Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 30 lipca 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, III Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia del. Ewa Suchecka - Bartnik

po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2021 r. w Warszawie, na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. B., M. W., B. W., E. P., P. P. (1), W. Z., A. B., S. D., P. P. (2), M. M., M. S. (1), M. S. (2), K. P., I. M., M. K. (1), M. K. (2), J. K. (1), J. K. (2), T. K., W. M., A. M., E. Ż., J. Ż., R. S., P. S. (1), P. S. (2), J. A., W. N.

przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Dyrektora Generalnego Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Dyrektora Regionalnego Dyrekcji Lasów Państwowych w W., Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Nadleśniczego Nadleśnictwa Ł.

z udziałem interwenientów ubocznych po stronie powoda K. N., A. N., M. N., K. K.

o ochronę dóbr osobistych i ochronę środowiska naturalnego człowieka

w przedmiocie wniosku Powodów o udzielenie zabezpieczenia

postanawia:

udzielić zabezpieczenia roszczenia o nakazanie pozwanym zaniechania wycinek drzewostanu z zastosowaniem zrębów zupełnych na terenach leśnych położonych w obszarze Nadleśnictwa Ł. oznaczonych jako oddziały 199, 200, 211, 212, 213 obręb Ł. w ten sposób, że zobowiązać pozwanych do wstrzymania i niepodejmowania prac leśnych w postaci wycinek drzewostanu z zastosowaniem zrębów zupełnych, w tym rębni zupełnej pasowej, prowadzonych lub planowanych na terenach leśnych położonych w obszarze Nadleśnictwa Ł., Leśnictwo S., oznaczonych jako oddziały 211, 212 i 213 obręb Ł..

Sędzia del. Ewa Suchecka - Bartnik

III C 1697/19

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 30 lipca 2021 r.

W pozwie z dnia 06 grudnia 2019 r. (data prezentaty) Powodowie domagali się nakazania Pozwanym zaniechania bezprawnych działań w postaci wycinek drzewostanu z zastosowaniem zrębów zupełnych na terenach leśnych położonych w obszarze Nadleśnictwa Ł., Leśnictwa S., oznaczonych jako oddziały 199,200,211,212 i 213, obręb Ł., a ponadto o udzielenie zabezpieczenia roszczenia o zaniechanie ww. niedozwolonych działań w drodze uregulowania na czas trwania postępowania stosunków pomiędzy Stronami poprzez nakazanie pozwanemu Skarbowi Państwa – Państwowemu Gospodarstwu Leśnemu Lasy Państwowe, Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, Nadleśnictwu Ł., w trybie zarządzenia tymczasowego natychmiastowego wstrzymania i niepodejmowania wszelkich prac leśnych w postaci wycinek drzewostanu z zastosowaniem zrębów zupełnych, w tym rębni zupełnej pasowej, prowadzonych lub planowanych na terenach leśnych położonych w obszarze Nadleśnictwa Ł., Leśnictwa S., oznaczonych jako oddziały 199,200 obręb Ł..

Uzasadniając swoje żądanie wskazali, że obszar leśny przeznaczony do wycinek drzewostanu z zastosowaniem rębni zupełnej leży w całości na obszarze Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego, który chroniony jest postanowieniami Planu Ochrony Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego oraz obszarem chronionym Natura 2000 – Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków (OSO) i Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk (SOOS). Co więcej, podkreślili, że rozporządzenie Wojewody Mazowieckiego z dnia 15 marca 2005 roku powołujące w ostatecznym kształcie Nadbużański Park Krajobrazowy, normujące zasady działalności na tym obszarze w odniesieniu do przyrody chronionej, a wydane w ramach kompetencji ustawowych - wciąż obowiązuje. Zdaniem Powodów, planowane działania Pozwanych w obszarze przylegającym do wsi S., rezerwatu J. oraz Obszaru Natura 2000 naruszają zasady zrównoważonego rozwoju obszarów leśnych, które to wynikają nie tylko z krajowych, ale i międzynarodowych norm ochrony obszarów cennych przyrodniczo, a nadto wkraczają dewastująco w obszar dóbr osobistych Powodów (pozew k.3-26).

