Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

UZASADNIENIE

I. G. jest poszukiwany przez władze Republiki Ukraińskiej w związku z postępowaniem karnym prowadzonym przez tamtejsze organy ścigania.

Ścigany został zatrzymany w dniu 11 stycznia 2022 roku o godz. 16:27 przez funkcjonariuszy Straży Granicznej W. na podstawie czerwonej noty Interpolu o sygn. (...) w celu zatrzymania i ekstradycji do Republiki Ukrainy do przeprowadzenia postępowania karnego, w którym jest podejrzany o to, że:

I.  Będąc członkiem zarządu firmy (...) SA (kod rejestracji:, (...), Szwajcaria), w nieokreślonym dniu i czasie, działając umyślnie, po wcześniejszym uzgodnieniu z grupą osób z K. M.. M. dokonał defraudacji powierzonego mu majątku (środków pieniężnych) w interesie firmy (...) i w ten sposób powodował szkody materialne znacznej wartości na łączną kwot: (...) dolarów amerykańskich (która według kursu Narodowego Banku Ukrainy na dzień 16.09.2020 wynosiła (...) hm.), to jest o przestępstwo z art. 191 cz. 5 ukraińskiego kodeksu karnego, mogące stanowić odpowiednik art. 296 § 1 polskiego kodeksu karnego;

II.  W nieznanym miejscu, w okresie 2020 - 2021 roku, w nieokreślonym dokładnie czasie, będąc członkiem zarządu firmy (...) SA i jednocześnie dyrektorem spółki zależnej - "(...)" sp. z o.o. działając umyślnie i po wcześniejszym uzgodnieniu z grupą osób z K. M. M., z udziałem nieustalonych osób, organizowali popełnienie przez ostatnich fałszowanie podpisów w imieniu beneficjenta firmy (...). G. dokumentów urzędowych, a mianowicie: osobistych gwarancji tego ostatniego, jako właściciela uprzywilejowanego firmy (...) SA, przed (...) Bank (Malta), weksla nr (...) z awalem G. A. G. i raportu o stanie majątkowym ostatniego, w ramach których G. A. G. przyjmuje na siebie obowiązek odpowiadania własnym majątkiem za zobowiązania firmy w linii kredytowej przed bankiem 110 Bank, to jest o przestępstwo z art. 27 cz. 3, art. 358 cz. 3 ukraińskiego kodeksu karnego, mogące stanowić odpowiednik art. 270 § 1 polskiego kodeksu karnego

III.  będąc członkiem zarządu Firmy (...) SA i jednocześnie dyrektorem spółki zależnej - "(...)" sp. z o.o. wraz z K. M.. M. i nieustalonymi osobami, w celu defraudacji środków kredytowych o wartości około (...) dolarów amerykańskich, dostarczyli bankowi (...) Bank (...)., świadomie fałszywe dokumenty urzędowe w postaci osobistych weksli w imieniu właściciela
firmy ,. (...)" SA, i w ten sposób wykorzystali świadomie sfałszowane dokumenty, to jest o przestępstwo z art. 28 cz. 2, art. 358 cz. 4 ukraińskiego kodeksu karnego, mogące stanowić odpowiednik art. 270 § 1 polskiego kodeksu karnego

IV.  będąc członkiem zarządu firmy (...) SA i jednocześnie dyrektorem spółki zależnej "(...)" sp. z o.o. wraz z K. M.. M. i nieustalonymi osobami w celu defraudacji środków kredytowych, organizował dostarczanie do banku (...) fałszywych dokumentów urzędowych w celu uzyskania kredytu w postaci osobistych gwarancji i weksli w imieniu właściciela firmy (...) SA i w ten sposób popełnili oszustwo przy użyciu środków finansowych, to jest o przestępstwo z art. 27 cz. 3, z art. 28 cz. 2, art. 222 cz. 1 ukraińskiego kodeksu karnego, mogące stanowić odpowiednik art. 297 § 1 polskiego kodeksu karnego

V.  będąc członkiem zarządu firmy (...) SA i jednocześnie dyrektorem spółki zależnej "(...) sp. z o.o. wraz z K. M.. M, i nieustalonymi osobami, w celu defraudacji środków kredytowych, dostarczyli bankowi (...). świadomie fałszywe dokumenty urzędowe w celu uzyskania kredytu w postaci osobistych gwarancji i weksli w imieniu właściciela firmy (...) SA, i w ten sposób popełnili oszustwo przy użyciu środków finansowych. to jest o przestępstwo z art. 28 cz. 2. art. 222 cz. 1 ukraińskiego kodeksu karnego, mogące stanowić odpowiednik art. 297 § 1 polskiego kodeksu karnego

VI.  będąc członkiem zarządu firmy (...) SA (kod rejestracyjny (...), Szwajcaria), w nieokreślonym dniu i czasie, działając umyślnie. po wcześniejszym uzgodnieniu z grupą osób z K. M..M., popełnił defraudację powierzonego mu mienia (środków pieniężnych) na rzecz firmy (...) ^{( -)}, co spowodowało szkody materialne znacznej wartości w łącznej wysokości (...) dolarów amerykańskich (co według kursu NBU na dzień 21.01.2021 roku odpowiadało kwocie(...) hrywien), to jest o przestępstwo z art. 191 cz. 5 ukraińskiego kodeksu karnego, mogące stanowić odpowiednik art. 296 § 1 polskiego kodeksu karnego

VII.  że w dniu 13.01.2021 roku, będąc członkiem zarządu firmy (...) SA, doprowadził do zawarcia pomiędzy firmą (...) SA - jako sprzedającym a firmą (...) S.A.S." (Francja) -jako kupującym, Kontraktu Nr (...) sprzedaży kukurydzy klasy 3 w ilości 5000 TM (ton metrycznych) w cenie 200 dolarów amerykańskich za 1 TM (tonę metryczną) z dostawą towaru, w okresie od 01.12.2021 roku do 31.12.2021 roku. W dniu 07.05.2021 roku pomiędzy firmą (...) SA (jako kupującym) w osobie dyrektora G. J.. W., a firmą (...) S. A. S." (jako sprzedającym) zawarty został nowy Kontrakt Nr (...) do Kontraktu Nr (...) od 13.01.2021 roku na dostawę tej samej ilości towaru, w tym samym okresie w cenie już od 250 USD/1 TM (tonę metryczną), czyli powyżej 50 USD / 1 TM (tonę metryczną). Jednocześnie różnica między ceną wynosiła już 50 dolarów amerykańskich, co przy objętości partii towarów 5000 TM (ton metrycznych) stanowiło łączną kwotę 250 000 dolarów amerykańskich. W dniu 11.05.2021 roku firma (...)." (jako sprzedawca) wystawiła na firmę notę debetową nr (...) w odniesieniu do obu kontraktów w celu zapłaty różnicy między cenami w wysokości 250 000 dolarów amerykańskich w terminie do 15.11.2021, jednak ta faktura nie została w pełni opłacona przez firmę reprezentowaną przez dyrektora G. J..W. w związku ze zwolnieniem tego ostatniego, to znaczy z przyczyn niezależnych od jego woli, chociaż ten ostatni wykonał wszystkie niezbędne działania mające na celu doprowadzenie do końca przestępstwa sprzeniewierzenia powierzonego cudzego mienia znacznej wartości (środków pieniężnych) na łączną kwotę 250 000 dolarów amerykańskich (co według kursu NBU z dnia 11.05.2021 roku stanowiło równowartość 6 941 025 UAH), to jest o przestępstwo z art. 15 cz. 2, art. 191 cz. 5 ukraińskiego kodeksu karnego, mogące stanowić odpowiednik art. 13 § 1 w zw. z art. 296 § 1 polskiego kodeksu karnego

VIII. będąc członkiem zarządu firmy (...) SA (kod rejestracyjny (...), Szwajcaria), w nieokreślonym dniu i czasie, za pośrednictwem kontrolowanego przez siebie przedsiębiorstwa — firmy (...) (Szwajcaria) i „(...)" LLC (Ukraina), działając umyślnie, po wcześniejszym uzgodnieniu z grupą osób, dokonał przywłaszczenia majątku spółki poprzez nadużycia przy zawieraniu kontraktu z firmą (...) Ltd (dot. surowego oleju słonecznikowego), czym wyrządził szkody znacznej wartości na łączną kwotę 563 307 dolarów amerykańskich (która według kursu NBU na dzień 26.05.2021 wynosiła 15 465 762, 68 hrn.), to jest o przestępstwo z art. 191 cz. 5 ukraińskiego kodeksu karnego, mogące stanowić odpowiednik art. 296 § I polskiego kodeksu karnego

IX. będąc członkiem (...) SA, nadużywając swojego oficjalnego stanowiska, działając umyślnie, po uprzedniej zmowie z grupą osób i z udziałem innych nieustalonych osób, w celu uzyskania nielegalnych korzyści majątkowych dla siebie oraz w interesie osób trzecich na koszt akcjonariusza i firmy w latach 2019-2021 systematycznie popełniali przestępstwa przeciwko mieniu firmy. a mianowicie sprzeniewierzenia i przywłaszczenia za pośrednictwem kontrolowanej przez niego firmy (...) (Szwajcaria) i „(...)" LLC (Ukraina) cudzej własności, zakończonej próby sprzeniewierzenia cudzego mienia towarów, o łącznej wartości 1.506.807 (jeden milion pięćset sześć tysięcy osiemset siedem) dolarów amerykańskich, co według kursu walutowego NBU w momencie popełnienia przestępstw z określonych dat w okresie 2019-2020 stanowi równowartość 48 918 954,08 UAH (czterdzieści osiem milionów dziewięćset osiemnaście tysięcy dziewięćset pięćdziesiąt cztery hrywny osiem kopiejek), przez co wyrządził szkodę materialną firmie (...) SA na określoną kwotę, która jest znacznej wartości, to jest o przestępstwo z art. 191 cz. 5 ukraińskiego kodeksu karnego. mogące stanowić odpowiednik art. 296 § 1 polskiego kodeksu karnego

X.w nieokreślonym bliżej czasie w roku 2021 i miejscu, działając w grupie

osób i za pomocą innych nieustalonych osób, poprzez realizację przez firmę kontrolowaną (...) i "(...)" Sp. z o. o. (Ukraina) operacji finansowych i transakcji, mających na celu ukrywanie, maskowanie pochodzenia majątku - 365 TIVI (ton metrycznych) surowego oleju słonecznikowego pochodzenia ukraińskiego z niezidentyfikowanymi kontrahentami, przedmiotem których był pochodzący z działalności przestępczej określony towar firmy (...) SA o wartości 563 307 dolarów amerykańskich (co według kursu NBU na dzień 26.05.2021 wynosiło 15 465 762, 68 hrn), zalegalizował i w związku z tym otrzymał środki pieniężne w szczególnie dużych rozmiarach na rzecz wspomnianej kontrolowanej przez G. J..W. firmy (...) i "(...)" Sp. z o. o. (Ukraina), to jest o przestępstwo z art, 209 cz. 3 ukraińskiego kodeksu karnego, mogące stanowić odpowiednik art. 299 § 1 polskiego kodeksu karnego.

Prokurator Prokuratury Okręgowej w W.w dniu 12 stycznia 2022 r. złożył wniosek o zastosowanie tymczasowego aresztowania na okres 40 dni, wobec potwierdzenia przez stronę ukraińską ścigania I. G..

Postanowieniem z dnia 13 stycznia 2022 roku Sąd Okręgowy w Warszawie uwzględnił powyższy wniosek i zastosował wobec ściganego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na 40 dni z tym zastrzeżeniem, że środek ten zostanie zmieniony na środki wolnościowe w postaci dozoru policji oraz zakazu opuszczania kraju połączonego z zatrzymaniem paszportu pod warunkiem uiszczenia poręczenia majątkowego w kwocie 300.000 złotych. Kwota za została uiszczona i ścigany został w dniu 14 stycznia 2022 roku zwolniony z aresztu śledczego.

Prokuratura Okręgowa w W. powiadomiła tut. Sąd, że w dniu 7 czerwca 2022 roku wykonano czynności z udziałem ściganego I. G., w tym wręczono mu Zawiadomienie o zmianie wcześniej zgłoszonego podejrzenia i zawiadomienie o nowym podejrzeniu z dnia 12 stycznia 2022 w języku ukraińskim z tłumaczeniem na język polski. Zawiadomienie o rozszerzeniu zarzutów zostało załączone przez stronę ukraińską do dokumentacji ekstradycyjnej przedłożonej tut. Sądowi (k 152-186).

Sąd zważył, co następuje.

Wniosek o stwierdzenie prawnej dopuszczalności wydania I. G. organom wymiaru sprawiedliwości Ukrainy zasługuje na uwzględnienie.

Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły żadne przesłanki obligatoryjne z art. 604 § 1 k.p.k. skutkujące stwierdzeniem prawnej niedopuszczalności wydania.

W odniesieniu do I. G. dowodami uprawdopodobniającymi popełnienie czynu wymaganymi w postępowaniu ekstradycyjnym są dołączone dokumenty w postaci wniosku o ekstradycję oraz orzeczenie sądu ukraińskiego w przedmiocie tymczasowego aresztowania z tłumaczeniem na język polski. Powyższe dokumenty uprawdopodobniły w sposób wymagany w postępowaniu ekstradycyjnym, że ścigany mógł dopuścić się zarzucanego mu czynu, za który orzeczono wobec niego karę pozbawienia wolności wskazana we wniosku ekstradycyjnym.

W doktrynie, jak i orzecznictwie utrwalone jest stanowisko, że orzekając o prawnej dopuszczalności wydania osoby ściganej w celu przeprowadzenia przeciwko niej postępowania karnego, sąd polski powinien być przekonany o dostatecznych dowodach uprawdopodobniających popełnienie przestępstwa przez ściganego. Nie muszą one być jednak dowodami źródłowymi dołączonymi przez państwo wzywające, jeżeli fakty uprawdopodobniające popełnienie czynu wynikające z wniosku i dołączonych do niego materiałów, nie wywołują wątpliwości. Ze zgromadzonych obecnie dokumentów wynika, że strona ukraińska posiada dowody zarzucanych ściganemu popełnienia przestępstw.

Należy wskazać, że postępowanie ekstradycyjne jest postępowaniem wpadkowym incydentalnym, niezwiązanym z toczącym się właściwym postępowaniem karnym. Ocena działań podejmowanych przez ściganego i ustalenie, czy spełnią one przesłanki czynów zabronionych niewątpliwie należy do Sądu ukraińskiego. Sąd państwa wezwanego nie dokonuje także weryfikacji prezentowanej przez ściganego linii obrony, co w praktyce musiałoby wiązać się z całkowitym zastąpieniem organów wymiaru sprawiedliwości państwa wzywającego i prowadzeniem przez sąd polski „swojego” postępowania rozpoznawczego. Ukraina jest niezmiennie niepodległym podmiotem prawa międzynarodowego. Jest aktywnym członkiem Rady Europy, podlega jurysdykcji ETPCz i jest pełnoprawną stroną Europejskiej konwencji o ekstradycji. Brak zatem jakichkolwiek podstaw do pozbawiania Ukrainy praw jakie z faktów powyższych wynikają.

Zasada wzajemności stwarza domniemanie dobrej wiary dla każdego przypadku wystąpienia przez Ukrainę z wnioskiem o wydanie osoby ściganej i obliguje stronę Polską do zdecydowanie przychylnego przyjęcia takiego wniosku1. Nie sposób dokonać pewnej weryfikacji zeznań świadków przesłuchanych w sprawie na okoliczność rzekomego zagrożenia ściganego ze strony rzekomego oligarchy A. G.. Zarówno zeznania V. H. jak i A. C. nie wykazują waloru obiektywizmu ani bezstronności. Oboje są osobiście i/lub majątkowo zainteresowani pomyślnym dla ściganego zakończeniem postępowania ekstradycyjnego. V. H. jest bowiem żoną ściganego, a A. C. obrońcą ściganego na Ukrainie. W zakresie relacji ściganego z A. G. i potencjalnych zagrożeń dla ściganego z jego strony nie mogą być zweryfikowane żadnymi pewnymi źródłami dowodowymi. Nie mogą także stanowić pewnej podstawy rewizji zaprezentowanych przez państwo wzywające zarzutów ekstradycyjnych załączone do akt sprawy artykuły prasowe i wydruki z Internetu. Są to bowiem teksty o charakterze publicystycznym, których prawdziwości, ani wiarygodności ich autorów nie sposób zweryfikować. Podobnie ocenić należy pisemne oświadczenie M. K. na okoliczność przebywania w areszcie śledczym w K. i zamachu na jego życie z powodu zeznawania na korzyść ściganego. Przytoczona w tym oświadczeniu a także w zeznaniach A. C. narracja również nie może być zweryfikowana, a w szczególności nie mogą zostać w ramach postępowania ekstradycyjnego zweryfikowane okoliczność pobicia i ugodzenia nożem M. K. przez współwięźnia o „bogatej kryminalnej przeszłości”. Ustalenia w tym zakresie mogą być ewentualnie przedmiotem odrębnego postępowania karnego, do prowadzenia którego wyłączna jurysdykcja ma strona ukraińska. Nadto należy zauważyć, że prawo polskie nie przewiduje znanej prawu anglosaskiemu instytucji pisemnego zapewnienia pisemnego (tzw. affidavit), które mogłoby zastąpić zeznania świadka. Wynika to wprost z art. 174 kpk stanowiącego, że treści […] zeznań świadka nie wolno zastępować treścią pism, zapisków lub notatek. Z tego tez względu pisemne oświadczenie M. K. nie może być dowodem w sprawie.

Przechodząc do analizy prawnej czy w sprawie zachodzą przesłanki obligatoryjne odmowy wydania ściganego wskazane w art. 604 § 1 k.p.k., należy wskazać, że ścigany nie jest obywatelem polskim ani nie korzysta w Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu.

Przestępstwa, o których popełnienie I. G. jest ścigany przez władze ukraińskie, stanowią czyny zabronione także w Polsce. Z wniosku ekstradycyjnego jasno wynika, jaki jest zakres ścigania I. G.. Bez wątpienia z opisu czynów wynika również, że czyny zarzucane ściganemu zostały dokonane na terytorium Ukrainy (art. 604 § 1 pkt 2 k.p.k.). Dokumenty nadesłane przez stronę ukraińską z wnioskiem ekstradycyjnym są kompletne, nie wymagają uzupełnienia, materiał zgromadzony w sprawie jest jasny i czytelny – pozwala dokonać oceny spełnienia przesłanki podwójnej przestępności. Na marginesie należy wskazać, że śledztwo prowadzone przez stronę ukraińską przeciwko ściganemu ma charakter dynamiczny i rozwojowy, co doprowadziło do modyfikacji pierwotnych zarzutów sformułowanych w pierwotnej wersji wniosku ekstradycyjnego.

Wobec ściganego za tożsame czyny nie wszczęto w Polsce postępowania karnego, ani nie zapadło wobec ściganego prawomocne orzeczenie w tym zakresie. Brak też informacji, by w stosunku do ściganego zapadło w jakimś innym państwie prawomocne orzeczenie co do tego samego czynu, bądź by odbył już za niego karę.

Nie nastąpiło przedawnienie karalności zarzucanych I. G. czynów ani według prawa ukraińskiego (na co wskazała strona ukraińska w swoim wniosku), ani według prawa polskiego – w świetle art. 101 § 1 pkt 2a oraz art. 102 kodeksu karnego przedawnienie nastąpi z dniem 28 października 2041 roku.

Wobec ściganego za ww. czyn nie można orzec kary śmierci. Przestępstwo zarzucane I. G. z art. 191 cz. 5 zagrożone jest karą do 12 lat pozbawienia wolności, zaś odpowiadające mu w polskim porządku prawnym przestępstwo z art. 296 § 1 kk — zagrożone jest sankcją do 5 lat pozbawienia wolności. I kolejne: z art. 209 cz. 3 — do 15 lat pozbawienia wolności, zaś odpowiadające mu przestępstwo z art. 299 kk — do 8 lat pozbawienia wolności. z art. 222 cz. 1 — karą grzywny, zaś odpowiadające mu przestępstwo z art. 297 § 1 kk — do 5 lat pozbawienia wolności, z art. 358 cz. 3 — do 5 lat pozbawienia wolności, zaś odpowiadające mu przestępstwo z art. 270 § 1 kk — do lat 5 pozbawienia wolności.

Oceniając przesłanki z art. 604 § 1 pkt 5 k.p.k., należy mieć na względzie określony w art. 87 ust. 1 Konstytucji RP katalog źródeł powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej. Poza tym władze ukraińskie zapewniły, że ściganie nie jest związane z rasą, narodowością, poglądami politycznymi lub orientacją seksualną ściganego. Ścigany nie należy do żadnych mniejszości narodowych, nie podnoszono również aby ściganie to dotyczyło wyznania ściganego. Na żadne z tych okoliczności nie powoływał się również sam ścigany.

Zgodnie z art. 604 § 1 pkt 7 i 8 k.p.k. wydanie jest niedopuszczalne, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że w państwie żądającym wydania może dojść do naruszenia wolności i praw osoby wydanej, a także gdy dotyczy osoby ściganej za popełnienie bez użycia przemocy przestępstwa z przyczyn politycznych. Ustawodawca w przepisie art. 604 § 1 pkt 7 k.p.k. w zasadzie nie ograniczył katalogu wolności i praw jednostki, których obawa naruszenia skutkować powinna uznaniem wydania za niedopuszczalne, choć niewątpliwie w grę będą wchodzić przede wszystkim wolności i prawa związane ze sferami, w które ingerować może postępowanie karne lub wykonawcze prowadzone przeciwko osobie wydanej. Chodzi tu zarówno o wolności i prawa gwarantowane w Konstytucji RP, jak i w aktach prawa międzynarodowego, przede wszystkim w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (dalej: EKPC). Do uznania ekstradycji za prawnie niedopuszczalną z uwagi na niezachowanie gwarancji respektowania przez kraj wzywający normy konwencyjnej przewidzianej w art. 3 EKPC konieczne jest wykazanie istnienia rzeczywistego ryzyka niezachowania tej normy w konkretnym wypadku i do konkretnej, a więc objętej wnioskiem o ekstradycję osoby. W ocenie Sądu, żadna z tych przesłanek w niniejszej sprawie nie została uprawdopodobniona w stopniu wymaganym w postępowaniu ekstradycyjnym, toteż uznać należało, że nie wystąpiła.

Należy dodać, że w chwili obecnej Ukraina została zbrojnie napadnięta przez Federację Rosyjską i prowadzona jest agresywna - barbarzyńska wojna przeciwko państwu i narodowi ukraińskiemu. Okoliczność ta nie ma jednak charakteru przeszkody prawnej wykluczającej możliwość ekstradowania ściganego. Ocena aktualnej, skrajnie trudnej i zmiennej sytuacji politycznej (militarnej) na Ukrainie należy ultymatywnie do Ministra Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej.

Jeśli zaś chodzi o przesłanki fakultatywne wymienione w art. 604 § 2 k.p.k., to nie należą do bezwzględnych podstaw ekstradycyjnych. Natomiast rolą sądu orzekającego w postępowaniu ekstradycyjnym jest stwierdzenie prawnej dopuszczalności wydania w oparciu o bezwzględne przeszkody ekstradycyjne (zob. np. postanowienie SN z dnia 17 kwietnia 2013 r. sygn. akt IV KK 39/13, LEX nr 1311395). Stanowisko to znajduje oparcie w poglądzie przedstawionym w piśmiennictwie. Wskazuje się, że w obecnym stanie prawnym należy przyjąć, iż przedmiotem badania sądu są wyłącznie okoliczności wskazane w art. 604 § 1 k.p.k., gdyż tylko one powodują niedopuszczalność ekstradycji. Przeszkody wskazane w § 2 tego przepisu nie są skierowane do sądu, a wyłącznie do Ministra Sprawiedliwości, który podejmuje ostateczną decyzję w przedmiocie wydania (art. 603a § 5 k.p.k.). Przyczyny określone w art. 604 § 2 k.p.k. mogą bowiem skutkować odmową wydania, choć nie powodują - jak w przypadku podstaw bezwzględnych - jego niedopuszczalności. Przedmiotem kognicji sądu jest w tym wypadku orzekanie w przedmiocie prawnej dopuszczalności wydania (art. 603a § 3 k.p.k.), a nie w przedmiocie wydania2.

Powyższe daje jednoznaczną podstawę do zajęcia stanowiska o braku możliwości stwierdzenia przez Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie niniejszej niedopuszczalności wydania osoby ściganej w oparciu o fakultatywne przeszkody ekstradycyjne opisane w art. 604 § 2 k.p.k., których stosowanie jest zastrzeżone do wyłącznej kompetencji Ministra Sprawiedliwości będącego organem podejmującym ostateczną decyzję w przedmiocie wydania3.

Z tych wszystkich względów, orzec należało jak w części dyspozytywnej postanowienia.

Sędzia Dariusz Łubowski

1 zob. postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 21 stycznia 2004 r., II AKz 407/03, OSA 2004/7/54.

2 Por. np. B. Augustyniak, Komentarz do art. 604 k.p.k. (w:) D. Świecki (red.), Kodeks postępowania karnego. Tom II. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2020, S. Steinborn Komentarz do art. 604 k.p.k. (w:) L. Paprzycki (red.), Komentarz aktualizowany do art. 425-673 Kodeksu postępowania karnego, LEX/el. 2015).

3 Tak in extenso Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 23 lutego 2021 r. w sprawie o sygn.. akt: II KK 362/20