Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 4 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie w VIII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Igor Tuleya

Protokolant: st. sekretarz sądowy Marta Białek

przy udziale Prokuratora : Andrzeja Jóźwika

po rozpoznaniu w sprawie A. A. (1)

skazanego wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dn. 23 lutego 2015 r., sygn. akt XVIII K 289/13 za przestępstwo z art. 189a § 1 k.k. w zb. z art. 204 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i inne

wniosku w przedmiocie wydania postanowienia o prawnej dopuszczalności przekazania do wykonania w Republice Bułgarii kary łącznej 5 ( pięciu ) lat pozbawienia wolności,

postanawia

1.  na podstawie art. art. 610 § 1 i 2 k.p.k., art. 611 § 3 k.p.k. i art. 3 ust. 1 Konwencji o przekazywaniu osób skazanych sporządzonej w S. dn. 21 marca 1983 r. stwierdzić, że przekazanie do wykonania na terytorium Republiki Bułgarii reszty kary łącznej 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności orzeczonej wobec obywatela Republiki Bułgarii A. A. (1) syna: M. i Z. urodz. (...) w D. prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 23 lutego 2015 r. sygn. akt XVIII K 289/13 - jest prawnie dopuszczalne i wystąpić do władz Republiki Bułgarii o wykonanie pozostałej kary pozbawienia wolności wobec A. A. (1);

2.  na podstawie art. 618 § l pkt 11 k.p.k. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. S. (Kancelaria Adwokacka w W.) kwotę 600 zł (sześciuset złotych) plus VAT tytułem zwrotu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu przed Sądem Okręgowym jako pierwszą instancją;

3.  koszty postępowania sądowego w sprawie przejąć na rachunek Skarbu Państwa;

4.  przekazać odpis postanowienia wraz z wnioskiem do właściwego organu sądowego Republiki Bułgarii wraz z tłumaczeniem, za pośrednictwem Ministerstwa Sprawiedliwości.

UZASADNIENIE

A. A. (1) - wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 23 lutego 2015 r. sygn. akt XVIII K 289/13, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 2 września 2015 r. sygn. akt II AKa 207/15 - został skazany za czyny kwalifikowane z :

- art. 189a § 1 k.k. w zb z art. 204 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym sprzed nowelizacji na mocy ustawy z dnia 04 kwietnia 2014r. o zmianie ustawy kodeks karny (Dz. U. z 2014r., poz. 538) w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. – na karę 4 lat pozbawienia wolności;

- art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zb. z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. – na karę jednego roku pozbawienia wolności;

- art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. – na karę trzech miesięcy pozbawienia wolności;

- art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 204 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym sprzed nowelizacji na mocy ustawy z dnia 04 kwietnia 2014r. o zmianie ustawy kodeks karny (Dz. U. z 2014r., poz. 538) w zb. z art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. - na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności

- art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 204 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym sprzed nowelizacji na mocy ustawy z dnia 04 kwietnia 2014r. o zmianie ustawy kodeks karny (Dz. U. z 2014r., poz. 538) w zb. z art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. – na karę 1 roku pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 91 § 2 k.k. powyższe kary jednostkowe połączono i wymierzono karę łączną 5 lat pozbawienia wolności.

Obecnie skazany odbywa orzeczoną powyższym wyrokiem karę pozbawienia wolności.

W dniu 11 grudnia 2015 r. skazany zwrócił się do Sądu Okręgowego w Warszawie z wnioskiem o wszczęcie postępowania w przedmiocie rozstrzygnięcia o dopuszczalności przekazania do wykonania na terytorium Republiki Bułgarii kary orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dn. 23 lutego 2015 r. W piśmie wskazał, że w Bułgarii ma rodzinę, a wykonanie kary w jego ojczyźnie pozwoli w większym stopniu zrealizować wychowawcze i zapobiegawcze cele kary.

Sąd Okręgowy w Warszawie postanowił umorzyć postępowanie w sprawie VIII Kop 178/15 (postanowienie z dn. 15 grudnia 2015 r., sygn. akt VIII Kop 178/15). Sąd wskazał, że procedura wszczęta na podstawie art. 611 t k.p.k. nie może być kontynuowana, gdyż Bułgaria nie implementowała Decyzji Ramowej 2008/909/WSISW z dnia 27 listopada 2008 r. o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności – w celu wykonania tych wyroków UE. Ponadto zwrócił uwagę, że przekazanie do wykonania w innym państwie orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności - uzależnione jest od wniosku Ministra Sprawiedliwości.

W dn. 19 stycznia 2016 r. do tut. Sądu wpłynął wniosek Ministra Sprawiedliwości o wydanie postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przekazania do wykonania na terytorium Republiki Bułgarii kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wobec obywatela bułgarskiego A. M. A. wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dn. 23 lutego 2015 r. , sygn. akt XVIII K 289/13. W piśmie wskazano, że skoro nie nastąpiło do tej pory jednoczesne wdrożenie Decyzji ramowej (...)/ (...) w Polsce i w Bułgarii - to tym samym w relacjach między tymi państwami w dalszym ciągu obowiązują przepisy Konwencji o przekazywaniu osób skazanych, sporządzonej w S. z dn. 21 marca 1983 r.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Sąd nie stwierdził istnienia żadnych prawnych przeszkód przekazania kary łącznej 5 lat pozbawienia wolności orzeczonej wobec A. A. (1) wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 23 lutego 2015 r. o sygnaturze akt XVIII K 289/13 do wykonania w Republice Bułgarii.

Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie nie występują okoliczności uniemożliwiające przekazanie kary pozbawienia wolności do wykonania za granicę: przedmiotowe orzeczenie jest prawomocne; skazany wyraził zgodę na przekazanie; czyny, za które został skazany, są karalne według prawa Republiki Bułgarii. Ponadto, w chwili złożenia wniosku o przekazanie okres kary pozbawienia wolności pozostałej skazanemu do odbycia wynosi ponad 4 lata.

Należy także pamiętać, że osoby najbliższe A. A. (1) przebywają na terenie Bułgarii. Sąd miał również na uwadze fakt, że w sprawie o sygn. akt VIII Kop 178/15 z prośbą o przekazanie wykonania kary pozbawienia wolności na terytorium Republiki Bułgarii zwrócił się sam skazany.

(protokół przesłuchania w dn. 10 października 2009 r. w sprawie XVIII K 289/13 na k. 226-227 akt wykonawczych, wniosek skazanego na k. 3-4 akt sprawy o sygn. akt VIII Kop 178/15 )

Odbywanie kary pozbawienia wolności na terytorium Republiki Bułgarii umożliwi podsądnemu kontakt z rodziną, a tym samym przyczyni się do jego resocjalizacji. Pozwoli w większym stopniu zrealizować wychowawcze i zapobiegawcze cele kary, w szczególności wpłynie na przestrzeganie przez niego norm prawnych i społecznych w przyszłości. Badając spełnienie analizowanej przesłanki, Sąd uwzględnił zwłaszcza takie czynniki, jak relacje osoby skazanej z państwem wykonania orzeczenia oraz to, że traktuje ona to państwo jako miejsce, z którym łączą go m.in. : więzi rodzinne, językowe, kulturowe, społeczne.

Wobec powyższego Sąd uznał, że nie zachodzą żadne przeszkody prawne do wykonania w Republice Bułgarii pozostałej do wykonania kary pozbawienia wolności.

Sąd obciążył Skarb Państwa obowiązkiem zapłaty wynagrodzenia obrońcy, pełniącego swe obowiązki z urzędu, którego wynagrodzenie nie zostało opłacone w całości ani w części przez samego skazanego. Należy jedynie zauważyć, że zgodnie z nowym rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu - opłatę ustala się w wysokości co najmniej 1/2 opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2-4 ( § 4. 1.). W ocenie Sądu - mając na uwadze charakter niniejszego postepowania, a także fakt, że postępowanie przeprowadzono na jednym terminie posiedzenia – nie zaistniały okoliczności, które uprawniałyby do ustalenia opłaty wyższej niż ta przewidziana w ust. 1 § 4 wskazanego rozporządzenia.