Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2014 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie X Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący SSO Beata Wehner

Sędziowie: SO Agnieszka Zakrzewska

SR (del.) Iwona Strączyńska (spr.)

Protokolant sekretarz sądowy Elżbieta Łopacińska

Przy udziale prokuratora Wiesława Siepierskiego

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2014 roku

sprawy W. K. oskarżonego z art. 178a§2 kk w zb. z art. 244 kk w zw. z art. 11§2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Piasecznie II Wydział Karny z dnia 24 września 2013 roku, sygn. II K 410/12

orzeka

1.  zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że:

- ustala, iż zachowanie oskarżonego przypisane w punkcie I zakwalifikowane z art. 178a § 2 kk stanowi obecnie wykroczenie z art. 87 § 1a kw i na podstawie art. 5 §1 pkt 4 kpw postępowanie karne w tym zakresie umarza wobec przedawnienia orzekania;

- uchyla orzeczenie z pkt II wyroku dotyczące zakazu prowadzenia rowerów;

- w części dotyczącej skazania z art. 244 kk na podstawie art. 69 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności warunkowo zawiesza ustalając w myśl art. 70 § 1 pkt 1 kk okres próby na 3 (trzy) lata i zobowiązując oskarżonego w tym czasie do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu, jak o tym mowa w art. 72 § 1 pkt 5 kk;

2. utrzymuje w mocy wyrok w pozostałej części;

3. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. Jerzego Jaźwieckiego kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych, powiększoną o podatek od towarów i usług z tytułu pełnienia obowiązków obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

4. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego przejmując je w całości na rachunek Skarbu Państwa

Sygnatura akt X Ka 4/14

UZASADNIENIE

W. K. został oskarżony o to, że:

w dniu 26 lutego 2012 r. w K. gmina P. woj. (...), nie stosując się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Piasecznie z dnia 5.10.2009 r. sygn. akt II K 900/08 zakazu prowadzenia rowerów, prowadził rower po drodze publicznej znajdując się w stanie nietrzeźwości, jak wykazało przeprowadzone badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu [2,16 promila, 2,62 promila i 2,51 promila],

tj. o popełnienie czynu z art. 178 a § 2 k.k. w zb. z art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k

Sąd Rejonowy w Piasecznie II Wydział Karny wyrokiem z dnia 24.09.2013r. (sygnatura akt II K 410/12):

I.  uznał oskarżonego W. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za ten czyn z mocy art. 178 a § 2 k.k. w zb. z art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k skazał go zaś z mocy art. 244 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierzył mu karę 6 [sześciu] miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 42 § 2 kk i art. 43 § 1 kk orzekł względem niego zakaz prowadzenia rowerów na okres 3 [trzech] lat;

III.  na podstawie art. 634 § 1 kpk zwolnił oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych obciążając nimi w całości Skarb Państwa;

IV.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata Jerzego Jaźwickiego kwotę 360 [trzysta sześćdziesiąt] złotych plus należny od tej kwoty podatek VAT tytułem wynagrodzenia za obronę wykonywaną z urzędu.

Apelację od powyższego orzeczenia na podstawie art. 444 k.p.k. i art. 425 § 1-3 k.p.k. złożył obrońca oskarżonego.

Obrońca zaskarżył przedmiotowy wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na korzyść oskarżonego W. K.. Obrońca w apelacji na mocy art. 438 pkt 4 k.p.k. zarzucił wyrokowi rażąca surowość orzeczonej kary pozbawienia wolności i wniósł o zmianę wyroku poprzez orzeczenie kary pozbawienia wolności z dobrodziejstwem warunkowego jej zawieszenia na okres 3 lat próby. Ponadto obrońca wniósł by w okresie próby Sąd zobowiązał oskarżonego do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu, ewentualnie do poddania się leczeniu odwykowemu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego W. K. doprowadziła do zmiany sytuacji procesowej oskarżonego.

Na wstępie stwierdzić należy, że Sąd I instancji swoje ustalenia faktyczne w sprawie oparł na wszechstronnej i precyzyjnej analizie zebranych dowodów. Przy tej analizie Sąd orzekający nie uchybił żadnej z zasad procesowych określonych treścią art. 5 § 2 kpk i art. 7 kpk.

