Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2025 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Iwona Lizakowska-Bytof

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2025 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w W.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 5 października 2023 r., sygn. akt I C 2510/22

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że oddala powództwo w całości i zasądza od (...) Sp. z o.o. w W. na rzecz (...) Sp. z o.o. w W. kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu,

2.  zasądza od (...) Sp. z o.o. w W. na rzecz (...) Sp. z o.o. W. kwotę 650 (sześćset pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania w instancji odwoławczej, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia niniejszego orzeczenia pełnomocnikowi pozwanego do dnia zapłaty.

Iwona Lizakowska-Bytof

Sygn. akt V Ca 252/24

UZASADNIENIE

Z uwagi na to, że niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym, stosownie do art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., Sąd Okręgowy ograniczył uzasadnienie wyroku do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa i zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego podlegała uwzględnieniu, choć nie wszystkie powołane w niej zarzuty Sąd Okręgowy uznał za zasadne. W ocenie Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie zachodziły podstawy do zmiany zaskarżonego orzeczenia poprzez oddalenie powództwa w całości.

Sąd Okręgowy nie podziela oceny materiału dowodowego i ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd Rejonowy w zakresie, w jakim Sąd Rejonowy uznał, że wykazano iż poprzednik prawny powoda posiadał rezerwację na lot, który został odwołany przez pozwanego, z którego to tytułu powód, na podstawie zawartej umowy cesji, rości sobie żądanie wypłaty odszkodowania opartego na art. 5 ust. 1 lit. c w zw. z art. 7 ust. 1 lit. c Rozporządzenia (WE) Nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) Nr 295/91.

Trafnie skarżący podnosi naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. Przepis ten przyznaje sądowi swobodę w ocenie zebranego materiału dowodowego, zaś zarzut naruszenia tego uprawnienia tylko wtedy można uznać za usprawiedliwiony, jeżeli sąd zaprezentuje rozumowanie sprzeczne z regułami logiki bądź doświadczeniem życiowym. Dla skuteczności zarzutu naruszenia ww. przepisu nie wystarcza samo twierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Konieczne jest wskazanie przyczyn dyskwalifikujących postępowanie sądu w tym zakresie. Jeżeli zaś z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać, choćby w równym stopniu na podstawie tego samego materiału dowodowego dawały się wysnuć wnioski odmienne (por. wyrok SN z dnia 27 września 2002 r., II CKN 817/00).

Należy zwrócić uwagę iż w świetle art. 2 lit. I Rozporządzenia nr 261/2004 "odwołanie" oznacza nie odbycie się lotu, który był uprzednio planowany i na który zostało zarezerwowane przynajmniej jedno miejsce. Przesłanki wymienione w w/w przepisie muszą wystąpić kumulatywnie, by można było j stwierdzić, że doszło do odwołania lotu. Sporny w sprawie lot ani nie był uprzednio planowany - ani nie było na niego zarezerwowane co najmniej jedno miejsce - a więc nie był lotem odwołanym w rozumieniu rozporządzenia nr 261/2004 (dowód: informacja od Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej).

Pozwana Spółka w niniejszej sprawie podjęła stosowną inicjatywę dowodową zmierzającą do wykazania, iż w ogóle nie miała w swej siatce połączeń rejsu (...) w dniu 15 sierpnia 2022 r. na trasie F. - P., a więc nie mogła tego rejsu odwołać. Założyć tym samym należy, iż pomyłka w zakresie rejsu poprzednika prawnego powoda miała swoje źródło w wadliwym funkcjonowaniu operatora wycieczki, który przekazał pasażerowi niepotwierdzone z przewoźnikiem dane o przelocie. Z tego względu pozwana nie może ponosić odpowiedzialności odszkodowawczej za tę sytuację. Nie można nadto utożsamiać sposobu funkcjonowania biura podróży w zakresie przekazywania klientom informacji o przelotach z odwołaniem rejsu przez pozwanego przewoźnika szczególnie, gdy przewoźnik ten wykazał, iż nigdy nie planował takiego rejsu, o którym informacje zostały przekazane pasażerowi, a tym samym nie mógł go odwołać.

Wskazać jednocześnie należy, że Sąd Okręgowy uznał za uzasadnione zarzuty naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. w zakresie dotyczącym niewłaściwego uznania przez Sąd Rejonowy, że dowody przedłożone przez powoda są wystarczające do uznania, iż poprzedniczka prawna powoda – K. S. posiadała potwierdzoną rezerwację na lot (...) z dnia 15 sierpnia 2022 r.

Podstawę prawną dochodzonego w niniejszym postępowaniu roszczenia stanowi Rozporządzenie 261/2004. Rozporządzenie to znajduje zastosowanie wyłącznie do pasażerów, którzy posiadali potwierdzoną rezerwację na dany lot oraz stawili się na odprawę (zgodnie z wymogami i w czasie określonym uprzednio na piśmie). Kumulatywne wykazanie obu tych okoliczności stanowi konieczną przesłankę do stwierdzenia legitymacji czynnej powoda.

Zdaniem Sądu Okręgowego, zgromadzony materiał dowodowy nie pozwalał na uznanie, że w przypadku poprzedniczki prawnej powoda doszło do ziszczenia się – kategorycznie zakwestionowanych przez stronę pozwaną – przytoczonych wyżej okoliczności. Powód przedstawił wyłącznie kopię karty pokładowej K. S. na lot (...), nie zaś na lot (...), którego dotyczyło roszczenie dochodzone pozwem, co nie jest równoznaczne z posiadaniem potwierdzonej rezerwacji na lot (...). Wymaga podkreślenia, że w sporze z przewoźnikiem to pasażer (lub jego następca prawny) powinien wykazać - zgodnie z ogólnym ciężarem rozkładu dowodu z art. 6 k.c. - że posiada uprawnienie do wystąpienia z żądaniem odszkodowawczym, albowiem brał udział w opóźnionym locie i posiadał na niego potwierdzoną rezerwację. Wszystkie inne okoliczności istotne z punktu widzenia tych roszczeń muszą natomiast zostać wykazane przez przewoźnika.

Biorąc pod uwagę powyższe, w świetle zakwestionowania przez pozwaną faktu posiadania przez powoda potwierdzonej rezerwacji na lot, przyjąć należy, iż powód nie wykazał swej legitymacji czynnej, a co za tym idzie nie udowodnił zasadności dochodzonego roszczenia. W konsekwencji również zarzuty dotyczące naruszenia art. 3 ust. 2 i 3, art. 2, oraz art. 7 ust. 1 lit. b) Rozporządzenia 261/2004 w zw. z art. 6 k.c. okazały się zasadne.

Z tych wszystkich względów, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i powództwo oddalił.

Wydanie orzeczenia reformatoryjnego skutkowało również koniecznością modyfikacji rozstrzygnięcia o kosztach postępowania przed Sądem Rejonowym. Wobec oddalenia powództwa w całości Sąd Okręgowy orzekł o tych kosztach w oparciu o art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Zważywszy na oddalenie powództwa, powód zobowiązany został do zwrotu poniesionych przez pozwanego kosztów postępowania, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika profesjonalnego oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa. Wysokość kosztów zastępstwa procesowego przed sądem pierwszej instancji ustalona została na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Rozstrzygniecie w przedmiocie kosztów postępowania przed sądem instancji odwoławczej zostało wydane na podstawie art. 98 k.p.c. Sąd Okręgowy nałożył na powoda obowiązek zwrotu na rzecz pozwanego kwot uiszczonych tytułem opłaty od apelacji oraz wynagrodzenia pełnomocnika profesjonalnego, którego wysokość ustalono w oparciu o § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za radców prawnych.

Iwona Lizakowska - Bytof