Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 01 sierpnia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 01 sierpnia 2024 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. M. (1), M. M. (2)

przeciwko (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek zażalenia powodów

od postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy Woli w W.

z dnia 9 kwietnia 2024 r. sygn. akt I C 2674/22

postanawia:

oddalić zażalenie.

Wiesława Śmich

ZARZĄDZENIE

(...)

Wiesława Śmich

Sygn. akt V Cz 806/24

UZASADNIENIE

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 730 ¹ § 1 i 2 k.p.c. udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Dodać należy, że obie przesłanki zabezpieczenia muszą być spełnione kumulatywnie, co oznacza, że nieuprawdopodobnienie jednej z nich powoduje oddalenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia.

W zakresie pierwszej z wymienionych przesłanek należy uprawdopodobnić, że w konkretnych okolicznościach faktycznych uprawnionemu przysługuje roszczenie podlegające ochronie w świetle obowiązujących przepisów prawa. Uprawdopodobnienie roszczenia może nastąpić w każdy możliwy sposób, ma ono dać sądowi słuszną podstawę do przypuszczenia o istnieniu roszczenia, na podstawie kryterium wiarygodności roszczenia. Uprawniony powinien przedstawić i uzasadnić twierdzenia stanowiące podstawę dochodzonego roszczenia. Uprawdopodobnienie odnosi się w praktyce zarówno do okoliczności faktycznych, na których opiera się roszczenie i które powinny być przedstawione, a ich istnienie prawdopodobne w świetle dowodów oferowanych przez uprawnionego, jak i do podstawy prawnej roszczenia, która powinna być również prawdopodobna w tym znaczeniu, że dochodzone roszczenie znajduje podstawę normatywną (zob. post. SA we Wrocławiu z 24.2.2014 r., Legalis).

Sąd Okręgowy wskazuje, że w sprawie niniejszej nie sposób bez głębszej analizy aspektów faktycznych i prawnych stwierdzić, iż roszczenie powoda jest uprawdopodobnione. Kwestionowane w niniejszej sprawie postanowienia umowy kredytowej zawierają w swej treści sformułowanie, zgodnie z którym oprocentowanie kredytu odnoszone jest m. in. do wskaźnika referencyjnego WIBOR3M. Wskaźnik WIBOR to stawka referencyjna depozytów złotowych na polskim rynku międzybankowym ustalana przez GPW (...).A. zgodnie z „Regulaminem stawek referencyjnych WIBID i WIBOR”. W niniejszej sprawie jest to referencyjna wysokość oprocentowania trzymiesięcznych złotowych pożyczek na polskim rynku międzybankowym. Wyznaczana jest jako średnia arytmetyczna wielkości oprocentowania podawanych przez największe banki działające w Polsce, które są uczestnikami panelu WIBOR, po odrzuceniu wielkości skrajnych. Banki podają stawki oprocentowania (w ujęciu rocznym), po jakich są gotowe złożyć u siebie depozyt, o godz. 11:00 każdego dnia roboczego. Proces wyznaczania wartości WIBOR nazywany jest fixingiem WIBOR. Administratorem stawek WIBOR jest (...)S.A. Merytoryczny nadzór nad wszystkimi aspektami opracowywania Stawek Referencyjnych pełni Komitet (...) S.A. Komisja Nadzoru Finansowego w dniu 17 grudnia 2020 roku udzieliła (...) w tym zakresie zezwolenia, tym samym dopuszczając WIBOR do stosowania przez podmioty nadzorowane w umowach z klientami.

W ocenie Sądu Okręgowego z uwagi na fakt, że Komisja Nadzoru Finansowego w ramach swojej właściwości wydała ostateczną decyzję z dnia 17 grudnia 2020 r. w przedmiocie udzielenia zezwolenia na administrowanie wskaźnikiem referencyjnym WIBOR, a zatem w toku postępowania administracyjnego przesądziła, że spełnia on wszystkie wymogi wynikające z rozporządzenia BMR, nie jest możliwe uznanie za uprawdopodobnione na obecnym etapie postępowania twierdzeń powoda, iż niedopuszczalnym jest stosowanie w umowach z konsumentem wskaźnika WIBOR (str 13 pozwu).

Odnosząc się zaś do twierdzeń powoda o niewypełnieniu wobec nich obowiązków informacyjnych w zakresie zapisów odnoszących się do wskaźnika WIBOR, wskazać należy że prima facie nie sposób uznać jedynie w oparciu o twierdzenia zawarte w pozwie, bez przeprowadzenia postępowania dowodowego w tym zakresie, że powyższe twierdzenia zostały uprawdopodobnione. Kwestia ta wymaga pogłębionej analizy w oparciu o dostępny materiał dowodowy w sprawie i nie uzasadnia udzielenia zabezpieczenia roszczenia. Ponadto jak się wydaje się spełnienie obowiązków informacyjnych względem konsumenta nie wymaga, aby bank przed zawarciem umowy kredytu doręczał konsumentowi regulamin ustalania wysokości wskaźnika referencyjnego, jeśli jest on łatwo i powszechnie dostępny, co oczywiście ma miejsce w przypadku WIBOR. Ponadto bank nie musi kazuistycznie wyjaśniać zasady działania zastosowanego wskaźnika referencyjnego, o ile jego wysokość można łatwo ustalić. Za wystarczające należy uznać tutaj ogólne informacje dotyczące zasady ustalania wysokości WIBOR. Prezentowana interpretacja ma mocne oparcie zwłaszcza w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości. Przesadne rozbudowanie obowiązków informacyjnych wobec konsumenta nie będzie bowiem dla niego zrozumiałe i przeczyłoby idei dostosowania przekazywanych informacji do wymogów „przeciętnego konsumenta”. Kwestie szczegółowe, dotyczące zwłaszcza specyfiki ustalania i działania wskaźnika referencyjnego WIBOR, wymagają posiadania wiedzy specjalnej, zwłaszcza z dziedziny ekonomii. Wypełnienie przez bank obowiązków informacyjnych skutkuje wyłączeniem badania abuzywności postanowienia umowy określającego jej główny przedmiot, a w uznaniu sądu odwoławczego kwestia nienależytego ich wypełnienia względem uprawnionych nie została uprawdopodobniona w stopniu usprawiedliwiającym udzielenie zabezpieczenia.

W związku z tym, że w ocenie Sądu Okręgowego roszczenie powoda o ustalenie że postanowienia zawartej przez nich umowy kredytu w zakresie w jakim odnoszą się do wskaźnika WIBOR stanowią niedozwolone postanowienia umowne i nie wiążą powoda, nie zostało uprawdopodobnione w stopniu pozwalającym na jego zabezpieczenie, nie ma potrzeby badania interesu prawnego w żądaniu udzielenia zabezpieczenia.

Mając na powyższe, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 3 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji postanowienia.

Wiesława Śmich