Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Nakwaska-Szczepkowska

Protokolant: Sekretarz sądowy Karolina Stańczuk

po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2024 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa M. P.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...) przy ul. (...)
w W.

o uchylenie uchwał

I.  uchyla uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) w W. nr (...) i (...) z dnia 12 lutego 2020 r.;

II.  zasądza od Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) w W. na rzecz M. P. kwotę 777 zł (siedemset siedemdziesiąt siedem złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia Agnieszka Nakwaska-Szczepkowska

Sygn. akt I C 37/24

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 marca 2020 r. M. P. wniosła o uchylenie w całości następujących uchwał Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) w W. (dalej jako „Wspólnota”):

1)  uchwały nr (...) z dnia 12 lutego 2020 r. w sprawie uchylenia zapisów uchwały nr (...) z dnia 4 lipca 2012 r.;

2)  uchwały nr (...) z dnia 12 lutego 2020 r.

Ponadto powódka wniosła o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka podniosła, że uchwałą nr (...) z dnia 4 lipca 2012 r. członkowie Wspólnoty dokonali zmiany przeznaczenia nieruchomości wspólnej (pomieszczeń strychu), wyrażając zgodę na ich przebudowę przez R. P. (1), syna powódki i ówczesnego właściciela lokalu mieszkalnego nr (...), oraz na ustanowienie odrębnej własności lokalu powstałego w następstwie przebudowy i połączenia z lokalem nr (...), a także rozporządzanie tym lokalem oraz na zmianę wysokości udziałów w następstwie powstania odrębnej własności lokalu przebudowanego. Uchwała ta nie przewidywała terminów wykonania poszczególnych działań przez syna powódki.

Syn powódki częściowo wykonał postanowienia zawarte w uchwale nr (...), a dokończenie zadań inwestycyjnych związanych z dalszą realizacją tej uchwały przerwała niespodziewana śmierć syna powódki w dniu 26 lipca 2019 r.

Powódka wyjaśniła, że jest jedynym spadkobiercą zmarłego syna (pozostali spadkobiercy ustawowi złożyli oświadczenia o odrzuceniu spadku) i zamierzała wykonać dalsze postanowienia uchwały nr (...). Realizację przedmiotowej uchwały uniemożliwiła jej pozwana Wspólnota poprzez podjęcie w dniu 12 lutego 2020 r. zaskarżonych uchwał.

W ocenie powódki kwestionowane uchwały naruszają zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną oraz interesy powódki jako właściciela lokalu. Powódka zarzuciła, że zaskarżone uchwały powodują wystąpienie znacznej dysproporcji pomiędzy potrzebą ochrony interesu określonego właściciela (w tym przypadku powódki) a ochroną interesu wyrażonego podjętą uchwałą. Zaskarżone uchwały są dla powódki oczywiście niekorzystne z punktu widzenia naruszenia interesu osobistego oraz gospodarczego, przy czym uchwała mająca na celu pokrzywdzenie członka wspólnoty oznacza wadliwe działanie zebrania właścicieli lokali prowadzące do uzyskania przez określonych członków korzyści kosztem innego członka lub członków wspólnoty.

( pozew – k. 3-12)

Pozwana Wspólnota wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego według spisu kosztów, złożonego na zakończenie postępowania.

W pierwszej kolejności Wspólnota zarzuciła, że powódka nie posiada legitymacji czynnej, ponieważ nie wykazała żadnym dokumentem, aby odziedziczyła spadek po R. P. (1). Dalej Wspólnota poddała w wątpliwość zachowanie przez powódkę terminu 6 tygodni do zaskarżenia uchwał. Niezależnie od powyższego, pozwana zaprzeczyła, aby zaskarżone uchwały naruszały zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną, czy naruszały interes właściciela lokalu nr (...). Pozwana zwróciła uwagę, że po podjęciu uchwały nr (...) R. P. (1) ograniczył swoje działania do zamknięcia strychu przed pozostałymi członkami Wspólnoty i nie przystąpił do realizacji uchwały. Nie ponosił on opłat zaliczkowych za ciepło, ponieważ lokal nr (...) został odłączony od centralnego ogrzewania budynku i zostało w nim zamontowane ogrzewanie gazowe. Fakt, że R. P. (1) nie przeprowadził przebudowy poddasza, spowodowało przez lata olbrzymie straty ciepła i zwiększone koszty utrzymania budynku. Pozwana zarzuciła dalej, że R. P. (1) nie dbał o zajęte przez niego pomieszczenia strychu, a jego zachowanie cechowało nie tylko ignorowanie zasad działania Wspólnoty, ale również lekceważenie swoich obowiązków wobec niej. Wspólnota nie mogła sobie pozwolić na dalsze ponoszenie kosztów i oczekiwanie na wywiązanie się ze zobowiązań, gdzie również po śmierci R. P. (1) nikt z jego rodziny nie podjął w tym kierunku działań, w tym nie podjął próby wyjaśnienia dalszych planów związanych ze strychem. Z tych względów podjęte zostały zaskarżone uchwały. Celem Wspólnoty było uzyskanie środków pieniężnych potrzebnych do dalszej realizacji planów rewitalizacji w obrębie budynku i działki, w tym remontu ogrodzenia, bramy, furtki, ewentualnie zmiany pokrycia dachu. Wspólnota zwróciła uwagę, że w ciągu 7 lat od podjęcia uchwały nr (...) właściciel lokalu nr (...) nie podjął działań, aby doprowadzić do jej wykonania, a zaskarżone uchwały zapewniają ochronę interesów całej Wspólnoty i równą ochronę interesów wszystkich członków Wspólnoty.

( pismo z 06.04.2021 r. – k. 147-150)

Pismem z dnia 17 listopada 2023 r. pozwana wniosła o zasądzenie od powódki kosztów postępowania w łącznej wysokości 3.092 zł.

Do czasu zamknięcia rozprawy stanowiska stron nie uległy zmianie.

( pismo zawierające ostateczne stanowisko w sprawie: powódki – k. 356-357v, pozwanej – k. 359-362, protokół rozprawy z 07.05.2024 r. /skrócony/ – k. 402-402v)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wspólnota mieszkaniowa nieruchomości przy ul. (...) w W. liczy 6 członków – właścicieli lokali mieszkalnych. W dniu 4 lipca 2012 r. odbyło się zebranie członków wspólnoty podczas którego podjęta została uchwała nr (...) w sprawie zmiany przeznaczenia nieruchomości wspólnej (pomieszczeń strychu), zgodę na ich przebudowę oraz na ustanowienie odrębnej własności lokalu powstałego w następstwie przebudowy i połączenia z lokalem nr (...), a także rozporządzanie tym lokalem oraz na zmianę wysokości udziałów w następstwie powstania odrębnej własności lokalu przebudowanego oraz udzielenie Zarządowi pełnomocnictwa do zawierania umów stanowiących czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu. Wspólnota wyraziła zgodę na zmianę przeznaczenia części nieruchomości wspólnej (pomieszczeń strychu) składających się z pomieszczenia pralni o powierzchni 18,57 m ² i pomieszczenia suszarni o powierzchni 39,06 m ², z przeznaczeniem na cele mieszkalne (§ 1 Protokołu). Wspólnota wyraziła zgodę na adaptację (przebudowę) wskazanych pomieszczeń do celów mieszkalnych oraz połączenie ich z dotychczasowym lokalem mieszkalnym nr (...) i uzyskanie przez tak powstały lokal statusu samodzielnego lokalu mieszkalnego, na ustanowienie odrębnej własności lokalu powstałego w następstwie przebudowy oraz zbycie tych pomieszczeń na rzecz R. P. (2) (§ 2 ust. 1, § 3 oraz § 4 Protokołu).

R. P. (2), jako inwestor, zobowiązał się m.in. do:

1)  wniesienia na konto remontowe Wspólnoty kwoty w wysokości 76.000 zł, w terminie określonym odrębną umową, tytułem zapłaty wynagrodzenia,

2)  przyłączenia do lokalu nr (...) pomieszczeń strychu określonych w uchwale,

3)  wykonania ekspertyzy techniczno-konstrukcyjnej elementów nośnych budynku,

4)  opracowania projektu technicznego przebudowy pomieszczeń,

5)  zawarcia ze Wspólnotą umowy określającej warunki realizacji przebudowy,

6)  uzyskania na przebudowę prawem przewidzianych niezbędnych zgód, uzgodnień i pozwoleń z pozwoleniem na budowę włącznie o ile będą one wymagane przez obowiązujące przepisy prawa (§ 6 Protokołu).

Wspólnota wyraziła również zgodę na zmianę wysokości udziałów w nieruchomości wspólnej związanych z lokalami mieszkalnymi w następstwie ustanowienia odrębnej własności lokalu obejmującej dotychczasowy lokal nr (...) oraz pomieszczenia strychu (§ 7 Protokołu).

Uchwała weszła w życie z dniem podjęcia. Za podjęciem uchwały głosowali właściciele lokali reprezentujący łącznie 0,5355 udziałów.

(okoliczności bezsporne, kopia protokołu z zebrania członków Wspólnoty z dnia 4 lipca 2012 r. w formie aktu notarialnego, Rep. A nr (...) – k. 31-35)

Przed podjęciem wyżej wskazanej uchwały nr (...) R. P. (1) wpłacił na konto remontowe Wspólnoty kwotę 5.000 zł. Kolejne wpłaty na poczet wskazanej w ww. uchwale kwoty 76.000 zł R. P. (1) wpłacił w dniu 22 czerwca 2015 r. - 60 000 zł oraz w dniu 23 czerwca 2015 r. - 11 000 zł.

( okoliczności bezsporne, ponadto potwierdzenia realizacji przelewów – k. 158-159)

Kluczami do pomieszczeń objętych uchwałą nr (...) dysponował tylko R. P. (1), był wyłącznym użytkownikiem przedmiotowych pomieszczeń. Z czasem podjął on kroki w celu realizacji przebudowy i przyłączenia przedmiotowych pomieszczeń do lokalu nr (...) takie jak:

- zlecił sporządzenie metryki projektu przyłączenia powierzchni strychu do mieszkania nr (...);

- w czerwcu 2018 r. wniósł o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu użytkowania pomieszczeń wspólnych (pralni i suszarni) i przyłączenie ich do istniejącego lokalu mieszkalnego nr (...) w budynku przy ul.
M. 5.

R. P. (1) zmarł w dniu 26 lipca 2019 r., a postępowanie wywołane wniesieniem wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy zostało umorzone decyzją nr (...) z dnia 20 sierpnia 2019 r.

( decyzja nr (...) – k. 13-14, metryka opracowania projektu przyłączenia powierzchni strychu do mieszkania nr (...) przy ul. (...) z sierpnia 2017 r. – k. 15-20, wniosek o wydanie decyzji wraz z załącznikami – k. 25-30, ponadto zeznania świadków: A. W. – k. 256-259, Ł. W. – k. 352v-353v, przedstawiciela pozwanej M. D. – k. 243-245, 287v-288)

Po śmierci R. P. (1) czynności w stosunku do Wspólnoty podejmowała A. W. w imieniu swojej matki M. P., radca prawny reprezentujący ww. oraz sama M. P. jako spadkobierca R. P. (1). Najpóźniej we wrześniu 2022 r. M. P. przedstawiła Wspólnocie akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony 20 września 2020 r.

(okoliczności bezsporne, zeznania A. W. – k. 256-259, Ł. W. – k. 352v-353v, przedstawiciela pozwanej M. D. – k. 243-245, 287v-288, zeznania powódki M. P. – k. 353v-354, przedstawiciela pozwanej M. R. – k. 354-354v)

W dniu 12 lutego 2020 r. odbyło się zebranie członków Wspólnoty, podczas którego przyjęte zostały uchwały:

1)  nr (...) w sprawie uchylenia zapisów uchwały nr (...) z dnia 4 lipca 2012 r.; w § 1 Wspólnota postanawiała uchylić uchwałę nr (...), w § 2 zwrócić kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy kwotą 76.000 zł (wpłaconą przez R. P. (1)) a kwotą stanowiącą sumę zaległych i bieżących zobowiązań za lokal nr (...), „prawnie udokumentowanym spadkobiercom” właściciela lokalu nr (...);

2)  nr (...) w sprawie:

- wyrażenia zgody na zbycie części nieruchomości wspólnej o łącznej powierzchni 51,12 m ², tj. dwóch pomieszczeń strychowych usytuowanych na III poziomie budynku na rzecz inwestora, będącego aktualnym członkiem Wspólnoty;

- wyrażenia zgody na ich adaptację, zmianę przeznaczenia na „pomieszczenia przynależne” i dopisanie ich w tym charakterze do istniejącego już w budynku wydzielonego lokalu mieszkalnego;

- wyrażenia zgody na zmianę wysokości udziałów w nieruchomości wspólnej;

- udzielenia pełnomocnictwa Zarządowi Wspólnoty do dokonania czynności prawnych związanych z przeniesieniem prawa własności na wyłonionego z grona członków Wspólnoty inwestora.

Celem powyższych uchwał było uzyskanie przez Wspólnotę dodatkowych funduszy z przeznaczeniem ich na koszty remontu i prac rewitalizacyjnych.

Za podjęciem uchwał głosowali właściciele lokali reprezentujący łącznie 0,5667 udziałów. W zebraniu wzięli udział wszyscy członkowie wspólnoty, osobiście bądź przez pełnomocników. M. P. reprezentował pełnomocnik, radca prawny.

( kopia protokołu z zebrania członków Wspólnoty z dnia 4 lipca 2012 r. w formie aktu notarialnego, Rep. A nr (...) – k. 51-60, ponadto zeznania przedstawiciela pozwanej M. D. – k. 243-245, 287v-288)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych wyżej dowodów z dokumentów i kopii dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy. Wobec niekwestionowania złożonych do akt kserokopii dokumentów, których treść była nadto między stronami w istocie bezsporna, brak było podstaw do żądania złożenia dokumentów w oryginale. Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania świadków oraz stron, jako że wzajemnie ze sobą korespondowały oraz znajdowały potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym. Sąd nie dał jedynie wiary przedstawicielce pozwanej Wspólnoty w zakresie, w jakim wskazała ona, że po śmierci R. P. (1) nie zgłosili się jego spadkobiercy. Tej części zeznań przeczą nie tylko zeznania powódki, jej córki, ale także zeznania M. D. i Ł. W. oraz treść protokołu zebrania z 12 lutego 2020 r., z którego wynika, że jako właściciel lokalu nr (...) udział w zebraniu brała M. P. reprezentowana przez pełnomocnika. Pełnomocnik ten głosował nad uchwałami w imieniu M. P., a ważność tego głosu nie była przez Wspólnotę kwestionowana.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Strona powodowa w niniejszym postępowaniu domagała się uchylenia przez Sąd uchwał pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej o nr (...) oraz (...) podjętych dnia 12 lutego 2020 r.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali ( Dz. U. 2021 r., poz 1048 ze zm.; dalej „u.w.l.”), właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub umową właścicieli lokali, jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Natomiast zgodnie z § 1a powołanego artykułu powództwo, o którym mowa w ust. 1, może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do dwóch pierwszych zarzutów podniesionych przez pozwaną w toku postępowania, to jest zarzutu braku legitymacji czynnej powódki do wytoczenia niniejszego powództwa oraz zarzutu uchybienia przez nią terminu do zaskarżenia uchwał objętych pozwem.

Zgodnie z art. 1027 k.c., względem osoby trzeciej, która nie rości sobie praw do spadku z tytułu dziedziczenia, spadkobierca może udowodnić swoje prawa wynikające z dziedziczenia tylko stwierdzeniem nabycia spadku albo zarejestrowanym aktem poświadczenia dziedziczenia. Z przepisu tego jednak nie wynika - jak się przyjmuje w piśmiennictwie oraz orzecznictwie - że osoby trzecie mają obowiązek żądać, aby spadkobierca udowodnił swoje prawa w sposób przewidziany w tym przepisie. Mogą one także uznać za spadkobiercę osobę jeszcze nie legitymującą się dokumentem wskazanym w art. 1027 k.c.

W okolicznościach tej sprawy poza sporem było, że powódka we wrześniu 2020 r. uzyskała akt poświadczenia dziedziczenia, w świetle którego jest ona jedynym spadkobiercą swojego syna, R. P. (1). Faktycznie powódka w toku niniejszego postępowania nie przedłożyła wypisu aktu notarialnego obejmującego akt poświadczenia dziedziczenia. Natomiast podkreślenia wymaga, że treść owego aktu była znana obu stronom postępowania. Wynika to wprost z zeznań M. R., która przyznała, że we wrześniu 2022 r. Wspólnota otrzymała kopię ww. dokumentu. Z zeznań córki powódki wynikało, że skan dokumentu przesłany został Wspólnocie jeszcze w 2021 r., a nadto że Wspólnota była informowana, że jedynym spadkobiercą R. P. (1) jest M. P. wobec odrzucenia spadku przez jego siostry i ich dzieci. Natomiast niezależnie od tego, kiedy dokładnie Wspólnota uzyskała pewność co do następstwa prawnego po R. P. (1), nie budziło wątpliwości, że nastąpiło to przed zamknięciem rozprawy w tej sprawie. Niezrozumiałym było w tej sytuacji podtrzymywanie zarzutu braku legitymacji procesowej czynnej po stronie M. P..

Podkreślić trzeba, że tak na etapie przedsądowym, jak i w kontaktach pomiędzy Wspólnotą a powódką mających miejsce już w trakcie trwania procesu, legitymacja powódki jako następcy prawnego R. P. (1) nie budziła wątpliwości pozwanej Wspólnoty. W kontaktach z powódką, reprezentującym ją pełnomocnikiem, pozwana Wspólnota nie miała zastrzeżeń co do tego, że M. P. występuje w charakterze właściciela lokalu nr (...). Zatem podniesiony przez pozwaną zarzut braku legitymacji czynnej powódki potraktować należało jako zarzut podniesiony jedynie na potrzeby niniejszego procesu, w ramach przyjętej przez Wspólnotę strategii procesowej.

Podkreślenia też wymaga, że M. P., reprezentowana przez pełnomocnika, wzięła udział w zebraniu członków Wspólnoty w dniu 12 lutego 2020 r. i oddała głosy w toku głosowania nad kwestionowanymi obecnie uchwałami. Powódka nie legitymowała się jeszcze wówczas aktem poświadczenia dziedziczenia, a mimo to reprezentujący ją pełnomocnik został dopuszczony do głosowania i oddał głosy co do obu spornych uchwał. Z protokołu zebrania nie wynika, aby uprawnienie M. P. właściciel lokalu nr (...), czy też działającego w jej imieniu pełnomocnika, do oddania głosów jako było kwestionowane.

W kwestii terminu do wniesienia niniejszego powództwa, zaskarżone uchwały podjęte zostały w dniu 12 lutego 2020 r., zaś pozew został wniesiony w dniu 25 marca 2020 r., co oznacza, że ustawowy termin do zaskarżenie uchwał został dochowany.

Kolejno, należało przystąpić do oceny zarzutów powódki stawianych zaskarżonym w sprawie uchwałom.

Powołany przepis art. 25 ust. 1 u.w.l. wymienia cztery przesłanki zaskarżenia uchwał właścicieli lokali: niezgodność z przepisami prawa, niezgodność z umową właścicieli lokali, naruszenie przez uchwałę zasad prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną, naruszenie przez uchwałę interesów właściciela lokalu w inny sposób. Każdą z wymienionych przesłanek można traktować, jako samodzielną podstawę zaskarżenia. W przypadku zaskarżenia uchwały wykazanie tej przesłanki ciąży na twierdzącym, czyli w tym przypadku na M. P., zgodnie z art. 6 k.c.

Jeśli chodzi o pierwszą z przesłanek, czyli wadliwości uchwały właścicieli lokali spowodowanej jej niezgodnością z przepisami prawa to odnosi się ona głównie do sprzeczności z normami bezwzględnie obowiązującymi wynikającymi zarówno z przepisów ustaw, jak i innych powszechnie obowiązujących przepisów prawa. O naruszeniu przez uchwałę interesów właściciela lokali lub naruszeniu zasad prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną możemy natomiast mówić, jeżeli uchwała jest z osobistego lub gospodarczego punktu widzenia dla skarżącego niekorzystna, ewentualnie ma na celu pokrzywdzenie członka wspólnoty. Uchwała mająca na celu pokrzywdzenie członka wspólnoty oznacza wadliwe działanie zebrania właścicieli lokali prowadzące do uzyskania przez określonych członków korzyści kosztem innego członka lub członków. Zatem najogólniej rzecz ujmując uchwała narusza interesy właściciela lokalu, jeżeli jest dla niego niekorzystna, krzywdząca lub narusza jego prawa. Uchwała zebrania właścicieli lokali może być uznana za krzywdzącą wówczas, gdy cel pokrzywdzenia istniał w czasie podejmowania uchwały, jak i wtedy, gdy treść uchwały spowodowała, że jej wykonanie doprowadziło do pokrzywdzenia właściciela lokalu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 11 października 2012 r., sygn. I ACa 507/12, LEX nr 1237864). Co więcej interes właściciela lokalu powinien być uznawany za kategorię obiektywną i jego naruszenie winno być oceniane m.in. w świetle zasad współżycia społecznego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 22 listopada 2017 r., sygn. I ACa 435/17, LEX nr 2449711). Oczywiście, pełna obiektywizacja interesu właściciela lokalu nie jest możliwa. W szczególności, bowiem należy zwrócić uwagę na fakt, że działalność wspólnoty mieszkaniowej odnosi się do nieruchomości wspólnej, a zatem rzeczy objętej współwłasnością. Tym samym i interesy poszczególnych właścicieli winny zawsze być oceniane z uwzględnieniem interesów pozostałych członków wspólnoty.

W niniejszej sprawie powódka nie kwestionowała wyniku głosowania nad spornymi w sprawie uchwałami, ani też nie wskazywała, aby w toku procedury podjęcia uchwał doszło do uchybień o charakterze formalnym. Powódka natomiast podnosiła że uchwały te naruszają interes powódki oraz zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną. Powódka argumentowała, że Wspólnota przez podjęcie zaskarżonych uchwał pozbawiła powódkę możliwości przebudowy i połączenia z lokalem nr (...) części nieruchomości wspólnej (pomieszczeń strychu), na co Wspólnota wyraziła już uprzednio zgodę w uchwale nr (...) z dnia 4 lipca 2012 r.

Kwestią sporną między stronami było, czy Wspólnota może na mocy uchwał uchylić uprzednio przyznane R. P. (1) wyżej wskazane prawo przebudowy i połączenia pomieszczeń strychu z jego lokalem, zwłaszcza w sytuacji kiedy R. P. (1) nie tylko uiścił na rzecz Wspólnoty przewidzianą w uchwale nr (...) kwotę, jak i podjął pewne czynności związane z wykonaniem przedmiotowej uchwały (wykonania przebudowy i przyłączenia).

Nie ulega wątpliwości, że podjęcie zaskarżonych uchwał, które niejako „cofały” stan faktyczny i prawny pomieszczeń stanowiących przedmiot uchwały nr (...) do czasu sprzed jej podjęcia, narusza interes powódki. Na mocy uchwał nr (...) i (...) powódka pozbawiona została uprawnień, które na podstawie uchwały nr (...) przysługiwały jej jako następcy prawnemu syna. Powódka była uprawniona do korzystania z wyłączeniem innych osób z dwóch pomieszczeń stanowiących nieruchomość wspólną: pralna o powierzchni 18,57 m ^{( 2)} i suszarnia o powierzchni 39,06 m ^{( 2)}, do ich przebudowy, zaadoptowania do celów mieszkalnych, w końcu zaś przyłączenia do lokalu nr (...) i doprowadzenia do uzyskanie przez tak powstały lokal statusu samodzielnego lokalu mieszkalnego.

Pozwana Wspólnota zwracała uwagę na fakt, że w uchwale nr (...) nie przewidziano żadnego terminu, w którym R. P. (1) (i ewentualnie jego następca prawny) zobowiązany był wykonać w pralni i suszarni prace zmierzające wykorzystania tych pomieszczeń w celach mieszkalnych. W istocie treść tej uchwały miała bardzo ogólny charakter. Obowiązki właściciela lokalu nr (...) zostały w niej ujęte w taki sposób, że wyegzekwowanie przez Wspólnotę ich wykonania było w zasadzie niemożliwe. Z poczynionych w sprawie ustaleń nie wynika, aby obowiązki te zostały następnie doprecyzowane w drodze umowy pomiędzy R. P. (1) a Wspólnotą, choć z treści uchwały wynikało, że tak miało się stać.

Dostrzegając owe mankamenty uchwały nr (...) pozostali członkowie Wspólnoty mogli uchwałę tę zaskarżyć. Skoro zaś tego nie zrobili, mogli następnie jedynie podjąć działania zmierzające do doprecyzowania treści owej uchwały, chociażby poprzez podjęcie uchwały wprowadzającej terminy realizacji poszczególnych prac w obrębie pralni i suszarni (np. związanych z dociepleniem ścian). Natomiast nieuprawnione było pozbawienie właściciela lokalu nr (...) uprawnień, które nabył na podstawie uchwały nr (...) – nawet jeżeli zdaniem jego sąsiadów kwota wskazana w tej uchwale, mająca stanowić dla Wspólnoty rekompensatę za przejęcie przez R. P. (1) ww. pomieszczeń stanowiących część nieruchomości wspólnej – była zbyt niska.

Wypada zauważyć, że – wbrew twierdzeniom pozwanej - R. P. (1) podjął jednak pewne czynności w wykonaniu uchwały nr (...), w szczególności uiścił na rzecz Wspólnoty kwotę przewidzianą w tejże uchwale oraz zainicjował postępowanie o uzyskanie decyzji w przedmiocie warunków zabudowy, a wolą powódki jest doprowadzenie do końca przyłączenia pomieszczeń strychu do lokalu nr (...).

Podejmując zaskarżone uchwały nr (...) i (...) pozwana Wspólnota niejako przerzuciła na powódkę odpowiedzialność za treść uchwały nr 5/2012, która, jak się okazało, w sposób niedostateczny zabezpieczała interesy Wspólnoty. Pozwana nie udowodniła, że podjęcie zaskarżonych uchwał było niezbędne do korzystania z nieruchomości wspólnej. W istocie ogólnie pojęty interes pozostałych członków Wspólnoty, który miał uzasadniać podjęcie uchwał nr (...) i (...), wyraża się głównie w chęci przyłączenia pomieszczeń strychu do innego lokalu niż lokal nr (...) i w zamian za wyższą kwotę niż uiszczona przez R. P. (1). Nie sposób uznać, że tak określony interes pozostałych członków Wspólnoty powinien mieć pierwszeństwo przed interesem powódki, który na skutek uchylenia uchwały nr 5/2012 i podjęcia nowej uchwały zmieniającej zasady przeznaczenia strychu został naruszony w sposób ewidentny.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd uznał, że zaskarżone uchwały nr (...) oraz (...) z dnia 12 lutego 2020 r. naruszają uzasadniony interes powódki, co skutkowało uwzględnieniem powództwa na podstawie art. 25 ust. 1 u.w.l. – pkt I sentencji wyroku.

O kosztach postępowania sąd orzekł stosownie do treści art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Na koszty procesu w niniejszej sprawie złożyły się: 400 zł opłaty od pozwu, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 360 zł (ustalone stosownie do § 8 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1935) oraz 17 zł uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Zatem w punkcie II wyroku Sąd zasądził od Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) w W. na rzecz M. P. kwotę 777 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Od kwoty tej zasądzono odsetki ustawowe za opóźnienie na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

sędzia Agnieszka Nakwaska-Szczepkowska