Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 27 kwietnia 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2023 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku H. S.

z udziałem Bank (...) w W.

o wpis do kw

na skutek apelacji wnioskodawcy

od postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy Mokotowa w Warszawie

z dnia 3 stycznia 2023 r. sygn. akt (...)

postanawia:

oddalić apelację.

Maria Dudziuk

V Ca 627/23

UZASADNIENIE

Apelacja wnioskodawczyni H. S. od postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy Mokotowa w Warszawie z dnia 3 stycznia 2023r. wydanego w sprawie (...) dot. KW Nr (...) nie zasługuje na uwzględnienie a podniesione w niej zarzuty nie mogą skutkować zmianą bądź uchyleniem zaskarżonego orzeczenia.

Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne dokonane przez Sąd I Instancji ustalenia faktyczne oraz prawną ocenę ustaleń dokonanych w oparciu o dołączone do akt księgi oraz do wniosku dokumentów.

Wobec powyższego jako chybione ocenić należy zarzut naruszenia art. 79 ust. 1 u.k.w.h. w zw. z art. 245 ¹ kc w zw. z art. 3 ust. 1 u.k.w.h. Przede wszystkim wskazane normy prawa materialnego nie stanowiły podstawy prawnej rozstrzygnięcia Sądu I Instancji. Tym samym nie sposób jest przyjąć, iż doszło do ich naruszenia bądź w ten sposób, iż zostały błędnie zastosowane albo nie zastosowane, bądź w ten sposób, iż doszło do ich nieprawidłowej wykładni.

Zawarte w pisemnych motywach postanowienia sformułowanie o istniejącym przypuszczeniu, że wierzytelność zabezpieczona hipoteką, której wykreślenia domaga się skarżąca, przeszła na inny podmiot pozostają bez żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. W tym w szczególności dla oceny, czy wnioskodawczyni udokumentowała w sposób wymagany prawem fakt wygaśnięcia hipoteki. A jak słusznie wskazał Sąd I Instancji zgodnie z treścią art. 94 u.k.w.h. jedynie wygaśnięcie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką skutkuje wygaśnięciem hipoteki. Tym samym dłużnik domagający się wykreślenia hipoteki zobowiązany jest wykazać dokumentem, że wierzytelność wygasła. Skarżąca natomiast konsekwentnie od momentu złożenia wniosku powołuje się nie na dokumenty dowodzące wygaśnięcia wierzytelności (hipoteki), ale na dokumenty dowodzące utracie bytu prawnego wierzyciela hipotecznego. Co jak słusznie również podkreślił Sąd I Instancji nie jest równoznaczne z wygaśnięciem wierzytelności.

Za Sądem Rejonowym wskazać również należy, iż wyłaniający się spór, czy też wątpliwość co do faktu istnienia wierzytelności i wygaśnięcia hipoteki nie może być przedmiotem badania i postępowania dowodowego przed Sądem wieczystoksięgowym. Spory co do zgodności wpisów z rzeczywistym stanem prawnym podlegają rozpoznaniu w odrębnym procesie, w tym także w oparciu o art. 10 u.k.w.h.

W konsekwencji za również chybiony uznać należy podniesiony w apelacji zarzut naruszenia art. 94 u.k.w.h. poprzez jego błędną wykładnię.

Sąd Rejonowy nie uchybił także treści art. 31 ust. 1 u.k.w.h. w zw. z art. 626 ¹² par. 1 – 3 kpc poprzez bezpodstawne uzależnienie wykreślenia hipoteki od przedłożenia dokumentu wystawionego przez podmiot już nieistniejący. W żadnym punkcie motywów skarżonego orzeczenia nie ma mowy o takim warunku. Wymaganie od wnioskodawczyni wykazania dokumentem, że wierzytelność zabezpieczona hipoteką wygasła nie jest równoznaczna z wymaganiem wystawienia takiego dokumentu przez nieistniejący podmiot ujawniony jako pierwotny wierzyciel. Skarżąca zdaje się nie dostrzegać istoty błędu argumentacji przytoczonej na poparcie apelacji wyrażającej się w przekonaniu, że utrata bytu prawnego przez wierzyciela hipotecznego niejako automatycznie jest równoznaczna z wygaśnięciem wierzytelności, co nie znajduje prawnego uzasadnienia (ów automatyzm). Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego w tym w przytoczonym przez Sąd I Instancji postanowieniu z dnia 22 kwietnia 2016r., sygn. II CSK 402/15.

Wobec powyższego zasadne jest stanowisko Sądu Rejonowego, że dokumenty przytaczane na poparcie wniosku o wykreślenie hipoteki nie są wystarczające w świetle art. 31 i 94 u.k.w.h. dla uznania za udokumentowany faktu wygaśnięcia wierzytelności zabezpieczonej hipotecznie.

Kierując się powyższymi względami oraz nie znajdując podstaw do uwzględnienia apelacji na mocy art. 385 kpc w zw. z art. 13 par. 2 kpc orzeczono o jej oddaleniu.