Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 sierpnia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Ligoń-Krawczyk

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Ewa Kocielnik

po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2024 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy z powództwa Banku (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko M. Ś.

o zapłatę

I.  zasądza od M. Ś. na rzecz Banku (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 170.603,92 (sto siedemdziesiąt tysięcy sześćset trzy i 92/100) złotych wraz z umownymi odsetkami według zmiennej stopy procentowej ustalonej dla zadłużenia przeterminowanego w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 21 grudnia 2023 roku do dnia zapłaty,

II.  ustala, że powód wygrał proces w 100% i pozostawia rozliczenie kosztów postępowania referendarzowi sądowemu po uprawomocnieniu się niniejszego wyroku.

Sygn. akt I C 144/24

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 2 sierpnia 2024 r.

Pozwem z dnia 21 grudnia 2023 r. (data stempla pocztowego) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o orzeczenie nakazem zapłaty, że M. Ś. ma zapłacić na rzecz powoda kwotę 170 603,92 zł wraz z odsetkami umownymi według zmiennej stopy procentowej ustalonej dla zadłużenia przeterminowanego w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 21 grudnia 2023 r. do dnia zapłaty. Wniósł również o zasądzenie kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów z tytułu: wpisu sądowego, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa procesowego w wysokości 17,00 zł, kosztów notarialnego uwierzytelnienia pełnomocnictw: procesowego i rodzajowego w kwocie 18,46 zł oraz o uwzględnienie – w oparciu o art. 505 ³⁷ § 2 k.p.c. – kosztów sądowych w wysokości 1 955,00 zł poniesionych przez powoda w elektronicznym postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 960997/23.

Ewentualnie, w przypadku stwierdzenia przez Sąd braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, jak również w przypadku złożenia przez pozwaną sprzeciwu od nakazu zapłaty powód wniósł o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz kwoty 170 603,92 zł z odsetkami umownymi według zmiennej stopy procentowej ustalonej dla zadłużenia przeterminowanego w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 21 grudnia 2023 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów sądowych: wpisu sądowego, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa procesowego w wysokości 17,00 zł, kosztów notarialnego uwierzytelnienia pełnomocnictw: procesowego i rodzajowych w kwocie 18,46 zł, kosztów sądowych w wysokości 1 955,00 zł poniesionych przez powoda w elektronicznym postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 960997/23 w oparciu o art. 505 ³⁷ § 2 k.p.c.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż w dniu 10 października 2017 r. strony zawarły umowę pożyczki nr (...) na kwotę 200 000,00 zł. W związku z wystąpieniem zadłużenia przeterminowanego i brakiem jego spłaty powód w dniu 31 marca 2022 r. wezwał pozwaną do zapłaty zadłużenia pod rygorem wypowiedzenia umowy, a następnie w dniu 2 maja 2022 r. wypowiedział umowę z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia. Powód podał, że przysługuje mu wymagalne roszczenie w łącznej kwocie 170 603,92 zł, na które składa się kapitał w kwocie 122 538,59 zł oraz odsetki w kwocie 48 065,33 zł, w tym odsetki od zadłużenia przeterminowanego 44 927,18 zł i odsetki umowne w kwocie 3 138,15 zł. Powód zaznaczył, że domaga się zasądzenia wyżej wymienionego roszczenia w oparciu o § 24 ust. 2-6 umowy pożyczki (pozew – k. 3-4v).

Sąd nie znalazł podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, więc postępowanie toczyło się w trybie zwykłym (zarządzenie z dnia 8 stycznia 2024 r. – k. 44).

W odpowiedzi na pozew z dnia 30 kwietnia 2024 r. (data stempla pocztowego) M. Ś. wniosła o rozłożenie dochodzonej przez powoda kwoty na raty oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego pełnomocnika według norm przepisanych.

Pozwana wskazała, iż nie kwestionuje faktu zawarcia ww. umowy pożyczki. Podała, że z uwagi na postępowanie rozwodowe i pozostawienie jej z dwójką dzieci nie była w stanie spłacać pożyczki w sposób należyty. Zauważyła, że kilkukrotnie rozmawiała z przedstawicielami Banku, by zawrzeć ugodę, jednakże Bank proponował jej nierealne warunki przystąpienia do podjęcia rozmów ugodowych, tzn. jednorazową wpłatę kwoty 20 000,00 zł, jako akt dobrej woli (odpowiedź na pozew – k. 58-62).

