprawdę postawa skazanego w trakcie odbywania kary jest całkowicie bierna. Samo prawidłowe zachowanie podczas odbywania kary pozbawiania wolności tj. poddanie się rygorom regulaminu odbywania kary jest typową – a nie ponad przeciętną - konsekwencję wykonywania orzeczonej kary, mającej przecież zmierzać do osiągnięcia w stosunku do sprawcy celów zapobiegawczych, wychowawczych i resocjalizacyjnych. Zdaniem wyrokującego Sądu wymiar orzeczonej kary łącznej winien przede wszystkim odzwierciedlać stopień związku podmiotowego i przedmiotowego zbiegających się przestępstw, których dopuścił się skazany. Sam tylko fakt popełnienia więcej niż jednego przestępstwa nie może prowadzić do automatycznej absorpcji kar, albowiem byłoby to niczym nieuzasadnione premiowanie sprawcy wielokrotnego łagodniejszą karą niż sprawcy jednorazowego. Tak ukształtowana kara nie byłaby karą sprawiedliwą. Kara łączna winna uwzględniać przede wszystkim cele wychowawcze i zapobiegawcze, a wymierzana w wyroku łącznym ma stanowić swoistego rodzaju podsumowanie działalności przestępczej sprawcy w okresie czasu objętego skazaniami, co oznacza, że nie musi ona tworzyć sytuacji korzystniejszej dla skazanego od istniejącej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. akt II AKa 207/08, KZS 2009/1/64, z dnia 4 października 2000 r., sygn. akt II AKa 175/00, KZS 2000/10/31), a pewno nie może być premią dla sprawcy większej liczby przestępstw (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. akt II AKa 198/08, KZS 2009/9/61). Trwający obecnie wobec skazanego S. W. proces resocjalizacyjny winien być zatem nadal kontynuowany. Po stronie skazanego brak bowiem jakichkolwiek gwarancji, że po opuszczeniu zakładu karnego nie powróci on do przestępstwa i będzie przestrzegał porządku prawnego.

W związku z akcentowaną argumentacją co do złego stanu zdrowia skazanego i chęcią podjęcia leczenia w warunkach wolnościowych stwierdzić należy, że stan zdrowia skazanego nie jest okolicznością, która winna być brana pod uwagę przy wymiarze kary łącznej. Takie argumenty skazany może podnosić ubiegając się o przerwę w odbywaniu kary, czy warunkowe przedterminowe zwolnienie.

Mając zatem na uwadze całokształt wyżej podniesionych okoliczności Sąd doszedł do przekonania, że wymierzona skazanemu kara łączna pozwoli osiągnąć wszystkie cele kary indywidualnej, jak również sprosta dyrektywom kary sprawiedliwej i jej celowi ogólno-prewencyjnemu.

Jednocześnie na podstawie art. 577 k.p.k. Sąd zaliczył na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności stosowne okresy rzeczywistego pozbawienia wolności skazanego w sprawach o sygn. akt IV K 194/14 i XVIII K 100/14 (szczegółowo opisane w pkt. 2 wyroku łącznego).

Jak wskazano powyżej, wobec braku podstaw do wydania wyroku łącznego obejmującego kary grzywny orzeczone w sprawach o sygn. akt IV K 194/14 i IV K 585/17, w tym zakresie Sąd umorzył na podstawie art. 572 k.p.k. postępowanie o wydanie wyroku łącznego.

Mając na uwadze fakt izolacji skazanego i jego aktualną sytuację życiową i majątkową (skazany w zakładzie karnym nie pracuje) Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił go od obowiązku uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania.

Z uwagi na powyższe, orzeczono jak w sentencji.