Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodnicząca:	Sędzia (del.) Anna Bednarek
Protokolant:	Kamil Reluga

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2024 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) w B.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 29 czerwca 2023 r., sygn. akt II C 29/23

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że nadaje mu następująca treść:

„I. zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) w B. kwotę 400 euro (czterysta Euro) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 sierpnia 2022 r. do dnia zapłaty;

II. zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) w B. kwotę 1117 zł(jeden tysiąc sto siedemnaści złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.”

2.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą W. na rzecz powoda (...) w B. kwotę 650 zł (sześćset pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu w instancji odwoławczej, w tym kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w tym zakresie do dnia zapłaty.

Anna Bednarek

Sygn. akt V Ca 3232/23

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2022 r do Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie wpłynął pozew (...) w B. o zapłatę 400 euro wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 sierpnia 2022 r do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz strony powodowej zwrotu kosztów postepowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jej rzecz od strony powodowej zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych.

Wyrokiem z dnia 29 czerwca 2023 r. Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie w pkt I oddalił powództwo; w pkt II zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 917 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wywiódł powód, zaskarżając je w całości i zarzucając naruszenie:

1)  prawa materialnego, tj.:

a)  art. 509 §1 k.c. poprzez jego błędne zastosowanie polegające na uznaniu umowy cesji za nieważną, z uwagi na nieczytelność podpisu złożonego pod umową cesji

b)  art. 511 k.c. poprzez niewłaściwe zastosowanie a contrario i przyjęcie, że umowa przelewu wierzytelności niestwierdzonej pismem wymaga dla swojej ważności podpisu czytelnego podczas gdy umowa przelewu wierzytelności wynikającej z przepisów rozporządzenia (WE) nr 261/2004 może być zawarta również w formie dorozumianej;

c)  art. 511 k.c. w zw. z art. 6 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że w celu udowodnienia przez powoda zawarcia umowy cesji, powód powinien przedłożyć umowę przelewu wierzytelności podpisaną czytelnie przez M. P.;

2)  naruszenie przepisów postepowania, które miało wpływ na rozstrzygnięcie, tj.:

232 k.p.c. poprzez niezgodne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym przyjęcie, że powód nie udowodnił zawarcia umowy przelewu wierzytelności z M. P., podczas gdy powód przedłożył umowę przelewu wierzytelności podpisaną przy użyciu myszy komputerowej, umowę z biurem podróży oraz kartę pokładową, należącą do M. P..

Mając powyższe na względzie wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 400 euro wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 sierpnia 2022 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych,

2.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postepowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych wraz z odsetkami w wysokości ustawowej za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie i skutkowała wydaniem wyroku reformatoryjnego, na mocy art. 386 § 1 k.p.c.

Wobec powyższego wskazać należy, że Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd I instancji w niniejszej sprawie jako, że są prawidłowe i znajdują odzwierciedlenie w aktach sprawy. Sąd Odwoławczy nie zgadza się jednakże z oceną materiału dowodowego, co legło u podstaw zmiany zaskarżonego orzeczenia poprzez uwzględnienie powództwa w całości.

Sąd Okręgowy odmiennie, aniżeli to uczynił Sąd a quo, przyjął, brak jest podstaw do podważenia skuteczności zawarcia umowy cesji pomiędzy pasażerem, a powodem.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. § 2 precyzuje, iż wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

W rozpoznawanej sprawie doszło do zawarcia w dniu 26 lipca 2022 r. umowy przelewu wierzytelności, w ramach której jako cedenta wskazano M. P., zaś jej przedmiotem było roszczenie o wypłatę zryczałtowanego odszkodowania z tytułu opóźnionego lotu objętego rezerwacją (...). W miejscu przeznaczonym na podpis zbywcy widnieje podpis, który wprawdzie jest nieczytelny, niemniej wbrew twierdzeniom Sądu pierwszej instancji sam brak czytelnego podpisu nie czyni umowy cesji wierzytelności nieskuteczną.

W myśl art. 60 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej (oświadczenie woli). Przepisy dotyczące umowy cesji nie przewidują obowiązku zawarcia tego typu umowy w formie pisemnej. Jedynie zgodnie z art. 511 k.c. jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew tej wierzytelności powinien być również pismem stwierdzony. Wobec faktu, iż roszczenie pasażera o zapłatę odszkodowania wynika z mocy prawa, brak jest podstaw do stwierdzenia, iż dla ważności umowy cesji wymagane jest zachowanie formy pisemnej. Umowa cesji wierzytelności prawa do odszkodowania może być zawarta w dowolnej formie i dla oceny jej ważności kluczowe znaczenie ma wola stron w przedmiocie połączenia węzłem obligacyjnym.

Skoro zatem umowa cesji wierzytelności dla swej skuteczności nie musiała być zawarta w formie pisemnej, to tym bardziej nie sposób wywieść jakoby musiała dla swojej ważności zostać czytelnie podpisana przez zbywcę. W sprawie niniejszej strona powodowa dołączyła do akt sprawy umowę cesji wraz z certyfikatem potwierdzającym złożenie podpisu przez M. P. (vide k. 13). W świetle tego dokumentu fakt zawarcia umowy cesji oraz podpisania jej przez pasażera nie może budzić wątpliwości.

Taka konstatacja wobec braku zarzutu pozwanego co do opóźnienia przedmiotowego lotu skutkować musiała uwzględniłem apelacji. Jako, że pozwany nie kwestionował zasadności naliczenia odsetek ustawowych od daty wskazanej w pozwie, żądanie pozwu zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W związku z niezgłoszeniem przez stronę pozwaną innych zarzutów mających na celu wykazanie niezasadności powództwa Sąd Okręgowy uznał, że powodowi należy się zryczałtowane odszkodowanie przewidziane w art. 7 ust. 1 pkt b Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z 11 lutego 2004 roku, w objętej pozwem wysokości 400 euro jako odszkodowania za opóźnienie samolotu, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku.

Uzasadnione było także żądanie w zakresie odsetek za opóźnienie w spełnieniu wskazanego świadczenia. W myśl art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W ocenie Sądu Okręgowego nie budzi wątpliwości, że obowiązek zapłaty analizowanego odszkodowania ma charakter bezterminowy. W szczególności terminu takiego nie zakreśla art. 7 ust. 1 Rozporządzenia nr 261/2004, który statuuje jedynie obowiązek wypłaty odszkodowania, w tym jego wysokość, nie precyzuje natomiast w jakim czasie winno ono nastąpić. W konsekwencji odwołać należało się tu, do dyspozycji art. 455 k.c. określającego termin spełnienia świadczenia jako "niezwłoczny" po wezwaniu przez wierzyciela.

Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, że powód wezwał pozwanego przewoźnika do zapłaty, pismem z 20 września 2022 r., w którym został zakreślony 30 dniowy termin na spełnienie świadczenia od dnia otrzymania wezwania. Na dowód powyższego powód przedłożył potwierdzenie nadania wskazanego powyżej wezwania, a także wydruk śledzenia przesyłki z systemu Poczty Polskiej. Mając zatem na uwadze, że pozwany odebrał wezwanie 13 sierpnia 2018 r., a także zakreślony w wezwaniu termin, sąd ostatecznie zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od 13 września 2018 r. do dnia zapłaty.

Konsekwencją wyroku reformatoryjnego co do istoty sprawy jest zmiana rozstrzygnięcia w zakresie kosztów procesu.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. obciążając obowiązkiem ich zwrotu pozwanego jako stronę przegrywającą postępowanie. Na koszty te złożyła się opłata sądowa od apelacji w kwocie 200 zł, wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika powoda w kwocie 450 zł, którego wysokość wynika z § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych(Dz.U 2015, poz. 1804), z uwzględnieniem 50% stawki minimalnej uzależnionej od wartości przedmiotu zaskarżenia, ponieważ pełnomocnik powoda prowadził sprawę zarówno przed Sądem pierwszej instancji, jak i Sądem drugiej instancji.

Anna Bednarek