Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 sierpnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

W następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Witold Rękosiewicz

Protokolant: protokolant sądowy – stażysta Piotr Hołyś

po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2014 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania Wyższej Szkoły(...)w T.

przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

o stwierdzenie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i

Konsumentów z dnia 4 czerwca 2012 r. nr (...)

1)  uchyla zaskarżoną decyzję w pkt I ppkt 1 i w pkt II ppkt 1,

2)  oddala odwołanie w pozostałym zakresie,

3)  zasądza od Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów na rzecz Wyższej Szkoły (...) w T. kwotę 500,00 zł (pięćset) tytułem zwrotu kosztów połowy opłaty sądowej od odwołania,

4)  znosi wzajemnie między stronami pozostałe koszty postępowania.

SSO Witold Rękosiewicz

Sygn. akt XVII AmA 88/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 czerwca 2012 roku nr (...) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej Prezes UOKiK, pozwany) działając na podstawie art. 26 ust. 1 oraz art. 33 ust. 6 ustawy z dnia 16 lutego 2007 roku o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. Nr 50, poz. 331 ze. zm.) (dalej Ustawa lub uokik) po przeprowadzeniu wszczętego z urzędu postępowania w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów przez Wyższą Szkołę (...) z siedzibą w T. (Szkoła, powód):

I.  uznał za praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów działania Wyższej Szkoły (...) z siedzibą w T. polegające na:

1.  stosowaniu we wzorcach umów:

- Umowa o świadczenie usług edukacyjnych;

- Umowa o świadczenie usług edukacyjnych – Studia magisterskie (...);

- Umowa o świadczenie usług edukacyjnych w zakresie studiów podyplomowych;

- Umowa o świadczenie usług edukacyjnych w ramach projektu „(...) – poszerzenie profilu kształcenia (...) w T. o wymiar społeczny” nr (...) współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego realizowanego pod nadzorem Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego;

- Zasady rekrutacji na Wyższej Szkole (...) w T. na studia podyplomowe na rok akademicki 2011/2012;

- Formularz zgłoszeniowy Wyższa Szkoła (...);

- Warunki uczestnictwa w szkoleniach Wyższa Szkoła (...);

- Regulamin opłat za naukę na studiach podyplomowych na rok akademicki 2011/2012;

- Regulamin Opłat i Zniżek w opłatach za studia wraz z załącznikami;

- Regulamin Akademii (...) w Wyższej Szkole (...) w T.

postanowień o następującej treści:

A.  W przypadku niepoinformowania o zmianie danych adresowych korespondencję wysłaną na podany uprzednio adres uważa się za skutecznie doręczony.

(Rozdział IV § 5 ust. 2 Umowy o świadczenie usług edukacyjnych);

B.  W przypadku niepoinformowania o zmianie danych adresowych korespondencję wysłaną na podany uprzednio adres uważa się za skutecznie doręczony.

(Rozdział IV § 5 ust. 2 Umowa o świadczenie usług edukacyjnych Studia magisterskie (...));

C.  W przypadku niepoinformowania o zmianie danych adresowych korespondencję wysłaną na podany uprzednio adres uważa się za skutecznie doręczony

(Rozdział III § 4 ust. 2 Umowa o świadczenie usług edukacyjnych w ramach projektu „(...) – poszerzenie profilu kształcenia (...) w T. o wymiar społeczny” nr (...) współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego realizowanego pod nadzorem Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego);

D.  W przypadku niepoinformowania o zmianie danych adresowych korespondencję wysłaną na podany uprzednio adres uważa się za skutecznie doręczony.

(Rozdział IV § 7 ust. 2 Umowa o świadczenie usług edukacyjnych w zakresie studiów podyplomowych);

E.  Strony zgodnie ustalają, iż Sądem właściwym miejscowo dla rozstrzygnięcia ewentualnych sporów powstałych między nimi będzie Sąd Rejonowy w Toruniu.

(Rozdział V § 6 ust. 6 Umowa o świadczenie usług edukacyjnych Studia magisterskie (...));

F.  Strony zgodnie ustalają, iż sądem właściwym miejscowo dla rozstrzygnięcia ewentualnych sporów powstałych między nimi będzie Sąd Rejonowy w Toruniu.

(Rozdział V § 8 ust. 6 Umowa o świadczenie usług edukacyjnych w zakresie studiów podyplomowych);

G.  W przypadku sporów wynikłych na tle wykonania niniejszej umowy sądem właściwym do ich rozstrzygnięcia będzie Sąd miejsca wykonania umowy.

(Rozdział IV § 5 ust. 8 Umowa o świadczenie usług edukacyjnych w ramach projektu „(...) – poszerzenie profilu kształcenia (...) w T. o wymiar społeczny” (...) współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego realizowanego pod nadzorem Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego);

H.  Opłata za naukę składa się (…) z bezzwrotnej opłaty wpisowej ( § 5 ust. 1 Zasad rekrutacji na Wyższej Szkole (...) w T. na studia podyplomowe na rok akademicki 2011/2012);

I.  Opłata za naukę na Studiach Podyplomowych składa się z:

1.1.  jednorazowej bezzwrotnej opłaty wpisowej, która jest warunkiem przyjęcia na studia, (§ 2 ust. 1 Regulaminu opłat za naukę na studiach podyplomowych na rok akademicki 2011/2012);

J.  W przypadku rezygnacji uczestnika ze szkolenia w terminie krótszym niż 7 dni przed datą rozpoczęcia, koszty szkolenia nie będą zwracane.

(Formularz zgłoszeniowy Wyższa Szkoła (...));

K.  Warunkiem uczestnictwa w zajęciach jest – poza wypełnieniem formularza zgłoszeniowego – uiszczenie opłaty rocznej w wysokości 200 zł/dziecko. Rodzic/opiekunowie prawni zgłaszający drugie i każde kolejne dziecko uprawnieni są do niższej opłaty – 120 zł za każde dziecko na rok. Opłata nie podlega zwrotowi.

( § 2 ust. 5 Regulaminu Akademii (...) w Wyższej Szkole (...) w T.);

L.  Słuchacz, który opuścił dwa kolejne zajęcia bez powiadomienia organizatorów zostaje skreślony z listy studentów. Równocześnie nie przysługuje mu zwrot wpłaconych pieniędzy. Jego miejsce zajmuje kolejna osoba z listy rezerwowej.

( § 5 ust. 2 Regulaminu Akademii (...) w Wyższej

Szkole (...) w T.).

M.  Jednorazowa opłata za pisemne upomnienie wysłane listem poleconym „za zwrotnym potwierdzeniem odbioru”, dotyczące zaległości we wnoszeniu opłat za studia – 30.00 zł.

(Regulamin Opłat i Zniżek w opłatach za studia, załącznik nr 1 – Wysokość opłat za studia w roku akademickim 2011/2012 (nabór letni i zimowy), Pozostałe opłaty);

N.  Wyższa Szkoła (...) w T. zastrzega sobie możliwość wprowadzenia zmian w niniejszych Warunkach uczestnictwa w szkoleniach.

(Warunki uczestnictwa w szkoleniach Wyższa Szkoła (...)),

które są postanowieniami wpisanymi do rejestru postanowień wzorców umownych uznanych za niedozwolone, o którym mowa w art. 479 ⁴⁵ Kodeksu postępowania cywilnego, co stanowi naruszenie art. 24 ust. 1 i ust. 2 pkt 1uokik i nakazał zaniechanie jej stosowania.

2.  stosowaniu we wzorcach umów:

- Umowy o świadczenie usług edukacyjnych,

- Umowa o świadczenie usług edukacyjnych – Studia magisterskie (...);

- Umowa o świadczenie usług edukacyjnych w zakresie studiów podyplomowych;

postanowień o następującej treści:

A.  Zmiana treści Regulaminu opłat i zniżek w opłatach za studia podawana jest do wiadomości Studenta poprzez (...), na…. miesiące przed wejściem zmian w życie; w tym okresie Student ma prawo wypowiedzieć niniejszą umowę poprzez złożenie pisemnej rezygnacji ze studiów.

