Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 137/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piasecznie z dnia 15 czerwca 2020 r., sygn. II K 1056/17

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

naruszenie przepisów postępowania, mających wpływ na treść wyroku tj.:

- art. 170 § 1 pkt 3 i 5 a contrario k.p.k. i art. 170 § 1 a k.p.k. (niezasadny),

- art. 424 § 1 k.p.k. (niezasadny),

-art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. (niezasadny)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelację obrońcy oskarżonego należało uznać za niezasadną.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, iż Sąd I instancji w toku przewodu sądowego ujawnił wszystkie dowody, dokonał ich wnikliwej oceny z uwzględnieniem zasad wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego i w następstwie tak dokonanej oceny ustalił stan faktyczny nie zawierający błędów. Tak dokonana ocena w pełni korzysta z ochrony art. 7 k.p.k. Sąd orzekający dokonał prawidłowej oceny wszystkich dowodów, przemawiających zarówno na korzyść jak i niekorzyść tego oskarżonych, a poczynione ustalenia faktyczne w zakresie czynu im zarzucanego są wynikiem uznania za wiarygodne określonych dowodów, które to stanowisko Sąd właściwie umotywował.

Chybiony okazał się zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 7 k.p.k. Podkreślenia wymaga, że skarżący, w celu wykazania słuszności tak sformułowanego zarzutu, obowiązany jest wskazać na konkretne uchybienia, które świadczą o tym, że oceniając materiał dowodowy Sąd orzekający naruszył zasady logicznego rozumowania, doświadczenia życiowego czy też wskazań wiedzy. Skarżący nie sprostał temu wymogowi, zaś jego twierdzenia mają charakter dowolnej i nieuprawnionej polemiki. Jak wyżej, podnieść ponownie trzeba, że wnikliwa analiza akt sprawy prowadzi do wniosku, iż w toku przewodu sądowego Sąd I instancji ujawnił wszystkie dowody, dokonał ich skrupulatnej oceny z uwzględnieniem zasad wiedzy, logiki oraz doświadczenia życiowego i w następstwie tak dokonanej swobodnej oceny ustalił stan faktyczny nie zawierający błędów. Argumentacja Sądu orzekającego w tym przedmiocie jest wynikiem dogłębnej analizy treści każdego dowodu na tle całokształtu okoliczności sprawy, jest logiczna i spójna oraz została wyczerpująco umotywowana w pisemnym uzasadnieniu, w którym Sąd Rejonowy wskazał, jakie fakty uznał za udowodnione lub nieudowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych. Niezasadnie skarżący podnosił także zarzut naruszenia art. 410 k.p.k. Zgodnie z tym przepisem podstawę wyroku może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Do jego naruszenia może zatem dojść w sytuacji gdyby Sąd w swoich ustaleniach pominął dowód / dowody, które zostały ujawnione lub też oparł się na dowodach, które ujawnione na rozprawie nie zostały. Skarżący nie wskazuje, aby którakolwiek z tych okoliczności zaszła w niniejszej sprawie.

Odnosząc się merytorycznie do zarzutów wskazanych we wniesionej apelacji stwierdzić należy, że zasadnie Sąd Rejonowy uznał zeznania pokrzywdzonej na temat przebiegu przedmiotowego zdarzenia za wiarygodne. Zaznaczenia wymaga, że zeznania te w pełni korespondują z dowodem w postaci zaświadczenia lekarskiego (k. 101 i 102) oraz dokumentacją fotograficzną wskazującą na obrażenia, (k. 8-10) jakich doznała pokrzywdzona. Podkreślenia wymaga, że fotografie w pełni korespondują z dowodem w postaci zaświadczenia lekarskiego, a wskazane dokumenty są spójne z dowodem w postaci zeznań pokrzywdzonej, a także z zeznaniami świadka H. W. oraz M. W.. Wobec powyższego nie sposób uznać, że ocena wyjaśnień oskarżonego przeprowadzona przez Sąd Rejonowy była błędna. Jak wskazano powyżej, Sąd I instancji dokonał oceny dowodów przeprowadzonych w niniejszej sprawie bez naruszenia art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. W ocenie Sądu odwoławczego, w realiach niniejszej sprawy brak było podstaw do twierdzenia, że Sąd Rejonowy bezzasadnie oddalił wnioski dowodowe, o których mowa w apelacji. Zaznaczenia wymaga, że zgodnie z kategorycznymi zeznaniami pokrzywdzonej matka oskarżonego nie była obecna podczas tego zdarzenia na podwórku, a jedynie w jego toku oskarżony krzyczał, „aby przyniosła broń”. Powyższe zatem nie oznacza, że widziała przebieg zajścia. Także i z wyjaśnień oskarżonego nie wynika, aby jego matka była świadkiem tego zdarzenia. Podobnie należy odnieść się do zarzutu związanego z oddaleniem wniosku dowodowego o przesłuchanie w charakterze świadków małżeństwa K.. To pokrzywdzona w toku swoich zeznań podała, że w pobliżu miejsca zdarzenia zamieszkuje starsze małżeństwo, nie wskazała jednak, że byli oni świadkami tego zdarzenia i że w ogóle mogli zaobserwować jego przebieg. Sąd Rejonowy nie naruszył zatem przepisów postępowania oddalając powyższy wniosek dowodowy. Wskazać przy tym trzeba, że wniosek ten był niekompletny, gdyż poza określeniem nazwiska nie zawierał danych co do imienia i dokładnego miejsca zamieszkania osób, o których przesłuchanie obrońca wnosił. W odniesieniu zaś do zarzutu bezzasadnego oddalenia wniosku dowodowego o przesłuchanie ratowników medycznych, którzy udzielili pomocy pokrzywdzonej na miejscu zdarzenia należy stwierdzić, iż działania ratowników medycznych zostały udokumentowane w karcie medycznych czynności ratunkowych (k. 7), co prowadzi do wniosku, że oddalenie i tego wniosku dowodowego należy uznać za prawidłowe. Dodatkowo zaznaczenia wymaga, że poza dokumentacją fotograficzną stan zdrowia i doznane obrażenia przez pokrzywdzoną zostały opisane w dokumentacji medycznej (k. 101 i 102). Podnieść należy, że Sąd Rejonowy oddalił wnioski dowodowe o przesłuchanie w charakterze świadków matki oskarżonego i ratowników medycznych na podstawie art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k., zaś małżeństwa K. na podstawie art. 170 § 1 pkt 3 k.p.k. (choć zważywszy na uzasadnienie oddalenia wniosku dowodowego winien być powołany art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k.). W ocenie Sądu odwoławczego, Sąd Rejonowy oddalając wnioski dowodowe w oparciu o art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. nie naruszył art. 170 § 1 pkt 1 a k.p.k. Jak bowiem wskazał Sąd Rejonowy w uzasadnieniu oddalenia wniosku o przesłuchanie matki oskarżonego – zgodnie z zeznaniami pokrzywdzonej matka oskarżonego nie była obecna na podwórku podczas zdarzenia. Obrońca ów wniosek złożył po złożeniu zeznań przez pokrzywdzoną m.in. na okoliczność związaną z obecnością matki oskarżonego (a także możliwości zaobserwowania zdarzenia przez małżeństwa K.). Uznać zatem należy za prawidłowe rozstrzygnięcie, że zmierza taki dowód do przedłużenia postępowania, skoro według relacji pokrzywdzonej nie widziała ona zdarzenia, a zatem taki dowód nie byłby dowodem istotnym dla ustalenia, czy został popełniony czyn zabroniony. Na oddalenie wniosku dowodowego na podstawie art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. nie ma przy tym wpływu czas trwania postępowania, skoro zgodnie z zasadą szybkości postępowania sprawa winna zostać rozpoznana w jak najkrótszym czasie, a najlepiej na pierwszym terminie (art. 2 §1 pkt 4 k.p.k.). Jak już wskazano, Sąd Rejonowy zasadnie również oddalił wnioski o przesłuchanie ratowników medycznych na tej podstawie, skoro podjęte przez nich czynności zostały odzwierciedlone w karcie medycznych czynności ratunkowych (k. 7). W odniesieniu do podstawy oddalenia wniosku dowodowego o przesłuchanie małżeństwa K. w charakterze świadków, Sąd Rejonowy uznał, że dowód ten nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, przy czym powinien wskazać art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k. jako podstawę rozstrzygnięcia tego wniosku. I w tym wypadku obrońca złożył wskazany wniosek dowodowy po przesłuchaniu pokrzywdzonej na okoliczność, kto zamieszkiwał w sąsiedztwie w czasie zdarzenia. Pokrzywdzona wskazała na małżeństwo K., jednak zeznała, że nie wie, czy widzieli oni to zdarzenie. Uznać zatem należało, że brak było podstaw do uwzględnienia wniosku o przesłuchanie wskazanych osób.

Na uwzględnienie dodatkowo nie zasługiwał zarzut naruszenia art. 424 k.p.k. Wskazać trzeba, że skarżący nie wykazał, z jakich powodów uzasadnienie wyroku uniemożliwia przeanalizowanie sposobu rozumowania Sądu orzekającego, a tym samym kontrolę instancyjną zaskarżonego wyroku. Sąd odwoławczy wskazuje, że niedostatki pisemnego uzasadnienia wyroku nie mogą stanowić podstawy uchylenia wyroku do ponownego rozpoznania. Dodatkowo należy zauważyć, że zarzut naruszenia art. 424 k.p.k. może być wówczas skuteczny, jeżeli faktycznie ma wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia. W realiach tej sprawy nie miało to miejsca. Sąd orzekający w istocie dokonał prawidłowej i wszechstronnej oceny przeprowadzonych dowodów, na których podstawie w pełni jest możliwe odtworzenie sposobu rozumowania Sądu I instancji. Sąd Rejonowy wskazał przy tym wyraźnie, którym dowodom daje wiarę, którym odmawia i z jakiego powodu. Tak dokonanej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego przez Sąd Rejonowy nie sposób odmówić słuszności. Sąd odwoławczy wskazaną w pisemnych motywach wyroku argumentację w pełni podzielił.