Do zamknięcia rozprawy strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie, przy czym powód wniósł o nieuwzględnienie wniosku pozwanej o rozłożenie świadczenia na raty (pismo przygotowawcze z dnia 3 czerwca 2024 r. – k. 96-98; protokół z rozprawy z dnia 3 lipca 2024 r. – k. 110-113).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 października 2017 r. Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zawarł z M. B. (następnie Ś.) umowę pożyczki ekspresowej Nr (...) (dalej jako „Umowa”).

W § 1 ust. 1-2 Umowy wskazano, że Bank udziela pożyczkobiorcy kredytu w kwocie 200 000,00 zł od dnia 10 października 2017 r. do dnia 30 października 2025 r. Wypłata pożyczki nastąpi po zawarciu Umowy, jednak nie później niż w terminie 30 dni od dnia zawarcia Umowy poprzez złożenie dyspozycji dokonania przez Bank przelewu tytułem spłaty kredytu na rachunek nr (...) kwoty 48 136,64 zł i na rachunek nr (...) kwoty 151 663,36 zł. Przy czym kwota wypłacanej pożyczki miała zostać automatycznie pomniejszona o wysokość należnej prowizji za udzielenie pożyczki.

W § 1 ust. 3 Umowy określono, iż pożyczka jest przeznaczona na sfinansowanie spłaty kredytu/ów w kwocie 199 800,00 zł i pokrycie kosztów prowizji za udzielenie pożyczki w wysokości 200,00 zł.

Zgodnie z § 2 ust. 1-2 Umowy pożyczka jest oprocentowana w zakresie spłaty kwoty pożyczki określonej w § 1 ust. 1 według zmiennej stopy procentowej ustalanej na podstawie zmiennej Stopy Bazowej Pożyczki Ekspresowej, zgodnie z postanowieniami § 4 i stałej, z zastrzeżeniem § 22 ust. 3 w całym okresie obowiązywania Umowy – marży Banku w wysokości 4,26%. W dniu zawarcia Umowy Stopa Bazowa Pożyczki Ekspresowej wynosi 1,74% w stosunku rocznym, a oprocentowanie pożyczki wynosi 6,00% w stosunku rocznym. Wysokość stopy oprocentowania pożyczki nie może przekroczyć wysokości odsetek maksymalnych określonej na podstawie przepisów powszechnie obowiązującego prawa, która na dzień zawarcia Umowy stanowi dwukrotność sumy: stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego oraz 3,5 punktów procentowych i wynosi 10,00% w stosunku rocznym. Jeżeli wysokość stopy oprocentowania pożyczki przekroczy wysokość odsetek maksymalnych, stopa oprocentowania pożyczki będzie równa wysokości odsetek maksymalnych określonej na podstawie przepisów powszechnie obowiązującego prawa.

W § 3 zdanie pierwsze Umowy określono, że rzeczywista roczna stopa oprocentowania pożyczki wynosi 6,20%.

Stosownie do § 7 ust. 1, 3, 5 Umowy kwota pożyczki miała być spłacana wraz z odsetkami w ratach annuitetowych, a wysokość raty kapitałowo-odsetkowej wynosiła 2 637,05 zł. Raty annuitetowe miały być spłacane co miesiąc, w 30 dniu miesiąca, z uwzględnieniem postanowień § 10 ust. 3 pkt 2.

Zgodnie z § 22 ust. 1 pkt 2) Umowy Bank miał prawo rozwiązać Umowę w całości lub w części, poprzez złożenie pożyczkobiorcy pisemnego oświadczenia Banku o jej wypowiedzeniu w całości lub w części jeśli pożyczkobiorca nie zapłacił w terminie określonych w Umowie pełnych rat pożyczki za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim poinformowaniu pożyczkobiorcy o konieczności spłaty zaległych rat w terminie 7 dni od otrzymania informacji o braku spłaty wymagalnej części zadłużenia i pomimo wezwania Banku, nie ustanowi prawnego zabezpieczenia spłaty pożyczki, o którym mowa w § 21 ust. 2, w terminie 30 dni od daty wezwania. Okres wypowiedzenia wynosi 30 dni, a w razie zagrożenia upadłością Konsumenta – 7 dni. Wypowiedzenie Umowy z powodu utraty przez pożyczkobiorcę zdolności kredytowej lub zagrożenia upadłością nie może nastąpić w okresie restrukturyzacji zadłużenia, chyba że pożyczkobiorca nienależycie realizuje restrukturyzację zadłużenia.

