Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Tadeusz Bulanda

Protokolant: sekretarz sądowy Karolina Stańczuk

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2023 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko W. O. i M. O.

o zapłatę

I.  Utrzymuje w mocy nakaz zapłaty z dnia 13 grudnia 2019 r. (sygn. akt I Nc 230/19) w zakresie kwoty 101 189,21 zł (sto jeden tysięcy sto osiemdziesiąt dziewięć złotych i dwadzieścia jeden groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 90 530,72 zł (dziewięćdziesiąt tysięcy pięćset trzydzieści złotych i siedemdziesiąt dwa grosze) za okres od dnia 13 lipca 2022 r. do dnia zapłaty oraz w zakresie kosztów procesu;

II.  Uchyla nakaz zapłaty z dnia 13 grudnia 2019 r. (sygn. akt I Nc 230/19) w pozostałym zakresie i umarza postępowanie w tym zakresie;

III.  Zasądza solidarnie od W. O. i M. O. na rzecz (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 1424 zł (jeden tysiąc czterysta dwadzieścia cztery złote) tytułem uzupełnienia kosztów procesu.

Sygn. akt: I C 1206/20

UZASADNIENIE

(...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o orzeczenie nakazem zapłaty, że (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz W. O. i M. O. są zobowiązani zapłacić na rzecz powoda kwotę 106.467,43 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 25 lipca 2019 r. do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania nakazowego według norm przepisanych – w terminie 2 tygodni od daty doręczenia nakazu zapłaty albo wnieść w tym samym terminie zarzuty. Na wypadek wniesienia zarzutów w terminie, powód wniósł o wyznaczenie rozprawy i orzeczenie wyrokiem, że Sąd utrzymuje nakaz zapłaty w mocy.

W uzasadnieniu powód wskazał, że udzielił pozwanej spółce kredytu w wysokości 156.000 zł, a pozwani W. O. i M. O. poręczyli weksel in blanco stanowiący zabezpieczenie spłaty kredytu. Termin spłaty upłynął w dniu 3 sierpnia 2018 r., a z uwagi na niewywiązanie się pozwanych z zobowiązania, pozew okazał się konieczny ( pozew, k. 3-5).

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu nakazowym w dniu 13 grudnia 2019 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu ( nakaz zapłaty, k. 107).

W. O. i M. O. wnieśli zarzuty od ww. nakazu zapłaty, w których zaskarżyli orzeczenie w całości, zarzucając nieistnienie zobowiązania w kwocie określonej w pozwie, nieprawidłowe poręczenie weksla przez pozwanych, opatrzenie weksla datą płatności i okazanie go w terminie, który uniemożliwiał zapoznanie się z dokumentem przez poręczycieli – art. 46 Prawa wekslowego i utratę roszczeń w stosunku do poręczycieli – art. 38 w zw. z art. 53 w zw. z art. 103 Prawa wekslowego. W konsekwencji wnieśli o uchylenie nakazu zapłaty, oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych kosztów postępowania ( zarzuty, k. 126-129, 139-142).

(...) S.A. z siedzibą w W., z uwagi na częściowe zaspokojenie roszczenia po wniesieniu i po doręczeniu pozwu, cofnął powództwo ponad kwotę 95.603,57 zł i wniósł o uchylenie w tym zakresie wydanego nakazu zapłaty i o umorzenie w tej części postępowania, bez obciążania powoda kosztami procesowymi. Jednocześnie powód wniósł o utrzymanie w mocy nakazu zapłaty w zakresie kwoty 95.603,72 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od niespłaconej kwoty 90.530,72 zł za okres od 24 czerwca 2020 r. oraz o zasądzenie solidarnie od pozwanych na rzecz powoda dodatkowych kosztów zastępstwa procesowego, stanowiących różnicę między kosztami określonymi w § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. sprawie opłat za czynności adwokackie, a kosztami z tytułu zastępstwa procesowego orzeczonymi już w ww. nakazie zapłaty ( odpowiedź na zarzuty, k. 164-165v).

W piśmie procesowym z 12 lipca 2022 r. powód wyjaśnił, że powołane przez pozwanych wpłaty dokonane do 24 czerwca 2020 r. zostały uwzględnione w wyciągu z ksiąg banku dołączonego do pisma z 24 czerwca 2020 r. Bank uwzględnił również wpłaty dokonane po 24 czerwca 2020 r. w wysokości 7.000 zł, które zostały zaliczone w całości na poczet odsetek ustawowych za opóźnienie naliczanych od kwoty 90.530,72 zł za okres od 24 czerwca 2020 r. W rezultacie powód poparł powództwo co do kwoty 101.189,21 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od niespłaconej kwoty 90.530,72 zł za okres od 13 lipca 2022 r. i kosztami zastępstwa procesowego stanowiącymi różnicę między kosztami określonymi w § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. sprawie opłat za czynności adwokackie, a kosztami z tytułu zastępstwa procesowego orzeczonymi już w ww. nakazie zapłaty. Tym samym powód cofnął powództwo ponad ww. kwotę i wniósł o uchylenie w tym zakresie nakazu zapłaty i umorzenie postępowania we wskazanej części, bez obciążania powoda kosztami procesowymi.

Sąd Okręgowy w Warszawie ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 lutego 2018 r. (...) S.A. z siedzibą w W. zawarł z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. umowę nr (...) kredytu w rachunku bieżącym, na podstawie której udzielił spółce odnawialnego kredytu w rachunku na bieżące finansowanie działalności gospodarczej w wysokości 156.000 zł.

Zgodnie z § 5 umowy bank pobrał następujące prowizje: (1) przygotowawczą w wysokości 1,70% kwoty kredytu, tj. 2.652,00 zł, płatną w ciągu 3 dni po podpisaniu umowy; (2) od zaangażowania w wysokości 3.20% p.a., płatną w 15 dniu każdego miesiąca za poprzedni miesiąc kalendarzowy, prowizja od zaangażowania naliczana jest: za pierwszy miesiąc – od dnia postawienia kredytu do dyspozycji kredytobiorcy do ostatniego dnia kalendarzowego miesiąca włącznie; (3) za przyjęcie i rozpoznanie wniosku kredytowego w wysokości 250 zł; (4) prowizję rekompensacyjną w wysokości 4%, minimum 1.500 zł, płatną jednorazowo od kwoty kredytu spłaconego przed terminem określonym w umowie, w dniu przedterminowej spłaty kredytu; (5) prowizję z tytułu administrowania kredytem w wysokości 0,075%, płatną kwartalnie, za każdy rozpoczęty kwartał kalendarzowy, od kwoty udzielonego kredytu według stanu na ostatni dzień kalendarzowy każdego kwartału, płatną w pierwszym miesiącu po zakończonym kwartale kalendarzowym oraz (6) za przedłużenie okresu obowiązywania umowy, a także za inne czynności i operacje związane z kredytem w wysokości i terminie określonym w Taryfie prowizji i opłat bankowych dla Małych i Średnich Przedsiębiorstw, obowiązującej w dniu ich dokonania. W dniu podpisania umowy oprocentowanie kredytu było zmienne i wynosiło 6,15% (§ 6 ust. 2 umowy). od kapitału przeterminowanego Bank był uprawniony do pobierania odsetek maksymalnych za opóźnienie określonych na podstawie przepisów powszechnie obowiązującego prawa, które na dzień zawarcia umowy stanowiły dwukrotność sumy stopy referencyjnej NBP oraz 5,5 punktów procentowych i wynosiły 14% w stosunku rocznym.

Spłata kredytu miała następować automatycznie z wpływów na rachunek bankowy. Kredytobiorca zobowiązał się zapewnić na rachunku bieżącym środki wystarczające na spłatę zobowiązań z tytułu kredytu w terminie do 3 sierpnia 2018 r. oraz w terminach płatności odsetek i prowizji, a w przypadku wypowiedzenia umowy, następnego dnia po upływie okresu wypowiedzenia. Jeżeli kredytobiorca nie wywiąże się z obowiązku określonego powyżej, spłata nastąpi w dniu wpływu środków na rachunek bieżący kredytobiorcy prowadzony przez bank (§ 7 umowy).

Jako zabezpieczenie zwrotu udzielonego kredytu W. O. oraz M. O. poręczyli weksel in blanco wystawiony przez (...) sp. z o.o. wraz z deklaracją wekslową nr (...) z dnia 6 lutego 2018 r. Zgodnie z deklaracją wekslową bank był uprawniony do wypełnienia weksla w każdym czasie, na sumę odpowiadającą kwocie wykorzystanego a niespłaconego w terminie całości lub części kredytu wraz z odsetkami, odsetkami za opóźnienie, prowizją i innymi należnościami banku z tytułu kredytu oraz we wszystkich tych przypadkach, w których służy bankowi prawo ściągnięcia swoich wierzytelności przed nadejściem terminu płatności. Bank miał prawo opatrzyć weksel terminem płatności według swojego uznania. Weksel mógł być również opatrzony klauzulą „bez protestu” i klauzulą waluty w postaci numeru umowy kredytu. Na treść powyższej deklaracji wyrazili zgodę W. O. i M. O..

Termin spłaty kredytu upłynął w dniu 3 sierpnia 2018 r.

Pismem z 29 sierpnia 2018 r. (...) S.A. poinformował spółkę o przekazaniu sprawy do departamentu w Ł. i zwrócił się z prośbą o nawiązanie kontaktu w celu ustalenia sposobu pozaegzekucyjnej spłaty zadłużenia przeterminowanego.

W dniu 13 września 2018 r. odbyło się spotkanie z Prezesem Zarządu spółki – W. O., który złożył wyjaśnienia dotyczące braku obsługi zadłużenia i zadeklarował dobrowolną spłatę. Kolejne potkanie odbyło się w dniu 5 października 2018 r. Przy piśmie z 18 października 2018 r. bank wskazał dokumenty, jakie należy złożyć do wniosku o restrukturyzację.

W dniu 22 listopada 2018 r. odbyło się kolejne spotkanie, na którym Prezes Zarządu spółki złożył wyjaśnienia i zadeklarował spłatę zadłużenia przez tworzony przez siebie nowy podmiot gospodarczy z opcją przystąpienia przez niego do obecnego długu spółki (...) sp. z o.o. Ponowne spotkanie odbyło się w dniu 28 lutego 2019 r. Dłużnik nie dostarczył wniosku o restrukturyzację. Prezes Zarządu spółki został poinformowany o aktualnym zadłużeniu po dokonanych spłatach.

Z uwagi na brak kontaktu ze spółką oraz fakt nie wywiązywania się z deklaracji spłaty zadłużenia, (...) S.A. pismem z 20 marca 2019 r. wezwał do spłaty kredytu i wypowiedział umowy rachunków bankowych prowadzonych w banku. O powyższych czynnościach Bank powiadomił poręczycieli.

Na spotkaniu w dniu 21 maja 2019 r. Prezes Zarządu spółki zadeklarował miesięczne spłaty w wysokości po 2.000 zł.

Wobec niewywiązywania się przez (...) sp. z o.o. ze składnych przez siebie ustnych deklaracji dobrowolnej spłaty zadłużenia, nie złożenia wymaganego wniosku wraz z dokumentami finansowymi oraz braku spłaty kredytu w terminie zakreślonym w umowie, bank wypełnił weksel wystawiony przez spółkę na kwotę 111.330,72 zł, a poręczony przez W. O. i M. O..

Pismem z 30 maja 2019 r. wezwał spółkę oraz poręczycieli do wykupienia weksla. Po wypełnieniu weksla spółka dokonała częściowej spłaty zadłużenia i bank w dniu 25 lipca 2019 r. wystawił wyciąg z ksiąg banku wskazujące zadłużenie pomniejszone o kwotę spłaty. Zadłużenie w pozostałej części nie zostało spłacone.

W. O. dokonał następujących wpłat tytułem „spłata kredytu spółki (...)”: w dniu 16 sierpnia 2019 r. – 2.000 zł, w dniu 16 września 2019 r. – 2.000 zł, w dniu 15 października 2019 r. – 2.000 zł, w dniu 15 listopada 2019 r. – 2.000 zł, w dniu 17 grudnia 2019 r. – 2.000 zł, w dniu 16 stycznia 2020 r. – 2.000 zł, w dniu 9 marca 2020 r. – 2.000 zł, w dniu 21 kwietnia 2020 r. – 1.000 zł, w dniu 19 maja 2020 r. – 1.000 zł, w dniu 24 czerwca 2020 r. – 1.000 zł i w dniu 20 lipca 2020 r. – 1.000 zł ( weksel, k. 8-8v, deklaracja wekslowa, k. 9-9v, umowa z 06.02.2018 r., k. 10-11, umowa nr (...) z 15/09/2008 r., k. 12-17, aneks nr 1 do umowy nr (...), k. 18-20v, aneks nr 2 do umowy nr (...), k. 21-21v, aneks nr 3 do umowy nr (...), k. 22-25v, aneks nr 4 do umowy nr (...), k. 26-29v, aneks nr 5 do umowy nr (...), k. 30-34, aneks nr 6 do umowy nr (...), k. 35-39, pismo z 29.08.2018 r., k. 41, notatka ze spotkania z 13.09.2018 r., k. 42, notatka ze spotkania z 05.10.2018 r., k. 43-44, pismo z 18.10.2018 r., k. 46, notatka ze spotkania z 22.11.2018 r., k. 47-48, notatka ze spotkania z 28.02.2019 r., k. 49, pismo z 20.03.2019 r., k. 51-51v, pismo z 20.03.2019 r., 52, notatka ze spotkania z 21.05.2019 r., k. 53-54, pismo z 30 maja 2019 r., k. 55-55v, k. 58-60v, wyciąg z ksiąg banku, k. 61, potwierdzenia wpłat, k. 130-133 i k. 201-205, wyciąg z ksiąg banku z 25.06.2020 r., k. 182).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów złożonych do akt sprawy, których autentyczność nie była przez strony kwestionowana, a i Sąd nie znalazł podstaw do podważenia ich waloru dowodowego.

Postanowieniem z 23 października 2023 r. Sąd pominął dowód z przesłuchania stron z uwagi na brak wykonania przez pełnomocnika pozwanych zarządzenia zobowiązującego do wskazania kwestii spornych, których wyjaśnieniu służyłby dowód z zeznań stron.

Sąd Okręgowy w Warszawie zważył, co następuje:

(...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o utrzymanie w mocy nakazu zapłaty w zakresie kwoty 101.189,21 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od niespłaconej kwoty 90.530,72 zł za okres od 13 lipca 2022 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie solidarnie od pozwanych na rzecz powoda dodatkowych kosztów zastępstwa procesowego, stanowiących różnicę między kosztami określonymi w § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. sprawie opłat za czynności adwokackie, a kosztami z tytułu zastępstwa procesowego orzeczonymi już w nakazie zapłaty z 13 grudnia 2019 r.

Pozwani W. O. i M. O. wnieśli o uchylenie nakazu zapłaty wydanego w niniejszej sprawie, oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych kosztów postępowania.

Podstawą obciążającego ww. pozwanych obowiązku zapłaty kwoty 90.530,72 zł wraz z odsetkami był weksel wystawiony przez (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., za którego to dłużnika pozwani poręczyli.

Weksel odpowiada wymaganiom określonym w art. 101 Prawa wekslowego, bowiem zawiera nazwę „weksel” w samym tekście dokumentu, w języku polskim, w jakim weksel wystawiono, przyrzeczenie zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej bez protestu (111.330,72 zł), oznaczenie terminu płatności (30 maja 2019 r.), oznaczenie miejsca płatności ( (...) S.A. XI Oddział w Ł., ul. (...)), nazwę osoby, na której zlecenie zapłata ma być dokonana ( (...) S.A.), oznaczenie daty i miejsca wystawienia wekslu (06 lutego 2018 r., Ł.) oraz podpis wystawcy weksla (W. O. – Prezes Zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.).

W. O. i M. O. udzielili poręczenia za wystawcę weksla, skoro złożyli na odwrocie weksla podpisy pod słowem „poręczam”, nie określając innej osoby, za którą mieli by poręczać (art. 31 w zw. z art. 103 prawa wekslowego). Pozwani odpowiadają zatem jako poręczyciele wekslowi tak samo, jak wystawca weksla, a ich odpowiedzialności względem posiadacza weksla jest solidarna (art. 32 i 47 w zw. z art. 103 prawa wekslowego).

Mając na uwadze treść art. 10 w zw. z art. 103 prawa wekslowego stwierdzić należy, że pozwani nie wykazali, żeby weksel własny został wypełniony niezgodnie z deklaracją wekslową. Z deklaracji wekslowej wynika bowiem, że weksel ten zabezpiecza roszczenia wynikające z kredytu w rachunku bieżącym udzielonego (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. na mocy umowy nr (...) z 6 lutego 2018 r. w wysokości 156.000,00 zł i może być wypełniony w każdym czasie przez (...) S.A. na sumę odpowiadającą kwocie wykorzystanego, a niespłaconego w terminie w całości lub w części kredytu wraz z odsetkami, odsetkami za opóźnienie, prowizją i innymi należnościami banku. Poręczyciele wyrazili zgodę na treść powyższej deklaracji.

Pozwani podnieśli trzy zarzuty, które należało ocenić jako bezpodstawne.

Wpłaty dokonane przez pozwaną spółkę po sporządzeniu pozwu i w toku procesu zapłaty zostały uwzględnione, bowiem powód cofnął powództwo ponad kwotę 101.189,21 zł (w tym ponad kapitał w kwocie 90 530,72 zł), wnosząc o uchylenie nakazu zapłaty w tym zakresie i o umorzenie w tej części postępowania, bez obciążania powoda kosztami procesu.

Zarzut dotyczący nieprawidłowości poręczeń okazał się niezasadny. Prawo wekslowe nie wymaga dla ważności weksla umieszczenia w jego treści dodatkowych elementów identyfikujących tożsamość osób w jego treści wskazanych. Podkreślić trzeba, że osoba W. O. występuje na wekslu i w deklaracji wekslowej jako prezes zarządu dłużnika wekslowego spółki (...) sp. z o.o. oraz jako poręczyciel weksla, drugi z poręczycieli – M. O., występuje zaś pod nazwiskiem, którego jeden z członów jest tożsamy z nazwiskiem prezesa zarządu ww. spółki i drugiego poręczyciela. W świetle tych faktów nie ma wątpliwości co do tego, że tymi samymi osobami są prezes zarządu (...) sp. z o.o. oraz jeden z poręczycieli weksla, zaś M. O. poręczyła weksel z tej racji, że jest żoną W. O.. Jeżeli zaś pozwani twierdzą, że nie ma tożsamości pomiędzy nimi i osobami wskazanymi w treści weksla, to zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. powinni ten fakt wykazać, tego jednak nie uczynili. Nota bene, skoro pozwana dysponowała załączonymi do zarzutów potwierdzeniami wpłat na poczet zadłużenia kredytowego dokonanymi przez osobę o nazwisku (...), to twierdzenie, że zachodzi wątpliwość co do jej związku z dłużnikiem wekslowym i drugim poręczycielem jawi się jako całkowicie gołosłowne.

Nie zasługiwał na uwzględnienie również zarzut oparty na fakcie, że weksel opatrzono datą płatności 30 maja 2019 r., a okazano go M. O. w dniu 29 maja 2019 r., a W. O. w dniu 10 czerwca 2019 r., co miałoby prowadzić do utraty przez wierzyciela roszczeń w stosunku do pozwanych.

Z dokumentów złożonych do akt sprawy niewątpliwie wynika, że weksel opatrzono datą płatności 30 maja 2019 r., a pismo zatytułowane „Okazanie weksla i wezwanie do zapłaty sumy wekslowej” doręczono M. O. w dniu 29 maja 2019 r., a W. O. w dniu 10 czerwca 2019 r. Zważyć jednak trzeba, że zgodnie z art. 33 Prawa wekslowego weksel może być płatny: za okazaniem, w pewien czas po okazaniu, w pewien czas po dacie lub w oznaczonym dniu, skoro zaś w przedmiotowym wekslu termin płatności oznaczono, to w istocie nie warunkuje ważności zobowiązania wekslowego moment okazania weksla. Podkreślić przy tym trzeba, co wynika z dokumentu „Okazanie weksla i wezwanie do zapłaty sumy wekslowej”, że data 30 maja 2019 r. została wskazana z tego względu, że wg stanu na ten dzień określono wysokość zaległego kapitału i odsetek, data ta i okazanie weksla nie warunkowały zatem wymagalności zobowiązania wekslowego.

Odnosząc się dalej do omawianego zarzutu wskazać trzeba, że skoro przedmiotowy weksel nie był indosowany, to twierdzenie pozwanych, że powód utracił roszczenie przeciwko indosantom z uwagi rzekomą wadliwość w zakresie daty doręczenia pozwanym wezwania do zapłaty weksla i daty płatności wskazanej na wekslu, jawi się jako oczywiście chybiony.

Zgodnie z art. 496 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym na datę wszczęcia postępowania w zw. z art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw z dnia 4 lipca 2019 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 1469) po przeprowadzeniu rozprawy sąd wydaje wyrok, w którym nakaz zapłaty w całości lub w części utrzymuje w mocy albo go uchyla i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też postanowieniem uchyla nakaz zapłaty i pozew odrzuca lub postępowanie umarza.

Zgodnie z art. 355 § 1 k.p.c. w brzmieniu jak wyżej, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz stan faktyczny sprawy, należało uchylić nakaz zapłaty z dnia 13 grudnia 2019 r. w części, w jakiej powód cofnął pozew z uwagi na częściową spłatę zadłużenia objętego żądaniem pozwu po jego sporządzeniu i umorzyć postępowanie w tym zakresie, oraz utrzymać nakaz zapłaty w zakresie należności określonej ostatecznie przez stronę powodową w piśmie z dnia 12 lipca 2022 r. (k. 269), które przez pozwanych nie zostało zakwestionowane, a i pozwani nie wykazali, iżby dokonali dalszych spłat zadłużenie po tej dacie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. oraz art. 99 w zw. z art. 98 § 3 k.p.c., tj. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Pozwani W. O. i M. O. są stroną przegrywającą sprawę w całości (cofnięcie częściowe pozwu nastąpiło z uwagi na spłatę zadłużenia dokonaną w toku procesu), a zatem należało obciążyć pozwanych obowiązkiem zwrotu dodatkowych kosztów procesu poniesionych przez powoda.

W nakazie zapłaty w zakresie kosztów uwzględniono kwoty: 5324 zł (opłata od pozwu), 17 zł (opłata skarbowa od dokumentu pełnomocnictwa) i 22,14 zł (taksa notarialna – 3 x 7,38 zł).

Od pozwu została uiszczona opłata w kwocie 5324 zł, naliczona stosunkowo od kwoty 106 468 zł, tymczasem z uwagi na wniesienie pozwu w postępowaniu nakazowym należało pobrać ¼ tej kwoty, tj. 1331 zł. Zarządzeniem z dnia 3 lutego 2020 r. nakazano wypłacić powodowi kwotę 3993 zł tytułem zwrotu nienależnie uiszczone opłaty od pozwu.

Zgodnie z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800) wysokości stawki minimalnej wynagrodzenia pełnomocnika powoda wynosi w tej sprawie 5400 zł. Powód poniósł też dodatkowo koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa procesowego udzielonego adwokatowi – 17 zł.

Należne powodowi koszty wynoszą zatem łącznie 6787,14 zł (17 zł + 17 zł + 22,14 zł + 1331 zł + 5400 zł), a skoro nakazem zapłaty z dnia 13 grudnia 2019 r. objęto kwotę 5363,14 zł, to pozwanych należało dodatkowo obciążyć kwotą 1424 zł (6787,14 zł – 5363,14 zł).