Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2024 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie, I Wydział Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: sędzia del. Agnieszka Onichimowska

Protokolant: Maksymilian Obrębski

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 września 2024 roku w Warszawie

sprawy z powództwa H. D., M. D.

przeciwko A. K.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego A. K. na rzecz powodów H. D. i M. D. łączną kwotę 83.735,43 (osiemdziesiąt trzy tysiące siedemset trzydzieści pięć i 43/100) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od następujących kwot:

⚫

od kwoty 31.916,06 (trzydzieści jeden tysięcy dziewięćset szesnaście i 06/100) od dnia 22 października 2019 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 28.571,67 (dwadzieścia osiem tysięcy pięćset siedemdziesiąt jeden i 67/100) złotych od dnia 04 stycznia 2022 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 12.806,45 (dwanaście tysięcy osiemset sześć i 45/100) od dnia 10 marca 2022 roku do dnia zapłaty

⚫

od kwoty 5.857,25 (pięć tysięcy osiemset pięćdziesiąt siedem i 25/100) złotych od dnia 16 maja 2023 roku;

⚫

od kwoty 4.584,00 (cztery tysiące pięćset osiemdziesiąt cztery i 43/100) od dnia 27 września 2024 roku do dnia zapłaty.

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  ustala, że powodowie ponoszą koszty postępowania w 43%, zaś pozwany ponosi koszty postępowania w 57% z tym, że ich rozliczenie pozostawia Referendarzowi sądowemu.

4.  przyznaje z sum Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Warszawie na rzecz radcy prawnego J. Z. kwotę 2.400,00 (dwa tysiące czterysta i 00/100) złotych plus należny podatek VAT, tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną świadczoną pozwanemu z urzędu.

Sędzia (del.) Agnieszka Onichimowska

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do Sądu Rejonowego dla Warszawy Mokotowa w Warszawie H. D. i M. D. wnieśli o zasądzenie od pozwanego A. K. kwoty 41.594,52 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Ponadto powodowie wnieśli o zasądzenie na ich rzecz kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu powodowie stwierdzili, że na żądaną kwotę składa się odszkodowanie za poniesione koszty w postaci opłat na rzecz Spółdzielni w wysokości 5.594,52 zł, jak i z tytułu utraconych korzyści z tytułu najmu w wysokości 36.000 zł. Powodowie wskazali, że pomimo nabycia w toku licytacji sądowej, przysługującego wcześniej pozwanemu, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) (obecnie (...)) w W., pozwany do chwili obecnej zajmuje przedmiotowy lokal i nie dopuszcza ich do jego użytkowania. Ponadto w pozwie wskazano, że postępowanie o eksmisję zostało zawieszone, natomiast powodowie w okresie od przysądzenia prawa na ich rzecz (postanowienie uprawomocniło się 01 października 2015 r.) do dnia 31 stycznia 2019 roku dokonali wpłat z tytułu opłat eksploatacyjnych i opłat na fundusz remontowy w łącznej wysokości (...) zł. Zdaniem powodów w przypadku, gdyby wynajęli przedmiotowy lokal na wolnym rynku, mogliby uzyskać z tytułu najmu 1.500 miesięcznie (plus czynsz), co oznacza, że w okresie od przysądzenia prawa na ich rzecz do 31 stycznia 2019 roku byłaby to kwota 36.000 zł (24 miesiące x 1.500 zł). (pozew k. 1-2)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu pozwany zakwestionował roszczenie co do zasady jak i co do wysokości. Pozwany przyznał, że w dalszym ciągu zamieszkuje w lokalu przy ul. (...) w W.. Wskazał, że wobec toczącego się pomiędzy stronami postępowania przed Sądem Okręgowym w Warszawie pod sygn. akt II C 1164/19, o pozbawienie w całości wykonalności tytułu wykonawczego - prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy Mokotowa w Warszawie z dnia 25 czerwca 2014 r. sygn. akt XVI Co 1291/12, pomiędzy stronami istnieje spór co do prawa własności lokalu. Pozwany zakwestionował żądanie zasądzenia kwoty 5.594,52 zł z tytułu wpłat na rzecz Spółdzielni, stwierdzając, że nie jest prawdą iż z tego tytułu nie ponosi żadnych opłat na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W., wskazując na szereg wpłat na rzecz Spółdzielni tytułem opłat za mieszkanie i zaliczek za wodę dokonanych od 01 października 2015 r. do lutego 2019 r. Odnosząc się do żądania zapłaty odszkodowania za korzystanie z lokalu w kwocie 36.000 zł, pozwany stwierdził, że z uwagi na toczący się pomiędzy stronami spór co do własność przedmiotowego lokalu, żądanie powództwo w tym zakresie jest niezasadne, a co najmniej przedwczesne. Pozwany zakwestionował również z ostrożności wysokość wskazanej przez Powodów kwoty odszkodowania, tj. 1.500 zł miesięcznie za 24 miesiące. W jego ocenie kwota ta jest nieudowodniona, zaś twierdzenia powodów że mogliby lokal wynająć na wolnym rynku za ww. kwotę są gołosłowne, bowiem nie biorą pod uwagę niskiego standardu lokalu, który odzwierciedla cena wywoławcza i cena, za którą Powodowie nabyli lokal na licytacji komorniczej tj.199.800 zł (czyli ok.4.800 zł za metr kwadratowy). Zdaniem pozwanego przedłożone przez powodów przykładowe oferty w żaden sposób nie korespondują ze standardem lokalu. Pozwany zaznaczył przy tym, że mieszkanie od 1 października 2015 r. nie było przez Powodów remontowane, zaś w 2016 r. mieszkanie zostało zalane na skutek uszkodzenia pionu instalacji CO w budynku. ( odpowiedź na pozew k. 46-54)

W piśmie procesowym z dnia 28 stycznia 2021 r. strona powodowa dokonała modyfikacji powództwa wnosząc ponad kwotę wskazaną w pozwie tj. 41.594,52 zł, o zasądzenie od pozwanego solidarnie na rzecz powodów kwoty 37.600,64 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 3 sierpnia 2020 r. do dnia zapłaty, w związku z powstającym dalszym zadłużeniem ze strony pozwanego z tytułu opłat za lokal. W uzasadnieniu powodowie wskazali, że w okresie od 1 lutego 2019 r. do 30 czerwca 2020 r. uiścili na rzecz Spółdzielni tytułem czynszu kwotę 7.000,64 zł. Ponadto zdaniem powodów ponieśli oni również dodatkową szkodę w kwocie 30.600,00 zł związaną z nieuzyskaniem kwoty najmu, gdyby wynajęli przedmiotowy lokal na wolnym rynku w okresie od 1 lutego 2019 r. do 30 czerwca 2020 r. (18 miesięcy x 1.800,00 zł) ( pismo procesowe powodów k. 185-187)

Pismem procesowym z dnia 21 kwietnia 2021 r.strona powodowa, w związku z doręczoną opinią biegłego z dnia 10 marca 2021 r., zmodyfikowała powództwo w pkt I w ten sposób, że wniosła o zasądzenie od Pozwanego A. K. solidarnie na rzecz Powodów H. i M. D. kwoty:

1.  66.628,52 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 31.01.2019 r. do dnia zapłaty.

2.  oraz 37.600,64 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 3 sierpnia 2020 r. do dnia zapłaty. ( pismo procesowe powodów k. 201-202)

Pismem z dnia 30 czerwca 2021 r.,strona powodowa powołując się na kolejne powstałe zadłużenie w lokalu mieszkalnym, zmodyfikowała powództwo w pkt I w ten sposób, że ponad kwoty wskazane w piśmie procesowym z dnia 21 kwietnia 2021 r. (tj. 66.628,52 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 31.01.2019 r. do dnia zapłaty oraz 37.600,64 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 3 sierpnia 2020 r. do dnia zapłaty) wniosła o zasądzenie od pozwanego solidarnie na rzecz powodów kwoty 14.326,99 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 maja 2021 r. ( pismo procesowe powodów k. 219-220)

W piśmie procesowym z dnia 17 stycznia 2022 r. pozwany zakwestionował roszczenie powodów podnosząc zarzut przedawnienia roszczeń, w szczególności kwoty 66.628,52 zł i wniósł o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu pozwany przyznał, że w dalszym ciągu zamieszkuje w lokalu przy ul. (...) w W.. Zaprzeczył przy tym aby z tego tytułu nie ponosił żadnych opłat, wskazując, że w latach 2019 -2020 dokonywał na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W. opłat za mieszkanie i zaliczek za wodę co najmniej po 250 zł miesięcznie. ( pismo procesowe pozwanego k. 233-235)

Pismem z dnia 7 lutego 2022 r.,strona powodowa powołując się na kolejne powstałe zadłużenie w lokalu mieszkalnym, zmodyfikowała powództwo w ten sposób, że wniosła o zapłatę kwot:

1.  14.090,18 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30 czerwca 2021 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu płatności regulowanych przez Powodów za nieruchomość zamieszkiwaną przez pozwanego;

2.  6.506,91 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 7 lutego 2021 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu płatności regulowanych przez Powodów za nieruchomość zamieszkiwaną przez Pozwanego;

3.  61.034,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty tytułem zapłaty za bezumowne korzystanie z nieruchomości w okresie od dnia 1 października 2015 do 31 stycznia 2019 r.;

4.  39.661,25 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 7 lutego 2022 r. do dnia zapłaty tytułem zapłaty za bezumowne korzystanie z nieruchomości w okresie od dnia 1 stycznia 2020 r. do 31 stycznia 2022 r.; ( pismo procesowe powodów k. 243-245)

W piśmie procesowym z dnia 19 kwietnia 2022 r. strona powodowa powołując się na kolejne powstałe zadłużenie w lokalu mieszkalnym, zmodyfikowała powództwo w ten sposób, że rozszerzyła powództwo o kolejne 4.584 zł (z tytułu opłaconych kwot czynszu), precyzując, że wnosi o zapłatę łącznej kwoty 100.695,25 zł na którą składają się następujące kwoty:

I.  Kwota 25.181,09 zł wraz ustawowymi odsetkami tytułem zwrotu płatności regulowanych przez powodów za nieruchomość zamieszkiwaną przez pozwanego na którą składają się następujące kwoty:

1.  14.090,18 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30 czerwca 2021 r. do dnia zapłaty;

2.  6.506,91 zł wraz z ustawowymi odsetkami, liczonymi od dnia 7 lutego 2021 r. do dnia zapłaty;

3.  4.584,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wydania orzeczenia tytułem zwrotu płatności regulowanych przez powodów za nieruchomość zamieszkiwaną przez pozwanego.

II.  39.661,25 zł wraz ustawowymi odsetkami od dnia 7 lutego 2022 r. do dnia zapłaty tytułem zapłaty za bezumowne korzystanie z nieruchomości w okresie od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 31 stycznia 2022 r.;

III.  61.034,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty tytułem zapłaty za bezumowne korzystanie z nieruchomości w okresie od dnia 1 października 2015 r. do dnia 31 stycznia 2019 r.

IV.  W pozostałym zakresie powodowie podtrzymali powództwo ( pismo procesowe strony powodowej k. 326-327)

W piśmie procesowym z dnia 10 czerwca 2022 r. pozwany zakwestionował roszczenie powodów zgłoszone w piśmie procesowym z dnia 19 kwietnia 2022 r. (jak i w całości) wnosząc o oddalenie powództwa. ( pismo procesowe pozwanego k. 334-335)

Wpiśmie procesowym z dnia 11 października 2022 r.strona powodowa wskazała, że dochodzi odszkodowania za bezumowne korzystanie przez pozwanego ze spornej nieruchomości za okres od 1 października 2015 r. do dnia 31 sierpnia 2022 r. kwoty 126.645,55 zł tytułem (83 miesiące x 1.525,85 zł) wraz z ustawowymi odsetkami, przy czym wniósł o dokonanie waloryzacji ww. kwoty zgodnie z art. 358(1) k.c.

Ponadto powodowie wnieśli o zapłatę:

a)  Kwoty 14.090,18 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30 czerwca 2021 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu płatności regulowanych przez Powodów za nieruchomość zamieszkiwaną przez Pozwanego;

b)  kwoty 6.506,91 zł wraz z ustawowymi odsetkami, liczonymi od dnia 7 lutego 2021 r., do dnia zapłaty tytułem zwrotu płatności regulowanych przez Powodów za nieruchomość zamieszkiwaną przez Pozwanego. ( pismo procesowe powodów k. 367-368)

Postanowieniem z dnia 16 listopada 2022 r. (sygn. akt II C 2469) Sąd Rejonowy dla Warszawy - Mokotowa w Warszawie stwierdził wobec rozszerzenia żądania pozwu- swą niewłaściwość rzeczową i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu w Warszawie. (postanowienie k. 370)

Pozwany kwestionując dochodzone żądanie, konsekwentnie wnosił o oddalenie powództwa.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Postanowieniem z dnia 25 czerwca 2014 r. zapadłym w sprawie o sygn. akt XVI Co 1291/12 Sąd Rejonowy dla Warszawy - Mokotowa w Warszawie, przysądził spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) w W., o powierzchni 41,43 m ² wchodzących w skład zasobów Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w W., na rzecz M. D. i H. D. - jako nabywców, przy czym nabycie nastąpiło do ich majątku wspólnego. Postanowienie to uprawomocniło się w dniu 01 października 2015 r.

Dowód: okoliczność bezsporna, postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 25 czerwca 2014 r. – k. 3,

Postanowieniem z dnia 26 maja 2017 r., sygn. akt III C 226/17, Sąd Okręgowy w Warszawie, udzielił zabezpieczenia roszczenia niepieniężnego w sprawie z powództwa A. K. przeciwko H. D., M. D. o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie M. G. (1), pod sygnaturą (...) o wprowadzenie w posiadanie lokalu przy ul. (...) w W., prowadzonego przeciwko A. K. na wniosek H. D., M. D., do czasu rozstrzygnięcia sprawy.

Dowód: postanowienie – k. 13

Wyrokiem z dnia 12 grudnia 2019 r., sygn. II C 1164/19, Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił powództwo A. K. w sprawie przeciwko H. D. i M. D. o pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w postaci prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie XVI Wydziału Cywilnego z dnia 25 czerwca 2014 r., wydanego w sprawie o sygn. akt XVI Co 1291/12.

Wyrokiem z dnia 02 marca 2021 r. (sygn. akt V ACa 414/20) Sąd Apelacyjny w Warszawie oddalił apelację powoda A. K. od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 12 grudnia 2019 r., sygn. akt II C1164/19.

Dowód: wyrok SO – k. 425, wyrok SA – k. 626

A. K. zajmował lokal mieszkalny nr (...) położony w budynku przy ul. (...) w W. do dnia 31 sierpnia 2022 r., kiedy to komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Mokotowa M. G. (2), w toku postępowania egzekucyjnego o sygn. (...) dokonał egzekucji świadczenia niepieniężnego: opuszczenia i opróżnienia przez dłużnika lokalu.

Dowód: postanowienie komornika sądowego – k. 424

W okresie od dnia 01 października 2015 roku do dnia 31 sierpnia 2022 roku H. D. i M. D. uiścili na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W. tytułem czynszu za lokal mieszkalny następujące kwoty:

- kwotę (...) zł w dniu 04 maja 2018 r. (dowód: potwierdzenie transakcji - k. 8)

- kwotę(...) zł w dniu 22 listopada 2018 r. (dowód: potwierdzenie transakcji - k. 10)

- kwotę (...) zł w dniu 09 sierpnia 2018 r. (dowód: potwierdzenie transakcji - k. 11)

- kwotę (...) zł w dniu 11 luty 2020 r. (dowód: potwierdzenie transakcji - k. 190)

- kwotę (...) zł w dniu 21 październik 2019 r. (dowód: potwierdzenie transakcji - k. 191)

- kwotę (...) zł w dniu 05 lipca 2019 r. (dowód: potwierdzenie transakcji - k. 193)

- kwotę (...)zł w dniu 16 czerwca 2020 r. (dowód: potwierdzenie transakcji - k. 195)

- kwotę (...)zł w dniu 24 maja 2019 r. (dowód: potwierdzenie transakcji - k. 196)

- kwotę (...) zł w dniu 21 luty 2019 r. (dowód: potwierdzenie transakcji - k. 197)

- kwotę (...)zł w dniu 30 września 2020 r. (dowód: potwierdzenie transakcji - k. 224)

- kwotę (...) zł w dniu 19 luty 2021 r. (dowód: potwierdzenie transakcji - k. 225)

- kwotę (...) zł w dniu 30 sierpnia 2021 r. (dowód: potwierdzenie transakcji - k. 248)

- kwotę (...) zł w dniu 29 październik 2021 r. r. (dowód: potwierdzenie transakcji - k. 249)

- kwotę (...) zł w dniu 30 marca 2022 r. (dowód: potwierdzenie transakcji - k. 329)

W dniu 21 lutego 2017 r. H. D. i M. D. uiścili na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W. kwotę 699.97 zł z tytułu rozliczenia wody w lokalu mieszkalnym nr (...) położonym w budynku przy ul. (...) w W., Dowód: potwierdzenie transakcji - k. 9.

W okresie od dnia października 2015 roku do sierpnia 2022 roku stan techniczny i użytkowy lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) w W. był w bardzo złym standardzie. Czynsz rynkowy możliwy do uzyskania na wolnym rynku za wynajem przedmiotowego lokalu w poszczególnych miesiącach wynosił:

- w okresie październik 2015 r. – grudzień 2015 r.: (...) zł;

- w roku 2016: (...) zł

- w roku 2017: (...) zł

- w roku 2018: (...) zł

- w roku 2019: (...) zł

- w roku 2020: (...) zł

- w roku 2021: (...) zł

- w styczniu 2022: (...) zł.

Dowód: opinia pisemna biegłego sądowego do spraw wyceny nieruchomości B. W. z dnia 18 maja 2022 r. wraz z dokumentacją fotograficzną – k. 257-305,

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, a także na podstawie wskazanych wyżej dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy, które nie pozostawały ze sobą w sprzeczności i których autentyczności oraz zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy nie zakwestionowała żadna ze stron postępowania. Wobec niekwestionowania złożonych do akt kserokopii i wydruków dokumentów brak było podstaw do żądania złożenia wyżej wymienionych dokumentów w oryginale. Wskazane dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają, w zestawieniu ze sobą tworzą spójny stan faktyczny i brak jest zdaniem Sądu przesłanek do odmówienia im mocy dowodowej w zakresie, w jakim stanowiły one podstawę ustaleń faktycznych w sprawie.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd oparł się również na pisemnej opinii biegłego sądowego do spraw wyceny nieruchomości B. W. z dnia 18 maja 2022 roku. Przedmiotowa opinia pozwoliła ustalić jaki był czynsz rynkowy możliwy do uzyskania na wolnym rynku za wynajem lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) w W. w okresie objętym roszczeniem pozwu. Sądu ocenił przedmiotową opinię jako rzeczową i spójną, a wnioski z niej wyprowadzone uwzględnił w dokonanych ustaleniach faktycznych. Opinia ta zawierała logiczny i spójny wywód, a wnioski z niej płynące stanowiły odpowiedź na pytania Sądu dotyczące wiadomości specjalnych. Co więcej zaznaczyć należy, że biegły odniósł się do zarzutów stron w piśmie z dnia 31 października 2022 r. (k. 357-365) odpowiadając w sposób rzeczowy na wszystkie pytania i wątpliwości stron.

Jednocześnie Sąd pragnie zaznaczyć, że dowód w postaci pisemnej opinii biegłego sądowego do spraw wyceny nieruchomościB. W. z dnia 10 marca 2021 r. (k. 119-162) nie stanowił podstawy dla ustalenia stanu faktycznego, albowiem, jak słusznie zwrócił na to uwagę pozwany, opinia ta nie uwzględniała rzeczywistego standardu w jakim znajdował się przedmiotowy lokal. Z tego też względu Sąd pominął ten dowód w toku ustaleń faktycznych.

Pozostałe, a niewymienione wyżej dowody nie stanowiły wartościowego materiału dowodowego dla ustalenia istotnych w sprawie okoliczności faktycznych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w części.

W niniejszej sprawie na kwotę dochodzonego roszczenia składają się dwa rodzaje należności z tytułu: odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) w W. oraz opłat uiszczonych na rzecz Spółdzielni mieszkaniowej z tytułu czynszu i dostaw do lokalu mediów.

Początkowo (w ramach roszczenia sformułowanego w pozwie) powodowie domagali się zasądzenia odszkodowania z tytułu bezumownego korzystania oraz uiszczonych opłat na rzecz Spółdzielni za okres od dnia 01 października 2015 r. do dnia 31 stycznia 2019 r., następnie zaś (w toku procesu) sukcesywnie rozszerzali powództwo w zakresie roszczeń odszkodowawczych dotyczących kolejnych okresów bezumownego korzystania (o czym mowa będzie w dalszej części uzasadnienia) oraz kolejnych uiszczanych na rzecz spółdzielni opłat.

Oceniając zasadność zgłoszonych w pozwie, a rozszerzonych w dalszych pismach procesowych, roszczeń należy w pierwszej kolejności pochylić się nad materialnoprawną powództwa. Zauważyć należy, że powództwa o bezumowne korzystanie z lokalu mogą mieść zróżnicowany charakter. Z jednej strony właścicielowi może przysługiwać odszkodowanie, którego źródłem jest art. 18 ust. 1 lub ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (dalej: ,,uopl”). Z drugiej strony, w sytuacji bezumownego zajmowania lokalu po stronie właściciela można się doszukiwać podstaw do formułowania roszczenie o wynagrodzenie na podstawie art. 224 lub art. 225 k.c.

Zdaniem tutejszego Sądu, okoliczności przedmiotowej sprawy przemawiają za przyjęciem, że podstawą roszczeń zgłoszonych przez stronę powodową stanowi art. 18 uopl. Zgodnie z art. 18. ust. 1 uopl „Osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie.” Jednocześnie w art. 18 ust. 2 zd. 1 ustawodawca wskazał, że „Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu.” Przepis art. 18 ust. 1 ustawy wprost stanowi o obowiązku uiszczania, co miesiąc odszkodowania, aż do dnia opróżnienia lokalu przez osoby zajmujące ten lokal bez tytułu prawnego, co odnosi się do pozwanego. Ustawodawca wyraźnie przesądził więc o kwalifikacji prawnej charakteru takiego świadczenia, a mianowicie, że jest ono odszkodowaniem oraz o jego okresowym charakterze z uwagi na obowiązek jego comiesięcznego uiszczania. Tymczasem przysługujące na mocy art. 224 § 2 k.c. i art. 225 k.c. od posiadacza wynagrodzenie, nie jest odszkodowaniem, to znaczy nie stanowi naprawienia szkody wyrządzonej właścicielowi, lecz jest wynagrodzeniem zapłaty za korzystanie z jego rzeczy. Trzeba tu zaś zaznaczyć, że sama strona powodowa w toku postępowania, zarówno w pozwie, jak i w dalszych pismach procesowych (np. pismo z dnia 7 lutego 2022 - k. 245) wyraźnie wskazywała, że jej roszczenie ma charakter odszkodowania. Warto również podkreślić, że w piśmiennictwie wskazuje się, że osoby, które nigdy nie miały tytułu prawnego do lokalu, w którym zamieszkują, będą odpowiedzialne wobec właściciela na podstawie art. 224 i art. 225 k.c. (Piotr Soroka, Magdalena Korkuś, Bezumowne korzystanie z lokalu mieszkalnego – roszczenia właściciela, ich charakter i terminy przedawnienia, "Palestra" 4/2017, s: 67)Tymczasem pozwanemu bezsprzecznie w przeszłości przysługiwał tytuł prawny do nieruchomości w postaci spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu.

Uznając powyższą kwestię za rozstrzygniętą należy dodać, że powyższy przepis obejmuje nie tylko roszczenia strony powodowej w postaci odszkodowania w wysokości czynszu, jaki powodowie mogliby otrzymać z tytułu najmu lokalu, ale również odszkodowanie uzupełniające w postaci uiszczonych przez powodów opłat na rzecz spółdzielni mieszkaniowej (z tytułu czynszu oraz opłat za media). Zgodnie bowiem z art. 18 ust. 2 zd. 2 uopl „Jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać od osoby, o której mowa w ust. 1, odszkodowania uzupełniającego.” Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 16 maja 2012 r., (sygn. III CZP 12/12) wskazał natomiast, że odszkodowanie może obejmować wskazane opłaty, jeśli stanowią one element szkody.

W ramach ostatecznie sformułowanego powództwa strona powodowa wniosła o zasądzenie kwoty 126.645,55 zł (83 miesiące x 1.525,85 zł) tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu za okres od 1 października 2015 r. do dnia 31 sierpnia 2022 r. oraz kwot 14.090,18 zł i 6.506,91 zł z tytułu opłat uiszczonych na rzecz Spółdzielni mieszkaniowej.

Mając na uwadze zgłoszone w niniejszym postępowaniu roszczenia należy wskazać, iż obowiązkiem powodów było wykazanie, że doszło w powyższym zakresie do uszczuplenia ich majątku. Jak bowiem wskazał Sąd Najwyższy w przywołanej już uchwale, ocena zakresu szkody pozostającej w normalnym związku przyczynowym ze zdarzeniem stanowiącym źródło szkody powinna opierać się na porównaniu stanu majątku poszkodowanego istniejącego po wystąpieniu zdarzenia wyrządzającego szkodę, z możliwym stanem tego majątku w przypadku, gdyby zdarzenie to nie wystąpiło. Tym samym powodowie powinni - zgodnie z ciążącym na nich obowiązkiem dowodowym (art. 6 k.c.) - wykazać fakt zaistnienia szkody (fakt bezumownego korzystania z ich lokalu) oraz jej rozmiar (okres bezumownego korzystania, wysokość czynszu, jaki powodowie mogliby otrzymać z tytułu najmu lokalu w tym okresie oraz wysokość poniesionych opłat czynszowych).

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, iż pomiędzy stronami nie było sporu co do zajmowania przez pozwanego przedmiotowego lokalu w objętym pozwem okresie. Co więcej wykazane zostało, że pozwany zajmował należący do powodów lokal mieszkalny bez tytułu prawnego. Co prawda pozwany argumentował, iż istnieje spór prawny co do prawa własności lokalu, jednakże w ocenie Sądu argumentacja ta była pozbawiona jakichkolwiek podstaw. Bezspornym było bowiem, że postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy - Mokotowa w Warszawie z dnia 25 czerwca 2014 r. (sygn. akt XVI Co 1291/12) doszło do przysądzenia własności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) w W. na rzecz M. D. i H. D.. Postanowienie to zaś uprawomocniło się w dniu 01 października 2015 r. Co więcej, również powództwo A. K. o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności - wspomnianego wyższej postanowienia, zostało prawomocnie oddalone (vide: wyrok Sądu Okręgowego z dnia 12 grudnia 2019 r., sygn. II C 1164/19 – k. 425, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 2 marca 2021 r.,sygn. akt V ACa 414/20 – k. 626)

Wątpliwości nie budził również okres bezumownego korzystania z lokalu przez pozwanego. Znajdował on swój początek w uprawomocnieniu się postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy - Mokotowa w Warszawie o przysądzeniu własności, tj. 01 października 2015 r., natomiast jego datę końcową stanowił dzień 31 sierpnia 2022 r., kiedy to komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Mokotowa dokonał egzekucji świadczenia niepieniężnego: opuszczenia i opróżnienia przez dłużnika lokalu (postanowienie komornika sądowego – k. 424).

Ustalając wysokość szkody za bezumowne korzystanie w okresie za jaki należności dochodzi strona powodowa, Sąd oparł się na pisemnej opinii biegłego sądowego do spraw wyceny nieruchomości B. W.z dnia 18 maja 2022 r. (k. 257-305).
Z przedmiotowej opinii wynika, że od 01 października 2015 r. do 31 sierpnia 2022 r. łączna kwota czynszu miesięcznego z nieruchomości powodów wyniosłaby hipotetycznie w sumie 64.306,18 zł. Wyjaśnienia przy tym wymaga, że biegły dokonał wyliczenia czynszu jedynie od 01 października do 31 stycznia 2022 r. Biorąc jednak pod uwagę, że w sporządzonej opinii biegły dla wszystkich miesięcy w poszczególnych latach przyjmował jednolitą stawkę czynszu, Sąd opierając się na ustaleniu biegłego, co do czynszu dla stycznia 2022 r., był w stanie ustalić, że stawka czynszu dla kolejnych miesięcy 2022 roku była tożsama i na tej podstawie dokonał wyliczenia czynszu za okres od lutego do do 31 sierpnia 2022 r.

Podkreślenia przy tym wymaga, iż zgłoszone przez powodów żądanie zapłaty kwoty po 1.525,85 zł miesięcznie tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie z przedmiotowego lokalu nie znajduje jakichkolwiek podstaw w ustalonym stanie faktycznym. Jak już było kilkukrotnie wskazywane, podstawą ustalenia odszkodowania była wysokość hipotetycznego czynszu możliwego do uzyskania za przedmiotowy lokal na „wolnym rynku”. Z opinii biegłej z dnia 18 maja 2022 roku – której wnioski Sąd przyjmuje za własne - wynika jednoznaczny zły stan techniczny lokalu, a co za tym idzie bardzo niski jego standard. Tym samym brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, iż powodowie - bez dokonania nakładów w postaci kosztów remontu lokalu i przestoju z tym związanego – uzyskaliby kwotę odpowiadającą stawkom za lokal w średnim standardzie.

Co zaś się tyczy szkody uzupełniającej w postaci uiszczonych przez powodów opłat na rzecz Spółdzielni, Sąd brał pod uwagę jedynie kwoty, co do których powodowie wykazali, że realnie zostały one poniesione, a więc takie co do których strona powodowa przedstawiła potwierdzenia przelewów. Tylko bowiem w takim przypadku można mówić o rzeczywistym uszczerbku majątkowym po stronie powodów. Łączna kwota opłat uiszczonych przez powodów na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W. z tytułu opłat czynszowych oraz opłat za media wynosi (...) zł, przy czym kwota dla potrzeb wyliczenia należnego odszkodowania wymagała obniżeniu a to wobec treści żądań strony powodowej, która w toku zgłaszanych kolejno żądań co do uiszczonego czynszu, zażądała minimalnie niższych kwot, niż to by wynikało z rachunku arytmetycznego. W konsekwencji Sąd, jako podstawę do wyliczenia należnego z tego tytułu odszkodowania uzupełniającego przyjął kwotę (...) zł.

Jednocześnie zastrzec należy, że powyżej wskazana kwota (64.306,18 zł) również nie może być utożsamiana z należnym stronie powodowej odszkodowaniem w rozumieniu art. 18 ust. zd 1 uopl, a to wobec podniesionego przez stronę pozwaną zarzutu przedawnienia, który w ocenie Sądu okazał się częściowo zasadny.

Pochylając się nad kwestią przedawnienia roszczeń zgłoszonych przez stronę powodową, przypomnieć należy, że świadczenie odszkodowawcze przewidziane art. 18 uopl ma charakter okresowy. W judykaturze konsekwentnie przyjmuje się natomiast, że byłego lokatora i właściciela łączy szczególnego rodzaju stosunek zobowiązaniowy, którego treścią jest zapewnienie właścicielowi płatnego periodycznie („co miesiąc”) świadczenia za dalsze korzystanie z lokalu, określanego jako świadczenie odszkodowawcze. Nadanie więc przewidzianym w art. 18 ust. 1 uopl świadczeniom odszkodowawczym charakteru świadczeń okresowych („należnych co miesiąc”), uzasadnia zastosowanie 3 letniego terminu przedawnienia przewidzianego w art. 118 k.c. Ten kierunek wykładni, przewidującej, że określone w art. 18 ust. 1 ustawy roszczenia odszkodowawcze przedawniają się w terminie 3 letnim, przewidzianym w art. 118 k.c. dla roszczeń o świadczenia okresowe, jest konsekwentnie kontynuowany w orzecznictwie Sądu Najwyższego (zob. wyrok SN z dnia 7 marca 2014 r., IV CNP 33/13).

Jednocześnie zaznaczyć trzeba, że okres przedawnienia dla roszczenia odszkodowawczego uzupełniającego o jakim mowa w art. 18 ust. 2 zd. 2 uopl, nie podlega, w ocenie Sądu, powyższemu 3 letniemu okresowi przedawnienia. Trzeba bowiem zauważyć, że ustawodawca nie nadał takiemu odszkodowaniu charakteru okresowości i bez znaczenia pozostaje fakt, czy strona powodowa naliczała opłaty z tego tytuły w sposób periodyczny czy też nie. Zdaniem Sądu, brak charakteru powtarzalności w przepisie art. 18 ust. 2 zd. 2 pozwala uznać, że takie odszkodowanie nie ma charakteru świadczenia okresowego i przedawnia się na zasadach ogólnych. W wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 25 kwietnia 2019 r. I ACa 851/18 stwierdzono, że: „Należy zgodzić się z tym, że w sytuacji gdy do wysokości czynszu najmu lokalu nie były wliczane należności z tytułu tzw. opłat niezależnych od właściciela (m.in. opłaty za korzystanie z mediów), to odszkodowanie odpowiadające wysokości czynszu najmu, jakie obowiązana jest uiszczać co miesiąc osoba zajmująca lokal bez tytułu prawnego, nie rekompensuje właścicielowi lokalu strat związanych z koniecznością ponoszenia za tę osobę wydatków z tytułu tych opłat. Dochodzenie naprawienia tych strat może być zatem uznane za żądanie odszkodowania uzupełniającego, o którym mowa w art. 18 ust. 2 ustawy. Skoro zaś brak jest regulacji wskazującej na okresowy charakter świadczenia polegającego na zapłacie tego odszkodowania, to należy przyjąć, że do jego przedawnienia znajdzie zastosowanie ogólny, dziesięcioletni termin przedawnienia.”.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że przedawnieniu uległy roszczenia odszkodowawcze o jakich mowa w art. 18 ust. 2 zd. 1 uopl odpowiadające czynszowi najmu za październik, listopad i grudzień 2015 r.

Przypomnieć bowiem należy, że bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Roszczenie staje się wymagalne z upływem ostatniego dnia przewidzianego dla zobowiązania terminu do spełnienia świadczenia (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 lutego 2006 roku, sygn. akt I CSK 17/05). Sama wymagalność roszczenia oznacza zaś stan, w którym uprawniony może skutecznie domagać się realizacji roszczenia, jego powództwo w takiej sytuacji nie jest przedwczesne.

Uwzględniając więc 3 letni termin przedawnienia przewidziany w art. 118 k.c. dla roszczeń okresowych a także regulację art. 120 k.c., uznać należy, że bieg przedawnienia z tytułu odszkodowania należnego za powyższe miesiące rozpoczął się wraz z końcem powyższych miesięcznych okresów bezumownego korzystania. Oznacza to, że roszczenia z tego tytułu przedawniły się jeszcze przed wniesieniem pozwu w niniejszej sprawie co nastąpiło w 2019 r. Konstatacji tej nie zmienia fakt, wejścia w życie w dniu 9 lipca 2018 r. nowelizacji art. 118 k.c.. Zaznaczyć trzeba, że nowelizacja ta nie skróciła terminu przedawnienia dla świadczeń okresowych, oznacza to, że art. 5 ust. 2 ustawy nowelizującej nie znajduje zastosowania w tym przypadku, gdyż odnosi się on w całości (zdanie 1 i 2) do skróconych terminów przedawnienia. Na mocy art. 5 ustawy nowelizującej w niniejszej sprawie zastosowanie znajdowała ogólna reguła intertemporalna, która do roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie tej ustawy i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych, nakazuje stosowanie przepisów w brzmieniu nadanym tą ustawą. Jest to o tyle istotne, że ustawa nowelizująca zmieniła art. 118 k.c. dodając do niego zdanie drugie, zgodnie z którym, w przypadku terminów przedawnienia dłuższych niż dwa lata, koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego. Art. 118 zd. 2 k.c. znalazł więc zastosowanie do roszczeń okresowych obejmujących odszkodowanie (w wysokości odpowiadającej czynszowi najmu) za październik, listopad i grudzień 2015 r., powodując, że termin przedawnienia uległ wydłużeniu do końca roku kalendarzowego 2018. Jeżeli więc pozew w niniejszej sprawie wniesiony został w 2019 r., to oczywistym jest nastąpiło to już po upływie terminu przedawnienia roszczenia powoda, który miał miejsce 31 grudnia 2018 r.

W konsekwencji od wyżej wskazanej kwoty 64.306,18 zł odjąć należało przedawnione należności odszkodowawcze za październik, listopad i grudzień 2015 r. które w sumie wynosiły 2.284,62 zł. Uwzględniając to zastrzeżenie należało uznać, że odszkodowanie w rozumieniu art. 18 ust. 2 zd. 1 uopl mogło podlegać uwzględnieniu jedynie co do kwoty 62.021,56 zł (odpowiadającej czynszowi najmu za okres od 1 stycznia 2016 r. do 31 sierpnia 2022 r.). Biorąc zaś pod uwagę ustaloną wcześniej kwotę należnego powodom na mocy art. 18 ust. 2 zd. 2 uopl odszkodowania uzupełniającego z tytułu płatności za czynsz i media na rzecz Spółdzielni tj. 21.713,87 zł, uznać należy, że zasądzeniu na rzecz strony powodowej podlegała łączna kwota 83.735,43 zł (o czym przeczono w pkt. 1. sentencji wyroku).

Podstawę rozstrzygnięcia o odsetkach (o czym orzeczono w pkt. 1. sentencji wyroku) stanowił art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 455 k.c. Dlatego też Sąd zasądził od pozwanego odsetki:

⚫

od kwoty 31.916,06 (trzydzieści jeden tysięcy dziewięćset szesnaście i 06/100) od dnia 22 października 2019 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 28.571,67 (dwadzieścia osiem tysięcy pięćset siedemdziesiąt jeden i 67/100) złotych od dnia 04 stycznia 2022 roku do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 12.806,45 (dwanaście tysięcy osiemset sześć i 45/100) od dnia 10 marca 2022 roku do dnia zapłaty

⚫

od kwoty 5.857,25 (pięć tysięcy osiemset pięćdziesiąt siedem i 25/100) złotych od dnia 16 maja 2023 roku;

⚫

od kwoty 4.584,00 (cztery tysiące pięćset osiemdziesiąt cztery i 43/100) od dnia 27 września 2024 roku do dnia zapłaty.

Powyższe rozstrzygnięcie wymaga szerszego wyjaśnienia. Otóż Sąd przyjął, że świadczenie z tytułu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie ma charakter zobowiązania bezterminowego i z tego względu odsetki podlegały zasądzeniu w terminach i kwotach odpowiadających kolejnym skutecznym wezwaniom do zapłaty, którymi w niniejszej sprawie był pozew oraz kolejne pisma procesowe w których powodowie dokonywali rozszerzenia powództwa. Zaznaczyć bowiem należy, że wezwania do zapłaty jakie przedstawiała strona powodowa nie odniosły żadnego skutku prawnego. Pomijając już bowiem to, że wezwania te nie obejmowały wszystkich zgłoszonych w niniejszym postępowaniu roszczeń, zaznaczyć trzeba, że powodowie nie wykazali w żaden sposób, że zostały one skutecznie doręczone pozwanemu.

Z tego też względu Sąd uznał, że do skutecznego wezwania pozwanego do zapłaty poszczególnych kwot dochodziło sukcesywnie wraz z doręczaniem pozwanemu kolejnych pism procesowych w których powodowie dokonywali zgłaszania swoich roszczeń.

I tak, biorąc pod uwagę wymienioną wyżej kwotę 31.916,06 zł stwierdzić należy, że obejmuje ona należne (z uwzględnieniem częściowo skutecznego zarzutu przedawnienia roszczeń co do października, listopada i grudnia 2015 r.) udowodnione roszczenie odszkodowawcze o jakim mowa w art. 18 ust. 2 zd. 1 uopl za okres od 1 października 2015 r. do dnia 31 stycznia 2019 r. tj. kwotę 27.719,82 zł oraz kwoty uiszczone przez powodów na rzecz Spółdzielni mieszkaniowej (tj. 1398,28 zł, 1000 zł, 1097,99 zł, 699.97 zł) w sumie 4.196,24 zł. Roszczenia te zostały objęte żądaniem pozwu i wobec tego do skutecznego wezwania strony pozwanej do ich zapłaty doszło wraz z doręczeniem odpisu pozwu, co miało miejsce w niniejszej sprawie w dniu 7 października 2019 r. (k. 40), przy czym w ocenie Sądu pozwany popadł w opóźnienie z dniem 22 października 2019 r., jako, że wraz z pozwem pozwanemu zostało doręczone pismo powodów z dnia 04 kwietnia 2019 r., w którym zakreślili pozwanemu 2 tygodniowy termin na dokonanie zapłaty dochodzonej pozwem kwoty. (vide: pismo z dnia 4 kwietnia 2019 r. – k. 23, zarządzenie z dnia 9 sierpnia 2019 r. – k. 35).

Kwota 28.571,67 zł obejmuje należne roszczenie odszkodowawcze o jakim mowa w art. 18 ust. 2 zd. 1 uopl za okres od 1 lutego 2019 r. do 31 stycznia 2021 r. - łącznie 18.674,25 zł oraz kwoty jakich powodowie zażądali z tytułu uiszczonego na rzecz Spółdzielni mieszkaniowej czynszu w tym okresie (1.424.92 zł, 1.184.97 zł, 663.82 zł, 1933,03 zł, 413,82 zł, 1382,60 zł, 1369,03 zł, 1.521,75 zł) – w sumie 9.897,42 zł (na marginesie wspomnieć należy, że kwota uwzględnia fakt, iż powodowie w sposób wiążący dla Sądu w zgłoszonym żądaniu co do uiszczonych należności czynszowych za okres od 1 lutego 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. zażądali kwoty 7000,64 zł, podczas gdy suma przedstawionych przez nich przelewów na rzecz Spółdzielni za ten okres obejmowała kwotę wyższą tj. 7003,16 zł). Strona pozwana została skutecznie wezwana do zapłaty powyższych kwot wraz z doręczeniem jej odpisów pism procesowych je obejmujących (pisma procesowego z dnia 28 stycznia 2021 r. – k. 185, pisma procesowego z dnia 21 kwietnia 2021 r. – k. 201, pisma procesowego z dnia 30 czerwca 2021 r. – k. 219), co nastąpiło w dniu 3 stycznia 2022 r. (vide: zarządzenie z dnia 17 grudnia 2021 r. – k. 227, ZPO – k. 230) i w konsekwencji od dnia następnego tj. 4 stycznia 2022 r. powodom należne były odsetki od żądanych kwot.

Kwota 12.806,45 obejmuje należne roszczenie odszkodowawcze o jakim mowa w art. 18 ust. 2 zd. 1 uopl za okres od 1 lutego 2021 r. do 31 stycznia 2022 r. (jest to bowiem okres ujęty w piśmie procesowym z dnia 7 lutego 2022 r. – k. 243 – a jednocześnie nie objęty żądaniami zgłoszonymi w poprzednich pismach procesowych) - łącznie 9.764,24 zł oraz kwot jakich powodowie zażądali z tytułu uiszczonego na rzecz Spółdzielni mieszkaniowej czynszu w tym okresie (1.679,51 zł oraz 1.362,70 zł) – w sumie 3042,21 zł. Odpis pisma procesowego z dnia 7 lutego 2022 r. obejmującego powyższe roszczenia został skutecznie doręczony pozwanemu najpóźniej w dniu 9 marca 2022 r. (co wynika z treści pisma strony pozwanej –k. 321). W konsekwencji od dnia następnego tj. 10 marca 2022 r. powodom należne były odsetki od żądanych kwot.

Kwota 5.857,25 obejmuje należne roszczenie odszkodowawcze o jakim mowa w art. 18 ust. 2 zd. 1 uopl za okres od 31 stycznia 2022 r. do 31 sierpnia 2022 r. (jest to bowiem okres ujęty w piśmie procesowym z dnia 11 października 2022 r. – k. 367 - a jednocześnie nie objęty żądaniami zgłoszonymi w poprzednich pismach procesowych). Odpis pisma procesowego z dnia 11 października 2022 r. obejmującego powyższe roszczenia został skutecznie doręczony pozwanemu najpóźniej w dniu 15 marca 2023 r. (co wynika z treści pisma strony pozwanej –k. 440). W konsekwencji od dnia następnego tj. 16 maja 2023 r. powodom należne były odsetki od żądanych kwot.

Kwota 4.584,00 zł obejmuje należne roszczenie odszkodowawcze o jakim mowa w art. 18 ust. 2 zd. 2 uopl obejmujące kwotę uiszczoną przez powodów na rzecz Spółdzielni mieszkaniowej w dniu 30 marca 2022 r. (k. 329). Roszczenie co do tej kwoty zostało objęte żądaniem w piśmie procesowym z dnia 19 kwietnia 2022 r. (k. 326). Co prawda przelew bankowy opiewa na kwotę 4.604,43 zł, a więc wyższą od żądanej przez powodów, Sąd jednak był związany treścią żądania strony i dlatego to właśnie kwota 4.584,00 zł podlegała zasądzeniu. Przedmiotowe pismo zostało skutecznie doręczone, co wynika z treści pisma procesowego pozwanego z dnia 10 czerwca 2022 r. (k. 334), pozwany został więc skutecznie wezwany do zapłaty tej kwoty. Jednocześnie zaznaczyć należy, że w treści pisma procesowego z dnia 19 kwietnia 2022 r. strona powodowa wyraźnie wskazała, że żąda zasądzenia odsetek od kwoty 4.584,00 zł od dnia wydania orzeczenia. Z tego też względu Sąd zasądził odsetki pod dnia 27 września 2024 r.

Rekapitulując powyższe Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 83.735,43 zł wraz z odsetkami ustawowymi, oddalając powództwo w pozostałym zakresie, o czym orzeczono w pkt 2 sentencji wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c ustalając, że powodowie ponoszą koszty postępowania w 43 %, a pozwany w 57 %, pozostawiając jednocześnie Referendarzowi sądowemu ich szczegółowe rozliczenie.

W pkt. 4 sentencji wyroku Sąd przyznał od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Warszawie na rzecz radcy prawnego J. Z. kwotę 2.400,00 złotych plus należny podatek VAT, tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną świadczoną pozwanemu z urzędu, które to koszty nie zostały uiszczone w całości ani w części.

Sędzia del. Agnieszka Onichimowska