Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 97/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2019 r., sygn. akt III K 168/18

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 7 k.p.k., art. 4 k.p.k. w zw. z art. 5 § 2 k.p.k. i art. 5 § 2 k.p.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie wskazać trzeba, że zarzut obrazy prawa procesowego skonstruowany był wadliwie. Wielokrotnie i powszechnie podkreśla się zarówno w orzecznictwie jak i wypowiedziach doktryny, że z uwagi na charakter norm wynikających z art. 5 § 2 k.p.k. i art. 7 k.p.k., które wykluczają się wzajemnie, nie można łącznie powołać ich w ramach jednego zarzutu. Zgodnie z art. 5 § 2 k.p.k. niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. Kluczowym jest tutaj zwrot „niedające się usunąć”, który wyraźnie wskazuje, że zastosowanie wynikającej z tego przepisu reguły możliwe jest tylko wtedy, gdy po przeprowadzeniu pełnego postępowania dowodowego oraz prawidłowo dokonanej ocenie dowodów (a więc m.in. w zgodzie z art. 7 k.p.k.), nadal w sprawie pozostają kwestie niewyjaśnione i brak jest środków dowodowych, które mogą owe wątpliwości usunąć. Naruszenie art. 5 § 2 k.p.k. możliwe jest zatem wyłącznie wtedy gdyby Sąd orzekający dopatrzył się wątpliwości w zakresie ustaleń faktycznych lub wykładni prawa, których usunąć się nie da i wątpliwości te rozstrzygnął na niekorzyść oskarżonego. Tymczasem skarżący podnosząc równocześnie zarzut naruszenia art. 7 k.p.k. kwestionuje także wcześniejszy etap postępowania dowodowego. Niezależnie od powyższego wskazać trzeba, że art. 5 § 2 k.p.k. dotyczy tylko wątpliwości o charakterze obiektywnym, nie zaś takich które wynikają z subiektywnego przekonania strony skarżącej. Ponadto sposób sformułowania zarzutu z art. 5 § 2 k.p.k. wskazuje, że skarżący całkowicie błędnie odczytuje cel tego przepisu oraz sytuacje, w których ma on zastosowanie. Uchybienie, na które powołuje się skarżący w kontekście naruszenia art. 5 § 2 k.p.k. może ewentualnie być rozpatrywane w kontekście naruszenia art. 7 k.p.k., a nie zasady in dubio pro reo. W przypadku sprzeczności, wynikających z materiału dowodowego, powinny one być usuwane przy wykorzystaniu prawidłowej oceny dowodów, tj. zgodnej z zasadami logiki, doświadczenia życiowego i wskazań wiedzy. Art. 5 § 2 k.p.k. nie kreuje obowiązku rozstrzygania wszelkich wątpliwości na korzyść oskarżonego, a jedynie takich, których usunąć się nie da.

Chybiony okazał się również zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 7 k.p.k. Podkreślenia wymaga, że skarżący, w celu wykazania słuszności tak sformułowanego zarzutu, obowiązany jest wskazać na konkretne uchybienia, które świadczą o tym, że oceniając materiał dowodowy Sąd orzekający naruszył zasady logicznego rozumowania, doświadczenia życiowego czy też wskazań wiedzy. Skarżący nie sprostał temu wymogowi, zaś jego twierdzenia mają charakter dowolnej i nieuprawnionej polemiki. Podnieść trzeba, że wnikliwa analiza akt sprawy prowadzi do wniosku, iż w toku przewodu sądowego Sąd I instancji ujawnił wszystkie dowody, dokonał ich skrupulatnej oceny z uwzględnieniem zasad wiedzy, logiki oraz doświadczenia życiowego i w następstwie tak dokonanej swobodnej oceny ustalił stan faktyczny nie zawierający błędów. Argumentacja Sądu orzekającego w tym przedmiocie jest wynikiem dogłębnej analizy treści każdego dowodu na tle całokształtu okoliczności sprawy, jest logiczna i spójna oraz została wyczerpująco umotywowana w pisemnym uzasadnieniu, w którym Sąd Rejonowy wskazał, jakie fakty uznał za udowodnione lub nieudowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych. Nie ma racji także skarżący podnosząc, iż Sąd Rejonowy, rozpoznający przedmiotową sprawę, dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych, który wpłynął na treść zaskarżonego wyroku. W niniejszej sprawie przekonanie Sądu I instancji o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych, które pozostawało pod ochroną prawa procesowego wyrażonego w treści art. 7 k.p.k. zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy zgodnie z art. 410 k.p.k. i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy w myśl art. 2 § 2 k.p.k., stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i niekorzyść oskarżonego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie – z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego uargumentowane w uzasadnieniu wyroku.

Odnosząc się szczegółowo do argumentacji zawartej we wniesionym środku odwoławczym należy stwierdzić, iż w ocenie Sądu odwoławczego Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny tak zeznań pokrzywdzonego oraz pozostałych świadków postępowania, jak też i wyjaśnień oskarżonego. Zeznania pokrzywdzonego były szczere i szczegółowo przedstawiły przebieg zdarzenia związanego z ujawnieniem usterki filtra (...), która została wykryta podczas innych prac wykonywanych przez oskarżonego. Z treści zeznań pokrzywdzonego wynikało jednoznacznie, że został poinformowany przez oskarżonego o konieczności płukania filtra celem usunięcia awarii, co miało nastąpić w innym warsztacie samochodowym. Pokrzywdzony opisał przy tym wiarygodnie zachowanie oskarżonego, w szczególności po stwierdzeniu, że filtr ten został usunięty. Powyższe zostało potwierdzone przez żonę pokrzywdzonego M. M., która uczestniczyła w rozmowie z oskarżonym wraz z B. M. i nie miała wątpliwości, że w trakcie tej rozmowy oskarżony miał wiedzę o wycięciu filtra (...). Potwierdzeniem relacji pokrzywdzonego i jego żony były zeznania świadka R. S. (1), który wykonywał usługę związaną z wycięciem filtra (...). Zaznaczenia wymaga, że świadek ten nie miał wątpliwości, że oskarżony zwrócił się do niego z wykonaniem usługi polegającej na wycięciu filtra (...), przy czym w ogóle nie było mowy o jego płukaniu. Na uwagę zasługuje okoliczność, że świadek ten jednoznacznie stwierdził, iż w czasie, kiedy wykonywał usługę w pojeździe pokrzywdzonego miał możliwość jedynie wycięcia filtra (...), gdyż nie wykonywał usług polegających na płukaniu takich filtrów, tego rodzaju usługa pojawiła się bowiem w zakładzie później. W ocenie Sądu odwoławczego zeznania powyższe potwierdzają, że oskarżony miał świadomość tego, jakiego rodzaju usługa zostanie wykonana w pojeździe pokrzywdzonego. Zeznania świadka R. S. (1) zasługiwały w pełni na wiarę, gdyż były przekonujące. Wskazać trzeba, że świadek ten podał różnego rodzaju metody, które mogły przyczynić się do usunięcia awarii powstałej w pojeździe pokrzywdzonego – wskazywał tu na podejmowane zabiegi płukania takiego filtra tzw. kretem lub tzw. regeneracji, czyli przepalenia filtra. Usługa płukania filtra, którą świadek ten oferował w swoim warsztacie była wykonywana inaczej, niż pozostałe przedstawione przez niego usługi. W odniesieniu do zabiegu polegającego na regeneracji filtra zwraca uwagę, że takiego słowa w odniesieniu do usługi, która miała być wykonana w pojeździe pokrzywdzonego używał oskarżony w swoich wyjaśnieniach, nadto metoda ta pokrywała się ze sposobem, na temat którego rozmawiał oskarżony z pokrzywdzonym, po tym jak ujawnił tę usterkę w jego pojeździe. Zaznaczenia jednak ponownego wymaga, że świadek R. S. nie wykonywał żadnego z tych zabiegów w swoim warsztacie w dacie zdarzenia, poza wycinaniem filtra (...). W świetle powyższego, w ocenie Sądu odwoławczego nie sposób uznać, że świadek R. S. (1) zeznaje nieprawdę, gdyż ma w tym interes. Tym samym nie sposób uznać, że oskarżony w istocie zlecił świadkowi płukanie filtra a nie jego wycięcie w sytuacji gdy wówczas warsztat świadka R. S. nie wykonywał usługi płukania filtra. Świadek przy tym logicznie zaznaczył, że w sytuacji gdy istnieje konieczność wykonania jakiejkolwiek usługi informuje o tym klienta, gdyż z oczywistych względów jest to związane z poniesieniem stosownych kosztów. Wobec powyższego wyjaśnienia oskarżonego należało uznać za niezasługujące na uwzględnienie. Biorąc pod uwagę dowody przeprowadzone w niniejszej sprawie, ocenione prawidłowo przez Sąd Rejonowy zgodnie z art. 7 k.p.k., należało stwierdzić, iż oskarżony wiedział, że filtr (...) w samochodzie pokrzywdzonego został usunięty i wbrew jego twierdzeniom, że został przeprowadzony zabieg płukania tego filtra. W tym miejscu zaznaczenia wymaga, że wiarygodności zeznań pokrzywdzonego w żadnej mierze nie podważają zeznania świadka D. Ł. (1), jak twierdzi to obrońca. Świadek D. Ł. potwierdził występowanie niefabrycznego spawu w miejscu gdzie m.in. znajduje się filtr (...). Jako że oględziny pojazdu pokrzywdzonego dokonane przez D. Ł. nastąpiły w niedługim czasie po odebraniu samochodu z warsztatu pokrzywdzonego, pokrzywdzony słusznie wywiódł, że przyczyną ujawnienia spawu może być usunięcie filtra (...). Wszak zauważyć trzeba, że usterka tej części była przedmiotem naprawy samochodu pokrzywdzonego przed jego ostatecznym odebraniem z warsztatu oskarżonego. Sam D. Ł. nie zaprzeczył również i temu, że istniejący niefabryczny spaw może nie być związany z usunięciem filtra. To że pokrzywdzony w złożonym zawiadomieniu wskazał, że to D. Ł. poinformował go o usunięciu filtra (...), w żadnej mierze nie może świadczyć o tym, że zeznania pokrzywdzonego są fałszywe i służą celowemu pomówieniu oskarżonego. Jak już wskazano powyżej należy zwrócić uwagę na zeznania świadka R. S., który nie miał żadnej styczności z pokrzywdzonym, a który jednoznacznie wskazał, że w tym pojeździe filtr (...) został wycięty i o wykonaniu tej usługi oskarżony wiedział. Nie może przy tym dziwić, że świadek ten pamiętał wykonanie tej usługi w pojeździe pokrzywdzonego, skoro w niedługim czasie po zdarzeniu rozmawiał z oskarżonym na temat odzyskania wyciętego filtra. Jak już wskazano nie mogło być przy tym mowy o wykonaniu innej usługi poza wycięciem filtra, gdyż zakład oskarżonego nie wykonywał wówczas usług w postaci płukania filtrów. W ocenie Sądu odwoławczego w świetle przeprowadzonych dowodów, w tym zeznań pokrzywdzonego, jego żony, świadka D. Ł. i R. S. nie ulegało wątpliwości, że filtr (...) został w samochodzie pokrzywdzonego usunięty i o tym fakcie oskarżony wiedział. Jednocześnie wskazać trzeba, że oskarżony – pomimo tego że wyraźnie umówił się na innego rodzaju usługę, tj. płukanie filtra, nie poinformował o tym pokrzywdzonego, czy akceptuje on taki sposób wykonania usługi. Słusznie Sąd Rejonowy zauważył, że ustalając cenę usługi z pokrzywdzonym cały czas mowa była o płukaniu filtra, a nie jego wycięciu, przy czym koszt tej usługi oskarżony oszacował na łączną kwotę 1400 zł, a kwota 1000 zł dotyczyła właśnie usługi płukania filtra. W tym miejscu zaznaczenia wymaga, że świadek R. S. wskazując na koszt usługi polegającej na wycięciu filtra podał kwotę 600 zł. Niewątpliwie zatem oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyścią majątkowej. Zważyć bowiem trzeba, że pokrzywdzony, jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy, nie godził się na usługę w postaci wycięcia filtra, co skłania do twierdzenia, że gdyby wiedział o rzeczywistym zakresie usług, to nie zaakceptowałby ich tak pod względem ceny, jak i rodzaju usługi. Biorąc pod uwagę powyższe nie sposób podzielić argumentacji skarżącego, iż zebrany materiał dowodowy nie wykazał, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona zarzucanego mu czynu. Należy zatem stwierdzić, iż Sąd I instancji w toku przewodu sądowego prawidłowo ujawnił materiał dowodowy sprawy, dokonał jego wszechstronnej oceny uwzględniającej wskazania wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego i w następstwie tak dokonanej oceny ustalił stan faktyczny nie zawierający błędów.

Mając na względzie wszystkie wskazane okoliczności Sąd Okręgowy, podzielając w całości argumentację przedstawioną przez Sąd I instancji, nie znalazł podstaw do uwzględnienia apelacji i utrzymał wyrok w mocy.

Wniosek

O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Na skutek nieuwzględnienia zarzutów obrońcy, wniosek o zmianę wyroku był niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Punkt I, II, III

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

Sąd Rejonowy prawidłowo przypisał oskarżonemu sprawstwo w zakresie zarzucanego mu czynu. Sąd odwoławczy podziela także przyjętą przez Sąd Rejonowy kwalifikację prawną przypisanego czynu. Nie budzi wątpliwości Sądu Okręgowego wymiar przyjętej przez Sąd Rejonowy kary grzywny, która odpowiada dyrektywom wynikającym z art. 53 § 1 i 2 k.k. Wymiar orzeczonej kary grzywny zasługuje na pełną aprobatę i nie nosi cech rażącej niewspółmierności. Nie budzi także wątpliwości podstawa oraz wymiar orzeczonego w punkcie II naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego. Zasadnie Sąd Rejonowy zasądził na rzecz oskarżonego koszty sądowe w całości, w tym kwotę opłaty.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwi ęź le o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt II

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. Sąd odwoławczy zasądził od oskarżonego koszty sądowe postępowania odwoławczego, w tym także opłatę w wysokości 200 zł. Zgodnie z treścią art. 636 § 1 k.p.k. w razie nieuwzględnienia apelacji, w sprawach z oskarżenia publicznego, pochodzącej wyłącznie od oskarżonego, koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi na zasadach ogólnych ten, kto wniósł środek odwoławczy. Zgodnie z art. 634 k.p.k. do kosztów procesu za postępowanie odwoławcze od orzeczeń kończących postępowanie w sprawie, stosuje się odpowiednio przepisy za postępowanie przed Sądem I instancji. Zgodnie zaś z treścią art. 627 k.p.k. od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego zasądza się koszty sądowe na rzecz skarbu Państwa i wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego. W myśl art. 616 § 2 k.p.k. koszty sądowe obejmują opłaty i wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie. Art. 618 k.p.k. wymienia wydatki ponoszone przez Skarb Państwa w toku postępowania. Zgodnie z art. 2 o opłatach w sprawach karnych wyliczono wysokość opłaty.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Punkt I, II, III, wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2019 r., sygn.. III K 168/18

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana