Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Tadeusz Bulanda

Protokolant: sekretarz sądowy Karolina Stańczuk

po rozpoznaniu w dniu 7 października 2024 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa S. G. i K. G.

przeciwko Województwu (...)– (...)Zarządowi Dróg Wojewódzkich w W.

o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli

I.  Zobowiązuje Województwo (...)– (...)Zarząd Dróg Wojewódzkich w W. do złożenia oświadczenia woli, że nabywa na swoją rzecz od:

a.  K. i S. T. małżonków G. własność nieruchomości położonej w G., stanowiącej działkę ewidencyjną o numerze (...) o powierzchni (...) m ², dla której Sąd Rejonowy w Gostyninie prowadzi księgę wieczystą numer (...), za kwotę 81 313,35 zł (osiemdziesiąt jeden tysięcy trzysta trzynaście złotych i trzydzieści pięć groszy),

b.  S. G. własność nieruchomości położonej w G., stanowiącej działkę ewidencyjną nr (...) o powierzchni (...) m ², dla której Sąd Rejonowy w Gostyninie prowadzi księgę wieczystą numer (...), za kwotę 48 451,13 zł (czterdzieści osiem tysięcy czterysta czterdzieści jeden złotych i trzynaście groszy);

II.  Zasądza od Województwa (...)– (...)Zarządu Dróg Wojewódzkich w W. na rzecz S. G. i K. G. tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 15 019,64 zł (piętnaście tysięcy dziewiętnaście złotych i sześćdziesiąt cztery grosze) wraz z odsetkami, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

III.  Zasądza od Województwa (...)– (...)Zarządu Dróg Wojewódzkich w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Warszawie tytułem zwrotu wydatków kwotę 2683,79 zł (dwa tysiące sześćset osiemdziesiąt trzy złote i siedemdziesiąt dziewięć groszy).

Sygn. akt I C 1315/19

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2019 r. S. G. i K. G. skierowali do Sądu Okręgowego w Płocku przeciwko (...) Zarządowi Dróg Wojewódzkich w W. pozew o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli, że nabywa od S. G. i K. G. własność, działki gruntu nr (...) o pow. (...) m ^{( 2)}, położonej w G. za kwotę 83 112,87 zł oraz od S. G. działki nr (...) o pow. (...) m ^{( 2)} położonej w G. za kwotę 47 217,74 zł. Ponadto powodowie wnieśli o zasądzenie od pozwanego solidarnie na ich rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu wyjaśnili, że są właścicielami wskazanych działek, będących pozostałością po przejęciu części nieruchomości na cele budowy obwodnicy G. – drogi wojewódzkiej nr (...). Po podziale i przejęciu części nieruchomości, pozostałe części (działki oznaczone nr (...)) nie nadają się do prawidłowego wykorzystywania na dotychczasowe cele tj. towarowej produkcji sadowniczej. Pomimo dwukrotnego wezwania pozwanego o wykup przedmiotowych działek, pozwany odmówił uznania roszczeń powodów i zawarcia stosownej umowy przenoszącej na pozwanego prawo własności przedmiotowych działek ( pozew – k. 3-4).

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powodów na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

Pozwany podniósł zarzut braku legitymacji procesowej biernej, a także nieudowodnienie przez powodów roszczenia. Dalej wskazał, że powodowie nie wykazali, na jakie cele wskazane działki były dotychczas wykorzystywane - według oznaczeń w księgach wieczystych urządzonych dla przedmiotowych działek, są one wykorzystywane jako grunty orne, wobec czego mogą być w dalszym ciągu wykorzystywane na cele rolnicze lub sadownicze. W ocenie pozwanego z uwagi na ukształtowanie terenu i przebieg drogi, powodowie mogą w dalszym ciągu używać i korzystać z nieruchomości jako rolnej lub sadowniczej ( odpowiedź na pozew – k. 45-47).

Postanowieniem z dnia 27 sierpnia 2019 r. Sąd Okręgowy w Płocku stwierdził swą niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie ( postanowienie – k. 59).

Pismem z dnia 13 grudnia 2019 r. powodowie sprecyzowali żądanie pozwu wskazując, że żądanie dotyczy złożenia oświadczenia woli nabycia od powodów działek nr (...) przez Województwo (...). Powodowie wyjaśnili, że przed podziałem i wywłaszczeniem działek pod inwestycję drogową na działkach tych była prowadzona działalność sadownicza, a obecnie działki nr (...), z uwagi na ich wielkość, nie mogą by wykorzystywane dla celów produkcji sadowniczej ( pismo z dnia 13 grudnia 2019 r. – k. 98-98v).

Do czasu zamknięcia rozprawy stanowiska stron nie uległy zmianie ( protokół – k. 361-361v).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 sierpnia 2016 r. (...) Zarząd Dróg Wojewódzkich w W. wydał decyzję nr (...), znak (...) o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. „Budowa drogi wojewódzkiej nr (...)(obwodnicy miejscowości G.) na terenie gminy G.”.

Na mocy ww. decyzji nieruchomości, wydzielone liniami rozgraniczającymi teren pod przyszły pas drogowy, stały się z mocy prawa własnością właściwej jednostki samorządu terytorialnego, tj. Województwa (...), z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna, za odszkodowaniem ustalonym w odrębnej decyzji Wojewody (...).

Teren inwestycji obejmował m.in. działki z obrębu (...) o numerach ew. (...), której właścicielami byli S. G. i K. G. oraz nr (...), której właścicielem był S. G.. Działki te zostały podzielone w ten sposób, że:



z działki nr (...) wydzielono działki o numerach (...) (o powierzchni (...) ha) – ostatnia przeznaczona pod przejęcie dla potrzeb inwestycji,



z działki nr (...) wydzielono działki o numerach (...) (o powierzchni (...) ha) – przeznaczona pod przejęcie dla potrzeb inwestycji ( zawiadomienie Wojewody (...) z dnia 18 sierpnia 2016 r. – k. 6-7, zawiadomienie z dnia 14 października 2016 r. – k. 8-8v, wydruki ksiąg wieczystych (...) - k. 26-30 oraz (...) – k. 31-34).

Podstawą określenia w decyzjach Wojewody (...) nr (...) z dnia 6 marca 2017 r. oraz nr (...) odszkodowania za przejmowane działki nr (...) były operaty szacunkowe z dnia 14 listopada 2016 r. sporządzone przez rzeczoznawcę majątkowego J. C.. Wartość rynkowa nieruchomości gruntowej oraz wartość odtworzeniowa nasadzeń na nieruchomości oznaczonej jako działka nr (...) o powierzchni (...)m ² określone zostały łącznie na kwotę 66 009 zł. Na dzień przejęcia na działce tej urządzony był sad śliwkowy (liczący 75 drzew), działka była niezabudowana i nieogrodzona, posiadała dostęp do publicznej drogi.

Wartość rynkowa oraz wartość odtworzeniowa nasadzeń na nieruchomości oznaczonej jako działka nr (...) o powierzchni (...) m ^{( 2)} określone zostały łącznie na kwotę 68 538 zł. Na dzień przejęcia na działce tej urządzony był sad, na który składało się (...)śliw oraz (...)wiśni.

W przypadku obu działek cena 1 m ² gruntu wyceniona została na kwotę(...)zł ( operaty szacunkowe – k. 76-96, pismo z dnia 10 lutego 2017 r. wraz z załącznikiem – k. 101-102, pismo z dnia 13 lutego 2017 r. wraz z załącznikiem – k. 103-104, decyzja nr (...) z dnia 6 marca 2017 r. – k. 105-107v, decyzja nr (...) – k. 108-110v).

Teren dotychczasowych działek nr (...) był, jako całość, wykorzystywany przez S. G. i K. G. z przeznaczeniem na sady śliwkowy i wiśniowy.

Gospodarstwo S. G. i K. G., specjalizujące się w produkcji sadowniczej, prowadzone było w sposób zmechanizowany, z użyciem: ciągnika sadowniczego(...), opryskiwacza sadowniczego (...), rozsiewacza nawozów (...), (...)oraz agregatu otrzęsająco-oczyszczającego (...).

Obecny kształt oraz powierzchnia działek nr (...) nie pozwalają na dalsze używanie przez S. G. i K. G. w produkcji sadowniczej ww. maszyn. Dokonanie zbiorów agregatem otrzęsająco-oczyszczającym, z jakiego korzystali wcześniej jest niemożliwe ze względu na brak nawrocia, tj. pasa wyznaczonego po obu stronach pola służącego do zawracania podczas wykonywania zabiegów agrotechnicznych. Obecnie dojazd do przedmiotowych działek odbywa się wyłącznie z drogi, która biegnie obok obwodnicy, tj. z drogi serwisowej. Wykorzystanie dotychczas używanego sprzętu mechanicznego utrudniają wbudowane w tę drogę studzienki melioracyjne, przez co droga serwisowa nie może być wykorzystywana jako nawrocie.

Maszyny były wykorzystywane do przeprowadzania oprysków, których ręczne wykonanie jest niemożliwe, a także do zbierania owoców, których ręczny zbiór jest nieopłacalny i byłby problematyczny z uwagi na wysokość drzew oraz objętość ich koron. Zbiór ręczny wymusiłby ograniczenie wysokości koron drzew, zmniejszając ilość uzyskiwanych owoców, a biorąc pod uwagę także koszty zbioru ręcznego, koszt produkcji kilograma śliwek i wiśni wzrósłby ponad poziom opłacalności dalszego prowadzenia przez S. G. i K. G. pozostałej części sadu ( mapa do celów projektowych – k. 48, zdjęcia satelitarne – k. 49-50, zeznania świadka R. A. – k. 147-148, powoda S. G. – k. 165v-166, a także opinia biegłego sądowego z zakresu ekonomii i technologii produkcji rolnej oraz z zakresu maszyn rolniczych i leśnych S. C. – k. 176-190, 215-220, 238v).

S. G. i K. G. skierowali do (...) Zarządu Dróg Wojewódzkich w W. wniosek o wykup od nich działki oznaczonej nr (...) powstałej w wyniku podziału działki nr (...) i przejęciu działki nr (...). Podnieśli, że pozostała im część działki nie nadaje się do prawidłowego wykorzystania na dotychczasowe cele – całość pierwotnej działki służyła prowadzeniu przez nich gospodarstwa sadowniczego, działka nr (...), o kształcie trapezu, posiada długość z jednego boku ok. (...) m, a z drugiego ok. (...)m oraz powierzchnię 0,(...) ha, przez co jej aktualny kształt i rozmiar nie pozwalają na korzystanie z ciągnika z opryskiwaczem sadowniczym, a więc nie ma możliwości wykorzystywania jej na dotychczasowe cele.

S. G. zwrócił się do (...) Zarządu Dróg Wojewódzkich w W. z wnioskiem o wykupienie od niego działki nr (...) powstałej w wyniku podziału działki nr (...) i przejęciu działki nr (...), także podnosząc, że kształt i rozmiar działki (trapez o długości jednego boku ok. (...) m oraz drugiego ok, (...) m o powierzchni (...) ha) nie dają możliwości wykorzystywania jej na dotychczasowy cel, jakim było prowadzenie gospodarstwa sadowniczego ( pisma z dnia 20 lutego 2017 r. wraz z potwierdzeniami nadania – k. 9-10).

W odpowiedzi (...) Zarząd Dróg Wojewódzkich w W. wskazał, że roszczenie S. G. i K. G. nie zostały poparte obiektywnym dowodem, przez co uniemożliwione jest zajęcie stanowiska w sprawie ( pismo z dnia 20 marca 2017 r. – k. 11).

Podtrzymując złożone wnioski, S. G. i K. G. powoływali się na opinię prywatną sporządzoną przez biegłego z zakresu rolnictwa P. T. z dnia 1 kwietnia 2019 r. w sprawie określenia możliwości prowadzenia produkcji sadowniczej na dz. nr (...)w G., którą zakwestionował (...) Zarząd Dróg Wojewódzkich w W.. Strony kontynuowały wymianę korespondencji, aż pismem z dnia 21 maja 2019 r. (...) Zarząd Dróg Wojewódzkich w W. zajął ostateczne stanowisko, że twierdzenia zawarte we wnioskach nie stanowią o spełnieniu przesłanki wskazanej w art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych ( pismo z dnia 3 kwietnia 2019 r. – k. 12, pismo z dnia 6 maja 2019 r. – k. 13, pismo z dnia 15 maja 2019 r., pismo z dnia 21 maja 2019 r. – k. 15, opinia P. T. z dnia 1 kwietnia 2019 r. – k. 16-25).

Na działkach pozostało (...)sztuk wiśni (działka nr (...)) oraz (...)sztuk śliw (działka nr (...)). Od czasu rozpoczęcia budowy drogi, w wyniku przejęcia części sadu na mocy decyzji z dnia 18 sierpnia 2016 r., S. G. i K. G. nie kontynuowali prowadzenia zbiorów owoców na tych działkach.

Wartość znajdujących się na działkach nr (...) w G. drzew owocowych według stanu i cen aktualnych, z uwzględnieniem wieku przedmiotowych drzew (dziesięcioletnie wiśnie i ośmioletnie śliwy), wynosi(...) zł w przypadku działki nr (...) oraz(...)zł w przypadku działki (...) ( zeznania powoda S. G. – k. 165v-166, opinia biegłego z zakresu rolnictwa D. D. – k. 260-264, 293-294, 312-312v, 329-330, 355, 361-361v).

Sąd poczynił ustalenia faktyczne na podstawie powołanych wyżej dokumentów, bowiem nie były kwestionowane przez strony i również Sąd nie znalazł podstaw, aby z urzędu zakwestionować autentyczność tego materiału dowodowego (część z nich stanowiły dokumenty urzędowe), a także na podstawie zeznań świadka R. A. oraz powoda S. G..

Sąd oparł się ponadto na opinii biegłego z zakresu ekonomii i technologii produkcji rolnej oraz z zakresu maszyn rolniczych i leśnych S. C. ( k. 176-190, 215-220, 238v). Sąd uznał opinię biegłego za wyczerpującą i w pełni przydatną dla rozstrzygnięcia sprawy. Biegły sądowy przedstawił kategoryczne wnioski oraz wyjaśnił metodologię sporządzenia opinii. Opinia była profesjonalna, dokładna, szczegółowa i rzetelna. Sąd podzielił więc w całości wnioski płynące ze sporządzonej opinii.

Wartość nasadzeń drzew owocowych pozostałych na działkach nr (...) określona została przez biegłego z zakresu rolnictwa D. D. ( k. 260-264, 293-294, 312-312v, 329-330, 355, 361-361v).

Na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 k.p.c. Sąd pominął dowód z opinii biegłego z zakresu ekonomiki rolnictwa, o dopuszczenie którego wnosił pozwany, ponieważ ekonomiczne kwestie przestawienia dotychczasowej, z użyciem sprzętu mechanicznego, produkcji owoców w gospodarstwie (...), na produkcję ręczną (ręczne prowadzenie oprysków oraz zbiorów) zostały w kategoryczny sposób ocenione przez biegłego S. C..

Wartość 1 m ² gruntu działek nr (...) Sąd ustalił na podstawie operatów szacunkowych sporządzonych 14 listopada 2016 r. przez rzeczoznawcę majątkowego J. C. w toku postępowania administracyjnego, bowiem strony były zgodne co do przyjętej w tym operacie wyceny wartości gruntu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Podstawę roszczenia powodów stanowi art. 13 ust. 3 ustawy z 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych w zw. z art. 12 ust. 4 tej ustawy, zgodnie z którym, jeżeli w związku z wydaniem ostatecznej decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na własność Skarbu Państwa albo jednostek samorządu terytorialnego przejęta jest część nieruchomości, a pozostała część nie nadaje się do prawidłowego wykorzystania na dotychczasowe cele, właściwy zarządca drogi jest obowiązany do nabycia, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego tej części nieruchomości.

Podstawą prawną orzeczenia stwierdzającego obowiązek złożenia przez pozwanego oświadczenia o nabyciu spornych działek stanowią także art. 64 k.c., zgodnie z którym prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające obowiązek danej osoby do złożenia oznaczonego oświadczenia woli, zastępuje to oświadczenie, a także art. 1047 § 1 k.p.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik jest obowiązany do złożenia oznaczonego oświadczenia woli, prawomocne orzeczenie sądu zobowiązujące do złożenia oświadczenia zastępuje oświadczenie dłużnika.

Przywołany przepis stanowi instrument zabezpieczający interesy właściciela, któremu pozostała po wywłaszczeniu cześć dotychczasowej nieruchomości. Przepis ten nie ustanawia generalnej zasady, że właściciel może w takim wypadku domagać się odkupienia od niego reszty nieruchomości, lecz przyznaje mu roszczenie oparte na analizie skutków przejęcia części nieruchomości. Jako kryterium oceny tych skutków ustawodawca przyjął to, czy pozostała część nieruchomości nadaje się do wykorzystanie na dotychczasowe cele, a więc - dla uniknięcia dowolności - nakazał odnieść się do rzeczywistego przeznaczenia nieruchomości (tak wyrok SN z 2 lutego 2012 r. II CSK 265/11, LEX nr 1131118).

Do skutecznego zrealizowania roszczenia o wykup pozostałej części nieruchomości konieczne jest wykazanie, że część ta nie może być wykorzystana na dotychczasowe cele, mimo że nastąpiła zmiana sposobu osiągania tych celów. Ciężar dowodu spoczywa w tym przypadku na właścicielu nieruchomości, stosownie do ogólnej zasady wyrażonej w art. 6 k.c.

Do powstania roszczenia opartego na omawianym przepisie muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki, tj.: przejście części nieruchomości na własność Skarbu Państwa na cele realizacji inwestycji w postaci drogi publicznej, pozostała część tej nieruchomości nie nadaje się wykorzystania na dotychczasowe cele w sposób prawidłowy oraz musi zaistnieć związek przyczynowy pomiędzy przejęciem części, a brakiem możliwości prawidłowego korzystania z pozostałej części w dotychczasowy sposób.

Bezspornie pierwsza przesłanka została wypełniona. Powodowie byli właścicielami działki z obrębu (...) o numerze ew. (...), a S. G. właścicielem działki o numerze ew. (...). Obie te działki były wykorzystywane do prowadzenia gospodarstwa sadowniczego – towarowej produkcję wiśni i śliw. Na skutek realizacji inwestycji drogowej i wydania decyzji przez (...) Zarząd Dróg Wojewódzkich w W., działki te uległy podziałowi i ich wydzielone części (nowo powstałe działki o numerach (...)), zostały przejęte na własność Województwa (...) w związku z realizacją inwestycji drogowej w postaci budowy drogi wojewódzkiej nr (...) (obwodnicy miejscowości G.).

Zwrot „dotychczasowe cele” dotyczy czynienia z pozostałej części nieruchomości użytku odpowiadającego wcześniejszemu założeniu. Określenie tych celów dokonywane jest drogą analizy korzystania z nieruchomości zanim doszło do podziału i przejęcia jej części oraz możliwości jego kontynuacji. Chodzi o faktyczne korzystanie z nieruchomości przez właściciela, nawet przy dokonaniu zmiany sposobu osiągania dotychczasowych celów (tak uchwała SN z 11.09.2013 r., III CZP 35/13, LEX nr 1371438).

Przedmiotowe, nowopowstałe działki nr (...) nie mogą być wykorzystywane na dotychczasowe cele, bowiem ze względu na ich kształt i wielkość nie jest możliwe prowadzenie przez powodów dotychczasowej, towarowej produkcji wiśni i śliw z wykorzystaniem posiadanych maszyn.

Prowadzona przez powodów produkcja sadownicza jest całkowicie zmechanizowana w zakresie zintegrowanej ochrony roślin oraz zbioru owoców, a działki (...), co zostało kategorycznie potwierdzone przez biegłego z zakresu maszyn rolniczych i leśnych S. C., nie nadają się do produkcji sadowniczej towarowej, w tym dokonanie zbiorów agregatem otrzęsająco-oczyszczającym, z jakiego korzystają powodowie, nie jest możliwe ze względu na brak nawrocia. Wykorzystanie drogi dojazdowej (biegnącej wzdłuż wybudowanej obwodnicy) utrudniają studzienki melioracyjne, przez co droga serwisowa nie może być wykorzystywana jako nawrocie. Nie jest możliwy mechaniczny oprysk drzew środkami ochrony roślin, a ręczny zbiór owoców jest nieopłacalny i problematyczny ze względu na wysokość drzew i objętość ich koron. Zbiór owoców agregatem, jaki posiadają powodowie umożliwia prowadzenie drzew do wysokości kilku metrów, co zdecydowanie zwiększa objętość korony drzewa i w efekcie uzyskiwany plon. W przypadku zbioru ręcznego, w związku z wymogami BHP (rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy) odnośnie pracy na wysokości, wysokość drzew musiałaby zostać ograniczona do około 2,5 m, przez co plony zmniejszyłyby się, a jednocześnie wzrosłyby koszty produkcji jednego kilograma śliwek czy wiśni.

Powodowie nie mogą zatem na terenie spornych działek wykorzystać posiadanego sprzętu, a uprawa przedmiotowych części sadu bez użycia sprzętu mechanicznego jest ekonomicznie nieuzasadniona i przynosiłaby straty zamiast dochodów.

Zważyć należy, że cele w postaci prowadzenia samowystarczalnego, opartego na mechanizacji, przynoszącego zysk gospodarstwa sadowniczego i uprawy samej działki jako sadu nie są tożsame. O ile zatem przedmiotowe grunty mogłyby być wykorzystane dalej jako sad (poprzez zastosowanie ręcznego oprysku i zbiorów), to taka forma prowadzenia działalności sadowniczej nie odpowiadałaby prawidłowemu wykorzystaniu tych działek na dotychczasowe cele, tj. prowadzenie gospodarstwa sadowniczego z wykorzystaniem posiadanych przez powodów maszyn, pozwalających na zasadne ekonomicznie wykorzystanie potencjału przedmiotowych części sadu.

Brak możliwości wykorzystania spornych gruntów w dotychczasowy sposób jest następstwem inwestycji drogowej prowadzonej przez pozwanego, a zatem związek przyczynowy pomiędzy inwestycją drogową i ograniczeniem przydatności spornych gruntów dla powodów jest oczywisty.

Reasumując, Sąd doszedł do przekonania, że działki o numerach (...) w G. nie nadają się do prawidłowego ich wykorzystywania na dotychczasowe cele, a zatem spełnione zostały przesłanki z art. 13 ust. 3 ustawy z 10 kwietnia 2003 r. usprawiedliwiające żądanie powodów o wykup przez pozwanego również tych części nieruchomości.

Uwzględniając bezsporną wartość gruntu kwocie (...)zł za 1 m ^{( 2)}, przyjąć należało, że wartość gruntu stanowiącego działkę nr (...) wynosi 42 053,76 zł ((...)), natomiast wartość gruntu stanowiącego działkę nr (...) wynosi 74 023,20 zł ((...) m ^{( 2 )}x 53,64 zł).

Wartość nasadzeń na działkach nr (...) została określona na podstawie opinii biegłego z zakresu rolnictwa D. D..

Wartość jednej śliwy na działce nr (...) określona została przez biegłego na kwotę (...) zł (k. 312v), a zatem wartość (...)drzew tego gatunku rosnących na ww. działce, przy uwzględnieniu wskazanego przez biegłego wskaźnika wzrostu ceny danego gatunku ((...)), wyniosła 6397,37 zł ((...)).

Wartość jednej wiśni na działce nr (...) określona została przez biegłego na kwotę(...) zł (k. 312v), a zatem wartość (...)sztuki drzew tego gatunku, przy uwzględnieniu wskaźnika wzrostu ceny ((...)), wyniosła 7290,15 zł ((...) zł x 1,75).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić, że Województwo (...) Zarząd Dróg Wojewódzkich w W. ma obowiązek złożenia oświadczenia woli, że nabywa na swoją rzecz od K. i S. T. małżonków G. własność nieruchomości położonej w G., stanowiącej działkę ewidencyjną o numerze (...) o powierzchni (...) m ^{( 2)}, dla której Sąd Rejonowy w Gostyninie prowadzi księgę wieczystą numer (...), za kwotę 81 313,35 zł(...) zł (wartość gruntu) + (...)zł (wartość wiśni)], a także że nabywa na swoją rzecz od S. G. własność nieruchomości położonej w G., stanowiącej działkę ewidencyjną nr (...) o powierzchni (...) m ^{( 2)}, dla której Sąd Rejonowy w Gostyninie prowadzi księgę wieczystą numer (...), za kwotę 48 451,13 zł (...) zł (wartość gruntu) + (...) (wartość śliw)].

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie II wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Na podstawie tych przepisów Sąd obciążył przegrywającego sprawę pozwanego poniesionymi przez powodów kosztami obejmującymi: 6 517 zł – opłata od pozwu, 5 400 zł – wynagrodzenie pełnomocnika w osobie radcy prawnego, ustalone stosownie do § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, 3 068,64 zł – wydatki na poczet wynagrodzenia biegłych oraz 34 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa. Od zasądzonej kwoty kosztów zasądzono odsetki ustawowe za opóźnienie na podstawie art. 98 §1 ¹ k.p.c.

W punkcie III wyroku Sąd zasądził od Województwa (...) Zarządu Dróg Wojewódzkich w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Warszawie kwotę 2683,79 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa na poczet wynagrodzenia biegłego, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.