Postanowieniem z dnia 12 grudnia 2019 r. udzielono zabezpieczenia roszczenia powodów poprzez nakazanie pozwanym zaniechania wycinek drzewostanu z zastosowaniem zrębów zupełnych na terenach leśnych położonych w obszarze Nadleśnictwa Ł. oznaczonych jako oddziały 199,200,211,212,213 obręb Ł. w ten sposób, że zobowiązano pozwanych do wstrzymania i niepodejmowania prac leśnych w postaci wycinek drzewostanu z zastosowaniem zrębów zupełnych, w tym rębni zupełnej pasowej, prowadzonych lub planowanych na terenach leśnych położonych w obszarze Nadleśnictwa Ł., Leśnictwo S., oznaczonych jako oddziały 199,200 obręb Ł. (postanowienie k.213).

Wnioskiem z dnia 15 czerwca 2021 r. (data stempla Biura Podawczego k.602) powodowie wnieśli o udzielenie zabezpieczenia roszczenia o zaniechania niedozwolonych działań w drodze uregulowania na czas trwania postępowania stosunków pomiędzy Stronami, poprzez nakazanie pozwanemu Skarbowi Państwa- Państwowemu Gospodarstwu Leśnemu Lasy Państwowe, Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, Nadleśnictwa Ł., w trybie zarządzenia tymczasowego wstrzymania i niepodejmowania wszelkich prac leśnych, w postaci wycinek drzewostanu z zastosowaniem zrębów zupełnych, w tym rębni zupełnej pasowej, prowadzonych lub planowanych na terenach leśnych położonych w obszarze Nadleśnictwa Ł., Leśnictwo S., oznaczonych jako oddziały 211,212,213 obręb Ł..

Argumentując swoje stanowisko powodowie wskazali, że pozwany nie bacząc na toczące się niniejsze postępowanie przedmiotem, którego są m.in. drzewostany położone w oddziałach 211, 212,213, znajdujące się w otoczeniu wsi i przylegające do oddziałów 199 i 200, przeprowadził w oddziale 212 kolejną rębnię zupełną drzewostanu. Przeprowadzone przez pozwanego działania mają charakter szczególnie dotkliwy, ponieważ pozwany w latach poprzednich przeprowadził już szereg zrębów w obszarze przylegającym do oddziałów 199 i 200, a oddzielonym jedynie drogą. Obszar ten poza oddziałami 199 i 200 (objętym zabezpieczeniem), jest terenem leśnym najbliżej położonym wobec wsi. Na terenie pozostały poza zrębami jedynie dwa pasy starego drzewostanu, które wobec kontynowania działań leśnych przez pozwanego na obszarze objętym sporem, są obecnie zagrożone ewentualnością wycinki w toku procesu. Do przedmiotowego wniosku, strona powodowa przedłożyła dokumentację zdjęciową, która obrazuje fakt przeprowadzenia zrębów (wniosek o zabezpieczenie k.604-606).

Pismem z dnia 19 lipca 2021 r. (data stempla Biura Podawczego k.702) pozwany wniósł o oddalenie wniosku o zabezpieczenie. Pozwany wskazał, że prace leśne, nawet te, prowadzone w formie rębni I, powodują jedynie przejściowe usunięcie z danej powierzchni roślinności leśnej, a działanie to jest w pełni zgodnie z katalogiem obowiązków spoczywających na właścicielach lasów, zawartym w art. 13 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach państwowych. Pozwany wskazał również, ze oddziały o nr 211, 212 i 213, w rzeczywistości ulokowane są za oddziałami 199 i 200, co do których wydano postanowienie o zabezpieczeniu, a ich odległość od zabudowań wynosi 800 metrów. Wobec tego nie można ich uznać za położonych w bezpośrednim sąsiedztwie od wsi. Pozwany zaznaczył również, że udzielenie zabezpieczenia jest sprzeczne z interesem publicznym (ogólnospołecznym) i zagraża bezpieczeństwo lasu, a także postronnym osobom, które w tym rejonie mogłyby przebywać. Pozwany wskazał, że w obecnym roku planuje przeprowadzić modernizacje drogi leśnej (poszerzenie), co zostanie nadmiernie utrudnione na skutek udzielenia zabezpieczenia (oddział 211). (odpowiedź na wniosek o udzielenie zabezpieczenia k.702-709)

Sąd zważył, co następuje:

Zdaniem Sądu wniosek Powodów w przedmiocie zabezpieczenia powództwa zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 730 § 1. k.p.c., w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia. W myśl przepisu art. 730 ¹ § 1 k.p.c., udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia, przy czym obie te przesłanki winny być spełnione kumulatywnie. Uprawdopodobnienie winno opierać się na przedstawieniu stosownych środków uprawdopodobnienia, na podstawie których kierując się zasadami doświadczenia życiowego i racjonalną oceną przedstawionego stanu faktycznego można dojść do usprawiedliwionego przekonania, że dochodzone roszczenie oraz obawa zniweczenia skutków procesu są wysoce prawdopodobne. Uprawdopodobnienie nie może jednak opierać się wyłącznie na samych twierdzeniach strony.

Aby udzielenie zabezpieczenia było możliwe, konieczne jest wykazanie spełnienia kumulatywnie dwóch przesłanek tj. uprawdopodobnienia roszczenia oraz interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia.

Roszczenie jest uprawdopodobnione wówczas, gdy istnieje znaczne prawdopodobieństwo jego istnienia, jednak nie wyklucza to okoliczności, że w toku procesu roszczenie może okazać się bezzasadne. Postępowanie zabezpieczające jako postępowanie incydentalne nie opiera się bowiem na uznaniu dochodzonego roszczenia za udowodnione, lecz jedynie za uprawdopodobnione (tak: postanowienie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 28 grudnia 2006 r., I ACz 1129/06, LEX nr 516576). Instytucja uprawdopodobnienia została uregulowana w art. 243 k.p.c., zgodnie z którym zachowanie szczegółowych przepisów o postępowaniu dowodowym nie jest konieczne, ilekroć ustawa przewiduje uprawdopodobnienie zamiast dowodu. Uprawdopodobnienie należy zatem uznać za surogat dowodu - nie daje on pewności, a jedynie prawdopodobieństwo twierdzenia o jakimś fakcie, przy czym pojęcie ,,roszczenia” należy interpretować szeroko, a więc jako każde uprawnienie procesowe będące przedmiotem postępowania cywilnego, w związku z którym orzeczono zabezpieczenie.

Oprócz uprawdopodobnienia roszczenia, jako szczególny rodzaj klauzuli generalnej konieczny jest interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Interes prawny określany jest bowiem mianem obiektywnej konieczności ochrony określonej sfery prawnej, wyrażając się zwykle w konieczności zapobieżenia szkodzie lub innym negatywnym następstwom, które mimo ostatecznego wygrania sprawy dotknęłyby uprawnionego. Przesłanka interesu prawnego skonkretyzowana w § 2 odnosi się do dwóch zasadniczych celów postępowania zabezpieczającego, tj. urealnienia przyszłej egzekucji oraz realizacji innych celów postępowania. Należy przede wszystkim podkreślić, że interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje nie tylko gdy brak zabezpieczenia może pozbawić uprawnionego zaspokojenia, ale również wówczas, gdy takie zagrożenie nie występuje, lecz mogą istnieć poważne trudności w uzyskaniu zaspokojenia. Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia ma miejsce, gdy prawa uprawnionego w czasie postępowania nie tylko zostały naruszone, ale i są zagrożone w sposób, jaki wymaga niezwłocznego zabezpieczenia tych praw przed dalszymi naruszeniami do zakończenia postępowania. Jednocześnie, istnienie interesu prawnego uzasadnia jedynie utrudnienie o poważnym charakterze, trudne do usunięcia. Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia charakteryzuje potrzeba wydania nakazów i zakazów zmierzających do usunięcia zagrożenia bądź poważnego utrudnienia w osiągnięciu celu postępowania w sprawie. Ustalenie, czy zachodzi interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia następuje dopiero w drodze wyważenia interesów usprawiedliwionych okolicznościami sprawy, zarówno uprawnionego, jak i obowiązanego.

Stosownie do przepisu art. 755 § 1. k.p.c., jeżeli przedmiotem zabezpieczenia nie jest roszczenie pieniężne, sąd udziela zabezpieczenia w sposób, jaki stosownie do okoliczności uzna za odpowiedni, nie wyłączając przy tym sposobów przewidzianych dla zabezpieczenia roszczeń pieniężnych.

Podstawą prawną roszczenia Powodów stanowią tak przepisy ustawy Kodeks cywilny - art. 23 i 24 § 1 k.c., jak i przepisy ustawy Prawo ochrony środowiska.

W ocenie Sadu na tym etapie postępowania za uprawdopodobnione uznać należało, że działania pozwanych stanowiące wykonanie PUL w zakresie rębni zupełnych w oddziałach objętych wnioskiem o zabezpieczenie prowadzą (bo wycinka w tych oddziałach następowała w toku procesu) lub prowadzić mogą do naruszenia dóbr osobistych powodów.

Sąd miał na względzie, że art. 23 k.c. przewiduje otwarty katalog dóbr osobistych. Zdaniem Sądu uwzględnić należało, iż choć w uchwale z 28 maja 2021 roku (III CZP 27/20) Sąd Najwyższy wskazał, że prawo do życia w czystym środowisku nie jest dobrem osobistym, to jednak jednocześnie stwierdził, że ochronie jako dobra osobiste (art. 23 k.c. w związku z art. 24 k.c. i art. 448 k.c.) podlegają zdrowie, wolność, prywatność, do naruszenia (zagrożenia) których może prowadzić naruszenie standardów jakości powietrza określonych w przepisach prawa. W uzasadnieniu jej Sąd Najwyższy podniósł bowiem, że choć środowisko naturalne człowieka samo w sobie nie ma cech dobra osobistego, jest to bowiem dobro wspólne dla ludzkości, mające substrat materialny w postaci powietrza, wody, gleby, świata roślin i zwierząt, to środowisko naturalne i jego stan decyduje o fizycznym przetrwaniu człowieka i o stopniu, w jakim zaspakajane są jego podstawowe potrzeby bytowe. W tych kategoriach, jak podniósł Sąd Najwyższy, ujmować trzeba dostęp do powietrza, wody, żywności oraz oczekiwanie, żeby dobra te nie zostały skażone, gdyż inaczej, w krótszej lub dłuższej perspektywie, odbije się to na zdrowiu populacji i pojedynczych jej członków. W ochronę środowiska naturalnego muszą być zaangażowane poszczególne jednostki, ale też ich mniejsze i większe organizacje, w tym państwa, jako szczególnego rodzaju wspólnoty. Każdy z tych podmiotów realizuje obowiązek troski o środowisko i zabezpieczenia jego stanu w innych formach. Z tego powodu poszczególne państwa w swoich konstytucjach i umowach międzynarodowych deklarują objęcie środowiska ochroną i ustanawiają publiczne prawa podmiotowe, obowiązujące w relacji wertykalnej, do czystego, nieskażonego środowiska. Standardy jakości powietrza, wody i gleby zostały w nauce oznaczone w celu określenia warunków, w których zdrowie i wolności człowieka są wolne od zagrożeń. Jak wskazał zatem Sąd Najwyższy w przytoczonej uchwale naruszenie tych standardów może zatem prowadzić do ingerencji w dobra osobiste, jakimi są przede wszystkim zdrowie, wolność, prywatność i powstania związanych z tym roszczeń cywilnoprawnych na rzecz jednostki. Nie można przy tym wykluczyć, że niezachowanie wskazanych standardów może stanowić ingerencję również w inne dobra osobiste, chronione indywidualnymi prawami podmiotowymi.

Zdaniem zatem Sądu nawet gdyby uznać, iż dobra osobistego nie stanowi samo prawo do korzystania z wartości środowiska naturalnego, to wskutek naruszenia lub zagrożenia naruszeniem tego prawa dochodzi lub może dojść do naruszenia dóbr osobistych powodów w postaci ich zdrowia czy prawa do wypoczynku. Jak wskazuje się przy tym w orzecznictwie prawo do wypoczynku i spokoju stanowi dobro osobiste, od niego bowiem zależy zdrowie ludzkie. ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 18 czerwca 2014 roku I ACa 213/14). Wagę tego dobra mającego bezpośrednie przełożenie na dobra osobiste powodów w postaci zdrowia i prawa do wypoczynku, a więc pozagospodarczego korzystania z wartości środowiska naturalnego odzwierciedla już samo uregulowanie tej kwestii w najważniejszym akcie prawnym Rzeczypospolitej - art. 74 Konstytucji RP. Powodowie – mieszkańcy wsi, którzy są jednocześnie właścicielami nieruchomości w niej położonych, ale i ich stali użytkownicy związani są z wsią S. korzystają z dobra, jakim jest wyjątkowe środowisko naturalne miejscowości i jej okolic tworzone przez lasy otaczające ich zabudowania. Nadto, mając na uwadze zarówno liczbę, jak i ogromne zaangażowanie w sprawę Powodów składających oświadczenia należy stwierdzić, że uprawdopodobnili i wykazali oni, że postępowanie Pozwanego zagraża i narusza ich dobra w postaci prawa do życia w spokojnym i bezpiecznym obszarze lasu w otoczeniu wsi S. do jakiego prowadzić będzie przeprowadzenie wycinki w formie zrębu zupełnego- to jest wycinki całościowej lub pasowej drzewostanu, która prowadzić będzie do całkowitego zniknięcia całości drzewostanu (w przypadku rębu pasowego- zdecydowanej jego części) na objętym wnioskiem terenie- w tym również w oddziałach objętych wnioskiem o zabezpieczenie, które choć w odróżnieniu od oddziałów 199 i 200 nie są położone bezpośrednio przy ich zabudowaniach, to w niedalekiej od nich odległości (jak przyznał powód około 800 metrów od tych zabudowań). Na odtworzenie tego drzewostanu liczącego obecnie około 80 lat niewątpliwie czekać będzie trzeba kilkadziesiąt lat, uwzględniając zasady uprawy lasu- czas potrzebny na jego ponowne zalesienie i okres wzrostu drzewostanu.

Jednocześnie na tym etapie postępowania brak było podstaw do przyjęcia, by wycinka w oddziałach 211, 212 i 213 była niezbędnie konieczna dla zachowania zdrowia drzewostanu, by miała charakter interwencyjny. Wniosku takiego nie uzasadniają także twierdzone przez pozwanych plany związane z poszerzeniem drogi leśnej. Wskazać należy, iż z załączonych do odpowiedzi na wniosek o zabezpieczenie dokumentów wynika że porozumienie z dnia 14 czerwca 2021 roku dotyczyło nie tyle poszerzenia co budowy drogi leśnej , zawarte zostało ono między statio fisci Skarbu Państwa (nie sposób zatem uznać, by jakakolwiek inna osoba prawna czy fizyczna była w ten proces zaangażowana wbrew twierdzeniom pozwanego) i co istotne doszło do jego podpisania w trakcie niniejszego procesu, mimo świadomości pozwanych o toczącym się procesie i o zakresie żądania pozwu, obejmującym zakaz wycinki drzewostanu poprzez zaniechanie zrębów zupełnych również w oddziałach, których nie dotyczył pierwotnie wydany wniosek o zabezpieczenie, a zatem w oddziałach 211, 212 i 213. a z przedstawionego porozumienia nie wynika, by budowa owej drogi leśnej była niezbędnie konieczna dla zapewnienia bezpieczeństwa drzewostanu czy korzystających z lasu. Wręcz przeciwnie zestawienie treści porozumienia z mapą odzwierciedlającą usytuowanie poszczególnych oddziałów i działek ewidencyjnych w których miała ona zostać przeprowadzona wskazuje, iż rzeczona droga miała stanowić de facto udogodnienie dla pozwanych w prowadzeniu gospodarki leśnej, polegającej między innymi na prowadzeniu wycinki.

Nie zostało przy tym uprawdopodobnione przez pozwanego, iż jego działanie nie było bezprawne- zestawienie treści PUL i podejmowanych przez pozwanych działań w postaci rębni zupełnych pasowych z treścią Planu Ochrony NPK uprawdopodabnia, że działania te mają charakter bezprawny.

W efekcie roszczenie powodów oparte na przepisach art. 23 i 24 k.c. uznać należało za uprawdopodobnione.

Co istotne Powodowie swoje żądanie opierają nie tylko na regulacjach kodeksu cywilnego, ale również na przepisie ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. 2001 Nr 62 poz. 627), tj. art. 323 ust. 1 w zw. z art. 144 k.c., a nadto na § 3 ust. 1 pkt 88) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. W ocenie Sądu Powodowie uprawdopodobnili, że wyręb drzewostanu z zastosowaniem rębni zupełnych (IB) na terenie Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego oraz w otulinie rezerwatu J., będących obszarami objętymi formą ochrony przyrody w rozumieniu ustawy o ochronie przyrody, stanowi oddziaływanie na środowisko. W art. 323 ust. 1 p.o.ś. stwierdzono zaś, że roszczenia na podstawie tego przepisu może wnieść każdy, komu przez bezprawne oddziaływanie na środowisko zagraża szkoda lub została mu taka szkoda wyrządzona. Co więcej, takie roszczenia sformułowane na podstawie art. 323 ust. 1 p.o.ś. mogą być uzasadnione nie tylko w sytuacji wystąpienia naruszenia, ale również wtedy, gdy takie zagrożenie się pojawi (Komentarz do art.323 ustawy - Prawo ochrony środowiska, Prawo ochrony środowiska. Komentarz, Gruszecki K., WKP, 2019).

Na tym etapie postępowania uznać należało, że powodowie uprawdopodobnili, iż wycinka planowana na terenach leśnych położonych w obszarze Nadleśnictwa Ł., Leśnictwo S., oznaczonych jako oddziały 211,212 i 213 obręb Ł. biorąc charakter planowanych prac jak i ich zakres terytorialny wpłynie globalnie na środowisko naturalne na tym terenie, jak również że w wyniku realizacji tej wycinki oddziaływującej na środowisko naturalne wyrządzona zostanie im szkoda mająca charakter przede wszystkim niemajątkowy przejawiający się w negatywnym wpływie na warunki życia ludzi w efekcie dewastacji środowiska naturalnego, ale i majątkowy w postaci zmniejszenia walorów korzystania z posiadanych przez nich nieruchomości położonych w bezpośredniej bliskości do terenu na którym ma być prowadzona wycinka, jak i obniżenia ich wartości. Jednocześnie uwzględniając także zeznania przesłuchanych w sprawie świadków w kontekście treści PUL i Planu Ochrony Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego, za uprawdopodobnione uznać należało, że prowadzenie rębni zupełnych stanowi pojęcie tożsame do użytego w Planie Ochrony Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego pojęcia zrębów zupełnych objętych w zakresie analizowanych oddziałów zakazem. W konsekwencji uprawdopodobnione zostało przez powodów, że działania podejmowane i planowane do podjęcia przez pozwanych stanowiące wykonanie PUL stanowią bezprawne oddziaływanie przez pozwanych na środowisko.

Zdaniem Sądu, na obecnym etapie postępowania Powodowie uprawdopodobnili zatem swoje żądanie w zakresie objętym wnioskiem o zabezpieczenie.

O istnieniu interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia przemawiał fakt, że pozwany nie bacząc na toczące się postępowanie przeprowadził w oddziale 212 kolejną rębnię zupełną drzewostanu, a okoliczność ta została potwierdzona przez świadka D. na rozprawie w dniu 5 maja 2021 r. (protokół rozprawy k.596-600), co więcej w ramach jednostek – statio fisci Skarbu Państwa (z których jedna reprezentuje Skarb Państwa w niniejszej sprawie ) doszło do podpisania porozumienia na budowę drogi leśnej, zakładającej dalsze wycinki – w tym w oddziałach objętych sporem. W konsekwencji brak udzielenia zabezpieczenia może prowadzić de facto do uniemożliwienia osiągnięcia celu niniejszego postępowania. Prowadzenie wycinek będzie miało charakter nieodwracalny niezależnie od wyniku postępowania. Działania jakich zaprzestania lub niepodejmowania domagali się powodowie prowadziłyby bowiem do nieodwracalnych skutków, taki bowiem charakter ma wycinka wieloletniego drzewostanu, której nie zniweczą nowe nasadzenia. Wobec powyższego, fakt uprawdopodobnienia interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia nie budził wątpliwości Sądu.

W świetle powyższych rozważań uznać należało, że także wskazany we wniosku sposób zabezpieczenia w postaci nakazania pozwanym zaniechania wycinek drzewostanu lub zaprzestania tych wycinek o charakterze zrębów zupełnych w tym rębni zupełnej pasowej był adekwatny, z jednej strony zapewniając uprawnionemu powodowi należytą ochronę, a z drugiej nie stanowiąc obciążenia ponad miarę strony pozwanej- z przyczyn opisanych wyżej Sąd nie uznał bowiem, by sam fakt podpisania porozumienia z 14 czerwca 2021 roku na budowę drogi leśnej uzasadniał przyjęcie, by zastosowany sposób zabezpieczenia nadmiernie obciążał pozwanego.

Z tych względów, na podstawie art. 730 k.p.c. w zw. z art. 730 ¹ § 1 i 3 k.p.c., orzeczono jak na wstępie.

Sędzia del. Ewa Suchecka- Bartnik

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...);

3.  (...)

Sędzia del. Ewa Suchecka- Bartnik