Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 30 marca 2022 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie w VIII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Dariusz Łubowski

Protokolant: st. sekr. sąd. Radosław Łaszkiewicz

Przy udziale Prokuratora Aliny Janczarskiej

sprawy Y. H.

skazanego za popełnienie czynu z artykułu 289 paragraf 2 ukraińskiego kodeksu karnego mogących być odpowiednikiem artykułu 13 § 1 w zw. z art. 279 § 1 polskiego kodeksu karnego

w przedmiocie wniosku prokuratora Prokuratury Okręgowej w Warszawie z dnia 12 stycznia 2022 roku o sygn. (...) o wydanie postanowienia o prawnej dopuszczalności wydania ściganego władzom Ukrainy

na podstawie art. 603 § 1 i § 2 k.p.k., art. 604 § 1 i § 2 k.p.k. a contrario, art. 1 Europejskiej Konwencji o Ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r. (Dz.U. z dnia 21 czerwca 1994 r.)

postanawia:

1)  stwierdzić prawną dopuszczalność przekazania Y. H., urodzonego w dniu (...) w P. (Ukraina), obywatela (...), syna O. i V. z domu M., którego tożsamość określono na podstawie paszportu nr (...) wydanego przez władze Ukrainy w dniu 4 grudnia 2018 roku– władzom Ukrainy celem odbycia kary pozbawienia wolności objętej tym wnioskiem;

2)  kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Y. H., obywatel (...), został zatrzymany w dniu 4 grudnia 2020 roku o godz. 13:43 przez funkcjonariuszy KP W. na podstawie dyfuzji poszukiwawczej Interpolu o zatrzymanie w celu wydania władzom Ukrainy dla wykonania orzeczonej kary.

W dniu 6 grudnia 2021 roku wpłynęła do Prokuratury Okręgowej w Warszawie korespondencja zawierająca wniosek władz Ukrainy wraz z wymaganymi załącznikami, o wydanie Y. H..

Z treści nadesłanego wniosku wynika, że Y. H. został skazany przez Prylucki Miejski Sąd Rejonowy (Ukraina) w sprawie sygn.. akt (...) z dnia 18 listopada 2016 roku na karę pięciu lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania za to, że w dniu 26 marca 2015 roku w celu wzbogacenia się i z motywu interesowności z ogrodzonej posesji (...) ulica (...) w miejscowości P., po uprzednim otwarciu furtki, wszedł na teren posesji skąd ukradł pojazd- motorower marki H. (...), rok produkcji 1998, numer rejestracyjny (...) o wartości 9 193,58 hrywien, czym działał na szkodę O. T., mogący stanowić odpowiednik artykułu 279 paragraf 1 polskiego kodeksu karnego.

Uchwałą Pryluckiego Miejskiego Sądu Rejonowego w obwodzie Czernichowskim z dnia 24 listopada 2018 roku okres próby został anulowany i zarządzono wykonanie kary 5 lat pozbawienia wolności, zastosowano tymczasowe aresztowanie i wydano list gończy.

Wnioskiem z dnia 12 stycznia 2022 roku Prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie wniósł o stwierdzenie prawnej dopuszczalności wydania władzom Ukrainy osoby ściganej Y. H..

Ścigany pozostaje tymczasowo aresztowany od dnia 6 grudnia 2021 roku na mocy postanowień Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 6 grudnia 2021 roku, 10 grudnia 2021 rpoku i 12 stycznia 2022 roku..

Sąd zważył, co następuje.

Wniosek o stwierdzenie prawnej dopuszczalności wydania Y. H. organom wymiaru sprawiedliwości Ukrainy zasługuje na uwzględnienie. Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły żadne przesłanki obligatoryjne z art. 604 § 1 k.p.k. skutkujące stwierdzeniem prawnej niedopuszczalności wydania.

W odniesieniu do Y. H. dowodami uprawdopodobniającymi popełnienie czynu wymaganymi w postępowaniu ekstradycyjnym są dołączone dokumenty w postaci wniosku o ekstradycję oraz orzeczenie sądu ukraińskiego z tłumaczeniem na język polski. Powyższe dokumenty uprawdopodobniły w sposób wymagany w postępowaniu ekstradycyjnym, że ścigany mógł dopuścić się zarzucanego mu czynu, za który orzeczono wobec niego kare pozbawienia wolności wskazana we wniosku ekstradycyjnym.

W doktrynie, jak i orzecznictwie utrwalone jest stanowisko, że orzekając o prawnej dopuszczalności wydania osoby ściganej w celu przeprowadzenia przeciwko niej postępowania karnego, sąd polski powinien być przekonany o dostatecznych dowodach uprawdopodobniających popełnienie przestępstwa przez ściganego. Nie muszą one być jednak dowodami źródłowymi dołączonymi przez państwo wzywające, jeżeli fakty uprawdopodobniające popełnienie czynu wynikające z wniosku i dołączonych do niego materiałów, nie wywołują wątpliwości. Ze zgromadzonych obecnie dokumentów wynika, że strona ukraińska posiada dowody popełnienia przestępstwa.

Należy wskazać, że postępowanie ekstradycyjne jest postępowaniem wpadkowym incydentalnym, niezwiązanym z toczącym się właściwym postępowaniem karnym. Ocena działań podejmowanych przez ściganego i ustalenie, czy spełnią one przesłanki czynów zabronionych niewątpliwie należy do Sądu ukraińskiego.

Zasada wzajemności stwarza domniemanie dobrej wiary dla każdego przypadku wystąpienia przez Ukrainę z wnioskiem o wydanie osoby ściganej i obliguje stronę Polską do zdecydowanie przychylnego przyjęcia takiego wniosku1.

Przechodząc do analizy prawnej czy w sprawie zachodzą przesłanki obligatoryjne odmowy wydania ściganego wskazane w art. 604 § 1 k.p.k., należy wskazać, że ścigany nie jest obywatelem polskim ani nie korzysta w Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu.

Przestępstwo, za które Y. H. został skazany przez sąd ukraiński, stanowi czyn zabroniony także w Polsce. Z wniosku ekstradycyjnego jasno wynika, jaki jest zakres ścigania Y. H.. Bez wątpienia z opisu czynu wynika również, że czyn zarzucany ściganemu został dokonany na terytorium Ukrainy (art. 604 § 1 pkt 2 k.p.k.). Dokumenty nadesłane przez stronę ukraińską z wnioskiem ekstradycyjnym są kompletne, nie wymagają uzupełnienia, materiał zgromadzony w sprawie jest jasny i czytelny – pozwala dokonać oceny spełnienia przesłanki podwójnej przestępności.

Wobec ściganego za tożsamy czyn nie wszczęto w Polsce postępowania karnego, ani nie zapadło wobec ściganego prawomocne orzeczenie w tym zakresie. Brak też informacji, by w stosunku do ściganego zapadło w jakimś innym państwie prawomocne orzeczenie co do tego samego czynu, bądź by odbył już za niego karę.

Nie nastąpiło przedawnienie wykonania kary orzeczonej wobec Y. H. ani według prawa ukraińskiego (na co wskazała strona ukraińska w swoim wniosku), ani według prawa polskiego – w świetle art. 103 § 2 kodeksu karnego przedawnienie nastąpi z dniem 21 marca 2033 roku.

Oceniając przesłanki z art. 604 § 1 pkt 5 k.p.k., należy mieć na względzie określony w art. 87 ust. 1 Konstytucji RP katalog źródeł powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej. Poza tym władze ukraińskie zapewniły, że ściganie nie jest związane z rasą, narodowością, poglądami politycznymi lub orientacją seksualną ściganego. Ścigany nie należy do żadnych mniejszości narodowych, nie podnoszono również aby ściganie to dotyczyło wyznania ściganego. Na żadne z tych okoliczności nie powoływał się również sam ścigany.

Zgodnie z art. 604 § 1 pkt 7 i 8 k.p.k. wydanie jest niedopuszczalne, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że w państwie żądającym wydania może dojść do naruszenia wolności i praw osoby wydanej, a także gdy dotyczy osoby ściganej za popełnienie bez użycia przemocy przestępstwa z przyczyn politycznych. Ustawodawca w przepisie art. 604 § 1 pkt 7 k.p.k. w zasadzie nie ograniczył katalogu wolności i praw jednostki, których obawa naruszenia skutkować powinna uznaniem wydania za niedopuszczalne, choć niewątpliwie w grę będą wchodzić przede wszystkim wolności i prawa związane ze sferami, w które ingerować może postępowanie karne lub wykonawcze prowadzone przeciwko osobie wydanej. Chodzi tu zarówno o wolności i prawa gwarantowane w Konstytucji RP, jak i w aktach prawa międzynarodowego, przede wszystkim w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (dalej: EKPC). Do uznania ekstradycji za prawnie niedopuszczalną z uwagi na niezachowanie gwarancji respektowania przez kraj wzywający normy konwencyjnej przewidzianej w art. 3 EKPC konieczne jest wykazanie istnienia rzeczywistego ryzyka niezachowania tej normy w konkretnym wypadku i do konkretnej, a więc objętej wnioskiem o ekstradycję osoby. W ocenie Sądu, żadna z tych przesłanek w niniejszej sprawie nie została uprawdopodobniona choćby w najmniejszym stopniu, toteż uznać należało, że nie wystąpiła.

Nie zachodzą też fakultatywne przesłanki negatywne z art. 604 § 2 k.p.k. Czyn ściganego nie stanowi przestępstwa skarbowego, politycznego, wojskowego, nie został popełniony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo na polskim statku wodnym lub powietrznym, nie podlega ściganiu z oskarżenia prywatnego. Ścigany nie ma też w Rzeczypospolitej Polskiej stałego miejsca zamieszkania. Wobec ściganego o ten czyn nie toczy się postępowanie w Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy także zauważyć, że przeciwko ściganemu toczą się w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej dwa postepowania karne tj. przed Sądem Rejonowym dla Warszawy-Woli w Warszawie pod sygn. akt IV K 177/20 oraz postepowanie przygotowawcze prowadzone przez Prokuraturę Rejonową (...) w W. pod sygn. akt (...) Zgodnie natomiast z art. 19 Europejskiej Konwencji o Ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r. (Dz.U. z dnia 21 czerwca 1994 r.) „Strona wezwana, po podjęciu decyzji w sprawie wniosku o wydanie, może odroczyć wydanie poszukiwanej osoby w związku z jej ściganiem na terytorium tej strony (…)”. Z treści tego przepisu wynika, że kwestia odroczenia ekstradycji może być podjęta przez Ministra Sprawiedliwości po uprawomocnieniu się orzeczenia o stwierdzeniu prawnej dopuszczalności wydania. Sąd powszechny rozstrzyga wyłącznie w zakresie oceny przesłanek prawnej dopuszczalności albo niedopuszczalności wydania osoby ściganej państwu obcemu.

Z tych wszystkich względów, orzec należało jak w części dyspozytywnej postanowienia.

Sędzia Dariusz Łubowski

1 zob. postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 21 stycznia 2004 r., II AKz 407/03, OSA 2004/7/54.