VIII K 597/07 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Warszawie z 2012-10-08
- Tytuł:
- Sąd Okręgowy w Warszawie z 2012-10-08
- Data orzeczenia:
- 8 października 2012
- Data publikacji:
- 17 października 2014
- Sygnatura:
- VIII K 597/07
- Sąd:
- Sąd Okręgowy w Warszawie
- Wydział:
- VIII Wydział Karny
- Przewodniczący:
- Joanna Grabowska
- Hasła tematyczne:
- Przestępstwo Przeciwko Wolności , Przestępstwo Przeciwko Porządkowi Publicznemu
- Podstawa prawna:
- art. 252 § 1 k.k. w zb. z art. 189 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 18 kwietnia 2010 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zb. z art. 282 k.k. w zb. z art. 191 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
- Teza:
- „ Znamiona typu podstawowego przestępstwa z art. 189 k.k., tj. jego § 1, wypełnione są wówczas, gdy osoba zostanie pozbawiona wolności, a więc swobody poruszania się, opuszczenia pomieszczenia, w którym się znajduje. Wszelkie niedogodności wykraczające poza te wynikające z samego pozbawienia wolności należy uznać za udręczenie, natomiast szczególne udręczenie będzie miało miejsce wówczas, gdy te niedogodności, różnego rodzaju nieprzyjemności, cierpienia fizyczne lub psychiczne, osiągają znaczne natężenie. Zdaniem Sądu, bicie pokrzywdzonego pięściami, skucie go kajdankami i przewożenie w bagażniku samochodu, rozebranie i pozbawienie własnego ubrania, przykucie łańcuchem do rury poprowadzonej nisko nad ziemią w taki sposób, że nie mógł zmienić pozycji, reglamentowanie korzystania z toalety, a w odwecie za próbę ucieczki – pozbawienie w ogóle takiej możliwości na trzy dni, pobicie drewnianymi pałkami i pozbawienie jedzenia na cztery dni, a także pozbawienie możliwości umycia się podczas trwającego 35 dni uwięzienia, a także cierpienia psychiczne związane z brakiem pewności zamiarów porywaczy, nieinformowaniem więźnia o jego sytuacji, stanowi dla człowieka normalnie funkcjonującego w europejskim kręgu cywilizacyjnym, szczególne udręczenie. Czas trwania pozbawienia wolności w czasie jego dokonania także wypełniał znamiona art. 189 § 2 k.k. Sąd zastosował wobec oskarżonych ten przepis na podstawie art. 4 § 1 k.k., gdyż ustawa obowiązująca w dniu popełnienia czynu, jest względniejsza dla sprawców ( obecnie przestępstwo z art. 189 § 3 k.k. stanowi zbrodnię ) . W.K. ( (...) ) uprowadzeniem A.K. i groźbami pozbawienia go życia ( W. K. cytował wypowiedź osoby telefonującej w sprawie pieniędzy za jego uwolnienie – „ ty chyba nie chcesz zobaczyć swojego syna „ – k. 17v ) został zmuszony do zapłacenia określonych kwot, których nie chciał zapłacić i nie uznawał roszczeń M.Ł. ( (...) ) i T.K. ( (...) ), za zasadne, czemu dał wyraz składając sprzeciwy od nakazów zapłaty. Sąd uznał, że sprawcy wypełnili znamiona art. 252 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed noweli obowiązującej od 19.04.2010 r. Przepis obowiązujący poprzednio jest względniejszy dla sprawców, tak w § 1, jak i § 2 art. 252 k.k. W realiach niniejszej sprawy, stosując ustawę nową należałoby przyjąć, iż przypisane sprawcom zachowanie wypełniło znamiona art. 252 § 2 k.k.
Dodano:
,
Opublikował(a):
Beata Gonera
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację: Joanna Grabowska
Data wytworzenia informacji:
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację: Joanna Grabowska
Data wytworzenia informacji: