Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2025 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Bożena Chłopecka

Protokolant: sekretarz sądowy Oliwia Goliszewska

po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2025 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa Banku (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko K. Y.

o zapłatę

I.  zasądza od K. Y. na rzecz Banku (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 79.987,53 zł (siedemdziesiąt dziewięć tysięcy dziewięćset osiemdziesiąt siedem złotych i 53/100) wraz z odsetkami za opóźnienie od kwoty 75.248 zł obliczanymi od dnia 13 stycznia 2021r. do dnia zapłaty według umownie określonej stopy procentowej w wysokości czterokrotnej stopy procentowej kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, których wysokość nie może przekroczyć dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie, które na dzień złożenia pozwu wynosiły 2%,

II.  ustala, że pozwany w całości ponosi koszty postępowania, z tym, że ich wyliczenie pozostawia referendarzowi sądowemu.

Sędzia Bożena Chłopecka

Sygn. akt I C 2214/21

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 14 czerwca 2021 r. (data prezentaty Biura Podawczego k. 1) powód Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. skierował do Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie przeciwko pozwanemu K. Y. pozew o zasądzenie na rzecz powoda od pozwanego kwoty 79.987,53 zł wraz z odsetkami za opóźnienie liczonymi w wysokości czterokrotnej stopy procentowej kredytu lombardowego NBP od kwoty 75.248 zł od dnia 13 stycznia 2021 roku, których wysokość nie może przekroczyć dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie, które na dzień złożenia pozwu wynosiły 2% oraz kosztów procesu według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że zapłaty wymienionej kwoty dochodzi w związku z zawartą z pozwanym umową pożyczki gotówkowej nr (...) zawartą w dniu 24 kwietnia 2019 r., zgodnie z którą bank udzielił pozwanemu pożyczki w kwocie 99.997,11 zł, a pozwany zobowiązał się do spłaty pożyczki zgodnie z warunkami umowy. Kredytobiorca nie dokonywał regularnych wpłat na poczet spłaty zobowiązania z tytułu ww. umowy, co doprowadziło do powstania zadłużenia przeterminowanego. Pismem z dnia 17 czerwca 2020 r. powód wezwał pozwanego do spłaty zadłużenia przeterminowanego, co jednak nie doprowadziło do dobrowolnej spłaty, jak i restrukturyzacji zadłużenia. Pozwany nie wywiązał się z ciążącego na nim obowiązku spłaty zobowiązania, w związku z czym powód w dniu 12 sierpnia 2020 r. skierował do pozwanego wypowiedzenie ww. Umowy, a całość zobowiązania stała się wymagalna w dniu 5 października 2020 r. /pozew, k. 1-2/.

Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2021 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy-Żoliborza stwierdził swą niewłaściwość rzeczową i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie /postanowienie k. 22/ .

W dniu 20 kwietnia 2022 roku Sąd Okręgowy w Warszawie na podstawie art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c. w zw. z art. 139 ¹ § 2 k.p.c. zawiesił postepowanie w sprawie / postanowienie k. 55/.

Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2022 r. Sąd podjął zawieszone postępowanie i na podstawie art. 144 k.p.c., ustanowił dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego K. Y. ostatnio stale zamieszkałego w W. przy ul. (...), kuratora procesowego w osobie adwokata N. D., do zastępowania nieobecnego /postanowienie., k. 64/.

W odpowiedzi na pozew z dnia 9 września 2022 roku (data nadania w UP k. 87) kurator procesowy adw. N. D. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu oraz wynagrodzeniem kuratora ustanowionego do reprezentowania nieznanego z miejsca pobytu według stawki minimalnej za czynności adwokackie określonej w § 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie, powiększonej o podatek VAT, które nie zostało pokryte w całości ani w części.

Kurator pozwanego wskazała, że powództwo nie zostało wykazane co do zasady, ani co do wysokości. Wskazała, iż powód nie wykazał samego udostępnienia środków pozwanemu, jaki i prawidłowego rozliczenia umowy pożyczki. Podniosła brak wymagalności roszczenia oraz brak udowodnienia skuteczności wypowiedzenia umowy, a także wskazała, iż pozwanemu należy się zwrot niewykorzystanej składki ubezpieczeniowej (odpowiedź na pozew, k. 81-86).

Do czasu zamknięcia rozprawy stanowisko stron nie uległo zmianie (protokół rozprawy z 25 lutego 2025 r., k. 155).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 kwietnia 2019 r. K. Y. (PESEL: (...)), adres zameldowania/korespondencji: ul. (...), (...)-(...) W., zawarł z Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. umowę pożyczki gotówkowej nr (...) (dalej: Umowa).

Zgodnie z § 5 pkt 1 i 2 w zw. z § 6 pkt 2 i 3 Umowy całkowita kwota pożyczki wynosiła 69.950 zł, zaś kwota do wypłaty na podstawie Umowy wynosiła 99.997,11 zł, w tym całkowita kwota pożyczki w wysokości 69.950 zł plus prowizja oraz kredytowana składka z tytułu zawarcia Umowy Ubezpieczenia. Umowa wskazywała okres spłaty wynoszący 96 miesięcy (§ 5 ust. 3 Umowy). Umowa wskazywała, iż rzeczywista roczna stopa oprocentowania (RRSO) wynosi 20,46 % wyliczona w oparciu o parametry i koszty pożyczki przy założeniu jej terminowej spłaty (§ 5 ust. 7 Umowy).

W § 6 Umowy określono koszty pożyczki i w pkt 2 wskazano, iż prowizja wynosi 7.687,51 zł i jest liczona od całkowitej kwoty pożyczki oraz jest pobierana przez doliczenie jej do kwoty pożyczki, zwiększając tym samym wysokość kwoty pożyczki do spłaty, a następnie poprzez potrącenie jej od wypłaconej kwoty pożyczki z rachunku wskazanego w Umowie.

W Umowie wskazano też łączną kwotę odsetek przy założeniu terminowej spłaty pożyczki (36.912,88 zł) oraz całkowity koszt pożyczki przy założeniu terminowej spłaty pożyczki (66.959,99 zł) (§ 6 pkt 6 i 7 Umowy).

W § 8 ust. 3 Umowy wskazano również skutki braku spłaty wskazując, że w przypadku braku spłaty zobowiązań w ustalonym terminie, Bank, nie wcześniej niż 5 dnia od wystąpienia zadłużenia przeterminowanego, podejmuje czynności monitujące, o których mowa w § 15.

W myśl § 9 pkt 2 Umowy, pożyczkodawca zawiera Umowę Ubezpieczenia po zapoznaniu się z WU, Dokumentem zawierającym informacje o produkcie ubezpieczeniowym – Bezpieczna Pożyczka, poprzez złożenie wniosku o zawarcie Umowy Ubezpieczenia. Składka z tytułu zawarcia Umowy Ubezpieczenia jest określona w WU i pobierana jest jednorazowo z góry za cały okres ochrony ubezpieczeniowej (kwota składki uwzględniona jest w kwocie do wypłaty na podstawie Umowy).

W § 12 Umowy bank oświadczył, że przed zawarciem niniejszej Umowy i Umowy Ubezpieczenia udostępnił pożyczkobiorcy w postaci elektronicznej:

1)  wzór „Umowy pożyczki gotówkowej”,

2)  Regulamin,

3)  Cennik usług obowiązujący w dniu zawarcia Umowy,

4)  wzór „Oświadczenia o odstąpieniu od Umowy”,

5)  Regulamin Pożyczki Gotówkowej z (...) udzielanej przez Bank (...) S.A.,

6)  Regulamin promocji Pożyczki, do której przystępuje Pożyczkodawca,

obowiązujące w dacie zawarcia Umowy. Jednocześnie wskazano, że na żądanie pożyczkobiorcy Bank przekaże w formie papierowej dokumenty, o których mowa powyżej.

W § 15 Umowy wskazano skutki nieterminowej spłaty, w tym czynności monitujące w przypadku braku spłaty zobowiązań (pkt 1), obciążenie rachunku należnościami (pkt 2), skutki niewykonania przez pożyczkobiorcę zobowiązań wynikających z Umowy (pkt 3), przekazanie danych o zobowiązaniach pożyczkobiorcy do biur informacji gospodarczych/instytucji finansowych (pkt 4), możliwość korzystania z pośrednictwa firm windykacyjnych (pkt 5) oraz informowanie dłużników o opóźnieniu w spłacie zadłużenia (pkt 6).

Stosownie do § 16 ust. 7 zdanie drugie Umowy, Umowa mogła zostać rozwiązana przez każdą ze stron na warunkach i w trybie przewidzianym w Regulaminie (umowa pożyczki gotówkowej nr (...) z dnia 24 kwietnia 2019 r., k. 12-5).

W dniu 17 czerwca 2020 r., w związku z brakiem wpłaty wymagalnego zadłużenia w kwocie 5.543,85 zł (w tym 3.196,02 zł z tytułu wymagalnej należności kapitałowej i 2.347,83 zł z tytułu wymagalnej należności odsetkowej (umownej i przeterminowanej) na dzień 17 czerwca 2020 r.), wynikające z Umowy pożyczki z dnia 24 kwietnia 2019 r., ostatecznie wezwano do spłaty w terminie 14 dni roboczych od dnia doręczenia wezwania wraz z dalszymi odsetkami naliczonymi do dnia zapłaty. Jednocześnie w piśmie poinformowano, że istnieje możliwość złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia poprzez zmianę określonych w umowie warunków lub terminów spłaty przedmiotowego zobowiązania. Nadto poinformowano, że brak spłaty określonego wyżej wymagalnego zadłużenia wraz z dalszymi odsetkami naliczonymi od dnia zapłaty bądź brak złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia we wskazanym terminie, spowoduje niezwłoczne rozpoczęcie przez bank działań windykacyjnych zmierzających do odzyskania należności, w tym w szczególności wypowiedzenie warunków umowy, wszczęcie egzekucji lub sprzedaż wierzytelności (ostateczne wezwanie do zapłaty z 17 czerwca 2020 r., k. 6-6v., epo k. 7).

W związku z nieuregulowaniem zaległości (utrzymującym się zadłużeniem przeterminowanym) wynikających z zawartej umowy pożyczki, w dniu 12 sierpnia 2020 roku bank wypowiedział pożyczkobiorcy Umowę wskazując, że termin wypowiedzenia wynosi 30 dni i biegnie od daty doręczenia wypowiedzenia (wypowiedzenie umowy pożyczki z 12 sierpnia 2020 r., k. 4-4v., epo k.5).

W dniu 13 stycznia 2021 r. (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wystawił wyciąg z ksiąg banku CIF: (...), w którym stwierdził, że w księgach rachunkowych banku figuruje wymagalne zadłużenie względem Banku od dłużnika K. Y., które według stanu na dzień 13 stycznia 2021 r. wynosi łącznie 79.987,53 zł i obejmuje: należność główną w kwocie 75.248 zł, odsetki umowne naliczone od należności głównej od dnia 15 lutego 2020 r. do dnia 4 października 2020 r. w kwocie 4.297,08 zł naliczone według stałej stopy procentowej w wysokości 7,20 % w skali roku, odsetki przeterminowane naliczone od należności głównej za okres od 16 marca 2020 r. do 12 stycznia 2021 r. w kwocie 442,45 zł. Ponadto od dnia 13 stycznia 2021 r. bankowi przysługują dalsze odsetki umowne za opóźnienie (przeterminowane) od ww. kwoty należności głównej, które na dzień wystawienia wyciągu wynoszą 2,00 % w skali roku, obliczane według zmiennej stopy procentowej zgodnie z postanowieniami Umowy, Cennikiem usług, naliczane od dnia wystawienia wyciągu z ksiąg Banku do dnia efektywnego zaspokojenia wierzytelności banku i obciążają dłużnika (wyciąg z ksiąg banku z 13 stycznia 202 r., k. 3-3v.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie załączonych do akt sprawy dokumentów i wydruków, które nie pozostawały ze sobą w sprzeczności. Dokumenty nie budziły wątpliwości Sądu, w związku z czym mogły stanowić wiarygodne dowody w sprawie. Sąd dokonując ich kontroli od strony formalnej i zawartości merytorycznej również nie dopatrzył się uchybień ani śladów wskazujących na ich fałszowanie przez podrabianie lub przerabianie.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo należało uwzględnić w całości.

Zgodnie z art. 720 § 1 k.c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie zaś z art. 75 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.2022.2324 t.j.), w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w przypadku utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej bank może obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę kredytu, o ile ustawa z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne nie stanowi inaczej (ust. 1). Termin wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, o ile strony nie określą w umowie dłuższego terminu, wynosi 30 dni, a w razie zagrożenia upadłością kredytobiorcy – 7 dni (ust. 2).

Z kolei zgodnie z art. 75c ust. 1-6 ustawy Prawo bankowe, jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych (ust. 1). W wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, bank informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia (ust. 2). Bank powinien, na wniosek kredytobiorcy, umożliwić restrukturyzację zadłużenia poprzez zmianę określonych w umowie warunków lub terminów spłaty kredytu, jeżeli jest uzasadniona dokonaną przez bank oceną sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy (ust. 3). Restrukturyzacja, o której mowa w ust. 1, dokonywana jest na warunkach uzgodnionych przez bank i kredytobiorcę (ust. 4). Bank, w przypadku odrzucenia wniosku kredytobiorcy o restrukturyzację zadłużenia, przekazuje kredytobiorcy, bez zbędnej zwłoki, szczegółowe wyjaśnienia, w formie pisemnej, dotyczące przyczyny odrzucenia wniosku o restrukturyzację (ust. 5). Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do umów pożyczek pieniężnych (ust. 6).

Wskazać należy, że w dniu 24 kwietnia 2019r. pomiędzy stronami została zawarta umowa o pożyczkę nr (...), na podstawie, której Bank (...) udzielił pozwanemu pożyczki w wysokości 99.997,11 zł. Nie budzi również wątpliwości fakt, że pozwany zobowiązał się do spłaty kwoty pożyczki wraz z należnymi odsetkami, opłatami, prowizjami i kosztami wynikającymi z umowy w 96 miesięcznych ratach, płatnych nie później niż do 15 dnia każdego miesiąca. Z dokumentów przedłożonych przez powoda wynika, że biorący pożyczkę przestał terminowo regulować należne bankowi raty.

Bankowi przysługiwało zatem prawo do rozwiązania umowy pożyczki, jednak z zachowaniem procedury wynikającej z wyżej powołanych norm prawnych.

Na podstawie art. 75c prawa bankowego bank w wezwaniu do zapłaty miał poinformować pożyczkobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia z tytułu umowy poprzez zmianę warunków lub terminów spłaty zadłużenia. Bank miał umożliwić taką restrukturyzację, jeżeli byłaby ona uzasadniona dokonaną przez bank oceną sytuacji finansowej pożyczkobiorcy.

Wprawdzie w przepisie art. 75c ustawy Prawo bankowe jest mowa o umowie kredytu, jednak przepis ten znajduje zastosowanie także do umów pożyczek pieniężnych. Wynika to przede wszystkim z treści art. 75c ust. 6 prawa bankowego, zgodnie z którym przepisy art. 75c ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do umów pożyczek pieniężnych. Należy ponadto zauważyć, że również w ustawie z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U.2022.246 t.j.) ustawodawca wskazał, że za umowę o kredyt konsumencki uważa się m.in. umowę pożyczki (art. 3 ust. 2 pkt 1).

W art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo bankowe wskazano, że czynnościami bankowymi są również czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych, o ile są one wykonywane przez banki. W doktrynie wskazuje się, że czynność polegająca na udzielaniu pożyczek pieniężnych została zaliczona do czynności bankowych sensu largo, a więc tych, które stają się bankowymi, jeśli dokonywane są przez bank. Wobec powyższego, pożyczka pieniężna udzielana przez bank podlega takiej samej jak kredyt ochronie prawnej, gdyż jest udzielana ze środków powierzonych, a więc obciążonych ryzykiem pod tytułem zwrotnym. Dlatego też istnieje wymóg odpowiedniego stosowania przepisów dotyczących zabezpieczenia spłaty oraz oprocentowania wobec umów pożyczki bankowej (tak B. Bajor w „Prawo bankowe. Komentarz do przepisów cywilnoprawnych”, B. Bajor, L. Kociucki, J. M. Kondek, K. KrólikowskaAC, WKP, 2020).

Nie ulega zatem wątpliwości, że do skutecznego rozwiązania umowy pożyczki przez bank konieczne było zachowanie procedury wskazanej w art. 75c prawa bankowego.

W niniejszej sprawie bank wystosował do pozwanego najpierw ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 17 czerwca 2020 r., w którym wyznaczył termin 14 dni roboczych na dokonanie zapłaty i poinformował o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia w ciągu 14 dni roboczych (k. 6-6v.). Wobec braku spełnienia świadczenia wskazanego w wezwaniu do zapłaty bank wypowiedział umowę pożyczki i wezwał pozwanego do spłaty całego zadłużenia po upływie 30-dniowego okresu wypowiedzenia (k. 4-4v). Do pozwu powód dołączył wydruki ze strony internetowej (...) S.A. umożliwiającej śledzenie przesyłek pocztowych, z których wynika, że pozwany odebrał pisma (k. 5 i k. 7). Jednakże należy podnieść, że w pisma te zostały nadane na adres wskazany w umowie przez pozwanego. W ocenie Sądu wystarczające w niniejszej sprawie było przedłożenie przez powoda wydruków ze strony internetowej (...) S.A. umożliwiającej śledzenie przesyłek pocztowych, z których jednoznacznie wynika, że przesyłki zostały nadane na adres wskazany przez pozwanego i pod tym adresem odebrane.

Na wysokość zasądzonego zobowiązania Pozwanego składają się:

- należność główna – 75.248 zł

- odsetki umowne naliczone od 15 lutego 2020 r. do dnia 4 października 2020 r. w wysokości 4.297,08 zł;

- kwota 442,45 z tytułu odsetek za opóźnienie w płatności (odsetki przeterminowane) naliczone od należności głównej za okres od dnia 16 marca 2020 r. do dnia 12 stycznia 2021 r. wg zmiennej stopy procentowej odpowiadającej wysokości czterokrotnej stopy procentowej kredytu lombardowego NBP z ograniczeniem do odsetek maksymalnych za opóźnienie.

W ocenie Sądu należności te wynikają z dokumentów wewnętrznych powodowego banku, którym nie można było odmówić wiarygodności. Wyciągi bankowe nie są wprawdzie dokumentem urzędowym, stanowią jednak dokument prywatny i jako taki mogą stanowić przedmiot dowodu. Uruchomienie pożyczki nastąpiło poprzez uznanie rachunku bankowego pożyczkobiorcy służący do obsługi pożyczki, gdzie kwota netto pożyczki wynosiła 69.950 zł została przelana zgodnie z zapisem umowy pożyczki gotówkowej na rachunek bankowy pozwanego. Dla potwierdzenia powyższego przedłożono listę transakcji ( płyta CD k. 20). Pozwany nie składał żadnych reklamacji, a co za tym idzie uznał, iż wszystkie transakcje były wykonywane prawidłowo. Dochodzona kwota w łącznej wysokości 79.987,53 zł jest sumą poszczególnych zapadłych rat kapitałowych, zaś odsetki przeterminowane są naliczane od należności przeterminowanych za poszczególne okresy. Strona powodowa szczegółowo wskazała również w jaki sposób naliczyła odsetki.

W realiach niniejszej sprawy należy wskazać, że przytoczone w pozwie okoliczności faktyczne, jak również dołączone do pozwu dokumenty nie budzą wątpliwości odnośnie istnienia, wymagalności oraz wysokości roszczenia. Tym samym powód zadośćuczynił stawianym mu wymogom. Powód na poparcie istnienia i wysokość zobowiązania pozwanej przedłożył szereg dokumentów w tym umowę przedmiotowego kredytu, wezwanie do zapłaty, wypowiedzenie umowy, a także wyciąg ksiąg banku. Ww. dokumenty co oczywiste nie oznaczają istnienia zadłużenia i to w wysokości wskazywanej przez stronę powodową, jednakże w ocenie Sądu w sposób wystarczający udowodniła ona istnienie wierzytelności oraz jej wysokość - za pomocą przedłożonego wyciągu z ksiąg banku. Podkreślić przy tym należy, że powód wykazał także innymi dokumentami, iż doszło do prawidłowego wypowiedzenia (rozwiązania) umowy z przyczyn nieregulowania zadłużenia.

Księgi rachunkowe banku i sporządzone na podstawie wyciągi będące dokumentami prywatnymi w rozumieniu art. 245 k.p.c. stanowią dowód wyłącznie tego, że osoba, która je podpisała złożyła zawarte w dokumencie oświadczenie. Dokument prywatny stanowi pełnoprawny środek dowodowy, który sąd orzekający może uznać za podstawę swoich ustaleń faktycznych, a następnie wyrokowania. Co do zasady dokumenty prywatne korzystają z domniemania autentyczności oraz że osoba, która podpisała dokument, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Domniemania te mogą zostać obalone. (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 4 września 2018 r. I ACa 1221/17)

W takiej sytuacji występujący w roli konsumenta (pozwany), chcąc obalić domniemanie prawdziwości wyciągu z ksiąg rachunkowych banku, musi przeprowadzić dowód przeciwieństwa, a samo zakwestionowanie tego dokumentu nie jest wystarczające. Tego rodzaju dowodów kurator procesowy pozwanego nie przedstawiła. Tym samym przedłożony wyciąg z ksiąg rachunkowych będący dokumentem prywatnym stanowił wiarygodny dowód, w oparciu o który możliwe stało się poczynienie ustaleń faktycznych w niniejszym postępowaniu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uwzględnił powództwo w całości, o czym pkt I sentencji wyroku. W pkt I wyroku Sąd zasądził również od pozwanego na rzecz powoda ustawowe odsetki za opóźnienie od kwoty 75.248 zł od dnia 13 stycznia 2021 r.

Zgodnie z art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że odsetki od świadczenia pieniężnego należą się wierzycielowi zawsze w przypadku opóźnienia dłużnika w spełnieniu świadczenia, niezależnie do tego, czy wierzyciel poniósł z tytułu opóźnienia jakąś szkodę. Jedyną przesłanką jaką powinien wykazać wierzyciel jest fakt opóźnienia w spełnieniu świadczenia przez dłużnika.

Mając na uwadze powyższe rozważania faktyczne i prawne, Sąd orzekł jak w sentencji uwzględniając powództwo w całości jako zasadne.

W punkcie II sentencji wyroku Sąd ustalił, że strony ponoszą koszty procesu według zasady odpowiedzialności za jego wynik, opisanej w art. 98 k.p.c., wskazując, że pozwany przegrał sprawę w całości i ponosi koszty postępowania, pozostawiając szczegółowe wyliczenie tych kosztów referendarzowi sądowemu na podstawie art. 108 § 1 k.p.c.