Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VIII K 43/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. S. (1)

w okresie od 30 maja 2018 roku do lipca 2019 roku w P., S., K. D., W. oraz L., działając
w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, 0chcąc aby K. M. (1) zabił jego żonę I. S., usiłował nakłonić go do tego, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę K. M. (1)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnio0ne

Dowód

Numer karty

1.  działanie w okresie od 30 maja 2018 roku do lipca 2019 roku w P., S., K. D., W. oraz L. w krótkich odstępach czasu
w wykonaniu z góry powziętego zamiaru

zeznania
K. M. (1)

13-16, 19-25, t. I 225v-226v,
328v, 371-383, t. II, 1075-1080v, t. V, 1186-1188, t. VI

protokół zatrzymania rzeczy (K. M.)

32-35, t. I

protokół oględzin rzeczy

296-297, t. II

protokół oględzin rzeczy

483-487, t. III

protokół oględzin rzeczy (telefon M. S.)

582-583, t. III

płyta DVD-R
z zawartością telefonu
i kart sim

585, t. III

sprawozdanie z analizy połączeń i logowań

722, t. IV

2.  podjęcie przez M. S. (1) decyzji o zabiciu żony I. S. i konsekwencja w realizacji tego zamiaru

zeznania K. M. (1)

13-16, 19-25, t. I 225v-226v,
328v, 371-383, t. II, 1075-1080v, t. V, 1186-1188, t. VI

zeznania Z.

L.

344-345, t. II

protokół zatrzymania rzeczy (K. M.)

32-35, t. I

protokół oględzin rzeczy

296-297,

t. II

3.  usiłowanie M. S. (1) nakłonienia K. M. (1) do zabicia I. S.

zeznania K. M. (1)

13-16, 19-25, t. I 225v-226v,
328v, 371-383, t. II, 1075-1080v, t. V, 1186-1188, t. VI

zeznania Z.

L.

344-345, t. II

4.  nieosiągnięcie celu w postaci zabójstwa I. S.

z uwagi na postawę K. M. (1)

zeznania K. M. (1)

13-16, 19-25, t. I 225v-226v,
328v, 371-383, t. II, 1075-1080v, t. V, 1186-1188, t. VI

protokół zatrzymania osoby – M. S. (1)

42, t. I

5. poczytalność M. S. (1) w czasie czynu

opinie sądowo-psychiatryczno-

-psychologiczne dot. M. S.

490-492, t. III, 767-811, t. IV-V

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.2.

R. D. (1)

w okresie od kwietnia 2018 roku do lipca 2019 roku w P., S., K. D., W. oraz L., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w bezpośrednim zamiarze aby K. M. (1) dokonał zabójstwa I. S. na zlecenie M. S. (1), swoim zachowaniem usiłował ułatwić popełnienie ww. czynu, w ten sposób, iż skontaktował ww. mężczyzn, a następnie udzielał K. M. (1) rad i informacji co do sposobu dokonania zabójstwa, dostarczył mu pieniądze w kwocie 7500 zł na zakup przedmiotów potrzebnych do popełnienia zbrodni zabójstwa, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę K. M. (1)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  działanie w okresie od kwietnia 2018 roku do lipca 2019 roku w P., S., K. D., W. oraz L. w krótkich odstępach czasu
w wykonaniu z góry powziętego zamiaru

zeznania K. M. (1)

13-16, 19-25, t. I 225v-226v,
328v, 371-383, t. II, 1075-1080v, t. V, 1186-1188, t. VI

protokół zatrzymania rzeczy (K. M.)

32-35, t. I

protokół oględzin rzeczy

296-297, t. II

protokół oględzin

466-468, t. III

protokół oględzin rzeczy

483-487, t. III

protokół oględzin rzeczy

609-611, t. IV

sprawozdanie z analizy połączeń i logowań

722, t. IV

2.  działanie w bezpośrednim zamiarze aby K. M. (1) dokonał zabójstwa I. S. na zlecenie M. S. (1)

zeznania K. M. (1)

13-16, 19-25, t. I 225v-226v,
328v, 371-383, t. II, 1075-1080v, t. V, 1186-1188, t. VI

protokół zatrzymania rzeczy (K. M.)

32-35, t. I

protokół oględzin rzeczy

296-297, t. II

3.  usiłowanie ułatwienia swoim zachowaniem zabójstwa I. S., poprzez: skontaktowanie ww. mężczyzn, udzielanie K. M. (1) rad i informacji
co do sposobu dokonania zabójstwa, dostarczenie
mu pieniędzy w kwocie 7500 zł na zakup przedmiotów potrzebnych do popełnienia zbrodni zabójstwa

zeznania K. M. (1)

13-16, 19-25, t. I 225v-226v,
328v, 371-383, t. II, 1075-1080v, t. V, 1186-1188, t. VI

zeznania W. M.

849-851, t. V

1080v-1081, t. VI

4.  nieosiągnięcie celu w postaci zabójstwa I. S.

z uwagi na postawę K. M. (1)

zeznania K. M. (1)

13-16, 19-25, t. I 225v-226v,
328v, 371-383, t. II, 1075-1080v, t. V, 1186-1188, t. VI

protokół zatrzymania osoby - R. D. (1)

102, t. I

5.  poczytalność R. D. (1) w czasie czynu

opinia sądowo-psychiatryczna i sądowo – psychologiczna dot. R. D.

493-494a, t. III, 537-539, t. III, 693-698, t. IV

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

i 1.1.2

M. S. (1)

R. D. (1)

czyny z pkt. 1 i 2 rozstrzygnięcia wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

osiągnięcie przez M. S. (1) skutku w postaci nakłonienia K. M. (1) do zabicia I. S. (wyjście poza formę stadialną usiłowania podżegania) oraz osiągnięcie przez R. D. (1) skutku w postaci pomocy do zbrodni zabójstwa I. S. (wyjście poza formę stadialną usiłowania pomocnictwa)

zeznania K. M. (1)

13-16, 19-25, t. I 225v-226v,
328v, 371-383, t. II, 1075-1080v, t. V, 1186-1188, t. VI

protokół zatrzymania rzeczy (K. M.)

32-35, t. I

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

i 1.1.2.

zeznania K. M. (1)

Jest to niewątpliwie dowód kluczowy z punktu widzenia oskarżenia. Sąd analizując depozycje K. M. (1) pod kątem wiarygodności tego źródła dowodowego uznał przekaz świadka za prawdziwy. Dotyczy to zeznań złożonych zarówno w toku śledztwa, jak i w toku postępowania jurysdykcyjnego. Świadek na dystansie całego postępowania był konsekwentny, gdy chodzi o informacje dotyczące kluczowych ustaleń dla sprawy. Ewentualne rozbieżności, jak chociażby dotyczące używanego przez niego komputera, były, zdaniem Sądu, efektem po części dużej presji, której był poddany K. M. (1), a także wynikały z typowego procesu pamięciowego i nie miały de facto znaczenia dla ogólnej oceny tego dowodu.

K. M. (1) opisał przestępczy proceder, w którym uczestniczyli M. S. (1) i R. D. (1) w sposób wyważony, logiczny oraz szczegółowy, przedstawiając na poparcie swoich wypowiedzi także inne dowody. Zeznania tego świadka są spójne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, który Sąd obdarzył walorem wiarygodności, a w konsekwencji uczynił podstawą ustaleń stanu faktycznego w sprawie. Zeznania K. M. (1) częściowo potwierdził W. M. oraz Z. L.. W zakresie zaś dowodów nieosobowych potwierdziły je przede wszystkim dokumenty i dowody rzeczowe złożone do akt postępowania przez samego świadka, a także inne dowody uzyskane w toku postepowania przygotowawczego.

Należy podkreślić, że relację świadka po części potwierdził także M. S. (1). Oskarżony potwierdził fakt prowadzenia rozmów z K. M. (1) na temat zabójstwa żony, choć jako głównego inspiratora takiego rozwiązania wskazywał świadka. Potwierdzenia wiarygodności relacji K. M. (1) Sąd doszukał się analizując protokół oględzin rzeczy zabezpieczonych u oskarżonego R. D. (1). Otóż w katalogu kontaktów jednego z jego telefonów ((...)) znajdował się kontakt opisany jako P. K., pod którym krył się numer telefonu K. M. (1) (691-673-387, k. 610v). Zaskakujące jest, że R. D. (1) celowo zmienia dane osobowe tego rozmówcy (swego bardzo dobrego kolegi) i może sugerować pewną konspirację narzuconą dla tego kontaktu.

Wbrew tezom obrony Sąd nie doszukał się w okolicznościach niniejszej sprawy powodów, by świadek miał fałszywie pomówić obu oskarżonych i w tym celu składać nieprawdziwe zeznania. Dotyczy to w szczególności M. S. (1), który do 30 maja 2018 r. był dla K. M. (1) osobą całkowicie obcą. Taką samą konstatację należy odnieść do R. D. (1), z którym przez wiele lat świadka łączyły serdeczne, koleżeńskie więzi, których efektem była nawet rola świadka na ślubie oskarżonego. Deklarowana przez R. D. (1) zawiść związana z sukcesem biznesowym i statusem materialnym tego oskarżonego, czy hazardowy problem K. M. (1) nie były, zdaniem Sądu, motorem do stworzenia historii nie mającej odzwierciedlenia w rzeczywistości.

W ocenie Sądu K. M. (1) nie próbował uzyskać żadnych korzyści procesowych w związku z udziałem w postepowaniu, wręcz przeciwnie – musiał on zdawać sobie sprawę, że zawiadamiając Prokuraturę, a następnie współpracując z organami ścigania spowoduje, że jego relacje zostaną skonfrontowane z wyjaśnieniami oskarżonych, którzy zaprzeczą przestępczemu procederowi. Świadek musiał sobie także uświadamiać, że przyjęta przez niego postawa może skutkować jeszcze innego rodzaju negatywnymi następstwami ze strony oskarżonych – z uwagi na charakter tej sprawy mógł obawiać się o swoje bezpieczeństwo, naruszenie prawa do prywatności.

Wersji wydarzeń przedstawionej przez K. M. (1) nie można podważyć analizując sporządzoną i złożoną do akt sprawy opinię sądowo-psychologiczną. Opinia ta usuwa wątpliwości odnoszące się do wartości tego dowodu od strony psychologicznej.

1.1.1.

zeznania Z. L.

relacja świadka – zaufanego pracownika R. D. (1) po części potwierdza zeznania K. M. (1) dotyczące otrzymania zlecenia zabójstwa żony M. I.; jakkolwiek świadek odmiennie przedstawił przebieg rozmowy na ten temat z K. M. (1), to jednak nie zmienia to faktu, że miała ona miejsce i dotyczyła określonego tematu. Z. L. na rozprawie głównej bardzo wyraźnie starał się zmienić ten niekorzystny dla swego pracodawcy element zeznania, co tylko potwierdza, zdaniem Sądu, okoliczności i fakt przedmiotowej rozmowy przedstawiane przez K. M. (1). Z. L. przy okazji tego zeznania starał się wykorzystać każdą okazję, żeby, z jednej strony oczernić K. M. (1), a z drugiej gloryfikować dokonania i sposób funkcjonowania R. D. (1); w tym celu ostatecznie zaprzeczył swoim zeznaniom złożonym w śledztwie, co jednak nie zostało uznane przez Sąd za wiarygodne.

1.1.2.

zeznania W. M.

spójne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, uznanym za wiarygodny, w szczególności zaś z zeznaniami K. M. (1) oraz potwierdzeniem dokonania przelewu

1.1.1.

i 1.1.2.

protokół zatrzymania rzeczy (K. M.)

dokumenty urzędowe, niekwestionowane przez strony

1.1.1.

i 1.1.2.

protokół przeszukania osoby

- M. S. (1)

dokumenty urzędowe, niekwestionowane przez strony

protokół oględzin rzeczy (telefon
M. S.)

dokumenty urzędowe, niekwestionowane przez strony

protokół oględzin rzeczy (zatrzymane od K. M.,
296-297)

dokument urzędowy, niekwestionowany przez strony

1.1.1.

protokół zatrzymania osoby – M. S. (1)

dokument urzędowy, niekwestionowany przez strony

1.1.2.

protokół zatrzymania osoby

- R. D. (1)

dokument urzędowy, niekwestionowany przez strony

protokół oględzin rzeczy (349-354, t. II)

dokument urzędowy, niekwestionowany przez strony, przydatny do dokonania ustaleń faktycznych dotyczących telefonu, a w szczególności numeru abonenckiego, którym posługiwał się oskarżony M. S.

płyta DVD-R

z zawartością telefonu

i kart sim

materiał ze swej natury obiektywny, spójny z pozostałym materiałem dowodowym uznanym za wiarygodny, niekwestionowany przez strony

1.1.1

i 1.1.2.

opinia sądowo-psychologiczna

(dot. K. M.)

sporządzona przez osobę kompetentną – specjalistę w dziedzinie psychologii, jej wnioski niekwestionowane przez strony

1.1.1.

opinia sądowo-psychiatryczno
-psychologiczna

(dot. M. S.)

pełna, jasna i wewnętrznie spójna, zaś sformułowane przez biegłych wnioski zrozumiałe i korespondujące z aktualnymi wskazaniami wiedzy psychiatrycznej i psychologicznej, sporządzona przez osoby kompetentne – specjalistów w dziedzinie psychologii i psychiatrii

1.1.2.

opinia sądowo-psychiatryczna

(dot. R. D.)

zrozumiała i korespondujące z aktualnymi wskazaniami wiedzy psychiatrycznej i psychologicznej, sformułowana przez biegłych, sporządzona przez osoby kompetentne - specjalistów w dziedzinie psychologii i psychiatrii, jej wnioski niekwestionowane przez strony

opinia sądowo-psychologiczna

(dot. R. D.)

sporządzona przez osobę kompetentną – specjalistę w dziedzinie psychologii, jej wnioski niekwestionowane przez strony

uzupełniająca opinia psychiatryczna

sporządzona przez osobę kompetentną – specjalistę w dziedzinie psychiatrii, jej wnioski niekwestionowane przez strony

1.1.1.

i 1.1.2.

protokół zatrzymania rzeczy

(K. M.,
k. 335-338, t. II)

dokument urzędowy, niekwestionowany przez strony, potwierdzający zatrzymanie telefonu komórkowego którym posługiwał się świadek kontaktując się z oskarżonymi

płyta z danymi uzyskanymi z (...)

materiał ze swej natury obiektywny, spójny z pozostałym materiałem dowodowym uznanym za wiarygodny, niekwestionowany przez strony

płyta z danymi uzyskanymi z (...) S.A.

płyta z danymi uzyskanymi z (...) S.A.

płyta z danymi uzyskanymi
z (...)
(...)

dane telekomunikacyjne
z (...)

sprawozdanie z analizy połączeń
i logowań

niekwestionowany przez strony, spójny z pozostałym materiałem dowodowym uznanym za wiarygodny, w szczególności z danymi telekomunikacyjnymi

1.1.2.

potwierdzenie przelewu

materiał ze swej natury obiektywny, spójny z pozostałym materiałem dowodowym uznanym za wiarygodny

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1
i 1.1.2.

wyjaśnienia
M. S. (1)

Co do zasady nie zasługują na obdarzenie ich przymiotem wiarygodności. W ocenie Sądu stanowią one przyjętą przez oskarżonego linię obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej za zarzucany mu czyn – dotyczy to w szczególności wyjaśnień składanych na etapie postępowania jurysdykcyjnego. Powyższy wniosek wynika z faktu, że relacja oskarżonego stoi w sprzeczności z wskazanym wyżej, uznanym za wiarygodny, materiałem dowodowym, wskazującym na przestępcze współdziałanie M. S. (1) w niedoszłym czynie. Wersję przedstawioną przez oskarżonego podważają nie tylko zeznania K. M. (1), którym Sąd w całości dał wiarę (poparte dowodami nieosobowymi przedstawionymi przez tego świadka), ale także zeznania siostry pokrzywdzonej – K. K. (2). Wynika z nich, że oskarżony nie poszukiwał pomocy psychologicznej czy psychiatrycznej dla swojej żony w związku z rzekomą chorobą (k. 1084). Relacjom M. S. (1) przeczą także depozycje Z. L. złożone w śledztwie, gdzie świadek ten potwierdził fakt poszukiwania osoby skłonnej zabić żonę M. S. (1).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego także z tego powodu, że cechuje je zmienność na poszczególnych etapów postępowania. W śledztwie M. S. (1) akcentował problem choroby żony I. S., którą był rzekomo przejęty i której to małżonce starał się pomóc, by następnie, na etapie rozprawy głównej dezawuować tę okoliczność i przyjąć linię obrony obciążającą K. M. (1), sugerując, że to właśnie świadek motywowany chęcią uzyskania korzyści materialnych zaproponował oskarżonemu podjęcie się zabicia jego żony. W ocenie Sądu jest to zupełnie nielogiczne i sprzeczne z doświadczeniem życiowym. Nie sposób przyjąć, że zupełnie obca osoba przyszła do oskarżonego wymuszając na nim zgodę na zabicie żony.

1.1.1.

i 1.1.2.

wyjaśnienia R. D. (1)

Podobnie, jak w przypadku M. S. (1) Sąd uznał, że wyjaśnienia R. D. (1) stanowią przyjętą przez niego linię obrony, gdyż nie znajdują potwierdzenia w faktach, w rzeczywistości. Wiarygodność wersji przedstawianej przez R. D. (1) podważa pozostały materiał dowodowy, oceniony przez Sąd swobodnie, w duchu art. 7 kpk. Dotyczy to w szczególności zeznań K. M. (1), które zostały poparte przedstawionymi przez niego dowodami nieosobowymi, a które to dowody Sąd w całości obdarzył walorem wiarygodności. K. M. (1) bardzo konsekwentnie i ze szczegółami opisywał rolę oskarżonego, jego zaangażowanie w realizację zleconego przestępstwa. Należy podkreślić, że dowody te korelują ze sobą tworząc obraz przestępczego działania R. D. (1).

Pomocne przy ocenie wyjaśnień R. D. (1) były także obserwacje czynione przez biegłych lekarzy psychiatrów i psychologów. W swoich opiniach podzielili się oni swoimi spostrzeżeniami, z których wynikało, że u oskarżonego w sposób wyraźny dało się odczuć silną potrzebę wykreowania swojego pozytywnego wizerunku. Wyraz temu dał oskarżony miedzy innymi przedstawiając K. M. (1) w bardzo niekorzystnym świetle, zarzucając mu kłamstwo, zazdrość, uzależnienia oraz podważając motywy, którymi się kierował składając zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa. Wtórował mu w tym jego pracownik Z. L., choć charakterystyczne jest, że zrobił to dopiero składając zeznania przed Sądem. Także ten element złożył się na całościową, krytyczną ocenę wyjaśnień R. D. (1).

1.1.1.

zeznania M. M. (2)

relacja świadka – kochanki oskarżonego M. S. (1), a zarazem osoby pomagającej prowadzić mu księgowość – nie przyczyniły się do poszerzenia wiedzy na temat okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia; świadek stwierdziła, że nie znała R. D. (1), czy K. M. (1), nie miała również wiedzy o planach M. S. (1) odnoszących się do żony; w tym kontekście świadek potwierdziła wyjaśnienia oskarżonego, że nie planowali wspólnej przyszłości; świadek potwierdziła również relację oskarżonego w zakresie w jakim opisywał on rzekome dolegliwości psychiczne żony i rzekome poszukiwanie pomocy dla żony z pomocą jej siostry K. (rzekome bo sama zainteresowana – K. K. (2) – nie potwierdził tych informacji).

1.1.1.

zeznania K. K. (2)

relacja siostry pokrzywdzonej, jakkolwiek nie była przydatna dla czynienia przez Sąd kluczowych ustaleń faktycznych (świadek nie miała wiedzy na temat planów M. S. (1)), to jednak okazała się wysoce przydatną i pomocną do oceny wyjaśnień M. S. (1). Przede wszystkim świadek podważyła wersję swego szwagra jakoby I. S. cierpiała na depresję, myślała o poddaniu się eutanazji. Zaprzeczyła także, by M. S. (1) za jej pośrednictwem poszukiwał pomocy psychologicznej czy psychiatrycznej dla swojej żony (k. 1084). Powyższe oznacza, że wersja przedstawiana przez oskarżonego M. S. (1) K. M. (1), czy M. M. (3) mogła stanowić dla niego formę usprawiedliwienia dla zdradzania małżonki, czy decyzji o zleceniu jej zabójstwa.

1.1.1.

zeznania K. P.

świadek – kolega R. D. (1) ze szkoły, a później jego współpracownik – miał być, według K. M. (1), jedną z osób, której R. D. (1) proponował zabójstwo żony M. S. (1). W tym kluczowym dla rozstrzygnięcia zakresie relacja świadka pozostaje w sprzeczności z zeznaniami K. M. (1), choć tłumaczenie świadka dlaczego wymieniony miałby „oczerniać i z zemsty gadać różne kłamstwa” (k. 479) wydaje się wątpliwe – konfliktu, o którym wspomniał K. P. nie potwierdził żaden z przesłuchanych pracowników R. D. (1), jak i sam oskarżony. W pozostałym zakresie relacja nie miała znaczenia dla rozstrzygnięcia.

1.1.1.

zeznania H. Ś.

dowód zasadniczo wiarygodny, niekwestionowany przez strony. Nie wnosi nic istotnego w zakresie ustalenia faktów – znajduje potwierdzenie w zeznaniach innych świadków wskazanych w tej części uzasadnienia, które Sąd uznał za nieprzydatne do dokonywania ustaleń faktycznych na ich podstawie. Potwierdza jedynie fakt spotykań z oskarżonymi, które odbywały się na gruncie zawodowym.

1.1.1.

zeznania M. K.

dowód zasadniczo wiarygodny, niekwestionowany przez strony – nie wnosi nic istotnego w zakresie ustalenia faktów – znajduje potwierdzenie w zeznaniach innych świadków wskazanych w tej części uzasadnienia, które Sąd uznał za nieprzydatne z punktu widzenia ustaleń faktycznych tej sprawy. Potwierdza jedynie fakt spotykań z oskarżonymi, które odbywały się na gruncie zawodowym.

1.1.1.

zeznania A. S.

dowód zasadniczo wiarygodny, niekwestionowany przez strony – nie wnosi nic istotnego w zakresie ustalenia faktów – znajduje potwierdzenie w zeznaniach innych świadków wskazanych w tej części uzasadnienia, które Sąd uznał za nieprzydatne do dokonywania ustaleń faktycznych na ich podstawie. Potwierdza jedynie fakt spotykań z oskarżonymi, które odbywały się na gruncie zawodowym.

1.1.1.

zeznania P. B.

dowód wiarygodny, niekwestionowany przez strony – nie wnosi nic istotnego w zakresie ustalenia faktów. Znajduje potwierdzenie w zeznaniach innych świadków wskazanych w tej części uzasadnienia, które Sąd uznał za nieprzydatne do dokonywania ustaleń faktycznych na ich podstawie. Potwierdza jedynie fakt spotykań z oskarżonymi, które odbywały się na gruncie zawodowym.

1.1.1.

zeznania B. G.

dowód zasadniczo wiarygodny, niekwestionowany przez strony
– nie wnosi nic istotnego w zakresie ustalenia faktów – znajduje potwierdzenie w zeznaniach innych świadków wskazanych w tej części uzasadnienia, które Sąd uznał za nieprzydatne do dokonywania ustaleń faktycznych na ich podstawie. Potwierdza jedynie fakt spotykań z oskarżonymi, które odbywały się na gruncie zawodowym.

1.1.1.

zeznania J. P.

dowód zasadniczo wiarygodny, niekwestionowany przez Strony – nie wnosi nic istotnego w zakresie ustalenia faktów – znajduje potwierdzenie w zeznaniach innych świadków wskazanych w tej części uzasadnienia, które Sąd uznał za nieprzydatne
do dokonywania ustaleń faktycznych na ich podstawie. Potwierdza jedynie fakt spotykań z oskarżonymi, które odbywały się
na gruncie zawodowym.

1.1.1.

protokół przeszukania osoby – M. S. (1)

nieprzydatny do poczynienia ustaleń faktycznych z uwagi na brak ujawnienia podczas przeszukania przedmiotów które miałaby znaczenie w spawie

1.1.1.

i 1.1.2.

protokoły przeszukania pomieszczeń
(k. 49-51, 105-107)

nieprzydatne do poczynienia ustaleń faktycznych z uwagi na brak w ich streści okoliczności, które miałyby zasadnicze znaczenie w sprawie

protokół przeszukania pomieszczeń
(ul. (...)
w L.,
k. 108-110)

nieprzydatny do poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie
z uwagi na brak ujawnienia podczas przeszukania przedmiotów które miałaby znaczenie w spawie

protokół przeszukania pomieszczeń

((...)

k. 111-113)

nieprzydatny do poczynienia ustaleń faktycznych z uwagi na brak ujawnienia podczas przeszukania przedmiotów które miałaby znaczenie w spawie

1.1.1.

protokół przeszukania pomieszczeń
(k. 114-116, siedziba przedsiębiorstwa (...))

nieprzydatny do poczynienia ustaleń faktycznych z uwagi na brak ujawnienia podczas przeszukania przedmiotów które miałaby znaczenie w spawie

1.1.2.

protokół przeszukania osoby - R. D.
(k. 117-118)

nieprzydatny do poczynienia ustaleń faktycznych z uwagi na brak ujawnienia podczas przeszukania przedmiotów, które mogłyby stanowić dowód w sprawie

protokół oględzin rzeczy (k. 300-327, t. II, zabezpieczonych podczas przeszukania samochodu (...)
nr rej. (...))

nieprzydatny do poczynienia ustaleń faktycznych z uwagi na brak stwierdzenia w jego treści okoliczności mających istotne znaczenie w sprawie

1.1.1

i 1.1.2.

protokół oględzin rzeczy (k. 339-341, t. II)

nieprzydatny do poczynienia ustaleń faktycznych z uwagi na brak w jego treści informacji, które miałaby znaczenie w spawie

1.1.1.

kopia odpowiedzi
z (...)

nieprzydatny do poczynienia ustaleń faktycznych z uwagi na brak w jego treści informacji, które miałaby znaczenie w spawie

1.1.1.

i 1.1.2.

protokół oględzin rzeczy (k. 357-358, t. II)

nieprzydatny do poczynienia ustaleń faktycznych z uwagi na brak w jego treści informacji, które miałaby znaczenie w spawie

1.1.2.

protokół oględzin rzeczy (k. 355-356, t. II, laptop należący

do R. D.

nieprzydatny do poczynienia ustaleń faktycznych z uwagi na brak w jego treści informacji, które miałaby znaczenie w sprawie

1.1.1
i 1.1.2.

pismo z ZUS
(k. 360-363, t. II)

nieuwzględniony przy dokonywaniu ustaleń faktycznych z uwagi na brak w jego treści informacji mających znaczenie w sprawie

protokół zatrzymania rzeczy (zapis monitoringu,
k. 458-463, t. III)

nieprzydatny do poczynienia ustaleń faktycznych z uwagi na brak w zapisach monitoringu okoliczności, które miałyby znaczenie w sprawie

protokół oględzin rzeczy (k. 464-465,
t. III)

nieprzydatny do poczynienia ustaleń faktycznych z uwagi na brak w jego treści informacji, które miałaby znaczenie w sprawie

dane bankowe

nieprzydatny do poczynienia ustaleń faktycznych z uwagi na brak w jego treści informacji, które miałaby znaczenie w sprawie

protokół odtworzenia utrwalonych zapisów (k. 62-67, 125-143)

nieuwzględniony przy dokonywaniu ustaleń – odnosi się do dowodu w postaci zapisów rozmów K. M. (1) z R. D. (1) i M. S. (1), uznanego przez Sąd za niedopuszczalny (k. 1224v).

protokół odtworzenia utrwalonych zapisów cz. 2

płyta CD-R z zapisem
rozmowy cz. I

pismo Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji (753, t. IV)

płyta DVD+R
z transkrypcją

notatka ze stenogramem

pismo z (...) wraz z płytą

protokół oględzin rzeczy (k. 609-611, t. IV)

nieuwzględnione przy dokonywaniu ustaleń faktycznych w sprawie z uwagi na brak w ich treści okoliczności mających znaczenie
w postępowaniu

płyty DVD-R
z danymi (k. 613)

protokół oględzin rzeczy (856-857, t. V)

nieprzydatne do poczynienia na ich podstawie ustaleń faktycznych z uwagi na brak w ich treści okoliczności, które miałaby znaczenie w spawie

płyta z zapisem monitoringu (858, t. V)

opinia z zakresu fonoskopii

nieuwzględniony przy dokonywaniu ustaleń – odnosi się do dowodu w postaci zapisów rozmów K. M. (1) z R. D. (1) i M. S. (1), uznanego przez Sąd za niedopuszczalny (k. 1224v)

1.1.1
i 1.1.2

opinia specjalistyczna
z zakresu informatyki
(859-861, t. V)

nieprzydatny do dokonywania na jego podstawie ustaleń faktycznych z uwagi na zawarte w nim wnioski dotyczące braku możliwości technicznych odczytania danych znajdujących się na karcie sim, poddanej opinii

opinia specjalistyczna
z zakresu informatyki
(863-884, t. V)

nieuwzględniony przy dokonywaniu ustaleń faktycznych z uwagi na brak w jego treści informacji mogących mieć jakikolwiek związek z prowadzonym w niniejszej sprawie postępowaniem

karty karne
(k. 817-818, t. V)

dokumenty urzędowe, wiarygodne, nieuwzględnione przy dokonywaniu ustaleń faktycznych z uwagi na brak w ich treści okoliczności mających znaczenie w sprawie, dowody wykorzystane przy orzekaniu o karze

wywiady środowiskowe
(k. 813, 819, t. II)

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒ 3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

M. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Całokształt okoliczności faktycznych ustalonych w analizowanej sprawie, w szczególności zaś zeznania K. M. (1) nie pozostawiły wątpliwości, że oskarżony M. S. (1) dopuścił się przestępstwa podżegania do zbrodni zabójstwa. Oskarżony dążył do wywołania w świadomości K. M. (1) skutku, w postaci powzięcia zamiaru pozbawienia życia I. S.. Zasadnie zatem w treści zarzutu aktu oskarżenia wskazano kwalifikację z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k.

Jak wynika z relacji K. M. (1) oskarżony swego zamierzenia nie zrealizował, nie udało się bowiem oskarżonemu wywołać pożądanego efektu w świadomości niedoszłego sprawcy (wykonawcy). Ponieważ Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie stoi na stanowisku, że przestępstwo podżegania jest przestępstwem materialnym (skutkowym) oraz że dopuszczalne jest popełnienie przestępstwa podżegania w formie usiłowania, proponowaną w akcie oskarżenia kwalifikację prawną czynu należało uzupełnić o art. 13 § 1 k.k. Sąd w pełni podziela pogląd wyrażony w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 21 października 2003 r., sygn.. I KZP 11/03, w której stwierdzono, że podżeganie może być popełnione w formie usiłowania, i to zarówno wtedy, gdy usiłujący bezskutecznie nakłania do czynu zabronionego o znamionach określonych w przepisach części szczególnej kodeksu karnego, jak i wtedy gdy bezskutecznie nakłania do czynu zabronionego o znamionach podżegania. Uchwała ta, która uzyskała moc zasady prawnej przełamywała z górą 70-letni spór w polskiej doktrynie odnoszący się do tego właśnie zagadnienia, przy okazji dopuszczając konstrukcję tzw. podżegania łańcuszkowego. Opierając się na powyższej uchwale Sąd orzekający uznał, że M. S. (1) uczynił już wszystko by przekonać K. M. (1) do popełnienia przestępstwa – zaproponował wynagrodzenie, przekazał zdjęcia żony I., wskazał czas i miejsce dokonania zbrodni („wszystko było zarezerwowane i zapłacone” – wyjaśnienia M. S. (1), k. 86). Mimo to zamierzonego celu nie osiągnął, gdyż finalnie nie zdołał przekonać K. M. (1) do popełnienia przestępstwa.

W tym miejscu należałoby rozważyć, czy w świetle deklaracji K. M. (1) nie należałoby przedmiotowej sytuacji potraktować jako nieudolnego usiłowania podżegania do zbrodni zabójstwa. Zdaniem Sądu nie można jednak mylić usiłowania nieudolnego z nieudolnością usiłowania. Okoliczności, że nakłaniającemu do popełnienia przestępstwa zabrakło argumentów by przekonać do jego popełnienia niedoszłego wykonawcę nie można potraktować przez pryzmat normy art. 13 § 2 k.k.

W ocenie Sądu nie budzi także wątpliwości popełnienie przez M. S. (1) przestępstwa w formule czynu ciągłego. Oskarżony swój z góry powzięty zamiar realizował poprzez podejmowanie w określonych odstępach czasu różnego rodzaju działań nakierowanych na przekazywanie osobie podżeganej – K. M. (1), w różnych miejscach informacji, dotyczących potencjalnej ofiary, jej zwyczajów, sposobu w jaki powinna nastąpić realizacja przestępstwa. Tym samym zasadnym było ujęcie w kwalifikacji prawnej czynu art. 12 § 1 kk.

☒ 3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

II

R. D. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Całokształt okoliczności faktycznych ustalonych w analizowanej sprawie nie pozostawia wątpliwości, że również oskarżony R. D. (1) współdziałał w zbrodni zabójstwa. Oskarżony podejmował w tym kierunku określone czynności (przekazanie pieniędzy, udzielnie rad/wskazówek w jaki sposób najlepiej zabić I. S.) mające na celu ułatwianie K. M. (1) dokonanie zabójstwa I. S.. Ponad wszelką wątpliwość R. D. (1) obejmował świadomością prawną charakterystykę czynu zabronionego, którego popełnienie miał zamiar ułatwić. Miał także świadomość znaczenia swojego zachowania, w tym w szczególności tego, że stanowi ono ułatwienie popełnienia czynu zabronionego przez K. M. (1). Zasadnie zatem w treści zarzutu przedstawionego Sądowi w akcie oskarżenia wskazano podstawę prawną z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k.

Należy podkreślić, że bez pomocy oskarżonego przestępstwo nie mogłoby dojść do skutku. Powodem tego był brak pieniędzy u M. S. (1) na realizację planu dokonania przedmiotowej zbrodni – jak opisywał K. M. (1) wydatki tego oskarżonego były kontrolowane przez żonę i dlatego nie mógł on zabezpieczyć odpowiedniej kwoty. Tego finansowania nie mógł również z oczywistych względów zapewnić K. M. (1), który miał duże długi.

Warto też podkreślić, że oskarżony R. D. (1) nie działał bezinteresownie. Jego wsparcie udzielane M. S. (1) nie było bynajmniej koleżeńską przysługą. Oskarżony, po pomyślnym zrealizowaniu przestępstwa, miał się zaspokoić z należności przeznaczonej na ten cel i obiecanej przez M. S. (1), tj. z wartości mieszkania.

Podobnie jak w przypadku czynu M. S. (1), tak samo w odniesieniu do R. D. (1) Sąd stanął na stanowisku, że pomocnictwa do zabójstwa dopuścił się on w formie stadialnej usiłowania. Oskarżony chciał, a zatem działał w zamiarze bezpośrednim, pomóc K. M. (1) w dokonaniu planowanej zbrodni i swoim zachowaniem uczynił wszystko by ułatwić jej popełnienie. Działania te okazały się jednak bezskuteczne. Jak już bowiem wyżej wspomniano, rozważając kwestię usiłowania podżegania do zabójstwa, w psychice K. M. (1) nie udało się wywołać zamiaru zabicia I. S., pomimo, że był on osobą obiektywnie zdolną do podjęcia decyzji o dokonaniu czynu zabronionego, do którego był nakłaniany.

W ocenie Sądu nie budzi wątpliwości popełnienie przez R. D. (1) przestępstwa w formule czynu ciągłego. Oskarżony swój z góry powzięty zamiar realizował poprzez podejmowanie w określonych odstępach czasu różnego rodzaju działań nakierowanych na przekazywanie niedoszłemu wykonawcy – K. M. (1), w różnych miejscach pieniędzy na zakup przedmiotów potrzebnych do popełnienia zbrodni zabójstwa, udzielał rad i informacji co do sposobu dokonania zabójstwa. Tym samym zasadnym było ujęcie w kwalifikacji prawnej czynu art. 12 § 1 kk.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt
z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. S. (1)

I

1

W ocenie Sądu stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu jest bardzo wysoki. Przede wszystkim zwrócić trzeba uwagę, że czyn godzi w dobro prawne, które w hierarchii ważności dóbr podlegających ochronie prawnej zajmuje najwyższe miejsce. Trudno wyobrazić sobie bowiem coś cenniejszego niż życie ludzkie. Okolicznością obciążającą są także pobudki dokonania przez oskarżonego zarzucanego mu czynu, które są bardzo niskie i nie usprawiedliwiają w żadnym stopniu przestępstwa, którego dopuścił się M. S. (1). Warte podkreślenie jest i to, że oskarżony podejmował działania ukierunkowane na zabicie żony, osoby bardzo mu bliskiej, z którą przeżył w małżeństwie 30 lat. O perwersję ociera się zaś okoliczność, że zbrodnia została zaplanowana podczas wyjazdu, na którym mieli wspólnie celebrować 30 rocznice ślubu.

Oskarżony jest osobą pełnoletnią, doświadczoną życiowo, nie posiada deficytów intelektualnych, a w momencie dopuszczenia się przez niego przestępstwa jego zdolność rozpoznania znaczenia czynu i kierowania swoim postepowaniem nie była w żaden sposób ograniczona.

Z drugiej strony miarkując karę Sąd wziął pod uwagę okoliczności łagodzące, a mianowicie brak uprzedniej karalności oraz ustabilizowany tryb życia jaki prowadził oskarżony przed popełnieniem przypisanego mu w wyroku przestępstwa.

Biorąc pod uwagę, że M. S. (1) odpowiada za usiłowanie podżegania do czynu zabronionego, którego nawet nie usiłowano dokonać Sąd, na podstawie przepisów art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 22 § 2 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 60 § 6 pkt. 2 k.k. zdecydował wymierzyć oskarżonemu karę 5 lat pozbawienia wolności, uznając ją za współmierną do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, jak też właściwą dla realizacji celów prewencji indywidualnej i generalnej. Zbrodnia jakiej dopuścił się oskarżony jest oczywiście zagrożona karą surowszą (tj. karą pozbawienia od lat 8 do 15, karą 25 lat pozbawienia wolności, lub karą dożywotniego pozbawienia wolności) niemniej jednak Sąd uznał, że nawet najniższa kara przewidziana za to przestępstwo byłaby niewspółmiernie surowa. W ocenie Sądu, mając na uwadze dotychczasową linię życiową M. S. (1) pięcioletnie izolacja penitencjarna uświadomi temu oskarżonemu życiową pomyłkę, której się dopuścił.

R.

D.

