Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 1214/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszaw-Śródmieścia w Warszawie z dnia 06 czerwca 2023 r., sygn. akt V K 292/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

2

3

4

Obrońca we wniesionej apelacji podniósł obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść zaskarżonego postanowienia tj. art. 173 § 2 pkt 1) k.k.s. przez prowadzenie postępowania w stosunku do nieobecnych, podczas gdy oskarżona nie mogła mieć świadomości pełnienia funkcji w zarządzie (...) sp. z o.o., nr KRS: (...), a to wobec braku jakiegokolwiek dowodu, z którego wynikałaby zgoda na udział w organie reprezentacji spółki, a ponadto jak wynika z zeznań świadków, uznanych przez Sąd za wiarygodne: księgowego R. M. oraz T. B. (1) i P. B. (1) kontrahentów rzekomo reprezentowanej przez oskarżoną spółki, nie znają oni ani nie kojarzą oskarżonej i nie mieli z nią kontaktu. W ocenie skarżącego, okoliczności powyższe sprawiają, iż wina oskarżonej budzi wątpliwości, co wyłącza możliwość prowadzenia postępowania w trybie pod nieobecność.

Następnie obrońca zarzucił wyrokowi obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść zaskarżonego postanowienia a to art. 2 § 2, art. 4, art. 410 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. przez dowolną i wybiórczą ocenę dowodów, a przez to — oparcie rozstrzygnięcia na nieprawdziwych ustaleniach faktycznych 1 przyjęcie, że:

a)  oskarżona pełniła funkcję prezesa zarządu (...) Sp. z o-o., nr KRS: (...), a przez to była odpowiedzialna za sprawy gospodarcze i prawidłowość rozliczeń tej spółki z budżetem państwa;

b)  działalnością (...) sp. z o.o. było jedynie symulowanie rzeczywistego obrotu gospodarczego telefonami komórkowymi, bowiem dostawy telefonów komórkowych ((...)) pomiędzy spółkami (...) a (...) sp. z o.o. a następnie jej odbiorcami, odbywające się wyłącznie na zasadzie przesunięć wewnątrzmagazynowych, które miały miejsce w magazynach logistycznych (...) sp. z o.o. w B., nie były przedmiotem rzeczywistych transakcji gospodarczych.

podczas gdy wpis członka zarządu do KRS ma jedynie charakter deklaratoryjny; ujawnienie oskarżonej w KRS — jako członka organu reprezentacji, nie warunkuje skutecznego uzyskania przez nią statusu zarządcy spółki w rozumieniu art. 9 § 3 k.k.s., a z zeznań świadka T. B. (2), uznanych przez Sąd I instancji za wiarygodne, wynika, że współpracując z podmiotami trzecimi korzystał z zewnętrznych operatorów logistycznych, m.in. firmy (...), która świadczyła usługi logistyczne na zleconym towarze, dokonywała przyjęć towarów, inspekcji, na które składały się: ocena towaru, zdjęcia, wagi oraz wydawała na plecenia tego świadka towar

klientom (protokół rozprawy głównej dat. 20.10.22 r., str. 6), a tym samym podejmowane transakcje były rzeczywiste.

W konsekwencji powyższego, skarżący zarzucił orzeczeniu Sądu Rejonowego błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść wyroku polegający na bezpodstawnym przyjęciu, że oskarżona w okresie od 20.01.14 r. do 16.04.14 r. w W. pełniła funkcję prezesa zarządu (...) Sp. z o.o., nr KRS: (...), a przez to była odpowiedzialna za sprawy gospodarcze i prawidłowość rozliczeń tej spółki z budżetem państwa, podczas gdy oskarżona jedynie formalnie została ujawniona jako członek organu reprezentacji spółki, wpis do KRS miał charakter deklaratoryjny, nie stanowiąc o woli oskarżonej do pełnienia tej funkcji.

Finalnie obrońca wskazał na obrazę przepisów prawa materialnego przez ich zastosowanie i zakwalifikowanie zachowania oskarżonej jako czynu z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelację obrońcy sąd odwoławczy uznał za niezasadną.

Zdaniem sądu odwoławczego nie zostały naruszone przepisy kks dotyczące trybu dla nieobecnych. Kwestia ta była już zresztą przedmiotem badania przez sąd odwoławczy, bowiem w początkowej fazie postępowania ta sama kwestia była przez obrońcę podnoszona wraz z wnioskiem o zawieszenie postępowania. Decyzja odmowna sądu była zaś przedmiotem zaskarżenia i rozpoznania przez sąd odwoławczy.

