Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

IV C 907/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Warszawie z 2016-10-25

Sygn. akt IV C 907/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2016 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie IV Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący : SSO Marzena Wyrembak -Gastoł

Protokolant : protokolant sądowy Angelika Zych

po rozpoznaniu w dniu 25 października 2016 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

przeciwko P. S.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego P. S. na rzecz powoda (...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę 2530 625,80 zł (dwa miliony pięćset trzydzieści tysięcy sześćset dwadzieścia pięć złotych osiemdziesiąt groszy) z odsetkami ustawowymi od dnia 12 maja 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r. oraz dalszymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty;

II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 25 250 zł (dwadzieścia pięć tysięcy dwieście pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt IV C 907/15

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł w dniu 12 maja 2015 roku do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w L. w elektronicznym postępowaniu upominawczym pozew przeciwko P. S.. Powód domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego kwoty 2.530.625,80 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty (k. 3-8).

Uwzględniając żądanie powoda Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał w dniu 8 czerwca 2015 roku nakaz zapłaty (k. 9).

Pozwany P. S. w dniu 9 lipca 2015 roku wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty , wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu (k.12).

Postanowieniem z dnia 16 lipca 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód
w L. – wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu – przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie (k. 27).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 kwietnia 2008 roku (...) Bank S.A. w K. zawarł z pozwanym umowę kredytu nr (...), która następnie została zmieniona aneksem nr (...) z dnia 6 maja 2009 roku, aneksem nr (...) z dnia 22 grudnia 2009 roku oraz aneksem nr (...) z dnia 12 kwietnia 2011 roku (dowód: umowa k. 51-57, aneks nr (...) k. 58, aneks nr (...) k. 60-62 aneks nr (...) k. 64-64v).

Zgodnie z zawartą umową bank udzielił kredytobiorcy kredytu na okres 360 miesięcy w kwocie 1.339.899,08 zł indeksowanego kursem CHF. Kredyt przeznaczony był na pokrycie części kosztów budowy lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w W. przy ul. (...).

W dniu 4 stycznia 2010 roku (...) Bank S.A. stał się następcą prawnym (...) Bank S.A. w K. (dowód: odpis pełny KRS k. 112-122).

Pozwany nie wywiązał się z ciążącego na nim zobowiązania terminowego dokonywania spłat w wysokościach ustalonych w zawartej umowie, w związku z czym powód wypowiedział przedmiotową umowę w dniu 17 sierpnia 2012 roku (wypowiedzenie k. 66).

Z wyciągu z ksiąg bankowych wystawionego w dniu 8 maja 2015 roku wynika, iż zadłużenie pozwanego na dzień 8 maja 2015 roku wynosiło 3.185.980,49 zł, w tym 2.530.625,80 zł należności głównej (wyciąg z ksiąg bankowych k. 37). W sprawie niniejszej powód dochodził części roszczenia, obejmującej niespłacony kapitał.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie dowodów z dokumentów złożonych do akt sprawy w toku procesu przez strony postępowania. Przedmiotowe dokumenty Sąd uznał za wiarygodne, gdyż nie były kwestionowane przez strony, a Sąd nie znalazł podstaw, by podważyć ich wiarygodność z urzędu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W niniejszym postępowaniu powód dochodził należności wynikającej z zawartej przez strony w dniu 16 kwietnia 2008 roku umowy kredytu.

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel,
a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Poza sporem pozostawała okoliczność zawarcia przez strony umowy, na podstawie której pozwany zobowiązał się do spłaty zaciąganego zadłużenia zgodnie z warunkami umowy. Wobec wykonania przez powoda zobowiązań wynikających z umowy, pozwany powinien był zapłacić należność w sposób i w terminach przewidzianych w umowie.

W dniu 9 lipca 2015 roku pozwany złożył sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany nie zakwestionował skuteczności wypowiedzenia umowy kredytu oraz wysokości zobowiązań względem banku. Pozwany
podniósł, iż powód nie jest tożsamy z podmiotem, z którym zawarł umowę.

Zgodnie z art. 492 § 1 k.s.h. połączenie może być dokonane przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie) albo przez zawiązanie spółki kapitałowej, na którą przechodzi majątek wszystkich łączących się spółek za udziały lub akcje nowej spółki (łączenie się przez zawiązanie nowej spółki). Z odpisu pełnego KRS powoda wynika jednoznacznie, iż w wyniku połączenia przez przeniesienie całego majątku (...) Bank S.A.
w K. na (...) Bank S.A. w W. powód (...) Bank S.A.
w W. stał się następca prawnym (...) Bank S.A. w K..

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany powołał się jedynie na nieprzewidzianą zmianę kursu CHF ale zmiana kursu waluty nie może być podstawą skutecznego zakwestionowania roszczeń powoda. W odpowiedzi na sprzeciw powód przedstawił szczegółowe rozliczenie umowy kredytu za okres od dnia 28 maja 2008 roku do 2 października 2012 roku oraz za okres od 2 października 2012 roku do 4 marca 2016 roku, które nie zostały przez stronę powodową zakwestionowane.

Sąd pominął wniosek o dopuszczenie dowodu z zeznań zgłoszonych przez pozwanego świadków uznając, że nie dotyczą one okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. i stosując zasadę odpowiedzialności stron za wynik postępowania obciążył pozwanego obowiązkiem zwrotu na rzecz powoda kosztów procesu w kwocie 25250 zł.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Iwona Lubańska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację:  Marzena Wyrembak-Gastoł
Data wytworzenia informacji: