Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:

Sędzia Magdalena Daria Figura

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2024 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko (...) z siedzibą w R.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie

z dnia 12 września 2023 r., sygn. akt II C 2005/23

1)  oddala apelację;

2)  zasądza od (...) z siedzibą w R. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w instancji odwoławczej wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w tym zakresie do dnia zapłaty.

Magdalena Daria Figura

Sygn. akt V Ca 136/24

UZASADNIENIE

Z uwagi na to, że niniejsza sprawa podlegała rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym, stosownie do treści art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., Sąd Okręgowy ograniczył uzasadnienie wyroku do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Apelacja pozwanej nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd Okręgowy podziela dokonane w sprawie ustalenia faktyczne jak i wyczerpująca ocenę prawną żądania.

W odniesieniu do zarzutów apelacji tak zarzuty apelacji naruszenia prawa procesowego jak i materialnego są w ocenie Sądu Okręgowego nieuzasadnione.

W pierwszej kolejności za całkowicie chybiony uznać należy zarzut naruszenia przez Sąd I instancji naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. Przepis ten przyznaje sądowi swobodę w ocenie zebranego materiału dowodowego, zaś zarzut naruszenia tego uprawnienia tylko wtedy można uznać za usprawiedliwiony, jeżeli sąd zaprezentuje rozumowanie sprzeczne z regułami logiki bądź doświadczeniem życiowym. Dla skuteczności zarzutu naruszenia ww. przepisu nie wystarcza samo twierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Konieczne jest wskazanie przyczyn dyskwalifikujących postępowanie sądu w tym zakresie. Jeżeli zaś z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać, choćby w równym stopniu na podstawie tego samego materiału dowodowego dawały się wysnuć wnioski odmienne (por. wyrok SN z dnia 27 września 2002 r., II CKN 817/00). Zwalczanie oceny dowodów nie może polegać tylko na przedstawieniu własnej, korzystnej dla apelującego wersji ustaleń opartej na jego subiektywnej ocenie, lecz konieczne jest przy posłużeniu się argumentami wyłącznie jurydycznymi wykazanie, że określone w art. 233 § 1 k.p.c. kryteria oceny wiarygodności i mocy dowodów zostały naruszone, co miało wpływ na wynik sprawy.

Wbrew twierdzeniom zawartym w apelacji, nie sposób zarzucić Sądowi Rejonowemu dowolnej, sprzecznej ze zgromadzonym materiałem, oceny dowodów. Należy wskazać, że w ocenie Sądu Okręgowego słusznie Sąd Rejonowy przyjął, że w realiach niniejszej sprawy strona pozwana nie wykazała, aby opóźnienie lotu o nr (...) było wywołane zaistnieniem okoliczności nadzwyczajnej, rozumianej przez pryzmat Motywu 14. oraz 15 Rozporządzenia nr 261/2004, a w szczególności pozwana nie odniosła się na etapie rozpoznawania sprawy przed Sądem Rejonowym do kwestii opóźnionego wylotu samolotu realizującego rejs o numerze (...), poprzedzającego wymieniony lot w rotacji, co skutkowało powstaniem opóźnienia w przylocie do H.. Dodatkowo, jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy sam fakt zamknięcia lotnika (próba lądowania nastąpiła już po godzinie zamknięcia lotniska, lotnisko zostało zamknięte o 18.55 UTC, a planowo rejs miał się zakończyć o 18.50 UTC) i konieczność przekierowania samolotu z tej przyczyny nie stanowi okoliczności nadzwyczajnej i mieści się w ryzyku prowadzenia działalności gospodarczej przewoźnika.

Na podkreślenie zasługuje również to, że pozwana nie wykazała w niniejszej sprawie aby podjęła wszelkie racjonalne środki celem zminimalizowania negatywnych skutków odwołania lotu lub dużego opóźnienia w konsekwencji czego nie jest on zwolniony z wypłaty odszkodowania na podstawie art. 7 rozporządzenia (WE) nr 261/2004. Samo zaproponowanie rejsu zastępczego na dalszym odcinku w okolicznościach niniejszej sprawy nie wyłącza odpowiedzialności przewoźnika.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 przewoźnik zwolniony jest z obowiązku wypłaty rekompensaty, jeżeli może dowieść, że odwołanie /duże opóźnienie lotu zostało spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć mimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków. W ocenie Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie słusznie Sąd Rejonowy przyjął, że pozwana nie sprostała temu obowiązkowi. Wbrew twierdzeniom pozwanej należy przyjąć, że to nie zamknięcie lotniska w H. było przyczyną opóźnienia rejsu, którego dotyczy przedmiotowa sprawa ale zbyt późne przybycie samolotu z rejsu poprzedniego (jak już wskazano powyżej, gdyby lot odbył się zgodnie z planem to samolot wylądowałby w H. przed zamknięciem lotniska). Pozwana przy rozpoznawaniu sprawy przed Sądem I instancji nie powoływała się na nadzwyczajne okoliczności dotyczące opóźnienia lotu poprzedzającego lot do H.. Zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu w sprawie jak niniejsza, to pozwany winien wykazać przesłanki zwalniające go z odpowiedzialności względem pasażera za opóźnienie lotu. Pozwany tak jak wskazał to Sąd Rejonowy powyższemu nie sprostał. Z uwagi na powyższe należy przyjąć, że zarzuty zgłoszone na etapie postępowania apelacyjnego nie zasługują na uwzględnienie. Przesłanki wskazane w artykule 5 ust. 3 rozporządzenia nr 261/2004 nie zostały przez pozwaną wykazane.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że apelacja pozwanej wobec bezzasadności zarzutów podlega oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c.

Magdalena Daria Figura