Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Ligoń-Krawczyk

Protokolant: sekr. sądowy Justyna Godlewska

po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2022 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy z powództwa Związku Zakładów (...) z siedzibą w W.

przeciwko (...) W.

o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli

I.  zobowiązuje (...) W. do złożenia oświadczenia następującej treści: „(...) W. przedłuża okres na jaki zostało ustanowione umową z dnia 7 września 1970 roku użytkowanie wieczyste gruntu stanowiącego działkę nr (...) z obrębu (...) położoną przy ulicy (...) w W., objętego księgą wieczystą o numerze (...) na dalsze 99 lat, to jest do dnia 7 września 2109 roku (licząc od dnia 7 września 2010 roku) - na dotychczasowych zasadach”,

II.  zasądza od (...) W. na rzecz Związku Zakładów (...) z siedzibą w W. kwotę 25.817 (dwadzieścia pięć tysięcy osiemset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 650 /20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 marca 2020 roku powód Związek Zakładów (...) z siedzibą w W. wniósł przeciwko (...) W. o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli o następującej treści: „(...) W. przedłuża okres na jaki zostało ustanowione umową z dnia 7 września 1970 roku użytkowanie wieczyste gruntu stanowiącego działkę nr (...) z obrębu (...) położoną przy ulicy (...) w W., objętego księgą wieczystą o numerze (...) – na dotychczasowych zasadach”. Jednocześnie powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu. Powód wraz z pozwem wniósł również o zabezpieczenie roszczenia poprzez zakazanie (...) W. zbywania o obciążania nieruchomości położonej w W. przy ul. (...), dla której jest prowadzona księga wieczysta (...), inaczej niż przez przedłużenie użytkowania wieczystego ustanowionego umową z dnia 7 września 1970 roku na rzecz Związku Zakładów (...) i nakazanie dokonania w dziale trzecim księgi wieczystej (...) wpisu o treści zakazu ustanowionego w powyższym punkcie. Ewentualnie, poprzez wpisanie ostrzeżenia o zgłoszonym roszczeniu Związku Zakładów (...) z siedzibą w W. o przedłużenie terminu użytkowania wieczystego w dziale trzecim księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy dla Warszawy –Mokotowa w Warszawie, X Wydział Ksiąg Wieczystych o nr KW: (...) i nakazanie dokonania w dziale trzecim księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy dla Warszawy –Mokotowa w W., X Wydział Ksiąg Wieczystych o nr KW: (...) wpisu o powyższej treści. (pozew k. 3-116 akt sprawy)

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podniosła, iż na podstawie umowy z dnia 7 września 1970 roku nabyła od Skarbu Państwa prawo użytkowania wieczystego zabudowanego gruntu na okres 40 lat do 7 września 2010 roku stanowiącego działkę o powierzchni 1999 m ^{( 2 )}położoną przy ul. (...) w W.. Po przemianach ustrojowych przedmiotowa nieruchomość stała się własnością pozwanego (...) W.. Dnia 18 grudnia 2008 roku użytkownik wieczysty złożył u pozwanego wniosek o przedłużenie użytkowania wieczystego nieruchomości. Pozwany pismem z dnia 7 września 2009 roku poinformował, iż do czasu zakończenia postępowań administracyjnych rozpoznających roszczenia dawnych właścicieli lub ich następców prawnych, zgłoszone w Wydziale Spraw Dekretowych i Związków Wyznaniowych Biura Gospodarki Nieruchomościami (...) W.w stosunku do przedmiotowych gruntów, brak jest możliwości pozytywnego rozpatrzenia wniosku. Powód o przebiegu przedmiotowych postępowań nie był informowany przez pozwanego, jako podmiot niewątpliwie zainteresowany ich rozstrzygnięciem. Zdaniem strony powodowej powództwo jest uzasadnione, bowiem strona pozwana nie podejmuje działań zmierzających do przedłużenia terminu użytkowania wieczystego, a wniosek o jego przedłużenie został zgłoszony w terminie i brak jest podstaw do odmowy przedłużenia użytkowania wieczystego z uwagi na ważny interes społeczny.

Postanowieniem z dnia 25 marca 2020 roku sąd uwzględnił wniosek o zabezpieczenie w całości. (postanowienie k. 119 akt sprawy)

W odpowiedzi na pozew, pismem z dnia 24 kwietnia 2020 roku, pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu, kwestionując w całości żądanie pozwu i wniosek o zabezpieczenie. Pozwany wniósł jednocześnie o zawiadomienie o toczącym się postępowaniu uczestników postępowań administracyjnych dotyczących przedmiotowej nieruchomości. Pozwany podniósł między innymi, iż art. 34 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami i obowiązująca uchwałą nr (...) Rady (...) W. z dnia 15 kwietnia 2004 roku nie dopuszcza się do obrotu na okres dłuższy niż 3 lata nieruchomości w przypadku toczącego się postępowania administracyjnego, a także sądowego dotyczącego prawidłowości nabycia nieruchomości przez (...) W. lub o zwrot nieruchomości oraz istnienia roszczeń wynikających z kodeksu cywilnego o i innych przepisów. Prawo użytkowania wieczystego ww. nieruchomości wygasło i zostało wykreślone z księgi wieczystej. Powód zwrócił się do pozwanego o zawarcie czasowej umowy dzierżawy przedmiotowej nieruchomości na co pozwany wyraził zgodę. Pozwany podniósł, iż istnieje ważny interes społeczny, który uzasadnia odmowę przedłużenia umowy użytkowania wieczystego. Interes ten wynika z konieczności rozpoznania wniosków dekretowych byłych właścicieli nieruchomości i poszanowania uprawnień byłych właścicieli, uniknięcia odpowiedzialności odszkodowawczej miasta oraz zapewnienie bezpieczeństwa obrotu na rynku (...) nieruchomości, również ochrony i dbałości o finanse publiczne. Zdaniem strony pozwanej roszczenia byłych właścicieli jako wynikające z przysługującego im kiedyś prawa własności zasługują na silniejszą ochronę niż uprawnienia powoda wywodzące się z art. 236 par. 2 kpc, a w orzecznictwie ukształtowana została zasada, iż wniosek danego właściciela nieruchomości złożony w trybie art. 7 dekretu ma pierwszeństwo przed jakimkolwiek rozporządzeniem nieruchomością przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego. Wbrew twierdzeniom strony powodowej roszczenia zgłoszone przez dawnych właścicieli stanowią przeszkodę nie tylko oddania takiej nieruchomości w użytkowanie wieczyste na rzecz osoby trzeciej, ale również sprzeciwiają się przedłużeniu na dalszy okres prawa użytkowania wieczystego. Ponad to, jak podniósł pozwany, przedłużenie umowy przez pozwanego mogłoby być obarczone sankcją nieważności, bowiem przepis art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze (...) W. ma charakter bezwzględnie obowiązujący, ponieważ kształtuje on prawa i obowiązki w ten sposób, że każde naruszenie tej strefy powoduje nieważność czynności sprzecznej z tymi normami. Postępowanie związane z wnioskami byłych właścicieli nie zostało zakończone, a wnioski ostatecznie rozpatrzone. Ponad to strona pozwana zarzuciła, iż niezasadne byłoby uwzględnienie pozwu również z uwagi na korzystanie przez powoda z nieruchomości na podstawie łączącej strony umowy dzierżawy zawartej po wygaśnięciu umowy użytkowania wieczystego. Jak podniósł pozwany to powód zaproponował zawarcie tej umowy i tym samym zrezygnował z przedłużenia użytkowania wieczystego. Dodatkowo niezasadne jest żądanie ustanowienia użytkowania na okres 99 lat. Ostatecznie strona pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia. Pozew został złożony w dniu 18 marca 2020 roku to jest po upływie 11 lat od daty zgłoszenia właścicielowi gruntu w dniu 18 grudnia 2008 roku żądania przedłużenia terminu użytkowania wieczystego na dalszy okres. (odpowiedź na pozew k. 133-186 akt sprawy)

Pismem z dnia 23 czerwca 2020 roku strona powodowa podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie i odniosła się do zarzutów strony pozwanej podniesionych w odpowiedzi na pozew. (pismo k. 189-220 akt sprawy)

W piśmie procesowym z dnia 3 sierpnia 2020 roku strona pozwana również podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniosła o zawieszenie postępowania do czasu zakończenia postępowania administracyjnego wywołanego wnioskiem dawnych właścicieli nieruchomości. (pismo k. 231-238 akt sprawy)

Zarządzeniem z dnia 4 sierpnia 2021 roku sąd zwrócił wniosek strony pozwanej o zawiadomieniu w trybie art. 84 kpc o toczącym się postępowaniu co do części wskazanych osób z uwagi na nie podanie ich adresów zamieszkania i jednocześnie zawiadomił o toczącym się postępowanie pozostałe osoby. (zarządzenie k. 287 akt sprawy)

Postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2022 roku sąd oddalił wniosek o zawieszenie postępowania. (postanowienie k. 380 akt sprawy)

Pismem z dnia 2 czerwca 2022 roku powódka sprecyzowała żądanie pozwu i wniosła o zobowiązanie (...) W. do złożenia oświadczenia woli o następującej treści: „(...) W. przedłuża okres na jaki zostało ustanowione umową z dnia 7 września 1970 roku użytkowanie wieczyste gruntu stanowiącego działkę nr (...) z obrębu (...) położoną przy ulicy (...) w W., objętego księgą wieczystą o numerze (...) na dalsze 99 lat, to jest do dnia 7 września 2109 roku (licząc od dnia 7 września 2010 roku) – na dotychczasowych zasadach”. (pismo k. 385-387 akt sprawy)

W toku dalszego postępowania strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Związek Zakładów (...) z siedzibą w W. przy ul. (...) nabył na podstawie umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego z dnia 7 września 1970 roku ((...)) od Skarbu Państwa prawo użytkowania wieczystego zabudowanego gruntu na okres 40 lat do 7 września 2010 roku, stanowiącego działkę o powierzchni 1.999 m ^{( 2)} położoną przy ul. (...) w W., objętej księga wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie XV Wydział Ksiąg Wieczystych o numerze KW (...).

okoliczność bezsporna, dowód: odpis księgi wieczystej k. 44-56, akt notarialny k. 59-62 akt sprawy

Nieruchomość ta została przekazana powódce 3 lipca 1950 roku. Jest zabudowana budynkami wzniesionymi w latach 50-tych XX wieku.

dowód: protokół k. 155, zaświadczenie k. 116 akt sprawy

Decyzją komunalizacyjną z dnia 24 lutego 1992 roku nr (...) przedmiotowa nieruchomość stała się własnością (...) W..

okoliczność bezsporna

Uchwałą z dnia 15 kwietnia 2004 roku Nr (...) Rada (...) W. w par 2 załącznika do uchwały przyjęła, iż nie dopuszcza się do obrotu na okres dłuższy niż 3 lata nieruchomości w przypadku toczącego się postępowania administracyjnego, a także sądowego, dotyczącego prawidłowości nabycia nieruchomości przez (...) W. lub o zwrot nieruchomości.

Dowód: uchwała k. 178-179v akt sprawy

W dniu 18 grudnia 2008 roku użytkownik wieczysty Związek Zakładów (...) w W. w celu kontynuowania statutowej działalności związku na rzecz edukacji młodzieży i osób dorosłych złożył w Urzędzie (...) W. wniosek o przedłużenie użytkowania wieczystego nieruchomości położonej przy ul. (...) w W., dla której jest prowadzona księga wieczysta o nr KW (...) (KW (...)). W uzasadnieniu wniosku strona powodowa wskazała, iż przedmiotowa nieruchomość zabudowana jest budynkiem odbudowanym przez związek w latach pięćdziesiątych XX wieku ze środków finansowych użytkownika wieczystego, który jest przeznaczony na cele szkoleniowo-administracyjne, a przedłużenie użytkowania wieczystego jest konieczne dla kontynuowania statutowej działalności oświatowo-wychowawczej i zawodowej dla wszystkich grup społecznych z całego kraju.

Okoliczność bezsporna, dowód: wniosek k. 63-64 akt sprawy

Pismem z dnia 7 września 2009 roku (nr (...)) (...) W. poinformowało Związek Zakładów (...), iż brak jest możliwości rozpoznania wniosku o przedłużenie użytkowania wieczystego do czasu zakończenia postępowań administracyjnych związanych roszczeniami dekretowymi.

Okoliczność bezsporna, dowód: pismo k. 65 akt sprawy

Prawo użytkowania wieczystego w związku z jego wygaśnięciem w dniu 7 września 2010 roku zostało wykreślone z księgi wieczystej.

Okoliczność bezsporna, dowód: wypis z księgi wieczystej k. 143-153 akt sprawy

Decyzją z dnia 24 czerwca 1997 roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze (nr (...) stwierdziło nieważność decyzji Prezydenta (...) W. z dnia 23 maja 1950 roku nr (...) odmawiającej ustanowienia własności czasowej nieruchomości i stwierdzającej przejście wszystkich fragmentów murów znajdujących się na gruncie na własność Skarbu Państwa.

Okoliczność bezsporna, dowód: decyzja k. 311-312 akt sprawy

O stwierdzenie nieważności powyższej decyzji wniósł w dniu 23 lutego 2010 roku powód podnosząc, iż decyzja ta narusza jego prawa wynikające z przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Postępowanie to było zawieszone do 12 września 2017 roku.

Okoliczność bezsporna, dowód: pismo k. 102-103, postanowienie k. 104-107, postanowienie k. 109-111, postanowienie k. 112-113 akt sprawy

Przedmiotowa nieruchomość zarządzeniem Prezydenta (...) W. została przekazana pod zarząd i administrowanie Zakładowi (...) w Dzielnicy Ś. (...) W. z dnia 17 maja 2011 roku.

Dowód: zarządzenie k. 161-162 akt sprawy

Pismem z dnia 23 maja 2011 roku powód zwrócił się do pozwanego o zawarcie umowy dzierżawy przedmiotowej nieruchomości, w związku z toczącym się postępowaniem w sprawie przedłużenia użytkowania wieczystego, które opóźnia się z uwagi na nierozpoznane dotychczas roszczenia dekretowe. Powód zaproponował zawarcie umowy dzierżawy z datą obowiązywania do dnia uzyskania przedłużenia użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości. Wniosek ten został rozpoznany pozytywnie. Strony zwarły umowę dzierżawy w dniu 5 czerwca 2019 roku.

Dowód: pismo k. 92, pismo k. 93, umowa k. 94-99 akt sprawy

Celem statutowym Związku Zakładów (...) z siedzibą w W. jest udział w realizacji programu edukacji narodowej w zakresie kształcenia, dokształcania i doskonalenia kwalifikacji zawodowych, walidacji, egzaminowania i certyfikacji kwalifikacji oraz działalności w zakresie rozwoju nauki i techniki, nowatorstwa i innowacji. Związek jest stowarzyszeniem o charakterze oświatowym i naukowo-technicznym.

Dowód: statut k. 201-206v akt sprawy

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zgłoszonych przez strony, których wiarygodności i prawdziwości nie kwestionowała żadna ze stron, tym samym brak było podstaw do jej podważenia przez sąd.

Okoliczności ustalone w toku postępowania dowodowego były bezsporne. Spór dotyczył przede wszystkim oceny prawnej żądania pozwu.

Sąd na podstawie art. 235 ² par. 1 pkt 2 kpc oddalił wnioski dowodowe strony pozwanej o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków oraz dowodu z opinii biegłego jako nieistotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Pozwany wniósł o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków na okoliczność stanu i przebiegu postępowania administracyjnego dotyczącego wniosku dekretowego obejmującego przedmiotową nieruchomość. W ocenie sądu okoliczności co do przebiegu tego postępowania nie były kwestionowane przez stronę przeciwną, nadto wynikają one z dokumentów załączonych do akt sprawy. Ostatecznie przebieg tego postępowania nie miał wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowego sporu. Również okoliczności przyczyn odmowy przedłużenia użytkowania wieczystego przez pozwanego to jest ważnego interesu społecznego na które to mieli zeznawać zawnioskowani świadkowie nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sporu bowiem kwestia ta jest przedmiotem oceny sądu, a nie świadków.

