Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2025 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:sędzia Stanisław Gradus-Wojciechowski

po rozpoznaniu w dniu 4 września 2025 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa P. S., K. S. (1), K. S. (2) i J. S.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 27 lutego 2025 r., sygn. akt II C 1548/24

I.  zmienia zaskarżony wyrok:

a)  w pkt. I w ten sposób, że powództwo oddala ;

b)  w pkt. II w ten sposób, że zasądza od każdego z powodów na rzecz strony pozwanej po 454,25 zł (czterysta pięćdziesiąt cztery złote 25/100) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty ;

c)  w pkt. III w ten sposób, że nakazuje ściągnąć od każdego z powodów na rzecz Skarbu Państwa – Sadu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie po 100 zł (sto złotych) tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu ;

II.  zasądza od każdego z powodów na rzecz strony pozwanej po 275 zł (dwieście siedemdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

sędzia Stanisław Gradus-Wojciechowski

Sygn. akt: V Ca 2210/25

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 4 września 2025 r.

Pozwem z dnia 6 marca 2024 r. powodowie P. S., K. S. (1), K. S. (2) i J. S. domagali się zasądzenia od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwot po 400 euro na rzecz każdego z nich tytułem odszkodowania na podstawie art. 7 ust. 1 lit. b rozporządzenia (WE) nr 261/2004, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 czerwca 2023 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu według norm przepisanych.

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie wyrokiem z dnia 27 lutego 2025 r., sygn. II C 1548/24, uwzględnił powództwo w całości w zakresie roszczenia głównego i zasądził od pozwanej spółki na rzecz każdego z powodów kwotę po 400 euro wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, a także rozstrzygnął o kosztach procesu.

Apelację od powyższego orzeczenia wniosła strona pozwana, zarzucając między innymi naruszenie art. 5 ust. 3 rozporządzenia nr 261/2004 oraz art. 233 § 1 k.p.c., i wnosząc o zmianę wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się zasadna.

Z materiału dowodowego wynika w sposób jednoznaczny, że przyczyną opóźnienia lotu powodów były nadzwyczajne okoliczności w rozumieniu art. 5 ust. 3 rozporządzenia nr 261/2004. W dacie planowanego rejsu wystąpiły wyjątkowo niekorzystne warunki atmosferyczne – silny i porywisty wiatr w strefie startu i podejścia, który uniemożliwiał wykonanie operacji lotniczej w zaplanowanym czasie z zachowaniem wymogów bezpieczeństwa. Okoliczności te pozostawały całkowicie poza kontrolą przewoźnika i stanowiły zdarzenia obiektywnie niezależne od jego działalności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-549/07 W.-H. podkreślił, że do nadzwyczajnych okoliczności zalicza się zdarzenia, których ze względu na ich charakter lub źródło nie można uniknąć nawet przy dołożeniu wszelkich racjonalnych starań. Do tej kategorii należą zjawiska meteorologiczne, które uniemożliwiają wykonywanie lotów w sposób bezpieczny. Podobnie w wyroku w sprawach połączonych C-402/07 i C-432/07 (...) TSUE wskazał, że pasażerowie mają prawo do odszkodowania tylko wtedy, gdy opóźnienie nie zostało spowodowane nadzwyczajnymi okolicznościami.

Wbrew ocenie Sądu I instancji, przewoźnik wykazał również, że podjął wszelkie racjonalne środki zmierzające do uniknięcia skutków tych okoliczności. Z ustaleń wynika, że (...) na bieżąco monitorował sytuację meteorologiczną, pozostawał w stałym kontakcie z kontrolą ruchu lotniczego, dostosowywał harmonogram operacyjny lotów do zmieniających się ograniczeń, podejmował decyzje o przesuwaniu godzin startów i lądowań oraz analizował możliwość skorzystania z lotnisk zapasowych. Warunki pogodowe obejmowały jednak również rejon lotnisk alternatywnych, co uniemożliwiało wykonanie rejsu w przewidzianym terminie. Ponadto przewoźnik utrzymywał gotowość statku powietrznego i załogi, aby w najkrótszym możliwym czasie po ustaniu zagrożenia wykonać lot.

Tego rodzaju działania należy ocenić jako adekwatne, racjonalne i zgodne ze standardami bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego. Trybunał Sprawiedliwości w wyroku w sprawie C-294/10 (...) i (...) wyraźnie wskazał, że nie można wymagać od przewoźnika podejmowania środków nieproporcjonalnych ani nierealistycznych w stosunku do rodzaju i skali jego działalności. Z kolei w sprawie C-315/15 (...) i (...) podkreślono, że przewoźnik ma obowiązek podjęcia wszelkich racjonalnych działań, jakich można od niego oczekiwać w danych warunkach, lecz nie ponosi odpowiedzialności za skutki zdarzeń pozostających poza jego kontrolą.

W tym świetle nie sposób podzielić stanowiska Sądu Rejonowego, że pozwany nie wykazał podjęcia wszelkich możliwych środków. Obowiązek przewoźnika nie polega na zagwarantowaniu, że opóźnienie w żadnym wypadku nie nastąpi, lecz na udowodnieniu, że podjęto wszystkie racjonalne kroki możliwe w danych realiach. Tak właśnie było w niniejszej sprawie.

Skoro pozwany wykazał zarówno wystąpienie nadzwyczajnych okoliczności, jak i podjęcie wszelkich racjonalnych działań, aby im zapobiec, należało przyjąć, że odpowiedzialność przewidziana w art. 7 ust. 1 lit. b rozporządzenia nr 261/2004 została wyłączona. Powodowie nie nabyli tym samym prawa do odszkodowania, a powództwo jako bezzasadne podlegało oddaleniu w całości.

Zmiana rozstrzygnięcia co do istoty sprawy pociągała za sobą konieczność zmiany orzeczenia o kosztach procesu. Sąd Okręgowy zasądził od każdego z powodów na rzecz strony pozwanej kwotę po 454,25 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w pierwszej instancji, mając na uwadze wartość przedmiotu sporu wynoszącą 6.857 zł, uiszczoną opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego ustalone na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia pozwu.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. oraz § 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie, zasądzając od każdego z powodów na rzecz pozwanej spółki kwotę po 275 zł. Zgodnie bowiem z art. 105 k.p.c. współuczestnicy sporu obowiązani są zwrócić koszty procesu w częściach równych. Na łączną kwotę kosztów w wysokości 1.100 zł złożyła się opłata od apelacji w kwocie 200 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej w postępowaniu odwoławczym w wysokości 900 zł.

Zasądzenie kosztów od każdego z powodów proporcjonalnie do wysokości stawek obowiązujących w indywidualnej sprawie byłoby w tych okolicznościach rażąco niesprawiedliwe, skoro spór dotyczył tego samego zdarzenia faktycznego i był rozpoznawany w ramach jednego postępowania. Dlatego też Sąd odwoławczy, stosując art. 102 k.p.c. i kierując się zasadą słuszności, obniżył wysokość kosztów zastępstwa procesowego przypadających na każdego z powodów.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie od zasądzonych kosztów orzeczono na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Reasumując, opóźnienie lotu powodów było następstwem nadzwyczajnych okoliczności pogodowych w postaci silnego wiatru, całkowicie niezależnych od przewoźnika, który wykazał, że pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych i dostępnych środków nie miał realnej możliwości uniknięcia skutków tego zdarzenia. Z tych względów zarzuty apelacji strony powodowej okazały się niezasadne, a sama apelacja – jako bezzasadna – podlegała oddaleniu w całości na podstawie art. 385 § 1 k.p.c., wraz ze stosownym rozstrzygnięciem o kosztach procesu w obu instancjach.

Stanisław Gradus-Wojciechowski