Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 22 listopada 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Małgorzata Perdion-Kalicka

Protokolant – st. sekretarz sądowy Jadwiga Skrzyńska

po rozpoznaniu 22 listopada 2022r w Warszawie

na rozprawie

sprawy z zażalenia (...) sp. j. w W.

przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

na skutek zażalenia na czynności przeszukania dokonanych w (...) sp. j. w W. na mocy postanowienia Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z 29 września 2022, sygn.. XVII Amo 77/22

postanawia:

1.  oddalić zażalenie;

2.  zasądzić od (...) sp. j. w W. na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Małgorzata Perdion-Kalicka

XVII Amz 92/22

UZASADNIENIE

(...) Sp.j. z siedzibą w W. w dniu 3 listopada 2022 r wniosła zażalenie na czynności przeszukania dokonane w siedzibie spółki przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w toku postępowania wyjaśniającego prowadzonego pod sygnaturą (...)

Zażalenie odnosiło się do następujących czynności organu podjętych w toku przeszukania:

1.  pozyskanie przez przeszukujących z informatycznych nośników danych i wyselekcjonowanie do pozyskania jako materiał dowodowy korespondencji z poczty elektronicznej, dokumentów i innych materiałów, których zakres przedmiotowy nie jest objęty zakresem przedmiotowym przeszukania, w tym mających charakter prywatny / osobisty;

2.  utrudnianie właścicielowi (...), p. R. B. (1) utrwalania w formie obrazu i dźwięku czynności przeszukania poprzez twierdzenie, że takie działanie utrudnia przeszukanie, a ponadto nie jest możliwe ze względu na ochronę biorącej udział w przeszukaniu po stronie Pozwanego osoby niebędącej pracownikiem UOKiK tylko firmy zewnętrznej;

3.  prowadzenie czynności przeszukania w sposób zakłócający funkcjonowanie (...) poprzez zabezpieczenie w jedynym pomieszczeniu biurowym w siedzibie spółki niezbędnego do bieżącego funkcjonowania (...) sprzętu elektronicznego i zablokowania dostępu do służbowej poczty elektronicznej trzech osób na okres do czwartego dnia przeszukania, co nie było uzasadnione potrzebami przeszukania i zwrócenie tego sprzętu dopiero po wielokrotnej interwencji (...).

Żalący w szczególności wskazywał na następujące naruszenia:

I.  Pozyskanie przez przeszukujących z informatycznych nośników danych i wyselekcjonowanie do pozyskania jako materiał dowodowy korespondencji z poczty elektronicznej, dokumentów i innych materiałów, których zakres przedmiotowy nie jest objęty zakresem przedmiotowym przeszukania, w tym mających charakter prywatny / osobisty, co naruszyło:

a)  art. 105p Ustawy — poprzez prowadzenie czynności przeszukania wykraczających poza zakres przedmiotowy przeszukania określony w postanowieniu SOKiK z 29.09.2022 r., XVII Amo 77/22 jako pozyskanie dowodów „na okoliczność ustalania cen odsprzedaży produktów będących w ofercie (...) Sp. z o.o. przez (...) Sp. z o.o. oraz przedsiębiorców prowadzących sprzedaż produktów tej spółki”,

b)  art 105a ust 4 pkt 6 w zw. z art. 105q pkt 1 Ustawy — poprzez prowadzenie przez przeszukujących czynności przeszukania wykraczających poza zakres udzielonego im upoważnienia, które na s. 5 jako „zakres przedmiotowy przeszukania” wskazywało pozyskanie dowodów „na okoliczność ustalania cen odsprzedaży produktów będących w ofercie (...) Sp. z o.o. przez (...) Sp. z o.o. oraz przedsiębiorców prowadzących sprzedaż produktów tej spółki”;

c)  art. 105b ust. 1 pkt 2 w zw. z art 105q pkt 1 Ustawy — poprzez pozyskanie z nośników informatycznych danych bez uwzględnienia, że przeszukujący żądać mogą udostępnienia tylko danych związanych z przedmiotem przeszukania;

d)  art. 7 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (Dz.Urz. UE C 326 z 26.10.2012, s. 391-407; dalej: „KPP”) oraz art. 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (Dz.U. z 1993, nr 61 poz. 284; dalej: „EKPC”) —poprzez naruszenie wynikającego z tych przepisów, które obowiązują Prezesa UOKiK, prawa do nienaruszalności mieszkania (lokalu) wskutek pozyskania w trakcie przeszukania informacji, na których pozyskanie Pozwany nie miał wymaganej zgody SOKiK,

e)  art 47 KPP i art. 6 EKPC - poprzez naruszenie wynikającego z tych przepisów, które obowiązują Prezesa UOKiK, prawa do skutecznej ochrony sądowej wymagającej prowadzenia przeszukania w granicach zgody uzyskanej od właściwego sądu,

f)  art. 3 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1 z 11.12.2018 r. mającej na celu nadanie organom ochrony konkurencji państw członkowskich uprawnień w celu skuteczniejszego egzekwowania prawa i zapewnienia należytego funkcjonowania rynku wewnętrznego (Dz.Urz. UE L 11 z 14.1.2019, s. 3-33; dalej: „dyrektywa 2019/1”) - poprzez prowadzenie przeszukania w ramach postępowania wyjaśniającego dotyczącego możliwości naruszenia art 101 TFUE w sposób niezgodny z ogólnymi zasadami prawa Unii oraz KPP.

II.  utrudnianie właścicielowi (...), p. R. B. (1) utrwalania w formie obrazu i dźwięku czynności przeszukania poprzez twierdzenie, że takie działanie utrudnia przeszukanie, a ponadto nie jest możliwe ze względu na ochronę biorącej udział w przeszukaniu po stronie Pozwanego osoby niebędącej pracownikiem UOKiK tylko firmy zewnętrznej, co naruszyło:

a)  art. 105d ust 1 Ustawy i art. 105b ust. 1 Ustawy w zw. z art. 105q pkt 1 Ustawy poprzez ich błędną wykładnię na skutek uznania, że uprawnienia przeszukującego i odpowiadające im obowiązki przeszukiwanego wykluczają korzystanie przez przeszukiwanego z przysługującego mu prawa do obrony poprzez dokumentowanie czynności przeszukania.

b)  art. 6 k.p.a. — poprzez utrudnianie — pomimo braku ku temu podstawy prawnej — właścicielowi przeszukiwanego przedsiębiorcy działań będących realizacją przez Powoda jej prawa do obrony a polegających na dokumentowaniu czynności przeszukania;

c)  art. 8 ustawy — Prawo przedsiębiorców — poprzez utrudnianie właścicielowi przeszukiwanego przedsiębiorcy działań będących realizacją przez Powoda jej prawa do obrony a polegających na dokumentowaniu czynności przeszukania — co naruszało wyrażoną w tym przepisie zasadę, że przedsiębiorca może podejmować wszelkie działania, z wyjątkiem tych, których zakazują przepisy prawa oraz, że przedsiębiorca może być obowiązany do określonego zachowania tylko na podstawie przepisów prawa;

d)  art. 8 KPA i art. 12 ustawy — Prawo przedsiębiorców ~ poprzez prowadzenie przeszukania w sposób naruszający zaufanie do władzy publicznej i zasadę proporcjonalności wskutek utrudniania właścicielowi przeszukiwanego przedsiębiorcy działań będących realizacją prawa do obrony a polegających na dokumentowaniu czynności przeszukania;

e)  art. 47 KPP i art. 6 EKPC - poprzez naruszenie wynikającego z tych przepisów, które obowiązują Prezesa UOKiK, prawa do skutecznej środka prawnego przed sądem oraz do umożliwienia przygotowania obrony, czego realizacja wymaga umożliwienia Powodowi dokumentowania czynności podejmowanych przez przeszukujących;

f)  art. 3 dyrektywy 2019/1 — poprzez prowadzenie przeszukania w ramach postępowania wyjaśniającego dotyczącego możliwości naruszenia art. 101 TFUE w sposób niezgodny z ogólnymi zasadami prawa Unii oraz KPP.

III.  Prowadzenie czynności przeszukania w sposób zakłócający funkcjonowanie (...) poprzez zabezpieczenie w jedynym pomieszczeniu biurowym w siedzibie spółki niezbędnego do bieżącego funkcjonowania (...) sprzętu elektronicznego i zablokowania dostępu do służbowej poczty elektronicznej trzech osób na okres do czwartego dnia przeszukania, co nie było uzasadnione potrzebami przeszukania i zwrócenie tego sprzętu dopiero po wielokrotnej interwencji (...), co naruszyło:

a)  art. 52 ustawy z 6.03.2018 r. Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz.U. z 2021, poz. 162) w zw. z art. 105q pkt 2 Ustawy — poprzez niewykonywanie czynności przeszukania w sposób sprawny i możliwie niezakłócający funkcjonowania przedsiębiorcy,

b)  art 51 ustawy — Prawo przedsiębiorców w zw. z art 105q pkt 2 Ustawy — poprzez nieuwzględnienie, że przeszukania przeprowadza się „w godzinach pracy lub w czasie faktycznego wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę”,

c)  art 12 ustawy — Prawo przedsiębiorców oraz art 8 KPA — poprzez nieprowadzenie przeszukania w sposób budzący zaufanie przedsiębiorców do władzy publicznej w poszanowaniu zasady proporcjonalności;

W konsekwencji postawionych zarzutów powód wnosił:

a)  w odniesieniu do czynności przeszukania opisanych w pkt I powyżej, na podstawie art. 105p Ustawy o uchylenie w całości wszystkich czynności przeszukania dokonanych przez Prezesa UOKiK w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez (...), jako wykraczających poza zakres przedmiotowy przeszukania oraz podjętych z naruszeniem przepisów prawa;

b)  w odniesieniu do czynności przeszukania opisanych w pkt I-III powyżej, na podstawie art. 105p w zw. z art. 105m ust. 5 Ustawy, o stwierdzenie, że dowody uzyskane w wyniku zaskarżonych czynności przeszukania nie mogą być wykorzystane w prowadzonym postępowaniu wyjaśniającym o sygn. (...) ani w innych postępowaniach prowadzonych przez Prezesa UOKiK, ani w postępowaniach prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów.

Pozwany Prezes UOKiK wniósł o oddalenie zażalenia w całości, w razie posiedzenia przygotowawczego, o zwolnienie strony pozwanej od obowiązku osobistego stawiennictwa na posiedzeniu przygotowawczym na podst. art. 205 ⁵ § 3 k.p.c oraz o zasądzenie od Powoda na rzecz Prezesa Urzędu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Postanowieniem z 29 września 2022 r., wydanym w sprawie XVII Amo 77/22, Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wyraził zgodę na dokonanie przez Prezesa UOKiK przeszukania w toku postępowania wyjaśniającego prowadzonego przez Prezesa UOKiK pod sygn. (...). u przedsiębiorcy (...) sp. j. w W., „w celu znalezienia i uzyskania informacji: z akt, ksiąg, pism, wszelkiego rodzaju dokumentów lub informatycznych nośników danych, urządzeń oraz systemów informatycznych oraz innych przedmiotów, za okres od 31 stycznia 2002 r. mogących stanowić dowód na okoliczność ustalania cen odsprzedaży, produktów będących w ofercie (...) Sp. z o.o., przez A. S. Sp. z o.o oraz przedsiębiorców prowadzących sprzedaż produktów tej spółki, co może naruszać art. 6 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej” (postanowienie k.31).

W oparciu o powyższe postanowienie Prezes UOKiK rozpoczął 25 października 2022r (wtorek). w siedzibie (...) przeszukanie, które trwało 6 dni (rozpoczęło się 25 października 2022 r. o godz. 9:32 i zakończyło 2 listopada 2022 r. o godz. 16:03). Przeszukiwanie odbywało się każdego dnia roboczego w tym okresie, w godzinach pracy przedsiębiorcy (także 31 października 2022r).

W toku przeszukania zabezpieczono 21 urządzeń elektronicznych, w tym jak wskazuje powód 11 komputerów, tablet oraz 4 telefony komórkowe, które upoważnieni pracownicy powoda przeszukiwali i z których kopiowali pliki związane z zakresem przeszukania. Fizycznie przeszukiwanie danych z nośników informatycznych odbywało się w siedzibie spółki w gabinecie Prezesa spółki R. B. (1). Poza godzinami pracy przeszukiwanej spółki, zabezpieczony sprzęt elektroniczny był składowany także w tym pomieszczeniu, a Prezes zarządu nie mógł korzystać z gabinetu. W siedzibie spółki znajdowało się tylko jeszcze jedno pomieszczenie, które było jednak przeznaczone do obsługi klientów spółki (sklep stacjonarny).

Przeszukiwany przez organ sprzęt elektroniczny był sukcesywnie zwracany pracownikom spółki: pierwszy komputer został zwrócony. F. M. 25 października 2022 r. i tego dnia pracownik mógł powrócić do czynności służbowych i korzystać z komputera; 26 października 2022 r. zostały zwrócone: laptop R. B. (1) oraz komputer z salonu przy ul. (...). Większość przeszukiwanych urządzeń zwrócono 4 dnia przeszukania tj 28 października, zaś komputer stacjonarny z gabinetu prezesa (...) został zwrócony dopiero 31 października 2022r. przy czym teoretycznie istniała możliwość zwrotu tego komputera już 28 października, jednak wiązałoby się to z późniejszym zwrotem pozostałego sprzętu, wobec czego R. B. wyraził zgodę na jego zatrzymania jeszcze na kolejny dzień przeszukania (notatki z selekcji danych z poszczególnych urządzeń, stanowiące załącznik do zażalenia).

W momencie rozpoczęcia przeszukania prezes zarządu spółki R. B. (1) nie był obecny w siedzibie firmy, dlatego przeszukujący o godz. 9:52 skontaktowali się z nim telefonicznie i poprosili o przybycie do siedziby spółki wraz z telefonem komórkowym, którego używał do celów służbowych.

R. B. (1) przybył do siedziby spółki o godz. 11:07 i przekazał przeszukującym telefon komórkowy (...), niemniej w toku zabezpieczania danych z tego nośnika przeszukujący stwierdzili, że nie ma w nim zapisanych żadnych danych (w tym kontaktów, wiadomości sms), za wyjątkiem 5 połączeń telefonicznych wykonanych tego samego dnia, po godzinie 10:36 (czyli ponad godzinę po rozpoczęciu przeszukania w siedzibie (...)). Na telefonie tym nie było także zarejestrowanego połączenia telefonicznego. podczas którego pracownicy UOKiK kontaktowali się z R. B. po rozpoczęciu przeszukania.

Wobec wątpliwości związanych z przekazanym telefonem, przeszukujący drugiego dnia przeszukania (26 października 2022 r.) odebrali od R. B. (1) wyjaśnienia. Prezes zarządu (...) poinformował w ich trakcie, że korzysta z 4 telefonów komórkowych, w ten sposób, że przekłada do nich kartę SIM, którą posiada w jednym egzemplarzu. Jednocześnie przyznał, że pierwszego dnia przeszukania przed przybyciem do siedziby (...) przełożył kartę SIM z telefonu (...) do telefonu (...), który to telefon przekazał przeszukującym (nagranie z odbierania wyjaśnień na płycie CD oznaczone „(...)” k. 221). Wyjaśnił także, że nie ma zapisanych numerów w przekazanym przeszukującym telefonie, gdyż zna je na pamięć. Ostatecznie R. B. (1) przywiózł do siedziby spółki 26.10.2022r jeszcze 2 telefony komórkowe - (...) oraz (...).

W związku z zaistniałą sytuacją, przeszukujący dodatkowo pozyskali z 2 telefonów ((...) i (...)) dane o połączeniach telefonicznych oraz dane o komunikatach tekstowych z telefonu (...). Tylko takie dane zostały z tych urządzeń wyselekcjonowane. Celem przeszukujących przy pozyskaniu tych danych było zweryfikowanie twierdzeń R. B. (1) dotyczących tego, którego z telefonów rzeczywiście używa do celów służbowych, a także udokumentowanie wszelkich działań podejmowanych na tych urządzeniach przez przeszukiwanego, po powzięciu przez niego wiedzy o rozpoczęciu przeszukania (notatki z selekcji danych z telefonów - załącznik nr 9 i 11 do zażalenia powoda).

W wyniku przeszukania organ skopiował i zabezpieczył na potrzeby postępowania dowody z nośników elektronicznych, wskazane szczegółowo w zażaleniu, a które dotyczą także zasad wykorzystania internetu w dystrybucji produktów S., w tym korzystania z witryn internetowych osób trzecich i porównywarek cenowych (notatki z selekcji danych elektronicznych w toku przeszukania, z zastrzeżeniami powoda k. 50- 194 wraz z wydrukami plików elektronicznych, do których powód zgłaszał zastrzeżenia).

W toku przeszukania R. B. (1) zgłosił chęć dokumentowania przebiegu przeszukania poprzez nagrywanie obrazu i dźwięku (wezwanie z 27.10.2022r załącznik do zażalenia). Przeszukujący, po rozwianiu własnych wątpliwości co dopuszczalności nagrywania (kontakt z „centralą”) wyrazili na to zgodę. Przy czym poinformowali równocześnie R. B., że wśród członków zespołu przeszukujących znajduje się M. K., który nie jest pracownikiem Urzędu, a ponadto pouczyli przeszukiwanego o tym, że swoim działaniem nie może utrudniać przeszukania.

R. B. (1) od trzeciego dnia przeszukania (tj. 27 październik 2022 r.), nagrywał czynności przeszukania. Początkowo z wykorzystaniem 1 kamery, a kolejnego dnia - 2 kamer, z których jedna była umieszczona na statywie w pomieszczeniu, gdzie przeszukujący przeglądali dane z nośników elektronicznych, a druga kamera była wykorzystywana do nagrywania czynności przez p. R. B. (1) z tzw. ręki.

Powyższy stan faktyczny nie był sporny między stronami i został ustalony w oparciu o zgodne stanowiska stron wyrażone w pismach procesowych, a także oświadczenia pełnomocników złożone na rozprawie 22 listopada 2022r. Część tych faktów wynikała także z dowodów przedłożonych przez strony i powołanych wyżej.

W świetle ustalenia, że istotne dla sprawy okoliczności nie są sporne między stronami, Sąd oddalił wniosek dowodowy powoda o przesłuchanie prezesa zarządu spółki (...) R. B. (1) w charakterze strony, gdyż dowód ten zmierzał do ustalenie przebiegu czynności przeszukania, okoliczności związanych z wnioskiem strony o zgodę na nagrywanie przeszukania, oraz ograniczeń w działalności (...) wynikających z faktu przeszukania.

Sąd zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż nie doszło w toku przeszukania do naruszenia prawa, które mogłyby skutkować uchyleniem w całości wszystkich czynności przeszukania dokonanych przez Prezesa UOKiK jako wykraczających poza zakres przedmiotowy przeszukania (jak w zarzucie 1), ani też które mogłyby skutkować uznaniem, że dowody uzyskane w toku przeszukania nie mogą być wykorzystane w prowadzonym postępowaniu wyjaśniającym (...), ani w innych postępowaniach prowadzonych przez Prezesa UOKiK, nie w postepowaniach prowadzonych na podstawie innych przepisów.

Podstawę prawną dokonanego u powoda przeszukania stanowił przepis art. 105n ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów (dalej jako uokik), w myśl którego w sprawach praktyk ograniczających konkurencję, w toku postępowania wyjaśniającego i postępowania antymonopolowego, w celu znalezienia i uzyskania informacji z akt, ksiąg, pism, wszelkiego rodzaju dokumentów lub informatycznych nośników danych, urządzeń oraz systemów informatycznych oraz innych przedmiotów mogących stanowić dowód w sprawie, Prezes Urzędu może przeprowadzić u przedsiębiorcy przeszukanie pomieszczeń i rzeczy, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że wymienione informacje lub przedmioty tam się znajdują. Przeprowadzenie przeszukania wymaga zgody sądu ochrony konkurencji i konsumentów, udzielonej na wniosek Prezesa Urzędu. Prezes Urzędu może wystąpić z wnioskiem o zgodę na przeprowadzenie przeszukania w toku postępowania wyjaśniającego wyłącznie, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie poważnego naruszenia przepisów ustawy, w szczególności gdy mogłoby dojść do zatarcia dowodów.

Z kolei podstawę wniesionego zażalenia stanowi przepis art. 105p uokik, w myśl którego przeszukiwany oraz osoby, których prawa zostały naruszone w toku przeszukania, mogą wnieść zażalenie do sądu ochrony konkurencji i konsumentów na czynności przeszukania wykraczające poza zakres przedmiotowy przeszukania lub inne czynności przeszukania podjęte z naruszeniem przepisów, w terminie 7 dni od dnia dokonania tych czynności.

Przy czym stosowany odpowiednio art. 105m ust. 2-5 uokik (na mocy odesłania zawartego w art. 105p uokik) wskazuje, że zażalenie wnosi się do sądu ochrony konkurencji i konsumentów za pośrednictwem Prezesa Urzędu, który przekazuje je wraz z odpowiedzią do sądu w terminie 7 dni od dnia wniesienia zażalenia. Wniesienie zażalenia nie wstrzymuje przeszukania. W przypadku uwzględnienia zażalenia przez sąd ochrony konkurencji i konsumentów dowody uzyskane w wyniku zaskarżonej czynności przeszukania nie mogą być wykorzystane w prowadzonym postępowaniu, w innych postępowaniach prowadzonych przez Prezesa Urzędu oraz w postępowaniach prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów.

Istotne dla rozstrzygnięcia postępowania były także następujące przepis ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów (dalej jako uokik), dotyczące kontroli, ale które do przeszukania stosuje się odpowiednio na mocy art. 105q uokik.

Art. 105b

1. W celu uzyskania informacji mogących stanowić dowód w sprawie kontrolujący ma prawo:

1) wstępu na grunt oraz do budynków, lokali lub innych pomieszczeń oraz środków transportu kontrolowanego;

2) żądania udostępnienia związanych z przedmiotem kontroli akt, ksiąg, wszelkiego rodzaju pism, dokumentów oraz ich odpisów i wyciągów, korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną, informatycznych nośników danych w rozumieniu przepisów o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, innych urządzeń zawierających dane informatyczne lub systemów informatycznych, w tym także zapewnienia dostępu do systemów informatycznych będących własnością innego podmiotu zawierających dane kontrolowanego związane z przedmiotem kontroli, w zakresie, w jakim kontrolowany ma do nich dostęp;

3) sporządzania z materiałów i korespondencji, o których mowa w pkt 2, notatek;

Art. 105d

1. Kontrolowany, osoba przez niego upoważniona, posiadacz lokalu mieszkalnego, pomieszczenia, nieruchomości lub środka transportu, o których mowa w art. 91 ust. 1, są obowiązani do:

1) udzielenia żądanych informacji;

2) umożliwienia wstępu na grunt oraz do budynków, lokali lub innych pomieszczeń oraz środków transportu;

3) udostępnienia i wydania materiałów, o których mowa w art. 105b ust. 1 pkt 2, lub innych przedmiotów mogących stanowić dowód w sprawie;

4) umożliwienia dostępu do informatycznych nośników danych, urządzeń lub systemów informatycznych, o których mowa w art. 105b ust. 1 pkt 2, w zakresie informacji zgromadzonych na tych nośnikach, w urządzeniach lub w systemach, w tym do korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną.

Art. 105e

1. Kontrolowany zapewnia kontrolującemu oraz osobom upoważnionym do udziału w kontroli warunki i środki niezbędne do sprawnego przeprowadzenia kontroli, a w szczególności:

1) sporządza we własnym zakresie kopie lub wydruki materiałów i korespondencji, o których mowa w art. 105b ust. 1 pkt 2, oraz informacji zgromadzonych na nośnikach, w urządzeniach lub w systemach, o których mowa w tym przepisie;

2) zapewnia w miarę możliwości samodzielne zamknięte pomieszczenie, jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia kontroli;

3) zapewnia wydzielone miejsce do przechowywania dokumentów i zabezpieczonych przedmiotów;

4) udostępnia środki łączności, którymi dysponuje, w zakresie niezbędnym do wykonywania czynności kontrolnych.

Przepisy ustawy Prawo przedsiębiorców z dnia 6 marca 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 646), które także miały zastosowanie w sprawie nieniejszej:

Art. 12

Organ prowadzi postępowanie w sposób budzący zaufanie przedsiębiorców do władzy publicznej, kierując się zasadami proporcjonalności, bezstronności i równego traktowania.

Art. 51

1. Kontrolę przeprowadza się w siedzibie przedsiębiorcy lub w miejscu wykonywania działalności gospodarczej oraz w godzinach pracy lub w czasie faktycznego wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę.

2. Za zgodą lub na wniosek przedsiębiorcy kontrolę przeprowadza się w miejscu przechowywania dokumentacji, w tym ksiąg podatkowych, innym niż siedziba lub miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli może to usprawnić prowadzenie kontroli.

3. Za zgodą przedsiębiorcy kontrola lub poszczególne czynności kontrolne mogą być przeprowadzane również w siedzibie organu kontroli, jeżeli może to usprawnić prowadzenie kontroli.

3a. Za zgodą przedsiębiorcy kontrola lub poszczególne czynności kontrolne mogą być przeprowadzone w sposób zdalny za pośrednictwem operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz.U. z 2020 r. poz. 1041) lub za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz.U. z 2020 r. poz. 344), jeżeli może to usprawnić prowadzenie kontroli lub przemawia za tym charakter prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej.

4.  Dokumenty oraz informacje zebrane w toku czynności wykonywanych przez organ kontroli z naruszeniem przepisów ust. 2-3a nie stanowią dowodu w postępowaniu kontrolnym.

Art. 52

Czynności kontrolne wykonuje się w sposób sprawny i możliwie niezakłócający funkcjonowania przedsiębiorcy. W przypadku gdy przedsiębiorca wskaże na piśmie, że wykonywane czynności zakłócają w sposób istotny działalność gospodarczą przedsiębiorcy, konieczność podjęcia takich czynności uzasadnia się w protokole kontroli.

W oparciu o powołane wyżej regulacje prawne Sąd stwierdził, że czynności przeszukania dokonane w spółce (...), a ustalone w stanie faktycznym niniejszej sprawy, nie zostały dokonane z naruszeniem przepisów.

Kluczowym zarzutem powoda było pozyskanie przez organ dokumentów i innych materiałów, które nie mieściły się w zakresie przedmiotowy przeszukania, a które dodatkowo miały charakter prywatny / osobisty;

W tej kwestii niewątpliwie należy zgodzić się z powodem, że Prezes UOKiK ma prawo szukać tylko takich dowodów, które są związane przedmiotowo z zakresem przeszukania określonym w postanowieniu Sądu o wyrażeniu zgody na przeszukanie i tylko z takich dowodów sporządzać notatki, kopie i odpisy. Ograniczenie zakresu przeszukania tylko do tych informacji stanowi jedną z podstawowych gwarancji ochrony praw przedsiębiorcy w toku przeszukania.

Zgodnie z art. 105n uokik oraz art. 105b ust. 1 pkt 2 uokik, mającym odpowiednie zastosowanie do przeszukania, w celu znalezienia i uzyskania informacji mogących stanowić dowód w sprawie przeszukujący ma prawo do żądania udostępnienia związanych z przedmiotem przeszukania akt, ksiąg, wszelkiego rodzaju pism, dokumentów oraz ich odpisów i wyciągów, korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną, itp. Wskazane regulacje prawne wymagają zatem selekcji gromadzonego materiału dowodowego pod kątem przedmiotu przeszukania określonego w postanowieniu SOKiK. Taki sam, a więc ograniczony do celu przeszukania i dowodów związanych z przedmiotem przeszukania, może być zakres czynności związanych z kopiowaniem dowodów (też wydrukami i notatkami), o jakim mowa w art. 105o uokik. W myśl tego przepisu, w celu uzyskania informacji mogących stanowić dowód w sprawie przeszukujący ma prawo sporządzania z materiałów i korespondencji, o których mowa w art. 105b ust. 1 pkt 2, oraz z informacji zgromadzonych na nośnikach, w urządzeniach lub w systemach, o których mowa w tym przepisie, notatek, przez co należy rozumieć również sporządzenie kopii lub wydruków.

W sprawie niniejszej, w świetle treści postanowienia Sądu o zgodzie na przeszukanie, mogły być więc poszukiwane u powoda informacje mogące stanowić dowód „na okoliczność ustalania cen odsprzedaży, produktów będących w ofercie (...) Sp. z o.o., przez A. S. Sp. z o.o oraz przedsiębiorców prowadzących sprzedaż produktów tej spółki, co może naruszać art. 6 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej” .

Oceniając wyselekcjonowane przez organ, a kwestionowane przez powoda w zażaleniu dowody pod kątem ich związania z przedmiotem przeszukania, Sąd doszedł do przekonania, że informacje zawarte w tych dowodach mieszczą się zakresie przedmiotowym przeszukania.

W pierwszej kolejności należy zastrzec, że gromadzone przez organ w toku przeszukania dowody, nie muszą być wyłącznie dowodami bezpośrednimi, tj wskazującymi wprost na zawarcie niedozwolonego porozumienia cenowego. Organ oczywiście może także gromadzić dowody, które tylko w sposób pośredni mogą wskazywać na niedozwolone praktyki przedsiębiorcy, wskazane w postanowieniu sądu wyrażającym zgodę na przeszukanie. Nie można w tym kontekście tracić z pola widzenia, znanej w prawie antymonopolowym prawidłowości, że przedsiębiorcy mając świadomość zakazu zawierania porozumień cenowych, często w sposób zawoalowany kreują zakazane uzgodnienia, nie stosując do uzgadniania i wykonywania porozumień jasnych i jednoznacznych przekazów i komunikatów. Dlatego w orzecznictwie, także TSUE, przyjmuje się, że dla ustalenia niedozwolonej praktyki możliwe jest odwoływanie się do dowodów pośrednich, jeśli można z nich wywieść w sposób logiczny fakt zawarcia takiego porozumienia.

W tym kontekście, szczególnie na etapie wstępnego gromadzenia dowodów w sprawie, gdy nie jest znany ani cały krąg podmiotów uczestniczących w porozumieniu, ani szczegółowy mechanizm działania przedsiębiorców, też ten dotyczący kontroli stosowania uzgodnionych cen, nie można wykluczyć, że dowody wprost nie wskazujące na uzgadnianie cen i ich kontrolowanie (ale wskazujące na kontrolowanie li tylko ograniczeń wykorzystania internetu w dystrybucji produktów (...), w tym korzystania z witryn internetowych osób trzecich i porównywarek cenowych) ­– nie będą jednak ostatecznie stanowić także pośrednich dowodów na kontrolowanie cen odsprzedaży produktów (...)przez dystrybutorów w internecie, a co najmniej jak słusznie zauważył Prezes UOKiK stwarzania możliwości kontroli uzgodnionych cen odsprzedaży za pośrednictwem internetu.

Nie mogąc na tym etapie postępowania wykluczyć, że kontrolowanie ofert sprzedaży w internecie było także elementem kontroli cen oferowanych przez poszczególnych dealerów, gdyż może to zostać ustalone dopiero w oparciu o całokształt materiału dowodowego, nie jest możliwe pominięcie podczas przeszukania tego typu dowodów, jak te zgromadzone i pozyskane przez organ, a które w sposób pośredni mogą sugerować istnienie porozumienia przedsiębiorców co do ustalania cen oferowanych produktów. Pominięcie tych dowodów na tym etapie postępowania wykluczałoby na późniejszym etapie dowiedzenie, za pomocą różnych dowodów pośrednich, faktu naruszenia przez przedsiębiorców zakazu zawierania porozumień cenowych. Tego typu dowody będące poszlaką, pozwalają na wyprowadzenie dalszych wniosków co do zasadniczego zarzutu (tymczasem potencjalnie tylko postawionego przedsiębiorcom), czyli zawarcia porozumienia cenowego, o jakim mowa w postanowieniu Sądu, w sytuacji gdy brak byłoby dowodów bezpośrednich zawarcia zmowy cenowej. Dlatego przy gromadzeniu dowodów na wstępnym etapie postępowania dotyczącego podejrzewanej zmowy istnieje konieczność zachowania pewnego zakresu swobody uznania Prezesa UOKiK, bez której przepisy dotyczące poszukiwania dowodów naruszenia konkurencji w toku przeszukania byłyby pozbawione jakiejkolwiek skuteczności.

W tym kontekście można zgromadzone dowody dotyczące m.in. kontrolowania cen produktów (...) w porównywarkach internetowych, czy wzajemnej kontroli przez dealerów systemu sprzedaży produktów (...) w internetecie ­ traktować jako dowody pośrednio związane z zakresem przeszukania określonym w postanowieniu sądu o wyrażeniu zgody na przeszukanie, a tym samym Sąd stoi na stanowisku, że zbieranie tych dowodów przez organ, mieściło się w zakresie objętym przedmiotem przeszukania określonym w postanowieniu Sądu. Należy przy tym kategorycznie stwierdzić, że kwestionowane dowody nie są tego rodzaju, aby w sposób oczywisty nie pozostawały w związku z przedmiotem kontroli.

Dowody te mieszczą się w zakresie przedmiotowym przeszukania także dlatego, że przeszukanie ma służyć nie tylko zebraniu informacji stanowiących dowód, ale także tych mogących stanowić dowód naruszenia przepisów ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów (tak przepis art. 105o uokik). Użycie przez ustawodawcę formy przypuszczającej w zwrocie „mogących stanowić dowód”, wskazuje jednoznacznie, że gromadzone mogą być także i takie dowody, które jedynie potencjalnie mogą być związane z przedmiotem przeszukania, chociaż ostatecznie może okazać się, że nie będą one stanowić dowodu naruszenia prawa konkurencji, na jakie wskazano w zgodzie na przeszukanie. Czyli możliwe jest w toku przeszukania gromadzenie także dowodów hipotetycznie (potencjalnie) tylko powiązanych z podejrzewanym naruszenia prawa konkurencji.

Inną kwestią jest natomiast możliwość wykorzystania powyższych dowodów, odnoszących się do ograniczeń sprzedaży w internecie, na potrzeby hipotetycznego postawienia powodowi zarzutu zawarcia innego jeszcze porozumienie, którego celem było ograniczenie kanałów dystrybucji produktów marki (...). Kwestia zakazu tzw „ fishing expeditions”, której dotyczył powoływany przez obie strony wyrok Sądu (UE) z 6.09.2013 r. w sprawach połączonych: T-289/11, T-290/11 i T-521/11 (...) i inni przeciwko Komisji Europejskiej TSUE, nie może być przedmiotem oceny w sprawie niniejszej, skoro pozwany w ramach postępowania wyjaśniającego prowadził postępowanie w kierunku li tylko podejrzenia zawarcia porozumienia cenowego. Dopiero zatem w sytuacji, gdyby Prezes UOKiK zdecydował się na postawienie przedsiębiorcy zarzutu zawarcia innego niż cenowe porozumienia, kluczowa byłaby kwestia czy dowodem na zawarcie porozumienia mogłyby być informacje uzyskane w toku przeszukania w sprawie niniejszej. Jednak wobec tego, że jest to tylko hipotetyczne rozważnie, to w sprawie niniejszej, na etapie rozpoznawania zażalenia na czynności przeszukania dotyczącego porozumienie cenowego, nie jest możliwe wyeliminowanie tych dowodów z tej tylko przyczyny, ze zostały zdobyte niejako przy okazji.

Odnośnie zabezpieczenia treści zawartych w telefonach komórkowych R. B., to Sąd podziela stanowisko organu, że dowody te mogły być zgromadzone na potrzeby dokumentowania przebiegu przeszukania. Na etapie selekcji dowodów z informacji zawartych w tych telefonach nie sposób także kategorycznie ocenić, czy R. B., który nie był w chwili rozpoczęcia przeszukania w siedzibie firmy nie podjął czynności zmierzających do utrudnia lub uniemożliwienia przeszukania, tym bardziej, że jak sam wyjaśnił, po powzięciu informacji o rozpoczęciu przeszukania zmienił telefon z którego korzystał i przełożył kartę SIM do innego telefonu, czego nie wyjawił przeszukującym. Zważywszy więc, że ten etap przeszukania może być kluczowy dla oceny zachowania przedsiębiorcy w jego toku, pod kątem utrudniania przeszukania, dlatego racjonalne jest szczegółowe udokumentowanie przebiegu tych czynności, także w sposób zaproponowany przez organ. Gdyby na tym etapie wyeliminować możliwość zgromadzenia informacji o przebiegu postępowania, to oznaczałoby to przyzwolenie dla przedsiębiorców do potencjalnych ingerencji w treść dowodów czy nawet ich niszczenia, bez możliwości nałożenia sankcji w przypadku braku lub wyzbycia się przez organ tych potencjalnych dowodów ingerencji.

Reasumując zgromadzenie tych dowodów było uzasadnione okolicznościami faktycznymi, w szczególności zachowaniem prezesa zarządu powoda.

Bezpodstawny okazał się także zarzut prowadzenia czynności przeszukania w sposób zakłócający funkcjonowanie przedsiębiorstwa powoda (punkt 3 zażalenia).

Niewątpliwie czynności przeszukania, wiążą się z ingerencją w prawa i wolności przedsiębiorców i stanowią dla nich istotną dolegliwość, dlatego konieczne jest zachowanie zasady proporcjonalności w toku tej czynności, co oznacza użycie jedynie takich środków, które są niezbędne dla osiągnięcia konkretnego celu. Oznacza to, że organy państwowe mają osiągać cel, który służy interesowi publicznemu, jak najmniejszym kosztem podmiotów, których działania tych organów dotyczą. Na konieczność stosowania tej zasady w sprawach z zakresu ochrony konkurencji wskazywał wielokrotnie Europejski Trybunał Praw Człowieka (np. w sprawie nr 97/11 (...) przeciwko Republice Czeskiej).

Art. 8 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności stanowi gwarancję poszanowania życia prywatnego i rodzinnego. Jednak w ust. 2 tego przepisu przewidziano możliwość ingerencji władzy publicznej w korzystanie z tego prawa w przypadkach przewidzianych przez ustawę i koniecznych w demokratycznym społeczeństwie z uwagi m.in. na ochronę bezpieczeństwa państwowego, bezpieczeństwa publicznego oraz dobrobytu gospodarczego kraju, ochronę porządku i zapobieganie przestępstwom.

Jednoznacznie więc należy potwierdzić, że wobec tego, że przeszukanie jest czynnością nie tylko głęboko ingerującą w prawo do życia prywatnego ale i dezorganizująca bieżącą działalność przedsiębiorcy, to powinno być przeprowadzone w sposób jak najmniej uciążliwy dla przedsiębiorcy.

Niemniej jednak niezbędność ingerencji, też jej uciążliwość podlega ocenie ad casum, w szczególności w zakresie proporcjonalności nakładanych na jednostkę obowiązków i ograniczeń do realizowanego celu. Przyjmuje się, że nawet szeroka ingerencja władzy publicznej w prawa jednostki może być uznana za uzasadnioną, jeżeli została zrekompensowana zapewnieniem tej jednostce adekwatnych i skutecznych wystarczających w okolicznościach danej sprawy gwarancji ochrony przed arbitralnością i nadużyciem władzy (wyrok ETPCz z 21.12.2010 r. w sprawie (...) przeciwko Francji, wyrok ETPCz z 15.02 2011 r w sprawie (...) przeciwko Finlandii, też powołany wyżej wyrok ETPCz z 2.10.2014 r. w sprawie (...) przeciwko Republice Czeskiej).

W odniesieniu do tego zarzutu zażalenia należy wskazać, że na gruncie regulacji krajowych przepis art. 105e ust 1 pkt 2 i 3 uokik, określa obowiązki przeszukiwanego przedsiębiorcy. W myśl tej regulacji przeszukiwany zobowiązany jest zapewnić w miarę możliwości samodzielne zamknięte pomieszczenie, jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia przeszukania oraz zapewnić wydzielone miejsce do przechowywania dokumentów i zabezpieczonych przedmiotów. Oznacza to, że zajęcie przez Prezesa UOKIK pomieszczenia w siedzibie przedsiębiorcy na potrzeby przechowywania zabezpieczonych przedmiotów w toku przeszukania znajdowało uzasadnienie w treści powołanej regulacji.

W siedzibie przeszukiwanej spółki przeszukujący zajęli jedno z 2 zajmowanych przez spółkę pomieszczeń, to będące gabinetem R. B., natomiast drugie pomieszczenie będące sklepem stacjonarnym nie było zajęte. Nie sposób przy tym przyjąć, że przeszukujący mogliby w inny sposób niż rzeczywiście zrealizowany przeprowadzić czynności przeszukania. W szczególności także powód nie wskazał, jakie inne pomieszczenie mogliby zając przeszukujący, aby przeszukanie było dla niego mniej uciążliwe. Przy czym co jest niesporne, powód mógł pomimo trwania przeszukania prowadzić sprzedaż w sklepie stacjonarnym.

Co do nadmiernie długiego czasu trwania przeszukania, to także nie sposób uznać argumentów powoda z uzasadnione.

W tym zakresie należy zauważyć, że przeszukanie w siedzibie powododa trwało zaledwie 6 dni (od 25 października do 2 listopada 2022), a więc znacznie krócej niż początkowo zakładano (w upoważnieniu do przeprowadzenia przeszukania - k.32, jako przewidywaną datę jego zakończenia wskazano 28 kwietnia 2023r.). W toku przeszukania zabezpieczono łącznie 21 urządzeń elektronicznych, w tym 11 komputerów, tablet i 4 telefony, co wymagało najpierw zgrania danych z tych urządzeń, a następnie ich selekcjonowania przy użyciu narzędzi informatycznych. Nie sposób przy tym przyjąć, że przeszukujący mogliby pominąć któreś z urządzeń, gdyż przed dokonaniem jego przeszukania nie można wykluczyć, że mogą znajdować się na każdym z zabezpieczonych urządzeń dowody przedmiotowe istotne dla ustalenia istnienia niedozwolonego porozumienia, tym bardziej, że jak wskazał powód spółka zatrudniała tylko 7 pracowników, a zatem można było przypuszczać, że poza prezesem zarządu, każdy z pracowników mógł być zaangażowany w proceder ustalania cen czy co najmniej kontrolowania ich przestrzegania. Zatem konieczne było przeszukanie wszystkich zabezpieczonych urządzeń, chociaż niektórych zupełnie pobieżnie (telefony). Przy czym, w odniesieniu do przeszukiwania konkretnych urządzeń, powód także nie wskazywał, że należało pominąć któreś z urządzeń lub by przeszukiwanie ich było celowo przedłużane lub by w jego toku podejmowano inne zbędne czynności. W tych okolicznościach długotrwałość czynności i ich uciążliwość nie wyszła ponad normalne w takich okolicznościach niedogodności dla przeszukiwanego przedsiębiorcy.

Nie sposób także obarczać Prezesa UOKiK brakiem możliwości dokonywania przez spółkę realizacji internetowych zamówień czy dokonywania przez nią płatności z wykorzystaniem kluczowych dla spółki programów i aplikacji dostępnych z poziomu komputera stacjonarnego prezesa, który nie mógł być wydany po jego zabezpieczeniu aż do 4 dnia przeszukania. W tej kwestii należy wskazać także na pewną niefrasobliwość po stronie spółki, skoro tylko z poziomu jednego urządzenia możliwe było dokonywanie kluczowych dla firmy operacji (bez zabezpieczenia alternatywnej możliwości np. na wypadek awarii, kradzieży itp. tego sprzętu).

Wątpliwym wydaj się również, że powód faktycznie nie mógł zrealizować zapłaty bez użycia komputera z gabinetu prezesa, skoro każdą operację bankową można wykonać w oddziale banku, ponosząc z tego tytułu niewielkie tylko dodatkowe opłaty.

Nie bez znaczenia dla oceny stopnia uciążliwości dla powoda jest także okoliczność, że niektóre czynności przeszukujących zostały podjęte z opóźnieniem z tego powodu, że spółka, a zasadniczo jej prezes, z opóźnieniem dostarczyła niektóre sprzęty elektroniczne, które podlegały przeszukaniu, a także początkowo odmawiała organowi wydania hasła do poczty elektronicznej, co także opóźniło rozpoczęcie jej przeszukania.

W tych okolicznościach nie sposób stwierdzić, że prowadzenie czynności przeszukania, które niewątpliwie zakłócało funkcjonowanie (...), powodowało takie zakłócenia ponad przeciętna miarę, jaka wiąże się z przeszukiwaniem sprzętu elektronicznego w pomieszczeniu biurowym u przedsiębiorcy. W opisanym stanie faktycznym, przeszukanie, zdaniem Sądu, przebiegało w sposób sprawny i maksymalny sposób niezakłócający funkcjonowania przedsiębiorcy, jak tego wymagał przepis art. 52 prawa przedsiębiorców.

Odnosząc się do ostatniego z zarzutów dotyczących utrudniania R. B. (1) utrwalania w formie obrazu i dźwięku czynności przeszukania, to Sąd także nie znalazł podstaw do uznania, że zachowanie przeszukujących miało taki charakter.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że strona dokumentując czynności przeszukania realizuje prawo do obrony.

W sprawie niniejszej powód nie był pozbawiony tego prawa, gdyż bezsporne było między stronami, że powodowi nie zabroniono nagrywania czynności przeszukania i od chwili złożenia formalnego wniosku w tej kwestii korzystał z tej możliwości.

Kwestionowane było natomiast przez powoda ostrzeżenie R. B. (1) przez przeszukujących, że wśród członków zespołu przeszukujących znajduje się M. K., który nie jest pracownikiem Urzędu, a ponadto pouczenie przeszukiwanego o tym, aby swoim działaniem nie utrudniał przeszukania.

Jakkolwiek powód twierdzi, że te informacje przekazane przez przeszukujących wywołały u R. B. (1) efekt mrożący i miał obawy czy filmując przebieg przeszukania nie narazi się na zarzut utrudniania przeszukania, to jednak zdaniem Sądu owo subiektywne przeświadczenie po stronie powoda nie było jednak głębokie, skoro R. B. (1) nie zaniechał tej czynności.

Wprawdzie zachowanie przeszukujących nie powinno prowadzić do tego typu wątpliwości u przeszukiwanych przedsiębiorców, w szczególności przeszukujący nie powinni wykorzystywać pouczenia jako groźby zastosowania potencjalnie sankcji w celu uzyskania ustępstw ze strony przedsiębiorcy, niemniej jednak w sprawie niniejszej nie sposób stwierdzić, aby ostrzeżenie wywarło istotny wpływ na przeszukiwanego, skoro od czynności nie odstąpił. Nie bez znaczenia dla oceny zagwarantowania powodowi prawa do obrony w tym zakresie była zapewne także obecność jego profesjonalnych pełnomocników, którzy ewentualną presję ze strony organu wyeliminowali.

Co do wątpliwości zgłaszanych przez przeszukujących odnośnie możliwości nagrywania osoby biorącej udział w przeszukiwaniu, która nie była funkcjonariuszem publicznym (nie był to pracownik organu), to nie były one zupełnie bezzasadne. W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że kwestia ta nie jest nigdzie uregulowana wprost, zaś ochrona wizerunku w ramach RODO jest tu kluczowym zagadnieniem. Jakkolwiek Sąd stoi na stanowisku, że osoba przybrana do czynności urzędowych powinna mieć w tej kwestii status funkcjonariusza publicznego, to jednak w braku jednoznacznie brzmiących regulacji, ale też w braku ustandaryzowanych zasad dotyczących procedury przeszukania (regulacji czy to na poziomie rozporządzenia czy ewentualnie chociaż instrukcji Prezesa UOKiK), nie może budzić zastrzeżeń istnienie takich wątpliwości po stronie przeszukujących. Tak więc konsultacje przeszukujących z „Centralą” i zastrzeżenie, że wizerunek osoby niebędącej funkcjonariuszem publicznym jest chroniony, nie były nieuzasadnione w tych okolicznościach.

Jednoznacznie stwierdzone przez Sąd, zachowanie prawa powoda do obrony i umożliwienie nagrywania mu czynności przeszukania, nie pozwala uznać, że czynności przeszukania podjęte zostały z naruszeniem przepisów, a dowody uzyskane w wyniku przeszukania nie mogą być wykorzystane.

Biorąc pod uwagę powyższe należało uznać, iż wobec braku zasadności podnoszonych przez powoda zarzutów zażalenie na podstawie art. 479 ^31a § 1 k.p.c. w zw. z art. 479 ³² § 2 k.p.c. podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w punkcie 1 postanowienia.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., uznając, iż wobec oddalenia zażalenia należy obciążyć kosztami procesu stronę powodową, jako przegrywającą spór. Sąd zsądził na rzecz Prezesa UOKiK koszty zastępstwa procesowego w stawce 720 zł, obliczonej na podstawie §14 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, o czym orzeczono jak w sentencji w punkcie 2.

SSO Małgorzata Perdion – Kalicka