II

2

W ocenie Sądu stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego temu oskarżonemu również jest bardzo wysoki. Przede wszystkim zwrócić trzeba uwagę, że czyn godził w dobro prawne, które w hierarchii ważności dóbr podlegających ochronie prawnej zajmuje najwyższe miejsce. Dodatkowymi okolicznościami obciążającymi oskarżonego były dla Sądu majątkowe pobudki którymi kierował się R. D. (1) decydując się na popełnienie zarzucanego mu czynu, które uznać należało za bardzo niskie i nie usprawiedliwiające w żadnym stopniu przestępstwa, którego się dopuścił.

Oskarżony jest osobą pełnoletnią. Nie posiada deficytów intelektualnych, a w momencie dopuszczenia się przez niego przestępstwa jego zdolność rozpoznania znaczenia czynu i kierowania swoim postępowaniem nie była w żaden sposób ograniczona.

Miarkując karę Sąd wziął również pod uwagę okoliczności łagodzące, a mianowicie brak uprzedniej karalności oraz ustabilizowany tryb życia jaki prowadził oskarżony przed popełnieniem przypisanego mu w wyroku przestępstwa.

Biorąc pod uwagę, że R. D. (1) odpowiada za usiłowanie pomocnictwa do czynu zabronionego, którego nawet nie usiłowano dokonać Sąd, na podstawie przepisów art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 22 § 2 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 60 § 6 pkt. 2 k.k. zdecydował wymierzyć oskarżonemu karę 5 lat pozbawienia wolności, uznając ją za współmierną do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, jak też właściwą dla realizacji celów prewencji indywidualnej i generalnej.

Podobnie jak w przypadku M. S. (1) zbrodnia jakiej dopuścił się R. D. (1) jest oczywiście zagrożona karą surowszą (tj. karą pozbawienia od lat 8 do 15, karą 25 lat pozbawienia wolności, lub karą dożywotniego pozbawienia wolności) niemniej jednak Sąd uznał, że nawet najniższa kara przewidziana za to przestępstwo byłaby niewspółmiernie surowa. W ocenie Sądu, mając na uwadze dotychczasową linię życiową oskarżonego pięcioletnie izolacja penitencjarna będzie wystarczająca by skłonić oskarżonego do refleksji i uświadomić mu życiową pomyłkę, której się dopuścił.

M. S. (1)

R.

D.

IV

1-2

Mając na uwadze, że dowody rzeczowe w postaci

⚫

krótkofalówki m-ki (...) w kolorze czarnym z żółtymi wstawkami,

⚫

rachunku nr (...) z dnia 29 czerwca 2019 roku na zakup zestawu (...) (...) na kwotę 499 zł w sklepie (...) w (...) ul (...),

⚫

biletu (...) z dnia 01 lipca 2019 roku na trasę (...) na godz. 09:36

⚫

1 sztuki opakowania materiałowego koloru czarnego z logo firmy (...) z zawartością ładowarki (...),

⚫

2 baterii (...), dwóch zestawów słuchawkowych,

⚫

2 smyczek,

⚫

2 klipsów plastikowych,

⚫

instrukcji (...).

służyły bądź były przeznaczone do popełnienia przestępstwa Sąd obowiązany był orzec ich przepadek na rzecz Skarbu Państwa, zarządzając ich zniszczenie.

M. S. (1)

v

1-2

W związku z dokonaniem oględzin dowodu rzeczowego w postaci telefonu komórkowego typu smartfon koloru czarnego z napisem „moto” o numerze imei: (...) oraz 1 sztuki pamięci przenośnej (pendrive) w obudowie koloru czarnego z plastikową osłoną wtyku, z tyłu posiadającego szarą wstawkę, ujętych w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) (k. 854-855) pod poz. 4 i 5, Sąd uznając zbędność zatrzymanych rzeczy dla dalszego postępowania nakazał zwrócić je osobie uprawnionej, to jest M. S. (1)

R.

D.

VI

1-2

W związku z dokonaniem oględzin dowodu rzeczowego w postaci telefonu (...) nr imei: (...) w obudowie koloru czarno-niebieskiego, z napisem na obudowie (...) ujętego w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) (k. 854-855) pod poz. 6, Sąd uznając zbędność zatrzymanej rzeczy dla dalszego postępowania nakazał zwrócić go osobie uprawnionej, to jest R. D. (1),.

1.5. Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M.
E. S.

R.

M. D.

III

1-2

W związku ze stosowaniem w toku postępowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania, na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonych wobec oskarżonych kar pozbawienia wolności Sąd zaliczył im każdorazowo następujące okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie:

• M. S. (1) okres od dnia 02 lipca 2019 r. do dnia 17 września 2020 r. uznając karę w tej części za wykonaną,

• R. D. (1) od dnia
03 lipca 2019 r. do dnia 17 września 2020 r. uznając karę w tej części za wykonaną.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII

Sąd rozstrzygnięcie o kosztach procesu oparł na podstawie art. 627 § 1 k.p.k., art. 633 k.p.k. zasądzając je od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa w następujących kwotach:

⚫

od M. S. (1) w kwocie 22.351,27 złotych, w tym kwotę 400 złotych tytułem opłaty,

⚫

od R. D. (1) w kwocie 8.712,88 złotych, w tym kwotę 400 złotych tytułem opłaty.

Sąd określając wysokość kosztów przypadających na poszczególnych oskarżonych miał na uwadze przede wszystkim wysokość kwot wydatkowanych w toku postępowania w związku z udziałem każdego z nich. Sąd miał przy tym na uwadze, że jako osoby pracujące, dysponujące niemałym majątkiem będą oni w stanie ponieść w całości koszty postępowania w przypadających na nich kwotach.

1.8.PodpisY

SSO Maciej Gruszczyński SSO Tomasz Julian Grochowicz