Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

IX Ka 240/20 - wyrok Sąd Okręgowy w Warszawie z 2020-07-16

Sygn. akt IX Ka 240/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lipca 2020 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie, IX Wydział Karny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia del. Grzegorz Krysztofiuk

Protokolant: Wiktoria Wysocka

Prokurator: Andrzej Jóźwik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lipca 2020 r.

sprawy M. K. , s. M. i J., ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

na skutek apelacji obrońcy oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie

z dnia 13 grudnia 2019 r. sygnatura akt V K 42/19

orzeka:

I.  utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy;

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe postępowania odwoławczego, w tym kwotę 750 (siedmiuset pięćdziesięciu) złotych tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 240/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie z dnia 13 grudnia 2019 r. sygn. akt V K 42/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

M. K.

Niekaralność oskarżonego

Informacja z KRK

220

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy

Nie dotyczy

Nie dotyczy

Nie dotyczy

Nie dotyczy

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Informacja z KRK

- sporządzona przez uprawniony do tego organ

- nie była kwestionowana przez strony, a Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania tego dowodu z urzędu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Nie dotyczy

Nie dotyczy

Nie dotyczy

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Obraza przepisów postępowania, tj. art. 7 kpk i art. 424 § 1 pkt 1 in fine kpk poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów, wyrażającej się w sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania wybiórczej, bezkrytycznej i jednoznacznie ukierunkowanej na poniesienie odpowiedzialności karnej przez oskarżonego, analizie materiału dowodowego, w szczególności wyjaśnień oskarżonego,

2.  Obraza przepisów postępowania, tj. art. 5 § 2 kpk w zw. z art. 410 kpk poprzez rozstrzygnięcie nie dających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, które to powinny zostać rozstrzygnięte na jego korzyść, a wynikających z przeprowadzonych dowodów, w wyjaśnieniach oskarżonego oraz pozostałych dowodów,

3.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku poprzez uznanie, że oskarżony dopuścił się popełnienia czynu zabronionego, podczas gdy prawidłowa analiza materiału dowodowego nie prowadzi do wniosku, że M. K. dopuścił się popełnienia przestępstwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Z uwagi na bliski związek zarzutów zostaną one przez Sąd odwoławczy omówione łącznie.

Apelacja obrońcy okazała się całkowicie niezasadna, a podniesione zarzuty należy ocenić jako ogólne i nie znajdujące uzasadnienia, a tym samym brak było podstaw do ich uwzględnienia.

Odnosząc się do zarzutu dokonania przez Sąd rejonowy nieprawidłowej oceny materiału dowodowego stwierdzić należy, iż dotyczy on oceny następujących dowodów: opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej, raportu sporządzonego przez firmę (...) oraz wyjaśnień oskarżonego.

W odniesieniu do dowodu z opinii biegłego skarżący podniósł, iż badanie wykonane przez biegłego, a co za tym idzie wysunięte wnioski są nierzetelne oraz nieprawidłowe, a opinia nie może stanowić argumentu świadczącego o nieprawdziwości twierdzeń podnoszonych przez oskarżonego. Analizując podniesiony zarzut stwierdzić przede wszystkim należy, że skarżący nie wskazał w żadnym stopniu na czym polegać ma „nierzetelność oraz nieprawidłowość” badania przeprowadzonego przez biegłego, a rolą Sądu odwoławczego nie jest zastępowanie obrońcy w formułowaniu konkretnych zarzutów. Powołany na etapie postępowania przygotowawczego biegły wydał opinię na podstawie akt, których zawartość uznał za w pełni wystarczającą do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy zgłoszone przez oskarżonego zdarzenie drogowe z udziałem pojazdu marki B. (...) mogło powstać w okolicznościach przez niego opisanych w zgłoszeniu. Biegły, udzielając odpowiedzi, oparł się niewątpliwie głównie na raporcie z opisem (...) firmy (...) zawierającym odczyt z modułów pojazdu. Badanie przeprowadzone przez biegłego polegało więc przede wszystkim na analizie odczytu. Biegły stanowczo stwierdził, iż zdarzenie drogowe nie miało przebiegu opisanego przez oskarżonego. Polegało bowiem na kilkukrotnym uderzeniu czołowym pojazdem w przeszkodę, a nie, jak wynika z opisu zdarzenia, że pojazd jednokrotnie uderzył bokiem w drzewo, a następnie czołowo w inne drzewo. Stanowisko biegłego w sposób jednoznaczny zaprzecza twierdzeniu oskarżonego, podniesionym także na rozprawie odwoławczej, o przemieszczeniu pojazdu po wypadku w celu wyjechania z miejsca wypadku z uwagi na burzę oraz na polecenie przedstawiciela ubezpieczyciela – kierowcy pomocy drogowej jako przyczynie kilkukrotnego przemieszczania pojazdu, stwierdzonego w raporcie firmy (...) i w opinii biegłego. Z opinii biegłego kategorycznie bowiem wynika, iż zdarzenie polegało na kilkukrotnym uderzeniu czołowym pojazdem w przeszkodę, co nie ma żadnego związku z okolicznościami podniesionymi przez oskarżonego. Stanowisko biegłego pozostaje przy tym zgodne z raportem z opisem (...) firmy (...) zawierającym odczyt z modułów pojazdu oraz z zeznaniem świadka J. W.. Wszystkie te dowody stanowią spójność całość, wzajemnie się uzupełniają, co pozwoliło Sądowi pierwszej instancji na uznanie dowodu z opinii biegłego za jasny, pełny i rzetelny. Skarżący zaś, poza sformułowaniem ogólnego zarzutu, nie wskazał na czym miał polegać błąd w ocenie dowodu z opinii biegłego. Sam skarżący miał przy tym możliwość sformułowania pytań do biegłego, jeśli wnioski jego opinii budziły wątpliwości obrony. Na wniosek obrońcy biegły został wezwany przez sąd pierwszej instancji na rozprawę. Do weryfikacji dowodu jednak nie doszło bowiem oskarżony nie miał pytań do biegłego, a obrońca nie stawił się na rozprawę, na którą stawił się biegły. Mając powyższe na uwadze Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do uznania zarzutu środka odwoławczego za zasadny. Ocena dowodu z opinii biegłego pozostaje pod pełną ochroną art. 7 kpk, jest bowiem prawidłowa. Skarżący zaprezentował jedynie własną ocenę dowodu, nie wskazując jednak na czym miał polegać błąd sądu pierwszej instancji. W takim stanie zarzut apelacji nie mógł zostać uwzględniony.

W odniesieniu do dowodu z raportu firmy (...) skarżący podniósł, iż temu dowodowi nie można przyznać żadnego znaczenia. W tym miejscu należy jedynie wyrazić żal z powodu braku wskazania przez skarżącego jakiegokolwiek powodu, z uwagi na który dowodowi temu nie można przyznać żadnego znaczenia. Dowód został przecież pozyskany w sposób legalny. Brak jest prawnych przeszkód do zaliczeniu go w poczet materiału dowodowego. Skarżący nie wskazał na wadliwość danych w nim zawartych, nieprawidłowość odczytu danych z modułów pojazdu lub ich interpretacji. W zakresie analizy danych omawiany dowód pozostaje przy tym w zgodzie z dowodem z opinii biegłego. Sam zaś biegły nie stwierdził jakiejkolwiek nieprawidłowości w odczycie danych przez firmę (...). Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności nie sposób wskazać powodu, z uwagi na który Sąd rejonowy nie był uprawniony do oparcia się na omawianym dowodzie przy ustaleniu stanu faktycznego.

Mając na uwadze wyżej omówione dowody, a nadto dowód z zeznań pracownika ubezpieczyciela, uwzględniając przy tym pełną, wzajemną zgodność tych dowodów, za trafne należy uznać stanowisko Sądu rejonowego o uznaniu wyjaśnień oskarżonego w części dotyczącej opisu przebiegu zdarzenia drogowego za niewiarygodne. Wyjaśnienia te stoją bowiem w oczywistej i całkowitej sprzeczności z wszystkimi, pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie. Powyższe w żadnym razie nie oznacza ukierunkowania sądu na stwierdzenie odpowiedzialności karnej oskarżonego, lecz stanowi oczywistą konsekwencję dokonanej, a przy tym w pełni trafnej, oceny dowodów.

Z uwagi na brak wątpliwości co do przebiegu zdarzenia będącego przedmiotem zarzutu aktu oskarżenia brak było podstaw do zastosowania w sprawie art. 5 § 2 kpk. Tym samym zarzut naruszenia powołanego przepisu należy ocenić jako oczywiście niezasadny. Podstawą zastosowania instytucji uregulowanej w tym przepisie jest istnienie w sprawie wątpliwości, których nie da się usunąć. Takich wątpliwości w sprawie po prostu nie było. Sąd rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, stwierdzając, że oskarżony podał w zgłoszeniu do ubezpieczyciela nieprawdziwe informacje dotyczące przebiegu kolizji. Sąd ten w sposób pewny ustalił, iż, wbrew twierdzeniu oskarżonego, uszkodzenie pojazdu nie nastąpiło w okolicznościach podanych przez M. K..

Końcowo podkreślenia wymaga, że ani rodzaj ani wysokość wymierzonej kary nie wzbudziły wątpliwości Sądu odwoławczego bowiem przy jej orzekaniu Sąd Rejonowy w pełni prawidłowo uwzględnił wszystkie okoliczności sprawy, w tym wysokość szkody, jaka groziła pokrzywdzonemu.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego (ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności zarzutów apelacji, bezzasadny jest wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego (ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji).

4.  (...) Z (...)

1.

Brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu

5.  (...) S (...)

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie z dnia 13 grudnia 2019 r. sygn. akt V K 42/19

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zarzuty apelacyjne zostały przez Sąd odwoławczy uznane za bezzasadne. Sąd odwoławczy nie stwierdził uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach zmiany

Nie dotyczy

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

Nie dotyczy

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

Nie dotyczy

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Sąd, na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 627 kpk, zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe postępowania odwoławczego, w tym kwotę 750 złotych tytułem opłaty. Sąd nie znalazł podstaw do zwolnienia oskarżonego od obowiązku poniesienia kosztów sądowych. Ich uiszczenie, z uwagi na dochód uzyskiwany przez oskarżonego, nie będzie dla niego zbyt uciążliwe, a względy słuszności nie przemawiają za zwolnieniem oskarżonego od obowiązku zapłaty tych kosztów. Opłata została ustalona zgodnie z art. 8 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie z dnia 13 grudnia 2019 r. sygn. akt V K 42/19

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Wioleta Żochowska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację:  Sędzia Grzegorz Krysztofiuk
Data wytworzenia informacji: