Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 sierpnia 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Adrianna Szewczyk-Kubat
Sędziowie:	Agnieszka Łukaszuk (spr.) del. Dorota Walczyk
Protokolant:	sekr. sądowy Jakub Ośka

po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2020 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa Powiatu (...)

przeciwko Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu z siedzibą w W.

o ustalenie

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie

z dnia 23 maja 2018 r., sygn. akt II C 102/18

1.  oddala apelację.

2.  zasądza od Powiatu (...) na rzecz Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z siedzibą w W. kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w instancji odwoławczej.

Sygn. akt V Ca 787/19

Transkrypcja wygłoszonego uzasadnienia do orzeczenia wydanego w dniu 12 sierpnia 2020 roku w sprawie V Ca 787/19

Wyrokiem z dnia 23 Maja 2018 roku, Sąd Rejonowy dla Warszawy - Woli w Warszawie oddalił powództwo Powiatu (...) przeciwko Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu z siedzibą w W. o ustalenie nieistnienia stosunku prawnego, zasądzając także od powoda na rzecz pozwanego kwotę 917 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wniósł powód zaskarżając wyrok w całości i zarzucając mu brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego poprzez pominięcie okoliczności, że Powiat (...) faktycznie nie użytkował pojazdu objętego pozwem, zaś jakichkolwiek ruch tego pojazdu związany był z korzystaniem przez powoda z usług transportowych, świadczonych przez profesjonalny podmiot posiadający ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w sferze wykonywanej przez siebie działalności oraz naruszenie przepisów art. 23 ustęp 1 i 2 związku z art. 29 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 22 Maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, poprzez przyjęcie, że na powodzie ciążył obowiązek posiadania ważnej umowy ubezpieczenia OC w sytuacji, gdy pojazd objęty pozwem nie był użytkowany i od dnia jego usunięcia z drogi do dnia demontażu, nie znajdował się w ruchu wskutek korzystania z niego. Mając na uwadze powyższe zarzuty pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i ustalenie nieistnienia obowiązku ubezpieczenia OC pojazdu, który stał się własnością Powiatu (...) oraz orzeczenie o kosztach postępowania za obie instancje, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy biorąc pod uwagę, że Sąd II instancji nie przeprowadzał postępowania dowodowego, nie zmieniał ustaleń faktycznych Sądu I instancji a w apelacji nie zgłoszono zarzutów dotyczących tych ustaleń, uwzględniając treść artykułu 387 § 2 z indeksem 1 k.p.c. zważył co następuje:

Apelacja jako niezasadna podlegała oddaleniu.

Sąd Okręgowy w pełni podziela i przyjmuje za własne zarówno dokonane przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne, jak również prawną ocenę tych ustaleń wskazaną w pisemnych motywach orzeczenia. Ustawa z dnia 22 maja 2003 o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych nakłada na właściciela pojazdu konieczność posiadania aktualnego ubezpieczenia OC, zgodnie zaś z treścią art. 23 tej ustawy, obowiązek ten dotyczy każdego samochodu bez względu na to czy on jest aktualnie użytkowany czy też nikt z niego nie korzysta. Jeśli tylko auto jest zarejestrowane, wówczas właściciel powinien dopełnić powyższego obowiązku. Jak słusznie bowiem wskazał Sąd Rejonowy sam fakt posiadania, a nie eksploatacja pojazdu, warunkuje powstanie obowiązku ubezpieczenia.

Sąd Okręgowy podziela stanowisko zaprezentowane przez pozwanego, że nawet nieużytkowane auto może być przyczyną szkody i choć rzeczywiście wystąpienie takiego zdarzenia jest mniej prawdopodobne, niż w przypadku pojazdu na co dzień eksploatowanego, to jednak nie można go całkowicie wykluczyć. Zgodnie bowiem z art. 34 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, za szkodę powstałą w związku z ruchem pojazdu mechanicznego, uważa się również szkodę powstałą podczas i w związku z wsiadaniem do pojazdu mechanicznego lub wysiadaniem z niego, bezpośrednim załadowywaniem lub rozładowywaniem pojazdu mechanicznego, zatrzymaniem lub postojem pojazdu mechanicznego.

Wbrew twierdzeniem apelującego o wyłączeniu spod obowiązku ubezpieczenia pojazdu nie używanego, w żadnej mierze nie świadczy treść art. 23 ust. 1 i 2, w zw. z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Od daty uprawomocnienia się postanowienia o przepadku pojazdu na rzecz Powiatu (...), powód stał się jego samoistnym posiadaczem. Z tego względu właśnie zgodnie z treścią przywołanych powyżej przepisów, na stronie powodowej spoczywał obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Co istotne i wymaga podkreślenia, powód nie wykazał w toku niniejszego postępowania by pojazd nie nadawał się do ruchu. Powoływał się jedynie na brak jego użytkowania, co jak wskazano powyżej, nie ma znaczenia dla przypisania obowiązku ubezpieczenia pojazdu.

Tym samym apelacja podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c. O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w związku z § 2 pkt. 3, w związku z § 10 ust. 1 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku, w sprawie opłat za czynności radców prawnych.