Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Bożena Chłopecka

Protokolant: sekretarz sądowy Oliwia Goliszewska

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2024 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy z powództwa (...) Banku S.A. z siedzibą w W.

przeciwko N. S.

o zapłatę

I.  zasądza od N. S. na rzecz powoda kwotę 96.497,17 zł (dziewięćdziesiąt sześć tysięcy czterysta dziewięćdziesiąt siedem złotych i 17/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 25 sierpnia 2021r. do dnia zapłaty,

II.  ustala, że pozwana w całości ponosi koszty postępowania, z tym, że ich wyliczenie pozostawia referendarzowi sądowemu.

Sygn. akt I C 17/22

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 7 marca 2022 r. (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W., zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł przeciwko N. S. o orzeczenie nakazem zapłaty, że pozwana ma zapłacić na rzecz powoda kwotę 96.497,17 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów elektronicznego postępowania upominawczego oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa. W przypadku skierowania sprawy do rozpoznania w postępowaniu zwykłym bądź w przypadku wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty strona powodowa wniosła o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 96.497,17 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów elektronicznego postępowania upominawczego oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu powód wskazał, że zawarł z pozwaną N. S. w dniu 2 lipca 2018 r. umowę kredytu nr (...), na podstawie której udostępnił pozwanej kwotę 117.641,85 zł. W ramach umowy pozwana zobowiązała się do terminowej spłaty kredytu. Wobec opóźnienia w spłacie powód, pismem z dnia 27 kwietnia 2021 r., wezwał pozwaną do uregulowania wymagalnego zadłużenia. Z uwagi na niedotrzymanie warunków Umowy i nieuregulowanie zaległości, pismem z dnia 4 czerwca 2021 r. powód wypowiedział pozwanej umowę, z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia. Do dnia wytoczenia powództwa pozwana nie dokonała spłaty wymagalnego zadłużenia. Wobec powyższego powód wystawił wyciąg z ksiąg banku oraz wniósł powództwo w elektronicznym postępowaniu upominawczym, które umorzone zostało w dniu 12 listopada 2021 r. (pozew, k. 4-7).

W odpowiedzi na pozew z dnia 16 lutego 2022 r. (data nadania przesyłki, k. 62) pozwana, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości dwukrotności norm prawem przewidzianych, kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz poniesionych przez stronę pozwaną kosztów korespondencji (6,50 zł za każdy list polecony).

W uzasadnieniu pozwana zarzuciła pozwanemu nieudowodnienie istnienia, wymagalności oraz wysokości przedmiotowej wierzytelności oraz jej przedwczesność. Pozwana podniosła również zarzut abuzywności klauzul umownych. Zakwestionowała również prawdziwość złożonych przez powoda dokumentów jak również brak wydania pozwanej przedmiotu umowy (odpowiedź na pozew, k. 54-61).

Strona powodowa w piśmie przygotowawczym z dnia 31 marca 2022 roku zaznaczyła, że powód wyczerpująco wykazał istnienie i wysokość roszczenia poprzez przedłożenie umowy kredytu, harmonogramu spłaty oraz wyciągu z ksiąg bankowych. Zdaniem powoda wyciągi z ksiąg bankowych jako podpisane przez upoważnione do tego osoby i opatrzone pieczęcią banku, spełniają co najmniej wymogi dokumentu prywatnego. Jak natomiast wskazuje orzecznictwo, dokument prywatny może stanowić podstawę ustaleń faktycznych i wyrokowania, a materialna moc dowodowa dokumentu prywatnego zależy od jego treści merytorycznej.

Powód podniósł, że pozwana nie zgłaszała żadnych zarzutów co do braku umocowania osób uczestniczących w procesie udzielania kredytu. Pozwana otrzymała kwotę kredytu, a więc umowa doszła do skutku. Pozwana została należycie poinformowana o kosztach kredytu i to ona była zobowiązana do zapoznania się z jego szczegółowymi warunkami. Kwota kosztów kredytowych została z pozwaną indywidualnie uzgodniona. Banki mogą pobierać przewidziane w umowie prowizje i opłaty na podstawie art. 110 ustawy Prawo bankowe. W ustawie nie ma natomiast określonych limitów kwotowych ani procentowych tych elementów wynagrodzenia, jakie mogą pobierać banki.

Powód zaznaczył, że korespondencja kierowana do pozwanej wysłana została na wskazany przez nią adres do korespondencji i skutecznie doręczona do jej rąk, na jaką okoliczność istnieje potwierdzenie.

Na terminie rozprawy wyznaczonym na dzień 30 października 2024 r. nikt się nie stawił (protokół rozprawy, k. 131).

Do zamknięcia rozprawy strony podtrzymywały dotychczasowe stanowiska w sprawie (pismo procesowe pozwanej, k. 96: pismo procesowe powoda, k. 104).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Bank S.A. z Oddział (...) siedzibą w W. oraz N. S. w dniu 2 lipca 2018 r. zawarli umowę o kredyt konsolidacyjny nr (...) (dalej: Umowa). Bank w Umowie udzielił pozwanej N. S. kredytu w kwocie 117.641,85 zł, przeznaczonego na:

1)  potrzeby konsumpcyjne kredytobiorcy w wysokości 18.592,28 zł;

2)  spłatę zobowiązań kredytowych kredytobiorcy z tytułu:

a)  umowy kredytu Kredyt na zakup towarów, usług i papierów wartościowych nr (...) na rachunek prowadzony w (...) Bank S.A. w wysokości 325.11 zł (słownie zł: trzysta dwadzieścia pięć złotych jedenaście groszy)

b)  umowy kredytu Kredyt niecelowy oraz studencki nr XXX na rachunek prowadzony w Bank (...) SA w wysokości 4791zł (słownie zł: cztery tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt jeden złotych zero groszy)

c)  umowy kredytu Kredyt niecelowy oraz studencki nr XXX na rachunek prowadzony w Bank (...) SA w wysokości 6539zł (słownie zł: sześć tysięcy pięćset trzydzieści dziewięć złotych zero groszy)

d)  umowy kredytu Karta kredytowa nr XXX na rachunek prowadzony w Bank (...) SA w wysokości 602zł (słownie zł: sześćset dwa złotych zero groszy)

e)  umowy kredytu Kredyt niecelowy oraz studencki nr XXX na rachunek prowadzony w Bank (...) SA w wysokości 2989zł (słownie zł dwa tysiące dziewięćset osiemdziesiąt dziewięć złotych zero groszy)

f)  umowy kredytu Kredyt niecelowy oraz studencki nr XXX na rachunek prowadzony w Bank (...) SA w wysokości 252zł (słownie zł: dwieście pięćdziesiąt dwa złotych zero groszy)

g)  umowy kredytu Kredyt niecelowy oraz studencki nr XXX na rachunek prowadzony w Bank (...) SA w wysokości 5340zł (słownie zł: pięć tysięcy trzysta czterdzieści złotych zero groszy)

h)  umowy kredytu Kredyt niecelowy oraz studencki nr XXX na rachunek prowadzony w Bank (...) SA w wysokości 10803zł (słownie zł: dziesięć tysięcy
osiemset trzy złotych zero groszy)

i)  umowy kredytu Kredyt niecelowy oraz studencki nr XXX na rachunek prowadzony w Bank (...) SA w wysokości 2856zł (słownie zł: dwa tysiące
osiemset pięćdziesiąt sześć złotych zero groszy)

j)  umowy kredytu Karta kredytowa nr XXX na rachunek prowadzony w (...) Bank SA w wysokości 3360zł (słownie zł: trzy tysiące trzysta sześćdziesiąt złotych zero groszy)

k)  umowy kredytu Kredyt niecelowy oraz studencki nr XXX na rachunek prowadzony w Bank (...) SA w wysokości 3065zł (słownie zł: trzy tysiące
sześćdziesiąt pięć złotych zero groszy)

l)  umowy kredytu Kredyt niecelowy oraz studencki nr XXX na rachunek prowadzony w Bank (...) SA w wysokości 829zł (słownie zł: osiemset
dwadzieścia dziewięć złotych zero groszy)

m)  umowy kredytu Zobowiązanie z sektora niebankowego - nieodnawialne nr XXX na rachunek prowadzony w Bank (...) SA w wysokości 3977zł (słownie zł
trzy tysiące dziewięćset siedemdziesiąt siedem złotych zero groszy)

n)  umowy kredytu Zobowiązanie z sektora niebankowego - nieodnawialne nr XXX na rachunek prowadzony w (...) Bank SA w wysokości 5805zł (słownie zł pięć
tysięcy osiemset pięć złotych zero groszy)

o)  umowy kredytu Zobowiązanie z sektora niebankowego - nieodnawialne nr XXX na rachunek prowadzony w (...) SA - (...), produkty bankowe
dostarcza mBank w wysokości 7911zł (słownie zł: siedem tysięcy dziewięćset jedenaście złotych zero groszy)

p)  umowy kredytu Zobowiązanie z sektora niebankowego - nieodnawialne nr XXX na rachunek prowadzony w Bank (...) SA w wysokości: 7735zł
(słownie zł: siedem tysięcy siedemset trzydzieści pięć złotych zero groszy)

q)  umowy kredytu Zobowiązanie z sektora niebankowego - nieodnawialne nr XXX na rachunek prowadzony w Bank (...) SA w wysokości 2460zł
(słownie zł: dwa tysiące czterysta sześćdziesiąt złotych zero groszy)

3)  zapłatę kosztów kredytu w postaci prowizji za udzielenie kredytu w wysokości 29.410,46 zł (§ 1 ust. 1 i 2 Umowy).

Kwotę udzielonego kredytu kredytobiorca zobowiązał się spłacić wraz z należnymi odsetkami w 120 równych ratach (§ 1 ust. 1 Umowy). Zgodnie z § 1 ust. 6 Umowy, ww. środki miały zostać przekazane przez Bank (...) zgodnie z osobną dyspozycją stanowiącą załącznik do niniejszej Umowy.

Kredytobiorca zobowiązał się pod rygorem wypowiedzenia Umowy do zamknięcia zobowiązań podlegających konsolidacji, wymienionych w § 1 ust. 1 pkt 2 Umowy oraz dostarczenia w okresie 4 miesięcy od daty podpisania Umowy zaświadczenia o zamknięciu zobowiązań podlegających konsolidacji, wymienionych w § 1 ust. 1 pkt 2 za wyjątkiem konsolidowanych zobowiązań w (...) Bank S.A. (§ 1 ust. 7 Umowy).

Oprocentowanie kredytu miało być liczone według stopy zmiennej, która ma bezpośredni wpływ na wielkość zadłużenia oraz wysokość należnych odsetek. Oprocentowanie w całym okresie kredytowania stanowi sumę stawki referencyjnej WIBOR 3M i marży w wysokości 5.20 punktów procentowych, stałej w trakcie trwania Umowy. Oprocentowanie kredytu na dzień zawarcia Umowy wynosi 6.90 % w stosunku rocznym. Dla Pierwszego okresu obrachunkowego, do obliczenia wysokości oprocentowania Bank zastosuje stawkę referencyjną WIBOR 3M z przedostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uruchomienia kredytu. Zmiana oprocentowania w kolejnych, 3-miesięcznych okresach obrachunkowych następuje w wyniku zmiany stawki WIBOR 3M z przedostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień spłaty raty kredytu (§ 2 Umowy).

Bank miał prawo wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia m.in. w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu (§ 9 ust. 1 i 2 pkt 1 Umowy) ( umowa z 2 lipca 2018 r. o kredyt konsolidacyjny nr (...), k. 16-18v.).

W dniu 2 lipca 2018 r. wykonane zostały transakcje bankowe obejmujące spłatę kredytów oraz pokrycie kosztów kredytu w postaci prowizji, wyszczególnione w § 1 ust. 1 Umowy (historia rachunku bankowego z 2 lipca 2018 r., k. 106).

Pismem z dnia 27 kwietnia 2021 r. (...) Bank S.A. w W. w piśmie zatytułowanym „Ostateczne wezwanie do zapłaty przed wypowiedzeniem umowy” poinformował N. S., że na dzień sporządzenia pisma występują zaległości z tytułu umowy nr (...) w kwocie 2.527,32 zł (kwota zaległości była powiększona o odsetki wynoszące 11,20%). Bank zwrócił się do N. S. o dokonanie w terminie 14 dni roboczych spłaty zadłużenia przeterminowanego. Poinformował również o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia na podstawie uprawnień wskazanych w art. 75c Ustawy Prawo bankowe. W przypadku nieskorzystania z ww. uprawnień umowa miała zostać wypowiedziana, co oznaczało obowiązek uregulowania zobowiązań wynikających z Umowy do końca okresu wypowiedzenia, a brak spłaty miał skutkować wszczęciem przez bank postepowania egzekucyjnego. Pismo zostało doręczone w dniu 4 maja 2021 r. (pismo z 27 kwietnia 2021 r., k. 21-21v.; wydruk z portalu Poczty Polskiej, k. 22).

Pismem z dnia 4 czerwca 2021 r. (...) Bank S.A., z uwagi na niedotrzymanie warunków umowy i nieuregulowanie zaległości pomimo wezwania do zapłaty, wypowiedział N. S. umowę nr (...) z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia. Pismo doręczone zostało w dniu 15 czerwca 2021 r. (wypowiedzenie umowy z 4 czerwca 2021 r., k. 23-23v.; zwrotne potwierdzenie odbioru, k. 24-24v.).

Przedsądowym wezwaniem do zapłaty z dnia 9 lipca 2021 r. (...) Bank S.A. w W. wezwał N. S. do zapłaty wymagalnego zadłużenia z tytułu umowy pożyczki/kredytu konsolidacyjnego nr (...) z dnia 2 lipca 2018 r., które na dzień 18 lipca 2021 r. wynosiło 95.436,01 zł, w tym: 93.452,58 zł kapitału, 1809,43 zł odsetek umownych oraz 174 zł odsetek karnych. Jednocześnie poinformowano, że w razie braku spłaty zadłużenia w terminie 7 dni od daty pisma sprawa zostanie skierowana na drogę postępowania sądowego, a koszty postępowania sądowego i egzekucyjnego w całości obciążą dłużnika. Pismo zostało doręczone w dniu 22 lipca 2021 r. (przedsądowe wezwanie do zapłaty z 19 lipca 2021 r., k. 19; wydruk z portalu Poczty Polskiej, k. 20).

W dniu 25 sierpnia 2021 r. (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wystawił wyciąg z ksiąg banku nr (...), w którym stwierdził, że w księgach banku (...) posiada wymagalne zadłużenie w wysokości 96.497,17 zł z tytułu umowy kredytu nr (...) z dnia 2 lipca 2018 r. Na kwotę wymagalnego zadłużenia składają się niespłacony kapitał w kwocie 93.452,58 zł, odsetki umowne w kwocie 1809,43 zł, odsetki umowne za opóźnienie w kwocie 1.235,16 zł (wyciąg z ksiąg banku z 25 sierpnia 2021 r., k. 8).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie złożonych do akt sprawy dokumentów. Sąd w całości dał wiarę dokumentom stanowiącym podstawę ustaleń stanu faktycznego, bowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności, a Sąd nie miał podstaw do podważenia ich wiarygodności bądź zawartej w nich treści z urzędu.

Postanowieniem z dnia 30 października 2024 r. na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 3 k.p.c. Sąd pominął wniosek o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków W. D. i D. L. oraz dowód z opinii biegłego grafologa jako nieprzydatne do wykazania danych faktów oraz bezprzedmiotowych dla rozstrzygnięcia. (postanowienie, k. 131).

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W przedmiotowym postępowaniu strona powodowa dochodziła od pozwanej N. S. zapłaty kwoty 96.497,17 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym do dnia zapłaty. Dochodzona kwota stanowiła kapitał i odsetki wynikające z niespłaconego kredytu, udzielonego na podstawie wypowiedzianej pozwanej przez bank umowy o kredyt konsolidacyjny nr (...) z dnia 2 lipca 2018 r.

Pozwana w odpowiedzi na pozew i kolejnych pismach procesowych formułowała zasadniczo cztery główne zarzuty wobec zgłoszonego roszczenia.

W pierwszej kolejności zarzucała powodowi nieudowodnienie istnienia, wysokości oraz wymagalności wierzytelności dochodzonej pozwem. Wbrew twierdzeniom strony pozwanej strona powodowa podołała wymogowi wykazania istnienia, wysokości, jak również wymagalności roszczenia. Podstawę dochodzonego roszczenia stanowi umowa o kredyt konsolidacyjny nr (...) z dnia 2 lipca 2018 r., która to umowa została zawarta pomiędzy bankiem a N. S. co potwierdza dokumentacja złożona przez stronę powodową. Z dokumentów tych bezsprzecznie wynika więc zarówno istnienie wierzytelności dochodzonej pozwem, jak i jej wysokość. Pozwana nie wykazała tym samym twierdzeń zawartych w pozwie, aby nie składała oświadczenia woli o zawarciu z powodem umowy kredytu. Należy przy tym wskazać, iż pozwana do czasu postępowania sądowego nie negowała fakty zawarcia przedmiotowej umowy kredytu konsolidacyjnego ani otrzymania informacji o warunkach udzielonego kredytu.

Kwota roszczenia znajduje potwierdzenie w dokumentach przedłożonych w niniejszym postępowaniu przez stronę powodową, w tym w wyciągu z ksiąg bankowych. Za niezasadne Sąd uznał twierdzenia strony pozwanej, która wskazywała na brak podpisu na wyciągu z ksiąg bankowych, a tym samym niespełnienie warunków z art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe. Należy wskazać, że na przedłożonym przez powoda wyciągu z ksiąg bankowych znajduje się zarówno pieczęć banku, jak również podpis osoby upoważnionej do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banku. Nawet przyjęcie stanowiska, iż wyciąg bankowy nie spełnia warunków ww. przepisu i ma jedynie moc dokumentu prywatnego nie oznacza odrzucenie tego środka dowodowego. Strona pozwana faktycznie bowiem nie przedstawiła żadnego środka dowodowego, który mógłby przeciwstawić się twierdzeniom strony powodowej, wykazać brak opóźnienia w spełnieniu zobowiązania przez pozwaną czy spłatę zobowiązania.

Niewątpliwie należy przyznać rację pozwanej, że wyciąg z ksiąg bankowych nie jest dokumentem urzędowym. W wyroku z dnia 15 marca 2011 r. w sprawie o sygn. P 7/09 (Dz.U. 2011.72.388) Trybunał Konstytucyjny uznał przepis art. 95 ust. 1 ustawy – Prawo bankowe w części, w jakiej nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych banku w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, za niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Wyciąg z ksiąg bankowych należy zatem traktować jako dokument prywatny, który stanowi jedynie dowód określonego przeświadczenia pracowników banku co do wysokości długu. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 30 czerwca 2020 r. (II CZ 11/20, LEX nr 3045998) wskazał, że „jakkolwiek wyciąg z ksiąg bankowych przestał korzystać z domniemania autentyczności i prawdziwości dokumentu urzędowego na podstawie 244 § 1 k.p.c., to podobnie jak inne dokumenty bankowe pozostał dokumentem prywatnym, stanowiącym środek dowodowy w postępowaniu cywilnym”. Sąd Apelacyjny w Gdańsku w uzasadnieniu wyroku z dnia 7 lutego 2018 r. (I ACa 278/17, LEX nr 2493663) podkreślił natomiast, że „zaprzeczenie prawdziwości dokumentu prywatnego w postaci sporządzonego prawidłowo i zgodnie z kompetencją ustawową banku wynikającą z art. 95 ust. 1 ustawy z 1997 r. Prawo bankowe wyciągu z ksiąg rachunkowych pożyczkodawcy (kredytodawcy) nie może polegać na samej negacji istnienia lub wysokości długu, jeśli z pozostałych dowodów przedłożonych przez bank wynika fakt zawarcia umowy pożyczki (kredytu), jej wysokość i ustalone przez strony warunki spłaty”.

Wobec braku skutecznego zakwestionowania wysokości należności wynikającej z umowy kredytu i przysługującej kredytodawcy Sąd uznał, że wysokość roszczenia dochodzonego pozwem oraz wynikająca z ksiąg bankowych została udowodniona przez powoda. Pozwana nie przedstawiła bowiem żadnych dowodów mogących podważyć wiarygodność bądź rzetelność złożonego przez stronę powodową wyciągu z ksiąg bankowych.

Wbrew twierdzeniom pozwanej, otrzymała ona również informację o możliwości restrukturyzacji zadłużenia w myśl art. 75c Prawa bankowego w piśmie z dnia 27 kwietnia 2021 r. zatytułowanym „ostateczne wezwanie do zapłaty przed wypowiedzeniem umowy”. Powód poinformował w nim o możliwości złożenia w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania niniejszego pisma, wniosku o restrukturyzację zadłużenia na podstawie uprawnień wskazanych w art. 75c ustawy Prawo bankowe. Wskazał również oddział i adres, pod który można przesłać stosowne pismo w tym zakresie. Przedmiotowe wezwanie zostało przesłane na właściwy adres pozwanej i doręczone w dniu 4 maja 2021 r., co potwierdza wydruk z portalu Poczty polskiej (wydruk z portalu Poczty polskiej, k. 22).

Strona powodowa wykazała również, że umowa o kredyt została skutecznie wypowiedziana pismem z dnia 4 czerwca 2021 r., które zostało doręczone pozwanej w dniu 15 czerwca 2021 r. Na dowód powyższego powód przedłożył zwrotne potwierdzenie odbioru z własnoręcznym podpisem pozwanej N. S. (k. 24-24v.). Roszczenie z tytułu umowy o kredyt stało się więc wymagalne w momencie upływu okresu wypowiedzenia, tj. po upływie 30 dni od daty doręczenia pisma. Zarówno wypowiedzenie umowy, jak i wcześniej skierowane do pozwanej ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 27 kwietnia 2021 r., zostały przesłane na prawidłowy adres zamieszkania N. S.. Tym samym zarzuty strony pozwanej w tym zakresie nie zasługują w żadnej mierze na uwzględnienie.

Kolejny zarzut formułowany przez pozwaną dotyczył braku wykazania przez bank przekazania środków pieniężnych, a więc kwestionowania faktu uruchomienia i wykorzystania środków.

Wbrew twierdzeniom strony pozwanej, powodowy bank przedłożył historię rachunku kredytowego o nr (...) z dnia 2 lipca 2018 r., który potwierdza spłatę kredytów opisanych w § 1 ust. 1 Umowy oraz pokrycie prowizji za udzielenie kredytu w kwocie 29.410,46 zł (historia rachunku bankowego z 2 lipca 2018 r., k. 106). Wskazany dowód potwierdza więc, iż środki z kredytu zostały przeznaczone na spłatę zobowiązań kredytowych kredytobiorcy, zgodnie z postanowieniami umowy o kredyt konsolidacyjny nr (...).

Ostatecznie pozwana odwołała się do art. 385 ¹ § 1 k.c. wskazując, że stosowane przez powoda w umowie niedozwolone klauzule umowne nie wiążą pozwanego ze skutkiem ex tunc. Strona pozwana wskazała przy tym, że postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Jako przykład klauzuli abuzywnej pozwana wskazała pobranie przez powoda od pozwanej prowizji w wysokości 29.410,46 zł oraz zapisy umowy stanowiące o odsetkach maksymalnych.

W pierwszej kolejności podnieść należy, że dla wszystkich umów kredytu – niezależnie od tego, czy są kredytami konsumenckimi, czy też nie – obowiązuje zasada określenia w umowie całkowitej kwoty kredytu, oprocentowania, wysokości prowizji oraz opłat jak i okres kredytowania.

Zdaniem Sądu, łącząca strony umowa o kredyt została zawarta zgodnie z dobrymi obyczajami i poszanowaniem praw konsumenta. Kwota kredytu wraz z prowizją, jako przedmiot głównego świadczenia udzielanego przez powoda i podlegającego zwrotowi przez kredytobiorczynię N. S., została określona w sposób jasny i precyzyjny. Zrozumiałość postanowień umowy, w zakresie obliczenia wysokości zobowiązania dla przeciętnego konsumenta nie budzi wątpliwości . Wskazane w umowie koszty kredytu, stanowiące pozaodsetkowe koszty kredytu w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 6a ustawy o kredycie konsumenckim (tj. wszystkie koszty, które konsument ponosi w związku z umową o kredyt konsumencki, z wyłączeniem odsetek), zostały ustalone na właściwym poziomie, mając na uwadze, że zgodnie z art. 36a ust. 2 tej ustawy, pozaodsetkowe koszty kredytu w całym okresie kredytowania nie mogą być wyższe od całkowitej kwoty kredytu w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 6 w/w ustawy. Umowa prawidłowo też wskazuje wysokości oprocentowania istniejącego w dniu zawarcia umowy oraz określa warunki jego zmiany. W ocenie Sądu, treść umowy kredytu nie zawiera klauzul niedozwolonych w zakresie postanowień nie mających charakteru postanowień określających główne świadczenia stron, w tym kształtujących prawa i obowiązki konsumentów w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami lub rażąco naruszający ich interesy. Umowa nie zawiera także postanowień objętych katalogiem z art. 385 ³ k.c.

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, iż powodowy bank zawarł z pozwaną ważną umowę o kredyt, na podstawie której udzielił N. S. kredytu konsolidacyjnego w kwocie 117.641,85 zł na okres 120 miesięcy. Spłata kredytu miała następować w ratach. Kredytobiorczyni w początkowym okresie trwania umowy wywiązywał się z obowiązku spłaty rat kredytu, jednakże w I kwartale 2021 r. zaprzestała uiszczania rat. W związku z brakiem spłaty zobowiązania bank najpierw wezwał do spłaty wymagalnego zadłużenia, informując o możliwości restrukturyzacji zadłużenia (ostateczne wezwanie do zapłaty z 27 kwietnia 2021 r., k. 21), następnie pismem z dnia 4 czerwca 2021 r., z powodu niedotrzymania warunków umowy i nieuregulowania zaległości pomimo wezwania do zapłaty, wypowiedział N. S. umowę nr (...) z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia (wypowiedzenie umowy z 4 czerwca 2021 r., k. 23).

W powyższych okolicznościach Sąd uznał, iż powództwo było zasadne i jako takie zasługiwało na uwzględnienie w całości, dlatego też w pkt I wyroku zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 96.497,17 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25 sierpnia 2021 r. do dnia zapłaty. Podstawę orzeczenia o odsetkach stanowił przepis art. 481 § 1 k.c. Datę początkową płatności odsetek Sąd przyjął zgodnie z żądaniem pozwu tj. od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Pozwana nie kwestionowała wprost daty początkowej naliczania odsetek wskazanej przez powoda.

W punkcie II sentencji wyroku Sąd ustalił, że strony ponoszą koszty procesu według zasady odpowiedzialności za jego wynik, opisanej w art. 98 k.p.c., wskazując, że pozwana przegrała sprawę w całości i ponosi koszty postępowania, pozostawiając szczegółowe wyliczenie tych kosztów referendarzowi sądowemu na podstawie art. 108 § 1 k.p.c.

Mając powyższe na uwadze sąd orzekł jak w sentencji wyroku.