Zgodnie z § 22 ust. 2 Umowy do końca ostatniego dnia okresu wypowiedzenia pożyczkobiorca zobowiązany jest do spłaty, w zależności od charakteru wypowiedzenia Umowy, całości bądź części zadłużenia. W przypadku braku tej spłaty, Bank ma prawo przystąpić do dochodzenia swych wierzytelności z majątku pożyczkobiorcy.

W § 24 ust. 2-6 Umowy ustalono, że wysokość stopy oprocentowania zadłużenia przeterminowanego pożyczki jest równa wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie określonej na podstawie przepisów powszechnie obowiązującego prawa, która na dzień zawarcia Umowy stanowi dwukrotność sumy: stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego oraz 5,5 punktów procentowych i wynosi 14,00% w stosunku rocznym. W przypadku każdorazowej zmiany wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, wysokość stopy oprocentowania zadłużenia przeterminowanego pożyczki zmieni się o tyle punktów procentowych, o ile każdorazowo zmieni się wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie. Zmiana wysokości stopy oprocentowania zadłużenia przeterminowanego nastąpi z dniem każdorazowej zmiany wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie i nie wymaga zawarcia aneksu do Umowy. W przypadku dokonania po dniu zawarcia Umowy zmiany powszechnie obowiązujących przepisów prawa skutkującej zmianą sposobu określania wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, wysokość stopy oprocentowania zadłużenia przeterminowanego pożyczki będzie równa wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie określonych zgodnie z dokonanymi zmianami przepisów powszechnie obowiązującego prawa. Od kapitału przeterminowanego Bank pobiera odsetki w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, o której mowa odpowiednio w ust. 2 albo ust. 3 albo ust. 4. Odsetki są naliczane od dnia powstania zadłużenia przeterminowanego do dnia poprzedzającego jego spłatę, zgodnie z obowiązującą wysokością odsetek maksymalnych za opóźnienie, z zastrzeżeniem ust. 6. W przypadku wytoczenia powództwa o zapłatę wierzytelności Banku z tytułu Umowy, Bank będzie pobierał od całości zadłużenia przeterminowanego (tj. kapitału przeterminowanego, odsetek i należnych Bankowi prowizji i opłat bankowych) odsetki w wysokości, o której mowa w ust. 5, zgodnie z uzyskanym tytułem wykonawczym.

(dowód: umowa pożyczki ekspresowej Nr (...) z dnia 10 października 2017 r. – k. 5-9)

Wraz z zawarciem ww. Umowy powódka podpisała oświadczenie, że została poinformowana o ryzyku wynikającym z zastosowania zmiennej stopy procentowej oraz ryzyku spadku wartości prawnego zabezpieczenia, w tym o ryzyku wzrostu wysokości oprocentowania wnioskowanej pożyczki, a co za tym idzie o możliwości wzrostu spłacanej raty.

(dowód: oświadczenie – k. 15v)

Kredytobiorczyni oświadczyła, iż przedmiotową umowę podpisała przy pełnej znajomości zawartych w jej treści warunków, po zapewnieniu jej przez Bank czasu niezbędnego do zapoznania się z treścią umowy i przeanalizowaniu zawartych w niej warunków i po udzieleniu jej przez Bank wszystkich dodatkowych wyjaśnień i informacji.

(dowód: oświadczenie – k.16)

Wypłata pożyczki nastąpiła w dniu 10 października 2017 r. M. Ś. początkowo wywiązywała się ze zobowiązania spłaty pożyczki, uiszczając raty kapitałowo-odsetkowe co miesiąc w całości lub w częściach. Następnie po dniu 30 kwietnia 2020 r. – w związku z rosnącymi kosztami samotnego rodzicielstwa, a także brakiem partycypacji byłego męża w kosztach utrzymania dzieci – pozwana przestała regularnie spłacać pożyczkę. Ostatnia wpłata pożyczkobiorcy miała miejsce 22 czerwca 2022 r. w kwocie 89,09 zł.

(dowód: lista operacji za okres od dnia 10 października 2017 r. do dnia 15 grudnia 2023 r. – k. 27-28v; zeznania powódki M. Ś. - protokół z rozprawy z dnia 3 lipca 2024 r. – k. 110-112)

Z uwagi na utrzymujące się zadłużenie przeterminowane, które na dzień 29 marca 2022 r. wynosiło 5 471,09 zł Bank wezwał M. Ś. do uregulowania należności w terminie 14 dni roboczych od otrzymania pisma. Bank w piśmie tym poinformował pozwaną, iż bezpośrednią konsekwencją prawną ewentualnego dalszego uchylania się od wykonania zobowiązania wobec Banku może być rozwiązanie Umowy w trybie wypowiedzenia, skutkujące obowiązkiem spłaty całej należności pod rygorem podjęcia przez Bank czynności w celu zaspokojenia roszczeń w ramach postępowania egzekucyjnego. Wskazał również, że zgodnie z art. 75c ust. 2 ustawy Prawo bankowe w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania pisma pozwana może złożyć wniosek o restrukturyzację zadłużenia.

Wezwanie to zostało odebrane w dniu 13 kwietnia 2022 r.

(dowód: wezwanie z dnia 29 marca 2022 r. – k. 17; potwierdzenie odbioru – k. 17a)

W związku z brakiem spłaty zadłużenia przeterminowanego Bank w dniu 29 kwietnia 2022 r. wypowiedział pozwanej Umowę pożyczki ekspresowej Nr (...) z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia. Na dzień 29 kwietnia 2022 r. zadłużenie przeterminowane wynosiło 8 310,96 zł, w tym kapitał 6 190,34 zł oraz odsetki 2 120,62 zł.

Wypowiedzenie zostało odebrane w dniu 6 maja 2022 r.

(dowód: wypowiedzenie umowy z dnia 29 kwietnia 2022 r. – k. 18; potwierdzenie odbioru – k. 19)

W dniu 21 lipca 2022 r. Bank skierował do pozwanej ostateczne wezwanie przedsądowe, w którym wskazał, iż wymagane saldo zadłużenia wynosiło 128 813,16 zł, w tym 122 538,59 zł kapitału oraz 6 274,57 zł odsetek. Dodał, iż ww. kwotę należy powiększyć o kwotę odsetek od zadłużenia przeterminowanego, naliczanych za każdy kolejny dzień zaległości w spłacie, licząc od dnia sporządzenia pisma. Poinformował również pozwaną, że Bank gotów jest podjąć mediacje i rozważyć możliwość restrukturyzacji zadłużenia polegającej na ustaleniu, w indywidualnie uzasadnionych przypadkach, ugodowych warunków spłaty. Zaznaczył, iż konieczne jest jednak złożenie przez pozwaną wniosku o restrukturyzację zawierającego konstruktywne propozycje spłaty zadłużenia oraz rozpoczęcie dobrowolnych płatności.

Wezwanie zostało odebrane w dniu 29 lipca 2022 r.

(dowód: ostateczne wezwanie przedsądowe z dnia 21 lipca 2022 r. – k. 20; potwierdzenie odbioru – k. 21)

Bank w dniu 22 czerwca 2023 r. złożył w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydziale Cywilnym pozew przeciwko M. Ś..

Wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu i utraty mocy nakazu zapłaty z dnia 12 lipca 2023 r. postanowieniem z dnia 27 września 2023 r. Sąd umorzył postępowanie na podstawie art. 505 § 2 k.p.c. w związku z art. 505 ²⁸ § 1 k.p.c. i z art. 505 ³⁶ k.p.c.

(dowód: akta sprawy Nc-e (...) – k. 23-25; postanowienie z dnia 27 września 2023 r. – k. 22-22v)

Wysokość zadłużenia M. Ś. została stwierdzona w wyciągu z Ksiąg Banku o nr (...), zgodnie z którym na dzień 21 grudnia 2023 r. należność pożyczkobiorcy wobec Banku (...) Spółka Akcyjna z tytułu umowy pożyczki (...) wynosiła łącznie 170 603,92 zł, w tym 122 538,59 zł należności głównej, 48 065,33 zł odsetek – w tym odsetki umowne zostały naliczone za okres od dnia 4 lutego 2022 r. do dnia 10 czerwca 2022 r. wg zmiennej stopy procentowej, ostatnia obowiązująca w wysokości 9,61% rocznie. Odsetki karne od zadłużenia przeterminowanego naliczone za okres od dnia 3 czerwca 2022 r. do dnia 20 grudnia 2023 r. według zmiennej stopy procentowej ustalonej dla zadłużenia przeterminowanego w wysokości dwukrotności sumy: stopy referencyjnej NBP oraz 5,5 punktów procentowych.

Nadto wskazano, że Bankowi od dnia wystawienia wyciągu do dnia zapłaty od całości wymagalnego roszczenia w wysokości 170 603,92 zł naliczane są dalsze odsetki umowne według zmiennej stopy procentowej ustalonej dla zadłużenia przeterminowanego w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie.

(dowód: wyciąg z Ksiąg Banku (...)/ (...) Bank (...) S.A. – k. 26)

Do dnia wniesienia pozwu w sprawie niniejszej pozwana nie uiściła na rzecz Banku żadnej kwoty tytułem spłaty istniejącego zadłużenia. Nie złożyła również wniosku o restrukturyzację zadłużenia.

(dowód: pozew – k. 3-4v; pismo przygotowawcze z dnia 3 czerwca 2024 r. – k. 96-98; zeznania powódki M. Ś. - protokół z rozprawy z dnia 3 lipca 2024 r. – k. 110-112)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie okoliczności między stronami bezspornych, jak również złożonych do akt sprawy dokumentów. Sąd w całości dał wiarę przedłożonym dokumentom wymienionym w uzasadnieniu, bowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności, a Sąd nie miał podstaw do kwestionowania ich wiarygodności, bądź zawartej w nich treści z urzędu.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd oparł się również na dowodzie z przesłuchania stron ograniczonego do przesłuchania pozwanej w zakresie wskazanym w ustalonym stanie faktycznym. W ocenie Sądu w tej części pozwana posiadała istotne dla rozstrzygnięcia sprawy informacje, które znajdowały potwierdzenie w pozostałym zgormadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie podstawą roszczenia powoda jest art. 720 § 1 k.c. zgodnie, z którym umowę pożyczki rozumie się jako umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się do zwrotu tej samej ilości pieniędzy. Dodatkowo, stosownie do art. 78 ustawy Prawo bankowe, do umów pożyczek pieniężnych zawieranych przez bank stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zabezpieczenia spłaty i oprocentowania kredytu.

Dodatkowo, zgodnie z § 22 ust. 1 pkt 2) Umowy Bank miał prawo rozwiązać Umowę w całości lub w części, poprzez złożenie pożyczkobiorcy pisemnego oświadczenia Banku o jej wypowiedzeniu w całości lub w części jeśli pożyczkobiorca nie zapłacił w terminie określonych w Umowie pełnych rat pożyczki za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim poinformowaniu pożyczkobiorcy o konieczności spłaty zaległych rat w terminie 7 dni od otrzymania informacji o braku spłaty wymagalnej części zadłużenia i pomimo wezwania Banku, nie ustanowi prawnego zabezpieczenia spłaty pożyczki, o którym mowa w § 21 ust. 2, w terminie 30 dni od daty wezwania. Okres wypowiedzenia wynosi 30 dni, a w razie zagrożenia upadłością Konsumenta – 7 dni.

Strona pozwana nie negowała faktu zawarcia w dniu 10 października 2017 r. umowy pożyczki ekspresowej nr (...). Nie kwestionowała również skuteczności wypowiedzenia Umowy czy tez wysokości dochodzonego roszczenia. Okoliczności sprawy niniejszej były więc pomiędzy stronami postępowania bezsporne.

Na okoliczność potwierdzenia wysokości dochodzonego roszczenia powód przedstawił wyciąg z Ksiąg Banku (...)/ (...), podpisany przez B. M. – Kierownika Departamentu Kredytów Nieregularnych powodowego Banku oraz J. E. Departamentu Kredytów Nieregularnych Zespół w Z.. Nadto załączył pełnomocnictwa z dnia 9 sierpnia 2018 r. do składania oświadczeń w imieniu Banku, w tym oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych Banku oraz podpisywania w imieniu Banku dokumentów zawierających takie oświadczenia w obrocie krajowym i zagranicznym związanych z zakresem działania Departamentu Kredytów Nieregularnych łącznie z drugą upoważnioną osobą w sposób określony w Statucie Banku (pełnomocnictwa z dnia 9 sierpnia 2018 r., k. 30-31v). Wyciąg z Ksiąg Banku stanowi dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c. aczkolwiek strona pozwana dokumentu tego nie podważała, a Sąd nie znalazł podstaw by kwestionować prawdziwość danych w nim zawartych z urzędu. Wyciąg ten sporządzony został po wypowiedzeniu Umowy pozwanej, przed którym to wypowiedzeniem powód wezwał pozwaną do uiszczenia brakujących zaległości dodatkowo informując pozwaną o możliwości przeprowadzenia restrukturyzacji zadłużenia. Wobec skuteczności wypowiedzenia Umowy, dokument w postaci wyciągu bankowego umożliwił w sprawie niniejszej ustalenie wysokości pozostałych pozwanej do spłaty rat, a także okresu w jakim pozwana nie wywiązywała się z przyjętego zobowiązania. Zatem ustalenie wysokości aktualnego zadłużenia – niekwestionowanego co do zasady i wysokości przez pozwaną – było także możliwe w oparciu o zaprezentowany przez stronę powodową materiał dowodowy.

Strona powodowa wniosła o zasądzenie kwoty 170 603,92 zł wraz z odsetkami umownymi według zmiennej stopy procentowej ustalonej dla zadłużenia przeterminowanego w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 21 grudnia 2023 r. do dnia zapłaty. Powód zaznaczył, że tak sformułowanego roszczenia domaga się w oparciu o § 24 ust. 2-6 Umowy.

Zgodnie z § 24 ust. 2 wysokość stopy oprocentowania zadłużenia przeterminowanego pożyczki jest równa wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie określonej na podstawie przepisów powszechnie obowiązującego prawa, która na dzień zawarcia Umowy stanowi dwukrotność sumy: stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego oraz 5,5 punktów procentowych i wynosi 14,00% w stosunku rocznym.

Nadto, stosownie do art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Z uwagi na to, że roszczenie główne powoda nie było przez pozwaną kwestionowane zarówno co do zasady, jak i co do wysokości, zaś roszczenie odsetkowe zostało prawidłowo – zgodnie z zapisami Umowy z dnia 10 października 2017 r. – sformułowane Sąd uwzględnił powództwo w całości określając początkowy termin naliczania umownych odsetek – zgodnie z żądaniem powoda – od dnia 21 grudnia 2023 r., a więc od dnia wniesienia pozwu.

Sąd nie uznał za zasadne rozłożenie zasądzonej należności na raty o co wnioskowała pozwana. Możliwość taka wynika z art. 320 k.p.c., zgodnie z którym w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Rozważając zastosowanie art. 320 k.p.c. sąd musi brać pod uwagę interesy obu stron, a także skutki, jakie orzeczenie spowoduje w ich sferze prawnej i życiowej. Z możliwości rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty Sąd korzysta wówczas, gdy z okoliczności sprawy wynika, że rozłożenie świadczenia na raty umożliwi zobowiązanemu wywiązanie się ze zobowiązania w możliwym do przyjęcia przez wierzyciela terminie. Uwzględnienie wniosku dłużnika jest racjonalne, gdy dłużnik wykaże, że dysponować będzie środkami umożliwiającymi wykonanie tak zmodyfikowanego obowiązku w sposób odczuwalny ekonomicznie przez wierzyciela. W przeciwnym razie bowiem ani on sam nie odczuje ulgi, ani wierzyciel nie zostanie należycie zaspokojony, a wykonanie wyroku zakończy się postępowaniem egzekucyjnym. W niniejszej sprawie w ocenie sądu brak jest podstaw do przyjęcia, że uwzględnienie wniosku pozwanej, jako dłużnika jest racjonalne.

Od daty pierwszego wezwania pozwanej do uregulowania zadłużenia upłynęły ponad dwa lata, a tymczasem aż do chwili wydania wyroku w niniejszej sprawie pozwana nie spłaciła nawet w części przedmiotowego zadłużenia. Taka postawa pozwanej wskazuje na to, że należność rozłożona na raty nie byłaby przez nią regulowana.

W sytuacji gdy opóźnienie w zapłacie należności wynosi kilkanaście miesięcy, a tym bardziej tak jak w sprawie niniejszej kilkadziesiąt uzasadnione jest stanowisko, że dłużnik miał możliwość podjęcia działań zmierzających do uzyskania środków finansowych na zaspokojenie wierzyciela, oraz że nie dołożył należytej staranności aby środki takie pozyskać. Niewątpliwie dalsze odkładanie płatności godzi w uzasadnione interesy wierzyciela, który będąc podmiotem gospodarczym nastawionym na zysk ponosi stratę. Sąd miał na uwadze również okoliczność, która podała pozwana, iż należność dochodzona pozwem nie jest jej jedynym zadłużeniem jakie posiada w chwili obecnej.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w punkcie I. sentencji wyroku. W punkcie II. sentencji wyroku orzeczono o kosztach postępowania na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., uwzględniając, że strona pozwana przegrała proces w całości. Stosownie do art. 108 § 1 k.p.c. szczegółowe wyliczenie kosztów postępowania Sąd pozostawił Referendarzowi Sądowemu.

Sędzia Ewa Ligoń-Krawczyk