Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 26 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Capałowska

Protokolant: sekr.sądowy Magda Derlacińska

przy udziale Prokuratora: Aliny Janczarskiej

sprawy P. Ł.

skazanego wyrokiem Sądu Koronnego w Cardiff z dnia 16 maja 2012 r. r., sygn. akt. (...), prawomocnym od dnia 16 maja 2012 r.

w przedmiocie rozpoznania wniosku państwa członkowskiego Unii Europejskiej o wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec obywatela polskiego

na podstawie art. 611 tg § 1 k.p.k., art. 611 tl § 1 k.p.k.,

postanawia:

1.  przyjąć do wykonania w Rzeczypospolitej Polskiej karę pozbawienia wolności orzeczoną wobec skazanego P. Ł. ur. (...) w Ś., syna L. i J. - wyrokiem Sądu Koronnego w Cardiff z dnia 16 maja 2012 r. r., sygn. akt. (...), prawomocnym od dnia 16 maja 2012 r., stwierdzając, że:

a)  pierwszy czyn popełniony przez P. Ł. w dniu 12 marca 2011 r. i zakwalifikowany w wyroku wg brytyjskiego kodeksu karnego jako zabójstwo – wyczerpuje znamiona art. 148 § 1 kk; drugi czyn popełniony przez P. Ł. w okresie między 6 marca 2011 r. i 9 marca 2011 r. i zakwalifikowany w wyroku wg brytyjskiego kodeksu karnego jako próba dokonania zabójstwa – wyczerpuje znamiona art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk; trzeci czyn popełniony przez P. Ł. w okresie między 6 marca 2011 r. i 9 marca 2011 r. i zakwalifikowany w wyroku wg brytyjskiego kodeksu karnego jako podpalenie i lekkomyślne narażenie życia – wyczerpuje znamiona art. 163 § 1 pkt 1 kk i art. 160 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

b)  wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega kara dożywotniego pozbawienia wolności;

c)  na poczet podlegającej wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej kary pozbawienia wolności zaliczyć skazanemu okres dotychczasowej izolacji od 27 marca 2011 r. do dnia przekazania skazanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2.  zasadzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. S. kwotę 600 (sześćset) złotych powiększoną o kwotę należnego podatku VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skazanemu P. Ł.;

3.  kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Prawomocnym wyrokiem Sądu Koronnego w Cardiff z dnia 16 maja 2012 r. r., sygn. akt. (...), P. Ł. został skazany na karę łączną dożywotniego pozbawienia wolności za popełnienie trzech przestępstw tj. zabójstwa, usiłowania zabójstwa oraz podpalenia i lekkomyślnego narażenie życia.

Pierwszy czyn polegał na tym, P. Ł., Ł. K., S. G. (1) i K. S. w dniu 12 marca 2011 r. dokonali zabójstwa R. R. tj. co stanowi wg brytyjskiego kodeksu karnego przestępstwo zabójstwa.

Drugi czyn za którego P. Ł. popełnienie został skazany polegał na tym, że P. Ł., Ł. K., S. G. (1) w okresie od 6 marca 2011 r. i 9 marca 2011 r. podjęli próbę zabójstwa S. G. (2) co stanowi wg brytyjskiego kodeksu karnego usiłowanie zabójstwa.

Trzeci czyn polegał na tym, że P. Ł., Ł. K. i S. G. (1), w okresie między 6 marca 2011 r. i 9 marca 2011 r., bezzasadnie i niezgodnie z prawem zniszczyli poprzez podpalenie lokal mieszkalny pod adresem (...), L. P., N., należący do N. I., działając z zamiarem zniszczenia lub doprowadzenia do powstania szkody w tym lokalu lub lekkomyślnie doprowadzając do możliwości zniszczenia lub uszkodzenia tego lokalu, jak i lekkomyślnie narażając w ten sposób życie A. K. czyn ten zgodnie z brytyjskim kodeksem karnym stanowi przestępstwo podpalenia i lekkomyślnego narażenie życia.

Powyższy wyrok uprawomocnił się w dniu 16 maja 2012 r. i podlega wykonaniu.

P. Ł. jest obywatelem polskim, jego stałym miejscem zamieszkania przed wyjazdem do W. B. była Polska, a ostatni adres zamieszkania w Polsce to ul. (...) w Ś.. Skazany nie wyraził zgody na przekazanie go do Rzeczypospolitej Polskiej celem odbycia kary pozbawienia wolności. W uzasadnieniu swojego stanowiska podał, że ma rodzinę mieszkającą w Wielkiej Brytanii, a jego sprawa jest badana przez Komisje ds. Kontroli Spraw Karnych.

Decyzją Sekretarza Stanu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z dnia 22 czerwca 2015 r. nr (...) wydano wobec P. Ł. nakaz jego deportacji z terytorium Wielkiej Brytanii. Decyzja powyższa jest prawomocna.

Wniosek Ministerstwa Sprawiedliwości Wielkiej Brytanii został złożony za pośrednictwem Ministerstwa Sprawiedliwości w trybie Decyzji ramowej Rady 2008/909/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności celem wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Koronnego w Cardiff z dnia 16 maja 2012 r. sygn. akt (...), prawomocnym od dnia 16 maja 2012 r., wobec obywatela polskiego P. Ł..

Sąd zważył, co następuje.

Wniosek Ministerstwa Sprawiedliwości Wielkiej Brytanii o wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem sądu brytyjskiego wobec obywatela polskiego zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 611 tg § 1 k.p.k. w razie wystąpienia państwa członkowskiego Unii Europejskiej, o wykonanie w Rzeczpospolitej Polskiej prawomocnie orzeczonej kary pozbawienia wolności, orzeczenie te podlega wykonaniu przez sąd okręgowy.

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie istnieją prawne podstawy przyjęcia do wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec P. Ł.. Należy przy tym zaznaczyć, iż strona brytyjska doręczyła dokumenty konieczne do właściwego rozstrzygnięcia wniosku.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż wobec skazanego nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 611 tk § 1 i 3 k.p.k. stanowiące obligatoryjne bądź fakultatywne przesłanki odmowy wykonania orzeczenia. Zgodnie zaś z treścią art. 611 tl § 1 k.p.k. orzekając o wykonaniu kary pozbawienia wolności, Sąd określa kwalifikacje prawną czynu według prawa polskiego, art. 607 s § 4 k.p.k. stosuje się odpowiednio.

Z ustalonych przez sąd brytyjski okoliczności jasno wynika, że P. Ł. w zakresie pierwszego czynu, dokonał wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami zabójstwa R. R.. Powyższe zachowanie skazanego stanowi również przestępstwo wg prawa polskiego i gdyby w sprawie o ten czyn orzekał sąd polski w oparciu o polskie prawo, doszłoby do skazania i wymierzenia kary pozbawienia wolności na podstawie art. 148 § 1 kk.

W zakresie zaś czynu drugiego należy stwierdzić, że działania skazanego wyczerpałby wg przepisów polskiego kodeksu karnego przesłanki art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk, gdyż zachowanie skazanego polegające na podjęciu próby wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi osobami zabójstwa S. G. (2) jest również przestępstwem wg prawa polskiego.

Działania skazanego w zakresie trzeciego czynu, który dokonując podpalenia lokalu nie tylko sprowadził zdarzenie zagrażające życiu lub zdrowiu wielu osób i mieniu w znacznych rozmiarach mające postać pożaru, ale jednocześnie naraził na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu konkretne osoby. Niezbędnym więc dla pełnego zobrazowania takiego zachowania było przyjęcie kumulatywnej kwalifikacji z art. 163 § 1 pkt 1 kk i art. 160 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Przepis art. 163 § 1 kk penalizuje bowiem sprowadzenie zdarzenia zagrażającego życiu i zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach. Czym innym jednak pozostaje narażenie konkretnej osoby na bezpośrednie, a więc natychmiastowe i realne niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 19 grudnia 2014 r. sygn. II AKa 427/14).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że czyny popełnione przez skazanego na terytorium Wielkiej Brytanii, stanowiłby przestępstwo w myśl prawa polskiego.

Przekazane do wykonania orzeczenie nie dotyczy tego samego czynu, tej samej osoby, co do której postępowanie karne zostało już prawomocnie zakończone w państwie członkowski Unii Europejskiej, a orzeczenie w zakresie kary zostało wykonane. Nie zaistniały również okoliczności do wyłączenia odpowiedzialności karnej z uwagi na wiek P. Ł., a przejęcie orzeczenia do wykonania nie narusza wolności i praw człowieka i obywatela. Nadto wykonanie kary orzeczonej wobec ww. skazanego nie łączy się z zastosowaniem terapii lub innych środków nieznanych ustawie.

Należy również zaznaczyć, iż według prawa polskiego nie nastąpiło przedawnienie wykonania orzeczonej wobec skazanego kary gdyż wyrok stał się prawomocny 16 maja 2012 r. Zgodnie zaś z art. 103 § 1 pkt 1 kk nie można wykonać kary, jeżeli od uprawomocnienia się wyroku skazującego upłynęło lat 30 - w razie skazania na karę pozbawienia wolności przekraczającą 5 lat. Wobec powyższego należy przyjąć, iż przedawnienie wykonania nastąpi w dniu 16 maja 2042 r.

Wniosek o przejęcie kary był kompletny, zawierał zaświadczenie i nie wymagał uzupełnienia.

Ponadto skazany podlega jurysdykcji polskich sądów karnych, a przestępstwo, którego dotyczy orzeczenie, w wypadku jurysdykcji polskich sądów karnych nie podlegałoby darowaniu na mocy amnestii. Ponadto należy stwierdzić, że orzeczenie zostało wydane w obecności skazanego, co wynika z zaświadczenia. Ponadto czyny których popełnienia dopuścił się skazany nie zostały popełnione w całości albo w części na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również na polskim statku wodnym lub powietrznym zaś kara pozostała skazanemu do odbycia jest dłuższa niż 6 miesięcy.

W przypadku braku zgody na przekazanie Sąd orzeka o przyjęciu do wykonania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej kary pozbawienia wolności po spełnieniu warunku określonego w art. 611 tk § 1 pkt 3 k.p.k., tj. jeżeli jest obywatelem polskim i posiada stałe lub czasowe miejsce pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub została wobec niego wydana decyzja o wydaleniu lub deportacji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo zbiegł na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obawie przed toczącym się w państwie wydania orzeczenia postępowaniem karnym lub obowiązkiem odbycia orzeczonej kary.

Należy przy tym zaznaczyć, że skazany jest obywatelem polskim i do czasu opuszczenia kraju posiadał stałe miejsce zameldowania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, lecz powyższe nie może stanowić pozytywnej przesłanki w przedmiocie wykonania orzeczenia zgodnie z treścią art. 611 tk § 3 lit. a k.p.k. Na mocy ustawy z dnia 16 września 2011 roku o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy o prokuraturze oraz ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym (implementującej do Kodeksu postępowania karnego m.in. uregulowania zawarte w decyzji ramowej Rady Unii Europejskiej 2008/909/WSiSW), wprowadzono do Kodeksu postępowania karnego rozdział 66 g dotyczący wystąpienia państwa członkowskiego Unii Europejskiej o wykonanie kary pozbawienia wolności, w którym zawarty jest art. 611 tk. k.p.k. W art. 4 ustawy z dnia 16 września 2011 roku o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy o prokuraturze oraz ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym zastrzeżono, że przewidzianego w art. 611tk § 1 pkt. 3 lit. a k.p.k. wyjątku od obowiązku uzyskania zgody skazanego na przekazanie nie stosuje się do orzeczeń wydanych przed dniem 5 grudnia 2016 roku wobec obywatela polskiego, co ma zastosowanie w przypadku skazanego, gdyż wyrok wobec niego wydano 16 maja 2012 r. i stał się z tą samą datą prawomocny. Biorąc pod uwagę powyższe w obecnie obowiązującym stanie prawnym, w stosunku do P. Ł. nie ma zastosowania art. 611 tk § 1 pkt 3 lit. a k.p.k. Takie też stanowisko zaprezentował Sąd Apelacyjny w Warszawie w uzasadnieniu postanowienia z dnia 8 sierpnia 2013r. w sprawie o sygn. II AKz 503/13.

Wskazana regulacja przejściowa nie odnosi się natomiast do wyjątków przewidzianych w art. 611tk § 1 pkt 3 lit. b i c, co oznacza, że w tych sytuacjach przekazanie jest możliwe pomimo braku zgody skazanego, niezależnie od tego, kiedy zostało wydane podlegające przekazaniu orzeczenie. Zgoda skazanego nie jest więc wymagana w razie wydania wobec niego decyzji o wydaleniu lub deportacji z terytorium państwa skazania oraz w razie ucieczki na terytorium RP z terytorium innego państwa członkowskiego w obawie przed toczącym się w państwie wydania orzeczenia postępowaniem karnym lub obowiązkiem odbycia orzeczonej kary. W przypadku skazanego jedna z powyższych przesłanek została spełniona, gdyż na podstawie prawomocnej decyzji Sekretarza Stanu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z dnia 22 czerwca 2015 r. nr (...) wydano wobec P. Ł. nakaz jego deportacji z terytorium Wielkiej Brytanii.

W zakresie wymiaru kary orzeczonej wobec skazanego, należy stwierdzić, że nie przekracza ona górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego w prawie polskim w związku z czym nie wystąpiła konieczność jej modyfikacji zgodnie z art. 611tl § 1 kpk w zw. z art. 607s § 4 kpk.

Na poczet podlegającej wykonaniu wobec skazanego w Rzeczypospolitej Polskiej, kary dożywotniego pozbawienia wolności zaliczeniu podlegają okresy jego tymczasowego aresztowania w postępowania przed sądem brytyjskim oraz okres odbywania orzeczonej przez wyżej wymieniony Sąd kary pozbawienia wolności do dnia przyjazdu skazanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

O zwrocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skazanemu P. Ł. orzeczono w oparciu o rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak na wstępie.