Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2020 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Ł. K.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie

z dnia 5 grudnia 2019 r., sygn. akt II C 2614/19

oddala apelację.

Sygn. akt V Ca 1558/20

UZASADNIENIE

Apelacja powoda nie zasługuje na uwzględnienie.

Otóż jak trafnie podkreślał pozwany, zgodnie z art. 3 ust. 2a) Rozporządzenia (WE) Nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) Nr 295/91, na którym powód opierał dochodzone w przedmiotowej sprawie roszczenie, Rozporządzenie nr 261/2004 znajduje zastosowanie wyłącznie do pasażerów, którzy posiadali potwierdzoną rezerwację na dany lot oraz stawili się na odprawę (zgodnie z wymogami i w czasie określonym uprzednio na piśmie). Kumulatywne wykazanie obu tych okoliczności stanowi konieczną przesłankę do stwierdzenia legitymacji czynnej powoda.

Zdaniem Sądu Okręgowego, zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy nie pozwalał na uznanie, że w przypadku powoda doszło do ziszczenia się – kategorycznie zakwestionowanych przez stronę pozwaną - przytoczonych wyżej okoliczności, co determinowało zasadność dochodzonego roszczenia.

Znamienne jest, iż uprawnienia pasażerów na podstawie Rozporządzenia nr 261/2004 przysługują im jedynie wtedy, gdy posiadają (nie tylko samą rezerwację, ale) potwierdzoną rezerwację na lot (zob. szerzej J. Luzak, w: Osajda, Komentarz, Legalis 2018, ed. I, art. 3 rozporządzenia 261/2004). Aby zatem pasażerowie mogli skorzystać z przepisów Rozporządzenia nr 261/2004, muszą oni potwierdzić swoją rezerwację na dany lot. Oznacza to, że pasażer powinien przejść przez proces odprawy na dany lot, chyba że otrzymał on wcześniej informację o odwołaniu lotu.

Zważywszy, iż powód przestawił wyłącznie wydruk dokumentu określonego jako Dokument podróży, nie sposób było uznać, iż przytoczone wyżej przesłanki faktycznie się ziściły. Zauważyć w tym miejscu trzeba, iż zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt f) Rozporządzenia nr 261/2004 „bilet” oznacza ważny dokument uprawniający do przewozu lub coś równoważnego w formie innej niż papierowa, w tym w formie elektronicznej, wydany lub autoryzowany przez przewoźnika lotniczego lub jego autoryzowanego przedstawiciela (nie ma tutaj mowy o organizatorze wycieczki).

Skarżący w sposób szczególny podkreśla, iż w przedmiotowej sprawie chodziło o lot powrotny z wycieczki. W tym miejscu trzeba stwierdzić, iż z materiału dowodowego w istocie nie wynika, czy powód w ogóle dotarł do miejsca imprezy turystycznej, a w szczególności (jeśliby to już założyć) w jaki sposób, tj. czy nastąpiło to na podstawie rezerwacji, na którą się powołuje (na tą okoliczność nie przedstawiono wszak żadnego dowodu). Tymczasem nie stanowi odmowy przyjęcia na pokład niewpuszczenie pasażera na pokład lotu powrotnego, jeżeli pasażer nie skorzystał z lotu do miejsca docelowego, na który miał się stawić w ramach tej samej rezerwacji (zob. szerzej pkt 3.1.1 Zawiadomienia Komisji Europejskiej Wytyczne interpretacyjne dotyczące rozporządzenia (WE) Nr 261/2004, 2016/C 214/04, Dz.Urz.UE. C z 15.06.2016 r. Nr 213, s. 5, https://eur-lex.europa.eu/legal content/PL/TXT/HTML/?uri=CELEX:52016XC0615(01)&from=EN). Umożliwia to przewoźnikowi lotniczemu podjęcie strategicznej decyzji o sprzedaży dodatkowego biletu na lot powrotny, na który dany pasażer ma niewielką szansę stawienia się.

Jeśli dodamy do tego wszystkiego wyjaśnienia pozwanego, iż nie dysponuje listą odprawionych pasażerów i nie jest do tego zobligowany, a biura podróży dokonują zmian przewoźników i lotów, należy przyjąc, że skarżący – zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu – nie udowodnił zasadności dochodzonego roszczenia było jak najbardziej uzasadnione.

Reasumując – zważywszy na całość przeprowadzonych rozważań - Sąd Okręgowy uznał, że apelacja powoda nie zasługuje na uwzględnienie, w związku z czym należało ją oddalić na podstawie art. 385 k.p.c.