Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Andrzej Kuryłek

Protokolant: sekretarz sądowy Agnieszka Skolimowska

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2019 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy z powództwa Ł. K.

przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Sprawiedliwości

o zapłatę zadośćuczynienia

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda Ł. K. na rzecz pozwanego Skarbu Państwa –Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygnatura akt IC 873/17

Transkrypcja wygłoszonego uzasadnienia orzeczenia z 10 kwietnia 2019 r.

Sąd postanowił, dnia 10 kwietnia 2019 roku Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny w składzie tu obecnym po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2019 roku w Warszawie na posiedzeniu jawnym w sprawie z powództwa Ł. K. przeciwko Skarbowi Państwa Ministrowi Sprawiedliwości o zapłatę zadośćuczynienia. W przedmiocie wniosku pozwany dochodził [ ns 00:00:56.598] oddalić wniosek. I napiszmy tak, przewodniczący podał w trybie artykułu 328, paragraf 1(1) Kodeksu postępowania cywilnego uzasadnienie, pełne uzasadnienie, pełne uzasadnienie ustne postanowienia. Otóż pozwany w odpowiedzi na pozew z dnia 31 sierpnia 2018 roku poza [ ns 00:01:28.978] żądania [ ns 00:01:32.168] wskazał, iż z ostrożności procesowej mając na uwadze nieprecyzyjne formułowanie zawarte w pozwie i pismach procesowych powoda wnosi o odrzucenie pozwu w zakresie, w jakim powód wiąże swoje roszczenie przeciwko Skarbowi Państwa Aresztowi Śledczemu W.faktem braku transmisji mszy świętej w oddziale zewnętrznym B.. Z uwagi na zawisłość sporów w tej sprawie w postępowaniu toczącym się pod sygnaturą akt I C 658/17 Sądu Okręgowego w Warszawie. Sąd ustalił i zważył, co następuje. Istotnie sposób zredagowania przez powoda pozwu a zwłaszcza kolejnych wnoszonych przez niego pism procesowych, w których podjął się próby doprecyzowania swoich wymogów a także swoich roszczeń mógł nasuwać wątpliwości w swoim czasie, co do tego, jakie roszczenie de facto powód zgłaszał w niniejszym postępowaniu, z jakim, z działalnością, których jednostek organizacyjnych Skarbu Państwa, czyli których zakładów karnych działalnością wiążą się te roszczenia i w związku z tym no strona pozwana w jakiejś mierze jest częściowo usprawiedliwiona zgłoszeniem tego zarzutu, bowiem faktycznie argumentacja czyniona przez stronę powodową jest mało czytelna. Jednakże analiza pozwu oraz kolejnych pism powoda choćby pisma z 18 października 2017 roku, 24 października 2017 roku, 20 listopada 2017 roku to zresztą 2 pisma, jedno znajdujące się na karcie 27 no z tej samej daty i z tej samej daty pismo na karcie 28 wskazuje, iż pozew faktycznie odnosił się do działań jednej jednostki organizacyjnej a konkretnie zakładu karnego w I.. Natomiast, co do pozostałych jednostek odnosi się ta argumentacja przytaczana przez powoda odnosi się wedle twierdzeń samego powoda do postępowań już wszczętych. Wskazuje na to powiązanie treści kolejnych pism no ze znaczną treścią jednak pozwu [ ns 00:04:39.527] ale nie budzi [ ns 00:04:43.727] wątpliwości, iż w świetle pisma wszczynającego postępowanie [ ns 00:04:49.517] powoda było pozwanie Skarbu Państwa reprezentowanego przez Ministra Sprawiedliwości o zadośćuczynieniu w kwocie 30.000 złotych. Tak należy podać adnotację czynioną z użyciem liczby 30.000 złotych a jednocześnie z dodaniem wskaźnika słownego [ ns 00:05:19.737] i intencją było wskazanie po stronie pozwanej Zakładu Karnego w I. zaś w treść samego pozwu, czyli dalszej jego części [ ns 00:05:33.504] w Sądzie Okręgowym w I Wydziale Cywilnym zostały już złożone pozwy przeciwko pozostałym jednostkom organizacyjnym w postaci Aresztu Śledczego B., Aresztu Śledczego R., Aresztu Śledczego S., Aresztu Śledczego R., Aresztu Śledczego S. i Zakładu Karnego B.. Wynika to z treści pozwu, karta 2 verte. Jedynie powód wnosił o dołączenie tego pozwu do już postępowań wcześniej wszczętych. W tej chwili sugestii [ ns 00:06:17.433] Sąd nie połączył niniejszej sprawy do wspólnego rozpoznania z innymi sprawami natomiast nie ulega wątpliwości, że analiza wszystkich tych czynionych przez powoda przytoczeń wskazuje, że mamy tutaj do czynienia z roszczeniem dotyczącym określonego działania w postaci, w postaci działań podjętych w zakładzie karnym polegający na zamontowaniu za kratą zewnętrzną okna takiego, okna jak to określa pan powód [ ns 00:06:59.569] pleksy, czyli jakiejś obudowy pleksy, która zdaniem powoda uniedostępnia dopływ świeżego powietrza jak i światła dziennego. W związku z tym w tym kontekście zarzut pozwanego, jako by niniejsza sprawa toczy się w warunkach zawisłości sporu o to samo roszczenie przeciwko temu samemu podwładnemu w sprawie o sygnaturze I C 658/17 gdzie tą jednostką organizacyjną, działalnością, z którą wiąże się dochodzone roszczenie Areszt Śledczy W. nie wytrzymuje krytyki dotyczy to zupełnie innego zagadnienia, czyli roszczenie dochodzone przez powoda w wymienionej wyżej sprawie skierowane jest, bowiem przez powoda przeciwko pozwanemu z powołaniem się na okoliczność a mianowicie, iż brak jest tam [ ns 00:08:13.378] Mszy świętej w Oddziale Zewnętrznym B.. I w tym stanie rzeczy nie zachodzi zawisłość, zawisłość sporu, która winna skutkować odrzuceniem, odrzuceniem pozwu i w związku z powyższym Sąd orzekł jak w sentencji. Koniec uzasadnienia [ ns 00:08:35.850]. A teraz Sąd odczyta wyrok. Wyrok w imieniu Rzeczypospo..., dnia 10 kwietnia 2019 roku wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej, Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny w składzie tu obecnym po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2019 roku w Warszawie na rozprawie sprawy z powództwa Ł. K. przeciwko Skarbowi Państwa Ministrowi Sprawiedliwości o zapłatę zadośćuczynienia, punkt 1 oddala powództwo, punkt 2 zasądza od powoda Ł. K. na rzecz pozwanego Skarbu Państwa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej kwotę 3.600 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Proszę usiąść a Sąd poda pełne uzasadnienie ustne w trybie artykułu 328 paragraf 1(1) Kodeksu postępowania cywilnego. Powód Ł. K. pozwem z dnia 20 sierpnia 2017 roku skierowanym przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Ministra Sprawiedliwości wniósł o zasądzenia od pozwanego kwoty 30.000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę polegająca na tym, iż zdaniem powoda w Zakładzie Karnym w I. łamana jest Europejska Konwencja Praw Człowieka a dokładnie wskazywał na łamanie artykułu 3 tej konwencji poprzez zamontowanie za kratą zewnętrzną okna jak to określił powód [ ns 00:10:32.821] pleksy, która uniedostępnia dostęp, cytuję, która uniedostępnia dostęp do świeżego powietrza jak i do światła dziennego. I powód wyjaśnił, że wnosi o zadośćuczynienie w kwocie 150.000 złotych i odszkodowanie 150.000 złotych. W ocenie pozwu jest oczywiste, iż doszło do, doszło do wyrządzenia tej szkody niematerialnej przez pozwanego powodowi. I w tym, jednocześnie powód wskazał, jednocześnie powód wskazał, iż w tutejszym Sądzie toczą się jeszcze inne postępowania wszczęte z jego, z jego powództwa dotyczyło to takich jednostek organizacyjnych Skarbu Państwa Areszt Śledczy w B., Areszt Śledczy R., Areszt Śledczy S., Areszt Śledczy R., Areszt Śledczy S., Zakład Karny B.. Jednakże, ponieważ roszczenie samego powoda, sposób jego [ ns 00:11:50.380] umieszczenie, powód [ ns 00:11:52.230] roszczeń, co, czemu próbował sprostać niezbyt umiejętnie w kolejnych pismach procesowych miało to miejsce w piśmie doprecyzowanie, próba doprecyzowania żądania w piśmie z 18 października 2018 roku, karta 21, w piśmie z 24 października 2017, karta 25, w piśmie z 20 listopada 2017 roku, karta 27 oraz w piśmie, w [ ns 00:12:31.679] piśmie także z dnia 20 listopada 2017 roku, karta 28. Odnosząc się, odnosząc się do żądań powoda pozwany w odpowiedzi na pozew z 31 sierpnia 2018 roku wniósł o oddalenie powództwa a także wniósł o odrzucenie go w zakresie objętym żądaniem skierowanym przeciwko Aresztowi Śledczemu W.. Wniosek ten był podyktowany jak to wskazał pozwany ostrożnością procesową a to wobec nieprecyzyjnego sformułowania zawartego w pozwie i w pismach procesowych powoda z powołaniem się na ten, na ten [ ns 00:13:38.039] czyli na brak precyzyjnego określenia pozwany w odpowiedzi na pozew de facto odniósł się do żądań powoda kierowanych do wszystkich wymienionych w treści pozwu jednostek organizacyjnych. A zatem po kolei pozwany wskazywał na bezzasadność roszczeń zarówno kierowanych przeciwko Aresztowi Śledczemu W.i Aresztowi Śledczemu w S., Zakładowi Karnemu w I., Zakładowi Karnemu w B.. Sąd ustalił, rozważył, co następuje, tymczasem z analizy pozwu i kolejnych pism procesowych powoda wymienionych na wstępie, tych pism, w których powód odpowiadał o doprecyzowanie powództwa wynika w ocenie składu orzekającego niezbicie, iż pozew faktyczny odnosił się do działań Zakładu Karnego w I. zaś, co do pozostałych wymienionych w treści pozwu jednostek organizacyjnych Skarbu Państwa w postaci no aresztów śledczych i zakładów karnych powód jedynie wskazywał, iż stosowne postępowania toczą się już przed tutejszym Sądem, tutejszym Wydziałem Sądu Okręgowego w Warszawie właśnie skierowane przeciwko tymże jednostkom organizacyjnym. A zatem niniejsza sprawa tylko z analizy uczynionej przez Sąd dotyczy tylko roszczeń związanych z działalnością Zakładu Karnego w I., a dokładniej dotyczy tego oto zdarzenia szkodzącego, z którym powód łączy [ ns 00:16:11.394] jak to on określa odszkodowawczą i o zadośćuczynienie z faktem zainstalowania w oknie [ ns 00:16:24.441] pleksy, która jak to on określa uniedostępnia dostęp do świeżego powietrza jak i światła dziennego. Należy rozumieć przez to, że utrudnia dostęp do świeżego powietrza i światła dziennego. W tym zakresie jedynie Sąd odniósł się do żądania powoda jako że to powód decyduje o tym jaka jest treść żądania poddanego pod ocenę Sądu i rozbieżność w rozumieniu tego żądania prezentowana przez stronę pozwaną no pozostaje bez wpływu na granice przedmiotowe rozpoznanego sporu. Pozwany odnosząc się do kwestii odpowiedzialności realizowanej w płaszczyźnie działalności Zakładu Karnego w I. wskazał w odpowiedzi na pozew, że zainstalowana przesłona spełnia wszelkie normy wymagane dla instytucji tego rodzaju i posiada odpowiednie certyfikaty dopuszczające jego stosowanie w budownictwie ogólnym. Dalej pozwany podniósł, że przesłony nie są zabudowane w części górnej oraz dolnej przez dostęp do świeżego powietrza [ ns 00:18:03.115] ten dostęp do świeżego powietrza nie jest utrudniony. Podniósł nadto pozwany, iż materiał, z którego wykonane są przesłony zapewniają przenikalność światła na poziomie ponad 85%, każda cela mieszkalna ma nadto zapewniony dostęp do oświetlenia sztucznego ze źródłami światła typu LED i ilość oraz rodzaj zainstalowanych opraw zapewnia odpowiedni poziom oświetlenia celi mieszkalnej, przy czym pozwany powołał się tutaj na wyjaśnienia kapitana K. S. z dnia 13 sierpnia 2018 roku, które zostały załączone do odpowiedzi na pozew w postaci pisemnych wyjaśnień, znajdują się one na karcie 99 akt sądowych. Z treści tych wyjaśnień wynika, iż kapitan K. S. Kierownik Działu (...)Zakładu Karnego w I. informuje, iż zgodnie z paragrafem 31 podpunkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 października 2016 roku w sprawie sposobów ochrony jednostek organizacyjnych Służby Więziennej na elewacji zewnętrznej w oknach do cel mieszkalnych zainstalowane są przesłony okienne, konstrukcja przesłon okiennych posiada odpowiednie certyfikaty dopuszczające jego stosowanie w budownictwie ogólnym, przez swoją konstrukcję przesłona wzmaga powstanie ciągu komunalnego, który zwiększa cyrkulację powietrza pomiędzy przesłoną a tymi pomieszczeniami, co poprawia wymianę powietrza w celi. Przesłona nie jest zabudowana w dolnej oraz górnej części. Materiał z którego wykonane są przesłony okienne zapewniają przenikalność światła na poziomie ponad 85% każda cela ma zapewniony dostęp do oświetlenia naturalnego. Cela wyposażona w oświetlenie sztuczne ze źródłami światła LED. Ilość i rodzaj zainstalowanych opraw zapewnia odpowiedni poziom natężenia oświetlenia w celi mieszkalnej. Do tej części stanowiska pozwanego i wyjaśnień przedłożonych przez wymienionego kapitana K. S. powód odniósł się w piśmie z dnia 4 lutego 2019 roku na stronie 117 verte w punkcie trzecim powód wskazał, że [ ns 00:21:10.885] kiedy zostały one zamontowane te przesłony i kiedy były myte, przeczyszczone z brudu, które uniemożliwiają dostęp do światłą słonecznego i jego zdaniem poziom przenikalności światła jego zdaniem mniej więcej wynosi 50%. Powód nie odniósł się natomiast już w pozostałym zakresie to znaczy nie wskazał na niedopuszczalność stosowania takich instalacji czy niezgodność ich sprawy i w związku z tym ten spór należy rozstrzygnąć w ten oto sposób, iż powód nie wykazał, nie wykazał przesłanki podstawowej, przesłanki podstawowej warunkującej odpowiedzialność odszkodowawczą jakby odpowiedzialność o ochronie dóbr osobistych to znaczy, iż określone działanie pozwanego bądź zaniechanie naruszyło jego dobra prawnie chronione czy dobra o charakterze majątkowym czy też dobra o charakterze niemajatkowym. Jeśli chodzi o samą treść roszczenia to choćby powód rozbijał te roszczenia na odszkodowanie w kwocie stu pięćdziesięciu tysięcy jak i zadośćuczynienie w kwocie stu pięćdziesięciu tysięcy to należy znowu stwierdzić w oparciu o treść pozwu oraz kolejnych pism procesowych, które były przez powoda składane na skutek wezwania Sądu do sprecyzowania dochodzonych przez niego żądań, że de facto z opisu stanu faktycznego, na który się opisuje i kwalifikacji tego stanu faktycznego jaki czyni powód, czyli wskazuje jaki wpływ na jego sferę prawnie chronioną miał fakt zainstalowania tych przesłon z pleksy w oknach wskazuje na to, iż w istocie rzeczy mamy do czynienia w przypadku powoda z dochodzeniem jednego, a nie kilku roszczeń to znaczy nie roszczenia odrębnie, roszczenia o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę a odrębnie roszczenia odszkodowawczego tylko jednego roszczenia, które z niewiadomych powodów powód dzieli na, rozdziela na dwie części, czyli roszczenia o zadośćuczynienie. Powód nie wskazał w toku postępowania, iż de facto o charakterze majątkowym z powołaniem się na szkody o charakterze materialnym na szkodę majątkową tylko w tym przypadku istotnie emanacja skutku naruszenia przez pozwanego mogłaby być wymiarem odszkodowawczym jeśli powód powołałby się na szkodę o charakterze majątkowym natomiast nie ulega wątpliwości, iż powód powołuje cały czas, powołuje się cały czas na fakt zaistnienia uszczerbku o charakterze niemajątkowym polegającym na właśnie utrudnionym bądź wręcz na braku dostępu do światła dziennego i świeżego powietrza, tutaj bez powołania się na jakieś inne konkretyzujące okoliczności, a zwłaszcza bez powołania się na określone skutki o charakterze majątkowym tego typu wywody muszą być kwalifikowane jako wywody służące wykazaniu istnienia naruszenia dobra osobistego powoda, czyli roszczenia o charakterze niemajątkowym, którego emanację może stanowić z kolei roszczenie w postaci stosownego zadośćuczynienia i tak ta kwestia została przez Sąd zakwalifikowana, czyli ostatecznie podstawą dochodzonego roszczenia był fakt dokonania stosownej instalacji w oknie znajdującym się w Zakładzie Karnym w I. w postaci[ ns 00:25:59.365] i pleksy, który zdaniem powoda utrudniał czy wręcz świeżego powietrza bądź światła dziennego. W tych granicach ta odpowiedzialność pozwanego musi być rozpatrywana na gruncie przepisu artykułu 417 kodeksu cywilnego wedle którego za szkody wyrządzone przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonującą tę władzę z mocy prawa i tej odpowiedzialności Sąd się nie dopatruje. Żadne zdarzenie, które, z którym należałoby wiązać odpowiedzialność pozwanego. W pierwszym rzędzie należy zwrócić uwagę, iż pozwany zaprzeczył, aby skutki instalacji uczynionej w celi Zakładu Karnego w której przebywał powód skutkowały tym, co opisuje powód, przeciwnie mają wręcz przeciwdziałać utrudnieniu dostępu powietrza, ta instalacja ma poprawiać cyrkulację powietrza, wzmacniać, żeby ten ciąg wentylacyjny, który istnieje w celi więziennej i pozwany także zaprzeczył, aby zastosowanie tej przesłony w jakiś znaczący niedopuszczalny sposób powodowało ograniczenie dostępu promieni społecznych. Sam pozwany wskazał, iż zapewnia transparentność tych instalacji jest na poziomie 85 w takim procencie, czyli co najmniej przepuszcza promienie świetlne. Okoliczności przeciwnej, czyli że jest inaczej powód nie wykazał, nie wskazał żadnych środków dowodowych służących ewentualnie potwierdzeniu tezy, iż nie jest tak jak twierdził pozwany, czyli że skutki zastosowania tej instalacji są odmienne od wywiedzionych przez stronę pozwaną, a ciężar udowodnienia faktów zgodnie z artykułem 6 Kodeksu cywilnego spoczywa na tej stronie, która z faktu tego wywodzi określone konsekwencje prawne. Nadto należy zwrócić uwagę, iż pozwany wprost powołał się, iż zastosowanie tej instalacji nie jest działaniem bezprawnym lecz przeciwnie jest działaniem prawnym podjętym na podstawie obowiązującego prawa i pozostaje w zgodzie z Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 października 2016 roku w sprawie sposobów ochrony jednostek organizacyjnych Służby Więziennej, a dokładnie paragraf 31 podpunkt 6 tegoż Rozporządzenia. Tym samym aspekt braku należytej podstawy prawnej został w ocenie składu orzekającego dostatecznie wyjaśniony przez pozwanego w ten oto sposób, iż działanie pozwanego należy traktować jako działanie prawne, a nie bezprawne, a jest,[ ns 00:30:03.135] a kwestia przesłanki bezprawności warunkuje nam ziszczenie się w ogóle odpowiedzialności czy to odszkodowawczej czy też odpowiedzialności o zadośćuczynienie wkażdej tego typu sprawie i z tych wszystkich przyczyn Sąd orzekł jak w sentencji. Konsekwencją oczywiście bezzasadnego żądania powództwa wywiedzionego przez powoda w niniejszej sprawie jest konieczność poniesienia przez niego kosztów zastępstwa procesowego wykonywanego przez Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej stosownie do zasady odpowiedzialności za wynik postępowania wyrażonej w przepisie artykułu 98 Kodeksu postępowania cywilnego i z tych wszystkich przyczyn należało orzec jak w sentencji.