Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Joanna Machoń

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2020 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. M., K. R., M. M., D. M. (1), W. R., A. R., D. M. (2)

przeciwko (...) Sp. z o.o. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powodów

od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 31 grudnia 2018 r., sygn. akt II C 2452/17

oddala apelację.

Sygn. akt: V Ca 2685/19

UZASADNIENIE

Powódka A. M. pozwem z dnia 03 kwietnia 2017 roku, wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwoty 400,00 euro wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 25 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty oraz o przyznanie kosztów procesu.

Pozwy o tożsamej treści wnieśli również M. M. - dnia 3 kwietnia 2017 r. (sprawa o sygnaturze II C 2453/17), D. M. (1) dnia 3 kwietnia 2017 r. (sprawa o sygnaturze II C 2454/17), K. R. dnia 3 kwietnia 2017 r. (sprawa o sygnaturze II C 2455/17), A. R. dnia 3 kwietnia 2017 r. (sprawa o sygnaturze II C 2456/17), W. R. dnia 3 kwietnia 2017 r. (sprawa o sygnaturze II C 2457/17) oraz D. M. (2) dnia 3 kwietnia 2017 r. (sprawa o sygnaturze II C 2458/17).

Postanowieniami wydanymi w dniu 15 maja 2017 r. Sąd połączył te sprawy do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą II C 2452/17.

W dniu 10 października 2017 roku pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew, wniosła o oddalenie powództw w całości, podnosząc brak odwołania spornego lotu oraz okoliczność niestawienia się na odprawę pasażerów lotu zastępczego. Wskazano również na nieprawidłową datę początkowa naliczania odsetek.

Wyrokiem z dnia 31 grudnia 2018 r. Sad Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie w sprawie o sygn. akt II C 2452/17 oddalił powództwa (I.) i zasadził od każdego z powodów na rzecz pozwanego każdorazowo kwotę po 917 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania (II.).

Z rozstrzygnięciem tym nie zgodzili się powodowie, którzy wywodząc apelację zaskarżyli je w całości. Wyrokowi Sądu Rejonowego zarzucili naruszenie przepisów postepowania, tj.,

1. art. 233 § 1 w związku z art. 328 § 2 w zw. z art. 229 k.p.c. poprzez dokonanie oceny dowodów w sposób:

a. wadliwy, to jest poprzez błędne uznanie, iż rejs (...) relacji K.- R. z dnia 25 czerwca 2016 roku nie był rejsem odwołanym, w rozumieniu art. 2 lit. I rozporządzenia (WE) 261/2004, w sytuacji, gdy pasażerowie legitymowali się potwierdzoną rezerwacją wydaną przez organizatora turystyki na rejs liniami pozwanej, to jest zgodną z art. 2 lit. G rozporządzenia (WE) 261/2004, natomiast strona pozwana, w treści odpowiedzi na pozew, w sposób jednoznaczny wskazała, iż nie zrealizowała rejsu (...), relacji K.- R. z dnia 25 czerwca 2016 roku - co w sposób jednoznaczny wskazuje, iż rejs będący źródłem sporu był rejsem odwołanym.

2. art. 217 § 1 k.p.c. poprzez błędne uznanie, iż dowody zaoferowane przez powodów przy piśmie datowanym na dzień 12 grudnia 2018 roku miały charakter spóźniony, w sytuacji gdy wniosek powodów o doręczenie oświadczenia organizatora turystyki (...) Sp. z o.o., złożony przy piśmie procesowym z dnia 9 marca 2018 roku (data prezentaty- 14 marca 2018 roku) został zrealizowany po upływie 8 miesięcy, to jest dnia 23 listopada 2018 roku.

3. art. 98 § 1 k.p.c. poprzez błędne uznanie, iż pozwana wykazała, iż poniosła koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, w wysokości po 17,00 złotych w odniesieniu do każdego współuczestnika formalnego, w sytuacji gdy w aktach sprawy figuruje potwierdzenie transakcji na łączną kwotę 17,00 złotych.

W dalszej kolejności apelujący zarzucili również naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 5 ust. 1C w zw. z art. 7 ust. Ib rozporządzenia (WE) 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 roku, poprzez jego niezastosowanie, w sytuacji gdy z zebranego materiału dowodowego, w sposób jednoznaczny wynika, iż powodowie są uprawnieni do rekompensaty, w kwocie po 400,00 euro, to jest posiadali rezerwację na rejs liniami pozwanego, który to nie doszedł do skutku.

Wobec powyższych zarzutów apelujący wnieśli o zmianę zaskarżonego rozstrzygnięcia poprzez zasądzenie na rzecz powodów: A. R., W. R., K. R., D. M. (1), M. M., D. M. (2), A. M. kwot po 400,00 euro wraz z odsetkami ustawowymi w wysokości za opóźnienie od dnia 29 września 2016 roku; oraz uchylenie punktu II zaskarżonego wyroku względnie zaś o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a w każdym przypadku zasądzenie od pozwanej na rzecz każdego z powodów zwrotu kosztów postepowania przed sądami obydwu instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna, bowiem nie zasługuje na uwzględnienie żaden
z podniesionych w jej treści zarzutów.

Nie budziło jednocześnie wątpliwości Sądu Okręgowego, iż oceniając materiał dowodowy Sąd Rejonowy nie przekroczył granic swobody zakreślonych treścią art. 233 § 1 k.p.c., w sposób kompleksowy poddał analizie zebrany w sprawie materiał dowodowy, a prawidłowość oceny dowodów nie została przez skarżącego skutecznie podważona. Samo przedstawienie przez stronę odmiennych wniosków niż wynikają z dokonanej oceny nie świadczy jeszcze o przekroczeniu swobodnej oceny dowodów (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 1998 r., III CKN 4/98).
Zaskarżone orzeczenie należało uznać za prawidłowe i stanowiące wynik właściwej oceny zebranego materiału dowodowego. Sąd Okręgowy podziela poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia, a w konsekwencji przyjmuje je za własne. W przedmiotowej sprawie stan faktyczny został ustalony przez Sąd Rejonowy prawidłowo, zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów, która wymaga, aby sąd oceniał materiał dowodowy w sposób logiczny, spójny i zgodny z zasadami doświadczenia życiowego.

W szczególności zdaniem Sądu Okręgowego nie doszło do naruszenia art. 233 k.p.c. wz. z 328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 229 k.p.c. ani też art. 217 k.p.c., poprzez błędne przyjęcie, iż rejs będący przedmiotem niniejszego postępowania - relacji K. - R. z dnia 25 czerwca 2016 roku nie był rejsem odwołanym, ani też, że zaoferowane w toku postępowania dowody miały charakter spóźniony.

W tym kontekście wskazać należy, iż jak wynika z art. 2 ust. 1 pkt g rozporządzenia (WE) nr 261/2004, odwołanym jest lot, który się nie odbył mimo, że był uprzednio planowany i, na który zostało zarezerwowane przynajmniej jedno miejsce. Rezerwacją - w rozumieniu ww. rozporządzenia - jest fakt posiadania przez pasażera biletu lub innego dowodu potwierdzającego, że rezerwacja została przyjęta i zarejestrowana przez przewoźnika lotniczego lub organizatora wycieczek.

Powodowie wywodząc roszczenie istnienie stosownej rezerwacji upatrywali w zawarciu umowy usługi turystycznej nr (...) na podstawie której w dniu 25 czerwca 2016 r. zrealizowany miał zostać lot relacji K. – R. o numerze kodowym (...) przez linie lotnicze należące do pozwanej spółki.

Ustosunkowując się do roszczenia powodów pozwany wskazał jednak, iż lot o wskazanym numerze i w godzinach oznaczonych w przedstawionym dokumencie nie był przez niego kiedykolwiek planowany. Powyższe twierdzenia pozwany udowodnił wskazując na wyciąg nr (...) z aneksu do umowy czarterowej zawartej z firmą (...) z dnia 30 października 2015 r.. Zgodnie z przytoczoną umową, loty czarterowe w relacji R. – K., w okresie od 28 maja 2016 r. do 1 października 2016 r. miały odbywać się w godzinach 20:55-23:40 raz dziennie w każdą sobotę. Wobec wykazania powyższych okoliczności, zgodnie zasadą rozkładu ciężaru dowodu wyrażoną w art. 6 k.c., jak zasadnie uznał Sąd Rejonowy, to na powodach ciążył obowiązek wykazania odwołania przez pozwanego przewoźnika lotu oznaczonego w dokumencie zgłoszenia. Powyższemu obowiązkowi powodowie jednak nie sprostali. Nie udało się im bowiem podważyć okoliczności w zakresie planu lotów jakie we wskazanym okresie zamierzał przeprowadzić przewoźnik, a które to plany zdaniem Sądu Rejonowego na potrzeby niemniejszego postępowania dostatecznie określała załączona umowa.

Zasadnie zdaniem Sądu Okręgowego przyjął również Sąd I instancji, iż wystąpienie do biura podróży po upływie 9 miesięcy od otrzymania pism wskazujących na brak planów przewoźnika w zakresie przeprowadzenia przedmiotowego rejsu, musiał zostać uznany za spóźniony. Powód bowiem winien tak skoncentrować materiał dowodowy, względnie zaś sprecyzować wnioski dowodowe aby możliwe było ich sprawne przeprowadzenie bez groźby przewlekania postępowania. Tym samym zgłoszenie wniosku dowodowego po upływie tak długiego czasu procedowania w sprawie, zasadnie spotkało się z reakcją Sądu w zakresie skorzystania z uprawnienia określonego w art. 207 § 6 k.p.c.

Wobec powyższych ustaleń podniesione w apelacji zarzuty naruszenia prawa procesowego zmierzające do zakwestionowania prawidłowości ustalenia przez Sąd Rejonowy, że lot relacji K. - R. będący przedmiotem niniejszego postępowania nie był zaplanowany, uznać należało za pozbawione podstaw.

Skutkiem powyższych ustaleń jest również konstatacja, iż zarzut w zakresie naruszenia prawa materialnego, tj. art. 5 ust. 1C w zw. z art. 7 ust. Ib rozporządzenia (WE) 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. nie mógł zostać uznany za zasadny. Zauważyć bowiem należy, że skoro skutecznie nie wykazano, iż przedmiotowy rejs w ogóle miał zostać zrealizowany to nie sposób przyjąć, iż był on odwołany.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c., oddalił apelację jako bezzasadną.