(Rozdział V § 6 ust. 3 Umowy o świadczenie usług edukacyjnych);

B.  Zmiana treści Regulaminu opłat i zniżek w opłatach za studia podawana jest do wiadomości Studenta poprzez (...), na 14 dni przed wejściem zmian w życie; tym okresie Student ma prawo wypowiedzieć niniejszą umowę poprzez złożenie pisemnej rezygnacji ze studiów .

(Rozdział V § 6 ust. 3 Umowy o świadczenie usług edukacyjnych – Studia magisterskie (...));

C.  Zmiana treści Regulaminu opłat i zniżek w opłatach za studia podawana jest do wiadomości Studenta przez (...), na 14 dni przed wejściem zmian w życie; w tym okresie Słuchacz ma prawo wypowiedzieć niniejszą umowę poprzez złożenie pisemnej rezygnacji ze studiów.

(Rozdział V § 8 ust. 3 Umowy o świadczenie usług edukacyjnych w zakresie studiów podyplomowych);

wbrew dyspozycji art. 384 ¹ w zw. z art. 384 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia

1965r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 Nr 16, poz. 93 ze zm.), co stanowi

naruszenie art. 24 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów i

nakazał zaniechanie jej stosowania.

I.  Na podstawie art. 106 ust. 1 pkt 4 ustawy o ochronie konkurencji i

konsumentów nałożył na Wyższą Szkołę (...) z siedzibą w T.

kary pieniężne płatne do budżetu państwa z tytułu naruszenia zakazu o

jakim mowa w art. 24 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w wysokości

odpowiednio:

1.  67.173 zł w zakresie naruszenia opisanego w pkt I.1. sentencji przedmiotowej decyzji,

2.  22.391.zł. w zakresie naruszenia opisanego w pkt I.2. sentencji przedmiotowej decyzji.

Wyższa Szkoła (...) w T. w złożonym odwołaniu zaskarżyła decyzję Prezesa UOKiK w całości wnosząc o:

1. zmianę zaskarżonej decyzji poprzez wydanie decyzji zobowiązaniowej w trybie art. 28 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów z uwzględnieniem treści pisma Szkoły z dnia 5 kwietnia 2012r.;

2. wstrzymanie wykonania w/w decyzji Prezesa UOKiK do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy,

3. zasądzenie od organu na rzecz uczelni kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych .

W przypadku nieuwzględnienia wniosku zawartego w punkcie 1 niniejszego odwołania powód wniósł o:

4.zmianę zaskarżonej decyzji poprzez zmniejszenie wysokości nałożonej na uczelnię kary finansowej.

Uzasadniając powyższe powód przyznał, że postanowienia stosowane przez Wyższą Szkołę (...) w T. faktycznie mogą wykazywać cechy postanowień niedozwolonych, jednakże miały one na celu jedynie dyscyplinowanie studentów i w efekcie nigdy nie były stosowane. Wskazał też, że uczelnia w pierwszej kolejności dba zawsze o dobro studentów i wysoki poziom nauczania przeznaczając na ten cel wszelkie dostępne środki finansowe. W związku z powyższym w ocenie powoda adekwatną do stopnia zawinienia uczelni karą byłby nakaz zaniechania stosowania przedmiotowych postanowień lub ich zmiany i nieobciążanie uczelni karą finansową, ewentualnie jej obniżenie.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany – Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

Podkreślił, że w złożonym odwołaniu powód nie sprecyzował zarzutów jakie stawia zaskarżonej decyzji.

Odnośnie wniosku powoda o zmianę decyzji w sposób określony w odwołaniu pozwany wskazał, że w świetle przepisu art. 479 ^31a §3 kpc brak podstaw do jego przyjęcia. Podkreślił, iż w decyzji wyczerpująco wyjaśnił przyczyny nieprzyjęcia zobowiązania powoda i niewydania decyzji w trybie art. 28 uokik bez wymierzania kary pieniężnej.

Odpowiadając na uwagi i wyjaśnienia powoda dotyczące wymienionych w decyzji postanowień wzorców umownych pozwany podtrzymał stanowisko przedstawione w decyzji. Nie zgodził się z przedstawionym przez powoda uzasadnieniem stosowania tych postanowień w obrocie. Podkreślił, że dla oceny zachowania powoda nie ma znaczenia okoliczność, że w jego działalności w ogóle nie wstąpiły przypadki naruszenia interesów konsumentów. Zauważył, że pojęcie „stosowania” , o którym mowa w art. 24 ust.2 pkt1 uokik nie wiąże się z faktem wykonywania postanowienia wpisanego do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone, lecz z faktem samego umieszczenia w umowie takiego postanowienia. Dodał, że pojęcie „godzenia” w interesy konsumentów w świetle art. 24 uokik obejmuje nie tylko naruszenie ale również zagrożenie i narażenie na uszczerbek interesów konsumentów.

Prezes UOKiK przedstawił również uzasadnienie dotyczące wysokości nałożonych na Szkołę w decyzji kar pieniężnych z tytułu stosowania zarzucanych praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów.

Sąd Okręgowy – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Wyższa Szkoła (...) w T. jest niepubliczną szkołą wyższą prowadzącą działalność edukacyjną na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2005r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164 poz. 1365 ze zm.). Została wpisana do rejestru uczelni niepublicznych i związków uczelni niepublicznych prowadzonego przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pod numerem 148. Założycielem Uczelni jest Centrum (...) sp. z o.o. z siedzibą w P.. Wyższa Szkoła (...) jest zatem przedsiębiorcą świadczącym usługi edukacyjne. W związku z prowadzoną działalnością Szkoła w okresie od 1 września 2009 r. do 21 października 2011r. (data rozpoczęcia stosowania poszczególnych wzorców umowy nie była jednolita) wprowadzała w relacjach z konsumentami następujące wzorce umowne :

- Umowa o świadczenie usług edukacyjnych;

- Umowa o świadczenie usług edukacyjnych – Studia magisterskie (...);

- Umowa o świadczenie usług edukacyjnych w zakresie studiów podyplomowych;

- Umowa o świadczenie usług edukacyjnych w ramach projektu „(...) – poszerzenie profilu kształcenia (...) w T. o wymiar społeczny” nr (...) współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego realizowanego pod nadzorem Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego;

- Zasady rekrutacji na Wyższej Szkole w (...) w T. na studia podyplomowe na rok akademicki 2011/2012;

- Formularz zgłoszeniowy Wyższa Szkoła (...);

- Warunki uczestnictwa w szkoleniach Wyższa Szkoła (...);

- Regulamin opłat za naukę na studiach podyplomowych na rok akademicki 2011/2012;

- Regulamin Opłat i Zniżek w opłatach za studia wraz z załącznikami;

- Regulamin Akademii (...) w Wyższej Szkole (...) w T.

W treści tych wzorców znajdowały się postanowienia wymienione przez Prezesa UOKiK w zaskarżonej decyzji.. W złożonym w toku postępowania administracyjnego piśmie z dnia 5 kwietnia 2012 r. (k.163 akt adm.) powód nie kwestionował stosowania wzorców umów zawierających wymienione w decyzji postanowienia. Do dnia wydania zaskarżonej decyzji Szkoła nie zaprzestała stosowania wzorców umownych zawierających kwestionowane w decyzji postanowienia. W złożonym odwołaniu powód złożył jedynie zobowiązanie do zaniechania stosowania wymienionych w decyzji postanowień i wykreślenia ich z wykorzystywanych wzorców umownych. Na rozprawie pełnomocnik powoda oświadczył, że poprawione klauzule zostały wprowadzone do stosowania w roku akademickim 2012/2013, nie przedstawił jednak żadnego dowodu na potwierdzenie tej okoliczności.

Powyższy stan faktyczny nie jest pomiędzy stronami sporny. W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, znajdującego się w aktach administracyjnych, nie budzi on również wątpliwości Sądu.

W tym stanie faktycznym Sąd Okręgowy – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

W złożonym odwołaniu a także w toku postępowania poprzedzającego wydanie zaskarżonej decyzji Szkoła nie kwestionowała faktu, że w stosowanych przez nią wzorcach umownych znajdują się przywołane w decyzji postanowienia. W związku z tym na podstawie art. 230 kpc Sąd uznał tę okoliczność za przyznaną. Odnośnie praktyki określonej w pkt I.1 zaskarżonej decyzji zdaniem Sądu należało mieć na uwadze, iż z akt administracyjnych sprawy i uzasadnienia zaskarżonej decyzji nie wynika, że powodowa Szkoła była stroną postępowania sądowego o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone a wymienione w tej części decyzji postanowienia stosowane przez powoda zostały uprzednio wpisane do rejestru, o którym mowa w art. 479 ⁴⁵ kpc, na podstawie prawomocnego wyroku sądu. Również w składanych w sprawie pismach procesowych żadna ze stron postępowania nie twierdziła, że klauzule umowne wykorzystywane przez powoda w stosunkach z konsumentami były kiedykolwiek przedmiotem oceny sądu i na skutek przeprowadzonego postępowania zostały uznane za abuzywne. W tym miejscu należy zauważyć, iż z utrwalonego obecnie orzecznictwa Sądu Najwyższego, dotyczącego skutków wyroku wydanego w postępowaniu o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone, zakończonego wpisem konkretnego postanowienia do rejestru klauzul niedozwolonych wynika, że ani wyrok Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów ani wpis danego postanowienia do rejestru nie jest wiążący w sprawach dotyczących innego przedsiębiorcy, nawet jeżeli kwestionowane w sprawach dotyczących stosowania praktyki określonej w art. 24 ust. 2 pkt 1 uokik postanowienia wzorca umowy mają brzmienie tożsame z postanowieniami uznanymi za niedozwolone i wpisanymi do prowadzonego przez Prezesa UOKiK rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone (wyroki Sądu Najwyższego z 20 września 2013 r., II CSK 708/12; z 23 października 2013 r., IV CSK 142/13; postanowienia Sądu Najwyższego z 16 września 2011 r., I CSK 676/10; uchwały Sądu Najwyższego z 7 października 2008 r., III CZP 80/08, OSNC 2009 nr 9, poz. 118; z 13 stycznia 2011 r., III CZP 119/10, OSNC 2011 nr 9, poz. 95).

W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2011 r., III SK 44/10, uwzględniającym stanowisko SN przyjęte w uchwałach z 7 października 2008 r. III CZP 80/08 oraz z 13 stycznia 2011 r., III CZP 119/10 Sąd Najwyższy doprecyzował pogląd wyrażony w uzasadnieniu uchwały SN z 13 lipca 2006 r., III SZP 3/06 stwierdzając, że praktyką naruszającą zbiorowe interesy konsumentów może być dalsze stosowanie postanowienia, którego treść jest identyczna z treścią postanowienia wpisanego do rejestru, tylko przez tego samego przedsiębiorcę, który był pozwanym w postępowaniu zakończonym wpisem do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone. Jednocześnie Sąd Najwyższy wskazał, że z uwagi na zasady ustalania niedozwolonego charakteru postanowienia wzorca umowy nie jest możliwe traktowanie jako praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów w rozumieniu art. 24 ust. 2 pkt1 uokik zachowania innego przedsiębiorcy, polegającego na stosowaniu postanowień wpisanych do rejestru klauzul umownych uznanych za niedozwolone i nakładanie na niego z tego tytułu kar pieniężnych. Przedstawiona linia orzecznicza zbieżna jest z dominującym w piśmiennictwie poglądem, iż wyrok uwzględniający powództwo o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone obejmuje swoim skutkiem tylko pozwanego przedsiębiorcę oraz podmioty, którym przysługiwałaby legitymacja czynna do wytoczenia powództwa w sprawie o uznanie tego postanowienia w tym konkretnym wzorcu za niedozwolone a więc tylko konsumentów związanych postanowieniami tego wzorca umowy. Z powyższego wynika, że na gruncie przepisów obowiązującej obecnie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów z 2007 roku, zachowania polegającego na stosowaniu przez innego przedsiębiorcę postanowień wzorca umowy wpisanych do rejestru, o którym mowa w art. 24 ust. 2 pkt1 tej ustawy, nie można uznać za bezprawne. Nie jest to bowiem zachowanie sprzeczne z ukształtowanymi w kpc zasadami funkcjonowania rejestru i skutkami wyroku uznającego postanowienie wzorca umowy, w ramach tzw. abstrakcyjnej kontroli wzorców umów za niedozwolone. Oznacza to, że art. 24 ust. 2 pkt1uokik znajduje zastosowanie wyłącznie do przedsiębiorcy, który nie stosuje się do orzeczonego w odniesieniu do niego zakazu wykorzystywania niedozwolonych postanowień umowy. W konsekwencji należy stwierdzić, że w odniesieniu do powoda, w stosunku do którego nie wydano prawomocnego wyroku zakazującego stosowania określonych klauzul umownych, brak również podstaw do zastosowania przepisów Ustawy dotyczących nałożenia kary pieniężnej z tytułu stosowania niedozwolonej praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów wobec jej nieistnienia.
Analogiczne stanowisko zostało wyrażone w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 2014 r.
III SK 18/13.

Określona w pkt I.2 zaskarżonej decyzji zakazana praktyka powoda naruszająca zbiorowe interesy konsumentów, o której mowa w art. 24 ust. 2 pkt2 uokik polega na naruszeniu przez Szkołę obowiązku udzielania konsumentom rzetelnej, prawdziwej i pełnej informacji. Okoliczność stosowania tej praktyki również nie była przez powoda kwestionowana. Mając na uwadze długotrwałość występowania i stopień publicznej szkodliwości stwierdzonej praktyki, na co wskazywał Prezes UOKiK w decyzji i odpowiedzi na odwołanie Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia żądań odwołania w odniesieniu do tej części zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu decyzji i w odpowiedzi na odwołanie pozwany szczegółowo przedstawił okoliczności, które uwzględnił przy ustalaniu wysokości nałożonej z tytułu stosowania wskazanej w tym punkcie praktyki. W ocenie Sądu okoliczności mające wpływ na wysokość kary pieniężnej nałożonej w zakresie określonej w pkt2 decyzji praktyki zostały uwzględnione przez Prezesa UOKiK w należytym stopniu. Przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej pozwany wziął pod uwagę określone w ustawie przesłanki wymiaru kary. Można zgodzić się z wyrażonym w zaskarżonej decyzji stanowiskiem, iż w warunkach szerokiego dostępu do wykształconych w praktyce reguł stosowania przepisów dotyczących naruszania zbiorowych interesów konsumentów zachowanie przedsiębiorcy, świadczącego w sposób profesjonalny usługi edukacyjne należy ocenić jako działanie przynajmniej w warunkach zamiaru ewentualnego. Biorąc pod uwagę okoliczność, że kara musi spełniać funkcję represyjną, prewencyjną oraz edukacyjną uznać należało, iż kara pieniężna ustalona na Połomie (...) przychodu powoda nie jest wygórowana i wobec tego brak podstaw do jej obniżenia. Zdaniem Sądu w sprawie nie zachodziły też przesłanki do zmiany zaskarżonej decyzji w sposób wskazany w odwołaniu przez powoda. Stosowanie przez Szkołę niedozwolonej praktyki określonej w art. 24 ust. 2 pkt2 uokik zostało wykazane. Prezes UOKiK w granicach przysługujących mu uprawnień nie uwzględnił wniosku powoda o zastosowaniu w sprawie art. 28 uokik. W tym stanie decyzja organu antymonopolowego co do uwzględnienia wniosku Szkoły, jako podjęta w granicach uznania administracyjnego nie podlega ocenie sądu.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności Sąd Okręgowy na podstawie art. 479 ^31a § 3 kpc, jakkolwiek z innych niż wskazane w odwołaniu przyczyn, uchylił zaskarżoną decyzję w zakresie pkt I.1 i oddalił odwołanie w pozostałej części zgodnie z art. 479 ^31a § 1kpc, wobec braku podstaw do jego uwzględnienia.

O kosztach postępowania orzeczono na zasadzie art. 98 w zw. art. 100 kpc stosownie do wyniku sporu.

SSO Witold Rękosiewicz