Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Zbigniew Podedworny
Protokolant:	Marta Szczęsna

po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2024 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy - Mokotowa w Warszawie

z dnia 6 października 2022 r., sygn. akt II C 2726/22

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w tym zakresie do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

Zbigniew Podedworny

Sygn. akt V Ca 6/23

UZASADNIENIE

Biorąc pod uwagę, że Sąd Odwoławczy nie zmienił ani nie uzupełnił ustaleń faktycznych Sądu I instancji, jak również nie przeprowadził postępowania dowodowego, na podstawie art. 387 § 2 ¹ k.p.c. w zw. z art. 327 ¹ § 2 k.p.c., Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Z uwagi na to, że niniejsza sprawa podlegała rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym i Sąd Odwoławczy nie przeprowadził postępowania dowodowego, stosownie do art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. ograniczono uzasadnienie wyroku
do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd Rejonowy w toku postępowania nie dopuścił się żadnego z zarzucanych mu uchybień, a rozstrzygnięcie – zarówno co do podstawy faktycznej jak i prawnej – jest w ocenie Sądu Okręgowego słuszne i w pełni odpowiadające przepisom prawa. Sąd I instancji dokonał trafnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego i na tej podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne. Do ustalonego stanu faktycznego zastosowane zostały właściwe przepisy prawa materialnego, które zostały też prawidłowo zinterpretowane. W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy podzielając ustalenia faktyczne i rozważania prawne Sądu Rejonowego, przyjmuje je za własne.

Zdaniem Sądu Okręgowego na gruncie niniejszej sprawy stan faktyczny został ustalony przez Sąd Rejonowy prawidłowo, zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów, która wymaga, aby sąd oceniał materiał dowodowy w sposób logiczny, spójny i zgodny z zasadami doświadczenia życiowego, dlatego też za bezzasadne należało uznać zarzuty naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. Przepis ten przyznaje sądowi swobodę w ocenie zebranego materiału dowodowego, zaś zarzut naruszenia tego uprawnienia tylko wtedy można uznać za usprawiedliwiony, jeżeli sąd zaprezentuje rozumowanie sprzeczne z regułami logiki bądź doświadczeniem życiowym. Dla skuteczności zarzutu naruszenia ww. przepisu nie wystarcza samo twierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Konieczne jest wskazanie przyczyn dyskwalifikujących postępowanie sądu w tym zakresie. Jeżeli zaś
z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów
i musi się ostać, choćby w równym stopniu na podstawie tego samego materiału dowodowego dawały się wysnuć wnioski odmienne (por. wyrok SN z dnia 27 września 2002 r., II CKN 817/00). Natomiast analizując treść zarzutów podniesionych w apelacji dojść należy do wniosku, iż stanowią one jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami poczynionymi w toku niniejszej sprawy przez Sąd Rejonowy.

Na gruncie niniejszej sprawy strona powodowa zarzucała, iż Sąd I instancji błędnie ustalił, że lot nie doznał opóźnienia rodzącego odpowiedzialność odszkodowawczą na gruncie Rozporządzenia (WE) nr 261/2004, podczas gdy pozwany dokonał zmiany rozkładu lotu na dzień przed wylotem, która to zmiana była zmianą znaczącą, gdyż zakładała przyspieszenie godziny wylotu o więcej niż godzinę względem pierwotnie planowanej godziny wylotu, przez co lot należało zakwalifikować jako lot odwołany. Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego, iż w przedmiotowej sprawie strona powodowa nie wykazała , aby doszło do opóźnienia lotu o ponad 3 godziny, zgodnie z regułą ciężaru dowodowego wynikającą z art. 6 k.c. Co więcej z załączonych dokumentów nie wynika, żeby lot nr (...) był w ogóle opóźniony, czy też odwołany. Skoro materiał dowodowy zgromadzony przez strony nie dawał Sądowi I instancji podstaw do dokonania odpowiednich ustaleń, to Sąd ten musiał wyciągnąć ujemne konsekwencje z nieudowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów w postaci oddalenia powództwa. Wobec powyższego zarzuty naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. są niezasadne.

Sąd Okręgowy nie podzielił również zarzutów prawa materialnego podnoszonych przez stronę powodową. Planowo lot z Z. do G. z 23 lipca 2021 r. miał wystartować o godz. 8:10 i o tej godzinie wystartował – lot nie był opóźniony. Jedynie w umowie turystycznej wskazano, że godziny przelotu to 10:35-12:30. Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu I instancji, iż dokument jakim jest „dokonanie rejestracji wstępnej” stanowi wyłącznie dowód potwierdzający złożenie oświadczenia wiedzy podmiotu trzeciego, zaś pozwany przewoźnik nie może ponosić odpowiedzialności za informacje przekazywane konsumentom przez biuro podróży. Całość dokumentacji zgormadzonej w niniejszej sprawie wskazuje na to, że lot pierwotnie był zaplanowany na godzinę inną, niż ta wskazana w umowie z biurem podróży i lot ten odbył się zgodnie z planem.

Jak już wyżej wskazano, strona powodowa nie wykazała, iż doszło do opóźnienia lotu powyżej 3 godzin, a dopiero wówczas pozwany mógłby wobec powoda ponosić odpowiedzialność odszkodowawczą.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c. apelację oddalił.

Rozstrzygnięcie w zakresie kosztów procesu w instancji odwoławczej zostało wydane w oparciu o treść art. 98 § 1 k.p.c., tj. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty te złożyło się wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika strony pozwanej w kwocie 450 zł, obliczone na podstawie § 2 pkt. 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, według stanu na dzień wniesienia apelacji.

Zbigniew Podedworny