Zdaniem Sądu Odwoławczego, Sąd I instancji co do zasady skrupulatnie przeanalizował i zweryfikował okoliczności mające wpływ na wymiar kary i środka karnego orzeczonych wobec oskarżonego, jednakże okoliczności te uległy dezaktualizacji z uwagi na zmianę przepisów na etapie postępowania międzyinstancyjnego. Zgodnie z ustawą z dnia 27 września 2013 roku o zmianie ustawy kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, która weszła w życie z dniem 9 listopada 2013 r. – prowadzenie, w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu innego pojazdu niż mechaniczny, nie stanowi już przestępstwa opisanego w art. 178a§ 2 kk, a jedynie wykroczenie opisane w art. 87 § 1a kw. Z uwagi na powyższe zachowanie W. K. polegające na prowadzeniu w dniu 26 lutego 2012 roku, roweru po drodze publicznej w stanie nietrzeźwości, tj. gdy zawartość alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu wynosiła 2,16 promila i 2,62 promila, należało obecnie zakwalifikować, jako wykroczenie z art. 87 § 1a kw. Dokonując wyżej opisanej kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu, Sąd Okręgowy zmuszony był postępowanie karne w tym zakresie umorzyć wobec przedawnienia orzekania, na mocy art. 5 § 1 pkt 4 kpw, gdyż zgodnie z art. 45 § 1 kw karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok, zaś jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu. W świetle powyższego karalność czynu przypisanego W. K., który wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 87 § 1a kw, ustała 26 lutego 2014 roku, co skutkowała umorzeniem postępowania w zakresie tego czynu. Z uwagi na wyeliminowanie z kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu w wyroku art. 178a § 2 kk, ex lege został wyeliminowany również art. 11 § 2 kk, z podstawy skazania i art. 11 § 3 kk z podstawy wymiaru kary. Umorzenie postępowania, wobec przedawnienia orzekania w zakresie czynu polegającego na prowadzeniu przez W. K., roweru po drodze publicznej w stanie nietrzeźwości i skazanie go jedynie za czyn wyczerpujący znamiona przestępstwa z art. 244 kk skutkowały również koniecznością uchyleniem orzeczenia o zakazie prowadzenia rowerów. Biorąc powyższe pod uwagę, oraz uwzględniając fakt, że w aktualnej karcie karnej (k. 155-156) widnieją już tylko dwa skazania, Sąd Okręgowy uznał za zasadne zawieszenie wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 lata.

Rozpatrując jednak całościowo wymiar kary za przypisany oskarżonemu czyn jedynie z art. 244 kk, nie można tracić z pola widzenia innej okoliczności, czyli widniejących w karcie karnej (k. 100-101) 7 skazań za czyny z art. 178a § 2 kk, która miała wpływ na wymierzenie mu bezwzględnej kary pozbawienia wolności, a która obecnie odpadła, gdyż nastąpiło zatarcie 5 skazań. Oceniając zatem represję karną zastosowaną wobec oskarżonego – tj., wymiar kary 6 miesięcy pozbawienia wolności stwierdzić należy, że kara ta nosi cechy nadmiernie surowej. W przekonaniu Sądu Okręgowego warunkowe zawieszenie wykonania kary orzeczonej wobec oskarżonego pozwoli na kontrolę jego zachowania przez okres 3 lat, kiedy to dodatkowo zostanie on w tym okresie zobowiązany do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu. Zdaniem Sądu Okręgowego wszystkie te okoliczności przemawiają za tym aby w stosunku do osoby oskarżonego W. K. skorzystać z normy art. 69 § 1 kk.

Ratio legis probacji tkwi w przekonaniu, że efekt resocjalizacyjny wobec sprawcy przestępstwa, nie wykazującego cech głębokiej demoralizacji, osiągnąć można w warunkach wolności kontrolowanej. Zdaniem Sądu Okręgowego w tej sprawie, m.in. z uwagi na stopień demoralizacji tego sprawcy, powyższa norma może być stosowana, szczególnie, że oskarżony podał, że ma zamiar podjąć leczenie odwykowe.

Zasady sądowego wymiaru kary są zawarte przede wszystkim w art. 53, 54 i 58 kk. Wynika z nich, że Sąd ma obowiązek uwzględniać przy wymiarze kary konkretnemu sprawcy karę wg. swego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc by jej dolegliwość nie przekroczyła stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Uwzględniając zasady sądowego wymiaru kary oraz zmiany w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu i w zakresie jego obecnej karalności, Sąd Odwoławczy uznał, że zarzut apelacji dotyczący rażąco surowej kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego okazał się słuszny.

W trakcie kontroli odwoławczej Sąd nie znalazł bezwzględnych przesłanek odwoławczych określonych w art. 439 kpk.

Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 1 kpk orzekł jak na wstępie.

O kosztach orzeczono stosownie do obowiązujących w tej mierze przepisów, i tak: za instancję odwoławczą podstawą orzeczenia był art. 624 § 1 kpk i art. 634 kpk, uwzględniając aktualną sytuację majątkową oskarżonego, który utrzymuje się z prac dorywczych. Zasądzono nadto wynagrodzenie na rzecz adw. Jerzego Jaźwieckiego - obrońcy z urzędu oskarżonego wg. stawek minimalnych ( plus VAT ), uwzględniając nakład pracy obrońcy i jego udział w rozprawie.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w części dyspozytywnej wyroku.