Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 października 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia (del.) Agnieszka Onichimowska

Protokolant: Maksymilian Obrębski

po rozpoznaniu w dniu 05 września 2024 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa K. L., E. K., W. T.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...) w W.

o uchylenie uchwał nr (...), (...), (...), (...) i (...) Wspólnoty Mieszkaniowej (...)

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powodów K. L., E. K., W. T. na rzecz pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w W. kwotę 360,00 (trzysta sześćdziesiąt i 00/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty.

Sędzia (del.) Agnieszka Onichimowska

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 lipca 2018 r. wniesionym przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...) w W. powodowie K. L., E. K. oraz W. T. wnieśli o stwierdzenie nieważności uchwał nr (...), (...), (...), (...) i (...) Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) w W. ewentualnie o uchylenie wyżej wskazanych uchwał z powodu ich sprzeczności z przepisami prawa i niezgodności z prawidłową gospodarką nieruchomościami.

W uzasadnieniu wskazano, że Powodowie są właścicielami lokali położonych w nieruchomości przy ul. (...) w W. zaniepokojonymi działaniami Zarządu Pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej rażąco naruszającymi wszelkie zasady działania wspólnot mieszkaniowych. Powodowie zarzucili, że pomimo uchylenia wyrokiem Sądu Okręgowego sygn. akt XXV C 1554/17, uchwał Nr (...) w sprawie sprawozdania za 2016r. i Uchwały Nr (...) w sprawie przyjęcia planu gospodarczego na 2017r., w paragrafie 4 Uchwały Nr (...), zapisano, że „Niniejsza uchwała uchyla uchwałę Nr (...) z dnia 23.03.2017r., co zdaniem strony powodowej jest dowodem braku poszanowania zasady kontroli sądu nad działaniami wspólnoty. Co więcej Uchwała Nr (...), nie odwzorowuje zapisów w księgach rachunkowych Wspólnoty, gdyż nie uwzględnia ani strat, o których mowa w Uchwale Nr (...) i w Uchwale Nr (...) i w Uchwale Nr (...), ani wyniku lat ubiegłych będącym przedmiotem Uchwały Nr (...) i Uchwały Nr (...). Również okoliczności uchylenia uchylonej przez Sąd Uchwały Nr (...) z dnia 23.03.2017r. w sprawie uchwalenia planu gospodarczego, Uchwałą Nr (...), wskazują zdaniem powodów na działania w celu obejścia prawa, uniknięcia kontroli sądu, gdyż Pozwana posiadała już wiedzę o złożonej przez Stronę powodową apelacji.

W ocenie strony powodowej także kolejność przedkładania uchwał właścicielom lokali można ocenić jako nadużycie prawa i czynność naruszającą zasadę kontroli sądu oraz zasady współżycia społecznego, bowiem wbrew prośbom właścicieli lokali o uprzednie wyjaśnienie skąd pochodzi kwota 168.151zł i omówienie sytuacji w jakich doszło do strat Zarząd poddał pod głosowanie Uchwały łączne o udzieleniu mu absolutorium i zatwierdzeniu sprawozdania za 2016 i 2017r. przed uchwałami „Nr (...) w sprawie: przeznaczenia wyniku finansowego lat ubiegłych na fundusz remontowy” i „Nr (...) w sprawie: pokrycia strat wspólnoty ze środków funduszu remontowego". Powodowie podkreślili, że Uchwała Nr (...) (w sprawie: przyjęcia sprawozdania finansowego zarządu nieruchomością za okres 01.01.2017r.-31.12.2017r. i udzielenia Zarządowi absolutorium ze sprawowania działalności w okresie od 01.01.2017r.-31.12.2017r.) tak jak sprawozdanie za 2016r. (Uchwała Nr (...)) nie jest spójna ze stanem ksiąg rachunkowych, gdyż nie zawiera ani strat ani wyniku lat ubiegłych. W odniesieniu do uchwały Nr (...) w sprawie: uchwalenia planu gospodarczego nieruchomością wspólną oraz opłat na pokrycie tych kosztów w 2018r., strona powodowa stwierdziła, że jest ona konsekwencją Uchwały Nr (...), a więc jest błędna merytorycznie, a przede wszystkim podjęta została z rażącym naruszeniem kompetencji właścicieli lokali, wskutek nieuwzględnienia w zaliczce mediów zużywanych w nieruchomości wspólnej (w szczególności w lokalach użytkowych tam znajdujących się). Strona powodowa zaznaczyła także, że przed zebraniem właściciele lokali złożyli pisemne prośby o wyjaśnienie na zebraniu pochodzenia kwoty 168.151zł oraz o rozdzielenie uchwał przyjmujących sprawozdanie i absolutorium i głosowanie ich z zachowaniem pierwszeństwa uchwał przyjmujących straty i sprawozdania przed uchwałami o udzieleniu absolutorium Zarządowi, jednakże prośby te pozostały bez odzewu.

W ocenie strony powodowej Uchwała Nr (...) jest nieważna, gdyż wkracza w prawa właściciela lokalu do korzystania z nieruchomości wspólnej i pobierania pożytków. Natomiast nieważność uchwały w sprawie przyjęcia planu gospodarczego na 2018r. wynika z naruszenia podstawowych zasad, które opisują istotę funkcjonowania i działalności wspólnoty mieszkaniowej tj. zasady woli właścicieli lokali (art. 22uwl) oraz zasady ingerencji sądu (art. 24-26 uwl). W ocenie powodów uchwały przyjmujące sprawozdanie za 2016r. i 2017r. są nieważne z powodu naruszenia przepisów prawa zapewniających ochronę interesu publicznego (przepisów prawa finansowego), z którego wynika konieczność prowadzenia ewidencji księgowej w sposób rzetelny, jawny i przejrzysty, prowadzenia ewidencji podatkowej i odprowadzania podatków od przychodów. Pominięcie w sprawozdaniach kwoty 168.151 zł jako wyniku lat ubiegłych i strat z lat ubiegłych potwierdza brak rzetelności, jawności i przejrzystości sprawozdań. Jak wynika bowiem ze złożonych przez stronę powodową w sprawie o sygn. Akt XXV C 1554/17 dokumentów sprawozdań i planów od 2001r. do 2016r., kwota 168 151zł jest to wynik na działalności pozastatutowej a więc podlega ona opodatkowaniu. Co się zaś tyczy uchwał (...) i (...), strona pozwana stwierdziła, że wykazane straty zawierające wierzytelności z tytułu kosztów działalności statutowej nie mogą ani pomniejszać ani zwiększać funduszu remontowego, gdyż zawierają rozliczenia mediów. W ocenie strony powodowej zarówno Zarząd, ja jak i ogół właścicieli lokali nie posiadają kompetencji do przedstawiania w rozliczeniach wyniku działalności pozastatutowej na działalność statutową. (pozew k. 3-8).

Pismem z dnia 20 sierpnia 2018 r. Strona powodowa cofnęła pozew w zakresie stwierdzenia nieważności zaskarżonych uchwał. (pismo procesowe k. 105-106)

Postanowieniem z dnia 3 stycznia 2019 r. (sygn. akt XXV C 1504/18) Sąd Okręgowy w Warszawie umorzył postępowanie w części obejmującej żądanie stwierdzenia nieważności uchwał (pkt I) oraz odrzucił pozew w pozostałym zakresie (pkt II.) ( postanowienie SO k. 161)

Postanowieniem z dnia 23 maja 2019 r. (sygn. akt VI ACz 327/19) Sąd Apelacyjny w Warszawie uchylił postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 3 stycznia 2019 r. w przedmiocie odrzucenia pozwu (postanowienie SA k. 208)

W odpowiedzi na pozew pozwana Wspólnota Mieszkaniowa (...) wniosła na podstawie art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. o odrzucenie pozwu, alternatywnie, w przypadku nieuwzględnienia wniosku o odrzucenie pozwu o jego oddalenie. Ponadto pozwana wniosła o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwana wskazał, że tożsame żądanie z żądaniem zgłoszonym w niniejszym postępowaniu strona powodowa zgłosiła w pozwie z dnia 13 lipca 2018 roku w sprawie o sygnaturze XXV C 1477/18, która została rozpoznana przez Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 4 listopada 2019 roku. Tym samym wniosek o odrzucenie pozwu jest w pełni uzasadniony. W odniesieniu do uchwały nr (...) pozwana stwierdziła, że trudno odnieść się do zarzutu jakoby uchwała ta nie odwzorowuje zapisów w księgach rachunkowych Wspólnoty dotyczących strat, bowiem powodowie nie wskazali o jakie konkretnie zapisy chodzi, zaś sprawozdanie finansowe zarządu nieruchomością nie polega na przepisaniu ksiąg rachunkowych. Podobną argumentację zdaniem pozwanej należy przyjąć przy zarzucie naruszenia prawa przy przyjęciu uchwały nr (...). Zdaniem pozwanej zupełnie niezrozumiały jest również zarzut naruszenia art. 140 k.c. w stosunku do uchwały nr (...). Powodowie nie określili na czym miałoby polegać naruszenie prawa właścicieli mieszkań do czerpania pożytków z powierzchni wspólnych. W odniesieniu do zarzutu naruszenia interesu publicznego poprzez przyjęcie, w uchwale nr (...), że kwota 168.151,00 złotych zostaje przeznaczona na fundusz remontowy, pozwana stwierdziła, że twierdzenie o braku możliwości ustalenia pochodzenia ww. środków znajduje oparcie w opinii biegłej A. W. z dnia 22 maja 2017 roku. Środki te zostały przekazane na konto Wspólnoty przez poprzedni zarząd, jednak bez odpowiedniej dokumentacji finansowej. Zdaniem strony pozwanej również zarzut dotyczący uchwały nr (...) również nie jest zasadny. Skoro bowiem powodowie nie kwestionują strat, których pokrycia dotyczy uchwała, a straty te muszą zostać pokryte, to twierdzenia powodów o naruszeniu prawa przez uchwałę nr (...) są bezzasadne. W ocenie pozwanej także zarzut wadliwości podjętych uchwał polegający na niewłaściwej kolejności ich podejmowania nie może być uznany za zasadny skoro uchwały niezależnie od kolejności ich podjęcia są nieprawomocne i co za tym idzie nie można wywodzić skutków z kolejności podjęcia poszczególnych uchwał. ( odpowiedź na pozew k. 310-312)

Do czasu zamknięcia rozprawy strony podtrzymały swoje stanowiska procesowe.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

E. K., K. L. oraz W. T. są członkami Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w W..

E. K. zasiadała w jednoosobowym Zarządzie Wspólnoty do marca 2002 r.

Dowód: okoliczność bezsporna

Wspólnota Mieszkaniowa (...) w W. pobiera pożytki z najmu lokali użytkowych, najmu powierzchni reklamowych oraz lokat bankowych. Przed 2015 r. pożytki mogły być księgowane na fundusz remontowy albo eksploatacyjny.

Dowód: zeznania członka zarządu pozwanej - A. S. – k. 563v-564v

Od 2003 r. w dokumentach finansowych Wspólnoty Mieszkaniowej widnieje kwota 168.151,00 zł. Na zlecenie Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w W. biegły rewidentA. W. sporządziła opinię z dnia 22 maja 2017 r., w treści której stwierdziła, że wykonana analiza dokumentacji finansowej Wspólnoty, nie pozwala na stwierdzenie źródła pochodzenia przedmiotowej kwoty. Posiadana dokumentacja pozwala jedynie na stwierdzenie, że na dzień 01 stycznia 2012 r., że kwota figuruje na koncie 861 - ,,wynik finansowy za lata ubiegłe”.

