Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 20 listopada 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie II Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR (del.) Barbara Pyz-Kędzierska

Protokolant: Marta Chmielewska

Po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2017 roku w Warszawie na rozprawie

w sprawie z powództwa B. Ł.

przeciwko (...) W.

o zapłatę

postanawia:

umorzyć postępowanie.

Sygn. akt II C 472/15

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym 16 czerwca 2015 roku B. Ł. wniosła
o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i nakazanie (...) W., aby w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaty zapłaciło na jej rzecz kwotę 238 640,17 zł z odsetkami ustawowymi od następujących kwot i dat:

- od kwoty 11 678,80 zł od dnia 1 stycznia 2005 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 16 689,87 zł od dnia 1 stycznia 2006 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 11 546,70 zł od dnia 1 stycznia 2007 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 14 731,20 zł od dnia 1 stycznia 2008 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 26 661,60 zł od dnia 1 stycznia 2009 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty38 146,14 zł od dnia 1 stycznia 2010 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 32 044,32 zł od dnia 1 stycznia 2011 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 37 707,81 zł od dnia 1 stycznia 2012 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 23 585,73 zł od dnia 1 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 25 848 zł od dnia 1 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty,

a także zasądzenie od pozwanego na przecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, iż prowadzi prywatne Przedszkole (...), które zarejestrowane jest w ewidencji szkół i placówek niepublicznych, prowadzonych przez (...) W.. W związku z prowadzeniem Przedszkola powódka otrzymuje od (...) W. na podstawie art. 90 ust. 2b ustawy
z dnia 7 września 1991 roku o systemie oświaty (dalej zwana też „ustawą”) dotację na dofinansowanie bieżącej działalności oświatowej.

Tryb udzielania i rozliczania dotacji, zadania jednostek samorządu terytorialnego
w dziedzinie oświaty oraz ich kompetencje w tym zakresie reguluje ustawa o systemie oświaty.

Jako podstawę prawną swojego roszczenia powódka podała art. 90 ust. 2b, ust. 2c
w związku z ust. 4 ustawy o systemie oświaty.

Zgodnie z art. 90 ust. 2b i 2 c ustawy dotacje dla niepublicznych przedszkoli przysługują na każdego ucznia w wysokości nie niższej niż 75 % ustalonych w budżecie danej gminy wydatków bieżących ponoszonych w przedszkolach publicznych w przeliczeniu na jednego ucznia z tym, że na ucznia niepełnosprawnego w wysokości nie niższej niż kwota przewidziana na niepełnosprawnego ucznia przedszkola i oddziału przedszkolnego w części oświatowej subwencji ogólnej otrzymanej przez jednostkę samorządu terytorialnego pod warunkiem, że osoba prowadząca przedszkole niepubliczne poda organowi właściwemu do ustalenia dotacji planowaną liczbę uczniów nie później niż do dnia 30 września roku poprzedzającego rok udzielenia dotacji.

Art. 90 ust. 4 ustawy mówi, iż „organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego ustala tryb udzielania i rozliczania dotacji w oparciu o regulacje określone przepisami ustawowymi.

Zarządzeniem z dnia 26 października 2015 roku Przewodniczący stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i sprawa została skierowana do rozpoznania na rozprawę.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Sąd zważył co następuje:

Z uwagi na następczy brak drogi sądowej postępowanie w niniejszej sprawie należało umorzyć.

Art. 90 ust. 11 ustawy z dni 7 września 1991 roku o systemie oświaty (j.t. Dz. U.
z 2017r., poz. 2198) – który wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2017 roku przyznanie dotacji, o których mowa w art. 90 ust. 1a-8, stanowi czynność z zakresu administracji publicznej,
o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Z kolei art. 3 § 2 pkt 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2017, poz. 1369 ze zm.) mówi, iż kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23, 868, 996, 1579 i 2138 oraz z 2017 r. poz. 935), postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, 648, 768 i 935), postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1947, z późn. zm.), oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Proceduralny charakter przepisu art. 90 ust. 11 ustawy o systemie oświaty i brak przepisów przejściowych, z których wynikałoby, że do spraw wszczętych stosuje się przepisy dotychczasowe, nakazuje stosowanie tego przepisu do wszystkich spraw tego rodzaju, niezależnie od stanu postępowania i skutkuje następczym brakiem drogi sądowej.

Droga sądowa stanowi przesłankę procesową o charakterze bezwzględnym, którą sąd uwzględnia z urzędu w każdym stanie sprawy (art. 202 kpc). Skutkiem niedopuszczalności drogi sądowej jest to, że sprawa nie podlega załatwieniu przez sąd powszechny. Przyczyną niedopuszczalności drogi sądowej może stanowić fakt, że sprawa nie jest sprawą cywilną ani w znaczeniu materialnym ani w znaczeniu formalnym, jak również sprawa jest sprawą cywilną w znaczeniu materialnym, lecz z mocy szczególnego przepisu ustawy stała się w kompetencji innego organu niż sąd powszechny.

Sprawą cywilną jest taka sprawa, w której żądana przez powoda ochrona prawna sprowadza się do wywołania skutku w zakresie stosunku cywilnoprawnego sensu largo, a więc stosunku osobistego, rodzinnego lub majątkowego, istniejącego pomiędzy podmiotami występującymi jako różnorzędni i równoprawni partnerzy. Sprawami cywilnymi są jednak także sprawy, które ze swej istoty nie są sprawami, o jakich wyżej mowa, bo ich źródłem jest prawo publiczne, niemniej uchodzą za takie z mocy wyraźnego ustanowienia ustawodawcy, który skierował je do właściwości sądów powszechnych i nakazał stosowanie do ich rozpoznania przepisów k.p.c. (tak SA w Białymstoku w wyroku z dnia 15 marca 2017 r., sygn. akt I ACa 857/16, Lex nr 2300231).

Każda sprawa cywilna – w znaczeniu, o jakim mowa w art. 1 – podlega rozpoznaniu przez sąd, chyba że przepis szczególny przekazuje ją do właściwości innych organów (por. postanowienie SN z dnia 4 lutego 2009 r., II PK 226/08, LEX nr 548996).

Zgodnie z art. 2 § 1 kpc do rozpoznawania spraw cywilnych powołane są sądy powszechne, o ile sprawy te nie należą do właściwości sądów szczególnych, oraz Sąd Najwyższy.

W niniejszej sprawie ustawodawca z dniem 1 stycznia 2017 roku przekazał niniejszą sprawę sądom administracyjnym, tym samym pozbawił ją charakteru sprawy cywilnej w znaczeniu formalnym.

Sąd stwierdzajac niedopuszczalność drogi sądowej odrzuca pozew – zgodnie z art. 199 § 1 pkt. 1 kpc. W sytuacji następczego braku drogi sądowej, jaka zaistniała w niniejszej sprawie, należało umorzyć postępowanie jako bezprzedmiotowe zgodnie z art. 355 par. 1 kpc.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w postanowieniu.

ZARZĄDZENIE

(...)