Odnosząc się bezpośrednio do tez zawartych w punkcie 1.1. apelacji stwierdzić należy, że są to twierdzenia oparte wyłącznie na przypuszczeniach, które nie zostały przez obrońcę nawet w najmniejszym zakresie uprawdopodobnione.

Dowodem na to, że oskarżona jako właściciel (...)% udziałów spółki zwołała zgromadzenie i przyjęła na tym zgromadzeniu funkcję jedynego członka zarządu spółki, jest stosowny protokół tego zgromadzenia. Nie ma tu żadnego znaczenia fakt, że inna osoba była protokolantem na tym zgromadzeniu. Nie ma żadnych podstaw do przypuszczeń, że działo się to poza wiedzą i wolą oskarżonej oraz, że podpis nie jest jej podpisem.

Zeznania świadków, choć uznane przez sąd rejonowy za wiarygodne nie stanowią dowodu potwierdzającego tezę obrony. R. M. co prawda nie widział osobiście oskarżonej, a umowę zawarł „korespondencyjnie”, to jednak zeznał, że jego pracownica, prowadząca księgi tej spółki, kontaktowała się telefonicznie i mailowo z kobietą, która przedstawiała się jako S. D.. Nie ma żadnych podstaw do twierdzeń, że rozmowy te były przedmiotem jakichś oszukańczych zabiegów.

Nie stanowi też skutecznego argumentu apelacyjnego twierdzenie, że T. B. (1) i P. B. (1) nie kojarzą oskarżonej. Pamiętać należy, że transakcje z jej spółką miały dokonywać prowadzone przez nich podmioty 8 lat wcześniej, w stosunku do momentu przesłuchiwania tych świadków. Wskazać też należy, że wystawienie faktur objętych zarzutami miało miejsce tylko przez okres około 3 miesięcy, zatem współpraca (gdyby rzeczywiście miała miejsce) była krótkotrwała. Istotne jest jednak to, że w istocie żadnej współpracy gospodarczej nie było, bowiem przedmiotowe faktury były puste. Nie można też pominąć tego, że obaj świadkowie mają prowadzone postępowania karno-skarbowe, gdzie zarzuty im stawiane dotyczą udziału w tej samej karuzeli vatowskiej.

Bardzo obszerne dokumenty z kontroli skarbowej zarówno spółki oskarżonej, jak i szeregu innych podmiotów, jednoznacznie wskazują, że spółka prowadzona przez oskarżoną była jednym z trybików karuzeli vatowskiej. Byłą to spółka założona wyłącznie w tym celu, „działała” przez okres 3-4 miesięcy, nie miała magazynów, pracowników, ani siedziby (tylko wirtualne biuro) i po tym krótkim okresie wystawiania i przyjmowania faktur przestała funkcjonować, przestała dostarczać dokumenty do biura rachunkowego, odbierać korespondencji od podmiotu, który wynajmował jej wirtualne biuro, ustał także całkowicie kontakt oskarżonej z tymi podmiotami.

Nie sposób uznać za zasadne twierdzenie, że naruszone zostały gwarancje procesowe oskarżonej. To do jej obowiązków należało ujawnienie w KRS aktualnego adresu spółki, pod którym będzie możliwość kontaktu z oskarżoną jako prezesem spółki. Organy podjęły działania w celu ustalenia ewentualnego innego miejsca zamieszkania lub pobytu oskarżonej na terenie Polski, jednak działania te okazały się nieskuteczne.

Obrońca pomija przy tym bardzo istotną kwestię, a mianowicie to, że w sprawie istnieją dwa dokumenty, gdzie tożsamość oskarżonej weryfikował notariusz. Nie ma żadnego znaczenia fakt, że pod protokołem zgromadzenia podpisał się M. R., gdyż podpisał się on jako protokolant, a obok jego podpisu widnieje też podpis oskarżonej.

Żadnego znaczenia nie ma także to, że w umowie najmu znajdują się określone zwroty także w języku angielskim. Prawdą jest, że nie były w tej sprawie badane podpisy, bowiem nie ma materiału porównawczego, skoro oskarżona nie brała udziału w postępowaniu. Ale tak, jak już to wyżej wskazano – dwukrotnie jej tożsamość poświadczał notariusz.

To, że kontrahenci spółki znajdują się w zainteresowaniu organów ścigania i mają postawione zarzuty – zdaniem sądu odwoławczego uprawdopodabnia, że oskarżona również dopuściła się przestępstwa działając w tej karuzeli, a nie – jak twierdzi oskarżony – umniejsza to prawdopodobieństwo. Nie ma żadnego dowodu w tej sprawie na to, że wpisanie oskarżonej do KRS jako prezesa spółki nastąpiło w sposób przestępczy.

Twierdzenia obrońcy o mimowolnym czy nieświadomym zostaniu przez oskarżoną prezesem spółki nie znajdują żadnego oparcia w materiale dowodowym. Są ty twierdzenia całkowicie gołosłowne.

1.2

Choć w punkcie tym zawarte są odrębne zarzuty, to w istocie zarzuty tu ujęte dotyczą tych samych kwestii.

To, że oskarżona pełniła funkcję prezesa zarządu spółki wynika z dokumentów znajdujących się w aktach, między innymi z wpisu w KRS oraz protokołu zgromadzenia wspólników spółki.

To, że spółka jedynie symulowała działalność gospodarczą a w rzeczywistości wystawiała puste faktury i takie też przyjmowała – wynika z bardzo szczegółowych kontroli szeregu podmiotów, biorących udział w tej samej karuzeli vatowskiej.

W istocie ocena zeznań T. B. (1) i P. B. przez sąd rejonowy jest bardzo lakoniczna. Należy się domyślać, że sąd odnosił się tu wyłącznie do kwestii znajomości tych świadków z oskarżoną. Natomiast nie oceniał tych zeznań w tym zakresie, w którym zeznawali oni o prowadzonej przez siebie działalności. To nie jest oczywiście przedmiotem oceny w tej sprawie, bo w stosunku do tych świadków toczą się postępowania karno-skarbowe, gdzie będzie oceniana wiarygodność ich wyjaśnień. Jednak pamiętać o tym należy, że takie postępowania się toczą, a zatem organy karno-skarbowe nie dały wiary ich twierdzeniom, że nie wystawiali pustych faktur i że z pustych faktur nie korzystali. Dokumentacja dotycząca kontroli skarbowych przeprowadzonych w prowadzonych przez nich podmiotach wskazuje, że podmioty te wystawiały puste faktury i posługiwały się takimi fakturami.

Zarzut 2 apelacji dotyczy błędu w ustaleniach faktycznych. Stwierdzić jednak należy, że chodzi o te ustalenia, co do których obrońca zakwestionował ocenę dowodów. Tym samym nie uwzględnienie zarzutów błędnej oceny dowodów musiało w tej sprawie prowadzić wprost do uznania, że sąd rejonowy ustalił prawidłowo stan faktyczny.

Zarzut 3 apelacji, czyli zarzut obrazy prawa materialnego został postawiony niezgodnie z zasadami konstruowania apelacji. Jeśli bowiem zarzuca się błędną ocenę dowodów i błędne ustalenia faktyczne, to nie można zarzucać w tym zakresie błędu co do prawa materialnego. Taki błąd można skutecznie zarzucić tylko wtedy, gdy nie kwestionuje się oceny dowodów i poczynionych ustaleń.

Reasumując sąd odwoławczy uznał, że zarówno ocena materiału dowodowego, jak i ustalenie stanu faktycznego przez sąd rejonowy było prawidłowe. Za właściwą sąd odwoławczy uznał także subsumpcję stanu faktycznego pod przepisy kodeksu karno-skarbowego.

Wniosek

Podnosząc wskazane wyżej zarzuty obrońca wniósł uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie do ponownego rozpoznania, ewentualnie, w razie uznania przez Sąd odwoławczy, że w sprawie występują podstawy do stosowania wobec oskarżonej trybu pod nieobecność, skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. I poprzez uniewinnienie oskarżonej, a w konsekwencji uchylenie pkt. III wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek nie zasługiwał na uznanie, z powodów wymienionych wyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

2.

Przedmiot utrzymania w mocy

utrzymano w mocy zaskarżony wyrok w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

- niezasadność zarzutów apelacyjnych i brak podstaw do ingerencji w treść wyroku

- podzielenie ustaleń faktycznych i prawnokarnej oceny zachowania oskarżonego – wyrok Sądu Rejonowego jest zasadny

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 624 § 1 zwalniając oskarżoną od ponoszenia tych kosztów, zaś wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. G. kwotę 840,00 złotych, powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym, z uwagi na wyrok TK z dnia 20.12.2022 roku w sprawie S 78/21.

7.  PODPIS