Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2016 r

Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział XXV Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Krystyna Dymek

Protokolant st. sekretarz sąd. Monika Rakoczy- Ordanik

Po rozpoznaniu w dniu 04 marca 2016 r w Warszawie na rozprawie

Sprawy z powództwa I. W. i A. W.

Przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowemu (...) w W.

O zapłatę

1.  Umarza postępowanie z części dotyczącej kwoty 36.500 ( trzydzieści sześć tysięcy pięćset )złotych

2.  W pozostałej części powództwo oddala

3.  Zasądza od powodów I. W. i A. W. na rzecz Przedsiębiorstwa Państwowego (...) w W. kwotę 8299,82 ( osiem tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt dziewięć , 82/100 ) złotych, tytułem kosztów sądowych oraz kwotę 3617 ( trzy tysiące sześćset siedemnaście ) złotych, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

4.  Nakazuje pobrać od powodów I. W. i A. W. na rzecz Skarbu Państwa – Kasy Sądu Okręgowego w Warszawie kwotę 1843,18 ( jeden tysiąc osiemset czterdzieści trzy 18/100 ) złotych, tytułem części niepłaconych kosztów opinii biegłych

5.  Zwraca pozwanemu Przedsiębiorstwu Państwowemu (...) w W. kwotę 337,04 ( trzysta trzydzieści siedem ,04 /100 ) złotych jako część niewykorzystanej zaliczki i poleca kasie Sądu Okręgowego w Warszawie wypłacenie pozwanemu tej kwoty z konta depozytów (...)

Sygn. akt XXV C 1582/13

UZASADNIENIE

Powodowie I. i A. W. wnieśli pozwem z 03 sierpnia 2013 r. (data nadania) o zasądzenie solidarnie na ich rzecz od pozwanego Przedsiębiorstwa Państwowego (...) w W. odszkodowania w kwocie 119.070,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 02 sierpnia 2013 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym opłatę za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa prawnego w wysokości trzykrotności stawki minimalnej w sprawie.

W uzasadnieniu powodowie podnieśli, że w wyniku objęcia obszarem ograniczonego użytkowania należącej do nich nieruchomości, położonej przy ul. (...) w W., zostało ograniczone korzystanie z tej nieruchomości, gdyż znalazła się ona w strefie o podwyższonych normach akustycznych. Dodatkowo sąsiedztwo lotniska emitującego hałas zaniża standardy jakości środowiska. Sytuacja ta wpływa negatywnie na atrakcyjność nieruchomości i na jej wartość rynkową, co spowodowało szkodę w majątku powodów w wysokości 82.570,00 zł. Poza tym powodowie ponieśli koszty w kwocie 36.500,00 zł związane z modernizacją budynku zgodnie w wprowadzonymi wymaganiami technicznymi. W pozwie zaznaczono, że poniesiona przez powodów szkoda pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowo skutkowym z wprowadzeniem uchwałą nr 76/11 Sejmiku Województwa (...) obszaru ograniczonego użytkowania dla (...) im. (...) w W.. Wskazano, że powodowie wystosowali do pozwanego wezwanie do zapłaty żądanej kwoty, ale nie zostało ono dotychczas spełnione. Jako podstawę prawną roszczenia podano przepis art. 129 ust. 2 w zw. z art. 135 i 136 ustawy prawo ochrony środowiska (pozew k. 3-9, pismo precyzujące żądanie k. 27).

Pozwany, Przedsiębiorstwo Państwowe (...) z siedzibą w W., w odpowiedzi na pozew z 27 listopada 2013 r. (data prezentaty) wniósł o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie od powodów na rzecz pozwanego kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego wedle norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwany podniósł, że powodowie nie wykazali poniesienia jakiejkolwiek szkody na skutek wprowadzenia obszaru ograniczonego użytkowania, w tym ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości, braku klimatu akustycznego, czy zaistnienia zmian akustycznych dla ich nieruchomości i poniesienia związanych z nimi kosztów. Podkreślono, że nieruchomość położona jest poza strefami Z1 i Z2, czyli na terenie gdzie nie dochodzi do przekraczania dopuszczalnych norm hałasu. Tym samym roszczenie powodów zdaniem pozwanego jest bezpodstawne co do zasady, jaki co do wysokości oraz odnośnie żądanych odsetek. Ponadto w piśmie z 25 marca 2014 r. (data nadania) pozwany zarzucił powodom, że nie zgłosili swoich roszczeń przed wszczęciem postępowania sądowego, a zatem nie dochowali terminu z art. 129 ust. 4 p.o.ś. (odpowiedź na pozew k. 35-44, pismo z 25.03.2014 r. k.321-324).

Na rozprawie 06 lutego 2015 r. powodowie złożyli pismo procesowe, w którym zmodyfikowali powództwo w ten sposób, że zrzekli się roszczenia co do kwoty 36.500,00 zł (protokół rozprawy k. 465).

Na dalszym etapie postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Małżonkowie I. i A. W. są od 10 listopada 2009 r. współwłaścicielami, na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej, nieruchomości położonej w W. przy ul. (...) dla której sąd Rejonowy dla (...) w W. prowadzi księgę wieczystą o nr (...). Jest to mieszkanie w budynku wielorodzinnym o powierzchni użytkowej 133,24 m ². Nabywając nieruchomość powodowie mieli świadomość bliskości lotniska im. F. C., które działa od 1934 r. (odpis KW k. 14-20,, kopia aktu notarialnego k. 622624).

Uchwałą Sejmiku Województwa (...) nr 76/11 z 20 czerwca 2011 r. w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla (...) im. (...) w W., nieruchomość przy ul. (...) w W. stanowiąca własność powodów została włączona do obszaru ograniczonego użytkowania (dalej OOU) (okoliczność bezsporna).

W utworzonym na mocy ww. uchwały obszarze ograniczonego użytkowania wyróżniono dodatkowo dwie strefy: strefę Z 1, której granicę zewnętrzną wyznacza izolinia miarodajnego poziomu dźwięku 55 dB w porze nocy, a od wewnątrz granica lotniska oraz strefę Z 2, której granicę wyznacza od zewnątrz izolinia miarodajnego poziomu dźwięku 50 dB w porze nocy, a od wewnątrz granica strefy Z 1 (§ 4 pkt 1 i 2 uchwały).

Uchwała ta weszła w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa (...) dnia 20 lipca 2011 r. , czyli z dniem 4 sierpnia 2011 roku (Dz. Urzędowy nr 128 poz. 4086).

Nieruchomość przy ul. (...) w W. położona jest w strefie obszaru ograniczonego użytkowania, jednakże nie znajduje się ona w obszarze stref Z1 i Z2. Przewidywany poziom hałasu dla przedmiotowej nieruchomości jest mniejszy niż 50dB w porze nocnej i mniejszy niż 55dB w ciągu dnia. Nie przewiduje się również w przyszłości przekroczenia dopuszczalnych poziomów hałasu na tym terenie (opinia biegłego z zakresu akustyki k. 238, 242).

Powodowie pismem z 25 lipca 2013 r. wezwali pozwanego do zapłaty odszkodowania związanego z ograniczeniem sposobu korzystania z przedmiotowej nieruchomości w kwocie 280.000,00 zł, w tym 200.000,00 zł tytułem utraty wartości nieruchomości, a 80.000,00 zł tytułem poniesionych koniecznych nakładów. Do siedziby pozwanego pismo to wpłynęło 29 lipca 2013 r. (wezwanie do zapłaty k. 21, zpo k. 22).

Wartość nieruchomości powodów na dzień wejścia w życie uchwały nr 76/11 wynosiła szacunkowo 1.253.194,00 zł. natomiast na dzień 16 listopada 2015 r. – 1.159.391,00 zł. Zatem szacunkowa cena lokalu mieszkalnego powodów w okresie od 04 sierpnia 2011 r. do 16 listopada 2015 r. spadła o kwotę 93.803,00 zł, tj. o 7,485%. Z kolei, w tym samym okresie, średni spadek wartości nieruchomości podobnych do przedmiotowego lokalu położonych poza strefą OOU wynosi 7,844%, a więc jest wyższy o ok 0,4%. Różnica ta jest jednak na tyle nieduża, że pozwala przyjąć, iż spadki wartości rynkowych nieruchomości położonych zarówno w strefie OOU jak i poza tym obszarem są zbliżone i oscylują na poziomie 7,7% (opinia biegłej M. G. ds. wyceny nieruchomości k. 591, 615-616v.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przedstawionych dowodów w postaci dokumentów, które uznał w całości za wiarygodny materiał dowodowy i nie znalazł podstaw do podważenia ich autentyczności lub zawartości.

W swoich rozważaniach Sąd wykorzystał także powołane w trakcie procesu dowody w postaci opinii biegłych sądowych. Sąd uznał w całości za wiarygodną opinię biegłego sądowego z zakresu akustyki M. T. (k. 235-244). Opinia ta nie była również kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

Sąd wykorzystał ustalenia zawarte w operacie szacunkowym sporządzonym przez biegłą sądową z zakresu (...) (k. 590-617). W ocenie Sądu opinia tej biegłej została sporządzona w sposób rzeczowy, rzetelny i przekonywujący. Powołana biegła to kompetentna osoby, posiadająca odpowiednie w tym kierunku specjalistyczne wykształcenie i wieloletnie doświadczenie zawodowe. Dodatkowo biegła złożyła przekonujące wyjaśnienia na rozprawie 04 marca 2016 r. (protokół rozprawy k. 689v.-690). Kwestia ta zostanie szerzej omówiona w dalszej części uzasadnienia. Z powyższych względów Sąd przyjął opinię biegłej M. G. za bezstronny i wiarygodny dowód w sprawie.

Natomiast odmiennie Sąd ocenił opinię biegłej sądowej z zakresu (...). Przede wszystkim opinia sporządzona przez tą biegłą, jak i późniejsze jej opinie uzupełniające nie realizują w pełni tezy dowodowej (opinia k. 359-385, opinia uzupełniająca k. 505-513, 54-552). Biegła bowiem nie dokonała porównania zmiany wartości przedmiotowego lokalu ze zmianą wartości nieruchomości znajdujących się w tej samej dzielnicy, ale poza OOU. Biegła jedynie wyceniała wartość przedmiotowej nieruchomości ustalając jej cenę przy założeniu hipotetycznego położenia jej poza OOU. Nie odpowiedziała też jednoznacznie i przekonywująco na pytanie czy wprowadzenie uchwałą 76/11strefy OOU miało wpływ na ceny nieruchomości w tej strefie. Sąd uznał, że z uwagi na uchybienia opinia biegłej A. R. nie może stanowić podstawy do poczynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo nie zasługuje na uwzględnienie i podlega oddaleniu w zakresie w jakim zostało ostatecznie podtrzymane.

Natomiast w zakresie w jakim strona powodowa dokonała cofnięcia pozwu wraz ze zrzeczeniem się roszczenia, tj. co do kwoty 36.500,00 zł, Sąd umorzył postępowanie w sprawie na podstawie art. 203 § 1 i 355 § 1 k.p.c.

Strony niniejszego postępowania toczyły spór o to, czy wprowadzenie uchwałą nr 76/11 Sejmiku Województwa (...) z 20 czerwca 2011 r. obszaru ograniczonego użytkowania utworzonego dla (...) im. (...) w W. spowodowało spadek wartości należącej do powodów nieruchomości położonej przy ul. (...) w W.. Ostatecznie przedmiotem sporu było roszczenie o zapłatę kwoty 85.570,00 zł z odsetkami ustawowymi od 02 sierpnia 2013 r. do dnia zapłaty z tytułu odszkodowania na skutek zmniejszenia się wartości nieruchomości.

Podstawą prawną dochodzonego w niniejszym postępowaniu roszczenia jest art. 129 ust.1-4 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. prawo ochrony środowiska ( DZ.U.2013.1232, dalej p.o.ś.). Zgodnie z treścią tego przepisu, jeżeli w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości, korzystanie z niej lub z jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe lub istotnie ograniczone, właściciel nieruchomości może żądać wykupienia nieruchomości lub jej części (ust. 1). W związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości jej właściciel może żądać odszkodowania za poniesioną szkodę; szkoda obejmuje również zmniejszenie wartości nieruchomości (ust. 2). Roszczenie, o którym mowa w ust.1 i 2, przysługuje również użytkownikowi wieczystemu nieruchomości, a roszczenie, o którym mowa w ust 2, także osobie, której przysługuje prawo rzeczowe do nieruchomości (ust. 3). Z roszczeniem, o którym mowa w ust.1-3 można wystąpić w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego (ust. 4).

Na wstępie należy wskazać, że mając na uwadze datę wejścia w życie uchwały nr 76/11 Sejmiku Województwa (...) (04 sierpnia 2011 r.), powodowie zachowali określony w art. 129 ust. 4 p.o.ś. dwuletni termin na dochodzenie odszkodowania za szkodę poniesioną w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości. Wymaga zaznaczenia, iż termin z art. 129 ust. 4 p.o.ś. stanowi termin zawity, w którym określone żądania muszą zostać zgłoszone obowiązanemu do ich realizacji w celu zachowania prawa dochodzenia tych roszczeń przed sądem (wyrok Sądu Najwyższego z 21 sierpnia 2013 roku, sygn. akt II CSK 578/12, Legalis nr 744446). Pozwany dowiedział się o roszczeniu powodów najpóźniej z dniem odebrania wezwania do zapłaty, które wpłynęło do jego siedziby 29 lipca 2013 r. W związku z tym Sąd stwierdził, że roszczenie powodów oparte na wskazywanej podstawie prawnej jest roszczeniem zgłoszonym w ustawowym terminie. Sąd zaznacza, że wbrew twierdzeniom pozwanego, nie budzi także wątpliwości legitymacja czynna powodów do występowania w niniejszej sprawie.

Ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości jest także ustanowienie obszaru ograniczonego użytkowania (wyrok Sądu Najwyższego z 06 maja 2010 roku, II CSK 602/09). Jednakże musi zaistnieć związek przyczynowo skutkowy pomiędzy faktem utworzenia OOU a zaistniałą szkodą. W odniesieniu do roszczenia powodów Sąd uznał, że w toku procesu nie zostało udowodnione, iż powodowie doznali szkody majątkowej na skutek objęcia ich nieruchomości obszarem ograniczonego użytkowania. Należy wskazać, że stosownie do treści art. 6 k.c. obowiązek udowodnienia roszczenia spoczywał na stronie powodowej jako wywodzącej skutki prawne z przedstawionych w tym zakresie twierdzeń.

Z przepisu art. 135 ust. l p.o.ś. wynika, że stworzenie obszaru ograniczonego użytkowania może mieć miejsce, jeżeli z przeglądu ekologicznego albo z oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, albo z analizy porealizacyjnej wynika, iż mimo zastosowania dostępnych rozwiązań technicznych, technologicznych i organizacyjnych, nie mogą być dotrzymane standardy jakości środowiska poza terenem zakładu. Obszar ograniczonego użytkowania dla przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko lub dla zakładów lub innych obiektów, gdzie jest eksploatowana instalacja, która jest kwalifikowana jako takie przedsięwzięcie określa się na zasadach wskazanych w art. 135 ust. 2 p.o.ś. Przepis ten zawiera delegację do określenia obszaru ograniczonego użytkowania, jak również określa rodzaj aktu prawnego, w drodze którego następuje jego utworzenie.

W rozpoznawanej sprawie bezspornym jest, iż na skutek uchwały nr 76/11 Sejmiku Województwa (...) z 20 czerwca 2011 roku, nieruchomość powodów została objęta obszarem ograniczonego użytkowania utworzonym dla (...) im. (...). Należy przy tym podkreślić, że nieruchomość ta nie została jednak zaliczona do żadnej z dwóch szczególnych stref utworzonych w ogólnym obszarze ograniczonego użytkowania, czyli ani do strefy Z 1, ani też do strefy Z 2. W konsekwencji przedmiotowy akt prawa miejscowego nie wprowadził w odniesieniu do nieruchomości powodów żadnych szczególnych ograniczeń w zakresie możliwości korzystania z przedmiotowej nieruchomości. A więc powodowie nie mogą się na te szczególne ograniczenia powoływać. Należy zatem stwierdzić brak podstaw do uznania, iż powodowie ponieśli szkodę na skutek wprowadzenia szczególnych ograniczeń co do sposobu korzystania z ich nieruchomości, skoro takich ograniczeń akt prawa miejscowego nie wprowadził.

Wniosek taki potwierdziła także opinia biegłego z zakresu akustyki, który wskazał, że w odniesieniu do nieruchomości położonej przy ul. (...) lok. 7 w W. nie występują i nie są przewidziane w przyszłości przekroczenia dopuszczalnych poziomów hałasu dla zabudowy mieszkaniowej.

O tym czy takie ograniczenia środowiskowe związane z samym wprowadzeniem obszaru ograniczonego użytkowania mają wpływ na zmianę wartości danej nieruchomości decydują okoliczności konkretnego przypadku. W związku z powyższym istotnym w sprawie było ustalenie tego stanu w odniesieniu do nieruchomości powodów przy wykorzystaniu specjalistycznej wiedzy z zakresu wyceny wartości nieruchomości. W tym celu, jak już zostało wcześniej zaznaczone, w toku procesu został dopuszczony dowód z opinii biegłych ds. wyceny nieruchomości, najpierw biegłej sądowej A. R., a następnie biegłej sądowej M. G.. Strona powodowa wnosiła o wydanie wyroku na podstawie dowodu z opinii biegłej A. R.. Natomiast pozwany wnosił o uwzględnienie opinii drugiej biegłej powołanej w sprawie.

Kwestia ograniczenia prawa własności wynikająca z faktu utworzenia OOU jest bardzo indywidualna i każda nieruchomość musi być badana w tym zakresie osobno. Dlatego też w przedmiotowej sprawie Sąd uznał za niecelowe wykorzystanie opinii Stowarzyszenia (...), o co również wnosili powodowie. Opinia ta do pewnego stopnia odzwierciedla sytuację oddziaływania OOU na znajdujące się na tym obszarze nieruchomości, ale jest niewystarczająca, zbyt ogólnikowa i nie można jej nadać waloru dowodu w konkretnej sprawie sądowej.

Sąd ostatecznie uznał ustalenia biegłej M. G. za wiarygodny dowód w sprawie. Biegła G. do określenia wartości rynkowej przedmiotowej nieruchomości zastosowała podejście porównawcze z wykorzystaniem metody korygowania ceny średniej, którą należy uznać za standard w tego rodzaju opiniach. W tym celu biegła dokonała analizy i charakterystyki rynku nieruchomości w (...) dzielnicy U. w okresie sierpień 2011 r. – listopada 2015 r. Celem dokonania porównania zostały wyselekcjonowane nieruchomości podobne do lokalu mieszkalnego powodów tj. lokale mieszkalne o powierzchni powyżej 80m ², wybudowane w technologii tradycyjnej w latach 1990-2012 i położone we wschodniej części dzielnicy U..

Biegła stworzyła osobne zestawienie nieruchomości położonych w OOU i poza OOU. W sposób racjonalny i logiczny w pierwszej kolejności przeanalizowała trend cen nieruchomości położonych w OOU oraz osobno zbadała jak kształtowały się w tym samym okresie ceny nieruchomości usytuowanych poza OOU. Następnie porównała uzyskane wyniki. Dokonana analiza rynku nieruchomości wykazała jak kształtowały się, w okresie sierpień 2011 r. – listopad 2015 r. ceny nieruchomości podobnych do lokalu mieszkalnego powodów położonych w OOU, a jak ceny również podobnych nieruchomości usytuowanych poza OOU.

Przyjęta metoda, przeprowadzony wywód i obliczenia dokonane przez biegłą nie budzą zastrzeżeń Sadu. Z poczynionych ustaleń wynika, że średni spadek wartości nieruchomości podobnych do lokalu mieszkalnego powodów położonych poza strefą OOU jest większy (7,844%) niż spadek wartości nieruchomości powodów znajdującej się w strefie OOU (7,485%). Różnica ta jest jednak niewielka, co pozwala przyjąć, że spadki wartości rynkowych nieruchomości położonych w OOU jak i poza tym obszarem są zbliżone i oscylują na poziomie 7,7%.

Sąd przyjmując ustalenia biegłej B. za własne doszedł do przekonania, że ustanowiony uchwałą 76/11 Sejmiku Województwa (...) obszar ograniczonego użytkowania nie jest czynnikiem, który samoistnie wpływa na kształtowanie się cen nieruchomości. Do zmiany/spadku wartości przedmiotowej nieruchomości w latach 2011-2015 przyczyniły się m.in. czynniki makro i mikroekonomiczne dotyczące całego rynku nieruchomościami na obszarze dzielnicy U., jak i w aglomeracji całej (...). Świadczy o tym przede wszystkim fakt, że pomimo znajdowania się w strefie OOU, nieruchomość powodów, w stosunku do nieruchomości leżących poza OOU, wcale nie straciła bardziej na wartości. Ceny na rynku nieruchomości w latach 2011-2015 w dzielnicy U. generalnie miały tendencję spadkową, przy czym dla nieruchomość powodów spadek ten jest nawet mniejszy niż dla podobnych nieruchomości położonych poza OOU. W związku z powyższymi ustaleniami Sąd uznał, że na etapie postępowania dowodowego nie zostało wykazane, że ustanowienie OOU miało wpływ na kształtowanie się cen nieruchomości, które znalazły się w tym obszarze, a jednocześnie nie zostały objęte specjalnymi strefami Z1 lub Z2.

Należy wskazać, iż objęcie nieruchomości powodów ogólnym obszarem ograniczonego użytkowania stanowiło jedynie potwierdzenie dokonane przez prawodawcę, iż nieruchomość powodów znajduje się na obszarze, na którym występuje ponadnormatywny poziom dźwięków spowodowany funkcjonowaniem (...) im. (...) w W..

Lotnisko F. C. istnieje od 1934 r. i jest największym międzynarodowym portem lotniczym w Polsce. Niewątpliwie działalność lotniska wywołuje natężenie hałasu i zanieczyszczenie środowiska (okoliczności bezsporne i powszechnie znane). Powodowie decydując się na zakup lokalu mieszkalnego w tej konkretnej lokalizacji, która miała dla nich zapewne inne zalety, byli świadomi mogących występować utrudnień związanych z funkcjonowaniem lotniska. Jak wynika z przesłuchania informacyjnego powodów (pełnomocnik strony powodowej nie wnosił o przesłuchanie powodów w charakterze strony) I. i A. W. przebywając w swoim mieszkaniu odczuwają dolegliwości związane z hałasem, którego źródłem jest startowanie i lądowanie samolotów na lotnisku. Nie planują jednak sprzedaży tej nieruchomości (przesłuchanie informacyjne powódki i powoda k. 339-340).

Powodowie podnosili, że poza samym faktem istnienia OOU, także takie czynniki, jak hałas, szczególnie dla nich uciążliwy, czy widok infrastruktury lotniska i ogólne doznania estetyczne wpływają na wartość przedmiotowej nieruchomości. Również w tym zakresie trudno uznać, że dokonując zakupu swojej nieruchomości w 2009 r. państwo W. nie zwracali uwagi na otaczający krajobraz i estetykę okolicy. Podobnie nie było trudne do przewidzenia, że częstotliwość startów i lądowań samolotów z biegiem lat raczej wzrośnie, niż będzie miała tendencję spadkową.

Jak już zostało podniesione, istotne w niniejszej sprawie jest zaistnienie szkody po stronie powodów i realnej jej przyczyny. Powodowie nie dowiedli swoich twierdzeń i nie udowodnili poniesionej szkody. Nie wykazali także istnienia jakichkolwiek ograniczeń co do sposobu korzystania z ich nieruchomości, które powstały wskutek objęcia jej OOU.

Z poczynionych przez Sąd ustaleń wynika, iż fakt usytuowania przedmiotowej nieruchomości w ogólnej strefie ograniczonego użytkowania nie wpływa na jej wartość rynkową. Sąd nie podziela stanowiska strony powodowej również w tym zakresie, że sam fakt położenia nieruchomości w OOU wpływa na potencjalnych nabywców i powoduje obniżenie ceny. W tej kwestii Sąd oparł się także na doświadczeniu życiowym, iż niejednokrotnie przeświadczenie o ewentualnych negatywnych czynnikach utrudniających korzystanie z nieruchomości znajdujących się w OOU jest kształtowane mylnie przez opinię publiczną, lub pewne sektory gospodarki, którym zależy na osiągnięciu konkretnego celu, jak np. zbicie cen nieruchomości, czy też wykorzystanie okazji do zdobycia klientów przez kancelarie prawnicze w celach dochodzenia odszkodowań.

W tym stanie rzeczy, mając na uwadze poczynione powyżej rozważania, Sąd oddalił powództwo, uznając iż przyjęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby do bezpodstawnego wzbogacenia powodów kosztem pozwanego.

Sąd rozstrzygnął o kosztach procesu na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz na podstawie § 2, § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę ustanowionego z urzędu. Rozstrzygnięcie to zgodne jest z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, który powodowie przegrali w całości. Pozwany poniósł następujące koszty: 3.600 zł – wynagrodzenie pełnomocnika procesowego, 17 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego oraz 8.299,82 zł tytułem kosztów wydania opinii biegłych. Kwoty te Sąd zasądził od powodów na rzecz Państwowego Przedsiębiorstwa (...). Ponadto Sąd nakazał pobrać od powodów na rzecz Skarbu Państwa – Kasy Sądu Okręgowego w Warszawie kwotę 1.843,18 zł tytułem zwrotu części nieopłaconych kosztów opinii biegłych. Natomiast pozwanemu Sąd zwrócił 337,04 zł jako część niewykorzystanej zaliczki pobranej celem przeprowadzenia dowodów z opinii biegłych.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.