Dowód: okoliczność bezsporna, a ponadto: pismo z dnia 21 marca 2003 r. – k. 253-254, zeznania przedstawiciela pozwanej A. S. – k. 563v-564v, opinia biegłego rewidenta A. W. z dnia 22 maja 2017 r. – k. 41-50 akt sprawy XXV C 1554/17

Wyrokiem z dnia 07 lutego 2018 roku wydanym w sprawie XXV C 1554/17 Sąd Okręgowy uchylił uchwałę numer (...) Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w W. z dnia 23 marca 2017 roku w sprawie przyjęcia sprawozdania finansowego zarządu nieruchomością wspólną za okres 01.01.2016 – 31.12.2016 r. i udzielenia Zarządowi absolutorium za sprawowanie działalności w okresie 01.01.2016 – 31.12.2016 r..

W treści uzasadnienia wyroku Sąd Okręgowy stwierdził, że nie neguje prawa i obowiązku Wspólnoty Mieszkaniowej do pokrycia nieściągalnych należności przysługujących od poszczególnych właścicieli z środków zgromadzonych przez wspólnotę. Niemniej jednak podjęcie decyzji o obciążaniu innych właścicieli lokali koniecznością poniesienia takich kosztów, stanowi czynności przekraczającą zakres zwykłego zarządu. W istocie oznacza bowiem konieczność uwzględnienia w wysokości opłat na pokrycie kosztów zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, obciążających pozostałych właścicieli lokali, tych części kosztów, której nie pokryli dłużnicy. Zdaniem Sądu środki zgromadzone w funduszu remontowym nie powinny być przeznaczane bez odmiennej uchwały właścicieli na pokrycie innych kosztów niż koszty prac remontowych lub modernizacyjnych. Dlatego też w sytuacji, w której pozwana Wspólnota stoi na stanowisku (jak w zaskarżonym sprawozdaniu), że nieujawniane dotychczas środki stanowią środki fundusz remontowego, zarząd nie może nimi samodzielnie dysponować na pokrycie innych wydatków obciążających wspólnotę. W uzasadnieniu tego orzeczenia wskazano również, że sama decyzja o uznaniu określonych środków za środki funduszu remontowego z pewnością przekracza zakres zwykłego zarządu, a zatem powinna nastąpić na podstawie uchwały właścicieli lokali. Sąd ten wyraził przekonanie, że uchwała o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego nie może zastępować podejmowania przez wspólnotę mieszkaniową decyzji dotyczących jej majątku. Dopóki takie decyzje (uchwały) nie zostaną podjęte, przedwczesne jest uwzględnianie zgromadzonych środków w ramach jednej ze ściśle zakwalifikowanych kategorii (kosztów zarządu nieruchomością wspólną lub funduszu remontowego).

Dowód: okoliczność bezsporna, uchwała nr (...) – k. 89, 122, wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 7 lutego 2018 roku sygn. akt XXV C 1554/17 – k. 97-104

W treści sprawozdania Zarządu Wspólnoty za okres od 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2016 r. wymieniono uchwały podjęte przez Wspólnotę w roku 2016. Następnie omówiono realizację planów przyjętych na rok 2016, wymieniając koszty zarządu nieruchomością wspólną oraz funduszu remontowego. W ramach kosztów zarządu zwrócono uwagę na brak poważnych - nieprzewidzianych - awarii oraz kosztownych napraw, a także wskazano na występowanie nadwyżki w kwocie 4.066.12 zł, co do której Zarząd zaproponował, aby przenieść ją na potrzeby utrzymania nieruchomości wspólnej w 2017 r. W części dotyczącej funduszu remontowego zrelacjonowano wykonanie przewidzianych w planie gospodarczym na 2016 r. prac ze wskazaniem ich kosztów (w sumie 117.217,73 zł) oraz podano stan konta funduszu na dzień 31 grudnia 2016 r. (127.908,35 zł) z informacją na temat planowanego przeznaczenia pozostałych środków w 2017 r.

Dowód: sprawozdanie z zarządu nieruchomością wspólną za 2016 r. – k. 83

W treści sprawozdania Zarządu Wspólnoty za okres od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. wymieniono uchwały podjęte przez Wspólnotę w roku 2017. Następnie zrelacjonowano realizację planów przyjętych na rok 2017, oddzielnie omawiając koszty zarządu nieruchomością wspólną oraz fundusz remontowy. W ramach kosztów zarządu zwrócono uwagę na występujący niedobór środków (w kwocie 3985,02 zł) ze wskazaniem przyczyn jego powstania (konieczność usunięcia nieprzewidzianych awarii za kwotę 10.908,00 zł). Jednocześnie poinformowano, że powstały niedobór zostanie przeniesiony na bilans otwarcia kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej w roku 2018. W części dotyczącej funduszu remontowego zrelacjonowano wykonanie przewidzianych w planie gospodarczym na 2017 r. prac ze wskazaniem ich kosztów (w sumie 251.962,91 zł) oraz podano stan konta funduszu na dzień 31 grudnia 2017 r. w postaci niedoboru (w kwocie 23.763,64 zł) z informacją na temat przyczyn jego powstania (pomniejszenia pozycji wpływów na fundusz remontowy o pozycję ,,wynik lat ubiegłych” w kwocie 168.151,00 zł w związku z uchyleniem uchwały nr (...) r. wyrokiem z 07 lutego 2018 r.)

Dowód: sprawozdanie z zarządu nieruchomością wspólną za 2017 r.– k. 90, 123

Członkowie Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości położonej w W. przy ul. (...), na zebraniu w dniu 24 kwietnia 2018 r. oraz w drodze indywidualnego zbierania głosów zakończonego w dniu 17 maja 2018 r. podjęli następujące uchwały:

⚫

uchwałę nr (...). W § 1 Uchwały wskazano: ,, właściciele przyjmują sprawozdanie finansowe Zarządu nieruchomością za okres od 01.01.2016r. do 31.12.2016r., zamykające się na kosztach eksploatacji nadwyżką finansową w kwocie 4.066,12 zł, którą postanawia się przenieść na potrzeby utrzymania nieruchomości w roku 2017.” W § 3 Uchwały właściciele nieruchomości (...) w W. udzielili absolutorium Zarządowi z działalności w okresie od 01.01.2016r. do 31.12.2016r.. Natomiast w § 4 Uchwały stwierdzono, że niniejsza uchwała uchyla uchwałę nr (...) z dnia 23.03.2017r. Za uchwałą głosy oddali właściciele dysponujący 0,79982 udziałów, przeciw byli właściciele reprezentujący 0,0072 udziałów, zaś od głosu wstrzymali się właściciele reprezentujący 0,0061 udziałów. Do przedmiotowej uchwały załączono rozliczenie zaliczek na media na dzień 31 grudnia 2016 r. (k. 501v)

