Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 27 kwietnia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2022 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

z powództwa M. K. i I. K.

przeciwko Bankowi (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanej

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy - Mokotowa w Warszawie

z dnia 10 września 2021 r., sygn. akt I C 1953/21

postanawia:

oddalić zażalenie.

Maria Dudziuk

Sygn. akt V Cz 349/22

UZASADNIENIE

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy odmówił odrzucenia pozwu, wskazując, iż istnieje tożsamość podmiotowa w sprawach I C 1953/21 oraz sprawie I C 1281/15 toczącej się przed Sądem Okręgowym w Warszawie, jednak nie zachodzi tożsamość przedmiotowa obu roszczeń. Wskazano między innymi, że grupowe postępowanie jest sprawą o ustalenie natomiast sprawa niniejsza jest sprawą o zapłatę. Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził się pozwany.

W ocenie Sądu Okręgowego zasadnie Sąd pierwszej instancji odmówił odrzucenia pozwu w niniejszej sprawie. Jak wskazuje się bowiem w piśmiennictwie, roszczenie o ustalenie, zgłoszone na podstawie art. 2 ust. 3 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (dalej RoszczGrupU), może być dochodzone bez względu na toczące się powództwo indywidualne o zasądzenie ( por. T. Jaworski, P. Radzimierski, Ustawa o dochodzeniu roszczeń, s. 316–317, Nb 11). Jak słusznie wywodzą cytowani Autorzy, powód w sprawie indywidualnej może zdecydować się na przystąpienie do postępowania grupowego, mającego na celu przesądzenie zasady odpowiedzialności pozwanego, zaś z punktu widzenia roszczenia procesowego, każde żądanie zasądzenia zawiera w sobie implicite także żądanie ustalenia istnienia określonego stosunku prawnego. Pomimo zaś, że ustalenie zasądzające konsumuje w sobie ustalenie sensu stricto, to z procesowego punktu widzenia brak jest tu tożsamości roszczeń, uzasadniającej odrzucenie pozwu, w związku z czym nie znajdzie tutaj zastosowania art. 13 ust. 2 RoszczGrupU, gdyż roszczenie o ustalenie sensu stricto nie jest objęte indywidualnym powództwem ( por. komentarz do art. 13 RoszczGrupU Asłanowicz 2019, wyd. 1, Legalis). Z powyższym stanowiskiem w całości zgadza się Sąd Okręgowy w składzie niniejszym. Podkreślić bowiem należy, iż tożsamość roszczeń zachodzi, kiedy sąd ma w obu sprawach orzec o tym samym, dysponując tymi samymi faktami, które mają spowodować ocenę tego samego żądania i kiedy rozstrzygnięcie jednej ze spraw oznacza rozstrzygnięcie także drugiej. Z taką sytuacją nie będziemy mieć do czynienia w sprawie niniejszej. Nawet bowiem ustalenie w postępowaniu grupowym, iż umowa łącząca strony zawiera niedozwolone postanowienia umowne, nie dojdzie do zasądzenia na rzecz powodów kwoty dochodzonej w niniejszym postępowaniu.

Mając na uwadze powyższe względy Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 3 k.p.c. orzekł jak sentencji.