Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia (del.) Agnieszka Onichimowska

Protokolant: stażysta Aleksandra Bobińska

po rozpoznaniu w dniu 06 grudnia 2024 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa Banku (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko O. K.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego O. K. na rzecz powoda Banku (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 92.015,23 (dziewięćdziesiąt dwa tysiące piętnaście i 23/100) złotych wraz odsetkami umownymi w wysokości czterokrotnej stopy procentowej kredytu lombardowego NBP, z ograniczeniem do odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od kwoty 78.457,87 (siedemdziesiąt osiem tysięcy czterysta pięćdziesiąt siedem i 87/100) od dnia 16 maja 2022 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego O. K. na rzecz powoda Banku (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 11.996,80 (jedenaście tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt sześć i 80/100) złotych, tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty, w tym kwota 5.400,00 (pięć tysięcy czterysta i 00/100) złotych, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  przyznaje z sum Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Warszawie na rzecz adwokata P. M. kwotę 2.656,80 (dwa tysiące sześćset pięćdziesiąt sześć i 80/100) złotych, tytułem wynagrodzenia za pełnienie funkcji kuratora ustanowionego dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego;

4.  nakazuje zwrócić z sum Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Warszawie na rzecz powoda Banku (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 343,20 (trzysta czterdzieści trzy i 20 /100) złotych tytułem części niewykorzystanej zaliczki uiszczonej na poczet wynagrodzenia kuratora.

Sędzia (del.) Agnieszka Onichimowska

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 18 maja 2022 r. (data nadania przesyłki, k. 27) do Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie powód Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego O. K. łącznej kwoty 92.015,23 złotych wraz z odsetkami za opóźnienie liczonymi w wysokości czterokrotnej stopy procentowej kredytu lombardowego NBP od kwoty 78.457,87 zł od dnia 16 maja 2022 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych, wraz z opłatą od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że posiada wobec pozwanego wymagalne zadłużenie z tytułu umowy pożyczki gotówkowej numer (...) zawartej w dniu 04 marca 2019 roku. Wyjaśniono przy tym, iż pozwany nie dokonywał regularnych wpłat na poczet spłaty zobowiązania, co doprowadziło do powstania zadłużenia przeterminowanego. Pomimo wezwania do zapłaty pozwany nie wywiązał się z ciążącego obowiązku, co doprowadziło do wypowiedzenia umowy, a całość zobowiązania stała się wymagalna w dniu 06 kwietnia 2020 roku. Wskazano jednocześnie, iż na dochodzoną pozwem kwotę składa się należność główna w wysokości 78.457,87 złotych, odsetki umowne w wysokości 5.144,38 złotych oraz odsetki przeterminowane w wysokości 8.412,98 złotych (pozew, k. 1-2).

Postanowieniem z dnia 13 lipca 2022 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie uznał się niewłaściwym i przekazał przedmiotową sprawę do rozpoznania tut. Sądowi (k. 28).

Postanowieniem z dnia 05 grudnia 2023 r. Sąd Okręgowy ustanowił dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego O. K. kuratora w osobie adwokata P. M. (postanowienie., k. 70).

W odpowiedzi na pozew kurator procesowy adw. P. M. wniósł o oddalanie powództwa w całości.

W uzasadnieniu wskazano, iż pozwany kwestionuje powództwo, co do zasady oraz co do wysokości, albowiem w żadnym miejscu pozwu nie wskazano, jakie raty stanowią żądaną sumę. Jednocześnie podniesiono, iż z przedłożonych przez powoda dokumentów nie wynika, ażeby osoba, która podpisała się pod dokumentem „wypowiedzenie umowy kredytu/pożyczki/ugody” skierowanym do pozwanego była uprawniona do składania w imieniu banku oświadczeń o wypowiedzeniu umów. W ocenie pozwanego – nawet, gdyby przyjąć, iż pod pismem podpisała się osoba uprawniona do reprezentowania powodowego banku – to oświadczenie woli zawarte w treści pisma z 11 lutego 2020 roku nie wywołało określonych w nim skutków. Powodowy bank nie wykazał bowiem, aby nadał i doręczył właściwie pozwanemu przedmiotowe oświadczenie. Co więcej wypowiedzenie umowy wprowadza klienta, będącego konsumentem w błąd, albowiem sugeruje nie tylko wypowiedzenie pożyczki, ale także kredytu i ugody, których to produktów pozwany nie posiadał. Kurator zakwestionował skuteczność wezwania do zapłaty. Dopełnienie powyższych czynności było warunkiem sine qua non skuteczności złożonego pozwanemu oświadczenia woli w wypowiedzeniu umowy. Tym samym skoro warunek ten nie został spełniony, powodowi nie przysługuje roszczenie o zwrot całości pożyczki (odpowiedź na pozew, k. 82-83)

Do czasu zamknięcia rozprawy, w tym w dalszych pismach procesowych, stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 04 marca 2019 r. O. K. (adres zameldowania/korespondencji ulica ul. (...), (...)-(...) W.) zawarł z Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. umowę pożyczki gotówkowej nr (...) (dalej: Umowa).

Zgodnie z § 5 pkt 1 i 2 Umowy całkowita kwota pożyczki wynosiła 71.000 zł, zaś kwota do wypłaty na podstawie Umowy wynosiła 99.550,15 zł, w tym całkowita kwota pożyczki w wysokości 71.000 zł plus prowizja oraz składka z tytułu zawarcia Umowy Ubezpieczenia. Okres spłaty określono na 84 miesiące (§ 5 ust. 3 Umowy). Umowa wskazywała, iż rzeczywista roczna stopa oprocentowania (RRSO) wynosi 21,18 % wyliczona w oparciu o parametry i koszty pożyczki przy założeniu jej terminowej spłaty (§ 5 ust. 7 Umowy).

W § 6 Umowy określono koszty pożyczki i w pkt 2 wskazano, iż prowizja wynosi 8.512,90 zł i jest liczona od całkowitej kwoty pożyczki oraz jest pobierana przez doliczenie jej do kwoty pożyczki, zwiększając tym samym wysokość kwoty pożyczki do spłaty, a następnie poprzez potrącenie jej od wypłaconej kwoty pożyczki z rachunku wskazanego w Umowie.

W Umowie wskazano też łączną kwotę odsetek przy założeniu terminowej spłaty pożyczki (31.893,33 zł) oraz całkowity koszt pożyczki przy założeniu terminowej spłaty pożyczki (60.443,48 zł) (§ 6 pkt 6 i 7 Umowy).

W § 8 ust. 3 Umowy wskazano również skutki braku spłaty wskazując, że w przypadku braku spłaty zobowiązań w ustalonym terminie, Bank, nie wcześniej niż 5 dnia od wystąpienia zadłużenia przeterminowanego, podejmuje czynności monitujące, o których mowa w § 15.

W myśl § 9 pkt 2 Umowy, pożyczkodawca zawiera Umowę Ubezpieczenia po zapoznaniu się z WU, Dokumentem zawierającym informacje o produkcie ubezpieczeniowym – (...), poprzez złożenie wniosku o zawarcie Umowy Ubezpieczenia. Składka z tytułu zawarcia Umowy Ubezpieczenia jest określona w WU i pobierana jest jednorazowo z góry za cały okres ochrony ubezpieczeniowej (kwota składki uwzględniona jest w kwocie do wypłaty na podstawie Umowy).

W § 12 Umowy Bank oświadczył, że przed zawarciem niniejszej Umowy i Umowy Ubezpieczenia udostępnił pożyczkobiorcy w postaci elektronicznej m.in.:

1)  Regulamin,

2)  Cennik usług obowiązujący w dniu zawarcia Umowy,

3)  wzór „Oświadczenia o odstąpieniu od Umowy”,

4)  Regulamin Pożyczki Gotówkowej z „(...)” udzielanej przez Bank (...) S.A.,

5)  Regulamin promocji Pożyczki, do której przystępuje Pożyczkodawca,

obowiązujące w dacie zawarcia Umowy. Jednocześnie wskazano, że na żądanie pożyczkobiorcy Bank przekaże w formie papierowej dokumenty, o których mowa powyżej.

W § 15 Umowy wskazano skutki nieterminowej spłaty, w tym czynności monitujące w przypadku braku spłaty zobowiązań (pkt 1), obciążenie rachunku należnościami (pkt 2), skutki niewykonania przez pożyczkobiorcę zobowiązań wynikających z Umowy (pkt 3), przekazanie danych o zobowiązaniach pożyczkobiorcy do biur informacji gospodarczych/instytucji finansowych (pkt 4), możliwość korzystania z pośrednictwa firm windykacyjnych (pkt 5) oraz informowanie dłużników o opóźnieniu w spłacie zadłużenia (pkt 6).

Dowód: umowa pożyczki gotówkowej nr (...) z dnia 04.03. 2019 r., k. 4-6

Uruchomienie pożyczki nastąpiło w dniu 04 marca 2019 roku. Od września 2019 roku O. K. zaprzestał dokonywania spłat rat pożyczki.

Dowód: lista transakcji, k. 15-16

Pismem z dnia 25 listopada 2019 r., w związku z brakiem wpłaty wymagalnego zadłużenia w kwocie 4.659,28 zł (w tym 2.690,06 zł z tytułu wymagalnej należności kapitałowej i 1.969,22 zł z tytułu wymagalnej należności odsetkowej (umownej i przeterminowanej) na dzień 25.11.2019 r.), wynikające z Umowy kredytu/pożyczki/ugody z dnia 04 marca 2019 r., wezwano O. K. do spłaty w terminie 14 dni roboczych od dnia doręczenia wezwania wraz z dalszymi odsetkami naliczonymi do dnia zapłaty. Jednocześnie w piśmie poinformowano, że istnieje możliwość złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia poprzez zmianę określonych w umowie warunków lub terminów spłaty przedmiotowego zobowiązania. Nadto poinformowano, że brak spłaty określonego wyżej wymagalnego zadłużenia wraz z dalszymi odsetkami naliczonymi od dnia zapłaty bądź brak złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia we wskazanym terminie, spowoduje niezwłoczne rozpoczęcie przez bank działań windykacyjnych zmierzających do odzyskania należności, w tym w szczególności wypowiedzenie warunków umowy, wszczęcie egzekucji lub sprzedaż wierzytelności. Pismo zostało podpisane przez dwóch pełnomocników Banku – M. M. i J. S..

Pismo zostało wysłane na adres pożyczkobiorcy wskazany w umowie w dniu 26 listopada 2019 roku i zwrócone następnie do nadawcy, jako niepodjęte w terminie.

Dowód: ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 25.11.2019 r., k. 8, potwierdzenie odbioru, k, 9 r, pełnomocnictwo, k. 105-107, lista transakcji, k. 15-16

W związku z nieuregulowaniem zaległości (utrzymującym się zadłużeniem przeterminowanym) wynikających z zawartej umowy pożyczki, pismem datowanym na dzień 11 lutego 2020 roku Bank wypowiedział pożyczkobiorcy Umowę wskazując, że termin wypowiedzenia wynosi 30 dni i biegnie od daty doręczenia wypowiedzenia. Pismo zostało podpisane przez dwóch pełnomocników Banku (...) i K. K..

Pismo zostało wysłane na adres pożyczkobiorcy wskazany w umowie w dniu 12 lutego 2020 roku i zwrócone następnie do nadawcy, jako niepodjęte w terminie.

Dowód: wypowiedzenie umowy pożyczki k. 10, epo k. 11, pełnomocnictwa, k. 102-107, lista transakcji, k. 15-16

W dniu 16 maja 2022 r. (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wystawił wyciąg z ksiąg banku CIF: (...), w którym stwierdził, że w księgach rachunkowych banku figuruje wymagalne zadłużenie względem Banku od dłużnika O. K., które według stanu na dzień 16 maja 2022 r. wynosi łącznie 92.015,23 zł i obejmuje: należność główną w kwocie 78.457,87 zł, odsetki umowne naliczone od należności głównej od dnia 15.08.2019 r. do dnia 05.04.2019 r. w kwocie 5.144,38 zł naliczone według stałej stopy procentowej w wysokości 8,99 % w skali roku, odsetki przeterminowane naliczone od należności głównej za okres od 16.09.2019 do 15.05.2022 r. w kwocie 18.963,55 zł. Ponadto od dnia 16 maja 2022 r. Bankowi przysługują dalsze odsetki umowne za opóźnienie (przeterminowane) od ww. kwoty należności głównej, które na dzień wystawienia wyciągu wynoszą 21,50% w skali roku, obliczane według zmiennej stopy procentowej zgodnie z postanowieniami Umowy, Cennikiem usług, naliczane od dnia wystawienia wyciągu z ksiąg Banku do dnia efektywnego zaspokojenia wierzytelności banku i obciążają dłużnika

Dowód: wyciąg z ksiąg banku z dnia 16.05.2022 r., k.3

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych wyżej dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy, które nie pozostawały ze sobą w sprzeczności i co do których autentyczności oraz zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy Sąd nie miał wątpliwości. Wskazane dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają, w zestawieniu ze sobą tworzą spójny stan faktyczny i brak jest zdaniem Sądu przesłanek do odmówienia im mocy dowodowej w zakresie, w jakim stanowiły one podstawę ustaleń faktycznych w sprawie.

Pozostałe (a nie ujęte wyżej) zaprezentowane przez strony dowody, nie stanowiły w ocenie Sądu wartościowego materiału dowodowego pozwalającego na poczynienie istotnych w sprawie ustaleń faktycznych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Zgodnie z art. 720 § 1 k.c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie zaś z art. 75 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.2022.2324 t.j.), w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w przypadku utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej bank może obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę kredytu, o ile ustawa z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne nie stanowi inaczej (ust. 1). Termin wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, o ile strony nie określą w umowie dłuższego terminu, wynosi 30 dni, a w razie zagrożenia upadłością kredytobiorcy – 7 dni (ust. 2).

Z kolei zgodnie z art. 75c ust. 1-6 ustawy Prawo bankowe, jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych (ust. 1). W wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, bank informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia (ust. 2). Bank powinien, na wniosek kredytobiorcy, umożliwić restrukturyzację zadłużenia poprzez zmianę określonych w umowie warunków lub terminów spłaty kredytu, jeżeli jest uzasadniona dokonaną przez bank oceną sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy (ust. 3). Restrukturyzacja, o której mowa w ust. 1, dokonywana jest na warunkach uzgodnionych przez bank i kredytobiorcę (ust. 4). Bank, w przypadku odrzucenia wniosku kredytobiorcy o restrukturyzację zadłużenia, przekazuje kredytobiorcy, bez zbędnej zwłoki, szczegółowe wyjaśnienia, w formie pisemnej, dotyczące przyczyny odrzucenia wniosku o restrukturyzację (ust. 5). Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do umów pożyczek pieniężnych (ust. 6).

Wskazać należy, że dniu 04 marca 2019 r. pomiędzy stronami została zawarta umowa o pożyczkę nr (...). Nie budzi również wątpliwości fakt, że pozwany zobowiązał się do spłaty kwoty pożyczki wraz z należnymi odsetkami, opłatami, prowizjami i kosztami wynikającymi z umowy w 84 miesięcznych ratach. Z dokumentów przedłożonych przez powoda wynika, że biorący pożyczkę przestał terminowo regulować należne bankowi raty.

Bankowi przysługiwało zatem prawo do rozwiązania umowy pożyczki, jednak z zachowaniem procedury wynikającej z wyżej powołanych norm prawnych.

Na podstawie art. 75c prawa bankowego bank w wezwaniu do zapłaty miał poinformować pożyczkobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia z tytułu umowy poprzez zmianę warunków lub terminów spłaty zadłużenia. Bank miał umożliwić taką restrukturyzację, jeżeli byłaby ona uzasadniona dokonaną przez bank oceną sytuacji finansowej pożyczkobiorcy.

Wprawdzie w przepisie art. 75c ustawy Prawo bankowe jest mowa o umowie kredytu, jednak przepis ten znajduje zastosowanie także do umów pożyczek pieniężnych. Wynika to przede wszystkim z treści art. 75c ust. 6 prawa bankowego, zgodnie z którym przepisy art. 75c ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do umów pożyczek pieniężnych. Należy ponadto zauważyć, że również w ustawie z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U.2022.246 t.j.) ustawodawca wskazał, że za umowę o kredyt konsumencki uważa się m.in. umowę pożyczki (art. 3 ust. 2 pkt 1).

W art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo bankowe wskazano, że czynnościami bankowymi są również czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych, o ile są one wykonywane przez banki. W doktrynie wskazuje się, że czynność polegająca na udzielaniu pożyczek pieniężnych została zaliczona do czynności bankowych sensu largo, a więc tych, które stają się bankowymi, jeśli dokonywane są przez bank. Wobec powyższego, pożyczka pieniężna udzielana przez bank podlega takiej samej jak kredyt ochronie prawnej, gdyż jest udzielana ze środków powierzonych, a więc obciążonych ryzykiem pod tytułem zwrotnym. Dlatego też istnieje wymóg odpowiedniego stosowania przepisów dotyczących zabezpieczenia spłaty oraz oprocentowania wobec umów pożyczki bankowej ( tak B. Bajor w „Prawo bankowe. Komentarz do przepisów cywilnoprawnych”, B. Bajor, L. Kociucki, J. M. Kondek, K. Królikowska, WKP, 2020).

Nie ulega zatem wątpliwości, że do skutecznego rozwiązania umowy pożyczki przez bank konieczne było zachowanie procedury wskazanej w art. 75c prawa bankowego.

W niniejszej sprawie bank wystosował do pozwanego najpierw ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 25 listopada 2019 r., w którym wyznaczył termin 14 dni roboczych na dokonanie zapłaty i poinformował o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia w ciągu 14 dni roboczych (k. 8). Wobec braku spełnienia świadczenia wskazanego w wezwaniu do zapłaty bank wypowiedział umowę pożyczki i wezwał pozwanego do spłaty całego zadłużenia po upływie 30-dniowego okresu wypowiedzenia (k. 10). Do pozwu powód dołączył kopie potwierdzeń odbioru oraz wydruk ze strony internetowej (...) S.A. umożliwiającej śledzenie przesyłek pocztowych (k. 9, 11), z których wynika, że pozwany nie odebrał przedmiotowych pism, które zostały następnie zwrócone do nadawcy. Należy przy tym podkreślić, że przedmiotowe pisma zostały nadane na adres wskazany w umowie przez pozwanego. W ocenie Sądu wystarczające w niniejszej sprawie było przedłożenie przez powoda powyższych dokumentów, z których jednoznacznie wynika, że przesyłki zostały nadane na adres wskazany przez pozwanego, co w świetle art. 61 kc oznacza skuteczność złożonego oświadczenia woli.

Na wysokość zobowiązania dochodzonego pozwem składają się:

- należność główna – 78.457,87 zł

- odsetki umowne naliczone od należności głównej za okres od dnia 15 sierpnia 2019 roku do dnia 05 kwietnia 2020 roku w kwocie 5.144,38 zł

- kwota 8.412,98 z tytułu odsetek karnych naliczonych od należności głównej za okres od dnia 16 września 2019 r. do dnia 15 maja 2022 roku.

W ocenie Sądu należności te wynikają z dokumentów wewnętrznych powodowego banku, którym nie można było odmówić wiarygodności. Wyciągi bankowe nie są wprawdzie dokumentem urzędowym, stanowią jednak dokument prywatny i jako taki mogą stanowić przedmiot dowodu. Uruchomienie pożyczki nastąpiło w dniu 04 marca 2019 r., zaś pozwany realizował obowiązek spłaty zobowiązania do sierpnia 2019 roku. Dochodzona pozwem kwota w jest sumą poszczególnych zapadłych rat kapitałowych, zaś odsetki przeterminowane są naliczane od należności przeterminowanych za poszczególne okresy. Strona powodowa szczegółowo wskazała w jaki sposób naliczyła odsetki.

W realiach niniejszej sprawy należy wskazać, że przytoczone w pozwie okoliczności faktyczne, jak również dołączone do pozwu dokumenty nie budzą wątpliwości odnośnie istnienia, wymagalności oraz wysokości roszczenia. Tym samym powód zadośćuczynił stawianym mu wymogom. Powód na poparcie istnienia i wysokość zobowiązania pozwanej przedłożył szereg dokumentów w tym umowę przedmiotowego kredytu, wezwanie do zapłaty, wypowiedzenie umowy, a także wyciąg ksiąg banku i listę transakcji. Ww. dokumenty - co oczywiste - nie oznaczają istnienia zadłużenia i to w wysokości wskazywanej przez stronę powodową, jednakże w ocenie Sądu w sposób wystarczający udowodniła ona istnienie wierzytelności oraz jej wysokość - za pomocą przedłożonego wyciągu z ksiąg banku. Podkreślić przy tym należy, że powód wykazał także innymi dokumentami, iż doszło do prawidłowego wypowiedzenia (rozwiązania) umowy z przyczyn nieregulowania zadłużenia.

Księgi rachunkowe banku i sporządzone na podstawie wyciągi będące dokumentami prywatnymi w rozumieniu art. 245 k.p.c. stanowią dowód wyłącznie tego, że osoba, która je podpisała złożyła zawarte w dokumencie oświadczenie. Dokument prywatny stanowi pełnoprawny środek dowodowy, który sąd orzekający może uznać za podstawę swoich ustaleń faktycznych, a następnie wyrokowania. Co do zasady dokumenty prywatne korzystają z domniemania autentyczności oraz że osoba, która podpisała dokument, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Domniemania te mogą zostać obalone. (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 4 września 2018 r. I ACa 1221/17). W takiej sytuacji występujący w roli konsumenta (pozwany), chcąc obalić domniemanie prawdziwości wyciągu z ksiąg rachunkowych banku, musi przeprowadzić dowód przeciwieństwa, a samo zakwestionowanie tego dokumentu nie jest wystarczające. Tego rodzaju dowodów kurator procesowy pozwanego nie przedstawił. Tym samym przedłożony wyciąg z ksiąg rachunkowych będący dokumentem prywatnym stanowił wiarygodny dowód, w oparciu o który możliwe stało się poczynienie ustaleń faktycznych w niniejszym postępowaniu.

Zdaniem Sądu także zarzuty kuratora pozwanego dotyczące nienależytego umocowania pracowników Banku nie zasługują na uznanie, a to w świetle załączonych do akt sprawy dokumentów pełnomocnictw. Także niezasadnym okazał się zarzut dotyczący nieprawidłowego zredagowania tytułów pism stanowiących wezwanie do zapłaty i wypowiedzenie umowy pożyczki poprzez umieszczenie w ich treści także słów „kredyt/ugoda”. W ocenie Sądu treści przedmiotowych pism nie pozostawiają wątpliwości, o zobowiązanie z jakiego tytułu chodzi.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uwzględnił powództwo w całości, o czym pkt 1. sentencji wyroku.

O odsetkach orzeczono na podstawie z art. 481 §1 k.p.c. zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 11.996,80 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na które złożyły się: koszty zastępstwa procesowego (na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku), opłata sądowa od pozwu, opłata skarbowa od pełnomocnictwa oraz wynagrodzenie kuratora.

W punkcie 3 wyroku Sąd przyznał na rzecz adwokat P. M. łączną kwotę 2.664,60 zł (w tym należny podatek Vat), tytułem wynagrodzenia za pełnienie funkcji kuratora ustanowionego dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego. Wynagrodzenie zostało ustalone na podstawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej w zw. z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Jednocześnie Sad nakazał zwrócić na rzecz powoda kwotę 343,20 złotych, tytułem części niewykorzystanej zaliczki uiszczonej na poczet wynagrodzenia kuratora.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

Sędzia del. Agnieszka Onichimowska