Dowód: Uchwała nr (...) r. – k. 497, lista do głosowania – k. 498-501

⚫

uchwałę nr (...) w której § 1 wskazano : ,,Właściciele przyjmują sprawozdanie finansowe Zarządu nieruchomością za okres od 01.01.2017r. do 31.12.2017r., zamykające się na kosztach eksploatacji niedoborem finansowym w kwocie -3.985,02 zł, który zostanie przeniesiony na bilans otwarcia kosztów utrzymania nieruchomości w roku 2018.” W § 3 Uchwały stwierdzono, że: ,, właściciele nieruchomości (...) w W. udzielają absolutorium Zarządowi z działalności w okresie od 01.01.2017r. do 31.12.2017r.” Za uchwałą głosy oddali właściciele dysponujący 0,62311 udziałów, przeciw byli właściciele reprezentujący 0,0072 udziałów, zaś od głosu wstrzymali się właściciele reprezentujący 0,18281 udziałów. Do przedmiotowej uchwały załączono rozliczenie zaliczek na media na dzień 31 grudnia 2017 r. (k. 502v)

Dowód: Uchwała nr (...) r. – k. 502, lista do głosowania – k. 503

⚫

uchwałę nr (...). W § 1 wskazano: ,, Wspólnota Mieszkaniowa (...) nieruchomości położonej w W. przy ul. (...) Nr KW (...) przyjmuje plan gospodarczy stanowiący załącznik Nr 1 do niniejszej uchwały oraz ustala od dnia 01.01.2018 r. zaliczkę na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością w dotychczasowej wysokości tj. 1,90 zł w przeliczeniu na 1 m z powierzchni użytkowej lokalu, zaliczkę na fundusz remontowy w dotychczasowej wysokości tj. 1,00 zł w przeliczeniu na lm 2 powierzchni użytkowej lokalu.”. W § 2 Uchwały stwierdzono: ,, Poza wyżej wymienionymi kwotami zaliczki określonymi w § 1 niniejszej uchwały właściciele lokali obowiązani są pokrywać koszty za c.o., cw, z.w. i odprowadzanie ścieków oraz wnosić opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi, zgodnie z otrzymanymi naliczeniami.”. Za uchwałą głosy oddali właściciele dysponujący 0,61891 udziałów, przeciw byli właściciele reprezentujący 0,0072 udziałów, zaś od głosu wstrzymali się właściciele reprezentujący 0,18281 udziałów.

Dowód: Uchwała nr (...) – k. 504, lista do głosowania – k. 504v-505v

⚫

uchwałę nr 5. W § 1 Uchwały wskazano: ,, Wspólnota Mieszkaniowa (...) postanawia kwotę 168.151,00 z ł, pozostającą w jej władaniu i będącą majątkiem wspólnoty, określoną na kontach finansowych wspólnoty jako wynik lat ubiegłych, przeznaczyć na fundusz remontowy”. Za uchwałą głosy oddali właściciele dysponujący 0,61641 udziałów, zaś od głosu wstrzymali się właściciele reprezentujący 0,18281 udziałów.

Dowód: Uchwała nr (...) – k. 506, lista do głosowania – k. 506v-507v

⚫

uchwałę nr 6. W § 1 Uchwały wskazano, że: ,, Wspólnota Mieszkaniowa (...) postanawia ze środków funduszu remontowego pokryć niżej wymienione, nie ściągalne należności oraz inne kwoty stanowiące straty wspólnoty:

1. nieściągalne i przedawnione należności dot. lokalu (...) przejętego przez (...) W. na kwotę 23.279,84 zł.

2. nieściągalne i przedawnione pożytki wynajmowanego lokalu przez (...) na kwotą 3.642,43 zł.

3. koszty i należności w związku z wyrokiem Sądowym Nr I C 321/15 na kwotę 11.599,13 zł.

4 . błąd w księgowaniu (...) (...) na kwotę 711,35 zł

5. błąd w księgowaniu (...) 18 na kwotę 552,89 zł”

Za uchwałą głosy oddali właściciele dysponujący 0, (...) udziałów, przeciw byli właściciele reprezentujący 0, (...) udziałów, zaś od głosu wstrzymali się właściciele reprezentujący 0, (...) udziałów.

Dowód: Uchwała nr (...) – k. 508, lista do głosowania – k. 508v-511

Pismem z dnia 23 maja 2018 r. Zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej zawiadomił E. K. podjęciu w trybie mieszanym uchwał: Nr (...), Nr (...), Nr (...), Nr (...), Nr (...) oraz Nr (...), informując jednocześnie o ich przedmiocie oraz ilości udziałów oddanych za każdą z uchwał. W zawiadomieniu pouczono również o trybie i terminie zaskarżenia uchwał. Zawiadomienie zostało doręczone w dniu 01 czerwca 2018 r.

Dowód: zawiadomienie – k. 59, koperta wraz z datą stempla pocztowego – k. 57

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie okoliczność bezspornych oraz kopii wyżej wymienionych dokumentów przedłożonych przez strony, których autentyczności nie podważano. Zeznania przedstawiciel strony pozwanej A. S. (k. 563v-564v) Sąd uznał za wiarygodne w całości, albowiem były one spontaniczne i spójne wewnętrznie. Ponadto zeznania te korespondowały z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym.

Sąd pominął dowód z przesłuchania w charakterze świadka T. P., jako zmierzający do przedłużenia postępowania, mając przy tym uwadze fakt, iż strona powodowa cofnęła uprzednio przedmiotowy wniosek (k.446)

Sąd pominął również wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego. W ocenie Sąd okoliczności na jakie miał być przeprowadzony przedmiotowy dowód w istocie sprowadzają się do oceny prawidłowości prowadzenia ksiąg rachunkowych przez pozwaną wspólnotę z punktu widzenia regulacji ustawy o rachunkowości. W ocenie Sąd tego rodzaju okoliczności okazały się nieprzydatne dla rozstrzygnięcia sprawy (o czym mowa będzie w dalszej części uzasadnienia), nie jest zaś w kompetencji biegłego rozstrzyganie czy w niniejszej sprawie zastosowanie znajdują przepisy ustawy o rachunkowości. W ocenie Sądu niecelowym byłoby również poddawanie ocenie biegłego prawidłowości księgowania kwoty 168.151,00 zł, w sytuacji gdy zarówno strona pozwana, jak i powodowa wskazują na brak dokumentacji i wiedzy co do pochodzenia przedmiotowej kwoty. Z tego względu Sąd uznał że przeprowadzenie tego dowodu doprowadzi jedynie do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej sprawy było roszczenie o uchylenie uchwał Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) w W.:

⚫

Nr (...) w sprawie przyjęcia sprawozdania finansowego zarządu nieruchomością oraz udzielenia Zarządowi absolutorium ze sprawowania działalności w okresie 01.01.2016r -31.12.2016r.;

⚫

Nr (...) w sprawie przyjęcia sprawozdania finansowego zarządu nieruchomością oraz udzielenia Zarządowi absolutorium ze sprawowania działalności w okresie 01.01.2017r -31.12.2017r.;

⚫

Nr (...) w sprawie uchwalenia planu gospodarczego zarządu nieruchomością wspólną oraz opłat na pokrycie tych kosztów w 2018r.;

⚫

Nr (...) w sprawie przeznaczenia wyniku finansowego lat ubiegłych w kwocie 168.151,00 zł na fundusz remontowy;

⚫

Nr (...) w sprawie pokrycia strat wspólnoty ze środków funduszu remontowego

podjętych w trybie mieszanym tj. na zabraniu w dniu 24 kwietnia 2018 r. oraz w drodze indywidualnego zbierania głosów zakończonego w dniu 17 maja 2018 r.

Materialno-prawną podstawą powództwa był art. 25 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Ocena zgłoszonego roszczenia wymagała w dokonania ustalenia czy zaistniała którakolwiek z przesłanek warunkujących uchylenie uchwały na podstawie art. 25 wspomnianej ustawy. Zgodnie z treścią powołanego przepisu właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. (ust. 1). Przez niezgodność z prawem lub umową właścicieli lokali należy rozumieć odpowiednio naruszenie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa lub postanowień umowy, i to zarówno przy podejmowaniu uchwały jak i poprzez jej treść. W ramach podstawy naruszenia zasad prawidłowego zarządu nieruchomością wspólną ocena uchwały następuje w zakresie jej celowości, rzetelności i gospodarności. Naruszenie interesu członka wspólnoty następuje w sytuacji, gdy interes skarżącego wymaga większej ochrony niż racje, które legły u podstaw zaskarżonej uchwały. Wykazanie okoliczności stanowiących wymienione przesłanki uchylenia uchwały wspólnoty mieszkaniowej obciąża powoda. Nie jest przy tym wystarczające, że w przekonaniu powoda zaskarżona uchwała została podjęta nieprawidłowo lub jest niewłaściwa. Oceny w granicach przewidzianych w art. 25 ust. 1 uwl. dokonuje się według kryteriów obiektywnych, stąd nie wszystkie zastrzeżenia powoda do kwestionowanych uchwał, niezależnie od tego, czy znajdują potwierdzenie w rzeczywistości, mogą zostać uznane za skuteczne.

Zaznaczyć przy tym należy, że w świetle ustępu 1a) wspomnianego przepisu powództwo, o którym mowa w ust. 1, może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli lokali albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów.

W przedmiotowej sprawie powódka E. K. została poinformowana o treści podjętej uchwały, pismem z dnia 23 maja 2018 r. (k. 59) doręczonym w dniu 01 czerwca 2018 r. (k. 57), natomiast pozew został wniesiony w dniu 13 lipca 2018 r. (koperta – k. 15), co oznacza, że ustawowy termin na zaskarżenie uchwały został dochowany. Co więcej kwestia terminowości wniesienia pozwu w niniejszej sprawie nie była kwestionowana przez stronę pozwaną.

Zaznaczyć także wypada, że przedmiotowe uchwały zostały podjęte zgodnie z regulacją art. 23 ust. 1, 2, oraz 3 ustawy o własności lokalu (dalej: ,,uwl”) tj. w drodze głosów oddanych częściowo na zebraniu, częściowo w drodze indywidualnego ich zbierania, gdzie za przyjęciem każdej z uchwał głosy oddali właściciele posiadający ponad 50% udziałów. (uchwał wraz z listami głosowania – k. 497-510v)

W dalszej kolejności należy ocenić czy przedmiotowe uchwały nie naruszają ustawowych przesłanek uchylenia uchwały z art. 25 uwl tj. niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali, naruszenia zasad prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną, naruszenia interesów właściciela lokalu. Należy podkreślić, iż obowiązek dowodu w tym zakresie, z godnie z art. 6 k.c., obciążał stronę powodową.

Odnosząc się do uchwały nr (...) oraz uchwały nr (...) dotyczących przyjęcia sprawozdania zarządu oraz udzielenia absolutorium za, odpowiednio, rok 2016 oraz 2017, stwierdzić należy, że zarzuty podniesione przez stronę powodową okazały się chybione.

Na wstępie wyjaśnić trzeba, że zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 uwl. zarząd obowiązany jest składać właścicielom lokali roczne sprawozdanie ze swojej działalności. Stosownie zaś do art. 29 ust. 2 uwl właściciele lokali podejmują uchwałę w przedmiocie udzielenia absolutorium zarządowi lub zarządcy, któremu zarząd nieruchomością wspólną powierzono w sposób określony w art. 18 ust. 1, z prowadzonej przez niego działalności. Przepis ten należy uznać za ogólną podstawę prawną uchwały w przedmiocie udzielenia absolutorium. Podstawą oceny pracy zarządu lub zarządcy jest składane właścicielom lokali roczne sprawozdanie z działalności zarządu lub zarządcy (art. 30 ust. 1 pkt 2 u.w.l.). Sprawozdanie powyższe jest przedmiotem zebrania właścicieli lokali, które kierując się m.in. tym sprawozdaniem podejmuje uchwałę w przedmiocie udzielenia absolutorium zarządowi lub zarządcy (art. 30 ust. 2 pkt 3 u.w.l.). Nie ma przeszkód, aby wola mieszkańców Wspólnoty Mieszkaniowej dotycząca zatwierdzenia sprawozdania i udzielenia absolutorium z jego wykonania wyrażona była w jednym głosowaniu, a nie w dwóch odrębnych (odrębnego trybu głosowania nie przewidują przepisy ustawy). Ocena zarządu jest równoznaczna z dokonaniem oceny, czy nieruchomość wspólna była zarządzana prawidłowo, a końcowym efektem tej oceny jest udzielenie (lub nieudzielenie) absolutorium zarządowi. Zatwierdzenie sprawozdania finansowego jest więc nierozerwalnie złączone z udzieleniem zarządowi absolutorium. W praktyce najczęściej głosuje się więc łącznie uchwałę w przedmiocie przyjęcia rocznego sprawozdania zarządu i udzielenia zarządowi absolutorium. Tak też było w niniejszej sprawie.

Sąd nie podzielił zarzutów powodów, jakoby uchwały nr (...) oraz (...) r. naruszały zasady rachunkowości tj. były niespójne ze stanem ksiąg rachunkowych, gdyż nie zawierały ani strat ani wyniku lat ubiegłych, pomijały kwotę 168.151,00 zł i naruszały obowiązek prowadzenia ewidencji księgowej w sposób rzetelny, jawny i przejrzysty.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że żaden obowiązujący przepis prawa nie statuuje obowiązków w tym zakresie, co oznacza możliwość sporządzenia sprawozdania finansowego w dowolnej formie. Wspólnota mieszkaniowa jako jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, może na podstawie art. 22 ust. 3 pkt 10 uwl. sama ustanowić zasady i sposób prowadzenia ewidencji w drodze podjęcia uchwały w tej sprawie przez właścicieli lokali. Oznacza to, że wspólnota sama może zdecydować czy chce prowadzić ewidencję uproszczoną, czy też księgi rachunkowe na podstawie ustawy o rachunkowości. Z treści przepisu art. 29 uwl. wynika bowiem jedynie obowiązek prowadzenia ewidencji pozaksięgowej kosztów zarządu nieruchomością wspólną. Ocena sprawozdania z działalności zarządu wspólnoty powinna więc być dokonana przez pryzmat przepisów zawartych w ustawie o własności lokali, a nie ustawy o rachunkowości. Z treści art. 30 uwl. nie wynika, w jakiej formie ma być sporządzone sprawozdanie z działalności zarządu wspólnoty mieszkaniowej. Ustawa o własności lokali nie wprowadza żadnych szczególnych wymogów co do formy i treści sprawozdania. Zgodnie jednak z ugruntowanym orzecznictwem jego treść powinna być przejrzysta i czytelna dla właścicieli lokali i składać się co najmniej z dwóch części. Pierwsza opisowa powinna zawierać opis działań podejmowanych przez zarząd, a druga finansowa, analizę wykonania planu gospodarczego. ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 3 lutego 2015 roku, sygn. I ACa 700/14, Lex nr 1661151). Sprawozdanie to powinno także zawierać takie dane, jakie zawiera prowadzona dla nieruchomości pozaksięgowa ewidencja przychodów i kosztów oraz rozliczeń z innych tytułów. Ze sprawozdania powinien również wynikać stan wzajemnych zobowiązań wspólnoty i jej członków przy uwzględnieniu zaliczek wpłaconych przez właścicieli lokali. Nawet wadliwe sporządzenie takiego sprawozdania, nie musi pociągać za sobą podjęcia przez członków wspólnoty negatywnej decyzji co do sprawozdania z działalności zarządu. Przy składaniu sprawozdań zarządu wspólnoty mieszkaniowej za rok gospodarczy nie obowiązuje formalizm, charakterystyczny dla tego rodzaju dokumentów opracowywanych przez większe podmioty gospodarcze, nie ma zatem przeszkód, aby sprawozdanie takie zostało przedstawione ustnie przez jednego z członków zarządu czy nawet osobę przez zarząd upoważnioną - istotne jest tylko, aby zarząd wyraził w każdy dostępny sposób wolę uznania sporządzonego dokumentu za własny. Co więcej zarząd nie ma obowiązku przedstawiania członkom wspólnoty sprawozdania finansowego. Zatem jego ewentualne wadliwości co do zgodności z przepisami ustawy o rachunkowości nie mogą przesądzać nieudzielenia absolutorium zarządowi. ( vide: Wyrok SA w Warszawie z 11.07.2017 r., VI ACa 681/16, LEX nr 2404619)

Warto podkreślić, że powyższe stanowisko znajduje również oparcie w orzecznictwie Sądu Najwyższego. W wyroku z dnia 19 marca 2021 r.( sygn. I CSKP 45/21, Lex 3158985) Sąd Najwyższy wyraźnie stwierdził, że Wspólnota Mieszkaniowa nie ma obowiązku sporządzania sprawozdania finansowego zgodnego z wymogami ustawy o rachunkowości, choć powinno ono spełniać podstawowe kryteria stosowane przy ocenie dokumentów o podobnym charakterze, pozwalających na dokonanie analizy pod kątem jego poprawności merytorycznej.

W ocenie Sądu powodowie nie zdołali wykazać by sprawozdana objęte uchwałami nr (...) oraz nr (...) r. zawierały błędy czy też braki dyskwalifikujące je jako dokument stanowiący podstawę do oceny działalności Zarządu. Nie zostały również ujawnione żadne okoliczności świadczące o tym, że w związku z treścią sprawozdania za rok 2016 oraz za rok 2017 właściciele lokali byli zdezorientowani co do tego, jak wygląda stan finansów wspólnoty, a tym samym że nie byli oni w stanie miarodajnie ocenić działalności zarządu poprzez głosowanie nad udzieleniem absolutorium. Nie sposób zatem przyjąć, by członkowie Wspólnoty, w momencie podejmowania uchwały o udzieleniu absolutorium, nie posiadali dostatecznej podstawy faktycznej do dokonania oceny działań Zarządu. Wobec powyższego brak było podstaw do uchylenia obu wyżej wymienionych uchwał.

Jedynie tytułem uzupełnienia warto dodać, że jako chybione uznać należało zarzuty względem uchwały nr (...) r. co do tego, że uchylenie na jej mocy uchwały nr (...) r. nastąpiło już po wydaniu wyroku w sprawie XXV C 1554/17. Zaznaczyć trzeba, że do uchylenia uchwały nr (...) doszło przed uprawomocnieniem się powyższego wyroku. A w świetle utrwalonego w judykaturze stanowiska, uchwały wspólnot mieszkaniowych nie korzystają z przymiotu prawomocności formalnej ani materialnej, co oznacza, że w każdej chwili mogą być modyfikowane, zmieniane lub uchylane (vide: wyrok Sąd Najwyższego z dnia 29 listopada 2001 r. V CKN 532/00 LEX nr 52759 i wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11 września 2008r., sygn. VI ACa 187/08, OSA 2010/12/52-60). W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że pozwana Wspólnota Mieszkaniowa była uprawniona do samodzielnego uchylenia przedmiotowej uchwały, jeszcze przed uprawomocnieniem się wyroku.

W ocenie Sądu zupełnie niezrozumiałe są zarzuty strony powodowej co do naruszenia przez uchwałę nr (...) zasad: woli właścicieli lokali (art. 22uwl) oraz zasady ingerencji sądu (art. 24-26 uwl). Zważywszy bowiem na fakt, że przedmiotowa uchwała została podjęta nie przez Zarząd, a przez ogół właścicieli wspólnoty, nie może tu być więc mowy o przekroczeniu przez Zarząd swoich kompetencji poprzez podjęcie czynności przekraczających czynności zwykłego zarządu. Należy przy tym zauważyć, iż sam fakt przygotowania projektu uchwały zawierającego plan gospodarczy nie oznacza, że plan ten został uchwalony przez Zarząd.

Nie sposób także zrozumieć na czym strona powodowa opiera twierdzenie jakoby uchwała nr (...) wkracza w prawa właściciela lokalu do korzystania z nieruchomości wspólnej i pobierania pożytków. Powołana przez stronę powodową regulacja art. 140 k.c. (w myśl której właściciel lokalu może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego korzystać z lokalu zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa, w szczególności może—pobierać pożytki i inne) nie znajduje zastosowania w odniesieniu do przedmiotowej uchwały nr 4, a przynajmniej strona powodowa nie wyjaśniła tego w przekonujący sposób.

W ostatniej kolejności Sąd pragnie odnieść się do stanowiska strony powodowej w zakresie potrzeby uchylenia uchwał nr (...) i (...). W uchwale Nr (...) postanowiono o przeznaczeniu wyniku finansowego lat ubiegłych w kwocie 168.151,00 zł na fundusz remontowy, natomiast w uchwale nr (...) zdecydowano o pokryciu pokrycia strat Wspólnoty ze środków funduszu remontowego.

Zarzuty strony powodowej skupiały się wokół braku wyjaśnienia pochodzenia kwoty 168.151,00 zł, a tym samym braku podstaw do zaliczenia jej na poczet funduszu remontowego oraz pokrycia z niego strat wspólnoty.

W tym miejscu zaznaczyć trzeba, że Sąd jednoznacznie krytycznie ocenia argumentację strony powodowej. W ocenie Sądu, w świetle poczynionych ustaleń faktycznych, a w szczególności co do braku wiedzy Zarządu Wspólnoty o źródłach pochodzenia kwoty 168.151 zł, a także braku możliwości ustalenia jej źródeł (vide: opinia biegłej A. W. z 22 maja 2017 r.) na podstawie posiadanej przez Wspólnotę dokumentacji, nie sposób zarzucać, że działania Wspólnoty polegające na rozporządzeniu przedmiotową kwotą narusza zasady prawidłowej gospodarki. Działanie to ma bowiem na celu usunięcie niepożądanego z punktu widzenia interesu wspólnoty, jako całości (a więc wszystkich jej członków) swoistego stanu ,,zamrożenia” znacznych środków pieniężnych powstałego na skutek nieprawidłowości w zarządzeniu Wspólnotą przez Zarząd przed 2003 r. Oczywistym jest bowiem, że brak jakiejkolwiek dokumentacji dotyczącej tak znacznej kwoty jest przejawem nieprawidłowego prowadzenia spraw Wspólnoty przez poprzedni (istniejący do 2003 roku) Zarząd. Uwaga ta jest o tyle istotna, że w świetle poczynionych ustaleń, to właśnie powódka E. K. zasiadała w jednoosobowym Zarządzie Wspólnoty przed 2003 r. Sama zaś decyzja o zaliczeniu przedmiotowej kwoty na fundusz remontowy zdaje się ze wszech miar racjonalna. Zaznaczyć bowiem należy, że w świetle przepisów ustawy o własności lokali, do majątku wspólnoty wchodzą przede wszystkim uiszczane przez właścicieli lokali zaliczki w formie bieżących opłat na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną (art. 13 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 1 i art. 14 uwl) oraz pożytki i inne dochody z nieruchomości wspólnej. Warto w tym miejscu nadmienić, iż natomiast w toku rozprawy w dniu 05 września 2024 r. powódka E. K. wskazała, że w jej ocenie kwota 168 tys. zł są to pożytki za okres do 2012 r. – strona pozwana zaś nie zaprzeczyła twierdzeniom strony powodowej (k. 564). Oczywistym jest więc, że przedmiotowa kwota musi wynikać z jednego ww. źródeł finansowania. Okoliczność ta, nie stanowi jednak podstawy do formułowania tezy o konieczności zwrotu środków będących w dyspozycji Wspólnoty, a pochodzących z pożytków z części wspólnych, czy też zaliczek uiszczanych przez członków wspólnoty, na rzecz poszczególnych właścicieli (proporcjonalnie do posiadanych udziałów). Pozornie mogłoby się wydawać, że podstawę do formułowania żądania zwrotu środków może stanowić art. 12 ust. 2 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, który stanowi, że pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. Jednakże tego rodzaju stanowisko, w ocenie tutejszego Sądu, nie znajduje uzasadnienia. W wyroku z dnia 15 marca 2013r. (sygn. akt I ACa 915/12) Sąd Apelacyjny w Białymstoku stwierdził, że wspólnota jest uprawniona do podejmowania decyzji o przeznaczeniu części uzyskanego majątku na określony uchwałą właścicieli cel, jeśli jest związany z zarządzaniem nieruchomością wspólną i utrzymywaniem jej w należytym stanie. W związku z powyższym, nie zasługuje na podzielenie pogląd, że środki znajdujące się na rachunku nazywanym "fundusz remontowy”, a pochodzące z pożytków pochodzących z wynajmu części nieruchomości wspólnej wspólnota ma obowiązek zwrócić właścicielom. Prawo do przeznaczenia pożytków wynika z art. 12 ust. 2 ustawy z 24 stycznia 1994 r. o własności Wspólnota jest uprawniona do podjęcia decyzji o przeznaczeniu części uzyskanego majątku na cel określony uchwałą, gdy był on związany z zarządzaniem nieruchomością wspólną. Z powyższego zatem jednoznacznie wynika, że wspólnota mieszkaniowa ma prawo do dysponowania środkami, które weszły do jej majątku i przeznaczania ich na inny cel mieszczący się w zakresie działania wspólnoty tj. związany z zarządzaniem nieruchomością wspólną, a takim celem jest niewątpliwie przeprowadzanie remontów części wspólnych czy też pokrycia istniejących strat.

Z powyższych względów brak jest również podstaw do kwestionowania uprawnienia Wspólnoty do pokrycia nieściągalnych należności przysługujących od poszczególnych właścicieli z środków zgromadzonych przez Wspólnotę. Środki z których mają zostać pokryte straty stanowią bowiem majątek wspólnoty (a na to wskazują ujawnione w niniejszej sprawie okoliczności faktyczne), a zadysponowanie majątkiem Wspólnoty dotyczy celu mieszczącego się w zakresie działania wspólnoty i przybiera formę uchwały właścicieli lokali.

Zdaniem Sądu nie ma zatem podstaw do kwestionowania podjętych przez właścicieli lokali uchwał w przedmiocie przeznaczenia zalegającej na rachunkach Wspólnoty kwoty 168.151,00 zł na fundusz remontowy oraz pokrycia z niego zaistniałych strat. Takie działanie jest bowiem bez wątpienia w interesie wszystkich członków pozwanej Wspólnoty, zmierza do utrzymania nieruchomości w należytym stanie oraz uporządkowania stanu finansów Wspólnoty. Kwestie zaś zgodności przedmiotowych uchwał z regulacjami zawartymi w ustawie o rachunkowości, nie miały żadnego znaczenia dla ich oceny, jako że przedmiotowa ustawa zasadniczo nie znajduje bezpośredniego zastosowania w odniesieniu do finansów wspólnoty. Tym samym, w ocenie Sądu nie ma podstaw do kwestionowania podjętych przez właścicieli lokali uchwał w przedmiocie przeznaczenia będących w dyspozycji wspólnoty środków co do których nie ujawniono źródeł pochodzenia na fundusz remontowy (uchwała nr (...)) oraz pokrycia z nich ujawnionych strat finansowych (uchwałą nr (...)).

Uzupełniając powyższe rozważania należy stwierdzić, że podjęte przez Wspólnotę uchwały w przedmiocie zadysponowania sporną kwotą na cele funduszu remontowego oraz pokrycia strat, jawią się jako tym bardziej racjonalne, zważywszy na fakt, że obecnie nie jest możliwym (gdyby uznać, że środki te stanowią własność poszczególnych i powinny podlegać zwrotowi na ich rzecz) zwrot na rzecz poszczególnych członków wspólnoty, chociażby ze względu na zmiany we własności lokali, jakie miały niewątpliwie miejsce na przestrzeni ponad 20 lat (część wpłat musiałyby pochodzić nie od obecnych a od poprzednich właścicieli).

Ponadto podkreślić należy, że nawet gdyby hipotetycznie założyć, że kwota 168.151 zł nie stanowiła majątku wspólnoty mieszkaniowej, a byłaby należna poszczególnym członkom wspólnoty, to nie sposób nie dostrzec, że roszczenia o jej zwrot uległo już przedawnieniu. Skoro bowiem przedmiotowa kwota znajdowała się na rachunku Wspólnoty już w 2003 r. (na co wskazują zeznania przedstawiciela strony pozwanej – A. S.) to, świadczenia składające się na powyższą kwotę musiały zostać poczynione wcześniej, a to z kolei oznacza, że roszczenie o ich zwrot ulegało przedawnieniu po 10 latach a więc w 2013 r. (vide: art. 118 k.c. – w brzmieniu obowiązującym do dnia 9.07.2018 r.).

Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd uznał oddalił powództwo w całości.

Orzeczenie w zakresie kosztów procesu sąd oparł na podstawie art. 98 k.p.c. Na przedmiotowe koszty złożyły się opłata od pełnomocnictwa (17 zł) oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 360 zł (§ 20 w zw. z § 8 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za radców prawnych - w brzmieniu obowiązującym na dzień wniesienia pozwu).

Sędzia del. Agnieszka Onichimowska