Pozwany wniósł również o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego geodety na okoliczność ustalenia czy cała działka nr (...) z obrębu (...) czy jej część została oddana powodowi w użytkowanie wieczyste na podstawie umowy z dnia 7 września 1970 roku i była przedmiotem wniosku o przedłużenie użytkowania wieczystego. Dowód ten podlegał oddaleniu bowiem pozwany nie wykazał, by istniały jakiekolwiek wątpliwości w tym zakresie. Załączone dokumenty, odpis z księgi wieczystej nie zawierają żadnych rozbieżności co do wielkości nieruchomości objętej umową.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W myśl art. 236 par. 2 kc w ciągu ostatnich pięciu lat przed upływem zastrzeżonego w umowie terminu wieczysty użytkownik może żądać jego przedłużenia na dalszy okres od czterdziestu do dziewięćdziesięciu dziewięciu lat, jednakże użytkownik wieczysty może wcześniej wystąpić z takim żądaniem, jeżeli okres amortyzacji zamierzonych na użytkowanym gruncie nakładów jest znacznie dłuższy aniżeli czas, który pozostaje do upływu zastrzeżonego w umowie terminu. Odmowa przedłużenia jest dopuszczalna tylko ze względu na ważny interes społeczny.

Możliwość przedłużenia prawa użytkowania wieczystego po upływie czasu, na jaki zostało ustanowione, istotna dla rozstrzygnięcia przedmiotowego sporu była przedmiotem orzecznictwa Sądu Najwyższego. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2012 roku sygn. akt III CZP 94/11, zawarcie umowy o przedłużenie użytkowania wieczystego na żądanie zgłoszone w terminie określonym w art. 236 par. 2 kc może nastąpić także po upływie okresu, na jaki prawo to zostało ustanowione. Sąd Najwyższy wskazał: „Uwzględniając racjonalne działanie ustawodawcy należy dojść do wniosku, że w przypadkach, w których użytkownik wieczysty zażądał przedłużenia użytkowania wieczystego w przewidzianym pięcioletnim terminie, art. 236 § 2 k.c. wyłącza zastosowanie art. 33 ust. 1 u.g.n., co pozwala zawrzeć umowę o przedłużenie użytkowania wieczystego lub doprowadzić do jej zawarcia na drodze sądowej w sposób przewidziany w art. 64 k.c. po upływie okresu, na jaki prawo to zostało pierwotnie ustanowione, z tym skutkiem, że prawo to trwa nieprzerwanie.” Z tego punktu widzenia istotne jest by we wskazanym okresie to jest przed wygaśnięciem użytkowania wieczystego, uprawniony złożył wniosek kierowany do wierzyciela. W niniejszej sprawie bezsprzecznie wniosek ten we właściwym terminie został złożony.

Z tych względów okoliczność, iż użytkowanie wieczyste zostało wykreślone z księgi wieczystej nie ma znaczenia. Właściciel może wnieść o wykreślenie prawa użytkowania wieczystego z chwilą gdy prawo to wygasło i tylko okoliczność upływu terminu jest przedmiotem badania sądu wieczystoksięgowego.

Pozwany twierdził, iż ważny interes społeczny w postaci roszczeń byłych właścicieli przedmiotowego gruntu stanowi przeszkodę do przedłużenia użytkowania wieczystego na rzecz powoda. W wyroku z dnia 9 maja 2014 roku w sprawie sygn. akt I CSK 342/13 Sąd Najwyższy stwierdził, iż „Nierozpatrzone roszczenia spadkobierców byłych właścicieli gruntów (...) nie mogą być uznane za ważny interes społeczny, który mógłby stanowić podstawę odmowy przedłużenia użytkowania wieczystego” (…) „Jeżeli brak podstaw, ze względu na ważny interes społeczny do odmowy przedłużenia użytkowania wieczystego, należy uznać, iż użytkowanie wieczyste istnieje do czasu gdy zostanie ono przedłużone w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Do czasu wydania wyroku nieruchomość, której wniosek dotyczy, jest więc obciążona użytkowaniem wieczystym i sąd orzekający w procesie o przedłużenie prawa użytkowania wieczystego, nie może przyjmować, że prawo to już wygasło.” Sąd podziela stanowisko wyrażone w ww. wyroku przez Sąd Najwyższy. Notorium stanowi fakt, iż roszczenia dekretowe w ogromnej ilości do tej pory są przedmiotem postępowań administracyjnych, przy czym od kilkunastu lat, jak w niniejszej sprawie, sprawy te nie zostały rozpoznane pozostawiając w niepewności nie tylko użytkowników wieczystych, ale i wnioskodawców wnoszących o rozpoznanie wniosków o ustanowienie własności czasowej. I w jednym i w drugim wypadku podmiotem władnym do podjęcia decyzji jest pozwany. Stan taki w związku z tym może trwać w nieskończoność.

Jednocześnie mając powyższe rozważania na względzie, jak również ww. orzecznictwo SN w ocenie sądu zarzuty strony pozwanej co do nieważności umowy z uwagi na jej sprzeczność z uchwałą i ustawą są nieuzasadnione.

Zdaniem sądu wbrew twierdzeniom strony pozwanej, brak jest również podstaw do przyjęcia, iż strona powodowa zrzekła się roszczenia o przedłużenie ustanowionego prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości. Powód chcąc zapewnić sobie możliwość korzystania z przedmiotowej nieruchomości zawarł z pozwanym umowę dzierżawy, jednakże z tych okoliczności nie można nawet pośrednio wywieść, iż zrzekł się roszczenia dochodzonego przedmiotowym pozwem. Zawierając umowę dzierżawy powód dążył jedynie do czasowego uregulowania swojej sytuacji prawnej związanej z korzystaniem z przedmiotowej nieruchomości w sytuacji gdy jego wniosek o przedłużenie użytkowania wieczystego przez pozwanego pozostawał nierozpoznany. Jednocześnie w piśmie wnioskującym o zawarci umowy dzierżawy strona powodowa zaznaczyła, iż proponuje zawarcie umowy dzierżawy z datą obowiązywania do dnia uzyskania przedłużenia użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości.

Sąd uwzględniając żądanie pozwu oznaczył termin przedłużenia prawa na 99 lat, albowiem brak było podstaw do ustalenia terminu krótszego, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania z nieruchomości i posadowionego na niej przez użytkownika wieczystego budynku, jak również profil jego działalności, przy czym istotną okolicznością jest fakt, iż zgodnie z treścią art. 236 kc na okres krótszy niż lat 99, nie mniej niż lat 40, użytkowanie wieczyste ustala się wyjątkowo, a takiej wyjątkowej okoliczności która uzasadniałaby okres krótszy strona pozwana nie wskazała ,ani nie wykazała.

Co do zarzutu przedawnienia podniesionego przez stronę pozwaną to w ocenie sądu przyjmując, iż termin 10 letni biegnie od daty złożenia wniosku przez użytkownika (uchwała SN z dnia 16 lutego 2012 roku sygn. akt III CZP 94/11), zarzut ten stanowi nadużycie prawa, bowiem do chwili obecnej wniosek ten nie został rozpatrzony przez właściciela, a w swojej odpowiedzi udzielonej po 9 miesiącach od złożenia wniosku, właściciel nie udzielił odpowiedzi odmownej a li tylko stwierdził, iż w związku z toczącym się postępowaniami administracyjnymi do czasu ich zakończenia nie może być rozpoznany.

Mając powyższe na uwadze sąd orzekł jak w sentencji wyroku uwzględniając powództwo w całości.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 kpc, obciążając nimi w całości stronę przegrywającą proces – pozwanego. Na koszty te składała się opłata od pozwu – 15.000 zł, koszty wynagrodzenia pełnomocnika - 10.800 złotych i opłata za pełnomocnictwo – 17 złotych.

SSO Ewa Ligoń-Krawczyk