Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 grudnia 2011 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny-Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Marzanna Góral

Sędzia SO Ewa Cylc

Sędzia SO Bożena Miśkowiec

Protokolant: sekr. sąd. Beata Dąbrowska

po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2011 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy (...)

przeciwko Skarbowi Państwa – Ministrowi Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej ( uprzednio Infrastruktury )

z udziałem interwenienta ubocznego (...) S.A. z siedzibą w M.

o udostępnienie informacji publicznej

skutek apelacji interwenienta ubocznego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie

z dnia 16 marca 2011, sygn. akt I C2193/10

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 1. w ten sposób, że oddala powództwo i zasądza od Gminy(...) na rzecz (...) S.A.z siedzibą w M.kwotę 60 (sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów procesu ;

II.  zasądza od Gminy (...)na rzecz (...) S.A.z siedzibą w M.kwotę 660 (sześćset sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów procesu w instancji odwoławczej.

Sygn. akt V Ca 1960/11

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22 października 2010 r. Gmina (...), reprezentowana przez (...), wystąpiła do Sądu Rejonowego dla Warszawy - Śródmieście o:

1) nakazanie Skarbowi Państwa - Ministrowi Infrastruktury udostępnienia informacji publicznej w postaci umowy (...)z dnia 19 września 1997 r. podpisanej przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej ze spółką (...) S.A.na budowę przez przystosowanie autostrady (...)na odcinku (...) do wymogów płatnej autostrady oraz eksploatację autostrady na tym odcinku w brzmieniu pierwotnym (tj. z dnia podpisania umowy) oraz w brzmieniu zgodnym z Aneksem nr (...), jak również propozycji zmiany tej umowy przekazanej (...) S.A.w styczniu 2010 r.;

2) przeprowadzenie dowodu z ww. dokumentów;

3) zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew Skarb Państwa -Minister Infrastruktury wniósł o oddalenie powództwa wobec braku podstaw faktycznych i prawnych do jego uwzględnienia wraz z równoczesnym wnioskiem o wezwanie w oparciu o przepisy ww. aktu prawnego do udziału w sprawie (...) S.A. w charakterze interwenienta ubocznego.

Postanowieniem z dnia 31.01.2011 r. wezwano do udziału w sprawie w charakterze interwenienta ubocznego (...) SA z siedzibą w M..

(...) S.A., który ostatecznie przystąpił do sprawy w tym charakterze procesowym, wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wskazując, że żądanie powoda jest bezzasadne i nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach, w szczególności w treści art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198, z póz. zm.) oraz art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, póz. 1503, z późn. zm.). Uzasadniając powyższe stanowisko wyjaśniono , że całość praw i obowiązków z umowy (...)została w roku 2004 przeniesiona ze spółki (...) S.A.z siedzibą w K.na spółkę (...) S.A.z siedzibą w M., która nadal pozostaje jej stroną oraz stwierdzono, że żądania powoda oraz przedstawione na ich poparcie argumenty są chybione z następujących przyczyn:

- umowa (...) jest kontraktem zawartym i pozostającym w sferze prawa prywatnego i to niezależnie od faktu, że jej stroną pozostaje Skarb Państwa, działający poprzez statio fisci w osobie ministra właściwego ds. transportu (aktualnie Minister Infrastruktury); tym samym strony tej umowy korzystają ze swobodnego uprawnienia kształtowania treści swoich zobowiązań w granicach swobody określonej treścią art. 353 ^{1 .} k.c., a w konsekwencji tej regulacji, pośrednio przepisami ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2004, Nr 256, poz. 2571, z póz. zm.);

- strony w/w umowy mogły nałożyć na siebie obustronne zobowiązanie do zachowania w poufności informacji objętych treścią umowy, zaś naruszenie tego zobowiązania odpowiednio usankcjonować;

- prawdziwym jest stwierdzenie pozwanego, że treść umowy (...)stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa (...)SA, jak również nie sposób zgodzić się z twierdzeniem powoda, że informacje zawarte w umowie (...)nie mają żadnej wartości gospodarczej, ponieważ spółka (...) S.Ama pozycję (...)w zakresie obsługi ruchu autostradowego na odcinku (...); powód natomiast pomija lub wręcz nie przyjmuje do wiadomości faktu, że spółka jest normalnym uczestnikiem obrotu gospodarczego i nawiązuje różnego rodzaju relacje handlowe z innymi uczestnikami tego obrotu, wobec których nie chce ujawniać szczegółowej treści relacji kontraktowych łączących go ze Skarbem Państwa w ramach projektu „(...)”; działanie podjęte przez interwenienta polegające na uzgodnieniu z Ministrem Infrastruktur, że do Umowy (...) została wprowadzona tzw. „klauzula poufności” należy bezsprzecznie uznać jako niezbędne i staranne działania w celu zachowania poufności informacji stanowiących tajemnice przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji;

- za niewłaściwe należy uznać żądanie powoda o ujawnienie treści projektu zmian do umowy (...), którą spółka (...) S.A.otrzymała od pozwanego i Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych i Autostrad w styczniu 2010 r.; dokument ten odzwierciedla bowiem w wersji roboczej wolę renegocjowania przez stronę publiczną warunków umowy, przy czym wobec faktu że nie został do chwili obecnej uzgodniony, nie stanowi umowy; w odróżnieniu od umów zawieranych w reżimie zamówień publicznych (tj. na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. prawo zamówień publicznych Dz. U. Nr 19, póz. 177, z późn. zm.) umowy (...)(aktualnie „(...)" albo „(...)”) nie korzystają z przymiotu jawności publicznej;

- ujawnienie treści umowy (...)może mieć negatywne implikacje z punktu widzenia interesów gospodarczych Skarbu Państwa; upublicznienie treść jej postanowień może rzutować zarówno na istniejące stosunki z innymi prywatnymi spółkami (...) lub przyszłe stosunki, które będą nawiązywane w ramach innych, nowych projektów inwestycyjnych w dziedzinie autostrad.

W uzupełnieniu zarzutów o charakterze materialnoprawnym pełnomocnik interwenienta ubocznego zwrócił ponadto uwagę, na brak legitymacji procesowej po stronie powoda w osobie Gminy (...), podnoszą, że stroną postępowania administracyjnego, w następstwie którego toczy się postępowanie cywilne był bowiem Prezydent (...), działając w imieniu własnym, a nie jako reprezentant Gminy (...).

Wyrokiem z dnia 16 marca 2011 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie w pkt. 1. nakazał pozwanemu Skarbowi Państwa – Ministrowi Infrastruktury udostępniania powodowi Gminie (...)w formie kserokopii informacji publicznej w postaci:

- umowy (...)z dnia 19 września 1997 r. na budowę przez przystosowanie autostrady (...)na odcinku (...) o długości 60,9 km do wymogów pełnej autostrady oraz eksploatację autostrady na tym odcinku w brzmieniu pierwotnym z dnia jej podpisania oraz zgodnym z aneksem nr (...)

- propozycji zmiany tej umowy złożonej w miesiącu styczniu 2010 r. pozwanemu przez interwenienta ubocznego (...) S.A. w M.,

oraz w pkt.2 orzekł o kosztach postępowania.

U podstaw powyższego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia i rozważania:

Pismami z dnia 23.03.2010 r. oraz 24.04.2010 r. Ministerstwo Infrastruktury (...)zwrócił się do (...) SAw M.z prośbą o przedstawienie swego stanowiska co do wyrażenia zgody na udostępnienie Prezydentowi (...)umów (...), których dotyczy niniejsze postępowanie sądowe. W odpowiedzi na powyższe, (...) SAw M., poinformowała że wszystkie postanowienia zawarte w ww. umowie stanowią jej tajemnicę handlową i są informacjami poufnymi.

Decyzją z dnia 21.04.2010 r. Minister Infrastruktury rozpoznał wniosek Prezydenta (...)o udostępnienie informacji publicznej w formie kserokopii dotyczącej umowy(...)na budowę i eksploatację autostrady w brzmieniu zgodnym z pierwotnym jej tekstem oraz z aneksem nr (...), oraz treści propozycji zmiany owej umowy - utrzymując w mocy wcześniejszą, negatywną decyzję w tym względzie.

Postanowieniem z daty 1.07.2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W.odrzucił skargę gminy (...) dotyczącą odmowy udostępnienia informacji publicznej z przyczyn formalnych - brak właściwości dla rozpoznania owych kwestii. Z uzasadnienia ww. postanowienia wynika, że decyzja z dnia 21.04.2010 r. Ministra Infrastruktury zawierała błędne pouczenie co do trybu odwołania w niniejszej sprawie, do którego to gmina się zastosowała.

Sąd Rejonowy podkreślił, że tak ustalony stan faktyczny był w sprawie bezsporny.

Wyjaśnił przy tym, że oddalił zgłoszone przez stronę powodową i pozwaną wnioski dowodowe z tego względu, że wniosek strony powodowej dotyczący dołączenia i dopuszczenia dowodu z powoływanych w pozwie umów „skonsumowałby" poniekąd przedmiot niniejszego postępowania, czyniąc go bezprzedmiotowym, natomiast wniosek dowodowy strony pozwanej dotyczący dowodu z zeznań J. W., reprezentującego stronę pozwaną - to jest Skarb Państwa - Ministra Infrastruktury, nie był stosownym i miarodajnym dowodem na okoliczności dotyczące tajemnicy (...) SAw M.w związku z zawartą umową skoro nie zostało wykazane, z jakiego to powodu właśnie przedstawiciel Skarbu Państwa ma posiadać wiedzę na temat znaczenia tajemnicy odrębnego od Skarbu Państwa podmiotu, który to funkcjonuje samodzielnie w obrocie gospodarczym. W ocenie sadu trudno przyjąć by J. W.pełniący funkcję (...)Ministerstwa (...)dysponował pełnymi wiadomościami dotyczącymi aktualnego funkcjonowania całości (...) SAw M., wszystkich jej umów, kondycji finansowej i organizacyjnej i znaczenia na tym tle umowy z 1997 r. (wraz z jej późniejszymi przekształceniami). W opinii sądu dowód z zeznań J. W., niósłby ze sobą wątpliwości, co do jego wiarygodności - także z uwagi na brak możliwości skonfrontowania tego dowodu z innymi środkami dowodowymi

W ocenie Sądu Rejonowego bezzasadnym był zarzut braku legitymacji czynnej po stronie powodowej. Motywując swe stanowisko w tym zakresie sąd pierwszej instancji wskazał, że w art. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej skonstruowana została zasada powszechnej dostępności, z której wynika, iż prawo do informacji publicznej przysługuje każdemu, a od osoby wykonującej prawo do informacji nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego. Podkreślił, że ustawodawca stanął na stanowisku, iż prawo do informacji stanowi składową katalogu praw człowieka, skoro odnosi się ono do każdego, bez względu na posiadane obywatelstwo, narodowość, interes prawno-faktyczny, czy miejsce zamieszkania. Z prawa tego mogą skorzystać również osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. Prawo do informacji przysługuje każdemu, czyli:- osobom fizycznym bez względu na obywatelstwo, oraz miejsce zamieszkania,- osobom prawnym, - odpowiednim organom statutowym mającym prawo reprezentować dany podmiot,- jednostkom organizacyjnym nie posiadającym osobowości prawnej. W szczególności zaś prawo to nie jest w żadnej mierze powiązane z koniecznością wyczerpania toku administracyjnego, ani też od niego uzależnione. W kontekście zagadnienia legitymacji czynnej powoda, najistotniejszą jest zdanie sądu kwestia przyznana w odpowiedzi na pozew przez Skarb Państwa - Ministra Infrastruktury, a mianowicie to, że zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 2 2001 r. Nr 142, póz. 1591, ze zm.) Prezydent (...)jest podmiotem uprawnionym do działania w imieniu osoby prawnej - Gminy (...). Okoliczność, że jest również jednocześnie kierownikiem Urzędu (...)w (...), wykonującym zlecone funkcje z zakresu administracji publicznej nie pozbawia go powyższego uprawnienia do występowania w imieniu Gminy (...). Sąd Rejonowy zauważył przy tym, że podobny dualizm jest charakterystyczny dla podmiotów działających w sferze tak administracji rządowej, jak i samorządowej (choćby - (...)reprezentowane przez (...), Skarb Państwa - Prezydent (...)).

Zdaniem Sądu Rejonowego powództwo wniesione w niniejszej sprawie zasługiwało na uwzględnienie w pełnym zakresie, bowiem wbrew opinii pozwanego i interwenienta ubocznego brak było przesłanek do uznania, że informacje, o których udostępnienie wniósł powód stanowiły tajemnicę przedsiębiorstwa i były informacjami poufnymi w rozumieniu pkt. 18.1. umowy (...)z dnia 19 września 1997 r., a w konsekwencji by podstawą ograniczenia prawa do udostępnienia informacji publicznej w niniejszej sprawie mogły być regulacja zawarte w art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153. póz. 1503, ze zm.) oraz art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, póz. 1198, ze zm.), które stanowią, że prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na tajemnicę przedsiębiorstwa. Sąd ten wskazał, że w myśl art. 11 ust. 4 uznk, przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się nieujawnione do tajemnicy publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności oraz, ze art. 2 uznk stanowi, iż przedsiębiorcami są osoby fizyczne, prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, które prowadząc, chociażby ubocznie, działalność zarobkową lub zawodową uczestniczą w działalności gospodarczej. Stwierdził również, że tajemnicę, o jakiej mowa w art. 5 ust. 2 uodip naeży interpretować jako tajemnicę przedsiębiorstwa, o której stanowi art. 11 ust. 4 uznk oraz podkreślił, że tajemnica przedsiębiorstwa jest niewątpliwie sferą żywotną dla funkcjonowania każdego podmiotu gospodarczego, której ujawnienie wobec osób nieuprawnionych może narazić tą działalność na wymierne straty. Zaznaczył, że istniejące orzecznictwo pozwala na dookreślenie, jakie informacje stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa, w szczególności, że Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 5 września 2001 r. (I CKN 1159/00; OSN IC 5/2002) zwrócił uwagę na fakt, iż przepis art. 11 ust. 4 uznk nie pozwala na objęcie tajemnicą informacji powszechnie znanych lub takich, o treści których podmiot zainteresowany ich posiadaniem, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności, może się dowiedzieć w zwykłej i dozwolonej drodze. W ocenie Sądu Rejonowego za zasadnością żądania pozwu przemawiała także treść regulacji zawartych w ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t. jedn. Dz. U. 2006 r. Nr 164 póz. 1163; dalej jako - pzp), która to ustawa wprowadziła zasadę jawności postępowania o udzielenie zamówienia publicznego stanowiąc w art. 8 ust. 2, że zamawiający może ograniczyć dostęp do informacji związanych z postępowaniem o udzielenie zamówienia tylko w przypadkach określonych w ustawie. W myśl tej ustawy nie ujawnia się zatem informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa jeżeli wykonawca, nie później niż w terminie składania ofert lub wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu zastrzegł, że nie mogą być one udostępniane (art. 8 ust. 3 upzp). Wykonawca nie może jednak zastrzec informacji, o których mowa w art. 86 ust. 4 upzp - utajnieniu nie podlegają informacje dotyczące: nazwy (firmy) oraz adresy wykonawców, dotyczące ceny, terminu wykonania zamówienia, okresu gwarancji i warunków płatności zawartych w ofertach. Tym samym te właśnie informacje są jawne i powszechnie dostępne, nie tylko uczestnikom postępowania ale i w istocie każdemu zainteresowanemu. Owa jawność informacji obowiązuje w każdym momencie. Jeżeli więc wnioskodawca zapyta o dane dostarczyciela jakichkolwiek dóbr nabytych za fundusze publiczne do danej jednostki, informacje te są generalnie jawne. Jednak wyłączone są informacje objęte tajemnicą przedsiębiorcy, wobec funkcjonowania całego podmiotu gospodarczego, prowadzącego profesjonalną działalność w obrocie gospodarczym. Jednocześni e zdanie sądu wątpliwości budzi to, czy na przykład cała umowa -zakładając, że w ogóle zawiera ona informacje stanowiące tajemnicę - powinna być zachowana wyłącznie do wiadomości zawierających ją stron. Sąd Rejonowy wyjaśnił również, że na charakter podjętego w sprawie rozstrzygnięcia wpływa także odległość czasowa od daty nawiązania umowy z 1997 r. skoro bowiem przez okres kilkunastu lat Spółka niewątpliwie ulegała różnego rodzaju przekształceniom (np. organizacyjnym, technologicznym), zmieniały się cele jej działania, trudno jest przyjąć, by powyższa umowa nadal mogła być traktowana, od tak wielu lat jako element tajemnicy tego podmiotu gospodarczego. Odnosząc się do argumentów interwenienta ubocznego wskazujących, że umowa (...) jest kontraktem zawartym i pozostającym w sferze prawa prywatnego, co powoduje że strony tej umowy korzystają ze swobodnego uprawnienia kształtowania treści swoich zobowiązań w granicach swobody określonej treścią art 353 ¹ k.c., Sąd Rejonowy stwierdził, że wraz z korzyściami płynącymi z zawierania umów ze Skarbem Państwa, takimi jak pewność obrotu i płynność regulacji zobowiązań finansowych, kontrahent musi liczyć się też z ograniczeniami - ich zaś przykładem jest regulacja prawna ustawy o dostępie do informacji publicznej. Za bezprzedmiotowe uznał Sąd Rejonowy uwagi interwenienta ubocznego, dotyczące obecnie przekazanych Spółce propozycji zmian umowy, wobec tego, że dokument ten nie pochodzi od tego organu, nie wiąże go też jeszcze.

O kosztach postępowania Sad Rejonowy orzekł w oparciu o art. 98 k.p.c..

Apelację od powyższego wyroku wniósł interwenient uboczny, zaskarżając go w całości i zarzucając naruszenie:

- art. 22 ust. l ustawy o dostępie do informacji publicznej („u.d.i.p.”) poprzez niezastosowanie i bezpodstawne przyznanie powódce legitymacji czynnej mimo tego, iż nie była ona stroną postępowania administracyjnego zakończonego odmową udostępnienia informacji publicznej;

- art. 5 ust. 2 u.d.i.p. w zw. z art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji („u.z.n.k.”) poprzez błędną wykładnię i uznanie, iż treść umowy (...)na budowę przez przystosowanie autostrady (...)na odcinku (...)do wymogów autostrady płatnej zawartej pomiędzy Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej oraz spółka (...) S.Az siedzibą w K.w dniu 17 września 1997 r. (dalej jako „Umowa (...)”) nie zawiera tajemnicy przedsiębiorcy;

- art. 8 ust, l oraz art. 139 ust. 3 ustawy - prawo zamówień publicznych („p.z.p.”) poprzez nieuprawnione zastosowanie i uznanie zasady jawności umów zawieranych w sprawach zamówień publicznych w odniesieniu do Umowy (...);

- art. l ust. l u.d.i.p. poprzez przyznanie, iż propozycja zmiany Umowy (...)ze stycznia 2010 r. stanowi informację publiczną.

Wskazując na powyższe apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia - przy uwzględnieniu kosztów postępowania odwoławczego oraz w każdym z w/w przypadków zasądzenie od strony powodowej na rzecz interwenienta ubocznego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych, z uwzględnieniem kosztów postępowania apelacyjnego.

Skarżący wnosił również o uzupełnienie postępowania dowodowego i poprzez dopuszczenie dowodu z przesłuchania charakterze strony wiceprezesa zarządu spółki występującej w charakterze interwenienta - M. S. (1)na okoliczność, że w umowie (...) zawarte są informacje stanowiące tajemnice przedsiębiorstwa.

Powód wnosił o oddalenie apelacji.

Strona pozwana przyłączyła się do apelacji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja zasługuje na uwzględnienie, jakkolwiek nie wszystkie zarzut w niej podniesione są zasadne.

Na wstępie należy stwierdzi, że wbrew stanowisku skarżącego sąd pierwszej instancji trafnie ocenił kwestię legitymacji czynnej strony powodowej przedstawiając w tym zakresie odpowiednią argumentacje. W szczególności słusznie skonstatował, że prawo do uzyskania informacji publicznej nie jest w żadnej mierze powiązane z koniecznością wyczerpania toku administracyjnego, ani też od niego uzależnione. Wobec tego, że odmiennego wniosku nie uzasadnia ani brzmienie , ani cel regulacji zawartej w art. 22 ust. l u.d.i.p., zarzut naruszenia przedmiotowej regulacji należy uznać za chybiony.

Następnie wypada wyjaśnić, że w wyniku uzupełnienia postępowania dowodowego w kierunku postulowanym przez skarżącego Sąd Okręgowy dodatkowo ustalił, że:

W art. 18 ust1 pkt 2 umowy (...)dotyczącej budowy i eksploatacji autostrady płatnej (...), na odcinku (...), zawartej we wrześniu 1997r. , która to umowa była modyfikowana (...)aneksami, przewidziano podjęcie starań dotyczących zorganizowania systemu ochrony informacji poufnych w trakcie obowiązywania umowy (...), a więc przez lat 30 jak i 5 lat po jej zakończeniu. W przedmiotowa umowa obejmuje dane o charakterze poufnym, które dotyczą rentowności projektu koncesyjnego, kwestii podziału zysku, alokacji ryzyk pomiędzy stroną publiczną, a stroną prywatną, informacje o rodzaju i prognozowanych cenach robót budowlanych jakie spółka zamierza zakupić na rynku w formie przetargów otwartych nieograniczonych z udziałem Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Umowa ta zawiera nadto informacje o charakterze organizacyjnym, np. technologii, utrzymania oraz eksploatacji autostrady. Znajdują się w niej także informacje organizacyjne i technologiczne dotyczące zarządzania ruchem, systemów bezpieczeństwa, służb, a także technologii finansowych zastosowanych przy realizacji tego projektu jak np. kaskada rachunków pieniężnych, formuła podziału zysków, informacje o cenie kredytu i odsetkach, o płaconych bankowi prowizjach, które powszechnie uznaje się za tajemnicę przedsiębiorstwa. Zakres wiedzy zawarty w tej umowie pozwala na możliwość dalszego rozszerzenia działalności gospodarczej przez koncesjonariusza.

Podstawę powyższych ustaleń stanowiły niebudzące wątpliwości co do ich wiarygodności zeznania przesłuchanego w charakterze strony M. S. (2), który z uwagi na pełnioną funkcję dyrektora finansowego oraz członka zarządu interweniującej spółki, mógł dysponować solenną wiedzą co do rodzaju zawartych w przedmiotowej umowie. Zrozumiałym jest przy tym, że w złożonych zeznaniach ujmował on w sposób opisowy kategorie danych zawartych w umowie (...), bowiem jedynie to umożliwiało zachowanie ich poufności.

W kontekście powyższych ustaleń zasadnym było uznanie, że w przedmiotowej sprawie zaistniała przesłanka wyłączająca możliwość udostępnienia informacji żądnych pozwem jako obejmujących tajemnicę przedsiębiorstwa. Nie ulega bowiem wątpliwości, że wskazane wyżej informacje objęte umową (...) jako posiadające wymierną wartość gospodarczą, muszą być zaliczone do kategorii informacji wymienionych w art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Jednocześnie zaś bezspornym jest, że interwenient uboczny podjął niezbędne działania celem zachowania ich poufności, objawiające się w szczególności we wprowadzeniu w uzgodnieniu z Ministrem Infrastruktury tzw. klauzuli poufności. Co do pojęcia informacji posiadającej wartość gospodarczą w rozumieniu art. 11 ust. 4 u.z.n.k. należy zauważyć, że w doktrynie i orzecznictwie obowiązuje jego liberalna wykładnia, zgodnie z którą za całkowicie wystarczające w tej mierze należy uznawać istnienie nawet nieznacznej lub jedynie potencjalnej wartości ekonomiczną informacji, której wykorzystanie przez innego przedsiębiorcę mogłoby zaoszczędzić mu wydatków lub zwiększyć zyski. Wypada przy tym podkreślić, że odmiennego zapatrywania co do wartości ekonomicznej owych danych nie uzasadniało nawet arbitralnie przyjęte stanowisko co do monopolistycznej pozycji kocesjonariusza, skro tego rodzaju pozycja nie oznacza braku konieczności wchodzenia w relacje gospodarcze z innymi uczestnikami obrotu.

Zdaniem Sądu Okręgowego sąd pierwszej instancji w istocie błędnie przyjął, że w zakresie ochrony informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa przepisy ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym („u.a.p."}, dotyczące prowadzenia postępowań przetargowych na wyłonienie spółek, z którymi zawierane są umowy o budowę i eksploatacje albo eksploatacje autostrady płatnej są podporządkowane ogólnym regulacjom wynikającym z przepisów Prawa zamówień publicznych. Teza, że postępowanie przetargowe dotyczące budowy i eksploatacji autostrady zostało jedynie pomocniczo uregulowane w przepisach u.a.p. jest chybiona. Przepisy u.a.p. oraz wydanych na jego podstawie przepisów wykonawczych (w cym w szczególności Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 27 kwietnia 2001 w sprawie szczegółowych warunków postępowania przetargowego na udzielenie(...)na budowę i eksploatacje autostrad płatnych) stanowią autonomiczną i zarazem kompleksową regulację normatywną dotycząca, postępowań przetargowych w odniesieniu do autostrad płatnych. Wśród tych przepisów brak normy, która nakazywałaby stosowanie (wprost lub odpowiednio) jakichkolwiek przepisów Prawa zamówień publicznych. W tym zakresie sąd pierwszej instancji w sposób nieuprawniony sięgnął per analogiom do przepisów art. 8 ust. l oraz art. 139 ust. 3 p.z.p. Nie można także uznać trafności argumentacji sądu jakoby na charakter rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie miała wpływać także odległość czasowa od daty zawarcia umowy (...) tj. od 1997r.

W odniesieniu do żądania ujawnienia propozycji zmiany Umowy (...) złożonej w styczniu 2010 r., należy stwierdzić, że było ono zupełnie bezprzedmiotowe skoro dotyczyło elementu nieuzgodnionego i ostatecznie niesprecyzowanego, w szczególności co do czasu jego skonstruowania. Brak trwałego charakteru owej propozycji wykluczał w istocie uznanie by obejmowała ona informacje publiczne w rozumieniu art. l ust. l u.d.i.p.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 386§1 k.p.c. orzekł jak w sentencji dokonując zmiany zaskarżonego wyroku i w oparciu o art. 98 k.p.c. w zw. z art. 391§1 k.p.c. rozstrzygnął o kosztach procesu w instancji odwoławczej poprzez obciążenie nimi strony powodowej jako przegrywającej, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania.