Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2019 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Tomasz Julian Grochowicz

Protokolanci: st. sekretarz sądowy Paulina Jarczak, sekretarz sądowy Dariusz Markowski, stażysta Dalia Przepłata, A. Ł.

przy udziale Prokuratorów: Bartosza Tomczaka, Hanny Stachowicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 23 stycznia, 4 marca, 17 kwietnia i 16 maja 2019 roku

sprawy:

1)  M. Ł., córki J. i K. z domu K., urodzonej (...) w W.,

oskarżonej o to, że:

I.  w dniu 19 maja 2017 roku w W. przy ulicy Al. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. O. i W. S. stosowała przemoc wobec obywatela Indii P. B. z powodu jego przynależności rasowej i narodowej, w ten sposób, że zadawała mu ciosy pięściami w twarz, kopała po całym ciele, czym naraziła pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub w art. 157 § 1 k.k., a czego skutkiem był uraz głowy, drobna rana tłuczona oka lewego luku brwiowego, zasinienia w prawej i lewej okolicy ciemieniowej, zadrapania powierzchowne skóry głowy, tym samym naruszając czynności narządu ciała pokrzywdzonego na okres poniżej siedmiu dni,

tj. o czyn z art. 119 § 1 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

II.  w dniu 19 maja 2017 roku w W. przy ulicy Al. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z W. S. dokonała pobicia D. R., w ten sposób, że wielokrotnie kopała i uderzała pięściami po całym ciele oraz chwytała za włosy, czym naraziła pokrzywdzoną na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub w art. 157 § 1 k.k., a czego skutkiem był uraz głowy, uraz klatki piersiowej, uraz stopy lewej w postaci złamania palca V oraz liczne powierzchowne zadrapania skóry obu kończyn górnych, klatki piersiowej i obu stóp, tym samym naruszając czynności narządu ciała pokrzywdzonej na okres przekraczający siedem dni,

tj. o czyn z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

a nadto

2)  W. S., córki P. i A. z domu S., urodzonej (...) w W. ,

oskarżonej o to, że:

III.  w dniu 19 maja 2017 roku w W. przy ulicy Al. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. O. i M. Ł. stosowała przemoc wobec obywatela Indii P. B. z powodu jego przynależności rasowej i narodowej, w ten sposób, że zadawała mu ciosy pięściami w twarz, kopała po całym ciele, czym naraziła pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub w art. 157 § 1 k.k., a czego skutkiem był uraz głowy, drobna rana tłuczona oka lewego łuku brwiowego, zasinienia w prawej i lewej okolicy ciemieniowej, zadrapania powierzchowne skóry głowy, tym samym naruszając czynności narządu ciała pokrzywdzonego na okres poniżej siedmiu dni,

tj. o czyn z art. 119 § 1 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

IV.  w dniu 19 maja 2017 roku w W. przy ulicy Al. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. Ł. dokonała pobicia D. R., w ten sposób, że wielokrotnie kopała i uderzała pięściami po całym ciele oraz chwytała za włosy, czym naraziła pokrzywdzoną na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub w art. 157 § 1 k.k., a czego skutkiem był uraz głowy, uraz klatki piersiowej, uraz stopy lewej w postaci złamania palca V oraz liczne powierzchowne zadrapania skóry obu kończyn górnych, klatki piersiowej i obu stóp, tym samym naruszając czynności narządu ciała pokrzywdzonej na okres przekraczający siedem dni,

tj. o czyn z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

a nadto

3)  P. O., syna J. i B. z domu K., urodzonej (...) w W. ,

oskarżonego o to, że:

V.  w dniu 19 maja 2017 roku w W. przy ulicy Al. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z W. S. i M. Ł. stosował przemoc wobec obywatela Indii P. B. z powodu jego przynależności rasowej i narodowej, w ten sposób, że zadawał mu ciosy pięściami w twarz, kopał po całym ciele, czym naraził pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub w art. 157 § 1 k.k., a czego skutkiem był uraz głowy, drobna rana tłuczona oka lewego łuku brwiowego, zasinienia w prawej i lewej okolicy ciemieniowej, zadrapania powierzchowne skóry głowy, tym samym naruszając czynności narządu ciała pokrzywdzonego na okres poniżej siedmiu dni,

tj. o czyn z art. 119 § 1 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

orzeka

1.  M. Ł. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu opisanego w punkcie I i za to na podstawie art. 119 § 1 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje ją, a z mocy art. 119 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza jej karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.---------------

2.  M. Ł. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu opisanego w punkcie II i za to na podstawie art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje ją, a z mocy art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza jej karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.-----------------------------------------------

3.  Na podstawie art. 85 § 1 i § 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy orzeczone wobec M. Ł. jednostkowe kary pozbawienia wolności i orzeka jedną karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 1 (jednego) roku.----------------------------------------

4.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie rzeczonej wobec M. Ł. kary łącznej pozbawienia wolności ustalając okres próby na 2 (dwa) lata.-----------------------------------------------------------------------

5.  Na podstawie art. 72 § 1 pkt. 1 i 2 k.k. zobowiązuje M. Ł. do informowania kuratora sądowego o przebiegu okresu próby i do pisemnego przeproszenia pokrzywdzonych P. B. i D. R..-------------

6.  W. S. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu opisanego w punkcie III i za to na podstawie art. 119 § 1 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje ją, a z mocy art. 119 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza jej karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.----

7.  W. S. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu opisanego w punkcie IV i za to na podstawie art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje ją, a z mocy art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza jej karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.------------------------------

8.  Na podstawie art. 85 § 1 i § 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy orzeczone wobec W. S. jednostkowe kary pozbawienia wolności i orzeka jedną karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 1 (jednego) roku.----------------------------------------

9.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie rzeczonej wobec W. S. kary łącznej pozbawienia wolności ustalając okres próby na 3 (trzy) lata.-----------------------------------------------------------

10.  Na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzeka wobec W. S. karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych przyjmując wysokość każdej stawki na kwotę 20 (dwudziestu) złotych.--------------------------------------------------------------------------

11.  Na podstawie art. 72 § 1 pkt. 1 i 2 k.k. zobowiązuje W. S. do informowania kuratora sądowego o przebiegu okresu próby i do pisemnego przeproszenia pokrzywdzonych P. B. i D. R..-------------

12.  P. O. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie V i za to na podstawie art. 119 § 1 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje go, a z mocy art. 119 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

13.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie rzeczonej wobec P. O. kary pozbawienia wolności ustalając okres próby na 3 (trzy) lata.-----------------------------------------------------------

14.  Na podstawie art. 72 § 1 pkt. 1 i 2 k.k. zobowiązuje P. O. do informowania kuratora sądowego o przebiegu okresu próby i do pisemnego przeproszenia pokrzywdzonego P. B..--------------------------------------------

15.  Na podstawie art. 619 § 1 k.p.k. w zw. z art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. J. – obrońcy z urzędu M. Ł. kwotę 1.200,00 (tysiąca dwustu) złotych powiększoną o stawkę podatku VAT, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej obrony z urzędu.------------------------------

16.  Zasądza od oskarżonych:

a.  M. Ł. kwotę 180 (stu osiemdziesięciu) złotych tytułem opłaty,

b.  W. S., kwotą 380 (trzystu osiemdziesięciu) złotych tytułem opłaty,

c.  P. O., kwotę 180 (stu osiemdziesięciu) złotych tytułem opłaty,

i obciąża ich kosztami postępowania w sprawie na rzecz Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Wobec złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku z dnia 30 maja 2019 roku przez Prokuratora tylko w zakresie rozstrzygnięcia o karze w odniesieniu do oskarżonych M. Ł. i P. O., Sąd – stosownie do treści art. 423 § 1a k.p.k. – ograniczył zakres uzasadnienia do tych części wyroku i tych oskarżonych, których dotyczy powołany wniosek.

Aktem oskarżenia z dnia 26 marca 2018 roku Prokuratura Rejonowa (...) w W. oskarżyła:

4)  M. Ł. o to, że:

VI.  w dniu 19 maja 2017 roku w W. przy ulicy Al. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. O. i W. S. stosowała przemoc wobec obywatela Indii P. B. z powodu jego przynależności rasowej i narodowej, w ten sposób, że zadawała mu ciosy pięściami w twarz, kopała po całym ciele, czym naraziła pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub w art. 157 § 1 k.k., a czego skutkiem był uraz głowy, drobna rana tłuczona oka lewego luku brwiowego, zasinienia w prawej i lewej okolicy ciemieniowej, zadrapania powierzchowne skóry głowy, tym samym naruszając czynności narządu ciała pokrzywdzonego na okres poniżej siedmiu dni,

tj. o czyn z art. 119 § 1 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

VII.  w dniu 19 maja 2017 roku w W. przy ulicy Al. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z W. S. dokonała pobicia D. R., w ten sposób, że wielokrotnie kopała i uderzała pięściami po całym ciele oraz chwytała za włosy, czym naraziła pokrzywdzoną na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub w art. 157 § 1 k.k., a czego skutkiem był uraz głowy, uraz klatki piersiowej, uraz stopy lewej w postaci złamania palca V oraz liczne powierzchowne zadrapania skóry obu kończyn górnych, klatki piersiowej i obu stóp, tym samym naruszając czynności narządu ciała pokrzywdzonej na okres przekraczający siedem dni,

tj. o czyn z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

5)  a nadto P. O. o to, że:

VIII.  w dniu 19 maja 2017 roku w W. przy ulicy Al. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z W. S. i M. Ł. stosował przemoc wobec obywatela Indii P. B. z powodu jego przynależności rasowej i narodowej, w ten sposób, że zadawał mu ciosy pięściami w twarz, kopał po całym ciele, czym naraził pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub w art. 157 § 1 k.k., a czego skutkiem był uraz głowy, drobna rana tłuczona oka lewego łuku brwiowego, zasinienia w prawej i lewej okolicy ciemieniowej, zadrapania powierzchowne skóry głowy, tym samym naruszając czynności narządu ciała pokrzywdzonego na okres poniżej siedmiu dni,

tj. o czyn z art. 119 § 1 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Wyrokiem z 30 maja 2019 roku Sąd Okręgowy w Warszawie, w zakresie zarzucanych M. Ł. i P. O. aktem oskarżenia czynów, orzekł że:

2.  M. Ł. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu opisanego w punkcie I i za to na podstawie art. 119 § 1 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje ją, a z mocy art. 119 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza jej karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

3.  M. Ł. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu opisanego w punkcie II i za to na podstawie art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje ją, a z mocy art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza jej karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

4.  Na podstawie art. 85 § 1 i § 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy orzeczone wobec M. Ł. jednostkowe kary pozbawienia wolności i orzeka jedną karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 1 (jednego) roku.

5.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie rzeczonej wobec M. Ł. kary łącznej pozbawienia wolności ustalając okres próby na 2 (dwa) lata.

6.  Na podstawie art. 72 § 1 pkt. 1 i 2 k.k. zobowiązuje M. Ł. do informowania kuratora sądowego o przebiegu okresu próby i do pisemnego przeproszenia pokrzywdzonych P. B. i D. R..

7.  P. O. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie V i za to na podstawie art. 119 § 1 k.k. w zb. z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje go, a z mocy art. 119 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

8.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie rzeczonej wobec P. O. kary pozbawienia wolności ustalając okres próby na 3 (trzy) lata.

9.  Na podstawie art. 72 § 1 pkt. 1 i 2 k.k. zobowiązuje P. O. do informowania kuratora sądowego o przebiegu okresu próby i do pisemnego przeproszenia pokrzywdzonego P. B..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Przechodząc do uzasadnienia wymiaru kar orzeczonych wobec obojga oskarżonych, a także pozostałych konsekwencji prawnych czynów, Sąd podkreśla, że wymierzając każdą z orzeczonych kar kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k. zważając na to by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy każdego oskarżonego, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości konkretnego czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ta ma osiągnąć w stosunku do każdego oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę Sąd uwzględnił w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawców, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstw, ich właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu. Wymierzając karę za przypisane oskarżonym przestępstwa Sąd badał wszelkie okoliczności łagodzące i obciążające.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeczonych wobec M. Ł., w ocenie Sądu, są one adekwatne do stopnia zawinienia i nasilenia złej woli, a co za tym idzie, stanowią właściwą, współmierną dolegliwość w zakresie prewencji szczególnej i ogólnej. Oskarżona jest, co prawda młodą, ale dorosłą osobą, ponoszącą odpowiedzialność za własne czyny. Działała ona z pełną świadomością, możliwością rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania swoim postępowaniem. Sąd nie znalazł żadnych okoliczności, które wyłączałyby jej winę lub też w jakimkolwiek stopniu ją umniejszały. Nie zachodziły żadne okoliczności zewnętrzne, które niezależnie od woli oskarżonej wpłynęłyby na jej proces decyzyjny.

W odniesieniu do czynu opisanego w punkcie I komparycji wyroku, dotyczącego M. Ł., Sąd był władny orzec wobec niej karę pozbawienia wolności w wymiarze od 3 miesięcy do 5 lat. Orzeczona kara 10 miesięcy pozbawienia wolności, a więc zbliżona do dolnej granicy ustawowego zagrożenia, obejmuje wszystkie elementy związane ze sposobem i zakresem działania oskarżonej, fakt, że dopuściła się ona czynu na szkodę pokrzywdzonego ze względu na jego przynależność rasową i narodową, a także ma na względzie jej dotychczasową niekaralność i brak innych, negatywnych elementów mogących stanowić o konieczności orzeczenia surowszej kary. Sąd miał również na uwadze, że jest to pierwszy konflikt z prawem oskarżonej. Kara orzeczona w wymiarze zbliżonym do dolnej granicy ustawowego zagrożenia, zdaniem Sądu, pozwoli jej wyciągnąć właściwe wnioski na przyszłość i nie wejść ponownie na drogę przestępstwa.

W odniesieniu do czynu opisanego w punkcie II komparycji wyroku, dotyczącego M. Ł., Sąd był również władny orzec wobec niej karę pozbawienia wolności w wymiarze od 3 miesięcy do 5 lat. Orzeczona kara 8 miesięcy pozbawienia wolności, a więc zbliżona do dolnej granicy ustawowego zagrożenia, obejmuje wszystkie elementy związane ze sposobem i zakresem działania oskarżonej, obrażenia odniesione przez pokrzywdzoną, a także ma na względzie jej dotychczasową niekaralność i brak innych, negatywnych elementów mogących stanowić o konieczności orzeczenia surowszej kary. Sąd miał również na uwadze, że jest to pierwszy konflikt z prawem oskarżonej. Zdaniem Sądu tak orzeczona kara będzie stanowiła wystarczającą dolegliwość dla oskarżonej i pozwoli odczuć jej konsekwencje przestępczego działania, a przede wszystkim wychowa sprawcę. Wymierzona więc kara 8 miesięcy pozbawienia wolności, w świetle wszystkich powyżej przywołanych okoliczności, nie może zostać uznana za szczególnie surową.

Wobec wymierzenia M. Ł. dwóch jednostkowych kar pozbawienia wolności, Sąd był zobligowany do wymierzenia wobec oskarżonej jednej kary łącznej. W myśl art. 85 § 1 k.k., jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Zgodnie z art. 85 § 2 k.k. podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k., w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1.

Odnośnie wymiaru kary łącznej, w myśl art. 86 § 1 k.k. kara łączna musi się zmieścić w trzech granicach – dwóch górnych i jednej dolnej – które wytyczane są na podstawie orzeczonych za poszczególne przestępstwa kar jednostkowych. Kara łączna zatem nie może być niższa od najwyższej z orzeczonych kar jednostkowych i nie może przekroczyć sumy orzeczonych kar jednostkowych ani wskazanych w art. 86 § 1 k.k. górnych granic dla poszczególnych rodzajów kar: 2 lat ograniczenia wolności, 20 lat pozbawienia wolności i, co do zasady, 810 stawek dziennych grzywny. Karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach.

Przenosząc powyższe zasady na grunt niniejszej sprawy, należało uznać, że granice możliwej do orzeczenia kary łącznej wynoszą od 10 miesięcy do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Kara łączna w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności wymierzona na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. nie przekracza stopnia winy oskarżonej i odpowiada stopniu społecznej szkodliwości jej czynów. Kara ta z pewnością nie może być uznana za zbyt surową. Kształtując wymiar kary łącznej Sąd miał na uwadze, że oba czyny przypisane M. Ł. były czynami związanymi z jednym zdarzeniem i popełnione zostały w krótkich odstępach czasowych, tj. tego samego dnia w ciągu następujących po sobie minut. Z drugiej strony nie były to czyny dokładnie jednorodzajowe, bowiem pierwszy czyn został dodatkowo zakwalifikowany z art. 119 § 1 k.k., co wskazuje na jego większy ciężar gatunkowy. Wymienione okoliczności pozwoliły kształtować wymiar kary łącznej na podstawie zasady częściowej asperacji. Zdaniem Sądu orzeczona kara łączna jest adekwatna do społecznej szkodliwości czynów, ich związków podmiotowo-przedmiotowych, dzielących je odstępów czasowych, pozwoli osiągnąć właściwe cele zapobiegawcze i wychowawcze oraz wpłynie w odpowiedni sposób na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę łączną Sąd miał również na względzie uprzednią niekaralność oskarżonej.

Mając na uwadze fakt wcześniejszej niekaralności M. Ł., Sąd uznał, że istnieje wobec niej w dalszym ciągu pozytywna prognoza na przyszłość, a cele kary, pomimo jej niewykonania, zostaną osiągnięte, a oskarżona będzie przestrzegać porządku prawnego i nie wróci na drogę przestępstwa. Dlatego też Sąd zastosował wobec M. Ł. dobrodziejstwo art. 69 § 1 k.k. warunkowo zawieszając wykonanie orzeczonej kary łącznej 1 roku pozbawienia wolności, ustalając na podstawie art. 70 § 1 k.k. okres próby lat 2. Zdaniem Sądu, okres ten będzie wystarczający do wdrożenia oskarżonej do poszanowania prawa, a jednocześnie osiągnięcia celów prewencyjnych i wychowawczych kary, przede wszystkim pozwoli jej wyciągnąć wnioski co do swojego wcześniejszego postępowania i spowoduje, że będzie wystrzegać się przestępczych zachowań w przyszłości. Jednocześnie, na podstawie art. 72 § 1 k.k., Sąd był zobligowany do nałożenia na oskarżoną przynajmniej jednego z obowiązków wskazanych w katalogu zawartym w tym artykule, uznając za wystarczające nałożenie na M. Ł. obowiązku informowania kuratora sądowego o przebiegu okresu próby, a w związku z charakterem popełnionych czynów dodatkowo obowiązku pisemnego przeproszenia pokrzywdzonych P. B. i D. R.. Zdaniem Sądu okres próby w orzeczonym wymiarze oraz nałożone obowiązki dają oskarżonej możliwość prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie i zerwania z przestępczą działalnością. Kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania pozwoli M. Ł. na prowadzenie normalnego życia rodzinnego i nie wyłączy jej z życia w społeczeństwie.

Prokurator wniósł ponadto o orzeczenie wobec M. Ł., na podstawie art. 71 § 1 k.k., kary grzywny. Zdaniem Sądu, biorąc pod uwagę sytuację rodzinną i osobistą oskarżonej, a więc fakt samotnego wychowywania dziecka i utrzymywania się jedynie z pracy dorywczej oraz osiąganych z tego tytułu dochodów, orzeczenie wobec jej osoby kary grzywny, stanowiłoby nadmierną dolegliwość za popełnione czyny, w związku z czym odstąpiono od orzeczenia fakultatywnej kary grzywny przewidzianej w powołanym wyżej przepisie.

Przechodząc do wymiaru kary orzeczonej wobec P. O., Sąd był władny orzec wobec jego osoby karę pozbawienia wolności w wymiarze od 3 miesięcy do 5 lat. Orzeczona kara 1 roku pozbawienia wolności obejmuje wszystkie elementy związane ze sposobem i zakresem działania oskarżonego, fakt, że dopuścił się on popełnienia przypisanego mu czynu ze względu na przynależność rasową i narodową pokrzywdzonego, co przemawiało za orzeczeniem kary surowszej niż jej minimalny wymiar, a także ma na względzie jego wcześniejszą karalność i brak innych, negatywnych elementów mogących stanowić o konieczności orzeczenia surowszej kary. Kara orzeczona w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności, zdaniem Sądu, pozwoli mu wyciągnąć właściwe wnioski na przyszłość.

W stosunku do P. O. Sąd również zdecydował się na skorzystanie z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia orzeczonej kary 1 roku pozbawienia wolności. Co prawda oskarżony skazany był już prawomocnie na karę pozbawienia wolności, jednakże prawomocne skazanie wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie, sygn. akt XIV K 485/16, miało miejsce dopiero 5 czerwca 2018 roku, a więc po dacie popełnienia czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania, tj. 19 maja 2017 roku. Tym samym możliwym było skorzystanie z instytucji określonej w art. 69 § 1 k.k. Rozważając możliwość warunkowego zawieszenia orzeczonej wobec P. O. kary Sąd zapoznał się z kartą karną oskarżonego i wyszczególnionymi w niej pozycjami. Pomimo ilości dotychczasowych skazań, w ocenie Sądu, w odniesieniu do osoby oskarżonego, należy mieć na uwadze jego wiek i konieczność jego wychowania, a nie osadzenia w zakładzie karnym, które to działanie mogłoby przynieść odwrotny skutek. Tym samym Sąd uznał, że wobec P. O. istnieje w dalszym ciągu pozytywna prognoza na przyszłość, a cele kary, pomimo jej niewykonania, zostaną osiągnięte, a oskarżony będzie przestrzegać porządku prawnego i nie wróci na drogę przestępstwa. Dlatego też Sąd zastosował wobec P. O. dobrodziejstwo art. 69 § 1 k.k. warunkowo zawieszając wykonanie orzeczonej kary 1 roku pozbawienia wolności, ustalając na podstawie art. 70 § 1 k.k. okres próby lat 3. Zdaniem Sądu, okres ten, będzie wystarczający do wdrożenia oskarżonego do poszanowania prawa, a jednocześnie osiągnięcia celów prewencyjnych i wychowawczych kary, przede wszystkim pozwoli mu wyciągnąć wnioski co do swojego wcześniejszego postępowania i spowoduje, że będzie się wystrzegać przestępczych zachowań w przyszłości. Jednocześnie, na podstawie art. 72 § 1 k.k., Sąd był zobligowany do nałożenia na oskarżonego przynajmniej jednego z obowiązków wskazanych w katalogu zawartym w tym artykule, uznając za wystarczające nałożenie na P. O. obowiązku informowania kuratora sądowego o przebiegu okresu próby, a w związku z charakterem popełnionego czynu dodatkowo obowiązku pisemnego przeproszenia pokrzywdzonego P. B.. Zdaniem Sądu okres próby w orzeczonym, maksymalnym wymiarze oraz nałożone obowiązki dają oskarżonemu możliwość prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie i zerwania z przestępczą działalnością. Kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania pozwoli P. O. na prowadzenie normalnego życia rodzinnego i nie wyłączy go z życia w społeczeństwie.