Nie sposób zatem uznać, że Sąd Rejonowy naruszył brzmienie art. 424 k.p.k., nie odnosząc się w pisemnych motywach wyroku do omówienia przyczyn oddalenia zawnioskowanych dowodów. Z treści art. 424 k.p.k. nie wynika bowiem taki obowiązek. Zgodnie z treścią art. 424 § 1 k.p.k. Sąd orzekający w uzasadnieniu wyroku winien odnieść się do dowodów przeprowadzonych i wskazać, na jakich dowodach oparł swoje rozstrzygnięcie, a jakich nie uwzględnił i z jakiego powodu. Nie stanowią przy tym dowodów – w rozumieniu tego przepisu - wnioski dowodowe, które zostały oddalone przez Sąd orzekający. W ocenie Sądu odwoławczego, Sąd Rejonowy obowiązkowi wynikającemu z art. 424 § 1 k.p.k. sprostał.

Sąd Rejonowy nie naruszył przy tym art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. nie odnosząc się w swoim rozstrzygnięciu do złożonego w toku rozprawy szkicu z miejsca zdarzenia, jaki został sporządzony przez oskarżonego. Z zapisu protokołu rozprawy nie wynika przy tym, że przedłożony szkic z miejsca zdarzenia został dopuszczony jako dowód w sprawie, w rozumieniu art. 405 § 1 k.p.k., a zatem słusznie nie został poddany ocenie w treści pisemnych motywów wyroku. Niezależnie od tego, zważyć przy tym należy, że przedłożony szkic w żadnej mierze nie prowadzi do wniosku, że zeznania pokrzywdzonej i przedstawiona przez nią wersja zdarzenia jest niewiarygodna powinna zostać oceniona odmiennie. Przedłożony szkic jest nieczytelny, dodatkowo w żadnej mierze, w ocenie Sądu odwoławczego, nie przeczy wersji pokrzywdzonej na temat przebiegu przedmiotowego zdarzenia. Zwrócić przy tym należy uwagę, że szkic ten nie zawiera oznaczenia, gdzie do zdarzenia według oskarżonego miało dojść. Poza oznaczeniem poszczególnych budynków na posesji, na szkicu oznaczono jedynie kierunek wykonania zdjęć, co w żadnej mierze nie świadczy, że zeznania pokrzywdzonej są niewiarygodne. Zważyć przy tym trzeba, że oskarżony w swoich wyjaśnieniach przedstawił bardzo skrótowo przebieg przedmiotowego zdarzenia, w zasadzie podając, że to w niego pokrzywdzona rzucała kawałkami drewna (k. 94-95). Zasadnie zatem Sąd Rejonowy nie dopuścił przedłożonego szkicu jako dowodu w sprawie. Biorąc pod uwagę wskazaną powyżej argumentację, Sąd odwoławczy uznał, że Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i na tej podstawie ustalił prawidłowy stan faktyczny nie zawierający błędu, a nadto dokonał prawidłowej prawo – karnej oceny zachowania oskarżonego.

Wniosek

- uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy był kompletny i nie wymagał uzupełnienia, zważywszy przy tym na brzmienie art. 437 § 2 k.p.k. brak było podstaw do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, gdyż nie zachodzi konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu sądowego w całości.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Punkt I-IV

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W ocenie Sądu odwoławczego, brak było podstaw do kwestionowania winy i sprawstwa oskarżonego w zakresie popełnienia przypisanego mu czynu. Sąd odwoławczy uznał, że kara wymierzona oskarżonemu jest zasadna i zgodna z dyspozycją art. 53 k.k. Sąd odwoławczy w pełni podzielił argumentację zawartą w pisemnych motywach wyroku uzasadniającą wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary, nie znajdując podstaw do jej kwestionowania. Za zasadne należało również uznać rozstrzygnięcie w zakresie warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności z uwagi na spełnienie przesłanek z art. 69 k.k. Sąd odwoławczy nie znalazł także podstaw do kwestionowania zasadności rozstrzygnięcia w zakresie zobowiązania oskarżonego dotyczącego informowania o przebiegu okresu próby (punkt II). Sąd odwoławczy za prawidłowe uznał rozstrzygnięcia w zakresie kosztów związanych z udzieleniem oskarżonemu przez obrońcę nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu przed Sądem I instancji (punkt III) oraz kosztów postępowania (punkt IV).

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2, 3

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 628 k.p.k. w zw. z art. 636 § 1 i 3 k.p.k., zaś wysokość opłaty zasądzono w oparciu o art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego K. P.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Apelacja od całości wyroku Sądu Rejonowego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana