Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Sygn. akt IV C 284/15

WYROK ZAOCZNY w stosunku do M. G.,

J. C. (1) i V. O.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie IV Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	SSO Tomasz Jaskłowski
Protokolant:	sekretarz sądowy Anna Kowalska

po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2019 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy z powództwa B. K. (1)

przeciwko M. G., J. C. (1), (...) ( (...)) (...) z siedzibą na G., V. O.

z udziałem interwenienta ubocznego po stronie powódki J. G.

o ustalenie nieważności umów

1.  ustala nieważność umowy pożyczki zawartej dnia 16 maja 2012 r. w W. pomiędzy M. G. a J. C. (1) w całości;

2.  zasądza solidarnie od M. G. i J. C. (1) na rzecz B. K. (1) 1 000,00 zł (jeden tysiąc złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  oddala powództwo o ustalenie nieważności umowy poręczenia z dnia 5 listopada 2010 r. zawartej pomiędzy M. G. a spółką (...) ( (...)) (...) z siedzibą na G.;

4.  ustala nieważność umowy najmu zawartej dnia 22 października 2012 r. pomiędzy M. G. a V. O. w całości;

5.  zasądza od M. G. i V. O. solidarnie na rzecz B. K. (1) 1 000,00 zł (jeden tysiąc złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

6.  zasądza od B. K. (1) na rzecz (...) ( (...)) (...) z siedzibą na G. 7 217,00 zł (siedem tysięcy dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

7.  nieuiszczone koszty sądowe przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Transkrypcja wygłoszonego uzasadnienia do orzeczenia wydanego w dniu 27 lutego 2019 roku w sprawie IV C 284/15

Powódka pani B. K. (2) wniosła powództwo przeciwko M. G., J. C. (2), Firmie (...) z siedzibą w G. oraz w V. O. o stwierdzenie, o ustalenie nieważności trzech umów. To jest umowy pożyczki zawartej dnia 16 maja 2012 roku, pomiędzy panem M. G., a panią M. C.. Ustalenie nieważności umowy poręczenia, którego zawartej między panem G., a spółką (...) z siedzibą w G.. Z tym, że w pozwie jest to napisane, że to jest poręczenie, znaczy umowa poręczenia z dnia 5 października 2010 roku, zapewne jest to błąd, bo to było z 5 listopada 2010 roku. Jak również powódka wniosła o stwierdzenie nieważności umowy najmu zawartej pomiędzy panem G., panią V. O. zawartej dnia 22 października 2012 roku. W sprawie brał udział interwenient uboczny pan J. G.. Była to interwencja po stronie powódki. Pozwany M. G., pani J. C. (2) i pan V. O. nie wnieśli odpowiedzi na pozew, nie zajęli stanowiska w sprawie. Natomiast pozwany (...) (...) z siedzibą w G. wniósł odpowiedź na pozew, karta 355, który wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Otóż, chwileczkę. Otóż powódka pani B. K. (1), K. tak, jest wierzycielką pana M. G., ma ona orzeczoną wierzytelność wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dniem 15 września 2014 roku, wydanego w sprawie sygnatura akt IVC 326/13 i prowadzi egzekucje przeciwko panu G., jednak, że ta egzekucja jest do tej pory jest nieskuteczna. Pan M. G. dokonywał w imieniu Spółki zagranicznej na terenie Rzeczpospolitej Polskiej sprzedaży obligacji, które to obligacje nie zostały wykupione, między innymi z tego powodu wierzytelność w stosunku do pana G. ma powódka. W celu, pan G. zawarł dnia 16 maja 2012 roku, karta 45 umowę pożyczki, zawartą z panią J. C. (3), na mocy tej umowy pani M. C. miała pożyczyć, miała pożyczyć panu M. G., a także spółce (...) spółka (...) miała pożyczyć kwotę 200.000 złotych. I ta kwota miała być wpłacona, na rachunek bankowy w banku (...) o numerze (...) i pożyczkobiorca zobowiązał się do zwrotu pożyczki na konto w banku, prowadzony w banku (...) we W., na konto o numerze (...). I pożyczkobiorca udziela, udzielił zabezpieczenia, znaczy udzielający zabezpieczenie jest właścicielem 161.500 akcji imiennych spółki (...) spółka akcyjna z siedzibą w W., przy ulicy (...), wpisany do rejestru przedsiębiorstw prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy XIII Wydział Gospodarczy KRS pod numerem (...) i nawet w tej umowie został ustalone, że udzielający zabezpieczenia wyraża zgodę, na i zobowiązuje się do ustanowienia zastawu rejestrowego na posiadanych w spółce akcjach imiennych serii (...) pod numerem (...) do numeru (...) na zasadach określonych w odrębnej umowie, ale ten zastaw rejestrowy nigdy nie został dokonany. Co więcej zabezpieczeniem zwrotu pożyczki miała być ustanowiona hipoteka kaucyjna, do kwoty 300.000 złotych. Ustanowiona na udziale pożyczkobiorcy, czyli pana M. G.. Na nieruchomości o numerze ewidencyjnym (...) położonych J. w obszarze, o obszarze 0,6424 hektara, położonych w gminie S. w miejscowości J., dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Legionowie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (...). Przy czym pan G. był udziałowcem, znaczy był współwłaścicielem tejże nieruchomości i ta hipoteka miała być ustanowiona na udziale w prawie użytkowania wieczystego tejże nieruchomości. I jeżeli chodzi o tę kwotę 200.000 złotych, która miała być wpłacona na to konto w banku (...), to one nigdy do banku (...) nie zostały wpłacone, o czym poinformował Sąd bank w swojej odpowiedzi, karta 660. Natomiast hipoteka została ustanowiona. Następnie pan G. również zawarł 22 października 2012 roku, karta 63 umowę najmu z panią V. O. i pan G. był właścicielem lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem (...), o powierzchni 122,50 metra kwadratowego, położonego w W., przy ulicy (...) i dla tej nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta (...). I została zawarta umowa najmu z wysokością czynszu 3.500 złotych na okres płatnego do dnia 10 każdego miesiąca. Przy czym w par. 5 tejże umowy zastrzeżono dla najemcy prawo pierwokupu, wykupienie tej nieruchomości. Jak również w par. 6 tej umowy zawarta zostało określone, że ta umowa została zawarta na 9 lat, poczynając od dnia 22 października 2012 roku, do 22 października 2021 roku. Również w tej umowie został ustalone, że strony nie mogą nawet z ważnych powodów w zastrzeżeniu ustępu 5 wypowiedzieć umowy najmu, przed upływem okresu, na który została zawarta. Wynajmującym przysługuje prawo wypowiedzenia umowy wyłącznie w przypadku zwłoki w zapłacie czynszu przekraczającej 6 miesięcy po uprzednim pisemnym poinformowaniu. Przy czym przypominam, że tu chodzi o zwłokę, czyli zawinione opóźnienie, a nie jakiekolwiek zawinienie.

Ale najważniejsze w tej umowie jest zastrzeżenie, że w przypadku wypowiedzenia niniejszej umowy, z jakichkolwiek przyczyn leżących po stronie wynajmującego lub jego następców prawnych wbrew zasadom określonym w niniejszej umowie wynajmujący lub jego następca prawny wpłaca najemcy lub jego następcom prawnym niezależnie od wyróżnienia trzykrotnie wartości, niezależnych od wyrównania przepraszam trzykrotnej wartości niezamortyzowanych nakładów na inwestycję i modernizację, karę umowną w kwocie równowartości 10.000.000 złotych. I teraz tak, jeżeli chodzi o tą trzecią umowę, to pan M. G. był przedstawicielem firmy (...) z siedzibą w L.. Znaczy był przepraszam nie przedstawicielem, tylko był obligatariuszem obligacji wyemitowanych przez tę że spółkę i był też jedynym wspólnikiem tejże spółki (...). I teraz 27 maja 2010 roku spółka (...) złożyła pozwanej spółce (...) z siedzibą w L. ofertę nabycia obligacji spółki (...) i zgodnie z ofertą spółka (...) te obligacje wykupiła. Wykupiła te obligacje za 300.00 złotych, płacąc do 28 maja 2010 roku na rzecz firmy (...) 300.000 dolarów, przelew karta 378. Oferta to jest karta 370, natomiast druga oferta to jest karta 374. Następnie 12 sierpnia 2010 roku spółka Grup (...), wykupiła te obligacje, ale wykupiła tylko na kwotę 201.386,26 dolara amerykańskiego, co zostało potwierdzone właśnie 12 sierpnia 2010 roku, karta 380.

W związku z tym, że no zostało jakby, niewykupionych zostało obligacji za 100.000 dolarów, jakby pozwany spółka (...) wyraziła zgodę na objęcie, znaczy wykupienie kolejnych obligacji, ale poprzednio spółka (...), kiedy wykupowała obligacje firmy (...) jedynym zabezpieczeniem odkupu tych obligacji był weksel wystawiany przez pana G.. W tym wypadku, ponieważ no część obligacji nie została wykupiona, a pan G., jako jedyny wspólnik z punktu (...) prosił o wykupienie jeszcze kolejnych obligacji.

W związku z tym spółka (...) uznała, że no to zabezpieczenie w postaci weksla jest niewystarczające i wniosła, że znaczy stwierdziła, że ona może wykupić te obligacje, ale wtedy, kiedy otrzyma jakieś większe zabezpieczenie i tak się też stało.

W dniu 1 listopada 2010 roku, pozwana firma (...) kupiła kolejne obligacje od (...) na kwotę 300.000 złotych. Natomiast właśnie 5 listopada, nie 5października tylko 5 listopada, osoba reprezentująca firmę (...) pan L. L. wyraził zgodę na udzielenie poręczenia, przez pozwanego M. G. za wykup tychże obligacji na ustanowienie, na rzecz pozwanego B., na rzecz pozwanego, znaczy hipoteki zabezpieczającej wykup tychże wierzytelności. I ta hipoteka miała być wpisana na nieruchomości położonej, nieruchomości lokalowej położonej w W..

I właśnie to oświadczenie pana L., to jest karta 56 i o stwierdzenie nieważności tego oświadczenia wnosiła powódka. Tyle tylko, że to oświadczenie firmy pana L. jest wyrażeniem zgody, ale ze strony firmy (...) na to, żeby jakby zgodzić się na tego typu zabezpieczenia. Natomiast dopiero na podstawie tego, tej zgody pan M. G. dnia 15 listopada 2010 roku w formie aktu notarialnego, karta 53 właśnie ustanowił hipotekę w wysokości 400.000 złotych na rzecz firmy (...) na nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa VII Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (...), jest to lokal numer (...) położony w W. przy ulicy (...). I wraz z tym lokalem jest jeszcze ten lokal jest o powierzchni 122,50 metra kwadratowego i z tym lokalem jest związany udział we współwłasności budynku i nieruchomości w wysokości 180084/100000000. I właśnie tą, tym oświadczeniem pan M. G. ustanowił tą hipotekę. Tylko tyle, że powódka nie wnosi o stwierdzenie nienależności tylko o świadczeniu ustanowienia hipoteki, tylko wnosi o stwierdzenie nieważności tej zgody firmy (...) na ustanowienie hipoteki. Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o cytowane dowody z dokumentów.

Sąd..., powódka wnosiła o dopuszczenie dowodu z zeznań pana, pana L., ale w dniu dzisiejszym cofnęła ten wniosek. Sąd przesłuchał również w dniu dzisiejszym świadka panią E. M., to jest panią notariusz, która sporządzała tą umowę hipoteki, ale zeznania tego świadka niewiele wniosły do sprawy. No pani notariusz nie wiele pamiętała z okoliczności tego aktu notarialnego. Natomiast Sąd oddalił wniosek o przesłuchanie świadka K. C.. Wprawdzie jest to świadek istotny dla rozpoznania sprawy, ale w ocenie Sądu materiał dowodowy jest dostatecznie zgromadzony, przeprowadzenie kolejnego.
Dowodu jedynie potwierdzającego w zasadzie dowodu z dokumentów nie było potrzebne, stąd Sąd ten wniosek oddalił w trybie art. 217 par. 3.

W omawianej sprawie w zasadzie, jeżeli chodzi o kwestię umów dotyczące umowy najmu i umowy pożyczki, no to tu nie było sporu, bo pozwani nie zajęli stanowiska, natomiast sporna pozostawała kwestia tej umowy, jakiejś zgody pana na to, żeby pan G. ustanowił tą hipotekę.

Strona powodowa twierdziła, że ta umowa jest nieważna, dlatego że jest zawarta dla pozoru jedynie w celu jakby właśnie zapobieżenia możliwości egzekucji z majątku pana G., przy czym strona powodowa nie przedstawiła na potwierdzenie swoich twierdzeń w zasadzie żadnych dowodów.

Natomiast strona pozwana przedstawiła szereg dowodów z dokumentów, z których wynika, na podstawie których Sąd ustalił stan faktyczny, to właśnie taki stan, że firma (...) wykupywała wcześniej obligacje, są na to dowody z dokumentów, przekazy bankowe, które Sąd cytował. Następnie wykupiła kolejne obligacje, ale w tym wypadku już zażądała, co jest zresztą bardzo logiczne, zażądała większego poręczenia wykupu, ponieważ część obligacji wcześniejszych nie została wykupiona, stąd, bo tutaj są wiarygodne są twierdzenia strony pozwanej, znaczy firmy (...), że zażądała dalszego zabezpieczenia. I na to zabezpieczenie zgodził się przedstawiciel firmy (...), przy czym tutaj jest najistotniejsze w sprawie jest to, że powódka nie wnosiła o ustalenie nieważności oświadczenia pana M. o ustanowienie hipoteki, tylko oświadczenie pana przedstawiciela firmy (...) wydającego zgodę na to ustanowienie tej hipoteki. Nawet, jeżeli tamta umowa byłaby, ta zgoda byłaby pozorna, no to pozostałaby w obrocie prawnym umowa hipoteki, więc było to błędnie sformułowane roszczenie.

Tym niemniej Sąd tutaj w pełni dał wiarę stronie pozwanej, znaczy przedstawicielom firmy (...), dlatego, że jej twierdzenie zostało poparte dowodami z dokumentów, z których wynika, że właśnie te obligacje. Co więcej, jeszcze w stanie faktycznym Sąd musi dodać, że nakazem zapłaty z dnia 28 grudnia 2012 roku w sprawie IV NC 313/12 firma (...) uzyskała prawomocny nakaz zapłaty na kwotę 400.000 dolarów. Temu nakazowi Sąd postanowieniem z dnia 3 czerwca 2013 roku nadał klauzulę wykonalności. Wprawdzie pozwany złożył zarzuty od tego nakazu zapłaty, te zarzuty zostały jednak odrzucone. Wprawdzie rzeczywiście można mieć wątpliwości dotyczące kwestii pozorności tej umowy w takich sytuacjach, kiedy pozwany wnosi zarzuty na tak dużą kwotę, rozstrzygnięcie tak dużej kwoty 400.000 dolarów, a jednakże nie czyni dalszych działań, żeby te zarzuty zostały przyjęte, tylko doprowadza do faktów odrzucenia tych zarzutów, ale jest to tylko poszlaka, która nie może stanowić jakby przesądzenia o stwierdzenie, że cała ta operacja była operacją jedynie pozorną.

Tak samo twierdzenie strony pozwanej dotyczące jakichś powiązań między panem G. a firmą (...) mogą znaleźć pewną poszlakę, ale nie mogą stanowić przesądzającego dowodu wtedy, kiedy mamy dokumenty w postaci wykupu obligacji, odsprzedaży do obligacji, wykupu kolejnych obligacji. Mamy dowód w postaci nakazu sądowego, co więcej prawomocnego nakazu sądowego. A zatem, opierając się na tych dowodach Sąd nie może stwierdzić, że ta operacja dotycząca obciążenia tej nieruchomości hipoteką była umową czysto pozorną, fikcyjną.

To postanowienia o odrzucenie zarzutów to jest karta 390 - 392. A zatem, Sąd w pełni dał wiarę stronie pozwanej, że ta umowa pożyczki, znaczy umowa, hipoteka w zasadzie jest umową nie zawartą dla pozoru. Firma (...) prawdopodobnie, no również uległa działalności pana G. i również jest tutaj jego wierzycielem i prawdopodobnie również będzie miała trudności w wyegzekwowaniu swojej należności, tak samo jak powódka. Sąd zważył, co następuje: Po pierwsze, Sąd w pierwszej kolejności rozważał, czy powódka ma w ogóle interes prawny wytoczenie tego typu powództwa, bo skoro powódka jest wierzycielem pana G. to powinna ona wnosić powództwo w trybie art. 527, czyli tak zwane roszczenie to uznanie danych czynności za bezskuteczne w stosunku do niej. Bo jeżeli wykaże wierzyciel, że dłużnik dokonał czynności z pokrzywdzeniem wierzyciela to może takie czynności uznać za bezskuteczne w stosunku do niej. Takiego powództwa powódka nie wytoczyła, natomiast wytoczyła powództwo jakby dalej idące o stwierdzenie nieważności tych umów ze względu na ich pozorność. I teraz rzeczywiście tu ma rację pełnomocnik pozwanej firmy (...), bo już sąd apelacyjny rozpoznając zażalenie od postanowienia sądu dotyczącego zabezpieczenia stwierdził, że tutaj bardzo jest wątpliwy interes prawny powódki wytoczenie powództwa o stwierdzenie nieważności tej umowy pożyczki, dlatego, że to postępowanie egzekucyjne zostało umorzone i ono nie występuje.

Sąd jednak przyjął ten interes prawny powódki jest, dlatego, że wprawdzie powódka powinna bardziej skutecznym roszczeniem w ocenie Sądu powinno być roszczenie pauliańskie, tym niemniej w ocenie Sądu, Sąd w pełni dał wiarę powódce na tę okoliczność, że ta umowa pożyczki jest umową fikcyjną. No to wynika z tego faktu, że ta kwota 200.000 złotych, która miała być umową pożyczki nigdy nie wpłynęła na konto pożyczkobiorcy, co zostało potwierdzone poświadczeniem banku i również ten drugi zastaw nigdy nie został wykonany, jest w ocenie Sądu wiarygodne twierdzenie, że była to umowa czysto pozorna dla uniemożliwienia egzekucji.

Przy czym, skoro powódka wytoczyła powództwo o potwierdzenie nieważności umowy, jako umowy pozornej, to jest to roszczenie jakby jeszcze dalej idące i wprawdzie egzekucja nie toczy się, została umorzona, ale być może w dalszej sytuacji dopóki to roszczenie nie zostało przedawnione, powódka może wznowić to postępowanie ewentualnie egzekucyjne, a być może zostało ono właśnie umorzone dlatego, że było tam ta hipoteka na te 300.000 złotych. Teraz, kiedy Sąd stwierdzi, że ta umowa jest nieważna, wprawdzie hipoteka została wpisana orzeczeniem Sądu i to orzeczenie jest jakby powódka ma teraz możliwości podjęcia działań prawnych, żeby tą hipotekę wykreślić, no bo ona została wpisana na podstawie pozornej czynności prawnej.

Tak samo Sąd uznał jako pozorną czynność prawną tą umowę najmu. Ta pozorność wynika już z samej treści tej umowy, no, jeżeli ktoś się zabezpiecza, że nie można umowy najmu wypowiedzieć, bo będzie się płaciło karę umowną 10.000.000 złotych, no to sama treść tej umowy, oczywiście jest to poszlaka bardzo daleko idąca, świadcząca o tym, że to jest umowa pozorna. Wprawdzie Sąd też to poruszył w swoim postanowieniu o zabezpieczeniu, znaczy o odmowie zabezpieczenia powołując się na art. 1002 Kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z art. 1002 Kodeksu postępowania cywilnego z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o przybiciu własności, nabywca wstępuje w prawa i obowiązki dłużnika wynikające ze stosunku najmu i dzierżawy stosownie do przepisów prawa normującego te stosunki w wypadku zbycia rzeczy wynajętej lub wydzierżawionej. W przypadku, gdy umowa najmu lub dzierżawy nieruchomości zawarta była na czas oznaczony dłuższy niż 2 lata nabywca może wypowiedzieć tę umowę w ciągu miesiąca i tak dalej. Sąd uznał, że to zabezpieczenie ewentualnie te 10.000.000 złotych jakby nie tamuje postępowania egzekucyjnego, dlatego, że najemca zastrzeżone zostało kara umowna w przypadku, kiedy by wynajmujący, czyli pan G. wypowiedział tą umowę, ale ponieważ ten zapis jest napisany tak w dosyć sposób sprytny, to znaczy jest określona kara umowna nie tylko dla wynajmującego, ale również w przypadku wypowiedzenia niniejszej umowy z jakichkolwiek przyczyn leżących po stronie wynajmującego lub jego następcy prawnego.

W ocenie Sądu mało byłoby prawdopodobne wygranie sprawy o 10.000.000 złotych przeciwko nabywcy nieruchomości z licytacji, bo zresztą te przepisy ordynacji mówią o tym, że ten który nabywa nieruchomość poprzez przebicie, on ją nabywa bez żadnych obciążeń. No, tym niemniej potencjalny nabywca tej nieruchomości gdyby wiedział, że taka kara umowna jest zastrzeżona, no mógłby się 10 razy zastanowić, czy do tej licytacji przystępować. Więc w ocenie Sądu tutaj interes prawny jest jednak o ustaleniu tego, że ta umowa najmu była nieważna, żeby takie ewentualnie nabywca jednak nie miał a kto wie, no to wyroki sądów też są przecież nieprzewidywalne, nigdy nie można mieć pewności jaki będzie wyrok.

Więc Sąd uznał, że tutaj interes prawny jest w tym ustaleniu, choć ustalając, że ta umowa jakby oczywiście jest umową pozorną. Natomiast przechodząc właśnie do tej hipoteki dotyczącej firmy (...), no to o tym już Sąd wspominał, po pierwsze powódka wniosła o ustalenie nieważności umowy poręczenia z 5 października 2010 roku. Takiej umowy nigdy nie było, no była umowa z 5 listopada 2010, ale to nie była umowa tylko było zgody firmy (...) na udzielenie tej pożyczki. Więc ustalenie pozorności, czyli nieważności tej umowy w ocenie Sądu powódka nie ma żadnego interesu prawego, bo powódka ma interes prawny ewentualnie w ustaleniu nieważności, ale tego oświadczenia pana G. o ustanowieniu hipoteki. A tego w ogóle w żądaniu pozwu nie zostało objęte. A zatem, tutaj powódka interesu nie ma, ale to Sąd ustalił, że to polecenie wykupu tych obligacji nie było pozorne, było to autentyczne działanie firmy (...), który też jest wierzycielem pana G. tak samo jak i powódka, a zatem ta umowa nie była pozorna, a zatem jest umową ważną.

Jeżeli chodzi o koszty postępowania, to wpis sądowy został ustalony na 68.800 złotych od wartości przedmiotu sporu, przy czym powódka została zwolniona od wpisu powyżej 6.000 złotych, czyli sąd wyłożył 62.800 złotych, plus sąd wyłożył na tłumacza kwotę 7.654 złote (to jest karta 193), 73,97 złote (to jest karta 298) i 786,01 złotych (karta 601). To łącznie sądowi należałoby się 71.313,98 złotych. Jeżeli chodzi o firmę (...) to ona wygrała proces, nie ma podstaw, żeby obciążać tymi kosztami. Byłyby podstawy do obciążania częścią tych kosztów pana M. G., panią J. C. (4) i panią W. O., ale Sąd zrezygnował z tego przejmując na rachunek Skarbu Państwa te koszty, uznając, że egzekucja w stosunku do tych osób będzie bardzo mało prawdopodobnie skuteczna, a więc Sąd uznał, że narażanie Skarbu Państwa na kolejne koszty nie jest właściwe.

Natomiast rozliczając koszty, jeżeli chodzi o firmę (...) to powódka tutaj przegrała proces w 100%, a zatem, w oparciu o art. 98 Sąd zasądził od powódki na rzecz firmy (...) koszty sądowe, to znaczy w tym wypadku tylko koszty adwokackie w wysokości 7.200 złotych plus 17 opłaty skarbowej, przy czym Sąd tutaj brak pod uwagę Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 2002 roku, bo sprawa została wniesiona w 2015 roku, stąd jest taka. Natomiast jeżeli chodzi o koszty pana M. G. i pani J. C. (1) i pani V. O., no to Sąd tutaj zasądził tylko jakby część tych kosztów, czyli z tych 6.000 złotych proporcjonalnie Sąd uznał, że te koszty dotyczące właśnie tej umowy pożyczki, jak i umowy najmu, no to jak będzie po 1.000 złotych, stąd Sąd nakazał zwrócenie tych. Przy czym, jeżeli chodzi o umowę tej pożyczki i tutaj wartość przedmiotu sporu została określona na 200.000 złotych, bo pożyczka, chociaż w zasadzie powinna być na 300.000 złotych, bo hipoteka była na 300.000 złotych, ale Sąd tu widzę obliczył wpis na 10.000 złotych, bo 5% od 200.000 złotych, no więc, prawda, jakaś część.

Natomiast ta, jeżeli chodzi o tę umowę najmu to Sąd ustalił tę wartość, znaczy wpis na 1.000 złotych, nie wiem dlaczego, bo tu powinna być 12-krotna wartość tego czynszu, czyli około 2.500złotych, ale tak Sąd ustalił, więc tak już mniej więcej proporcjonalnie po ten 1.000 złotych Sąd zasądził tychże kosztów od pozwanych na rzecz powódki w oparciu o art.98 Kodeksu postępowania cywilnego.

(...) - Automatyzacja Przepisywania Nagrań