Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 351/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok łączny Sądu Rejonowego dla Warszawy - Woli w Warszawie z dnia 21 stycznia 2021 r. sygn. akt III K 675/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

rażąca niewspółmierność kary poprzez nienadanie istotnym okolicznościom odpowiedniej wagi – wobec takiej samej kwalifikacji prawnej czynów (art. 279 § 1 k.k.) i zbliżonego okresu ich popełnienia (wszystkie w 2016 r.) właściwym byłoby zastosowanie zasady pełnej absorpcji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wskazany zarzut okazał się całkowicie bezzasadne.

Rażąca niewspółmierność kary zachodzić może tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można by przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą orzeczoną przez Sąd pierwszej instancji, a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej, w następstwie prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary. Nie chodzi tu o każdą ewentualną różnicę w ocenach, co do wymiaru kary, ale o różnicę tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - „rażąco” niewspółmierną, tj. niewspółmierną w stopniu nie dającym się zaakceptować (tak SN w wyroku z 14 XI 1973 r. III KR 254/73, OSNPG 1974 z 3-4, poz. 51 oraz w wyroku z 02 II 1995 r. II KRN 198/94 OSNPK 1995 z. 6 poz. 18). W warunkach rozpoznawanej sprawy taka sytuacja absolutnie nie zaistniała.

Sąd pierwszej instancji w sposób prawidłowy rozważył przy wymiarze kary okoliczności dotyczące osoby oskarżonego – wyraźna ich ocena dokonana została w treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku. Wielokrotnie wskazywanego w apelacji argumentu „ścisłych związków podmiotowo-przedmiotowych między czynami” nie sposób, w ocenie Sądu II instancji, podzielić, biorąc pod uwagę, iż jest to już drugi wyrok łączny wydawany wobec tego samego skazanego, co świadczy o jego demoralizacji i w żadnej mierze nie może stanowić okoliczności przemawiającej na jego korzyść. Sąd I instancji słusznie nie dostrzegł żadnych szczególnych okoliczności dotyczących osoby skazanego, które mogłyby lec u podstaw połączenia kar na zasadzie absorpcji. Jest to już bowiem kolejny raz, gdy sytuacja penitencjarna oskarżonego ulega łagodzeniu za te same przestępcze zachowania – wyrok w sprawie III K 918/16 obejmuje jedno skazanie za 4 przestępstwa (art. 91 § 1 k.k.), zaś wyrok łączny VIII K 745/19 obejmuje m.in. sprawę III K 861/16, w której orzeczono karę łączną za dwa przestępstwa. Nadto wszystkie przestępstwa, których skazania połączone zostały w poprzednim wyroku łącznym popełnione zostały w warunkach multirecydywy (art. 62 § 2 k.k.) Wyrok łączny jest instytucją, która ma racjonalizować wymiar kary, a nie służyć jedynie poprawie sytuacji skazanego, jak chciałby to widzieć obrońca. Zasadę absorpcji stosować zaś należy wyjątkowo. Przytoczona przez skarżącego argumentacja, sprowadzająca się w istocie do przytoczenia aktualnego orzecznictwa, znanemu sądowi odwoławczemu, nie mogła doprowadzić do zmiany zaskarżonego wyroku w kierunku przez niego postulowanym. W sytuacji bowiem gdy możliwa do wymierzenia była kara od 3 lat i 10 miesięcy do 7 lat i 4 miesięcy, orzeczenie Sądu I instancji pozostaje w pełni adekwatne do dyrektyw, wyznaczonych dyspozycją art. 85a k.k.

Wniosek

orzeczenie kary łącznej w najniższym możliwym wymiarze, względnie znaczne złagodzenie kary orzeczonej zaskarżonym wyrokiem

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W konsekwencji stwierdzenia przez Sąd odwoławczy bezzasadności podniesionego w apelacji zarzutu wniosek apelacji pozostawał bezzasadny. Orzekając w przedmiocie kary łącznej Sąd Rejonowy uwzględnił wszelkie okoliczności, mające wpływ na rozstrzygnięcie, w tym przede wszystkim treść art. 85a k.k. oraz art. 86 k.k. Mając na względzie spełnienie przez karę celów zapobiegawczych i wychowawczych, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, Sąd I instancji słusznie zastosował względem skazanego zasadę asperacji, istotnie odbiegającą od kumulacji kar jednostkowych.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Brak

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok w zaskarżonej części

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Podnoszone przez obrońcę argumenty za obniżeniem kary łącznej pozbawienia wolności okazały się bezzasadne. Wobec zaś braku okoliczności przemawiających za zmianą lub uchyleniem zaskarżonego orzeczenia z urzędu, Sąd Okręgowy utrzymał w mocy wyrok sądu I instancji w zaskarżonym zakresie.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

6.  Koszty Procesu

P unkt

wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Z uwagi na fakt, że skazany był reprezentowany przez obrońcę z urzędu sąd na podstawie art. § 4 ust. 3, §17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2016 r. poz. 1714) zasądził na rzecz obrońcy kwotę 120 zł powiększoną o 23 % VAT tytułem pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym. Nadto sąd, na podstawie § 2 pkt 2 tego Rozporządzenia zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy kwotę 17,70 złotych tytułem zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków poniesionych przez obrońcę, zgodnie z jego wnioskiem.

III

Na podstawie art. 634 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. Sąd Okręgowy zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, uznając, że ich poniesienie w jego obecnie trudnej sytuacji życiowej byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana